[Event] - Grupa Medyczna

[Kubomi]

Kubomi odwróciła się, gdy tylko usłyszała swoje zdrobione imię i dojrzała Ai, która już w ich kierunku szła. Uśmiechnęła się w odpowiedzi, nawet ciesząc się, że teraz cała ich czwórka jest w pełni gotowa, by pomóc ich towarzyszy na murze. Miała nadzieję, że nic się w tym czasie tam nie stało…
- Oczywiste, nie każmy im czekać. Kawaleria przybywa jak to się mówi. – uśmiechnęła, nieco nerwowo się śmiejąc ze swoich słów, choć bardziej z powodu ich niezręczności, sama przynajmniej tak je traktując. Sama nie miała potrzeby przyjmować dodatkowego ekwipunku od Kitashiego, najwyżej bombkę chili, by wesprzeć swoje marionetki w cięższej sytuacji. – Mam nadzieję, że znajdę swoje lalki jak tam wrócę na górę… oby nie było błędem zostawienie ich tam. ¬– skomentowała jeszcze, przypominając sobie je ułożeniu w szeregu, przy ich wieży, by czekały na jej powrót. Bardzo liczyła, że dalej tam będą – jakby się zgubiły lub nie daj boże zaginęły, to małą fortunę szlag trafił. Ale tak czy siak, ruszyła już z resztą w kierunku ich stanowisk, mając pewnie na miejscu zamiar szukać swoich marionetek.

---

Gadu gadu z drużyną, ewentualnie wzięcie bombki chili i ruszenie na mur..

---

Statystyki:

  Ukryty tekst

Użyte Techniki:

  Ukryty tekst

Znane Techniki:

  Ukryty tekst

Ekwipunek:

- Pancerz z całym swoim dobrodziejstwem

• Dwie kabury, po jednej na udach
• Dwie torby na pośladkach
• Neko-te na dłoniach i nogach pancerza

- Skórzane, czarne rękawiczki
- Czarny płaszcz
- Fioletowa, japońska parasolka przy pasie
- Drewniane pudełko z nogami przy pasie

  Ukryty tekst

Pancerz i Marionetki w użyciu

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Atrybuty Marionetek

  Ukryty tekst

[Keion]

Moja współpraca z Imoto przebiegała całkiem sprawnie. Chłopak posłusznie wykonywał moje polecenia nie zadając zbędnych pytań i nie kwestionując moich poleceń. Oczywiście zdarzyło mu się w paru momentach popełnić błąd i wykonać zbyt głębokie wcięcia, ale na te nic nie mówiłem tylko kiwałem głową. Zdarzyły się też te zbyt płytkie, ale o tych od razu zwracałem mu uwagę by je poprawił i tak też chłopak robił. Ogólnie praca szła całkiem nieźle dało się czuć zmęczenie po obu stronach, ale w końcu nasze starania i pracowitość wygrały. Trochę to trwało i efekt naszego zabiegu nie wyglądał zbyt pięknie, ale czułem że udało nam się pozbyć w stu procentach tkanki martwiczej.
- Wystarczy już, zdaje się że udało Ci się już wyciąć całość. - Powiedziałem w końcu każąc Boheiowi zaprzestać, a sam jeszcze przez parę minut leczyłem ubytki. - Po przebudzeniu pewnie jeszcze przez długi czas będzie miał problemy z nogami, a może nawet nie odzyska w pełni sprawności, ale przynajmniej będzie chodzić. - Z jednej strony czułem się dumny że uratowaliśmy mu nogi, ale z drugiej byłem trochę zawiedziony że nie mogłem zrobić nic więcej.
W końcu nie było nic więcej co mogłem zrobić dla Kazukiego jak tylko polecić by zabrali go do następnej sali by tam dochodził do siebie. Ja zaś ponownie pociągnąłem za sobą Boheia, ale tym razem by zgłosić Misae, że udało nam się pozbyć tkanki martwiczej. Chwilę później zaczepiła nas Aka, która zbierała cały nasz oddział na wyraźne polecenie szefowej.
- Takanka martwica Kazukiego usunięta, a rana zaleczona, teraz tylko pozostaje czekać żeby doszedł do siebie. - Zaraportowałem stając przed białowłosą wraz z Boheiem u mojego boku.
Nie musiałem długo czekać na dalszy rozwój sytuacji, gdyż szefowa szybko przeszła do konkretów. Czekała nas bardzo poważna operacja, przy której wszyscy członkowie naszej grupy mieli asystować. - Czyli będę miał okazję zobaczyć, a nawet asystować przy przeszczepie. Jeśli tylko przetrwam najbliższe trudności odejdę stąd z wiedzą i doświadczeniem o jakich wcześniej nie śniłem. - Zacisnąłem pięści i przełknąłem ślinę, przejęty tym co miało właśnie nadejść, a co mogło w moim przyszłym życiu bardzo namieszać. Szybko jednak padły rozkazy, część z nich tyczyła się mnie, a ja nie chcąc stracić nic z nadchodzącego zabiegu nie zamierzałem ociągać się ani chwili.
- Ja przygotuje sprzęt i sterylne naczynia wypełnione solą fizjologiczną. Midori i Bohei zajmijcie się lekami. - Wyszedłem przed szereg wybierając dla siebie zajęcie i polecając współpracownikom by wypełnili drugą cześć zadania. Mój wybór był dość oczywisty Imoto choć nie miał doświadczenia posiadał wiedzę od ojca, a Midori jako ochotnik pewnie lepiej orientowała się co gdzie tutaj można znaleźć. Dlatego też zgodnie z tym co powiedziałem zająłem się przygotowaniem sprzętu medycznego, skalpele, pensety, odkażone okłady i wszelkie inne narzędzia które mi się nawinęły. Następnie zabrałem się przygotowaniem czterech mis z solą fizjologiczną ustawiając po dwie na stolikach. Na samym końcu zakładam nowy czysty strój i dokładnie odkażam ręce by wrócić w pełni gotowym do asystowania w operacji.

TL DR:
1. Zakończenie leczenia Kazukiego.
2. Wraz z Imoto udanie się do Miase i zdanie raportu.
3. Przygotowanie mis z solą fizjologiczną i przygotowanie się do asystowania.

Chakra

  Ukryty tekst

Techniki

Karta

  Ukryty tekst

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?p=103690#p103690
Opaska na czole, Kabur na prawym udzie, Torba na lewym pośladku, Torba na prawym pośladku (wyprawka eventowa)

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

---

Ostatnia Bitwa o Kōtei

EVENT

---

Śpieszmy się rozmawiać z pacjentami, tak szybko odchodzą. Niektórzy na pole bitwy, inny do wiecznych krain i swoich przodków. Tym razem jednak pacjenci Tetsuro wracali do swojego oddziału, gdzie jeszcze będą mieli okazję przysłużyć się całej ich sprawie. Zielonowłosy podziękował im za ich wysiłek skinieniem głowy, po czym zabrał sie za szykowanie swojego stanowiska pracy, w końcu nie wiadomo kiedy przyjdzie mu zająć się kolejnym pacjentem. Jego ziemne klony uwijały się dosyć żwawo, porządkując rzeczy na stoliku i przemywając sprzęt, kiedy to oryginał mógł zająć się uzupełnieniem płynów i wysłuchaniem tego, co miała im do powiedzenia Misae.

Szefowa przywołała ich zapraszającym gestem, więc i Tetsuro znalazł się w tym gronie, wsłuchując się w to, co ma nadejść. Przeszczep... Coś o czym dowiedział się dzisiejszego dnia, teraz miało ziścić się dzięki jego rękom. Bez uprzedniego przećwiczenia, czy też sprawdzenia stanu wiedzy w księgach, musieli na żywca działać zgodnie z przeczuciem, przynajmniej on, gdyż Misae wiedziała co robi, a przynajmniej na taką wyglądała. Plan był dosyć prosty, przygotować miejsce na dwa łóżka oraz stanowiska pracy dookoła nich tak, aby mogli przeprowadzić podwójny przeszczep. Co to właściwie znaczyło podwójny? Trzeba będzie to ustalić. Jeden z klonów Zielonowłosego pomagał ze stołami, a drugi ruszył w stronę stanowiska, gdzie leżały świeże fartuchy i inne bardzo przydatne rzeczy. To nie byle jakie leczenie, szykował się poważny zabieg, wiec musieli być sterylni jak się tylko da. W tym czasie Oryginalny Tetsuro podszedł do Misae, miał do niej kilka pytań, na które potrzebował odpowiedzi, aby wiedzieć co ma robić.

- Misae, co to znaczy podwójny przeczep? Czy obojgu pacjentów będzie przeszczepiać tę samą tkankę? Czy to są dwa całkowicie różne zabiegi? I co z dawcą, czy jego ciało jest odpowiednio zabezpieczone? Przepraszam, że dużo pytam, ale to będzie mój pierwszy taki zabieg, wolę ustalić, niż obudzić się ze skorpionem w bucie. - Zielonowłosy podchodził do sprawy bardzo poważnie. Skoro jest to najwyższy priorytet, z samego dowództwa, to znaczyło, że będą robić coś, co zaważy o losach bitwy. A to z kolei oznaczało, że od nich zależy, czy Sogeńczycy będą mogli wrócić do swoich łóżek.

- Równolegle... Zakładam więc, że będziemy musieli wykonywać podobne czynności. Jeśli mogę prosić, staraj się w trakcie zabiegu stać bokiem do mnie, tak aby mógł zerknąć na twoje ręce oraz sprawdzić, czy aby na pewno robię to samo co ty. W razie kłopotów będę też pytał. Jak już będziemy gotowi, mogłabyś chociaż w skrócie przybliżyć wszystkim plan zabiegu? Jakie kroki, jeden po drugim musimy podjąć? Jeżeli mamy taką możliwość, wolałbym działać według planu, tak aby wszyscy wiedzieli, co należy robić. - Kiedy już podzielił się swoimi przemyśleniami z Misae, oraz usłyszał jej odpowiedzi, podziękował jej skinieniem głowy, a następnie udał się do swojego klona, który przyszedł do niego ze świeżymi rzeczami. Mógł on teraz w spokoju się przebrać, zmienić rękawiczki, a następnie ustawić się przy swoim stanowisku, wyczekując nadejścia pacjentów, materiałów, no i rozpoczęcia tego bardzo interesującego wydarzenia.

TL DR :

1. Wysłanie klonów po rzeczy i do pomocy
2. Rozmowa z Misae
3. Przebranie się

Marionetka - Skorpion

marionetka - Goryl

  Ukryty tekst

Staty

  Ukryty tekst

Itemki

• Złota Odznaka Ninja Ayatsuri noszona na szyi na łańcuszku
• Ochraniacz na czoło z wygrawerowanym symbolem "Zjednoczonych sił Sogen" przywiązany na lewym ramieniu
• Kabura na broń na lewym udzie [30/30]
    Ukryty tekst
• Kabura na broń na Prawym udzie [30/30] :
    Ukryty tekst
• Torba Biodrowa na Biodrze z Lewej strony [80 / 80] :
    Ukryty tekst
• Torba Biodrowa na BIodrze z Prawej strony [25.5 / 80] :
    Ukryty tekst

Marionetki

  Ukryty tekst

Staty marionetek

  Ukryty tekst

[Papyrus]

---

Grupa Medyczna

---

Drużyna dystansowa zdystansowała się wystarczająco, żeby zaczynała się dystansować z umysłów grupy medycznej, która miała teraz zupełnie inne zadanie - zadanie, które Misae od samego początku, kiedy grupa się zebrała, określiła, jako niezwykle ważne.

Jaszczurki wyniosły Tomoe daleko od zamieszania, w bezpieczne, jak się wydawało miejsce. Tomoe miał się nie kręcić pod nogami, tylko przeczekać dalszą część nocy. Dla liska pewnie wszystko było tutaj nużące - ludzkie sprawy ludzi - i pewnie czekał, aż to wszystko się skończy, po to, żeby po prostu spędzić czas ze swoją panią, która teraz była tak bardzo zajęta.

A zajęta była, tak samo, jak cały zespół.

Zaczęła od zwołania wszystkich. Pielęgniarzy, salowych (tak by w szpitalu mówiono na Kuro i Shiro), klonów i, co najważniejsze, iryoninów, którymi zarządzała. Wcześniej matka jej podziękowała za zdecydowanie się na podjęcie wyzwania. I Misae i Meduki wiedziała, że tylko Misae tak naprawdę mogła zająć się przeszczepem u Kamino oraz Katsumi. Była najbardziej zaufaną osobą tutaj. W końcu nie tylko kiedyś zajęła się jinchuriki Kotei, ale również pomagała przy przeszczepie ramienia Masahiro. Była niemalże nadwornym medykiem Uchihów, brakowało jedynie, żeby przeszczepiła coś Sugiyamie, starszemu czy młodszemu.

Kiedy wszyscy się zebrali wokół niej, Misae nie pozwoliła ani na chwilę opóźnienia. Plan był w jej głowie i teraz należało go zrealizować. Rozdała zadania i wszyscy musieli się z nich wywiązać.

Jaszczurki, identyczni salowi z różnymi czepkami oraz jeden z klonów Tetsuro i klon Kuroia zaczęli przestawiać stoły i łóżka - wszystko. W samym "pomieszczeniu" było sporo miejsca, szczególnie na środku, ale nie chcieli przecież zagradzać potencjalnej drogi ewakuacyjnej czy jakiejkolwiek innej, więc bardziej odsuwali je pod same ściany, ale nie na tyle, żeby je wystawić na deszcz. Nie wiadomo było, kiedy wróciliby do zajęcia się rannymi. Osiem łóżek - stołów zostało odsuniętych, wszystkie krzesła, dodatkowe półki i cały sprzęt również. Niestety, nie było jedynie wyjścia, jeżeli chodziło o podpory płachty - te musiały zostać, ale Shiro i Kuro oraz klon Kuroia postarali się, żeby dwa łóżka, ułożone do siebie głowami. Jaszczurki właśnie zajmowały się małymi rzeczami, detalami, jak odpowiednie naciągnięcie czystych prześcieradeł oraz poduszek. Mężczyźni skupiali się na dużych rzeczach.

Kiedy skończyli z łóżkami, zajęli się parawanami.

Kolejnymi czynnościami było przygotowanie sprzętu medycznego do przeszczepu.

- Jaki konkretnie sprzęt mamy przygotować?

Nie znała się na przeszczepach, mogła nie wiedzieć, ale to Keion zdecydował się sprzęt przygotować, więc pozostawiła leki w rękach Midori oraz Boheia. Sam poszedł po sprzęt.

Musiał iść do składziku na narzędzia, żeby cokolwiek przygotować. To, co było na sali - powoli się kończyło i inni medycy co chwilę już latali do składziku po leki i sprzęt, który tam był.

Składzik był w opłakanym stanie - niemal całkowicie przetrzebiony. Przeglądając pudełka, Keion nie znalazł dużo rzeczy, które były przydatne - kilka skalpeli, pincety, igły, nici, misy do przechowywania wody. Starał się znaleźć wszystko, co się dało i ostatecznie to właśnie przyniósł i rozłożył na stolikach, które były po obu stronach łóżek, które rozłożyli. Keion musiał wszystkich poinformować, że sprzęt się skończył.

Trochę lepiej było z lekami. Midori z Boheiem poszli do składziku na leki, gdzie, początkowo, znaleźli Mujina, który właśnie, szybkim krokiem, wychodził ze składziku z naręczem fiolek z jakąś substancją w środku. Nie mieli czasu jednak się zastanawiać nad tym, ponieważ zbierali to, co było im potrzebne. Leki przeciwbólowe, przeciwzakrzepowe i coś na wzmocnienie.

- Znieczulenie miejscowe… to będzie straszne. Jeden ruch i będzie śmierć - powiedziała Midori, zbierając leki z Boheiem. Wyglądała na bardzo niepewną.

W międzyczasie Shigemi, już czując się o wiele lepiej, ale nadal pilnowany przez Ao, zapewnił Misae, że był gotowy i miał sobie dać radę. W takim razie on też musiał się przygotowywać do zabiegu, tak samo, jak Kuroi i Tetsuro. Tetsuro, który dostał niesamowicie poważne zadanie, a jeszcze nigdy go nie wykonywał. Dlatego miał pytania. Zadał je Misae, ale zanim ona zdołała odpowiedzieć i kiedy jeszcze kotary nie były odpowiednio rozłożone, podszedł do nich Hazama, z poważną miną na twarzy i wpatrujący się w Misae.

- Mogę pomóc, mam doświadczenie w przeszczepach. Widać do czego się przygotowujecie, jeżeli ma się wprawne oko i wiadomo czemu są tutaj te Uchiha. Na pewno coś związanego z ich oczami. Pobiorę tkankę lub ją wszczepię.

Brzmiał na niesamowicie pewnego siebie i widać było, że tak łatwo nie ustąpi, a na pewno bardzo chętnie sprawi zamieszanie. Coś też kombinował, to akurat przeczuwał Tetsuro, ale Tetsuro nie ufał mu od samego początku.

Same przygotowania mogły się zakończyć w każdej chwili. Czyszczenie się, nowe, czyste fartuchy, sprzęt, dwa stanowiska głównych medyków - po obu stronach stołu, odpowiednie leki, wszystko, co było trzeba. Kotary już były ustawione, byli dość dobrze osłonięci od zewnątrz. Jedyne, co by się jeszcze przydało, to trochę więcej światła. Katsumi oraz Kamino były chyba też gotowe, bo Meduki zaczęła je prowadzić do przygotowanej "sali operacyjnej". Nie było szczególnie dużo czasu na opowiedzeniu o tym, jakie były kroki zabiegu, kiedy Hazama przeszkadzał. A pytanie Tetsuro było poważne.



Zespół:

Aka
Ao
Midori
Shiro
Kuro

Uchiha Kazuki
Kaguya Taisho
Yokage Mujin
Imoto Ukatoro
Masaru
Ayumi
Kenji
Nieznana Dziewczyna
Yamanaka Meduki
Hazama Shinzou

Jeżeli uda się wam odpisać szybciej, to spróbuję nadrobić.
+ Dużo h spóźnienia do wykorzystania, just write
Czas na odpis Grupa Medyczna :
Czas na odpis Prowadzącego :

[Misae]

Drużyna szczęśliwie bardzo sprawnie się zebrała chętna do pracy. Misae była z nich naprawdę dumna. Uśmiechnęła się do nich.
-Dobra robota Keion i Bohei - skinęła głową do Keiona -Uratowaliście mu nogę, możecie być z siebie dumni - powiedziała szczerze. Naprawdę powinni to czuć.
Powoli szykowała się, gdy Tetsuro zdecydował się zacząć zadawać istotne pytania. Spodziewała się, że tak będzie. Nigdy tego nie robił i teraz musiała przejąć rolę jego mentora.
-Podwójny przeszczep w znaczeniu, że będziemy mieli dwóch pacjentów i u obojga będziemy pobierać i przeszczepiać oczy. Aby wszystko przebiegło sprawnie i było obarczone najmniejszym ryzykiem błędu oraz uszkodzenia tkanek, musimy to zrobić w tym samym czasie. - wyjaśniła zmieniając fartuch. Szykowanie i decyzje co do sprzętu i leków zostawiła Boheiowi oraz Keionowi. Ufała ich ocenie. Nie mogła robić wszystkiego. Zamierzała interweniować dopiero wtedy kiedy usłyszy jakieś kocopoły. Do tego czasu odpowiadała Tetsuro.
-Będziemy stali równolegle do siebie. Będziesz miał wgląd w moje pole zabiegowe, a ja w twoje. Będzie łatwiej na synchronizować kolejne kroki. Schemat bez szczegółów to pobranie kolejno jednego i drugiego oka i przełożenia do sterylnych pojemników z płynem. Dopiero po pobraniu materiału, przejdziemy do wszczepiania. Wszystko dokładnie będzie instruować na każdym etapie. Spokojnie Tetsuro, przejdziemy przez to razem - mówiąc ostatnie zdanie uśmiechnęła się do niego wspierająco.
Większość się rozeszła i została jej rozmowa z Shigemi’m. Przyjrzała się mu uważnie. Przez chwilę milczała po czym skinęła mu głową. Nie chciała go skreślać. Chciała dać mu szansę udowodnienia, że naprawdę podoła.
-Będziesz mi asystował, będę cię miała na oku. Liczę na ciebie. Idź się przygotuj - skinęła mu głową, na koniec uśmiechając się lekko. Będzie go miała na oku, a zaraz może udowodnić, że da z siebie wszystko -Kuroi, asystujesz Tetsuro. Ufam twojemu doświadczeniu. Będziesz dla niego wsparciem i radą. Shigemi będzie wspierał mnie - zakomunikowała zespołowi. W końcu sama była gotowa. Wtedy też pojawił się ktoś, kogo się nie spodziewała. Uniosła nieznacznie brew, po czym przyjęła neutralny, grzeczny wyraz twarzy. Nie chciała go obrazić. Średnio jej się podobało, że ktoś kogo zupełnie nie znała, z kim nie pracowała raczym jeszcze się podsłuchiwać. To nie było coś, czym powinni się interesować ludzie dookoła.
-Bardzo dziękuję Hazama, ale twoje doświadczenie i umiejętności uratują życie wielu rannym. Mamy pełen zespół, ale dziękuję za wsparcie - ukłoniła się grzecznie -A teraz przepraszam, musimy się przygotować - i wróciła nadzorować prace.

  Ukryty tekst

Imię

Pikushī

Ranga

E

Koszt

Przyzwanie na 5 tur

D: 15% | C: 11% | B: 8% | A: 3% | S: 2% | S+: 1%

Wygląd Mała jaszczurka mieszcząca się w dłoni. Już na pierwszy rzut oka widać jego młody wiek - zwłaszcza po proporcjach ciała i spojrzeniu. Swoimi ogromnymi, błękitnymi oczami ogląda świat z zainteresowaniem. Zaufaniem. Jego brzuszek jest śnieżnobiały, a łuski na grzbiecie, ogonie i głowie przyjmują barwy od jasnoniebieskiej po granatowy, przesiane przez różowe plamki na czole i karku. Wprawny obserwator może dostrzec drobne prążki na małych łapkach.. Porusza się z niebywałą szybkością, zdawać by się mogło, że jest wszędzie na raz.

Charakter Jego imię mówi samo za siebie. Chochlik. Młody, ciekawski. Wszędzie go pełno. Jest otwart na świat i chce czerpać z niego całymi garściami. Opiekuje się swoją młodszą siostrzyczką Egao. Mówi tak szybko, że często mało kto rozumie co mówi. Dosłownie potrafi wyrzucać z siebie potok słów, nie tworzących nawet składnego zdania, przez brak kropki, która by mogła poskładać je w całość. Radosny, zawsze uśmiechnięty. W powiernikach paktu widzi przyjaciół, których chętnie pozna i zobaczy czego mogą go nauczyć.

  Ukryty tekst

Imię

Ganko

Ranga

E

Koszt

Przyzwanie na 5 tur

D: 15% | C: 11% | B: 8% | A: 3% | S: 2% | S+: 1%

Wygląd Mieszczący się w dłoni, niesamowicie intensywnie zielony kameleon, o dużych, brązowych ślepiach. U każdej z łapek ma po trzy, chwytne palce oraz długi skręcony w spiralę ogon. Głowę zdobi mu kostny wyrostek. Porusza się z widocznym gołym oka zawzięciem. Nie jest to jaszczurka, z której można w kaszę dmuchać. Udaje bardziej groźnego niż jest. Na grzbiecie widać przebijający się dopiero grzebień z łusek. Wyraz jego pysia jest często poważny, nie pasujący do jego wyjątkowo młodego wieku.

Charakter Potomek samego mędrca, przez co jest bardzo ambitny. Stara się być poważniejszy niż jest w rzeczywistości by ostatecznie i tak dawać swojej dziecięcej naturze dojść do głosu. Małomówny, choć zna ludzki dialekt. Woli aby przemawiały jego czyny, a nie słowa. Najbliższy przyjaciel „Chochlika”. Zawsze są razem i są sobie wierni. Razem planują w przyszłości być najsilniejszymi przedstawicielami swojego rodu. Pozytywnie nastawiony do ludzi i innych. Wydawać by się mogło, że nie jest zbyt przyjazny, ale to zdecydowanie mylne wrażenie.

  Ukryty tekst

Imię

Bosu

Ranga

E

Koszt

Przyzwanie na 5 tur

D: 15% | C: 11% | B: 8% | A: 3% | S: 2% | S+: 1%

Wygląd Najstarszy z paczki młodziaków, co widać zarazem po jego już dojrzalszych rysach, jak i spojrzeniu. Jego łuski są koloru buletkowej zieleni,lekko przydymione. Szare oczy, podkreślone są kontrastującą, czerwoną farbą, nadającą młodzieńcowi pewnej dzikości. Jest na tyle duży, że spoczywającą na ręce jego gruby, ogon zwisa. Łuski na grzbiecie układają się na siebie płytowo. By jeszcze bardziej odróżnić się od młodszych towarzyszy na wysokości pasa posiada jasnobrązową przepaskę. Chowa tam różne przedmioty, jak często podkreślając takie, które mogą przydać się w każdym momencie.

Charakter Typowy szef „gangu”. Poważny, ładnie i wyraźnie się wysławiający. Zawsze na przedzie swojej paczki. Nie boi się niczego, a przynajmniej zawsze takie sprawia wrażenie. Wskoczy za pozostałymi maluchami w ogień i na pewno nie da ich skrzywdzić. Bywa porywczy i mówi często więcej niż powinien nie przejmując się tym co pomyślą sobie inni. Bywa uparty i krnąbrny, co często robi za maskę, by złudnie dodać mu wieku i powagi. Gdy pozna kogoś lepiej i nie ma maluchów obok pozwala sobie na żarty i rozluźnienie. Nie zdarza się to niemal wcale, lecz w takich chwilach Bosu, nie musi być bosem.

  Ukryty tekst

Karta:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): - Torba na lewym i prawym biodrze, plecak, rękawiczki ze stalowymi ochraniaczami na dłoniach, na lewym ramieniu opaska „Zjednoczonych sił Sogen”

  Ukryty tekst

[Shigemi]

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Poczucie ekscytacji wzrosło we mnie stopniowo, jakby się budziło z letargu. Zmysły, które jeszcze niedawno były przytłumione przez opioidowe otępienie, zaczęły wracać do życia. Słyszałem odgłosy otaczającego mnie świata - subtelne szmery, szelesty liści niosące wiatrem. Zapachy, które wcześniej były dla mnie mdłe, teraz nabierały intensywności. Było to jak powrót do prawdziwego życia po długim okresie uśpienia.

Uświadomienie sobie, że będę uczestniczył w pierwszym przeszczepie w moim życiu, wywołało we mnie uczucie ekscytacji, jakiego dawno nie doświadczałem. To było jak zobaczenie światła na końcu tunelu po długim okresie ciemności. Myśl o tym, że moje umiejętności mogą przyczynić się do uratowania życia, napawała mnie dumą i satysfakcją. Było to jak wyjście z ciężkiego snu, gdzie emocje były przytłumione, a teraz nagle mogłem znowu je doświadczać.

Poczucie pustki, które towarzyszyło mi podczas zażywania opioidów, zaczęło powoli zanikać. Zamiast niego pojawiała się radość i entuzjazm. Wyobrażenie sobie, jak serce bije w piersi mojego pacjenta, z którego usunięte zostanie stare, a zastąpione nowym, było jakby ożywiającą siłą. To było coś więcej niż tylko techniczny zabieg - było to przynoszenie życia z powrotem do normalności, ofiarując drugą szansę.

Z każdym krokiem, jaki robiłem w kierunku sali operacyjnej, moje serce biło szybciej. Ekscytacja ta była mieszanką radości, nadziei i pewnego rodzaju odpowiedzialności. Wiedziałem, że to, co robię, ma znaczenie, nie tylko dla mnie, ale dla pacjenta, który będzie miał szansę na nowe życie. To był moment, w którym nawet najdrobniejsze detale nabierały ogromnego znaczenia. Każdy ruch, każde skupienie się nad szczegółem było dla mnie teraz ważne.

W miarę jak zbliżałem się do chwili, kiedy moje ręce miały stworzyć coś tak ważnego, czułem, jak moje umiejętności i wiedza nabierają sensu. To nie było już tylko rutynowe leczenie ran czy udzielanie pierwszej pomocy. To było coś znacznie głębszego, bardziej znaczącego. Ten przeszczep miał być jak nowy rozdział w mojej drodze ninja, a jednocześnie szansą na nowe życie dla mojego pacjenta. Moje serce biło w zgodzie z rytmem emocji, które we mnie kłębiły, a każdy krok zbliżał mnie do momentu, którego nigdy wcześniej nie doświadczyłem.

Następnie musiałem się skrupulatnie przygotować, zmieniłem fartuch, zdezynfekowałem to co trzeba było zdezynfekować, przygotowałem narzędzia oraz ręce i czekałem na dalsze dyspozycje, Misae tutaj dowodziła i chciałem za nią stać murem. Gdy nastał odpowiedni moment dokładnie umyłem ręce, nałożyłem nową parę rękawiczek, a następnie stanąłem obok głownodowodzącej. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Podsumowanie:

1. Emocje
2. PRzygotowanie do operacji
3. Oczekiwanie

STAN CHAKRY: 56%

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
1x torba na pośladkach

  Ukryty tekst

[/spoiler]

[Tetsurō]

---

Ostatnia Bitwa o Kōtei

EVENT

---

A więc to była prawda, szykowali się do przeprowadzenia przeszczepu, i to nie byle jakiego, tylko zamierzali przeszczepić dwójkę oczu, wręcz wymienić je pomiędzy pacjentami. Tylko, tak na prawdę, czemu? Zielonowłosy widział pacjentki z oddali, obie były odziane w szaty z herbami klanu Uchiha, a więc reprezentowały jedną rodzinę. Misae powiedziała, że dzięki przeszczepowi można przekazać umiejętności klanu, tylko, tutaj to nie ma zastosowania. Przecież obie reprezentują ten sam klan - te same zdolności...

- Jeśli mogę, coś mi tu nie gra. Dlaczego ten przeszczep jest tak ważny? Przecież obie pacjentki są z klanu Uchiha, prawda? Zgodnie z tym co wspominałaś, nie mogą dostać umiejętności klanu, bo już są jego członkami. Wykluczam też niesprawność ich oczu, skoro przeprowadzamy wymianę, a nie zastąpienie nowymi organami. Tak więc, czy na pewno jest sens w to brnąć i zmniejszać ilość pacjentów, których wyleczymy? - na pewno był jakiś powód, tylko niedoświadczony Tetsuro go nie widział. Nie wątpił też w dowództwo, skoro postanowili zrobić to w ten sposób, to na pewno jest to cenniejsze dla sukcesu bitwy, niż kilku wyleczonych shinobi. Na twarzy Zielonowłosego malował się grymas rozmyślania, jego myśli starały się poskładać to w całość, jednakże nie był on w stanie w żaden sposób tego zrozumieć, była w tym jakaś niewiadoma, brakowało elementu, który pozwoli złożyć całą zagadkę do kupy. Oczywiście to nie tak, że marnował on swój czas, w tym czasie dokładnie wyczyścił on swoje dłonie oraz z pomocą swojego klona, ubrał fartuch oraz nowe rękawiczki. Był gotowy, a przynajmniej fizycznie, gdyż jego umysł dopiero teraz zaczynał rozumieć co tak na prawdę się dzieje. Przez chwilę sytuacja zaczęła go przytłaczać, jednakże wtedy pojawił się on...

- Hazama-san, bardzo chętnie przyjąłbym twoją pomoc, jednakże przewidziany dla ciebie skalpel został do ciebie wysłany jeszcze przed bitwą. Nie sądzę, żebyś odnalazł go w tym błocie... - spojrzał na przybysza. Zdecydowanie za nim nie przepadał, może był dobry, ale nie był on tutaj potrzebny. Po raz kolejny pokazuje swoją arogancję, wciskając się nie do swojego oddziału.

- Z tego co wiem, twoje rozkazy są inne, więc jeśli mógłbym prosić, przesuń się, gdyż blokujesz drogę, którą asystenci znoszą sprzęt oraz leki. - posłał do niego zadziorny i delikatny uśmieszek, a następnie odprowadził wzrokiem. Jeżeli Hazama się pchał, to po prostu zaszedł mu on drogę, trochę brutalniej pokazując mu w którą stronę są drzwi. Nie bał się go, mimo wszystko, Zielonowłosy wierzył w swoje umiejętności, jeszcze nigdy go nie zawiodły.

- Kuroi-san, dobrze mieć cię na pokładzie. Zróbmy to tak szybko i sprawnie jak wtedy w więzieniu. - uśmiechnął się do starszego znajomego, tym razem jednak nie sarkastycznie, a przyjaźnie, po czym spojrzał po raz ostatni na sprzęt, który pojawiał się powoli na stoliku tuż obok łóżka. Zdawało się, że wszystko jest gotowe, więc przeniósł wzrok na wchodzące do szpitala pacjentki. Już zaraz wszystko się zacznie...

TL DR :

1. Rozmowa z Misae
2. Rozmowa z Hazamą
3. Rozmowa z Kuroi'em

Marionetka - Skorpion

marionetka - Goryl

  Ukryty tekst

Staty

  Ukryty tekst

Itemki

• Złota Odznaka Ninja Ayatsuri noszona na szyi na łańcuszku
• Ochraniacz na czoło z wygrawerowanym symbolem "Zjednoczonych sił Sogen" przywiązany na lewym ramieniu
• Kabura na broń na lewym udzie [30/30]
    Ukryty tekst
• Kabura na broń na Prawym udzie [30/30] :
    Ukryty tekst
• Torba Biodrowa na Biodrze z Lewej strony [80 / 80] :
    Ukryty tekst
• Torba Biodrowa na BIodrze z Prawej strony [25.5 / 80] :
    Ukryty tekst

Marionetki

  Ukryty tekst

Staty marionetek

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Zabieg... podwójny przeszczep oczu - chyba pierwszy ich użytkownik po prostu był beznadziejny w tym co robił i najlepiej było je przekazać komuś bardziej kompetentnemu. Żarty żartami, jednak Kuroia ciekawiło czemu taki krok miał zostać podjęty akurat eraz i co tak naprawdę to zmieniało? Mieli przeprowadzić zabieg - który raczej nie będzie trwać chwili, a będzie przy nich zajętych wielu medyków, którzy w tym samym czasie nie będą mogli zrobić nic innego. No i czy człowiek który otrzyma nowe umiejętności nie będzie nie wiem... nie umiał ich używać? Sam po sobie doskonale wiedział, że przecież nim opanował zdolności wykorzystywane przez bardziej doświadczonych Sabaku minęły LATA. Nie dni, nie godziny ani nie minuty i wytłumaczenie przez kogoś - nawet bardzo szczegółowe i rozwinięte - nie dawało choćby ułamka wiedzy i tego jak takowe zdolności wykorzystywać, a tym bardziej wykorzystywać podczas walki.
-Hai - odpowiedział do Misae, licząc że się przyda bowiem to byłby jego pierwszy taki zabieg i nie spodziewał się, że Misae tego już się podjęła... i to kilkukrotnie. Wyrosła nam ta dziewucha w ciągu ostatniego czasu i nawet przez moment poczuł się lekko z tyłu. Uśmiechnął się jednak do tej myśli, bo taka gonitwa zawsze lekko go motywowała do dalszego działania. Poszedł się przygotowywać, w pobliżu Tetsuro oczywiście, bowiem to właśnie jemu miał pomagać. Nowe ubranko, rękawice - wszystko przysposobione tylko po to, by było sterylnie i nasza "Nowa Nadzieja" nie padła trupem przez zakażenie, bo no trochę byłoby niezręcznie. Nie czuł jednak żadnej presji, bo do końca trochę nie wierzył w ten sukces. Nagłego olśnienia i siły przyjaźni, która pokaże co takiego potrafią shinobi po tej stronie muru! Sami słyszycie jak to brzmi, co nie? Kuroi chcąc nie chcąc dźgnął swojego klona, tak by ten przestał już istnieć i został tylko on. Musiał być w pełni skupiony na tym co robi, a obecność drugiego Kuroia przy tak dużej liczbie zaangażowanych ludzi raczej nie pomoże, a będzie tylko przeszkadzać. Druga sprawa, to stan w jakim się znajdował, a wykorzystanie chakry przez dwójkę ludzi było dużo szybsze - haha dwukrotnie szybsze, bo wiecie, było ich dwóch - więc wolał mieć jej dobry zapas i zakąsił sobie pigułkę, by odnowić zapasy magicznej energii zwanej chakrą.
-Tetsuro błagam... nic tak źle nie brzmi jak "zróbmy to szybko i sprawnie jak w więzieniu" - uśmiechnął się do chłopaczka, który chyba zrozumie dosyć szybko żarcik i to jak postronni mogliby zrozumieć słowa wymienione między nimi -Spodziewam się, że to nie będzie lekka przejażdżka, oby to było warte zaangażowania wszystkich


Chakra i Statystyki

  Ukryty tekst

Techniki

  Ukryty tekst

Ekwipunek

  Ukryty tekst

[Keion]

Na zawołanie Misae wszyscy zebrali się bardzo szybko, aż można by się było zastanawiać czy cała ta grupa, aby na pewno pierwszy ze sobą współpracuję, czy też raczej już wielokrotnie siebie wspierali. Ja oczywiście od razu przeszedłem do złożenia raportu z usuwania tkanki martwiczej, a było o czym raportować bo zadnie do prostych nie należało i poniekąd byłem zadowolony z efektów. Tym bardziej poczułem niemałą dumę na pochwałę skierowaną do mnie i Boheia. - Taka nasza praca. - Odpowiedziałem starając ukryć swoje zadwolenie i odstąpiłem na krok by nie tłoczyć się za bardzo, czekając na wytłumaczenie naszego następnego zadania. Chwilę później obok pojawił się Shigemi w wyraźnie lepszym stanie, choć wciąż mokry po kuracji otrzeźwiające i zakomunikował że jest już gotów do pracy.
Gdy wszyscy się zgrupowali białowłosa przeszła do objaśnienia celu i ważności zadania. Jak się okazała cała nasz grupa miała brać udział w przeszczepie i to nie jakimś tam pierwszy lepszy przeszczepie, a podwójnym. W pierwszej chwili zacząłem się zastanawiać czym różni się podwójny przeszczep od normalnego, ale nie tylko mnie to nurtowała bo pytanie o to padło bardzo szybko. Równie szybko doszło do podziału obowiązków, a mi i Imoto przyszło zająć się lekami i sprzętem. Nie chcąc tracić czasu wyszedłem trochę przed szereg i poprosiłem by Bohei wraz Midori zajęli się lekami. Sam udałem się do składziku po potrzebne narzędzia, po czym przygotowałem wszystko i rozłożyłem na stolikach po obu stronach łózka.
- Udało mi przygotować dwie misy, znaleźć skalpele, pincety i igły, ale w składziku powoli zaczyna brakować narzędzi i przyjmowanie kolejnych pacjentów może przysparzać coraz to więcej problemów. - Zgłosiłem Misae to czego byłem świadkiem przed paroma minutami, a co najpewniej niebawem zacznie stanowić spory problem zarówno dla nasz, jak i całe bloku medycznego. Ktokolwiek wpadł na pomysł tego przeszczepu, miał szczęście że dłużej nie zwlekał. Na samym końcu sam się przygotowałem do operacji zakładając czysty strój oraz myjąc i odkażając ręce.
Po ukończonych przygotowaniach wróciłem do łóżek gotowych na przyjęcie pacjentów i oczekiwałem na dalszy rozwój sytuacji. Nie nudziłem się przy tym jakoś bo mogłem przysłuchać się jak Tetsuro robi sobie pojazd z Hazamy. Choć facet miał szczere chęci wcale mnie to nie dziwiło bo nie zabłysnął póki co najlepiej, a i sama Misae podziękowała za Jego pomoc. -No cóż próbowałeś, ale nie kupili Cię.-pomyślałem spoglądając przez chwilę w kierunku medyka.

TL DR:
1. Zdanie raportu
2. Przygotowanie do operacji sprzętów oraz siebie
3. Oczekiwanie

Chakra

  Ukryty tekst

Techniki

Karta

  Ukryty tekst

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?p=103690#p103690
Opaska na czole, Kabur na prawym udzie, Torba na lewym pośladku, Torba na prawym pośladku (wyprawka eventowa)

  Ukryty tekst

[Papyrus]

---

Grupa Medyczna

---

szystko zostało przygotowane, Misae odpowiedziała na wszelakie pytania, wszyscy się przygotowali. Zadania zostały rozdzielone, leki i sprzęt przyniesiony. Keion nie dostał chwilowo jeszcze przydziału, po której stronie stołu będzie pracował. Na razie Tetsuro miał pracować nad drugą osobą i podążać za tym, co mu pokazywała Misae.

Duża odpowiedzialność spoczywała na Tetsuro, szczególnie, że miał mu asystować Kuroi, który też nie był doświadczony jeżeli chodziło o operacje (Tetsuro przynajmniej uczył się na szynkach czy innych udźcach). Na pewno za to mieli przewagę taką, że znali się, kolegowali i potrafili zrobić rzeczy szybko i sprawnie. Jak w więzieniu.

Misae wybrała na asystenta Shigemiego, obiecując sobie, że będzie go obserwowała. Chłopak doszedł do siebie, coraz bardziej też był podekscytowany, że będzie w stanie popracować z Misae i dużo się nauczyć. On i Misae mogli podejrzewać, że coś tutaj, z tymi oczami było szczególnego, szczególnie, że oboje znali z widzenia i słyszenia byłą liderkę klanu i jej siostrę. Wiedzieli, co stało się pół roku temu. Widzieli teraz, że Katsumi, kiedy do nich zmierzała, patrzyła niewidzącym wzrokiem w przestrzeń, a jej starsza siostra - Kamino - była skrępowana, a jej oczy zasłonięte i zapieczętowane.

Tetsuro, Kuroi oraz Keion również widzieli zbliżające się kobiety, ale im ich wygląd nic nie mówił. Znali je ze słyszenia, może trochę po plotkach trochę mogli się domyślać, że ruda, atrakcyjna, niewidoma kobieta mogła być byłą liderką klanu. Jednak poczucie tego, że nie powinno jej tu być - mogłoby być w ich wypadku dość silne.

Aka ustawiła się przy Misae, żeby pomagać. Midori i Ao po stronie Tetsuro oraz Kuroia. Misae jeszcze musiała rozdzielić co Bohei i Kuroi miał robić. Sprawa Boheia się rozwiązała dość szybko, bo został zawołany przez matkę Misae i został wysłany gdzieś ze swoim ojcem. Szybko oczywiście przeprosiła, ale sprawa wydawała się ważna i pilna, inaczej Bohei nie zostałby ściągany. Tyle tylko, że nie będzie w stanie zobaczyć zabiegu.

Chociaż część pytań była już odpowiedziana, Tetsuro miał ich więcej. Miał sporo wątpliwości, a niewidoma kobieta tym bardziej go w tym musiała umocnić. Niestety, sprawa była taka, że Misae nie zdążyła wątpliwości Tetsuro wyjaśnić, ponieważ był tutaj Hazama i zajął uwagę. Cóż - przede wszystkim Tetsuro i Misae. Misae mu grzecznie podziękowała, Tetsuro za to odniósł się do niego z dość bezczelnymi słowami. Obiektywnie miał rację, ale subiektywnie Hazama tego tak nie wdział.

- Rozkazy rozkazami, ale z całą pewnością potrafię stwierdzić, że w tak ważnej sytuacji jest potrzebny ktoś, kto ma doświadczenie, a nie taki żółtodziób jak ty. Nawet nie asystowałeś do takiego zabiegu. To ty powinieneś się przesunąć i popatrzeć, jak pracują profesjonaliści. Nawet twoje pytania są głupie.

Wtedy w końcu dotarły do nich ich pacjentki. Z jednej strony wydawało się, że zajęło to mnóstwo czasu, ponieważ tyle słów zostało zamienionych, ale było to naprawdę kilka chwil.

Pomoc - Ao, Aka, Midori, Shiro i Kuro przywitali się z bardzo dużym respektem, Katsumi skinęła do nich głową, ale z całą pewnością nie widziała, kto do niej mówi.

- Oj, czuję tutaj napięcie - stwierdziła Katsumi z lekkim humorem. - Czyżbyście się bali zrobić przeszczep w warunkach polowych?

- Po prostu nigdy tego nie robili, są niedoświadczeni i nie będą wiedzieć co… - stwierdził Hazama, na co Katsumi mu przerwała.

- Nie mamy czasu się o to wykłócać. Misae-san, zarządź wszystko. Ja ci ufam i oddaję się w twoje ręce - stwierdziła Katsumi.

Hazama zmarszczył brwi i rzucił Tetsuro spojrzenie. Spojrzenie, które znaczyło, że to jeszcze nie był koniec i Tetsuro właśnie zdobył sobie wroga. Odszedł jednak i teraz było za dużo do roboty, żeby przejmować się tym mężczyzną. A może nie?

Zawsze można było pojąć inna decyzję.

- Poprowadźcie nas obie na odpowiednie miejsca i jak wiecie, wymieńcie nam oczy. Najpierw jednak połóżcie Kamino, skrępujcie ją. Wtedy odpieczętuję jej oczy - stwierdziła Katsumi.

Kamino na to prychnęła.

- Wiesz, sama to zaproponowałam, mogłabyś chociaż teraz mi zaufać.

- Już nigdy ci tak naprawdę nie zaufam. Ale masz szansę się zrehabilitować przed innymi i spowodować, ludzie przeżyją. Tyle możesz zrobić po Turnieju.

- Jakbym wiedziała, że Cesarz spiskował z Sozo, to nigdy by się nie wydarzyło - warknęła Kamino, zła. Być można na samą siebie.

Uchiha Kamino, kobieta około wieku Kuroia, nie wyglądała najlepiej. Była blada, jej ubranie było trochę nieświeże, a na głowie miała opaskę z pieczęciami, które miały zapieczętować możliwości jej oczu. Jej ręce były również związane, ale nie było na nich śladów, że się szarpała. Ku zaskoczeniu wszystkich, jej włosy, chociaż trochę brudne, były wyczesane i ładnie układały się na jej ramionach. Była bardzo atrakcyjną kobietą.

Kiedy ona została ułożona na łóżku, które było przygotowane, Katsumi, z pomocą, została podprowadzona do niej. Po skrępowaniu jej, Katsumi złożyła kilka pieczęci i przyłożyła dłoń do głowy siostry, odpieczętowując opaskę. Kiedy ta została zdjęta, wszyscy mogli zobaczyć jej ciemne, lekko przekrwione oczy.

- Pospieszcie się z tym.

Katsumi wróciła na swoją stronę, poprowadzona,

- To oczywiste, że wszyscy jesteście niedoświadczeniu, bo takie operacje są bardzo rzadkie. Nie zdarzą się wam już nigdy w życiu…

- Dlaczego im mówisz? To Shinobi, mają po prostu wykonywać rozkazy. Jak się będą za bardzo interesować, to kociej mordy dostaną - stwierdziła ostro Kamino.

- Nie dostaną żadnych szczegółów. Po prostu, nie denerwujcie się i róbcie swoje. Jak wszystko pójdzie dobrze, będziecie mieli szansę na uratowanie naszych ludzi. Misae-san, wiem, że mamy niesamowite szczęście, że ty dokładnie wiesz, co robisz. Ty musiałaś być tą, która zajęła się Kyoushim.

Katsumi położyła się z pomocą na łóżku, leżąc głowa przy głowie siostry. Uśmiechała się lekko, ale wewnątrz było widać jej zaniepokojenie całą tą sytuacją. Jednak była też pełna pewnej determinacji i pewnego rodzaju pogodzenia się z tym, co miało się zdarzyć.

Kamino za to wciąż była sarkastyczna.

- Och, nie wiedziałaś? Podobno na twój rozkaz Kyoushi dostał oko - sarknęła Kamino. Oczywiście, łatwo było wywnioskować, że cokolwiek stało się z Kyoushim, Katsumi go kryła. No i Katsumi zignorowała swoją siostrę.

- Będziesz mi kiedyś musiała opowiedzieć, kto dostał drugie oko.

Kiedy obie panie leżały już na łóżkach, należało się przygotować dobrze do zabiegu i go rozpocząć. Przed pierwszym potencjalnym cięciem, Kamino, chociaż przywiązana do łóżka (przez Kuro), złapała lekko Kuroia za ubranie i pociągnęła trochę.

- Jak… nie wyjdzie i tutaj wszyscy zginiemy… znajdźcie Nanę, moją córkę. Niby się z nią pożegnałam, ale… cokolwiek się stanie, robię wszystko, żeby miała szansę na lepsze życie. Niech będzie szczęśliwa.


Zespół:

Aka
Ao
Midori
Shiro
Kuro

Uchiha Kazuki
Kaguya Taisho
Yokage Mujin
Imoto Ukatoro
Masaru
Ayumi
Kenji
Nieznana Dziewczyna
Yamanaka Meduki
Hazama Shinzou

Jeżeli uda się wam odpisać szybciej, to spróbuję nadrobić.
+ Dużo h spóźnienia do wykorzystania, just write
Czas na odpis Grupa Medyczna :
Czas na odpis Prowadzącego :

[Misae]

Wierzyła, że Shigemi stanie na wysokości zadania. Nie zamierzała go skreślać po tym jednym potknięciu. Nauczyła się już, że w życiu ludzie zasługują na drugą szansę i mogą potem okazać się najbliższymi współpracownikami. Cieplej jej się zrobiło na sercu gdy pomyślała w tym momencie o Ichirou. To głównie do niego piła.
Bohei i Keion spisali się na medal i od razu bez zawahania zabrali się za ogarnianie wszystkiego
Słysząc komentarz Kuroia o jego i Tetsuro przygodach w więzieniu nie mogła zareagować inaczej niż prychnąć pod nosem i spojrzeć na Kumę z uniesioną ku górze brwią oraz figlarnym, pytającym uśmiechem na ustach.
W tym momencie do dyskusji dołączył Hazama, który nie zamierzał odpuścić i za wszelką cenę zamierzał dołączyć do zabiegu. Misae nie podobało się to ani trochę. Z tą grupą chociaż chwilę współpracowała i udało im się złapać odpowiedni system pracy. Pojawił się nawet szacunek i wzajemne zaufanie, a tego nie można było powiedzieć o Hazamie, który wywoływał dreszcze irytacji u obecnych.
Tetsuro nie zamierzał ugryźć się w język i kontynuował sprzeczkę słowną z medykiem.
-Tetsuro, idź skończyć przygotowania - jej głos zdawał się mówić z lekką reprymendą, ale jej oczy wyrażały rozbawienie i aprobatę, która oczywiście nie mogłaby przejść przez jej usta.
Misae wzięła sobie do serca słowa matki na temat profesjonalizmu, więc nie zamierzała dawać się sprowokować, a próbowała rozwiązać problem z niewinnym uśmiechem na ustach.
-Hazama-san, dziękuję za bezcenne komentarze, ale proszę aby wrócił pan do swoich obowiązków. Gdyby pana pomoc, opinia albo zdanie byłoby potrzebne zostałby pan o nie poproszony. Skoro do tego nie doszło, oznacza, że cały zabieg obejdzie się bez ich - nie wiedziała jak grzeczniej mu powiedzieć, aby poszedł i zajął się swoimi obowiązkami. Szczęśliwie przyszła wtedy kawaleria z pod postacią dwóch Uchih. Ponownie tego dnia skłoniła się Katsumi.
Dostrzegła stającą obok niej Akę. Posłała jej przelotny uśmiech. Nie wiedziała czy kobieta zdwała sobie z tego sprawę, ale zdobyła ważne miejsce w sercu Misae po tym dniu współpracy i wspólnej walki.
-Nic z tych rzeczy Katsumi-sama - odpowiedziała uspokajająco przenosząc wzrok na Hazamę -Mimo wszystko te warunki, aż tak bardzo polowe nie są. Po prostu pan Hazama chciał nas wesprzeć swoją nieocenioną radą i już sobie idzie - uniosła kącik ust w drobnym uśmieszku mówiącym jasno, że Hazama przegrał ten pojedynek i powinien opuścić ich jak najszybciej.
-Proszę tędy. Łóżka są przygotowane. Strefa będzie oddzielona - poprowadziła siostry w kierunku przygotowanych miejsc. Były one dużo dogodniejsze niż w tamtej opuszczonej szopie. Gdy Katsumi wspomniała o Kyoushim Misae nie mogła zrobić nic innego niż się uśmiechnąć i posłać mrugnięcie okiem do Kuroi’a, który nie znał jeszcze tej historii.
-To był wspólny sukces we współpracy z shinobi’m imieniem Ario. - przyznała szczerze. Była to ich wspólna praca i nigdy nie będzie przedstawiać tego inaczej
-Zajmiemy się wszystkim - obiecała pomagając Katsumi się położyć wygodnie. Poprawiła jej poduszkę i ułożyła jej głowę na wprost.
Ruchem głowy zawołała do siebie swoich przyzwańców.
-Ganko, Bosu i Pikushi. Pilnujcie aby nikt niepowołany się tutaj nie kręcił. Jedynie Meduki, może przyjść, choć nie zakładam aby przeszkadzała w zabiegu. Jeżeli ktoś będzie się panoszył zostawiam go w waszych łapach - przekazała polecenie łuskowatej trójce. Zdecydowanie byli oni jednymi z najbardziej zaufanych jej tutaj istot. Na palcach jednej ręki wskazałaby ludzi, którym ufa na takim samym poziomie.
Poprawiła fartuch i przysunęła bliżej stoliczki z narzędziami potrzebnymi do operacji.
-Polecam nie tracić sił na rozmowy, zabieg będzie i tak wystarczającym obciążeniem dla organizmu - rzuciła niby troszkę w eter, a może troszkę aby uciszyć Kamino. Chcąc niechcąc mieszkając przez tyle miesięcy z Masahiro i widząc na własne oczy co wydarzyło się na turnieju pewne osądy w sercu podjęła, ale nie wpływało to na profesjonalizm.
-Każdy niech zajmie swoje stanowisko. Podajcie leki przeciwbólowe i będziemy mogli zaczynać jak tylko zaczną działać - poleciła w kierunku asystujących, czekając aż podadzą specyfiki.
-Shigemi ustaw się na przeciwko mnie po drugiej stronie Katsumi-sama. Tetsuro i Kuroi w odbiciu lustrzanym, będę miała ciągły ogląd na wasze pole operacyjne - poinstruowała ich czekając aż zajmą odpowiednie miejsce -Gdy wraz z Tetsuro będziemy wydobywać tkanki, Shigemi i Kuroi musicie swoją chakrą utrzymywać rany. Wszystkie nerwy, mięśnie i naczynia pozostają otwarte, gotowe na przyjęcie nowej tkanki, ale zabezpieczone na tyle, aby nie doszło do zbytniej utraty krwi. Gdy wypreparujemy oboje oczu od pacjentów dopiero zamieniamy się stolikami z miskami z nimi i wszczepiamy kolejno jedno i drugie oko. W ten sposób minimalizujemy zamieszanie i ewentualne szanse na pomylki. Keion, będziesz odpowiedzialny za monitorowanie stanu pacjentek, oraz pilnowanie aby pobrany materiał był bezpieczny i w odpowiednim stanie. Jeżeli zauważysz, że coś niepokojącego się dzieje alarmuj mnie natychmiast. Ao, Aka, Midori. Wy również monitorujecie stan. Podłączcie kroplówki wzmacniające, aby pacjentki nie osłabły. Pilnujcie dostęp do leków. Jeśli pojawi się konieczność podania czegoś na zmniejszenie krwawienia, bądź dołożenie środka przeciwbólowego musicie być w pogotowiu by Keion mógł podać leki - wydawała polecenia, starając się ułożyć w głowie wszystko po kolei.
-Tetsuro, jeżeli chodzi o przeszczep oka, musisz najpierw wysunąć je z oczodołu, zabezpieczając powieki przed zamykaniem, za pomocą narzędzi. Wysuń wszystkie naczynia i nerwy tak, abyś miał do nich dostęp przy wszczepeniu nowego materiału. Staraj się zostawić bezpieczni margines przy oku, bo jeżeli będzie zbyt mało tkanek, możemy mieć problem z tym, aby je połączyć. Pamiętaj, że im pewniejsze, prostopadle przecięte tkanki, tym łatwiej się uda je połączyć. Jeśli będziesz miał jakiekolwiek pytanie to nie wahaj się. Wolę dziesięć razy coś powtórzyć, niż odkręcać. - patrzyła na medyka, -Poradzisz sobie, masz najlepszego asystenta - dodała z niego zabawowym uśmiechem, aby nieco rozładować ewentualne namięcie.
-Ze względu na specyfikę, że przeszczepiane będzie oko i nie możemy pozwolić sobie na znieczulenie ogólne, jeżeli będzie konieczność to alarmujcie, gdyby sytuacja dla was była zbyt ciężka - powiedziała do sióstr z lekkim zrozumieniem. Będą na żywo widziały jak ktoś sięga po ich oczy… będą widziały jak stojący nad nimi medycy przeprowadzają zabieg. Nie było to ani trochę komfortowe i Misae zdawała sobie z tego sprawę. Podała Katsumi kawałek materiału do ręki, aby w momencie gdyby sytuacja była zbyt ciężka mogła zacisnąć na nim swoje palce. Zrobiła to sprawnie i na tyle subtelnie, że nikt nie powinien zwrócić na to zbytniej uwagi.
-Kuro i Shiro, pilnujecie aby głowy pacjentek pozostały w bezruchu. Możecie je przytrzymywać przez cały czas - poleciła silnym pielęgniarzom. Musiała się zabezpieczyć na wypadek, gdyby jednak kobiety zaczęły wierzgać. Niestety. Nie mogły tego zrobić.
-A teraz dajcie znać gdy będziecie gotowi. Wiem, że sobie poradzimy. - powiedziała bez cienia zwątpienia. Pora zacząć przedstawienie…

  Ukryty tekst

Imię

Pikushī

Ranga

E

Koszt

Przyzwanie na 5 tur

D: 15% | C: 11% | B: 8% | A: 3% | S: 2% | S+: 1%

Wygląd Mała jaszczurka mieszcząca się w dłoni. Już na pierwszy rzut oka widać jego młody wiek - zwłaszcza po proporcjach ciała i spojrzeniu. Swoimi ogromnymi, błękitnymi oczami ogląda świat z zainteresowaniem. Zaufaniem. Jego brzuszek jest śnieżnobiały, a łuski na grzbiecie, ogonie i głowie przyjmują barwy od jasnoniebieskiej po granatowy, przesiane przez różowe plamki na czole i karku. Wprawny obserwator może dostrzec drobne prążki na małych łapkach.. Porusza się z niebywałą szybkością, zdawać by się mogło, że jest wszędzie na raz.

Charakter Jego imię mówi samo za siebie. Chochlik. Młody, ciekawski. Wszędzie go pełno. Jest otwart na świat i chce czerpać z niego całymi garściami. Opiekuje się swoją młodszą siostrzyczką Egao. Mówi tak szybko, że często mało kto rozumie co mówi. Dosłownie potrafi wyrzucać z siebie potok słów, nie tworzących nawet składnego zdania, przez brak kropki, która by mogła poskładać je w całość. Radosny, zawsze uśmiechnięty. W powiernikach paktu widzi przyjaciół, których chętnie pozna i zobaczy czego mogą go nauczyć.

  Ukryty tekst

Imię

Ganko

Ranga

E

Koszt

Przyzwanie na 5 tur

D: 15% | C: 11% | B: 8% | A: 3% | S: 2% | S+: 1%

Wygląd Mieszczący się w dłoni, niesamowicie intensywnie zielony kameleon, o dużych, brązowych ślepiach. U każdej z łapek ma po trzy, chwytne palce oraz długi skręcony w spiralę ogon. Głowę zdobi mu kostny wyrostek. Porusza się z widocznym gołym oka zawzięciem. Nie jest to jaszczurka, z której można w kaszę dmuchać. Udaje bardziej groźnego niż jest. Na grzbiecie widać przebijający się dopiero grzebień z łusek. Wyraz jego pysia jest często poważny, nie pasujący do jego wyjątkowo młodego wieku.

Charakter Potomek samego mędrca, przez co jest bardzo ambitny. Stara się być poważniejszy niż jest w rzeczywistości by ostatecznie i tak dawać swojej dziecięcej naturze dojść do głosu. Małomówny, choć zna ludzki dialekt. Woli aby przemawiały jego czyny, a nie słowa. Najbliższy przyjaciel „Chochlika”. Zawsze są razem i są sobie wierni. Razem planują w przyszłości być najsilniejszymi przedstawicielami swojego rodu. Pozytywnie nastawiony do ludzi i innych. Wydawać by się mogło, że nie jest zbyt przyjazny, ale to zdecydowanie mylne wrażenie.

  Ukryty tekst

Imię

Bosu

Ranga

E

Koszt

Przyzwanie na 5 tur

D: 15% | C: 11% | B: 8% | A: 3% | S: 2% | S+: 1%

Wygląd Najstarszy z paczki młodziaków, co widać zarazem po jego już dojrzalszych rysach, jak i spojrzeniu. Jego łuski są koloru buletkowej zieleni,lekko przydymione. Szare oczy, podkreślone są kontrastującą, czerwoną farbą, nadającą młodzieńcowi pewnej dzikości. Jest na tyle duży, że spoczywającą na ręce jego gruby, ogon zwisa. Łuski na grzbiecie układają się na siebie płytowo. By jeszcze bardziej odróżnić się od młodszych towarzyszy na wysokości pasa posiada jasnobrązową przepaskę. Chowa tam różne przedmioty, jak często podkreślając takie, które mogą przydać się w każdym momencie.

Charakter Typowy szef „gangu”. Poważny, ładnie i wyraźnie się wysławiający. Zawsze na przedzie swojej paczki. Nie boi się niczego, a przynajmniej zawsze takie sprawia wrażenie. Wskoczy za pozostałymi maluchami w ogień i na pewno nie da ich skrzywdzić. Bywa porywczy i mówi często więcej niż powinien nie przejmując się tym co pomyślą sobie inni. Bywa uparty i krnąbrny, co często robi za maskę, by złudnie dodać mu wieku i powagi. Gdy pozna kogoś lepiej i nie ma maluchów obok pozwala sobie na żarty i rozluźnienie. Nie zdarza się to niemal wcale, lecz w takich chwilach Bosu, nie musi być bosem.

  Ukryty tekst

Karta:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): - Torba na lewym i prawym biodrze, plecak, rękawiczki ze stalowymi ochraniaczami na dłoniach, na lewym ramieniu opaska „Zjednoczonych sił Sogen”

  Ukryty tekst

[Shigemi]

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
W głębi nocy , kiedy cienie były najdłuższe, młody medyk ninja znalazł się sam ze swoimi myślami. Zza zasłony milczenia wyłaniały się uczucia, które bujnie rozkwitały w jego sercu. W tamtych momentach marzyłem o takich operacjach jak ta. Jednak teraz, zdenerwowanie, gęste jak mgła, przesiąkało każdą cząstkę jego istnienia. To było zdenerwowanie, które zakrawało na desperację - wiedział, że to zadanie jest kluczowe, może jedyną deską ratunku dla miasta, które tak bezlitośnie oblegał wróg.
Zmartwienie przewijało się przez jego myśli jak niespokojny sen. Obrazy przeszłości, obecnej beznadziejności i możliwej przyszłości przewijały się przed jego umysłem jak film, w którym nie zawsze wiesz, czy zakończenie będzie szczęśliwe.
Niepewność, ta nieprzyjemna towarzyszka, kłębiła się wokół niego jak cień. Czy to wszystko ma sens? Czy przeszczep oczu naprawdę może zmienić bieg wojny? Pytania te nie dawały mu spokoju, ale jednocześnie stanowiły iskrę nadziei, że może, choćby na chwilę, przerwać ten błędny krąg zniszczenia.
A jednak, jak gwiazda na nocnym niebie, nadzieja mieniła się gdzieś w oddali. Była to nadzieja oparta na zaufaniu w to, że nawet najmniejszy gest może wywołać wielkie zmiany. Była to nadzieja, która napawała go determinacją, by walczyć, by pomóc, by być tym, który naprawi to, co wydaje się być niemożliwe do naprawienia.
Zaangażowanie w to zadanie było silniejsze niż kiedykolwiek. W każdym ruchu, w każdym przygotowaniu do przeszczepu, czuł, że staje się częścią czegoś większego, co przekracza granice jego samego. To było zaangażowanie nie tylko w ratunek jednego życia, ale także w ocalenie wspólnoty, domu, który groził upaść pod ciężarem wojny.
Chakra na rozkaz Misae rozpoczęła płynąć przez moje dłonie do skroni jednej z sióstr. To co tutaj się działo było dziwne, nie rozumiałem, czemu przeszczepiamy oczy obu siostrom z mojego klanu, miałem tutaj jeszcze jedną misję, musiałem strzec ich oraz sekretów naszego rodu, ale oraz DNA naszego rodu, cholera to wszystko jest pojebane.
Młody medyk ninja zanurzył się głęboko w skupieniu, jak nurkowie w otchłaniach oceanu. Jego dłonie unoszone były chakrą, delikatnie pulsującą energią, która nadawała mu moc kontrolowania życia i śmierci. Zanim rozpoczął operację przeszczepu oczu, musiał osiągnąć harmonię z chakrą, zanurzyć się w niej tak głęboko, jak tylko to możliwe. Jego myśli były skoncentrowane, jakby czas zwolnił bieg, a każdy oddech był jak ważny ruch w tańcu z życiem. Skupienie było jak magnes przyciągający każdą cząstkę jego uwagi, eliminujący wszelkie zakłócenia zewnętrzne. Odcinał się od otaczającego go świata, by zanurzyć się w mikrokosmosie tkanki, komórek i energii. Chakra, ta mistyczna siła, była jak strumień, który płynął przez niego i jednocześnie przez całą przestrzeń, w której pracował. Z każdym oddechem czuł, jak energia napływa do niego i wypływa, jak cykl życia i śmierci, który podążał za rytmem jego serca. Była to taneczna gra z mocą, z której czerpał siłę do utrzymania tkanki w stanie żywym. Jego dłonie, otoczone pulsującą aurą, delikatnie unoszące się nad pacjentem, były jak magiczne czujniki życia. Czuł każde bicie serca, każdy puls krwi, każdą mikroskopijną reakcję komórkową. To był taniec z energią życiową, w którym każdy ruch, każdy dotyk, musiał być precyzyjnie wymierzony. Determinacja płonęła w jego oczach, które skupione były na zadaniu, jak przed pożarem, który trzeba ugasić. To było zaangażowanie do granic możliwości, gotowość poświęcić się dla większego dobra. W miarę jak operacja postępowała, skupienie przekształcało się w precyzyjną pewność siebie, wiedzę, że jest jednym z niewielu, którzy posiadają umiejętności, by podtrzymać życie tam, gdzie inne siły zawiodły. Chociaż wokół panowała cisza, w jego wnętrzu szalała burza sił i emocji. Każdy ruch dłoni, każda emanacja chakry była jak cenna nuta w symfonii życia. Był jednym z tych, którzy stali na granicy między życiem a śmiercią, i to było dla niego źródło siły. Operacja była jak taniec z czasem, gdzie jego chakra napotykała opór uszkodzonej tkanki, a on musiał go przezwyciężać, odtwarzając struktury oka jednocześnie utrzymując resztę ciała w stanie równowagi. To było zadanie tytaniczne, ale dla niego było to wyzwanie, któremu postanowił sprostać. Jego serce biło mocniej, a oczy promieniały dumą. Zdawał sobie sprawę, że to, co zrobił, jest czymś więcej niż tylko operacją. To była walka o życie, akt magii, który zasługiwał na uznanie. I choć czuł zmęczenie przesiąkające każdą komórkę jego ciała, towarzyszyła mu świadomość, że stał się częścią większej historii, opowieści o ludziach, którzy odważyli się wierzyć, że jedna osoba może odmienić losy miasta w obliczu wojny.
W miarę jak moje dłonie unoszące się nad pacjentem emanują chakrą, a moje oczy śledzą każdy mikroruch, czuję wewnętrzną siłę, która napotyka opór zniszczonej tkanki. To jest taniec z życiem, w którym uczestniczę, a moje serce biło mocniej, gdy zdaję sobie sprawę, że jestem świadkiem czegoś większego niż tylko kolejnej operacji.
Duma rozkwita we mnie jak kwiat, gdy rozumiem, że moje umiejętności, chakra, które przepływa przez moje dłonie, stają się narzędziem kształtowania historii. To nie jest zaledwie rutynowa operacja, to akt, który zostanie wpisany w kronikę mojego klanu, a może nawet historii całego świata shinobi.
Każdy ruch, każda interakcja z chakrą, to jakby niewidzialne pióro kreśliło moją historię na kartach czasu. To uczucie dumy, że jestem w stanie przyczynić się do czegoś większego, do zmiany losów, sprawia, że moje serce bije silniej.
Wykonywałem wszystkie polecenia Misae. Nie było czasu na żadne bunty ani inne cuda. Oczywiscie korzystałem z techniki Chiyute no Jutsu. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Podsumowanie:

1. Emocje
2. Przygotowanie do operacji
3. Chiyute no Jutsu i wykonywanie poleceń Misae

Nazwa

Chiyute no Jutsu

Ranga

D

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni | 2 metry (Iryōjutsu A)

Koszt Ranga D: B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (1/2 na turę)
Ranga C: B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (1/2 na turę)
Ranga B: B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% (1/2 na turę)

Dodatkowe W przypadku leczenia samego siebie, technika działa rangę niżej i wymaga całkowitego skupienia | Po zasklepianiu większych ran tą techniką pozostają blizny na ciele rannego

Opis Podstawowa i najważniejsza technika w asortymencie każdego medycznego ninja. Użytkownik przykłada obydwie dłonie w okolice rany pacjenta i przesyła do niej swoją chakrę. Ta przyśpiesza naturalne właściwości regeneracyjne ciała, wymuszając zasklepianie się ran i naprawę naczyń krwionośnych. Trudność zabiegu zależy bezpośrednio od rodzaju rany - szarpane są trudniejsze do zaleczenia niż zwykłe cięcia, a wielkość ubytku ciała czy stopień narażenia na infekcję zwiększają trudność poprawnego wyleczenia. Skuteczność techniki zależy bezpośrednio od umiejętności, wiedzy medycznej użytkownika i ilości chakry w nią włożoną, przez co zaawansowani medycy są w stanie osiągnąć znacznie lepsze rezultaty niż nowicjusz:

Iryōjutsu D Technika jest w stanie wyleczyć pomniejsze rany i tamować krwawienie z mniejszych naczyń krwionośnych. W przypadku poważnych ran jest w stanie zmniejszyć krwawienie. Nadal zalecane jest korzystanie ze środków dezynfekujących i opatrunków. Proces jest też stosunkowo wolny. Leczenie ran lekkich trwa dwie tury.

Iryōjutsu C Medyk nie musi trzymać rąk na ranie, szczędząc bólu pacjentowi. Oprócz tego możliwości regeneracyjne nasilają się, możliwe jest tamowanie ran tętniczych i leczenie głębszych ran sięgających nawet do kości, a sam proces staje się szybszy. Odkażanie ran nie jest konieczne, ale jest zalecane. Leczenie ran lekkich trwa turę, a średnich dwie tury.

Iryōjutsu B Medyk może uleczyć głębokie rany, zasklepić rany tętnicze, złączyć ze sobą złamane kości, a nawet pozbyć się krwawień i drobnych uszkodzeń organów wewnętrznych. Wyleczona kość będzie osłabiona i ponowne jej uszkodzenie w krótkim czasie może skończyć się nie złamaniem, a pokruszeniem. Dodatkowo technika dezynfekuje ranę w trakcie regeneracji. Od tej rangi możliwe jest wykonywanie techniki jedną ręką. Leczenie ran lekkich trwa mniej niż turę, średnich turę, a ciężkich dwie tury.

Iryōjutsu A Pasywnie: Od tej rangi możliwe jest przesłanie medycznej chakry w formie cienkiego strumienia o długości maksymalnie 2m. Dzięki temu medyk nie musi stać bezpośrednio przy ofierze celem jej uleczenia. Nadal wymagane jest skupienie, a jednocześnie można stworzyć jeden taki strumień. Przesłanie medycznej chakry na odległość nie powoduje zwiększenia kosztów chakry i redukcji możliwości medycznych techniki.

STAN CHAKRY: 56%

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
1x torba na pośladkach

  Ukryty tekst

[/spoiler]

[Tetsurō]

---

Ostatnia Bitwa o Kōtei

EVENT

---

Zielonowłosy był gotowy na dalsze utarczki słowne z Hazamą, niestety, został odesłany do przygotowania się, przez co zamiast ucierać nosa chamowi, miał rozmawiać z Kuroi'em. Co prawda lubił towarzystwo starego, no ale ten parszywy medyk zalazł mu za skórę, więc bardzo chętnie powiedziałby mu jeszcze parę słów. No ale Misae postawiła sprawę jasno, tak więc udał się na przygotowania.

Kiedy tylko wszystko było gotowe, Tetsuro wrócił do stołu, gdzie już kierowały się dwie pacjentki. Nie znał ich, jedynie po spojrzeniach pozostałych wnioskował, że to ktoś ważny, no i kobiety wyglądały dosyć podobnie do siebie, wiec zapewne były rodziną, albo chociaż pochodziły z tego samego klanu, co jeszcze bardziej rozbudzało ciekawość zielonowłosego. Po co robią przeszczep w obrębie tego samego klanu, i to jeszcze od niewidomej kobiety? Dziwne, no ale nie on tutaj był od oceniania, był od wykonywania rozkazów. Tak więc, profesjonalnie czekał, słuchając zarówno rozmowy kobiet, jak i poleceń Misae.

Kiedy tylko Kamino podeszła do nich, pomógł jej się położyć na przygotowanym łóżku, a następnie zgodnie z rozkazem zabrał się unieruchamianie pacjentki. Z racji tego, że były to polowe łóżka operacyjne, na których robi się przeróżne, czasami brutalne operacje, jak na przykład amputacje, nie było problemu z zaczepami, o które można było przygotować odpowiednie zabezpieczenia. Zgodnie z rozkazem, Kamino została unieruchomiona i wtedy też Katsumi zabrała się za odpieczętowywanie jej oczu.

No właśnie... Pieczęć, było to coś co dosyć mocno przykuło uwagę zielonowłosego medyka. Takiej jeszcze nie widział i bardzo go zaciekawiła, dlatego też postanowił wykonać pewien fortel. Otóż, kiedy tylko Oczy Kamino zostały uwolnione, to zabrał on kawałek materiału, który blokował jej wzrok, udając, że chce go wyrzucić do przygotowanego wcześniej kosza na odpady, jednakże, tak na prawdę, schował ten skrawek do swojej torby biodrowej, dosyć zręcznie, jak prawdziwy marionetkarz, używając do tego swoich nici chakry.

Uszom Zielonowłosego nie umknęło także wspomnienie o Ario. Był to imię, które w ostatnim czasie już kilkukrotnie pojawiło się w koło jego osoby. Nie mógł być pewien, czy to chodzi o tego samego chłopaka, co wspominano na pustyni, ale będzie musiał ustalić wraz z Misae, czy to on. Ale to później, teraz szykowali się do operacji.

Rozpoczęła się operacja, bardzo trudny i skomplikowany zabieg. Zielonowłosy na chwilę zamknął oczy i wziął dwa głębsze wdechy, po czym wysłuchał wszystkiego co ma do powiedzenia Misae, przyglądając się rysom twarzy Kamino oraz wyobrażając sobie w głowie, jakie kroki musi wykonać. W tym czasie Midori podawała pacjentce leki wzmacniające oraz przeciwbólowe. W momencie, w którym w okolice oczodołu została wstrzyknięta dawka znieczulająca, Zielonowłosy położył dwa palce na górnej części lewego policzka i zaczął rozmasowywać miejsce wkłucia. To powinno przyspieszyć rozchodzenie się znieczulenia, dzięki czemu już zaraz będą mogli zabrać się za zabieg. Po chwili także wykonał dokładnie taki sam ruch symetrycznie, na prawym policzku.

Kiedy minął czas, który powinien wystarczyć na rozejście się znieczulenia, sprawdził najpierw z użyciem końcówki od rozwieraka, czy aby na pewno pacjentka nie reaguje, kiedy to się stało, spojrzał na jej twarz po raz ostatnie, a następnie wziął się do pracy. Zgodnie z zaleceniami Misae, używając odpowiednich do tego szczypco-rozwieraczy, odciągnął obie powieki, tak aby nie przeszkadzały w wyciąganiu oka. Kiedy już oboje oczu było gotowe, Tetsuro wykonał ruch, który zapewne wielu by przeraził. Na szczęście, Zielonowłosy robił to już wielokrotnie, w trakcie konserwacji swoich kukiełek, które wyglądem przypominały ludzi. Otóż, wsunął on bardzo delikatnie giętkie narzędzie od góry oraz od dołu oka, po czym podważył je, lekko naciskając i zwiększając stopniowo siłę, tak aby w końcu udało się je wyjąć z oczodołu.

- Przytrzymaj je, ja wypreparuję drugie. - powiedział do Kuroi'a a następnie powtórzył całą akcję z drugim okiem. Miał nadzieję, że nie będzie przy tym żadnych komplikacji. Kiedy już oboje oczy było wyjęte, podał także drugie z nich Kuroi'owi, samemu sięgając po nożyczki.

- Midori, schłodzona miska. - wydał proste polecenie, sygnalizując, że jest gotowy do dalszych kroków, do których będzie potrzebne naczynie. Kiedy było już gotowe, odebrał od Kuroi'a jedno oko i naciągnął je, po czym przyłożył rozwarte nożyczki do nerwu w połowie, tak aby było zarówno z zapasem dla obu pacjentów. Spojrzał w stronę Misae, upewniając się, że ona wybrała podobny zakres, a kiedy tylko przytaknęła głową, potwierdzając, że dobrze robi, to wykonał szybkie cięcie. Starał się on trzymać nerwy tak, aby po cięciu palcami środkowym i serdecznym trzymać te, które pozostają w oczodole a kciukiem i wskazującym samą gałkę oczną. Dzięki temu nie powinien zgubić żadnego elementu. Tetsuro podał swojemu pomocnikowi "kabelki" wystające z oka Kamino, a następnie przełożył oko do pojemnika, by po chwili wykonać dokładnie ten sam zabieg na drugim oku. Teraz już klamka zapadła, oczy były oddzielone od ciał, więc musieli się spieszyć...

TL DR :

1. Zakończenie przygotować
2. Sprytne skitranie materiału z pieczęcią
3. Rozpoczęcie operacji

Marionetka - Skorpion

marionetka - Goryl

  Ukryty tekst

Staty

  Ukryty tekst

Itemki

• Złota Odznaka Ninja Ayatsuri noszona na szyi na łańcuszku
• Ochraniacz na czoło z wygrawerowanym symbolem "Zjednoczonych sił Sogen" przywiązany na lewym ramieniu
• Kabura na broń na lewym udzie [30/30]
    Ukryty tekst
• Kabura na broń na Prawym udzie [30/30] :
    Ukryty tekst
• Torba Biodrowa na Biodrze z Lewej strony [80 / 80] :
    Ukryty tekst
• Torba Biodrowa na BIodrze z Prawej strony [25.5 / 80] :
    Ukryty tekst

Marionetki

  Ukryty tekst

Staty marionetek

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Zaczęło się. W tle pojawiło się wielkopaństwo - liderka Katsumi i ktoś jeszcze, kogo akurat Kuroi nie znał, ale widział że dziewczyna albo ofiaruje swoje patrzałki albo to właśnie jej będą je wszczepiać. Opcje były dwie, jak bramki w grze hehe. Akurat Kuroi znał liderkę, nieco wiedział co się dzieje w Sogen i nie był ignorantem żeby nie wiedzieć jak ona wygląda.
Potem wyszła jakąś gównoburza... w sumie Hazama nawet próbował coś mówić, ale chyba nawet Katsumi to nie podeszło i zgasiła go jak zapałkę. Zapowiadało się NIESAMOWICIE przyjemnie i Kuroi wiedział że tej chwili to wolałby jednak być na froncie, bo tam przynajmniej ludzie grali do jednej bramki, a nie chodzili napuszeni starając się być kimś ponad każdym innym. Z drugiej strony do Kuroia dochodziła myśl że... to właśnie Katsumi będzie drugą pacjentką w tym zamieszaniu. Jeszcze jakby tego było mało to kobiety ze sobą też zaczęły walczyć słownie, ale to akurat nie był problem bo zaraz będzie przy nich kilku medyków którzy już postarają się, żeby nie mogły się ruszać mówić, narzekać i inne takie dyrdymały. Cisza była przecież najważniejsza, żeby się skupić i nie rozpraszać medyków. No i Kuroi nie musiał już pytać komu i jak przeszczepiała oczy Misae, bo kobiety chyba o wszystkim wiedziały i zamiast zachować to w tajemnicy (bo chyba takie rzeczy to jednak nie powinno się ujawniać na forum publicznym) to powiedziały to tak, jakby wspominały sobie wczorajsze śniadanie jak to się kłóciły o przylepkę od chleba. No i fajnie no i cześć, zajebisty początek.
A Kuroi sobie tak stał jak te widły w gnoju i próbował być przydatny czekając sobie na jakieś rozkazy albo komendy od Misae co przynieść i przygotować. Bo o ile wiedział że coś takiego jest możliwe, wiedział jak taka procedura powinna wyglądać, to nigdy tego nie robił tak sam z siebie jako on sam, więc może poprzez doświadczenie zdobyła jakąś wiedzę pod tytułem "jak nie oślepić swojego pacjenta".
Ustawił się na swoim miejscu - tuż obok Tetsuro, tak bowiem ich ustawiła ich białowłosa. Już zawczasu pokrył swoje dłonie chakrą, tak na wszelki wypadek, by być gotowym. Potaknął pokazując, że rozumie co do niego będzie należeć. Utrzymywanie rany w ryzach, nie brzmiało to jakoś nazbyt skomplikowanie, ale też nie pierwszyzna którą można przekazać pierwszemu lepszemu medykowi. To mu akurat mocno podpasowało. Czas jakby sobie płynął niezauważenie, jakoś sytuacja i ludzie go otaczający sprawiały, że nie czuł żadnego stresu - może prócz wkurwiających pacjentech i Hazamy jeśli jakimś cudem się jeszcze tutaj ostał robiąc masaż liderce i jej przybocznej. Kuroi sam nie potrafił za bardzo stwierdzić czemu tak się czuł, ale odpowiadał mu ten stan i czekając sobie na odpowiedni czas patrzył jak podają znieczulenie, jak twarze kobiet robią się bardziej senne, aż w końcu nadszedł czas na zabieg.
Gdy tylko Tetsuro zaczął wsadzać swoje zwinne paluszki, Kuroi przyłożył swoje dłonie w jego pobliże. Na krótki moment czubki ich palców się zetknęły w krótkiej, acz porażająco energetycznej chwili byli razem. Kuroi i Tetsuro, uczeń i mistrz, młody i stary, obydwoje władającymi niesamowicie sprawnymi dłońmi. Niestety Staruszek postanowił się trzymać z boku, nie przeszkadzać mistrzowi finezji w wyjmowaniu oka, który chyba najwyraźniej traktował to jak naprawę swoich tworów, bo robił to z niezwykłą jak na laika wprawą. Czyżby Ayatsuri mieli kursy składania i rozkładania mechanizmów, tylko trenowali na ludzkich zwłokach? Kolejna nieodgadniona zagadka.
-Dobrze - powiedział mu na uszko cicho, nie chcąc rozpraszać pozostałych i siać fermentu niczym najebany Kyoushi, który - nie zapominajmy - też miał przeszczepione oko i wszyscy o tym teraz wiedzieliśmy, więc częściowo był tutaj z nami. Przytrzymał więc otrzymane oczko, ciągle skupiając się na ranie, by była ona w pełni przygotowana na podmiankę, teraz jednak musiał też przerzucić większość swojej uwagi na drugi oczodół, bowiem to tam gmerał sobie nasz Zielonowłosy młodzieniaszek. Odebrał drugie oko, czekał cierpliwie na otrzymanie miski do Midori, a także na komendę od Misae, że czas się zamienić.


Chakra i Statystyki

  Ukryty tekst

Techniki

  Ukryty tekst

Ekwipunek

  Ukryty tekst

[Keion]

Zarówno oczekiwanie na przybycie pacjentek jak i spór między Tetsuro, a Hazamą nie potrwał długo. Misae wyraźnie nie chciała Jego pomocy i choć facet próbował się wprosić jak tylko mógł nie był w stanie wiele zdziałać. Zdawało się że ostatecznie Jego próby zostały skazane na porażkę w momencie gdy przybyły pacjentki. Jedna z nich wyraziła się jasno że to białowłosa ma dowodzić całą operacją i że to od niej będzie zależało kto w tym będzie uczestniczyć. Na szczęście dla mnie byłem w gronie wybrańców i chodź moje zadanie jak do tej pory nie należało do zbyt wymagającym miałem okazję wiele się nauczyć. Choć zdawałem sobie sprawę że to wcale nie sprawi iż sam nabędę podobne umiejętności liczyłem, że przybliży mnie choć trochę do poziomu, który prezentowali pozostali medycy.
Szefowa naszej grupy zdawała się znać obie nasze pacjentki, a możliwe nawet że nie tylko ona bo Tetsuro również wyrwał się z pomocą do Kamino. Grupa prowadziła dyskusje o jakimś spisku Cesarza i Sozo o czym oczywiście ja jak zwykle nic nie wiedziałem, albo miałem tylko szczątkowe informacje. - Czasami unikanie shinobii i ich wojen nie wychodzi mi na dobre, ale może chociaż tym razem uda mi się być na bieżąco z wydarzeniami. - Pomyślałem powstrzymując się od zadawania głupich pytań i skupiając się na chwili obecnej. Chwilę później, czyli konkretnie gdy już obie kobiety leżały na swoich łóżkach Misae zaczęła wydawać dalsze rozkazy i było pewne że zaraz wszystko się rozpocznie. Moje zadanie ponownie nie było ambitne, ale w pełni odpowiadało mi i moim umiejętnościom. W skrócie mówiąc miałem pilnować stanu pacjentek oraz pobranych narządów by inni mogli się skupić na trudach zabiegu. - Będę na zmianę sprawdzał ich puls, gdyby coś szło nie tak powinienem był w stanie wyczuć zmiany i dać wam znać jeśli one tego nie zrobią. - Powiedziałem ustawiając się pomiędzy dwoma łóżkami bliżej nóg pacjentek tak by mieć blisko do ich nadgarstków i by nie przeszkadzać pozostałym, którzy będą kręcili się wokół ich głów. Oczywiście starałem się by być gotowym i zareagować w każdej chwili i podać lekarstwo, czy też zgłosić się że może dziać się coś złego, lub zwyczajnie coś mnie zaniepokoiło.

TL DR:
1. Oczekiwanie nadejścia pacjentek
2. Słuchanie rozmowy i rozkazów
3. Czuwanie przy pacjentkach, sprawdzanie pulsu

Chakra

Ukryty tekst

Techniki

Karta

Ukryty tekst

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?p=103690#p103690
Opaska na czole, Kabur na prawym udzie, Torba na lewym pośladku, Torba na prawym pośladku (wyprawka eventowa)

Ukryty tekst