Północno - wschodnie wybrzeże

[Anzou]

Władca Piorunów przekazał podarunek Haruce, który przygotował Gzik - jego tajemniczy kolega, którego faktyczne pochodzenie jeszcze nie jest wiadome. Nastolatek z klanu Kaminari zdawał sobie sprawę, że może to być wróg, który go podchodził i w specyficzny sposób nawiązał relacje. Mimo to, Niebieskooki czuł się bezpiecznie, nie wpuścił go do Osady, więc jeżeli znalazł się na ceremonii - to na własny rachunek i samodzielnie. Anzou miał z tyłu głowy tą specyficzną dyskusje Kagady i Shiry, ale chyba koniec końców nie chodziło o Gzika, szefowa zapewne zrugałaby Anzou od razu, bez większego zastanowienia, że zadaje się z jakimś nowym wrogiem. Będąc wciąż pod wrażeniem ceremonii wyszedł na zewnątrz z pozostałymi z ekipy, którzy również przekazali swoje życzenia Haruce. Los płata ogromne figle. Kiedyś wróg, dzisiaj życzenia. Co przyniesie jutro? Sanda pierwsza poruszyła temat.
- To było jak jakiś spektakl, sztuka. Jestem pod wrażeniem jak głębokie tradycje mają te Siostry. Taka otoczka, aura... to było coś nietypowego. Też powinniśmy mieć coś podobnego, wymyślić jakiś rytuał, nie wiem, cokolwiek, co o tym myślicie? Takie coś buduje morale, tworzy więzi... sprawia, że grupa jest silniejsza. Tak myślę.
Sama Sanda poruszyła również temat Yokai'a, który rozwinął delikatnie Zaku. Chłopak miał pewne podejrzenia, że Gzik może być właśnie taką istotą. Pojawiał się, znikał... ale mimo to - był dobry. Kaminari walczył już z dziwnym demonem, Yokai'em, wtedy w tunelach. To chyba było to, natomiast nie była to żadna harpia. Bez wątpienia - siostry nocy posiadają nieco więcej informacji na ich temat. Jak nadarzy się odpowiednia okazja - Kaminari bez większego zastanowienia o to dopyta.
- Myślę Sanda, że ta kobieta w tunelach, co z nami była - to też był Yokai. Chciała mnie zjeść, manipulowała... to nie był człowiek. Tylko przypominała bardziej pająka. Chore, że nigdy nie wiesz czy masz styczność z człowiekiem, czy też z jakąś demoniczną, duchową istotą.
Anzou mówił dość spokojnie, ale nie dawało mu to spokoju. Chciał wiedzieć jak najwięcej, skoro Gzik potencjalnie jest Yokai'em i nawet nie próbuje walczyć, ani nikogo atakować - przynajmniej na razie, to istnieje szansa, że nie każdy Yokai jest zły. To odrobine pocieszające. Wtedy dalej wywiązała się dyskusja, gdzie Moshi i Sanda dość żywiołowo podyskutowali sobie na temat sypiania z wrogiem. Nie było to taktowne zachowanie, Moshi ponownie w swoim stylu wypalił jak Filip z konopii.
- Moshi, ty Łosiu, czasami lepiej się zastanowić co takiego się mówi. Zaku ma prawo się lubić z kim chce, o ile zachowuje w tym wszystkim profesjonalizm, o ile na samym końcu, jeżeli zajdzie taka potrzeba to się nie zawaha. W to nie wątpię. A tak po cichu liczę, że może dzięki Zaku uda się jakoś cementować te pozytywne stosunki z klanem. Walka tutaj nie ma sensu. Dalej - ziemie są raczej utracone i zniszczone. Chyba warto powiedzieć w końcu basta i skupić się na innych odcinkach. Przecież jak na nas przystało - napierdalamy się z każdym, są inni Dzicy, prawdziwi i brutalni i do tego Uchiha...
Wrogów Kaminari można wymieniać i wymieniać. Praktycznie nieustannie trwały konflikty, Anzou od dawna walczy na różnych frontach, aby jakkolwiek wesprzeć klan. Ostatnie miesiące poświęcał aktywnie na klan Pawia, natomiast teraz... co będzie trzeba - to zrobi. Grupa po pewnym czasie weszła do miejsca spoczynku, które wyglądało jakby przeszło przez nie tornado. Takiego widoku Anzou się nie spodziewał i nie miał za grosz pojęcia o co tutaj chodzi. Nastolatek delikatnie się napiął, próbował zorientować, ale z tym wyszła na przeciw Hisamida. Ktoś od nich, ale niekoniecznie od nich? To o nich mówiła Kagada? Anzou spojrzał na Hisamidę.
- O nich mówiła Kagada na ceremonii? Kim są Ci oni? Trochę to... pokręcone, ale nie możemy przecież tutaj walczyć, Bestia zmiecie nas wszystkich. To jacyś skrytobójcy?
Kim byli oni? Czy sytuacja ponownie staje się niebezpieczna? Anzou zapytał Hisamidę stojąc wyprostowany, wszelkie rzeczy miał przy sobie, więc jego ekwipunek nie uległ w żaden sposób utracie, przynajmniej tak się wydaje. Kaminari miał lekko zmarszczone czoło i oczekiwał odpowiedzi. Natychmiastowej. Jego wiedza na temat Yokai poczeka. Siostry Nocy się jeszcze nigdzie nie wybierają, a noc jeszcze młoda.

[Kujaku Haruka]

Kiedy Anzou przekazał jej rysunek, sięgnęła jedną dłonią po niego, oglądając go z ciekawości. Ktoś... ktoś z Kaminari to narysował teraz, na szybko, w trakcie trwania ceremonii? I nie był to ktoś z klanu Gazo? Była pod wrażeniem. Naprawdę, szkic wyglądał wspaniale.

- Dziękuję... To naprawdę śliczne. Jeszcze raz, kto to narysował? Gzik? Nie pamiętam, żeby był w waszym oddziale...? - spytała Anzou, nieco oszołomiona, zastanawiając się, czy ktoś jej mógł całkowicie wyparować z pamięci. Raczej nie...

Zaraz potem kolejne osoby z Kaminari przychodziły pogratulować jej. Była im wdzięczna i cieszyła się, że mogli nieco lepiej zrozumieć ich kulturę i tradycje. Decyzja o zaproszeniu ich... zdecydowanie była bardzo dobra. Nawet, jeśli musiała przy okazji siedzieć przed nimi półnaga.

- Dziękuję Moshi, też mam nadzieję, że nie będę musiała prać bielizny po treningu, ale zobaczymy co wyjdzie. Dużo pracy przede mną. - uśmiechnęła się do prostolinijnego Kaminari.

- Mam szczerą nadzieję, że nasze cele będą od tej pory już całkiem inne. - odparła wojowniczce, która tak sprawnie podpuściła Hisamidę i Shirę do pościgu za sobą. - Dziękuję, Sando i nie przejmuj się proszę - prezenty raczej nie należą do tradycji, tylko same życzenia i te bardzo sobie cenię. -

- Widzę, że uważnie słuchałeś. - zaśmiała się delikatnie, by nie przeszkodzić Fugacie w pracy. - Bardzo dziękuję. To świetne życzenie i mam szczerą nadzieję, że postawię poprzeczkę wysoko, a i tak się spełni. -

Dopiero kiedy Kaminari wyszli, mogła... zobaczyć ponownie, jak bardzo Shira jest zmęczona. I jak wiele leży na jej barkach, które przecież nie była o wiele starsza od niej. Rzeczywiście, uświadomienie sobie położenia, w jakim była Shira, przyprawiło Harukę o nagły, głęboki smutek - taki sam, jak wtedy w jej domu, który popchnął ją do przytulenia obcej przecież dziewczyny. Nawet teraz przecież nie mogła powiedzieć, że znała Shirę, czy którąkolwiek z pozostałych Sióstr - a i tak czuła wobec nich głęboką więź, zwłaszcza teraz, po ceremonii.

Słuchała, widząc wyraźnie, że jej pierwsze uczucie wobec Osanena było prawdziwe. I była teraz niemal pewna, że jego zaproszenie niosło ze sobą jakieś drugie dno. Nie wiedziała tylko, jakie dokładnie. Jej umysł zaczął momentalnie obracać się wokół tego problemu i dopiero głos... kogoś... wybił ją z ponurych rozmyślań.

Gzik.

Obróciła głową, niemal zapominając o bólu i tatuażu, tak zdziwiona była, że ktokolwiek zdołał wejść niepostrzeżenie pośród nie, wymijając nawet wyczulone zmysły Shiry. Po prostu... pojawił się, z ciasteczkami. I zaczął je wręczać zdołowanym Siostrom. Sytuacja była tak... absurdalna, że nawet nie wiedziała co powiedzieć. Po prostu wzięła ciasteczko, które jej podano.

Po czym niechcący najwyraźniej sprawiła komuś traumę.

- Ej, tylko nie stara! - ofuknęła instynktownie chłopaka, dopiero po sekundzie lub dwóch orientując się, że to chyba jeszcze bardziej bezsensowne, niż przyjęcie ciasteczka. Shira zaczęła go wypytywać, w wyniku czego pokazał jej jakąś kartkę z narysowanymi patyczakami. Ale... czy czasem Anzou nie wspomniał, że to też on rysował śliczny szkic, który otrzymała w podarunku?

Czuła się kompletnie skołowana. Spojrzała na Shirę, szukając w niej jakiegoś wyjaśnienia, potem przenosząc wzrok z powrotem na Gzika...

Który znowu zniknął.

Na tym etapie nie miała już na to siły, podobnie chyba jak Shira. Po prostu... zaakceptowała, że właśnie żuła w ustach ciasteczko od yokai. Co być może było nierozsądne, ale... trudno. W jej umyśle po prostu nie było już przestrzeni na nic innego.

- Diwa z Atarashi... mogło być gorzej. - westchnęła, kręcąc głową i sama uśmiechając się do Shiry, w zasadzie ciesząc się, że ta sytuacja nieco chyba rozluźniła jej liderkę. Potem słuchała dalej, zadowolona, że może być świadkiem rozmowy między Fugatą i Shirą nie w formie mentorki i uczennicy, ale... w formie przyjaciółek. Sugestia wyłapania Króli Musana wydała jej się... słuszna? Na pewno była kusząca. Ale musiała wierzyć, że jeszcze nie wszystkie grzyby z tego koszyka sfermentowały. Otwarta - a nawet skryta - próba zabicia któregokolwiek oznaczała wojnę wewnątrz klanu. Wojnę, która byłaby być może jeszcze bardziej brutalna, niż wojna z Kaminari, ponieważ była... osobista. Nim jednak podążyła za tymi myślami, Fugata... Fugata bardzo słusznie powiedziała Shirze w zasadzie to samo, co do pewnego stopnia ona sama już chciała powiedzieć.

Kiedy nagle skierowano pytanie do niej, nie odpowiedziała od razu, zamiast tego wbijając wzrok w podłogę, zastanawiając się. Wreszcie, po kilku, a może nawet kilkunastu długich sekundach, podniosła wzrok, spoglądając na Shirę i zerkając za plecy na Fugatę.

- To wszystko... jest bardzo nowe dla mnie. - zaczęła, ostrożnie dobierając słowa. - Fugata-senpai na pewno ma rację, że... nie chcę, żeby oddział, do którego dołączyłam był taki, jak za czasów twojej matki. Wiem, że w trakcie bitwy popełniłyśmy pewnie sporo błędów. Ja na pewno. Ale mimo to... przeżyłyśmy. Ty zyskałaś szacunek seinin Kaminari. Każda strona poznała drugą lepiej i jednocześnie... jednocześnie nie musiała zapłacić daniny krwi za to. Przynajmniej... przynajmniej nie licząc zwykłych żołnierzy. -

Westchnęła ponownie, tym razem kierując wzrok w stronę sufitu, ponownie zbierając myśli.

- Myślę, że trening będzie bardzo istotny. Powinnyśmy chyba też pomyśleć, jak lepiej się uzupełniać? Mam wrażenie, że gdyby nawet jednej z nas zabrakło, to byłby to duży cios dla efektywności całego oddziału. Nawet nie umiem sobie wyobrazić, co by było, gdyby Muwary zabrakło. To tak... jak chodzi o bitwę. Musan... - zawiesiła głos, próbując zebrać wszystkie luźne myśli i emocje, jakie krążyły w jej głowie. - ...nie znam go. Nie rozumiem, jakie są jego ostateczne cele. I czemu my tak bardzo mu przeszkadzamy. Chce przejąć władzę? Uważa, że jesteśmy za... słabe i chce powrotu nas z czasów Chishiby? Czy... co? -

Urwała, patrząc na obie kobiety.

- Nie chcę wierzyć, że wszyscy po jego stronie są całkiem... zepsuci. Że liczy się dla nich tylko siła. Że nie mają żadnych własnych ambicji. Umawiałaś się z jednym z nich, jeśli ty byłaś w stanie... to musi być w nich cokolwiek pozytywnego. Waba... Waba chyba też nie jest do nich całkiem negatywnie nastawiona, prawda? - zawiesiła głos, wypowiadając głośno to, co najbardziej ją zaniepokoiło z wcześniejszej kłótni Hisamidy i Waby. Czemu zarzucano tej ostatniej bratanie się z wrogiem? Przeniosła wzrok na mentorkę. -...jednocześnie boję się, że błąd może nas... bardzo dużo kosztować. Ale jeśli mnie nie porwali do tej pory, to znaczy... to znaczy, że potrzebują mnie do czegoś. Chcą jakoś wykorzystać moją obecność, tylko nie wiem w jaki sposób. Odciągnąć was? Rozbić nas, żeby było im łatwiej którąś z nas wyeliminować? Czy zamieszać w inny sposób? -

Rzucała kolejnymi pytaniami, na które nie miały odpowiedzi.

- Nie wiem czy to dobry pomysł... wręcz jestem pewna, że jest... bardzo ryzykowny... Ale chciałabym się spotkać z Osanenem. Ale pod warunkiem, że któraś z was będzie w pobliżu, jako zabezpieczenie. Nie mam zamiaru pozwolić im dyktować warunków spotkania, przynajmniej nie całkiem. Zastanowiłabym się też, czy nie powinno być przy tym kogoś... za Kaminari. Żeby byli świadomi, że myślimy poważnie o zawieszeniu broni, nawet jeśli jeszcze nie o sojuszu. Kagada... Kagadzie też chyba trzeba to jakoś wyjaśnić, ale nie wiem jak dokładnie. A ja... ja potrzebowałabym jak najwięcej informacji o Osanenie, żeby wiedzieć, czego się po nim spodziewać. Na co uważać, co mogę, a czego nie powinnam mówić. Może Nagome jest w stanie mnie przygotować do takiego spotkania, chociaż trochę? Wiem, że dużo ryzykujemy, ale... ale może przynajmniej dowiemy się czegoś więcej na temat ich celów? -

[Nizan]

---

Ostateczne Starcie

---

---

Ścieżka Przeznaczenia - Anzou i Haruka

---

W siedzibie Kujanari panował istny chaos. Siostry Nocy ewidentnie przeczesywały budynek, jakby czegoś szukały. Nie mówiły jednak, czy szukają czegoś konkretnego czy nie. Po prostu chodziły i zaglądały w każdy kąt.

Anzou i Zaku stali przed Hisamidą, która głęboko westchnęła. Popatrzyła na Kaminari, po czym odeszła na bok i usiadła na kanapie, a raczej na czymś, co ją imitowało.
- Nie mogę powiedzieć Wam wszystkiego, ale mogę dać zarys sytuacji. - zaczęła delikatnie. - Nie wszyscy są jak... Shira. Powiedzmy, że część naszego klanu wierzy, że wojna jest bezsensowna, ale jest też druga część, która chce dążyć do przejęcia większych terenów, niż tylko te, które mamy. - Hisamida uniosła głowę. - Inaczej mówiąc, nie wszystkim pasuje pokój z Wami. I napewno będą robić wszystko, by do tego pokoju nie dopuścić. Zakładamy, że wykonali już pierwszy ruch, a nawet więcej niż ruch. W jakiś sposób sprowokowali Kagadę i im się to w miarę udało. Nie mamy jednak żadnych szczegółów. Musimy więc być gotowe na wszystko. Dlatego, wprowadzamy stan wyjątkowy i musimy się dwa razy bardziej pilnować, bo nie wiemy co się stanie. Nie dość, że musimy pilnować siebie, to jeszcze i Was. - ponownie westchnęła. - To jest bardziej niż pewne, że będą chcieli Was zranić. W sensie Kaminari.

Zaku podszedł do stolika i spojrzał na Hisamidę, łapiąc się za klatkę piersiową.
- Pani Hisamido, co jak co, ale potrafimy o siebie zadbać. Jeżeli spróbują nas zaatakować, to sobie poradzimy.
- Dokładnie im o coś takiego chodzi. - mruknęła. - Sprowokować konflikt, który zepsuje negocjacje. Klan Kujaku to nasze zmartwienie, dlatego będziemy z Wami chodzić. Nie powinniście być sami w osadzie do czasu negocjacji. A właśnie, gdzie jest Sanda z Moshim?

Zaku odruchowo popatrzył na Anzou. Czuliście jak ciepły pot spływa wam po karku.

---

W pokoju, w którym powstawał tatuaż, działo się nad wyraz wiele. Pojawienie się jakiegoś Gzika, smutek Shiry i dyskusja z Fugatą, a na sam koniec zapytanie Haruki o zdanie. O tyle o ile Haruka zwykle mało mówiła, tak teraz rozgadała się na dobre. Oczywiście było to przerywane krótkimi "ał", ale co do zasady, Shira pozwoliła w pełni wypowiedzieć się dziewczynie. Przez ten przyglądała się w skupieniu dziewczynie. Dopiero gdy ta skończyła rozbudowaną wypowiedzieć, Shira pokiwała głowa.
- Nie chcesz, by oddział był taki jak za Chishiby, ale na początku jak się poznałyśmy, to właśnie opowiadałaś o Siostrach Nocy pod przewodnictwem mojej matki. Według tego co mówiłas, to dużo bliżej do tego Siostrom Nocy Chishiby, niż moim. - powiedziała. - A co do daniny krwi, no to... rzeczywiście, może tego tak nie czuć, ale wielu ludzi poległo. Dlatego tym bardziej nie chcę, by ich poświecenie poszło na marne. - kobieta odchyliła się i ponownie położyła na plecach. - Każdy z nich walczył za klan, bo wierzy, że ochroni to co dla nich najważniejsze. Najczęściej? Rodziny. - wyjaśniła. - Dlatego tym bardziej zależy mi na tym, by nie dopuścić do zerwania negocjacji. Nie powinniśmy zabijać żywych. Wszyscy zdążymy umrzeć. Powinniśmy zabijać demony, by żywi mogli przeżyć jak najdłużej. Zarówno Kujaku, jak i Kaminari. Każdy człowiek.

Filozofia Shiry była dość nieskomplikowana w tym znaczeniu, ale... czy nie była zbyt utopijna? Chociaż wydawać się mogło, że Shira naprawdę wierzyła w to, co mówi. Że... jest to możliwe. A przynajmniej chciało się za nią podążać.

Kolejny aspekt, który Haruka poruszyła to były treningi. Siostry miały popełnić dużo błędów, a przynajmniej tak mogło się wydawać.
- Z tą efektywnością to moja wina. - powiedziała, po czym zgięła kolano, a druga nogę położyła nodze, trzymając niemalże nogę w górze. Położyła ręce pod głową. - Za bardzo chyba bałam się tego, że cofniemy się do czasów Chishiby. Chciałam wierzyć, że każda z nas wie co robić. Zawsze się udawało, zawsze miałam awaryjnie jeszcze Pumy i tryb mędrca. Jednak Kagada tutaj ma pełni racji. - cicho westchnęła. - Gdyby nie zachcianka Bijuu, mógłby zrównać z ziemią całą osadę. Dlatego jak tylko spotkam Jirou, to przekażę mu swoją decyzję.

Nastała cisza.
- Nie rozwiąże więcej Sióstr Nocy. Dopóki trwają konflikty, musimy być w pełni zmobilizowane. Co więcej, zaczniemy grupowe treningi. Grupowe, indywidualne. Musimy wrócić do formy.
- Skąd wiesz, że Ci na to pozwoli? - zapytała Fugata.
- Bo jeżeli się nie zgodzi, to wydam Wam polecenie jako seinin, że macie się nie rozchodzić. I tak i tak wyjdzie na moje. Poza tym, nawet on wie, że jestem trochę... - odwróciła się w Waszą stronę i zrobiła dziwną minę - wystawiła język i zrobiła zeza. - ... PIERDOLNIĘTA PO MAMUSI!

Zaraz jednak wróciła do poprzedniej pozycji. Teraz nadszedł czas, by porozmawiać o Musanie. Wkońcu miałaś na to możliwość.
- Nie wiem czego chce Musan. Jakbym wiedziała, to by było dużo prościej. Myślę, że nie podoba mu się to, że Soma zostali Liderem sojuszu. Jirou został Liderem po tym, jak Horihima umarła. Wtedy też Jirou poprzysiągł zemstę i... chyba jej nie dopełnił. Kiedyś zarówno Musan jak i moja matka dobrze działali z Jirou. Mieli swoje... o, wiem. Mieli swoje kawałki tortu i sobie nie wchodzili w drogę, bo o współpracy to trudno mówić. No, ale przede wszystkim nie wchodzili sobie w drogę. Myślę, że Chishiba była dla Musana rywalką, czy coś w tym stylu. Raczej nie dażył jej uczuciem, chociaż już sama nie wiem. Może był w niej jakoś skrycie zakochany i zdenerwował się, bo wybrała mojego ojca? Może mu zrobiła na złość czy coś? Zdrowo pojebane to wszystko. Jak będziemy u pum to spróbuję podpytać, bo może będą wiedzieli. W każdym razie, to, czego chce Musan, to się bić. Obojętnie z kim. Tak zakładam. Bo trudno mi uwierzyć w to, że zależy mu tylko na tym, by MI dokuczyć. Chyba jest za stary na to. A może nie? Może właśnie dlatego, że dzieli nas różnica wieku i mamy tą samą rangę klanową? Może uznaje, że właśnie tylko on powinien być prawą ręką Jirou? A Siostry na jego rozkazy?

Widziałaś, że nawet Shira nie była w stanie rozpracować prawdziwych motywów Musana. Pewnie dlatego, skupiała się nad tym, na czym mogła pracować. Pokój.

Wtedy jednak przeszłaś do tematu, który był chyba najciekawszy z tego wszystkiego. Nie wszyscy byli źli, plus to co usłyszałaś o Wabie. Czy nie dało się tego jakoś... pogodzić? No i najważniejsze.

Przecież Shira sama się umawiała z Asaro. Po tym jak wyciągnęłaś to na wierzch, Shira przestała się ruszać.
- Yyyyyyyyyyyyyyy........ - zrobiła długie mruknięcie, jakby nie bardzo chciała o tym rozmawiać.
- No powiedz jej. - powiedziała Fugata znad Ciebie. - Lepiej, żebyś Ty jej to wyjaśniła, niż żeby chodziła i tak mówiła. - na chwilę przestała Cię tatuować. - To co powiedziała Hisamida to nieprawda. Powiedziała to w złości. Waba ma bardzo ciężkie zadanie współpracując ze wszystkimi, z kim lepiej byśmy my nie współpracowały. Poza tym, zapracowała sobie na autorytet, który posiada. Musan ze wszystkich Sióstr tylko ją dopuszcza do swoich planów, o ile jakieś ma. Tak samo do jakichś manewrów wojennych i strategii, to z nią. No, i jak musi, to z Shirą, ale dotychczas tylko raz chyba miałaś z nim styczność?
- Taaa... przed wojną. Dobra, miejmy ten temat z głowy. - Shira przekręciła się w Twoim kierunku. - Rzeczywiście byłam z Asaro jak miałam szesnaście lat. Ja byłam taką... uznajmy to grzeczną uczennicą, a on był chłopakiem, który był łobuziakiem. Imponowało mi wtedy to. Ja miałam codziennie rozpisane treningi przez matkę, wieczną kontrolę Chishiby, a on był... wolny. Mógł robić co chciał. Chciałam mieć tak jak on, więc... no wiesz, jak to nastolatkowie. Piliśmy po cichu alkohol, uprawialiśmy seks, zrywaliśmy się czasem z treningów, co w jego przypadku to pół biedy, a ja dostawałam wpierdol, ale czasem tego potrzebowałam. Poczuć... wolność. No, mniej więcej tak to wyglądało.
- Powtarzałam jej, że to nie chłopak dla niej, ale nie słuchała ani mnie, ani Hisamidy. Znowu, robiła po swojemu.

Shira wzruszyła ramionami.
- Mimo szczególnej kontroli, nadal część błędów musiałam popełnić ja sama. To co się sparzyłam, to moje. Wracając - to nie są "dobre" chłopaki, Haruko. Niestety. Teraz musisz się szczególnie pilnować, bo oficjalnie jesteś Siostrą Nocy i nas reprezentujesz.

Jednak Ty powiedziałaś, że mimo wszystko chcesz się spotkać Osanenem. Musiałaś przekonać się sama. Po prostu. Shira patrzyła na Ciebie, ale nie mówiła nic. Fugata przerwała ciszę.
- Musi się sama sparzyć. Niech idzie. - powiedziała Twoja mentorka.
- Sparzyć to jedno, a... - zrobiła przerwę. - ... jak chcesz. Moim zdaniem popełniasz błąd, ale nie będę Ci matkować. Tylko nie będziemy teraz wyciągać Nagome. Ona musi odespać. Musi być gotowa na negocjacje, a po tym, jak nie spała kilka dni, będzie się długo regenerować. Musi odpoczywać. - Shira popatrzyła na Fugatę. - Jak chcesz, to pójdziesz z Fugatą i Niyomi.

Gdy padło imię Fugaty, uderzyła zdecydowanie mocniej w tatuaż. Odruchowo krzyknęłaś. Wiedziałaś, że bardzo nie podoba jej się to co słyszała.
- Tylko ja nie będę kalkulować. Jeżeli zrobi jeden krzywy ruch, to pozbawię go głowy i będę miała gdzieś, jaką ma rangę w klanie. Jeżeli w jakikolwiek sposób ma zaszkodzić Siostrom Nocy, czy klanowi, to wykonam egzekucję na miejscu. - wyjasniła Fugata, po czym odrzuciła narzędzia na bok. Ruszyła i stanęła pomiędzy Tobą, a Shirą. - Także ja mogę tam pójść, ale na Waszą odpowiedzialność. A Niyomi dwa razy nie będzie trzeba zachęcać, by w niego wjechała. Więc dobrze się zastanówcie we dwie, czy chcecie sobie teraz we dwie coś udowadniać, bo mam wrażenie, że tak jest.

Fugata odwróciła się do Ciebie.
- Skończyłam. Masz zabalsamowane, ale może Cię jeszcze piec przez parę dni. Jak będzie za bardzo boleć, to Muwara może Ci to zaleczyć odrazu. - uniosła brodę. - Jednak ostrzegam Cię jako mentorka, że wtedy Nagome napewno powie, że jesteś cienka. Więc zrobisz jak uważasz.

Shira zerwała się na nogi i podbiegła za Ciebie, oglądając.
- Uuuu kochana, ale masz dowalone skrzydła. Kurde, ale precyzyjnie zrobiłaś. - powiedziała Shira. - Te Twoje co ja Ci robiłam przy tych to jakieś takie wydają się... no nic, szacun Fugata.
- Starałam się.
- Widzę widzę. Jak to było? Ręka mistrza, oko boga?

Fugata zalała się rumieńcem i odwróciła.
- Dobra, chodźmy do siedziby. Zobaczymy, czy coś nam zginęło.

Po czym Shira z Fugatą wstały i zaczęły iść w kierunku Siedziby Kujanari.

Shira Kujaku - klik
Hisamida Kujaku - klik
Waba Kujaku - klik
Fugata Kujaku - Klik
Nagome Kujaku - klik
Muwara Kujaku - klik
Niyomi Kujaku - klik
Urasano Kujaku - klik
Yadasu Kujaku - klik

Gzik - klik
Osanen Kujaku - klik

Kagada Kaminari - klik
Yai Kaminari - klik
Sanda Kaminari - klik
Moshi Kaminari - klik
Zaku Kaminari - klik

[Anzou]

Ponownie dało się wyczuć chaos, napięcie i brak jakiejś pewności. Jakby w ostatnich dniach Anzou powoli odczuwał, że świat, przynajmniej jego część, w tej osadzie - zmierzał ku dobremu. Kaminari liczył, że jest szansa na nowy start, na napisanie nowego rozdziału w świecie Shinobi. Krok ku lepszym czasom. Oczywiście, było to bardzo optymistyczne podejście, ale na podstawie danych, które zebrał w ostatnich dniach Władca Piorunów. Teraz nastolatek uważnie wysłuchiwał tego, co ma do przekazania Hisamida. Zaku również, był skupiony i oczekiwał na przekazanie informacji. Yokai poczekają również. Nie można teraz odciągać uwagi i bujać w obłokach. Tego można było się spodziewać. Są ludzie, którzy posiadają większe zapędy terytorialne. Zapewne do tej grupy ludzi należy Musan, co byłoby logicznym podłożem pod potencjalny konflikt z Siostrami Nocy, które raczej preferują te pokojowe rozwiązanie tej wojny. Pojedyncze elementy układanki powoli, z oporem tworzyły większy obraz. Co gorsza, pewnie istnieje również część Kaminari, którzy chcą też odzyskać większe terytorium. Konflikt interesów, a do tego zapewne są jeszcze inne strony konfliktów, dodatkowe pionki na szachownicy, o których za cholerę ekipa nie wie. Nastolatek nie czuł się komfortowo, jego ciało się napinało, a atmosfera nie była przyjemna. Nie miał problemu, żeby chodziła z nim jakaś Siostra Nocy, ale to wszystko zaczęło zmierzać w złym kierunku.
- Rozumiem, Hisamido. Bardzo dziękuję za wytłumaczenie tej sytuacji i za szczerość. Muszę przyznać, że na pierwszy rzut oka nie wygląda to dobrze, zwłaszcza w kontekście dwóch armii, które lada moment tutaj przybędą, a biorąc pod uwagę jeszcze Ogoniastą Bestię i jej ostrzeżenie... Sytuacja nie jest kolorowa.
Nastolatek mówił pewnie, wiedział co chce przekazać, ale zrobił delikatną pauzę na zebranie myśli. Analizował. Chciał jeszcze o coś dopytać, skoro potencjalni ludzie już tutaj są - warto wiedzieć jak wyglądają, czy cechuje ich jakaś specyficzna umiejętność, coś dodatkowego, na co należy uważać. Po chwili Kaminari wrócił wzrokiem do Hisamidy.
- Kagada wspominała, że już ktoś tutaj jest. Pewnie to Ci ludzie, o których mówisz. Czy cechuje ich coś szczegółowego? Nie wiem... wygląd, zachowanie, sposób walki? Myślę, że skoro tutaj są, to wiedzą też o tym jak wyglądała walka z Bestią, potencjalnie również o jej ostrzeżeniu. Raczej nie będą ryzykować otwartego konfliktu, więc powinniśmy się chyba... spodziewać ataków z ukrycia, podstępu, otruć, nie wiem. Według mnie nie jest dobrze.
Wszystko się strasznie pokomplikowało. Władca Piorunów zorientował się wtedy, że przy nich nie ma Sandy i Moshiego. Dwójka ruszyła w jakąś stronę, gdy pokłociła się przed siedzibą. Prawdziwe kłopoty miały dopiero nadejść? Anzou szybko spoważniał, a jego serce zaczęło być mocniej. Dwóch ludzi z jego ekipy było odsłoniętych. Narażonych. Kurwa!
- Nie mam pojęcia gdzie są. Trochę się posprzeczali i ruszyli w swoją stronę. Musimy ich jak najszybciej znaleźć.
Mówiąc jak najszybciej - Anzou myślał - TERAZ. Czekał, aby nie ruszyć sam, ale wiedział, gdzie się rozstali i w którym kierunku ruszyła Sanda, a za nią Moshi. To dobry punkt wypadkow. Sama ekipa również mogła być w miejscu, w którym ostatnio pili. Oby wszystko... się ułożyło.

[Kujaku Haruka]

Haruka w pełni zgadzała się z tym, co mówiła Shira - jednocześnie wiedząc doskonale, że to o czym myślą, jest... jest wizją utopijną, taką, która niemal na pewno nie ma szans się ziścić. One mogły próbować forsować ją najbardziej, jak to możliwe, ale ostatecznie nie odmienią każdego serca. Ani nie będą w stanie odgadnąć każdych zamiarów, które ich wizję będą chciały obrócić w pył.

Co nie znaczyło, że nie powinny o tę wizję zawalczyć.

Ucieszyła się, słysząc słowa Shiry o wspólnych treningach. Jeśli obecna ceremonia cokolwiek jej pokazała, to właśnie to - wspólnotę. Nie wiedziała jak działają Królowie Musana, ale w przypadku Sióstr - liczyło się to, że działają razem. Nawet, jeżeli pojedynczo były słabsze niż Królowie, ich siłą było działanie w grupie. Rozumienie się na jak najgłębszym poziomie, niekiedy niemal instynktowne. Uzupełnianie własnych braków i sprawianie, że jako jednostka były o wiele potężniejsze niż tylko suma wszystkich części.

Potem, kiedy już zamilkła po swoim nagłym rozgadaniu się, słuchała i chłonęła wszystkie nowe informacje. O Musanie, o Wabie, o Królach. Zastanawiała się, na ile Musana mogło drażnić to, że... że Shira była od niego młodsza. Po prostu. I dopóki nie udowodni mu dobitnie swojej siły, dopóty nie będzie traktować jej poważnie. Zastanawiała się też, na ile Waba mogła być celowo zapraszana jako pierwsza, tylko po to, żeby wzbudzić dokładnie takie reakcje, jak ta Hisamidy? Rozbić je wewnętrznie?

Zadrżała na myśl, że prawie - oby tylko prawie - mu się to udało. Może jednak dzisiejsza ceremonia pomoże Siostrom przypomnieć sobie o zasadach, jakie nimi kierują? Uznała, że nie może się już doczekać nauki znaków u Waby. Chciała lepiej poznać tę Siostrę, zrozumieć jej perspektywę - i dowiedzieć się więcej o Królach. Kiedy natomiast Shira wspomniała o umawianiu się z Asaro, Haruka niemal wzruszyła delikatnie ramionami.

- Hej, nie oceniam. Sama mam trochę głupich przygód na karku z jednym z Orochich. - uśmiechnęła się delikatnie, po czym przypomniała sobie jeszcze podróż na południe. - I... z jedn... dwoma...? Soma? To było trochę dziwne. W sumie nieważne. -

Zmarszczyła brwi, po czym odgoniła wspomnienia na bok. Nie były teraz istotne - jedynie to, że... rzeczywiście, niektóre błędy trzeba było popełnić samemu. Chociaż to, że zarówno Fugata jak i Shira jasno stwierdziły, że popełnia błąd nie napawało jej optymizmem.

- Wiem... wiem, że to ryzykowne. Ale prędzej czy później muszę ich... jakoś poznać. A tutaj powinni mieć przynajmniej trochę związane ręce? Skoro jesteśmy wszystkie na miejscu? Na ten moment... AŁ! - syknęła z bólu, kiedy Fugata mocniej wbiła jej w plecy igłę. Odetchnęła głębiej. - ...na razie chyba założyłabym, że będą chcieli jakoś sabotować negocjacje, także powinnyśmy w pierwszej kolejności ostrzec Kaminari. W tym momencie i tak już... wiedzą, że istnieje rozłam w naszym klanie. -

Na deklarację Fugaty o tym, że w razie czego pozbawi Osanena głowy, uśmiechnęła się delikatnie. Była wdzięczna mentorce za to, że tak się o nią troszczy. Nawet, jeśli częściowo chyba wynikało to z dawnych zatargów z Królami i szukania pretekstu. Zastanowiła się przez moment.

- Wiem, że to chyba jeszcze bardziej nierozsądne, ale... czy zabranie kogoś z Kaminari jako świadka na to spotkanie może mieć sens...? Nie wydaje mi się, żeby tego się spodziewali i może by to utrudniło nieco jakikolwiek plan, jaki mają - w końcu mówili tylko, żebym nie mówiła wam o spotkaniu i przyszła sama. Boję się tylko, że zbyt dużą wiarę pokładam w Gromowładnych. I nie wiem, czy Osanenowi nie udałoby się wtedy sprowokować walki. -

[Nizan]

---

Ostateczne Starcie

---

---

Ścieżka Przeznaczenia - Anzou i Haruka

---

Shira, Fugata i Haruka wyszły z siedziby i ruszyły w kierunku siedziby Kujanari. Było już dość późno i ewidentnie całe miasto spało. Byłyście tylko wy na ulicach, odświętnie ubrane... i zmęczone.

Nie zrobiłyście wielu kroków, kiedy nagle Shira odwróciła się do Ciebie.
- Poważnie z Soma? Matko, ale że... z dwoma... naraz? - zapytała, a w na jej twarzy pojawiła się nuta zdziwienia, ale i ciekawości. Fugata fuknęła w jej stronę.
- Naprawdę będziecie teraz o tym rozmawiać? - zapytała.
- No nie gadaj, że Cię to nie interesuje. - powiedziała szczerząc się. - Bo mnie bardzo.
- Z kim sypiała Haruka? Wyobraź sobie, że w ogóle mnie to nie interesuje. Wolałabym wiedzieć z kim na przykład trenowała, albo jakie odbywała misje, szczególnie z powietrza.
- Pff... to sobie poczytaj jej akta. - Shira momentalnie odwróciła się z powrotem do Haruki. - I jak było? - a na jej twarzy pojawiły się rumieńce.

Fugata przewróciła oczami i zrobiła wymowny wydech.
- Możesz przestać?
- Dobrze. Ale w takim razie Ty powiedz. Kto Ci się podoba Fugato? Ten Kaminari co z nim walczyłaś? Chudy jakiś, ale niebrzydki z twarzy. Teraz, jak go Muwara poskładała to... taki nawet sobie sobie. - odwróciła głowę w kierunku Haruki, po czym uśmiechnęła się zadziornie. - No chyba, że Ty już sobie go zaklepałaś, to pamiętajcie, by się o facetów nie bić. Starczy dla każdej.
- Przestań! - powiedziała Fugata. Zrobiła się cała czerwona. - Nie interesuje... interesują mnie mężczyźni. - powiedziała. - Nie w tym znaczeniu.

Shira złapała pod łokiec zarówno i Harukę, jak i Fugatę. Idąc w środku przyciągnęła Was do siebie.
- Aj tam aj tam. Tobie też by się przydało. Wiem, że się boisz, ale po pierwszym razie przestanie. Grunt to optymizm i... dobry kandydat! Dokładnie tak, prawda Haruko? - zrobiła diabelski uśmiech. - Może teraz Ty jej przymentorkujesz, na wymiankę czy coś?
Fugata stanęła jak wryta i aż bujnęło i Shirą i Haruką.
- Jeszcze słowo. - teraz była ewidentnie cała wręcz purpurowa.

Ale z jakiegoś powodu Shirę to bawiło i dociskała śrubę ile mogła. Pewnie by i ciągnęła temat dalej, gdyby nie fakt, że dotarliście do siedziby.

Akurat tutaj światło było rozpalone i dosłownie jak tylko zbliżyłyście się na tyle blisko, by słyszeć, co się dzieje, z środka wyskoczyli Anzou, Zaku i Hisamida. Shira była lekko w szoku widząc aurę, którą roztaczali Kaminari z Hisamidą.
- Czemu mam wrażenie, że to co usłyszę, mi się nie spodoba?
- Sanda z Moshim się pokłócili. Nie wrócili na noc do siedziby.

Shira puściła Fugatę i Harukę.
- A my już wiemy, kogo widziała Kagada. - odparła. - Wysłał Osanena. Jest w mieście i pokazał się zarówno Kagadzie, jak i Haruce. Umówił się z nią na jutro wieczór w Północnej Strażnicy.

Hisamida przewróciła oczami.
- Czemu nie może być normalnie chociaż przez chwilę? - zapytała z nutką beznadziejności w głosie.
- Mam ich znaleźć? - zapytała nagle Fugata.
- Ja, Ty, Waba i Hisamida ich poszukamy. Każda weźmie inne skrzydło. Podzielimy się regionami. Reszta, niech siedzi i czeka tutaj. Nie możemy pozwolić, aby...

I wtedy usłyszeliście głosy. Wszyscy jak jeden mąż odwrócili się i zobaczyli... jak wściekła Sanda idzie przed siebie - ewidentnie obrażona - z zadartą brodą do góry. Za nią szedł Moshi, który coś jej próbował mówić.
- No naprawdę nie chciałem Cię obrazić, ani nic! Jakbym chciał, to bym powiedział, że nikt by Cię kijem nie dotknął, bo jesteś tak paskudna. Albo lepiej, że wali z Ciebie jak z gnojówki, a po treningu to w ogóle! A przecież nic takiego nie powiedziałem, prawda?

Wszyscy, dosłownie wszyscy obserwowaliście, jak Sanda na totalnej nieświadomce mija Was i wchodzi do siedziby Kujanari. Moshi szedł za nią i dalej ją przepraszał. "Przepraszał".
- No weź się nie obrażaj, bo zachowujesz sie naprawdę jak baba. A w ogóle... - Moshi stanął przy Was. - Co Wy tak stoicie? Nie zimno Wam? Pochorujecie się i Pani Muwara będzie zła. Żeby nie było, że nie ostrzegałem. - Moshi wzruszył ramionami i ruszył za Sandą. - No stój! Kurwa, bo jak będziesz się tak zachowywać, to powiem Pani Kagadzie, że... - i tutaj już nie słyszeliście, bo głos zniknął gdzieś w środku.

Staliście na zewnątrz: Shira, Fugata, Haruka, Hisamida, Anzou i Zaku. I chyba totalnie nie docierało do Was to, że właśnie przed chwilą totalnie nieświadomi Sanda i Moshi minęli Was jakby nigdy nic.

Nikt im nie zdążył powiedzieć o wszystkim.
- Ma racje, chodźcie bo zimno. - powiedziała Shira, chyba uznając, że nie ma co omawiać tego, co się właśnie stało.

---

W środku panował chaos, ale już trochę mniejszy niż wcześniej. Owszem, jak Haruka była jeszcze w Kinoko to połowa Sióstr tworzyła dobry zgiełk, ale teraz będąc w komplecie z dodatkowymi Kaminari, to było Was prawie piętnaście osób. Z plusów, chyba już nawet się trochę zintegrowaliście, bo przestawaliście na siebie jakoś podejrzliwie patrzyć. Najlepiej integrowali się oczywiście Yadasu z Zaku, którzy non stop siedzieli gdzieś na boku i rozmawiali, zapatrzeni w siebie. Siostry Nocy były podzielone na kilka obozów, ale też w większości siedziały z jakąś herbatą, popijając w ciszy i najzwyczajniej w świecie odpoczywając. Sanda była obrażona ciągle na Moshiego, ale już jej przechodziło, bo co jakiś czas pofukiwała w jego kierunku jakieś pojedyńcze słowa.

Nie było z Wami Nagome, która spała na górze, ani Urasano, która również na górze siedziała na swoim posłaniu z notatkami i coś czytała. Z Kaminari nie było Kagady - która nie wiadomo gdzie była, ani Yaia. On akurat miał być z wojskiem Kaminari, które zmierzało w tym kierunku. Cała reszta była na dole. Kiedy zrobiło się już późno, Shira finalnie zaklaskała w dłonie i przywołała wszystkich uwagę.
- Słuchajcie, czas się zbierać do spania. Cieszę się, że wszyscy jeszcze daliśmy sobie chwilę na odpoczynek, ale chcę poruszyć parę rzeczy. Po pierwsze, jeszcze raz gratuluję Haruce złożenia przysięgi i otrzymania skrzydeł. Fugata naprawdę zrobiła mistrzowską robotę z tatuażem.

Tak było. Gdy Haruka była w środku, wszystkie dziewczyny oglądały tatuaż i nawet przytrzymały Ci lustro, żebyś mogła ocenić to co miałaś na plecach. Fugata oprócz tego, że zrobiła Ci skrzydła, to jeszcze nadała im podobny charakter, co wtedy, gdy użyłaś swojej ulepszonej wersji na niebie. Przynajmniej tak, jak to zapamiętała. Tatuaż był fenomenalny, nawet jeżeli miał tylko jedno pióro.

- Druga sprawa. W osadzie jest Osanen. Przynajmniej z tego co wiemy. W związku z tym wszystkie przechodzimy w stan zwiększonego ryzyka. Wiemy, że będą teraz prowokacje. Nie chcemy, żeby to, co wspólnymi siłami zostało wywalczone, zostało zaprzepaszczone. Teraz wszystko w rękach liderów. Każda prowokacja może zakończyć się przybyciem bijuu i zabiciem masy istnień. Nie możemy do tego dopuścić. W związku z tym, zawsze jakaś Siostra Nocy będzie miała dyżur w Siedzibie. Oprócz tego, w nocy jedna zostaje na warcie. - nikt się nie odzywał, obserwując w milczeniu Shirę. - Kolejna sprawa. Haruka nie zostaje nigdy sama. Fugato, proszę byś była z Haruką do czasu pojawienia się rozmów. Z jakiegoś powodu, upatrzyli sobie ją na cel. Dopóki sama nie będzie w stanie się obronić, to nie powinna zostawać sama.
- Tak jest. - Fugata skinęła głową. - Akurat to się pokrywa z moimi planami, bo czeka ją jeszcze masa treningu.
- Doskonale. Teraz kolejna sprawa - koledzy i koleżanki Kaminari. - Shira skierowała się w stronę Kaminari. - Wiem, że to trochę niewygodne, ale... Osanen to nie Wasz problem w zupełności. Ja to rozumiem. Dlatego pozwólcie proszę, by do czasu negocjacji, przynajmniej jedna z Nas z Wami była. Obojetnie która, możecie sobie wybrać. - przelotnie łypnęła w kierunku Zaku i Yadasu. - Chodzi o to, żeby zawsze był świadek. Nie wiemy co mu chodzi po głowie, tak więc... wiem, że umiecie się obronić. Ale to nie o to chodzi. Chodzi o to, żeby nie walczyć, przynajmniej nim nie rozpoczną się rozmowy.

Nagle ręka Moshiego poszybowała w górę. Jak na lekcji. Miał pytanie.
- Słucham?
- Mi to nie przeszkadza w ogóle, ale... czy Pani Kagada się nie zdenerwuje, że nas yyy... no... szpiegujecie trochę?

Shira zrobiła pistolet z palców i strzeliła w jego stronę.
- Doskonałe pytanie! Dlatego tutaj potrzeba trochę... dobrej współpracy! Nie odrazu szpiegujecie, tylko integrujecie, tak? Wymieniamy się poglądami, trochę tradycjami, nawet można powiedzieć, że wspólnie trenujemy, tak? - powiedziała. - A gdyby było coś naprawdę nie tak, to...

I wtedy drzwi do Siedziby otworzyły się. Stanęła w nich Kagada, która była umorusana jeszcze bardziej niż wcześniej, lecz w teraz jeszcze do tego cała mokra. Zrobiła kilka kroków, nanosząc błota, po czym Hisamida do niej wstała.
- Hej, pół dnia tu zamiatałam! - krzyknęła w jej kierunku.

I wtedy zrobił się trochę pat, bo Kagada napompowała się słysząc, jak ktoś ma czelność jej coś powiedzieć... ale jeżeli chodzi o porządki, to Hisamida też nie odpuszczała.
- Nie gap się na mnie, tylko zdejmij buty jak wszyscy i załóż kapcie! Co, niewyraźnie mówię? - zapytała.

Kagada ostentacyjnie zrzuciła swoje buty tak, by jednocześnie ochlapać jak najwięcej cudzych butów dookoła, ale też wzięła jakieś kapcie i ruszyła przed siebie. Popatrzyła przelotnie na wszystkich, po czym zatrzymała się przy Shirze. Odwróciła się do niej.
- Pogoniłaś go już czy nie? - zapytała mrużąc brwi.
- Jeszcze nie.
- Jak jutro wstanę i go zobaczę, to go zapierdolę na miejscu. - powiedziała, po czym odwróciła się i rozejrzała po wszystkich. Szczególnie po Siostrach Nocy, ale najdłuższe spojrzenie puściła Hisamidzie i Wabie. - Posłuchać mnie cymbały uważnie. Powtórzę to ostatni, kurwa, raz. TOLERUJĘ tylko i wyłącznie WASZĄ obecność. Jeżeli jeszcze raz, jeszcze jeden jebany raz, zobaczę tutaj kogoś innego niż baba ze skrzydłami na jebanych plecach, albo któryś z przygłupów co siedzą w tym pokoju, to OBIECUJĘ Wam na wszystko, że wyrwę mu łeb i nabiję na pal przed tym domem. - odwróciła się do Shiry. - Twoje gówno, to Ty sprzątaj. Bo jak nie, to Ci pomogę. Suko.

Minęła Shirę, po czym ruszyła w kierunku... zbrojowni. Stanęła w drzwiach.
- To mój pokój. Jak mnie który przygłup obudzi przed świtem, to jego łeb będzie obok tego chuja co się kręci po osadzie. - powiedziała, po czym weszła na schody i ostentacyjnie trzasnęła drzwiami.

Gdy tylko zamknęła drzwi, Liderka Sióstr Nocy jej pomachała na dowidzenia.
- Nazywam się Shira! - krzyknęła za nią.

Haruka doskonale wiedziała, że Shira była bardzo dobra w prowokowanie takie typowe pod jakąś zadymę. Dla własnej rozrywki. Była w to świetna, jeżeli chodzi o podjudzanie Nagome, jednak jak widać, szło jej też dobrze z innymi osobnikami.
- W DUPIE MAM JAK SIĘ NAZYWASZ, SUKO! - gdzieś tam z dołu Kagada jej odkrzyknęła. Czyli jednak słyszała, co ona mówi.

Shira klasnęła w dłonie.
- Dobra, czas do spanka. Dziękuję wszystkim za dzisiejszy dzień. - Shira ukłoniła się wszystkim.
- Ja chyba będę spać w szpitalu. - powiedziała Muwara. - Masa ludzi... - zaczęła. - ... nie było tu dawno żadnego medyka. Chcę im pomóc. Masa ludzi ma różnego rodzaju choroby, które mogę poleczyć. Przyjdę na swoją wartę oczywiście.
- Pojebało Cię laska? Wezmę za Ciebie zmianę. Lecz se ile tam chcesz nie? Shira sama mówiła, że mamy robić na bum cyk cyk wszystko by nas lubili, a Tobie to chyba najlepiej idzie. Zresztą, mnie i tak nosi, że bym komuś pizdę obiła tak fest, to się porozciągam przy okazji.
Muwara skinęła głową do Niyomi.
- Dzięki, jesteś kochana.
- Za suczitę Nagome też mogę wziąć. Niech se pokima nasza czarnoserdusza lejde. Po ile godzin? Po dwie?

Shira skinęła głową.
- Po dwie. Weź w takim razie pierwsza, potem się wymienię z Tobą.
- Nie no, stara, za Ciebie też wezmę. Mogę tu całą nockę przekoczować.
- Ja cię zmienię. - przerwała Fugata. - Nie możesz sama całej nocy tu siedzieć.
- Ale we mnie tu nie wyjeżdżaj z gadką, co siorka? Dam radę, poza tym zara będę czwarte pióro, to poprzeczka się podnosi, nie? Wiesz o co chodzi. W sumie to bym zawalczyła z Tobą o siódme.

Nagle Sanda wstała.
- Ej, my... ja też pomogę. Sama mówiłaś, że mamy być w parach, tak? Więc ja też chcę pomóc.
- No i ja! Co ja pizdryk jestem jak wąski Anzou? Ja to biorę nawet poczwórną zmianę, większą niż ta koleżanka co wygląda na super wysportowaną. - uśmiechnął się zadziornie, po czym Niyomi zrobiła krok w jego stronę.
- Tak?! To ja biorę pięć zmian, a nawet sześć!
- A ja w takim razie dziesięć! Nie będę spać kilka dni!

Ich dziecinna kłótnia mogła sprawić, że na twarzach odruchowo pojawił się uśmiech. Niyomi konta Moshi. Czyżby nowa para miała wykiełkować na Waszych oczach? Cokolwiek się działo, kłótnia została przerwana przez krzyk. Albo raczej echo.
- ZAMKNĄĆ MORDY BO WAM ZARAZ POMOGĘ! - z dołu chyba Kagada próbowała usnąć, lecz... no niektórzy jej nie pomagali.

Waba podniosła się i klasnęła w dłonie.
- Oto, co następuje. Ja, Niyomi i Urasano weźmiemy po 3 godzinne warty. Nie brałysmy udziału w walkach, więc dla nas nie zrobi to różnicy. Reszta ma odpoczywać. Muwaro, możesz jak najbardziej iść i czynić dobro, tak jak masz w zwyczaju. Jesteś zwolniona z nocnych dyżurów. Nawet oni nie są tak głupi, by podnieśc akurat na Ciebie rękę. Reszta, w szczególności Ci co byli operowani, mają odpoczywać. - Waba odwróciła się do Shiry. - I trening dopiero po obiedzie. Musicie odpocząć. Parę godzin Was nie zbawi.

Shira skinęła głową.
- Postanowione! A więc... dobranoc wszystkim. - powiedziała Shira uśmiechając się ciepło, lecz nagle jej twarz przybrała straszny wyraz... po czym... zerwała się na nogi, otworzyła z impetem drzwi do piwnicy i wydarła się najgłośniej jak potrafiła. - DOBRANOC SIOSTRO KAGADO, ŻYCZĘ CI UDANYCH SNÓW I ŻEBY CI SIĘ PRZYŚNIŁY TRENINGI SIŁOWE NA PLAŻY! BUZIACZKI PA! - po czym zajebała drzwiami z hukiem i w dwóch susach uciekła na górę, zostawiając Was na pewne pożarcie Kagady, gdy ta zdenerowana wyskoczy by złapać zapewne pierwszą osobę, która nawinie jej się w zasięgu.

Shira Kujaku - klik
Hisamida Kujaku - klik
Waba Kujaku - klik
Fugata Kujaku - Klik
Nagome Kujaku - klik
Muwara Kujaku - klik
Niyomi Kujaku - klik
Urasano Kujaku - klik
Yadasu Kujaku - klik

Gzik - klik
Osanen Kujaku - klik

Kagada Kaminari - klik
Yai Kaminari - klik
Sanda Kaminari - klik
Moshi Kaminari - klik
Zaku Kaminari - klik

[Anzou]

Nie można było tracić czasu, w środku Osady, nie do końca wiadomo gdzie był przeciwnik. Ktoś, kto chciał zachwiać tym, co udało się zbudować w ostatnich kilku dniach. Otwarty konflikt nie wchodził w rachubę, na pewno nie w tym momencie, to ryzyko, którego ani klan Pawia, ani Kaminari nie mogą zaakceptować. Brak Sandy i Moshiego zaniepokoił Anzou, Zaku i Hisamidę, którzy czym prędzej udali się na poszukiwania. Pod samą siedzibą Anzou dostrzegł Shirę, Harukę i Fugatę, wygląda na to, że ceremonia całkowicie się zakończyła, a Haruka stała się oficjalnie Siostrą Nocy. Nie było jednak czasu na pogaduszki. Poszukiwanym przez Kagadę na całe szczęście nie okazał się Gzik, tylko jakiś inny gość, który umówił się z Haruką na jakieś spotkanie. Anzou za bardzo nie interesowały wewnętrzne gierki w klanie Kujaku. Jego zmartwieniem byli cywile, dobro klanu Kaminari i brak eskalacji konfliktu oraz oczywiście - odnalezienie Sandy i Moshiego, którzy na całe szczęście dali się usłyszeć, a potem jak nigdy nic pojawili się obok. Moshi szedł za nią i ją przepraszał. To była całkiem komiczna scena, która idealnie pasowała do tego, jaki był Moshi. Anzou uśmiechnął się odczuwając jednocześnie ulgę, jakby wielki kamień z serca spadł i rozluźnił jego ciało.
- Jak dobrze Was widzieć... Nawet nie wiecie jak bardzo...
Powiedział pod nosem Anzou i wszedł wraz z pozostałymi do środka. Nie dbał o to, kto go usłyszy, ale cieszył się, że ekipa jest w komplecie, cała i zdrowa. Przynajmniej na razie. W samym środku było chaotycznie, natężenie ludzi było spore, każdy rozmawiał, dywagował. Nastolatek nie czuł się dobrze aż w tak dużym gronie, preferował raczej nieco mniejsze towarzystwo wśród zaufanych sobie ludzi, owszem, na chwilę obecną względnie ufał Siostrom, ale ich liczba... była przytłaczająca. Zwłaszcza, jeżeli wziąć pod uwagę fakt, że jeszcze nie dawno wszyscy skakali sobie do gardeł. Yadasu i Zaku ewidentnie mieli się ku sobie i widać było gołym okiem, że spędzanie czasu razem im służy. Shira, Seininka klanu Kujaku, potężna istota, która ramię w ramię walczyła z Kagadą przeciwko Ogoniastej Bestii nagle klasnęła w dłonie, przez co zwróciła uwagę Władcy Piorunów jak i pozostałych w pomieszczeniu. Oficjalne gratulacje Haruce, a potem... ta mniej przyjemna część. W Osadzie dalej był niejaki Osanen, ktoś, kto zamierza prowokować i mącić. Nastolatek nie lubi takich ludzi, którzy mącą i są śliscy, natomiast nie miał też 100% pewności, że to, co mówi Shira jest prawdą. Kaminari nie mogą jej wierzyć całkowicie, nawet jeśli jej dotychczasowe działania budują jej autentyczność. Już niejednokrotnie Anzou się przekonał, że zbędne zaufanie może finalnie doprowadzić do akcji pod tytułem: partyzant.
- Otwarta walka nie wchodzi w grę, poruszenie Ogoniastej Bestii to wyrok dla ludzi, ucierpią cywile. Nie możemy dopuścić do tego, że będziemy walczyć, zarówno pomiędzy sobą jak i z tym... Osanenem.
Powiedział Anzou komentując słowa Shiry. Pozwolił sobie na to, ponieważ był z klanu Kaminari, to był też ich interes i czuł potrzebę podkreślenia tego. Władca Piorunów nie miał najmniejszego problemu, aby poruszać się wraz z Siostrami Nocy. To było nawet dobre rozwiązanie pod kątem potencjalnej kontroli, patrzenia im na ręce. Jeżeli była możliwość wyboru, to mógł być on tylko jeden. Los już ich raz powiązał. Nastolatek spojrzał na Harukę i Fugatę.
- Jeżeli to możliwe - chciałbym spędzić ten czas z Wami, Haruko i Fugato. To będzie dla mnie zaszczyt.
Powiedział Anzou spokojnym głosem stojąc wyprostowany. Liczył, że spotka się to z aprobatą. Wtedy Moshi wypalił z pytaniem, które chodziło po głowie Anzou, ale jeszcze nie zdążył go zadać, ponieważ czekał na lepszy... moment. Moshi ma w zwyczaju się nie bawić w oficjalne etykiety, co w tym przypadku okazało się też jego zaletą. Kagada tu trzyma władzę. To ona tu rządzi, nie można pozwolić, aby była niezadowolona. Wymiana poglądów, te sprawy - to wszystko brzmi na papierze dobrze, a faktycznie - nie ma pewności jak Siostry Nocy będą się zachowywać i jak te poglądy wymieniać. I wtedy pojawiła się ona. Królowa przedstawienia. Ta, która etykiety nie posiada. Ta, która mówi co czuje, robi co chce i myśli po fakcie. Kagada. Bestia z Atarashi. Anzou uśmiechnął się pod nosem. Jej obecność podniosła go nieco na duchu. Od razu, w swoim stylu przeszła do ofensywy i dopytała Shirę, czy pozbyła się problemu. Miała poniekąd racje, wewnętrzne gry klanu Kujaku nie powinny interesować w żadnym stopniu Anzou i reszty Kaminarich. To był ich problem, ale Kaminari jakoś w to byli wplątani, nie przez to, że walczyli z Siostrami, ale przez to, że wszyscy oczekiwali na rozpoczęcie oficjalnych negocjacji. Do tego ostrzeżenie bestii. Przecież gdyby nie to, pewnie już dawno ten cały Osanen byłby martwy. Kagada ruszyła do siebie jasno oznajmiając, że idzie spać. Niech odpoczywa, jej energia może się przydać w odpowiednim momencie. Wtedy w pokoju dyskusja rozpoczęła się na dobre, wymiany kto będzie trzymać wartę, jak długo, chaos był przeogromny. Finałem tej dyskusji było to, że Siostry będą trzymać wartę i się zmieniać, te, które nie walczyły. Anzou podszedł na chwilę do Moshiego.
- Moshi, Ty przygłupia parówo, jeszcze raz mnie nazwiesz patyczakiem, to przebije Ci odbyt Reberu. Mam nadzieję, że się rozumiemy.
Anzou puścił mu oczko, ale brzmiał poważnie. Interpretacje tego pozostawił samemu Moshiemu, ponieważ udał się w kierunku Haruki i Fugaty. To jego potencjalne towarzyszki - o ile go zaakceptują w poruszaniu się do momentu negocjacji.
- Haruko, jeszcze raz gratuluje. Jak tatuaż? Chyba... było to dość bolesne. Jak rysunek Gzika? Podobał Ci się? Strasznie dziwna sprawa z nim, pojawia się i znika, ale to nie o niego chodziło Kagadzie. Znasz go?
Anzou zapytał bezpośrednio i oczekiwał odpowiedzi. Nie miał pojęcia czy Haruka go zna, może Fugata go kojarzy... a może... to faktycznie jakiś duch, który robi sobie figle z Władcy Piorunów. Mimo to, Anzou jeszcze zapewne trochę pogawędzi z Siostrami, zanim finalnie uda się ku krainie snów.

[Kujaku Haruka]

Haruka mogła przewidzieć, że podzielenie się swoimi... przygodami z Shirą może być ryzykownym pomysłem, ale co zrobić. Widać ona też czasami najpierw mówiła, a dopiero potem myślała. Westchnęła, czerwieniąc się nieco, kiedy wyszły z siedziby.

- No... tak. Tylko, że dowiedziałam się o tym, że ten drugi też jest aktywny... no, starczy powiedzieć, że trochę późno. - przetarła twarz dłonią, nie wierząc, że komuś o tym opowiada. Do tej pory tylko jej kuzynka była świadoma tej historii... no i oczywiście tamten chłopak. Czy raczej oba chłopaki. - Musiałam ich dość ostro zwymyślać najpierw i prawie wtedy sobie poszłam, ale jakoś... nie wiem, byłam ciekawa, noooo, co poradzę? W każdym razie było trochę dziwnie, ale... ale też przyjemnie. Serio. W sumie... polecam. To zdecydowanie... inne doświadczenie. Nie wiem, czy mogłabym tak na stałe, ale w ramach... przygody, czemu nie? -

Na sugestię Fugaty uśmiechnęła się i... dopiero teraz do niej dotarło, że jej mentorka akurat w tej kwestii... miała chyba mniejsze doświadczenie. Przynajmniej w tej jednej kwestii.

- Potem parę razy też trenowaliśmy normalnie, ale wtedy zdecydowanie jeszcze nie umiałam latać i nawet chyba nie przypuszczałam, że będę. Raczej trenowaliśmy podstawy, on próbował się przebić przez moją obronę ogonami, ja trzymać go na dystans. Chociaż jeszcze z... no, z jakieś sześć czy siedem razy skończyło się podobnie. Potem go... ich... przenieśli do innego oddziału, ja zresztą też się chciałam skupić raczej na treningach... no i się rozeszło. Nie wiem nawet, czy przeżył Wielką Bitwę. -

Zamyśliła się na moment, czując przelotne uczucie nostalgii. Miała wrażenie, jakby tamto życie było... w zupełnie innej erze. Trochę tak zresztą było, patrząc na to, jak daleko ona i jej klan przeszli, żeby być w tym miejscu, co teraz. Z rozmyślań wytrąciła ją uwaga, że może zaklepała sobie Anzou. Roześmiała się.

- Jak już zacznie się estetycznie ubierać, to może coś z niego będzie. Ale nie zaklepuję go sobie, na razie muszę martwić się treningami i tym, żeby przeżyć najbliższe tygodnie, patrząc po aktywnościach Królów. Jeśli jednak Fugata-senpai chciałaby kilka porad, to oczywiście mogę się podzielić. - wyszczerzyła do mentorki zęby, pozwalając sobie przez krótki moment naśladować wyraz twarzy Shiry, nim wróciła do swojej zwyczajowej, stonowanej raczej postawy.

Zresztą, dotarły już do ich tymczasowego domu, gdzie nastąpiła szybka wymiana niezbyt dobrych wiadomości oraz niemal zwołano ekipę poszukiwawczą, kiedy Sanda i Moshi wrócili jakby nigdy nic, zupełnie nieświadomi tego, że być może byli w którymś momencie zagrożeni. Moshi zdecydowanie nie radził sobie ze swoją najnowszą misją w postaci przeprosin. Przez moment zastanawiała się, jak to skomentować, ale... poddała się. Zamknęła usta, podążając za Shirą do środka.

Skłoniła się z wdzięcznością Shirze, kiedy ta pogratulowała jej jeszcze raz oficjalnego dołączenia do Sióstr. Plecy dalej ją bolały, ale... nie przeszkadzało jej to zbytnio. Wytrzyma, chociażby po to, żeby nie dawać Nagome amunicji do kpin. Była też bardzo zadowolona z tego, jak doskonały tatuaż wyszedł Fugacie i po oglądnięciu go w lustrze, wyściskała ją instynktownie, dopiero po paru sekundach przypominając sobie, że robi jej dokładnie to samo, co Shira.

Następnie przyszło do bardziej poważnych i praktycznych ustaleń. Było jej trochę wstyd, że trzeba jej tak bardzo pilnować, ale wiedziała też, że dopóki naprawdę poważnie nie przysiądzie to ćwiczeń - zapewne nie miała szans z żadnym z Króli Musana, niezależnie od tego nawet, jakie dokładnie mieli umiejętności. Gorszą myślą było to, że nawet jeśli jej nie zabiją, to może jakoś zdołają wykorzystać do swoich planów. Planów, o których nie miały pojęcia, ale niemal na pewno było to coś, co zaszkodzi Siostrom, Kaminari, albo obu stronom naraz.

Dlatego kiedy do siedziby wparowała Kagada, umorusana błotem i oświadczyła, że jeśli Shira tego nie zrobi, to sama zabija Osanena, jakaś część Haruki nawet się ucieszyła z tej perspektywy. Szkoda, że wtedy Musan pewnie zdołałby wykorzystać to na swoją korzyść i sprowokować kolejne walki. Ciekawe tylko, czy... czy dałby sobie radę z Bijuu? Czy dbał o potencjalne straty? Nie miała pojęcia.

Mimo wszystko jednak, wymiana zdań między Kagadą a Shirą wywołała mimowolnie uśmiech na jej twarzy, aż musiała delikatnie zasłonić twarz dłonią. Szkoda, że nie miała wachlarza. Będzie musiała pomyśleć o zakupieniu takiego. Tym bardziej, że kiedy przyszło do ustalania wart okazało się, że... że obie grupy zaskakująco dobrze między sobą grają. Prawie, jakby znały się od lat. Nie wyobrażała sobie podobnej swobody zachowania przy którymkolwiek z Króli, a tutaj... z czego to wynikało? Czyżby z tego, że tak naprawdę żadna ze stron nie walczyła z nienawiści wobec drugiej, lecz z poczucia powinności? Z chęci obrony swoich, a nie z chęci dopieczenia tym drugim? Tak jej się wydawało. Może dzięki temu też tak dobrze się rozumieli, mimo tak niedługiego czasu - sprawdzili się w boju, a jednocześnie zrozumieli, że nikt nie chce walki kontynuować. Przynajmniej spośród osób, które były w tym miejscu.

Kiedy Anzou zgłosił się na ochotnika, żeby wspólnie z nią i Fugatą trzymać straż, spojrzała w pierwszej kolejności na mentorkę.

- Umm... Dla mnie to nie problem? No i to dość oczywiste, że też chcę trzymać straż. -

Zaraz jednak z dołu dobiegł krzyk seinin Kaminari, a jeśli cokolwiek zdążyła się o niej dowiedzieć - to na pewno tego, że dość poważnie podchodziła do swoich gróźb i prawdopodobnie była już u kresu wytrzymałości. Tym bardziej przyklasnęła w myślach Wabi i jej decyzyjności, chociaż jeśli dobrze zrozumiała - to reszta z nich miała w takim razie odpoczywać. Jeśli tak będzie, to chętnie z tej opcji skorzysta. Czuła się zmęczona i miała wrażenie, że musi odzyskać energię przed jutrzejszym dniem. Zwłaszcza, jeśli ostatecznie dojdzie do spotkania.

Tymczasem Anzou już zdążył podejść, jednak proponując wspólną wartę.

- Tak, trochę bolało, ale... - zaczęła odpowiadać, kiedy jej oczy padły na Shirę.

I na wyraz jej twarzy.

Może nie urodziła żadnego dziecka, ale pewne instynkty matczyne zdążyła już w sobie wykształcić i w jakiś sposób czuła to, co nastąpi, jeszcze nim Shira postawiła pierwszy krok. Wyciągnęła dłoń z przerażeniem na twarzy w jej stronę, ale zorientowała się, że nie zdąży. Zamknęła palce i opuściła rękę, patrząc na Fugatę i Anzou.

- Na górę. -

I błyskawicznie podążyła za Shirą, nie mając zamiaru być w pomieszczeniu, kiedy druga seinin pojawi się w drzwiach.