[EVENT] - Grupa Szturmowa

[BeeBee-Hachi]

---

Grupa Szturmowa

---

Prowadzący : BeeBee-Hachi
Członkowie Grupy :

1. Ryuujin
2. Kuroi
3. Takashi
4. Nana
5. Osamu
6. Ayumu

Przypominam, że w pierwszym poście powinniście opisać waszą drogę do punktu zbornego, w którym zbiera się wasz oddział. Jeżeli potrzebujecie jeszcze wykonać jakieś zakupy, bądź też dokończyć pisaną fabułę, to możecie to zrobić o ile zmieścicie się w terminie z umieszczeniem posta tutaj. Wasze miejsce zbiórki to :

Grupa szturmowa ma stawić się na placu przed siedzibą rady klanu. Jest to duży plac, na którym często odbywały się defilady i inne obchody świąt klanowych. Teraz jest on zagracony, zapełniony różnymi pakunkami i barykadami przygotowanymi do obrony miasta.

Zasady Eventu :

1. Proszę aby w każdym poście znalazło się podsumowanie waszych planowanych akcji w formie listy kroków. Będzie to bardzo pomocne dla prowadzących, którzy muszą ogarnąć i skoordynować kilku graczy w grupie.
2. Jedno nieusprawiedliwione spóźnienie w trakcie eventu jest darmowe. Nie wpłynie na sytuację postaci. Każde kolejne będzie skutkowało pogorszeniem aktualnej sytuacji postaci.
3. Jesteśmy ludźmi, więc nie będziemy karać was za to, że wypadło wam coś w życiu prywatnym. Po prostu dawajcie o tym znać, ważne, abyście zrobili to przed upływem czasu na odpis. Najlepiej bezpośrednio do prowadzącego grupy.
4. Spóźnienie prowadzącego będzie oznaczało dodatkowy czas dla was do wykorzystania przy kolejnych odpisach. Np, jeżeli prowadzący spóźni się o 3 godziny, to każdy w jego grupie zyskuje dodatkowe 3h, w których jeśli zmieści się ze spóźnieniem, to nie będzie konsekwencji.
5. Na dole każdego posta umieszczajcie proszę swój aktualny ekwipunek oraz kartę postaci ze statystykami. Najlepiej w osobnych spoilerach, tak aby dało się tym łatwo operować.
6. Proszę u umieszczanie w poście tabelek jedynie tych technik i przedmiotów, które będziecie używać w aktualnej kolejce.
7. Przygotowaliśmy dla was ankietę, w której możecie dać nam znać o ewentualnych Triggerach, których powinniśmy unikać. W razie czego nie bójcie się też kontaktować z prowadzącymi. Chcemy, aby mimo trudnego tematu eventu, był on komfortowy dla wszystkich biorących udział.
8. Najważniejsze! Bawcie się dobrze! I powodzenia!

Czas na odpis Graczy : 22:00 10.07.2023
Czas na odpis Prowadzącego : 22:00 11.07.2023

[Osamu]

Osamu przybył jako jeden z pierwszych na miejsce. Duży plac przed największym budynkiem w osadzie. Widać było, że nawet tutaj zostały poczynione pewne przygotowania do obrony. Czyżby było tak źle, że Uchiha myśleli o obronie wewnątrz miasta? Ciekawiło go to wszystko oraz to czy ewakuacja kobiet i dzieci została rozpoczęta czy może jeszcze nikt się tym nie zainteresował. Chłopak miał sporo pytań, a odpowiedzi było cholernie mało.
Czekał na to co miało nastąpić. Czekał na pojawienie się jakiegoś dowódcy grupy, do której został przydzielony i do której samemu się zgłosił. Zamknął swe oczy żeby wykorzystać ten ostatni czas przed bitwą, na krótką modlitwe. Te kilkanaście słów wypowiedzianych pod nosem miały teraz wielkie znaczenie, mimo że Białowłosy nie był zbyt religijny. Uesugi prosił Boga Wojny o to żeby pozwolił mu zatriumfować, a jeśli miał zginąć to prosił o godną śmierć z ręki wielkiego przeciwnika.
Po swojej modlitwie nie zamierzał otwierać oczu. Myślami wracał na Pustynię. Widział to jak mordercze szkolenie przeszedł i jak wiele wycierpiał przez brak zdolności klanowych. To wszystko powodowało, że po prostu musiał wygrać. Musiał zrobić wszystko żeby ktoś kiedyś powiedział o Osamu spod Sogen, który zatrzymał cholernych dzikusów. Żywił ogromne nadzieje na pozytywne zakończenie. Mimo dobrych myśli cały czas się martwił o tych, których ledwo poznał. Tetsuro z siostrą Yurika mieli również tutaj walczyć. Do tego jeszcze Shinsu. Wszyscy byli jego krajanami więc na pewno byli bardzo silni ale czy w tej całej awanturze to miało jakiekolwiek znaczenie? Jakie było znaczenie własnych umiejętności skoro trzeba walczyć z taką liczbą jebańców zza Muru. Cóż... Nie wiedział jak się to skończy ale jedyne co mu pozostało to oczekiwać.
-Osamu Uesugi, shinobi z klanu Kaguya. Czekam na rozkazy. Powiedział stanowczo i wyjątkowo spokojnie nie wkładając w to żadnych emocji. Trwał na środku placu z zamkniętymi oczami. Czekał na to co mieli zadecydować dowódcy obrony.

CHAKRA:

  Ukryty tekst

TECHNIKI:

WIEDZA:

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI:

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):Założona zbroja, Ochraniacz na czoło z symbolem "Zjednoczonych sił Sogen".

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Podróż była... cóż, długa i męcząca, ale jednak w końcu się udało - Kuroi był już na miejscu, tuż przed placem pod siedzibą klanu, chociaż nie wyglądał tak zachęcająco, jak gdy widział go ostatnim razem. Miasto wyglądało jakby przygotowywało się do wojny - barykady, bałagan. Coś co było zarządzane przez Uchicha, nagle było w całkowitym nieporządku i ładzie, a to nijak do nich mu nie pasowało. Niechętnie patrzył na te widoku, ale hej, przecież nie przyjechał tutaj żeby sobie pooglądać wioskę, tylko no... uratować ją przed złem i występkiem, a przy okazji jeszcze przed tym co wyjdzie zza Muru. Nie wiedział jeszcze dokładnie jaka jest sytuacja, ale wyglądało na to, że był na tyle wcześnie, że zdąży spokojnie się dowiedzieć co i jak. Oddał spokojnie wierzchowca do stajni, upewniając się że dobrze się nim tam zajmą, bo faktycznie dobrze sobie poradził. Kuroi dotarł na miejsce w sumie bez problemów, nawet przy zaskakująco szybkim tempie podróży.
Postanowił się przejść po mieście, zobaczyć co się tu dzieje, jak reagują ludzie, a raczej ich brak. Znamienita większość pewnie opuściła swoje przyjemne kąciki i albo je opuściła chcąc ratować swoje cztery litery, bo bez chakry to na wiele się nie przydadzą albo ruszyła walczyć, bo jakie było inne wyjście? Wojna to mroczny czas, który weryfikował jakie masz potrzeby i priorytety, co się naprawdę w życiu liczy i co wybierzesz. Staruszek chciał też lepiej poznać topologię terenu, który miał bronić, bo w sumie to było dla niego kluczowe. Jak bronić terenu, którego się nie zna, gdzie wszystko jest nieznajome? To to było przecież największą bronią broniących, że wiedzieli gdzie zastawić pułapki, gdzie się schować, gdzie wróg nie dotrze tak łatwo. Zeszło mu trochę, by dobrze się rozejrzeć, a przy okazji podgryzał sobie trochę suszonego mięsa, które wziął ze sobą na drogę.
W końcu jednak musiał przejść się do jakiegoś dowództwa, miejsca zbiórki, chuj wie czego - tam gdzie dawali informacje. Podszedł tam grzecznie ustawiając się w kolejce jeśli takowa była, a jeśli nie to po prostu zgłosił się z promiennym wyrazem niczego na twarzy:
-Witam, Kuroi Kuma z ręki Unii zgłasza się. Gdzie dalej? - zapytał grzecznie do osoby, która zasiadała na miejscu do tego przydzielonym rozglądając się czy może jest tu jakaś mapa miasta, a może sam zobaczy miejsca, gdzie widnieje coś w rodzaju "Jeśli jesteś Kuroiem Staruchem, zgłoś się tutaj". Raczej na to nie liczył, ale kto to wie?

  Ukryty tekst

[Takashi]

<- Z: Wietrzne Równiny, Sogen, [Event] Ostatnia Bitwa o Kōtei, [EVENT] Uliczka przed karczmą <-

Ciągnąca się w nieskończoność kolejka w końcu skróciła się do długości, dzięki której Takashi mógł w końcu oszacować, ile czasu dzieliło go do rejestracji. Do tej upragnionej czynności. Słyszał doskonale, o co pytały osoby odpowiedzialne za cały proces, a także odpowiedzi zapisujących się uczestników wydarzenia. Grup było kilka i każdy mógł znaleźć coś dla siebie, a dzięki dodatkowym kilku minutom oczekiwania bohater mógł zastanowić się nad swoim przydziałem i wybrać właściwą dla siebie frakcję. Do medycznej nie mógł się zapisać, nie był Iryō-ninem i nie potrafił korzystać ze zdolności medycznych. Grupa wsparcia wydawała się najbezpieczniejszą opcją, ale ją zostawił dla najmłodszych, najmniej doświadczonych stażem. Zostały więc dwie - regularna i szturmowa. Wybór padł na tę drugą, ponieważ cieszyła się mniejszym zainteresowaniem, no i ta pierwsza stawiała głównie na obronę, a przecież Nara posiadał w większości umiejętności ofensywne. To nie wszystko. Szturmowa, jak przedstawiały ją persony zasiadające za stołami do rejestracji, opisywana była jako bardziej niebezpieczna, miała stanowić wyzwanie, a w jej skład miały wchodzić jednostki o wyjątkowych zdolnościach. Poza tym miała nie być liczna, właśnie to pozwoliło chłopakowi podjąć decyzję.
W końcu nadeszła jego kolej. Wypełnił odpowiednią kartę, wpisując się do odpowiedniego przydziału, po czym odebrał sprzęt, który klan Uchiha wręczał w ramach prezentu każdemu chętnemu do pomocy. Nie było tego dużo, ale liczył się sam gest, a przecież w tego typu wydarzeniu nawet jeden kunai mógł przeważyć o zwycięstwie. W paczce były aż trzy i w dodatku miały one doczepione gratisy, z pewnością się przydadzą. Kiedy już wybór grupy miał za sobą, udał się na bok, by schować wszystko w torbach, ewentualnie zapieczętować w zwoju część ekwipunku, ochraniarz od razu założył na czoło, zawiązując go dumnie z tyłu. Nie przywykł do noszenia tego typu ozdoby, ale ta tutaj miała szczególną wartość. Nim się obejrzał, miał już to za sobą i mógł udać się z powrotem do swoich towarzyszy. Jedynie otrzymaną torbę zostawił na miejscu, najzwyczajniej w świecie nie była mu potrzebna, a ktoś inny mógł z niej skorzystać.
Nagle donośny dźwięk dzwonów rozbrzmiał w całej okolicy. Dwudziestoczterolatek zaczął rozglądać się po personach w jego najbliższym otoczeniu i widać było, że żadna z nich nie kryje szoku, w jakim się znalazła. On sam też był zszokowany, bo wcześniej dostali informację o tym, że wróg potrzebuje jeszcze dwóch - trzech dni do przybycia, a dzwony sygnalizowały, że należało zająć pozycje i przygotowywać się do walki już teraz. Wyglądało na to, że wojna rozpocznie się znacznie szybciej, niż by tego oczekiwano. Nara zaczął przeskakiwać wzrokiem z osoby na osobę, poszukując jakiejkolwiek znajomej twarzy. Ookami? Zakapturzony mężczyzna, który podzielił się z nim posiłkiem? Kur*a, ktokolwiek?
- Takashi, otrząśnij się. Nie masz się czym denerwować, wszystko będzie dobrze. - przemówił w myślach do samego siebie, na chwilę zamykając oczy.
No tak, jeszcze nawet się nie zaczęło, a on już zaczął się przejmować. Będzie tak, jak pomyślał - wszystko będzie dobrze. Wystarczy udać się w wyznaczoną pozycję i zaznaczyć gotowość do służby. Sprzęt - jest. Treningi - odbębnione. Rokubi - w pokeballu. Nie ma powodów do obaw, przecież zjednoczone siły są bardzo liczne, z pewnością nie brakuje tutaj wybitnych jednostek, których zdolności będą w stanie przechylić szalę zwycięstwa w jednej chwili na ich stronę. Są tutaj takie, prawda?
Chwilę postał w miejscu, ale już w następnej był w drodze na duży plac znajdujący się przed siedzibą rodu Uchiha. To właśnie tam mieli zebrać się wszyscy członkowie Grupy Szturmowej, do której zapisał się Nara. Po drodze wskoczył na wysoki budynek, by ułatwić sobie poruszanie się, to samo zrobił wcześniej, by mniej więcej zapoznać się z topografią miasta. Teraz wiedział już, w którym kierunku powinien się poruszać i dzięki podwyższeniu mógł z łatwością oszacować trasę poruszania się. Uliczki Kōtei nie były jedynym, co zobaczył. Daleko poza osadą dostrzegł płonącą łunę, nad którą unosiła się pokaźna ilość dymu. To była istna fala zmierzająca w kierunku Sogen. Dzicy. Takashi nie wiedział, czego się spodziewać, ale sam widok wywołał w nim mieszane uczucia. Przełknął ślinę, nie kryjąc zdziwienia, liczebność wroga była naprawdę potężna. Nabrał powietrza do płuc i wypuścił je głośno, po czym kilkoma susami zeskoczył w dół, a następnie przyspieszył, by jak najszybciej znaleźć się na placu. Gdy dotarł do swojej destynacji, ujrzał kilka osób czekających już na rozkazy, jedną z nich był Kuroi - Sabaku, którego pierwszy raz spotkał w Oniniwie. Jednak znalazła się jakaś znajoma twarz. Mimo wszystko jinchuriki nie zagadywał do niego w obliczu nadciągającego niebezpieczeństwa. Nie było czasu na pogaduszki, trzeba było działać.
- Takashi Nara gotowy do służby. Jakie są rozkazy? - przemówił w sumie w powietrze, by każdy go usłyszał, nie udało mu się zlokalizować osoby odpowiedzialnej za dowodzenie, ale może ta wyłoni się znikąd sama.
Byli szturmowymi - zapewne obgadają plan i wyruszą małymi zespołami na pole walki, by od początku siać zamęt we wrogich szeregach. Potężne techniki dystansowe? Walka na średni dystans? Tego mogli oczekiwać od Takashiego, w końcu przy rejestracji podawał preferowany styl walki i orientacyjne zdolności. Z pewnością mają informacje o nim, a jeśli nie - mógł je przekazać ponownie. W sumie - od jego rejestracji do dzwonów minęło kilka minut, może się okazać, że ostatnie przygotowania będą robione na ostatnią chwilę. Trzeba się spieszyć i jak najszybciej podjąć działania.

tldr

Rejestruję się do grupy szturmowej, odbieram sprzęt, zwracam uwagę na dzwony i armię wroga, udaję się we wskazane miejsce zbiórki, czekam na dalsze instrukcje.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Ryuujin Kodai]

Gdy dotarłem na miejsce było już tam pare osób, to ułatwiło sprawę. Skierowałem się w ich stronę i postanowiłem wmieszać się w tłum przyglądając się ich twarzom. Nie tylko by ocenić zdolności moich potencjalnych towarzyszy ale również zapamiętać kogo nie powinienem zabijać w razie czego.
Widok był dość zabawny, przynajmniej jak dla mnie. Nie wyglądaliśmy jak wojsko. Zbieranina różnorakich postaci które przybyły tu albo po chwałę, albo dla kasy, albo byli jakimiś altruistycznymi głąbami czy głąbami wysłanymi przez ich rody. Idealnie.
- Ryuujin Kodai z Karmazynowych Szczytów, przedstawiciel szczepu Jūgo.
Witajcie. - zwróciłem się do zebranych z uśmiechem wciąż nieco drżąc z podniecenia - Mam nadzieje, że będziemy się wspólnie świetnie bawić.
Lisek zeskoczył z mojej głowy i zajął wygodne miejsce obserwując z boku całą tą sytuację. Niw chciał zwracać na siebie większej uwagi niż było to konieczneale wołał również nie zostawiać mnie samego żeby trzymać łapkę na pulsie.

  Ukryty tekst

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

Zbroja [KLIK] Na sobie
Tachi [KLIK] Przy pasie
Tachi [KLIK] Przy pasiePlecakKLIK Na plecach

  Ukryty tekst

[BeeBee-Hachi]

---

Grupa Szturmowa

---

Na placu przed budynkiem władzy zebrało się około trzydziestu shinobi i kunoichi. Sama elita, najsilniejsi z silnych, tak przynajmniej zakładał plan. Nasi bohaterowie nie musieli czekać zbyt długo, kiedy z budynku wyszły trzy osoby. Pierwszym z nich był wysoki, barczysty mężczyzna po czterdziestce o mocno rozbudowanej tkance mięśniowej. Cały jego korpus i dłonie były odsłonięte i pokryte licznymi tatuażami jasno mówiącymi o tym, że pochodzi on zza muru. Podobnie z resztą jak jego ubranie, które było bardzo nietutejsze. Jego głowa była łysa, jedyne włosy jakie miał na twarzy, to gęste, krzaczaste brwi w kolorze nocy. Obok niego szła kobieta mająca około dwudziestu pięciu lat. Miała długie, blond włosy i fioletowe oczy. Ubrana była w jasnokremową szatę z wyszytym herbem klanu Yamanaka na plecach. Ostatni był wysoki, szczupły mężczyzna o blond włosach średniej długości. Także miał około dwudziestu pięciu lat. Ubrany był w popielaty, długi płaszcz z rękawami a na plecach miał zaczepioną pochwę z wakizashi. Podeszli oni do grupy i spojrzeli po zebranych ludziach, chcąc w ten sposób skupić na sobie uwagę wszystkich.

- Jestem Uchiha Takeru i będę dowodził waszym oddziałem. - powiedział z nieprzyjemnością w głosie. Z lekką pogardą zlustrował wszystkich zebranych, a następnie przeniósł wzrok na wytatuowanego mężczyznę. - To jest Yaseichi, pochodzi zza muru. Władze uważają, że jest szansa dogadać się z nadciągającymi dzikusami. Tak więc, naszym pierwszym zadaniem jest odeskortować go na negocjacje. - Nie trzeba było być specjalistą, aby wyczuć, że nie podoba mu się ten plan. No ale skoro był taki rozkaz, to musiał się do niego stosować.

- To jest Yamanaka Inoko, dzięki swoim umiejętnościom zapewnia nam stały kontakt ze sztabem dowodzenia. Jako grupa szturmowa będziemy tam, gdzie będziemy najbardziej potrzebni, czyli tam, gdzie będzie najgorzej. Inoko będzie przekazywać nam rozkazy od sztabu bez żadnych opóźnień, więc będziemy w stanie najlepiej wykorzystać nasze umiejętności. Mam nadzieję, że nie skłamaliście i naprawdę jesteście elitą swoich klanów. Jak nie, to nie wróżę wam powrotu do domu. - w jego głosie było trochę pogardy. No ale nie było się co dziwić, zapewne byli ludzie, którzy zgłosili się do tej grupy, żeby zdobyć chwałę i mieć co później opowiadać, przez co też przecenili swoje umiejętności.

- Przygotujcie środki transportu. - wydał pierwszy rozkaz, wtedy też część shinobi zaczęła tworzyć przeróżne latające twory z chakry, w większości były to ptaki z atramentu, należące do członków Gazo, jednakże byli też tutaj reprezentanci innych klanów. Jak widać, nie było czasu na próżnowanie, trzeba było od razu przechodzić do akcji. Dlatego też, wszyscy zabrali się do roboty i zaczęli wskakiwać na swoje twory, bądź swoich znajomych. Jeżeli nasi bohaterowie nie byli w stanie zrobić środków transportu dla siebie, to coś się dla nich też znalazło. Wtedy też ptaki wzbiły się w powietrze i zaczęły unosić się nad Kotei, powoli zbliżając się do ogromnego, ognistego węża, który schodził z gór.

Uchiha Takeru

Czas na odpis Graczy : 10:00 13.07.2023
Czas na odpis Prowadzącego : 10:00 14.07.2023

[Osamu]

Osamu był jednym z pierwszych, którzy zameldowali się na miejscu, które zostało im przydzielone jako "miejsce zbiórki grupy szturmowej". Zabawnie to brzmiało jednak nikomu z tu obecnych nie było do śmiechu. Plac zapełniał się dość szybko mniej lub bardziej miłymi jednostkami. Nie znał ludzi, którzy się tutaj zbierali. Czyli Shinsu, Tetsuro i Yurika byli w bardziej bezpiecznych miejscach. Kamień z serca spadł wypełniając chłopaka spokojem. Teraz mógł się już skoncentrować na tym co czekało ich w nadchodzącym czasie, a można było spodziewać się tego, że czeka ich całkiem sporo.

Pośród zbierających się tutaj ludzi chętnych do podjęcia się szturmu zauważył kilka sylwetek, które widział już wcześniej. Czarnowłosy chłopak z kitką przedstawił się jako Takashi Nara. Osamu nie był specjalistą od kontaktów z ludźmi czy wyczytywaniu czegokolwiek z ich sposobu bycia ale ciekawił go ten człowiek. Sam nie wiedział dlaczego ale czuł, że może być interesującym osobnikiem z całkowicie odmiennym spojrzeniem na otaczający ich świat. Nie znał takiego nazwiska jak "Nara" czy był to Ród, a może tylko zwykłe nazwisko takie jak u Osamu? Białowłosy nie wiedział jaki zaszczyt go kopnął w tyłek jeśli się poznają.

Jego oczy dostrzegły też kolejnego wręcz kolosalnego faceta... Mimo swoich ogromnych rozmiarów nie odstraszał tak jak wcześniej spotkany zakapturzony mężczyzna. Może to dlatego, że ten przypominał bardziej zniewieściałego Sabaku pokroju Ichirou niż jakiegoś postrachu ulic. Poza tym ten lisek... Uesugi był ciekawy w jaki sposób to zwierzątko ma przetrwać w warunkach jakie są właśnie szykowane dla całej załogi ich grupy. Ten facet przybył tutaj się świetnie bawić i przedstawił się jako Ryuujin Kodai z Karmazynowych Szczytów, przedstawiciel szczepu Jūgo. Kolejny nieznany mu ród, który jednak rodem nie był bo wykonywał pewną służbę komuś albo tak jak niegdyś Kaguya przez swoją siłę i usposobienie został zniesiony i spacyfikowany do zaledwie szczepu.

Nie mogło też zabraknać kolejnych shinobi rodem z Unii Samotnych Wydm. Kuroi Kuma. Uesugi go nie za bardzo kojarzył mimo, że Kuroi wydawał się być dużo starszy od Osamu. Chłopak nie zamierzał go lekceważyć bo to właśnie tacy doświadczeni shinobi robili różnicę podczas takich wydarzeń. Na pierwszy rzut oka to był przedstawiciel szczepu Sabaku. Chłopak jedynie pokręcił głowę, że nie może liczyć na jakąkolwiek inną obecność, któregoś ze swoich krajan. Osamu postanowił jednak podejść bliżej. Lepszy Sabaku niż jakiś obcy, przynajmniej wiadomo, że wiąże ich coś więcej niż krucha "pomoc niesiona Sogen". -Witaj, Kuroi-sama. Również pochodzę z Unii. Osamu Uesugi, shinobi klanu Kaguya. Chłopak pochylił głowę w geście szacunku, również ponowne przedstawienie miało być wyrazem głębokiego szacunku. Nie lubili się z Sabaku ale na obcej ziemii i w obcej wojnie zawsze najstarszy wróg jest najlepszym przyjacielem i z tego założenia wychodził też Osamu. Rozmowę przerwało im pojawienie się jakiegoś zamieszania w centralnym miejscu placu.

Nie musieli długo czekać bo po chwili wyszło trzech osobników, którzy zostali przedstawieni kolejno jako dowódca grupy szturmowej, "negocjator", który był tutaj nie wiadomo po co. Jaka armia maszeruje z takim impetem tylko po to żeby podjąć negocjacje. Śmieszni byli Uchiha, że wierzyli w sukces rozmów. Ostatnia była najważniejsza. Yamanaka miała mieć umiejętności, które pozwalały jej przekazywać informacje prosto od dowództwa, a ich grupa miała szybko reagować na błyskawicznie zmieniające się warunki na wszystkich polach bitew. Uesugi nie wiedział czy dobrze trafił bo jego umiejętności idealnie nadawały się do prowadzenia ciągłego i ciężkiego ostrzału z dużych odległości ale skoro został wytypowany tutaj to może ktoś uznał, że się przyda.

Kiedy został przekazany rozkaz o przygotowaniu transportu chłopak musiał zastanowić się czy posiada jakiekolwiek techniki pozwalające mu na to. Nie musiał długo szukać w pamięci żeby uznać, że NIE, nie posiada takich zdolności i musiał liczyć na innych. -Kuroi-sama, czy mógłbym zabrać się z Tobą? Nie ma tu nikogo innego z Unii, a jednak wolałbym się trzymać swoich póki co. Zapytał piaskowca wszak miał pojęcie, że Ci mogą podróżować na swoim piasku. Jeśli jednak Mężczyzna nie zgodzi się to Osamu po prostu zasiądzie na jednym z atramentowych tworów tworzonych przez "sojuszników. Przygotuje oczywiścię jedną z technik tak żeby czasami nie spaść podczas lotu.



skrócik:

Osamu komentuje całe towarzystwo, zagaduje Kuroia i pyta o możliwość podróży na jego piasku. Bez względu czy będzie podróżował na atramentowym tworze czy piasku przygotuje jedną z technik do utrzymywania równowagi.

CHAKRA:

  Ukryty tekst

TECHNIKI:

  Ukryty tekst

WIEDZA:

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI:

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):Założona zbroja, Ochraniacz na czoło z symbolem "Zjednoczonych sił Sogen".

  Ukryty tekst

[Ryuujin Kodai]

Nie musiałem długo czekać na zjawienie się osób odpowiedzialnych za dowodzenie tą grupą. Choć nie prezentowali się oni jakoś wybitnie to kto by tam wiedział. Shinobi. Im nigdy nie można zaufać w stu procentach i należało doszukiwać się tego co na pozór niewidoczne. Jednak tym razem mieli być oni moimi towarzyszami broni, przynajmniej w teorii bo czy tak będzie to się jeszcze okaże.
Dowódca całkiem sprawnie przedstawił również plan jaki mieliśmy zrealizować na który nie powiem skrzywiłem się z niezadowolenia. Zerknąłem kątem oka po reszcie która chyba nie odniosła się jakoś specjalnie negatywnie do pomysłu pertraktacji. Czyli raczej to średni wojownicy
- Ehhhh... swoją drogą dowódco. Skoro ten tutaj to jeden z nich to czy można mu zaufać? Jak dla mnie to trochę dziwne czemu ktoś taki miałby stawać za nami przeciwko swoim. - o ile nie chciałem podważać planu to jednak postanowiłem wyrazić swoje podejrzenia. W końcu nie byłem byle głupim trepem co bez słowa zeżre gówno bo taki dostał rozkaz, a ten plan miał jak dla mnie tyle samo sensu.
Jeśli jednak padnie wyjaśnienie które będzie w stanie jakoś to wyjaśnić to wybieram najbliższy chakrowy twór tej bandy obiboków do której tymczasowo się włączyłem i wskakuje na niego czy to jako drugi pasażer czy jako pilot. Właściwie to robię to nawet jeśli wyjaśnienie będzie kiepskie bo jeśli plan jest tak idiotyczny, że nie ma prawa się powieść to szybko powinniśmy przejść do tego co tygryski lubią najbardziej.

  Ukryty tekst

Wyrażam swoje wątpliwości
Wskakuje i lecę

[Ayumu]

Chociaż wcześniej spora część tej drużyny spotkała się przy karczmie, to jednak po zabiciu dzwonów i poruszeniu, które nastąpiło, trochę się rozdzielili. Ayumu chował starannie swoją chustę, w której trzymał jedzenie, a także pospiesznie kończył posiłek, zanim ruszył na zbiórkę, więc wyruszył nieco później. Dodatkowo po drodze upadła przy nim kobieta niosąca zapasy medyczne, której pomógł wstać i się pozbierać. Z tego powodu na zbiórkę wpadł nieco spóźniony, gdy inni się już przedstawiali w skrócie i odbierali swoje wyposażenie. Poparzony rozejrzał się po placu, na który trafił. Było to wręcz imponujące miejsce i poza godziną próby, w jakiej teraz się to wszystko znalazło, to mogłoby być na prawdę ładne miejsce. Nie w jego stylu co prawda, ale dla wielu imponujące.

Błysnęły mu przed oczami wspomnienia, jak zabił Ushiki'ego, swego starszego brata. Wrócił z polany treningowy z młodszym i mniejszym bratem na rękach, a wszyscy z wioski wydawali się ich otaczać. Tak teraz czuł się otaczany przez tych wszystkich shinobi, którzy nawzajem próbowali podjąć działania i wykorzystać jakoś zdolności narybku, który im się tu trafił. Ayumu czuł się bardzo nieswojo, odtwarzając w swej pamięci jedno z najgorszych wspomnień, które miał w swoim umyśle. Zacisnął pięści, przygryzł swoją zniekształconą wargę. To chwilowe. To sojusznicy. Musiał sobie powtarzać po głosie. Unikał tłumnych miejsc na co dzień, trafiając raczej do mniejszych osad, karczm na uboczu, a nie do stolic prowincji. A jednak tu był. Nie widział tutaj jednak wszystkich, których spotkał wcześniej. Był tutaj Takashi Nara, a także, jak się okazało z przedstawienia, na które się załapał, Osamu Uesugi z klanu Kaguya. O zdolnościach tego klanu już słyszał. Nie widział tu natomiast Ookamiego, który zdążył się przedstawić przy karczmie, a także Shinsa, który nie zdążył się przedstawić, ale przyszedł z Kaguyą w poprzednie miejsce. Różnie się zmieniają i przeplatają ludzkie losy, ale miał przeczucie, że sporą część jeszcze spotka. Żywych lub martwych.

- Ayumu. Pustelnik. - Powiedział odbierając swoje wyposażenie. Odgarnął wtedy kaptur, a większość obecnych mogło dostrzec teraz bezproblemowo jego poparzoną facjatę. Mieli walczyć z dzikimi, któych uważali niejako za potworów, ale wiele osób uznaje Ayumu za potwora przez samo to jak wygląda. A on stał tu teraz po ich stronie. Schylił się nieco po torbę z wyposażeniem, ale gdy się wyprostował, wszyscy mogli podziwiać, kto stoi po ich stronie. Nie wiać było po nim wstydu. Nosił swe rany jako pokuta za czyny, które popełnił, a które skalały czystość jego rąk. Tak jak teraz nie bał się stanąć twarzą w twarz z przeznaczeniem, które czekało go w obronie Kotei. Przewiązał opaskę z ochraniaczem na lewym ramieniu, rozkładając też część rzeczy do kamizelki.

Z wyposażeniem, które należało się każdemu najemnikowi, Ayumu usunął się w tłum na dalszą część odprawy. Ciężko mu było się tam rozmyć, bo górował nad prawie każdym, kto tutaj stał. Pustelnik i jego okropieństwo prezentowane było do każdego, kto był częścią grupy szturmowej. Był wręcz na równi nietypowy co Yaseichi, więc mieli więcej niż jedną osobliwość w swojej załodze. Nie miał zamiaru się z nikim kłócić, a plan związany z pokojowymi pertraktacjami przypadł mu do gustu. Paradoksalnie po tak ciężkim grzeszniku jakim był ten bratobójca z klanu Terumi można by było się spodziewać, że będzie pierwszą osobą do mordowania wroga, tak jak kiedyś najbliższą rodzinę, ale nic z tego, bo starał się odkupić. Jeśli teraz rozmowa zapobiegnie, że setki, czy nawet tysiące żołnierzy i shinobi po obu stronach nie rzucą się sobie do gardeł, to warto było spróbować.

Poza negocjatorem mieli też po swojej stronie shinobi o zdolnościach przekazujących myśli na odległość, czyli klan Yamanaka. To solidne wsparcie, szczególnie w przypadku tak dużego konfliktu. Będą mogli mieć sparcie od sensorów, Doujutsu i zwiadowców i to wszystko prawie w czasie rzeczywistym. Teraz mają też użyć technik latających do przemieszczenia się w miejsce negocjacji, a jeśli będą utrzymywać tę formę transportu, to będzie też będzie można w ułatwiony sposób zaatakować z powietrza całego ognistego węża, jaki schodził z gór. Ta ogromna, niekończąca się kolumna ludzi uderzona w odpowiednich miejscach może się osłabi, załamie i otworzy obrońcom okazję na kontratak, który z kolei być może przeważy szalę zwycięstwa na ich korzyść.

Jak na razie nie miał żadnych zastrzeżeń do dowództwa. Starali się wykorzystać prawie każdy atut jaki mają i póki co, było dość twardo. Każdy musiał się dostosować do twardego dowództwa, a jak tego nie zrobił, to wręcz szkodził całej ludzkości kontynentu i klasyfikował się pod sąd wojenny, a wręcz też karę śmierci za niesubordynację i podejrzanie o szpiegostwo. Jeśli miał poświęcać komuś więcej uwagi, to pewnie Takashiemu i Osamu, którzy pojawili się wcześniej w uliczce przy karczmie, a nie panikowali, jak to strasznie będzie walczyć z dzikimi. Do lotu musiał się zdać na jeden z ptaków Gazo, gdyż sam nie dysponował w swoim arsenale technik żadną pozwalającą na lot.

TLDR

Lekkie spóźnienie na zbiórkę, odsłonięcie twarzy. Dostosowanie się do rozkazów.

Stan chakry

  Ukryty tekst

Użyte techniki

  Ukryty tekst

Wiedza

  Ukryty tekst

Zdolności

  Ukryty tekst

Sprzęt

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Płaszcz; Kamizelka shinobi; Rękawiczki z blaszkami;

  Ukryty tekst

[Takashi]

Członkowie grupy szturmowej zaczęli się zbierać na wielkim placu usytuowanym przed siedzibą rodu Uchiha, miało to miejsce w Kōtei, na terenie prowincji Sogen. Graniczące z nią Midori wysłało swoją drużynę wsparcia, a złożona ona była z wielu wspaniałych shinobich, mężnych wojowników, a także jednego z ich najznamienitszych taktyków - Lei Narę. To członkini Rady Siedmiu, niedawno powołanej grupy, która miała sprawować władzę w klanie Nara po śmierci shirei-kana Naokiego. Wśród całego tego tłumu była jedna osoba z rodu Nara, która była tam z własnej, niezgodnej z decyzją rady, woli. Takashi. Jinchuriki przez długi czas swojego życia był kontrolowany, zabraniano mu wielu misji, trenowania, a nawet opuszczania podległych klanowi terenów przez bardzo długi czas. Był ciągle pilnowany przez ochroniarza, z którym po pewnym czasie nawiązał przyjacielską relację. Członkowie ugrupowania rządzącego jednogłośnie (a raczej głosem większości) uznali, że młodzieniec nie będzie mógł wyruszyć do Sogen i wzmocnić swoją obecnością całej ich delegacji. Pomimo jego wcześniejszych deklaracji starszy Tadaoki przekazał mu informację o tym, że ma kategorycznie zabronione branie udziału w całym przedsięwzięciu. Polityczna przeciwniczka dziadygi - Ayumi - miała zgoła odmienne zdanie. W pojedynkę nakłoniła bohatera do działania, między innymi wskazując mu miejsce i czas zbiórki przed wyruszeniem delegacji rodu Nara. Tak oto właśnie ten jeden ninja przetarł się przez postawione mu granice, by podążać za własnymi ideami i gonić swoje marzenia. Jednym z jego celów było ratowanie bezbronnych, niewinnych obywateli, a ponieważ miał ku temu okazję - zamierzał to zrobić. Jeśli zagrożenie rzeczywiście było takie duże, jak je opisywano, to ani bierność w działaniu, ani nawet ucieczka nie zagwarantowałyby bezpieczeństwa. Należało bezsprzecznie działać.
Po niedługim czasie cała przestrzeń wypełniona była kilkudziesięcioma osobami. To oni wszyscy tworzyli "Grupę szturmową", czyli, jak zostało przedstawione, tę najbardziej narażoną na kontakt z wrogiem. Najbardziej niebezpieczną, dynamiczną, ale przy tym elastyczną i uzależnioną od poczynań nieprzyjaciela. Skąd wybór akurat na takie ugrupowanie? Padło na drogę dedukcji i chęć wypróbowania właściwości własnego organizmu w praktyce. Ciężkie treningi doprowadziły bohatera do tego momentu i miały dać mu żywy obraz tego, jakim shinobim się stał. Właśnie od tego zależało, jak wiele uda mu się w życiu osiągnąć. Miał przed sobą rozmaite osoby i większości z nich nie poznawał. Kuroia zauważył już wcześniej, ale zrezygnował z przywitania się. W końcu nie byli jakimiś znajomymi, po prostu współpracowali w Oniniwie, ale nie zamienili ze sobą chyba ani jednego słowa. Jeden chłopak rzucił mu się w oczy, gdyż widział go wcześniej w okolicy karczmy, jeszcze przed rejestracją. Wyglądał na nieco młodszego od niego samego, ale jego długie białe włosy przykuwały uwagę. No i był też zakapturzony mężczyzna, który w końcu odważył się zdjąć kaptur i odsłonić facjatę. Biorąc pod uwagę jego wygląd, nie ma się co dziwić, że nie chciał się wcześniej pokazywać. Prezentował się dość szpetnie, ale akurat Takashi nie należał do tych, którzy ocenialiby innych po wyglądzie. Zawsze patrzył na to, co druga osoba ma w sercu, to liczyło się dla niego znacznie bardziej. W głębi serca ucieszył się, że miał wokół siebie kogoś, do kogo mógłby się uśmiechnąć w chwili kryzysu.
W którymś momencie pojawili się trzy osoby, które były kluczowe dla całego zgromadzenia. Uchiha Takeru, który rozpoczął przemówienie, to on miał dowodzić szturmem. Był jeszcze wyróżniający się na tle pozostałej dwójki Yaseichi, który, jak się okazało, pochodził zza muru. Obok nich drobna blondynka o fioletowych oczach, Yamanaka, której zadaniem był kontakt ze sztabem dowodzenia. Wyglądało na to, że ich pierwszym zadaniem miała być eskorta i ochrona Yaseichiego, miał on spróbować nawiązać dialog z dzikimi i załatwić sprawę polubownie. Bez walki. Ta opcja była chyba najlepszym scenariuszem, ale czy w ogóle była możliwa? Gdyby sprawa była tak prosta, po co te wzmożone działania militarne? Po co istna fala dzikich zza muru nadciągała w ich stronę? Żeby załatwić jakikolwiek problem, wystarczyłoby kilku przedstawicieli, a nie całe wojska, nieprawdaż? Młodemu Narze ciężko było sobie wyobrazić, by pertraktacje mogły zakończyć się łagodnie, raczej szykowała się jatka. Chociaż, trzeba przyznać, bardzo chciałby, by obie strony ścisnęły sobie dłonie w geście porozumienia i rozeszły się w swoich kierunkach, to znacząco ułatwiłoby życie i uratowało setki, a nawet tysiące niewinnych istnień.
Gdy plan został przedstawiony, padł rozkaz wymarszu, a raczej wylotu. Takeru rozkazał, by wszyscy ci, którzy byli w stanie, użyli zdolności do podróżowania nad ziemią, natomiast resztę skierował na atramentowe twory rodu Gazo. Dwudziestoczterolatek widział już kiedyś, do czego zdolny jest ten ród, dlatego nie obawiał się, że coś mogło pójść nie tak. Nie chciał jednak przemieszczać się samodzielnie, dlatego podbiegł szybko do kolegi, z którym wcześniej spożywał wspólny posiłek. Jegomość przedstawił się po przybyciu do ustalonego miejsca, także teraz Nara wiedział, jak się do niego zwrócić.
- Ayumu-kun, nie chciałbyś mi potowarzyszyć? Większość łączy się w dwójki, a ja przybyłem tutaj sam, znam chyba tylko ciebie. Lecimy razem? - bez względu na decyzję rozmówcy, wskoczył na atramentowego ptaka, do którego doczepił się własną chakrą, po czym wzniósł się w powietrze i podążał za innymi, starając się jakoś sterować swoim środkiem transportu.

tldr

Zwracam uwagę na znajomych w grupie szturmowej, potem na lidersów, a na koniec pytam Ayumu, czy leci ze mną. Wskakuję na ptaka i lecę za resztą.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

A więc pojawili się i oni - trójka ludzi, która wyglądała jakby byli tutaj głównymi kolesiami od wpierdolu. Byczek, laseczka i prawdopodobnie goguś z małym sztylecikiem - czyli po prostu Uchiha. Nasze kochane dowództwo, za którym to mieliśmy przeć do przodu i iść w wir wojny, mordu i pożogi, bo jak inaczej nazwać to, co niedługo pewnie się wydarzy? Takeru był chyba niespełna rozumu myśląc, że plemię właśnie dopiero co niedawno obaliło mur, nagle stwierdzi, że w sumie to można się dogadać. Byli tam jak więźniowie, schowani przed światem, za wysokimi ścianami. A teraz - nie no spoko chłopaki, dogadajmy się. Będzie trzeba na niego uważać, tak samo jak na Yoshimitsu, który przez jakiś czas nam pomagał, ale w finalnie... No powiedzmy że nie był zbyt przyjazny. Zdziwił się określenie "Elita swoich klanów", bo nigdy tak się nie przedstawił, więc też nie skłamał na ten temat, tylko Jou mógł tak myśleć. No i mało tej elity w tych klanach, jak zebrało się tutaj ich tak mało. No ale lepszy rydz niż nic. Brakowało mu tutaj kogokolwiek z Klepsydry, może stwierdzili że wolą pierdzieć w stołek i się najebać w przybytku u krzaczastego, a nie wychodzić na jakieś Mury Srury.
-Ooo, czyli Ciebie też nazwali elitą klanu i tutaj wysłali? Ja się dopiero tego dowiedziałem, ale lepiej późno niż wcale - Kuroi odwzajemnił ukłon do młodziana, który mu się ładnie przedstawił, powiedział że jest z Unii, bardzo miły koleżka. Klan Kaguya może i niezbyt dobrze się kojarzył, ale sam Kuroi w ich pogromie nie brał udziału, no i wiedział po prostu o co tutaj chodziło. Wolność. No i władza, ale o to przecież klany prują się cały czas, więc to akurat normalna rzecz... Postronni tylko dają się w to wciągnąć.
-Naprawdę wierzycie w negocjacje? - zapytał się dowodzącego, ale i olbrzyma, który chyba bardziej przekonywał za pomocą sił swoich ramion, niżeli przy pomocy słów i pięknego języka. Może to pozory, może całe życie po prostu zajmował się rozwijaniem swojego ciała, a przy okazji brał udział w negocjacjach na najwyższym szczeblu władzy. Wolał jednak dopytać jak takie coś miało wyglądać - bo to by sugerowało, że ktoś Dzikimi dowodzi. Negocjacje z rozwścieczonym tłumem przecież na nic się zdawały, bo ktoś tym motłochem musiał pokierować, by w końcu mogli rozpierdolić ten mur w drobny mak.
-Śmiało, starczy miejsca dla naszej dwójki, a nie sądzę, żeby to był przyjemny spacer. Będziemy trzymać się nisko, żeby nie być łatwym celem, chyba że stworzysz jakąś tarczę czy coś na froncie. Głupio byłoby tak zginąć od samotnej strzały - rzucił swoim jakże czarnym żarcikiem do Osamu i stworzył latający tworek z piasku, który trzymał w NOWEJ gurdzie na swoich plecach. Aż pachniała nowością i mistrzostwem.

Chakra i Statystyki

  Ukryty tekst

Ekwipunek

  Ukryty tekst

[BeeBee-Hachi]

---

Grupa Szturmowa

---

Po nastrojach zebranych było widać, że pertraktacje nie zebrały aplauzu. Każdy, kto stał na placu czuł, że nie dadzą one zbyt wiele, nawet Takeru, który dowodził całą tą grupą. Jednakże, takie były rozkazy, być może sztab zakładał, że kupi to cenny czas potrzebny do ewakuowania miasta, bądź też pozwoli pozostałym oddziałom się przegrupować i dokonać ostatnich poprawek w umocnieniach. W każdym razie, oni mieli wykonywać polecenia, a nie je kwestionować. Niestety, nie każdy to rozumiał. Kiedy tylko Ryuujin się odezwał, po chwili padł na kolana a jego nogi zaczęły drzeć z bólu.

  Ukryty tekst

Dowodzący tą grupą Takeru szedł spokojnym krokiem w stronę klęczącego reprezentanta klanu Jugo. Jego oczy błyszczały czerwienią, ujawniając trzy łezki Sharingana. Zatrzymał się on przed swoją ofiarą i wtedy też iluzja, która go dopadła, zniknęła.

- Ufam mu bardziej niż tobie. Bestio... - wyszeptał mu do ucha, nachylając się nad nim. Po czym wyprostował się i spojrzał po wszystkich niedowiarkach. Już miał coś powiedzieć, jednakże wtedy do rozmowy włączył się Yaseichi.

- Podobnie jak wy zakładam, że nie uda nam się nic wskórać rozmowami. Jednakże takie są rozkazy. Będzie to także pierwsza okazja do zobaczenia się zza murów przybył. Świat za murem jest większy i barwniejszy niż wam się wydaje. Nasi zwiadowcy nie wrócili nigdy z informacjami z bliskiego kontaktu, więc musimy zebrać jakiekolwiek informacje. Możecie mi nie ufać, tak samo jak moim braciom, z którymi tu przybyłem. Jednakże Sogen to też nasz dom. Tak więc, wykonajmy rozkazy i wracajmy, bo nadciąga bitwa. - mówiąc swoje słowa szedł w stronę Rjuujina, któremu chciał podać rękę i pomóc wstać.

Wszyscy w końcu zaczęli ładować się na ptaki, bądź też tworzyć swoje własne środku transportu. Można było tutaj dostrzec między innymi glinianego ptaka klanu Dohito, na którym siedział znany niektórym Wuja Kaguya Kaguya Taisho. Ze znanych person, na jednego z atramentowych ptaków wszedł mężczyzna w długich czerwono-czarnych sztach ceremonialnych, obwieszony różnymi symbolami religijnymi - był to arcykapłan świątyni Jashina, Rintaro. Byli tutaj goście z różnych części świata, choć liczebnością przeważali tutejsi, oraz goście zaproszeni z Ryuzaku.

W końcu wszystko było gotowe, każdy znalazł swojego wierzchowca i mogli ruszyć w powietrze. Ich eskadra wzbiła się i zaczęła się wznosić, kierując się w stronę wschodu. Przelecieli oni nad miastem, a później nad murami, przez które przechodziły teraz oddziały regularnych wojsk. Kiedy przelatywali, usłyszęli dochodzące spod nich wiwaty. Ludzie chcieli zagrzać ich do działania, choć nie wiedzieli jakie jest ich pierwsze zadanie. Do dotarcia do celu mieli kilka minut lotu, tak więc była oto ostatnia chwila, żeby zamienić ze sobą parę zdań. Wszyscy lecieli na tyle blisko, że bez problemu nawzajem się słyszeli.

Uchiha Takeru
Yaseichi

Czas na odpis Graczy : 01:00 16.07.2023
Czas na odpis Prowadzącego : 22:00 16.07.2023

Gratisowe spóźnienia :

• Każdy dodatkowe 3h

[Kuroi Kuma]

Ich wesoła kompanija, nie była do końca taka wesoła i roześmiana, prędzej przypominało to pogrzeb, na który mieli się wybrać i teraz te wszystkie ciotki i wujki, znajomi poznają się dopiero i stwierdzają, że są z całkowicie innych światów i raczej niechętnie się zakolegują. A już w ogóle zrobiło się ciekawie, kiedy jeden z grupeczki padł na kolana. To jakiś występ czy co? Jeszcze nasz dowodzący do niego podszedł i zaczął mu szeptać do uszka.
-Dobrze zaczynamy - burknął sobie pod nosem zastanawiając się, czy prędzej wybiją nas dzicy, czy może jednak nim ktoś zza muru tutaj przyjdzie, to znajdzie porozrzucane zwłoki shinobich pośród rozlanej posoki. Swoje trzy grosze wtrąciła też ogromna góra mięśni, która została mediatorem, bo chyba nakłamała w CV.
-Skoro sam uznajesz, że rozmowy nie mają sensu, to może pomińmy ten aspekt? Ślepe wykonywanie rozkazów jest dużo gorsze niż ich spełnianie. Skoro mamy być tam, gdzie będziemy najpotrzebniejsi, to raczej nie powinniśmy marnować czasu na pertraktacje i rozmowy, gdzie ludzie obok nas zapewne będą ginąć, bo nie każdy będzie skory do rozmowy, chyba że wszędzie jest tak... - popatrzył wymownie na wymiary Yaseichiego - Gabarytowy i charyzmatyczny negocjator - dorzucił swoje małe trzy grosze, bo nie zamierzał ślepo iść za rozkazami, w sumie chuj wie od kogo. Żadnego listu z pieczęcią nie dostał, żadnych rozkazów, więc go nie obowiązywały.
Jednak w końcu zakończyło się pertraktowanie i pierdolenie od rzeczy i każdy wzbił się na swój środek transportu. Ile było tutaj dokładnie ludzi? Trudno powiedzieć, ale na pewno dosyć liczna grupa, która miała być zwarta i gotowa do akcji. Szkoda, że tak mało zostało przedstawionych i nie ustalili jakie formacje, kto powinien trzymać się kogo, w sumie to planu żadnego. Chyba faktycznie Takeru uważał, że w grę wchodzą pertraktacje, więc formowanie szyków nie miało większego znaczenia, a jeśli to się nie powiedzie to po prostu zacznie się bitka, której nikt nie przewidzi więc i tak całe formowanie pójdzie w piach. Dużo mówiło się o rozkazach, ale nic nie zostało tak stricte przekazane, przez co Kuroi zaczynał wątpić w to, czy faktycznie ta akcja jest taka zaplanowana, czy po prostu ludziom z Sogen zaczęło palić się tak straszliwie pod dupą, że zebrali po prostu chętnych, rozpuścili wici pośród innych klanów, by przysłali kogoś dobrego no i... JAKOŚ TO BĘDZIE. Takie myślenie było zwodnicze, stąd też Staruszek wolał trzymać się pośrodku lub na tyłach lecących, tak by nie trafić na pierwszy ogień od jakiegoś Atramenciarza, tylko mieć chwilę na reakcję. Mógł też wspierać rannych, jeśli takowi będą, więc to też przemawiało za tym, by być nieco bardziej z tyłu. Obok siebie miał młodego Kaguyę - Osamu jak zdążył się już dowiedzieć.
-Jak Cię przekonali, żeby tutaj być, czy też sam się zgłosiłeś? Raczej Ci, którzy pochodzą z Twego klanu - a przynajmniej Ci, których zdążyłem poznać - raczej nie są zbyt pomocni i chodzą własnymi ścieżkami. - poznał w sumie dwóch czy trzech Kaguya nieco bliżej niż tylko przelotem i to w sumie dobrze ich opisywało - wolne dusze. Ludzie niezbyt związani z niczym, prawdziwi koczownicy. Gdyby nie to, że inni pozajmowali terytoria i obunkrowali się jak przed wojną - hehe Sogen to nie pomogło - to pewnie dalej by wiedli taki tryb życia, przechodząc z miejsca na miejsce. Miało to i plusy i minusy, na pewno zobaczysz wiele ciekawych rzeczy, ale nigdy nie zaznasz w pełni spokoju. Zawsze w drodze, zawsze w napięciu. To nie był styl życia dla każdego, ale Staruszek pewnie by się odnalazł.

Chakra i Statystyki

  Ukryty tekst

Techniki

  Ukryty tekst

Ekwipunek

  Ukryty tekst

[Osamu]

Osamu był dziwnie spokojny, niby targały Nim różne emocje w środku, niby przejmował się tym całym potencjalnym rozlewem krwi ale jednak miał to głęboko w dupie bo niby czym miał się przejmować. Wojna, do której Kaguya byli wręcz tworzeni od najmłodszych lat i od pierwszych szkoleń. Znał to wszystko lepiej lub gorzej ale znał. Wiedział o tym wszystko, znał smak zabicia kilku ludzi i znał to ciężkie uczucie po popełnieniu tego strasznego czynu. Tutaj nie będzie miał żadnych większych emocji towarzyszących bo przecież te dzikie skurwysyny chcą mordować. Chcą krwi za te wszystkie lata kiedy byli zamknięci za ścianą.

-Właściwie to pierwsze słyszę ale widzę, że Taisho-sama tutaj jest także może coś być w tym gadaniu o elicie. Odpowiedział Kuroiowi na jego pytanie czy Osamu też został nazwany elitą klanu i wysłany na rzeź i beznadziejną walkę. Starszy Unijczyk, po którym widać było opanowanie w tej sytuacji może nieco imponował Młodzianowi. W końcu w takim wieku musiał być bardzo doświadczonym shinobi. Widać było, że ma podobne podejście do negocjacji co Osamu i jak się okazywało reszta oddziału. -Postaram sie unieszkodliwić wszystko co będzie w Nas lecieć. Odpowiedział z uśmiechem swojemu Rodakowi.

W końcu ten cały Ryujin doprowadził do prawdziwego wkurwienia, Naszego super hiper "dowódcę", który zachowywał się tak jakby był tutaj za karę. Zupełnie tak jakby cały świat wpraszał się do obrony ich obsranej dupy przzed dzikimi. Nagle oczy tego całego Takeru rozbłysły na czerwono, a jeden z największych tu obecnych ludzi padł na kolana. Tak łatwo złapał go w genjutsu? Czy to te oczy skrywały taką moc? Uesugi tego nie wiedział i nie chciał wiedzieć. Gardził użytkownikami genjutsu bo byli skrajnie nie honorowi. Zirytowało go to, że ten dureń śmie atakować LUDZI, KTÓRZY SĄ TUTAJ ŻEBY POMÓC W RATOWANIU TEGO KURWIDOŁKA. Dowódca zachował się jak śmieć i stracił jakiekolwiek zaufanie chłopaka. W normalnych warunkach pewnie doprowadziłby go do porządku ale tutaj był tylko gościem i widział, że Taisho nie reaguje więc po prostu zachował spokój. -Przyszliśmy ratować ten kurwidołek i jeszcze ma czelność używać na kimś siły. Skurwiel. Zaśmiał się nieco. Miał to w dupie czy on to usłyszy czy też nie ale mówił do Kuroia.

Celne spostrzeżenia doświadczonego shinobiego, z którymi się właściwie zgadzał. Po co rozmawiać skoro sam oddział i negocjator nie wierzą w te brednie o rozmowach z ogromną armią, która idzie dokonać zemsty za wszystkie krzywdy. Zaczynał żałować, że tutaj przybył i rozumiał chyba dlaczego Unia miała to w dupie. Uchiha nie zasługują na nic innego niż pogardę. Ryujin przybył tutaj pomagać i ratować tych idiotów, a ten przy pierwszej okazji go zaatakował. Nawet zwierzę się tak nie zachowuje. -Przybyłem tutaj z poczucia obowiązku i z możliwych korzyści dla Unii i mojego Rodu. Odrzekł mu niemal od razu po czym zrobił malutką pauze. -Musiałeś trafić na specyficzne jednostki albowiem wszyscy Kaguya, których znam mają wysokie poczucie obowiązku względem swojego Rodu czy tak jak teraz Naszej Unii. Uśmiechnął się do Niego kolejny raz. W końcu chyba nabierał poczucia, że Ci Sabaku wcale nie są tacy straszni. Ot co, zwykłe człowieki tylko tyle, że wspólna historia była trudna i tyle. -Kuroi-sama, co Tobą kierowało kiedy zgłaszałeś się do obrony? Bo mój powód właśnie przygasa przez zachowanie tego całego Takeru.

Uesugi najchętniej pojawiłby się obok Ryujina i zapytał go czy wszystko w porządku i co ta ludzka wsza mu tam gadała kiedy się przy Nim nachyliła ale to nie on był kierowcą, a nie zamierzał zawracać gitary o taką pierdołę. Postanowił się dostosować i zachować czujność albowiem tak jak mówił Kuroi. Głupio byłoby zginąć od zbłąkanej strzały, a poza tym dzicy nie wiedzieli czy oddział zmierzający w ich kierunku to wysłannicy do rozmów czy może ekipa remontowa, która ma za zadanie rozkurwić trzon armii. Obserwował otoczenie ale bez większego stresu albowiem wiedział, że jeszcze są w bezpiecznej przestrzeni ponieważ dało się słyszeć wiwaty wojska, które zmierzało do regularnej bitwy.

Jeśli coś pokręciłem to przepraszam bo jestem fest nabity

skrócik:

Krytyka Takeru do samego siebie/Kuroia (ale wszyscy mogli to w sumie słyszeć, nie krzyczał ale też nie ukrywał swoich słów) za zaatakowanie Ryujina. Dalsza podróż i rozmowa z Kuroiem

CHAKRA:

  Ukryty tekst

TECHNIKI:

  Ukryty tekst

WIEDZA:

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI:

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):Założona zbroja, Ochraniacz na czoło z symbolem "Zjednoczonych sił Sogen".

  Ukryty tekst

[Ayumu]

Wokoło było mnóstwo innych shinobi, nawet takich wyższych rangą i znaczeniem w świecie. Lider zakonu Jashina, Wuja Kaguya. Ayumu nie miał pojęcia, kim oni byli, dla niego to byli ludzie jak jacykolwiek inny, gdyż człowiek ten żył aktualnie poza polityką i klanowymi układami. Takie osobistości nie chadzają do małych wiosek by obcować z pospólstwem, a poparzeniec głównie w takim otoczeniu przebywał podczas swoich podróży. Tak więc dla niego ci, którzy stali obok, jak Takashi, byli równie ważni, a nawet ważniejsi niż te wielkie szychy wokoło. Dowództwo może miało jakieś znaczenie, ale jakby nie patrzeć, to głównie dlatego, że bronili swojej ziemi. Chociaż z drugiej strony... Yamanaka? Tak jak wytłumaczyli, to przez zdolności i łączność z centralnym dowództwem tutaj.

Sytuacja jaka wywiązała się z Ryuujinem i dowództwem spowodowała przypływ niepokoju. Ayumu zacisnął pięść, przygotowany na to, co może się stać. Może nie było to spostrzeżenie na miejscu, ale było trafne. W końcu jeśli można by było się dogadać, to zrobiliby to wcześniej, a nie teraz, jak cała rzesza zza muru idzie tutaj, gotowa wziąć szturmem to, co chcą. I to potraktowanie jakichkolwiek wątpliwości za pomocą ataku i sprowadzenia podwładnego na ziemię. W tym momencie Pustelnik miał ochotę rzucić się na Uchihę i zatłuc go w tym miejscu, żeby poczuł ból, który zadaje ludziom, którzy im pomagają.

Wielki poparzony już ruszył w stronę Juugo, by pomóc mu wstać, ale Yaseichi też to zrobił. Okazywał więcej pomyślunku niż Uchiha. Nic dziwnego, biorąc pod uwagę wszystko, co ten klan zrobił. Tyle zdrad, próba zniszczenie muru, działo Juugo. Cała seria opowieści o okrutnikach, którzy dostawali po dupie raz za razem. Tak na prawdę Ayumu popierał pomysł z próbą pokojowego dogadania się, bo miał nadzieję, że jeśli by przegrali, to Dzicy dadzą im jakąś szansę na życie, zamiast wyrżnąć jak barbarzyńcy. Tak pokazywali chociaż otwartość na współistnienie na tym kontynencie. Jeśli to zostanie dostrzeżone, może ich los nie został jeszcze przypieczętowany, niezależnie od tego, jak potoczy się bitwa.

W końcu doszło do łądowania się na różne środki transportu, ptaki z gliny, ptaki z atramentu, piaskowe chmurki. Wiele różnych sposobów, by wznieść się w powietrze. Przy jednym z ptaków zagadnął do niego Takashi z pytaniem, czy mogą razem lecieć. Ayumu też nikogo tu nie znał, wcześniej spotkał ich jeszcze Osamu w uliczce przy karczmie, ale nawet nie mieli okazji porozmawiać.
- W porządku, Takashi-san. Też tu jestem sam, ale idzie się przyzwyczaić przez lata. - Dorzucił jeszcze. Był samotnym pielgrzymem, który wędrował od wioski do wioski, bez żadnej organizacji, czy towarzysza, który by go wspierał. Wsiedli razem na ptaka Gazo. - Mam nadzieję, że nie zaatakują nas w locie przed rozmowami. W razie czego mogę spróbować zniszczyć pociski, gorzej z ogniem czy wiatrem. - Dorzucił do Takashiego na temat swoich umiejętności. Ayumu nie miał rozwiniętych skomplikowanych defensyw, ale też nigdy wcześniej nie były mu potrzebne, zawsze mierzył się z drobnymi rzezimieszkami, a nie armią Dzikich zza muru.

Oglądał z góry tłum, który wiwatował na cześć lecących, jednak sam się nie cieszył. Nie wiedział, co go spotka, raczej spodziewał się śmierci, poświęcenia za sprawę. Nie było mu do radości. Raczej uważał tych w dole za głupców, że cokolwiek można było wskórać tak drobnym oddziałem na taką masę, ale może gdy utną głowę węża, to ten padnie martwy. Teraz ciężko było to powiedzieć. Nie było mu też do rozmów za bardzo, ale trochę chciał też zabić czas, by nie mieć tych wszystkich czarnych myśli o porażce w głowie.
- Nara... Jesteś z Midori, czy z jakiejś wędrującego odłamu klanu? - Może nie wiedział o umiejętnościach tego klanu, ale wiedza kto rządzi jaką krainą była dość znana. To było znane nazwisko. Nie wydzierał się, starał się prowadzić rozmowę tylko z pasażerem na tym samym ptaku. Ayumu był samotnikiem, ale może jeśli inni do niego będą podchodzili tak jak Takashi, mógłby się gdzieś zakotwiczyć na trochę. Może służyć klanowi Nara przez jakiś czas jako shinobi w ich systemie, zamiast wędrować bez celu po kontynencie.

TLDR

W sumie nic, gadka szmatka z Takashim.

Stan chakry

  Ukryty tekst

Użyte techniki

  Ukryty tekst

Wiedza

  Ukryty tekst

Zdolności

  Ukryty tekst

Sprzęt

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Płaszcz; Kamizelka shinobi; Rękawiczki z blaszkami;

  Ukryty tekst