[Event] Karczma "Ō no Shi"

[Papyrus]

  Ukryty tekst

[Azuma]

  Ukryty tekst

[Shinsu]

Poprzedni post: viewtopic.php?p=198923#p198923

Zgodnie z prośbą Yamiego obaj shinobi udali się do karczmy. Był to prawdopodobnie ostatni przystanek przed następną rundą walk, później Shinsu zaszyje się u siebie w pokoju by przygotować się do walki. A będzie do czego się przygotowywać. Najpierw trzeba sprawdzić, z kim będzie ten pojedynek toczył, a potem trzeba obmyślić strategię walki. Pomoc kupca może być tutaj nieoceniona, szczególnie, że poza pewną dozą wiedzy oferuje jeszcze customowy sprzęt. Niemniej to nie wystarczy, by wygrać. A pewnie i stworzenie jakiegoś super planu nie będzie wystarczające, bo mając tak nikłe doświadczenie jak Douhito więcej w tych arenowych pojedynkach było improwizacji, niż realizowania jakiś zamierzeń. Bo te przeważnie spalają się na panewce już po kilku pierwszych ruchach.

Po przyjściu do karczmy Shinsu zamówił piwo i dzika w beszamelu lekkostrawne sushi - "Dzięki, że mi pomagasz, Yami. Jestem w zasadzie dla Ciebie kimś kompletnie obcym, więc tym bardziej cenię Twoją pomoc" - pomoc udzielaną Shinsu'owi przez przedstawiciela rodziny kupieckiej trzeba było docenić. Chłopak miał nadzieję, że nie zawiedzie swojego darczyńcy i dobrze się zaprezentuje w czasie walki. Z kimkolwiek by ona nie nie miała się toczyć.

  Ukryty tekst

[Yami]

Dotarliśmy z Shinsu do karczmy w której rozpoczęła się nasza znajomość. Nie można więc twierdzić, że jest mi zupełnie obcym, znam go dwa dni... jeśli jednak spojrzeć na łączny czas spędzony a nie od momentu zapoznania, pewnikiem dałoby się to skupić w godzinie może dwóch.
Podszedłem do szynkwasu z brunetem i zamówiłem piwo wraz z mięsiwem, które aktualnie było przygotowane (lepiej wybrać coś świeżego niż coś co samemu się lubi). Następnie wymagane było wybranie odpowiedniego miejsca. Zakładając przekazanie sprzętu Shinobi najlepiej byłoby wybrać miejsce przy ścianie, najlepiej w rogu. Zasłonięcie własnym ciałem przed całym lokalem to co znajduje się na stole będzie najbardziej odpowiednią opcją. Najlepszą byłoby w ogóle udanie się do pokoju Shinsu... jednak byłem dość głodny oraz zamykanie się w pokoju dwóch mężczyzn nie będzie widziane przez tutejszych jako dobry znak.
Po otrzymaniu kufla wybrałem najbardziej odpowiednie miejsce do rozpoczęcia całej transakcji.
- Patrząc po turnieju każdy ma kogoś kogo może wspomóc. Jest dwóch Senju w turnieju, nie wspominając o Uchiha. Mujin ma swojego Taro, a Sasame, którą widzieliśmy miała również kogoś kto może ją wesprzeć. Każdy ma jakieś wsparcie... nie widziałem jednak abyś ty mógł otrzymać swoje. Nazwijmy to próbą wyrównania szans. Plus kto wie, może w niedalekiej przyszłości będę w sytuacji, gdzie sam będę potrzebować wsparcia. Mówi się, że dobro zawsze wraca...
Upiłem kilka łyków z kufla i rozejrzałem się po lokalu. Zanim ktokolwiek przyjdzie z posiłkiem minie jeszcze trochę czasu, dodatkowo każdy był pochłonięty rozmowami o trwających dziś walkach. Nikt nie zwracał uwagi na kolejną dójkę w karczmie. Uśmiechnąłem się.

  Ukryty tekst

[Papyrus]

  Ukryty tekst

[Azuma]

  Ukryty tekst

[Shinsu]

Shinsu odebrał fanty od Yamiego, podziękował za to i zabrał się do przeglądu otrzymanych itemów. A było tam sporo dobrego, całkiem niezły arsenał - "Dzięki, mam nadzieję, że nie zawiodę i uda mi się zawalczyć. Wolałbym nie skończyć na tej rundzie swojej przygody w tym turnieju... No, ale zobaczymy z kim będę miał okazję zawalczyć" - w turnieju było conakmniej kilku zawodników, którzy byliby poważnym zagrożeniem dla chłopaka. Można rzec, że nawet większość z nich już nie była prostymi przeciwnikami, choć Douhito wolałby trafić na tych, z którymi wiedziałby jak walczyć - "Wybacz, że zrobię to w taki mało taktowny sposób, ale będę się już zbierał, żeby przygotować się na następną rundę. Do zobaczenia".

Następny post: viewtopic.php?p=199014#p199014

  Ukryty tekst

[Papyrus]

- Mmmmmh! - zaprotestował zakneblowany mężczyzna, mrużąc oczy i wpatrując się a Azumę. - Mmmmmmh, mmmmmmh! - dodał, szarpiąc się nieco w więzach, ale kiedy Azuma mu powiedział, że na jego plecy została naklejona notka, to się uspokoił. Zaczął mruczeć do siebie, jakby przeklinając pod nosem, niezadowolony. Obserwował jednak cały czas Azumę, albo patrzył na drzwi, jakby czegoś oczekując.

Azuma odpieczętowywał zwoje, które były w pokoju. Dość szybko zagracił pokój sprzętem ninja - kunaiami, shurikenami, najróżniejszą inna bronią. Wyglądało, jakby zakneblowany shinobi obrobił sklep z bronią, bo miał tutaj wszystko, czego dusza zapragnęła. Chyba jedynie brakowało lalek i jakiś artefaktów. Ba, Azuma z łatwością mógł odzyskać 4 metry liny, które zużył na związywanie mężczyzny.

Przy odpieczętowywaniu było trochę hałasu, kiedy żelastwo spadało na podłogę.

Azuma jednak znalazł nie tylko broń. W jednym ze zwojów - tym w okolicy drugiego łóżka, znalazł odznakę shinobi klanu Uchiha oraz ubranie z emblematem klanu. Wyglądało, jak nie noszone od dawna i należące do shinobiego, który dopiero co stał się samodzielny. Taki z pierwszej wyprawki shinobi. Znalazł też książeczkę z dość topornie narysowanymi twarzami. Każda z kartek miała w rogu narysowana trochę dziwnie wyglądającą kurę, a twarze były przekreślone. Nie było żadnej nieprzekreślonej twarzy, a wiele kartek było pustych.


Yami, o ile wychodził z pokoju i przechodził przez korytarz - usłyszał głos z jednego z pokojów. Słów nie rozróżnił i nie byłoby to nic dziwnego, gdyby nie to, że głosowi odpowiedział dziwnie zduszona odpowiedź, a w międzyczasie było słychać, jak żelastwo opada na drewnianą podłogę. Trochę nietypowe.

[Yami]

Shinsu zabrał mój dorobek i pospiesznie opuścił pomieszczenie. Oczywiście podziękował tylko jaką mam pewność, że po wygranej, bądź w gorszym wariancie przegranej walce zechce się spotkać aby oddać przedmioty z których nie skorzystał. Jakby nie patrzeć przekazałem mu ponad 2000 Ryo bez żadnego dokumentu potwierdzającego ich przekazanie. Patrząc na kupieckie korzenie, zawieranie umowy słownej jest gwoździem do trumny. Jedyne co podpowiadało mi inaczej była intuicja, że jako uczestnik turnieju kieruje się kodeksem moralnym. Skinąłem głową na jego ostatnie słowa i pożegnałem się z oby ćwierćfinalistą turnieju. Westchnąłem głośno.
Podniosłem się z krzesła. Kufel był już opróżniony, jadło nie zostało jednak jeszcze podane. Musiałem skierować się w pewne miejsce aby być zgodnym z prawami natury. Zbliżyłem się do szynkwasu i zapytałem stojącego za nim o położenie latryny. Wątpiłem aby tego typu zajazd nie posiadał miejsca, w którym można załatwić swoje sprawy. Zostałem wysłany na tyły budynku, jednym z korytarzy.
Jedyne co miałem zamiar zrobić to załatwić swoje potrzeby, usłyszałem jednak dziwny zduszony głos oraz walające się po ziemi żelastwo. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie właśnie ten pierwszy z głosów. Przystanąłem na chwilę pod drzwiami i zerknąłem za siebie. Stanie pod drzwiami nie będzie dobrze wyglądać. Przeniosłem się 3metry dalej i oparłem się o ścianę. Podniosłem lewą rękę dłoń przyłożyłem do ucha. Kolana zgięte, prawa dłoń oparta była o nie. Z boku, z tyłu i z przodu powinno wyglądać to jak osoba, która po kilku głębszych miała problem iść prosto więc wykorzystała ścianę aby chwilę odsapnąć. Chciałem aby tak to wyglądało. W normalnych warunkach podsłuchiwanie z tego miejsca byłoby niemożliwe, miałem jednak sposoby aby niemożliwe stało się możliwym.

  Ukryty tekst

[Azuma]

Wydawało się, że "ofiara" zrozumiała polecenie jak i swoje położenie, bo przestała się szamotać oraz muczyć. Dla obserwującego go Akoraito, nie umknęło jego spoglądanie na drzwi, co mogło zwiastować rychły powrót lokatora. Azuma więc nie zwlekał.

Odpieczętowywanie zwojów spowodowało nieduży raban, wywołany wywaleniem na podłogę różnego rodzaju broni miotanej. Ilość tego była zaskakująca. Nie przerywając sprawdzania, Azumie ukazała się następnie zawartość innego zwoju w którym zapieczętowane było ubranie z emblematami klanu Uchiha oraz odznaką. Wśród tego wszystkiego znalazła się również dziwna książka w której były dość toporne szkice osób z dziwnie znajomym symbolem ptaka na rogu kartki. Każda z tych karykatur była jednak przekreślona.

- Cholera. - gniewna myśl rozbłysła w umyśle chłopaka, który zdał sobie sprawę w posiadaniu czego było mężczyźni wynajmujący ów pokój. To co jednak najbardziej niepokoiło to świadomość że w tej wielkości odzienie, dorosły mężczyzna nie mógł się przebrać. Musiało to zostać odebrane…

Azuma schował książkę z odznaką do swojej torby, a nastepnie gniewnie ruszył w kierunku zakneblowanego mężczyzny. - Nie próbuj krzyczeć bo to będzie ostatni dźwięk jaki wydobędziesz. Gadaj jak się nazywasz, kim jest twój lokator i gdzie on jest, a także skad macie te ubranie i odznakę klanu Uchiha.

Knebel ze sznura zniknął z gęby mężczyzny, jednocześnie ukazując leżącemu jak jego "oprawca" wyciąga trójkunaia, najprawdopodobniej po to by uprawdopodobnić ostrzeżenie które chwilę wcześniej rzucił w jego kierunku. Sam szesnastolatek z kolei nie do końca wiedział czego oczekiwać po odpowiedzi - prawdy? Tego się nie spodziewał i najprędzej doszukiwał się oszustwa bo zarzuty które kiełkowały mu w głowie rysowały się jako bardzo poważne.

[Papyrus]

Mężczyzna, teraz już odkrneblowany, roześmiał się, kręcąc głową. Szarpnął się jeszcze raz w swoich więzach i spojrzał na Azumę.

- No, no, no. Kto by się spodziewał, że jednak zaczniecie coś robić, a nie tylko gadać między sobą i narzekać, że tyle to trwa. Dobra robota. Wiesz, nie ma to teraz już najmniejszego znaczenia. Już nie da zatrzymać się pędzącego pojazdu. A mieliście tyle szans! Tak dużo, a tu żadnej reakcji!

-A to, co trzymasz? To tylko pamiątka sentymentalna. Nie wiem czemu się akurat tego przyczepiłeś. Miałeś takie samo, prawda?

Mężczyzna najwyraźniej zignorował pytanie o swoje imię, może próbując odwrócić uwagę swoim gadaniem - nie chcąc odpowiedzieć najwyraźniej.

- Swoją drogi, zamiast kłamać, mogłeś mi faktycznie notkę przypiąć.

Yami słyszał całe rozmowę - użył specjalnego jutsu, które mu w tym pomogło. Ktoś był bardzo gadatliwy.

Yami usłyszał też, że ktoś szedł korytarzem w jego stronę. Stał niepozornie, więc nie powinien zwrócić na siebie zbyt dużo uwagi. Do tego osoby idące w jego stronę wydawały się zajęte. Yami dzięki jutsu z daleka ich słyszał.

- ...musiałbyś zobaczyć, jak ten Senju go skopał. Aż mi się żal zrobiło, że trzeba go ponownie złapać i związać. W każdej chwili wymieniłabym ich. Senju za Głąba.

- Próbujesz mnie rozproszyć?

- A co, potrzebujesz?

- Boli jak cholera. Nie wiem, czy to był dobry pomysł, żeby robić to teraz. Komórki Senju są dobrym wsparciem, ale nie wiem teraz, czy dojdę do siebie. A w każdej chwili może być znak.

- Więc postaraj się wydobrzeć. Posiedzisz chwilę, weźmiesz wspomagacz i przetrzymasz. Jesteśmy już tak blisko!

Na pewno byli blisko Yamiego. Kobieta - jak Yami mógł określić po jej budowie, miała na głowie kaptur, spod którego uciekały czarne, długie włosy. Podtrzymywała mężczyznę o czerwonych, spiczastych włosach i takim samym płaszczu, ale bez kuptura na głowie. Był blady i wyraźnie osłabiony. Szli w stronę Yamiego.

Związany mężczyzna wyszczerzył do Azumy.

- Masz przewalone, wiesz? Nawet wyskoczenie przez okno teraz nic ci nie da.

Azuma nie słyszał tego, co działo się na korytarzu, oczywiście.

[Yami]

Zapomniana technika. Tak mogłem nazwać twór, z którego aktualnie korzystałem. Ostatnim razem było to dobrych kilka lat temu podczas wybuchu epidemii w Ryuzaku no Taki. Nie będę przybliżał szczegółów, przecież nie to jest teraz istotne. Istotne jest to, że brak potrzeby jej używania sprawił, że niemal zapomniałem jak tak naprawdę ją wykonać. Można zatracić zdolności jeśli nie będzie się odpowiednio praktykować, jak to tam było 1 dzień przerwy to jak 3 dni straconego doświadczenia... czy jak to mówił poczciwy dziadek. Mimo, że strasznie mnie tyrał tak mogę mu teraz dziękować, że sam sobie w życiu mogę poradzić.
Zostawiając wspominki za sobą. Uważnie słuchałem co tak właściwie działo się w drugim pomieszczeniu.
Na samym początku usłyszałem głos młodej osoby. Już pierwsze słowa wskazywały, że w pomieszczeniu znajdowały się dwie osoby z czego jedyna musiała być zakneblowana. Dlaczego? Zwrot 'nie próbuj krzyczeć' połączony z pytaniem wskazywał na ostrzeżenie. Dodatkowo przed skorzystaniem z techniki słyszałem jakieś zduszone głosy, które mogły wskazywać na dźwięk osoby z zatkanymi ustami. Mieliśmy więc młodą osobę, która kogoś pojmała. Czy powinienem więc zainterweniować? Na pewno nie sam, zgłoszę wszystko straży, niech ona zbada sprawę. Nie będę narażał karku. I z tą myślą chciałem przerwać technikę lecz wtedy padły bardzo interesujące słowa z ust młodej osoby - "skąd macie ubrania i odznakę klanu Uchiha". Dlaczego to zdanie było tak istotne? Porwany musiał być przemytnikiem bądź zwykłym złodziejem, który współpracował z co najmniej jedną osobą. Pojawiała się więc groźba, że ktoś chciał wtopić się w grupę strażników, bo po co komuś właśnie strój i odznaka służb? Żyjemy w czasach gdzie samo Henge no Jutsu nie zapewnia ochrony własnej tożsamości. Do Kotei zjechała masa ludzi, szansa, że Henge zostanie zdezaktywowane za sprawą przepychanek na ulicach było wysokie. Musiały również znajdować się w mieście osoby, które dostrzegłyby ślady użytej chakry. Nie było to bezpieczne rozwiązanie, trzeba było wrócić do podstaw zwykłych rabusiów. Taki prosty a jak skuteczny. Widziany jako stróż prawa bardzo łatwo mógłby przechodzić między ulicami i zakamarkami nie wzbudzając większego zainteresowania na ten przykład nikt by się nie dziwił gdyby stróż prawa chciał upewnić się co do zdrowia zawodnika by koniec końca dosypać mu czegoś do posiłku. Tłumaczyłoby to truciznę w ciele Kana, czy możliwość podkładania notki koło szpitala. Przeczuwałem, że może być to początek tragedii ale pozwalałem tym myślom odejść. Pojawienie się większej ilości
"śmierdzących" wydarzeń zmniejszało prawdopodobieństwo zwykłego przypadku. Przeczucie mnie nie myliło, coś złego będzie działo się w Kotei.
Najrozsądniej byłoby odejść stąd jak najszybciej. Pytanie jednak czy była taka potrzeba, wciąż tlił się płomyk nadziei, że to tylko przypadek, że wszystko będzie dobrze, dlatego postanowiłem słuchać dalej i na bieżąco analizować każdą wypowiedź, choć już teraz mózg mi parował z przegrzania i natłoku myśli. Ponownie, muszę podziękować dziadkowi za katorżnicze lekcje, kiedyś nazywałem go pierdzielem a teraz... może uratuję dzięki temu własną skórę.
Pierwsze co padło z ust zakneblowanego mężczyzny to śmiech. Osoba, która została złapana na gorącym uczynku nie śmieje się z tego, nie jeśli jest częścią większej grupy. W Shigashi bycie złapanym nie oznaczało jeszcze, że zostanie się straconym. Zawsze kluczowy świadek może odmówić zeznań za "namową" kolegów podejrzanego. Istniała też szansa, że był jakimś aktywistą, który nie zważał na konsekwencje, jeśli rzeczywiście nim był, wszystko stawało się tym bardziej brudne. Tyle poszlak a to tylko i wyłącznie śmiech.
Analizowałem do tej pory tylko śmiech a potwierdziły się moje przypuszczenia odnośnie drugiego mężczyzny. Nieprzyjemne wydarzenia mające miejsce w Kotei nie były efektem przypadku, nieprzyjemne spotkania nie były częścią mego "szczęścia", po prostu dostrzegłem wskazówki szybciej niż inni. Nie miałem czasu zastanawiać się nad różnymi pomysłami, musiałem cofnąć się do moich przemyśleń z odnalezienia notki i zatrucia Kana. Uprzedzenie klanowe, odciągnięcie uwagi, pobudzeni konfliktu celem destabilizacji ekonomicznej istniała jeszcze opcja zamachu stanu i przejęcie władczy przez inną siłę. Ostatnia rzecz była mało prawdopodobna, po co Uchiha miał kraść rzeczy Uchiha? Ma do nich pełen dostęp i próba wmieszania się w tłum traciła na znaczeniu kiedy już się w niego wmieszałeś. Może kolejne rzeczy powiedzą mi coś więcej.
Nie bardzo wiedziałem o co chodziło z pamiątką sentymentalną. Przestępca mówił, że jego oprawca też coś takiego miał? Czy oznaczało to, że oprawca jak i ofiara były z tego samego klanu? Uchiha? Po co wtedy kraść ubrania? Innego? Chęć destabilizacji przez jedną osobę bez wiedzy drugiej? O co w tym wszystkim chodziło? Poczułem jak kropla potu spłynęła mi z czołu na brodę, brzuch ścisnął się za sprawą przytłaczających negatywnych informacji. Miałem tylko udawać cierpiącego, a zaraz kłamstwo zamieni się w prawdę.
Aby jeszcze bardziej mi dopiec usłyszałem coś o notkach wybuchowych wewnątrz pokoju. Stałem na bombie z odpalonym lontem. Niewiele brakuje aby notka od niego zajęła się ogniem a potem... będę mógł oglądać Kotei z góry. Jedyne pytanie jakie będę mógł sobie zadawać to czy między budynkami dostrzegę wielką pięcioogoniastą istotę.

To był drugi moment w którym chciałem oderwać ucho i brać nogi za pas, a przynajmniej w kierunku straży zaalarmować co się właśnie dzieje. Nie byłem na tyle doświadczony, ani uprawniony rozwiązywać takie zagadki na własną rękę. Pojawiły się jednak kolejne dźwięki, kolejne rozmowy.
Ktoś złapany przez Senju, ponownie związany, jakiś Głąb? Aktualnie w pomieszczeniu była jedna schwytana osoba. Czy to oznaczało, że właścicielem młodego głosu był Sensju? Co jeśli rozmowa jest o kimś innym?
Komórki Senju? Dobre wsparcie? Znak? Czy ten znak nie jest nawiązaniem do tego co wspominał zakneblowany, znaczy już nie zakneblowany. Wszystko jest na swoim miejscu i jest potrzebny tylko znak. Czyżby to był lokator o którym pytał młodych chłopak? Jeśli tak to jest w niebezpieczeństwie... choć współlokatorzy brzmią jakby byli zmęczeni pytanie tylko czy młodzieniec potrafi mierzyć się z trójką oponentów na raz? Zwłaszcza, że wszystko wskazywało na to, że lokator czekał właśnie na ich przybycie. Zdawał się być bardzo pewny zmiany obrotu sprawy wraz z ich przybyciem. Musieli posiadać ogromną siłę.
Przerwałem technikę kiedy tylko zauważyłem nadchodzące osoby. Kobieta oraz blady mężczyzna. Wyraźnie osłabiony. Nie miałem pomysłu. Za dużo informacji, za mało czasu. Zgiąłem rękę, która służyła mi jako element techniki. Pięść, którą zacisnąłem oddalona była o 30cm od ściany, ściany za którą działa się intrygująca rozmowa. Podniosłem głowę wyżej. Czułem się bardzo źle, udawanie nie było potrzebne. Uderzyłem pięścią w ścianę, miał to być sygnał dla osoby znajdującej się w środku, że coś się dzieje. Dla osób, które się zbliżały miało to wyglądać jak wykorzystanie odpowiedniej siły aby odepchnąć się od ściany. Granie pijanego byłoby trudne choć piłem alkohol i dałoby się go wyczuć w oddechu.
- Prze-praszam, macie może coś na żołądek, albo chociaż gdzie wychodek?
Wewnętrznie umierałem. Nie miałem innego planu poza zwykłą grą aktorską. Chciałem aby wyglądało to dobrze, żeby chociaż ugrać kilka chwil. Nie patrzyłem im w twarz, raczej gdzieś na ich nogi. Dlaczego ja się w to musiałem wpakować

[Azuma]

Zanim schwytany mężczyzna odpowiedział, Azuma rozważają jego możliwe odpowiedzi. Rozpatrywał różne scenariusze, od niewinności, po kłamstwa, ale żaden nie uwzględniał takiej pyszności schwytanego i prześmiewczego tonu. On zwyczajnie ze swojego oprawcy i jego klanu kpił.

- Sentymentalna. Pamiątka. Jasne - niemal wycedził, nic więcej poza tym nie mówiąc. Nie zamierzajał tracić danego mu czasu na czcze przepychanki. W zamian spojrzał na drugą stronę odznaki gdzie oprócz wygrawerowane go numeru ninja, powinno widnieć również imię i nazwisko.

- Nie oszukuj mnie. Co się z nim stało? - spytał wypowiadając z imienia i nazwiska osobę, która była wskazana na odznace. Przy tym wszystkim mimowolnie zacisnął dłoń na rękojeści trójkunaia. Wtedy też usłyszał głośne uderzenie w ścianę, a gdy szybko zerknął w tamtą stronę, usłyszał głosy…

- Jak chcesz. Jeżeli nie mi po grzeczności, to innym pod przymusem - rzucił, a następnie złapał za linę i ponownie urządził z niego knebel. Potem złapał za koc i narzucił je na ciało. Zerknął na burdel pozostawiony w pokoju, doskonale zdając sobie sprawę z tego że za wiele z tym nie zrobi. Spojrzał w zamian na okno. Ucieczka tą stroną podobno miała mu nie wyjść na dobre…

- To się jeszcze okaże - i nie zwlekając złapał za jedną z dostępnych z podłogi notek wybuchowych i nakleił ją na framudze okna. Sekundę później przez nie wyskoczył, zamierzając czym prędzej powiadomić władze osady o tym czego się dowiedział. Notka wybuchową miała dwukrotnie zmusić do zastanowienia się czy warto podążać za uciekinierem. Zwłaszcza ta drogą.

[Papyrus]

Azuma odczytał imię na odznace - Uchiha Yoshimitsu - właśnie to imię wypowiedział na głos do ciemnowłosego mężczyzny, który leżał związany na stole. Numer odznaki był znacznie wcześniejszy, niż ten, który miał sam Azuma, przez co można by uznać, że jeżeli temu Shinobiemu nic by się nie stało, byłby już dawno dorosłym mężczyzną.

Ten na łóżku się lekko skrzywił, ale również usłyszał walniecie w ścianę, które wyraźnie go zaalarmowało. Uśmiechnął się.

- Możecie próbować, ale wszystko zostało zdecydowane już na samym początku. Nie ma zmian w scenariuszu, nie ma szans. Do tej pory nie mieliście na nic wpływu - powiedział mężczyzna coś szybko, szczerząc się szeroko. Azuma w tym czasie kręcił się, żeby ponownie go zakneblować. Ale on już się wydarł - zupełnie jakby wiedział więcej, niż wiedzieć powinien. - HEJ! MA MNIE AZ…

I wtedy Azuma go zakneblował i rzucił się do ucieczki, żeby poinformować władze wioski. Na oknie zostawił za sobą notkę wybuchową, a mężczyznę - z niemalże z workiem na głowie.

Para na korytarzu za to nie zorientowała się, że Yami właśnie ostrzegł Azumę, a ciemnowłosy mężczyzna leżał związany na łóżku. Za to zwrócili uwagę na samego Yamiego.

Czerwonowłosy przeklnął.

- Nie dam rady, nie będę miał na to siły - powiedział do kobiety, która właśnie uwalniała się z podtrzymywania go. Dłoń swoją położyła na rękojeści katany, którą miała przy boku. Wyglądała, jakby rozważała jakieś za i przeciw, stojąc niemal nieruchomo i wpatrując się w Yamiego.

- Chętnie cię zaprowadzę tam, gdzie jest wychodek. Ty wracaj do pokoju - dodała do swojego kolegi, który - jak na złość - kierował się dokładnie tam, gdzie przed chwilą odbywała się interesująca rozmowa.

[Azuma]

Szesnastoletni Uchiha ściągnął brwi, gdy przeczytał imię widniejące na odznace. Nic mu ono nie mówiło, a skrępowany mężczyzna również nie kwapił się do udzielenia wyjaśnienia. Widniejący na odznace numer mógł jednak nijako wyjaśniać ten brak wiedzy u nastolatka. Numeracja była starsza choćby od tej, jakiej podlegał sam Azuma. To oznaczało, że kimkolwiek był Uchiha Yoshimitsu, wiekowo przerastał Azumę… o ile wciąż był przy życiu.

Pultający na łóżku mężczyzna, podobnie jak Azuma zareagował na odgłosy dobiegające z korytarza. Jego reakcja była jednak zgoła inna i nastoletni Akoraito w porę go zakneblował, uniemożliwiając mu wypowiedzenie niczego więcej. Chłopaka zaniepokoiło jednak przerwane słowo. - On mnie zna? - Szesnastolatek odniósł poważne wrażenie, że unieruchomiony mężczyzna zamierzał wykrzyczeć jego imię, choć nie miał teraz warunków o tym się przekonać. Musiał pryskać o czym też przekonywało go zachowanie mężczyzny, który najwyraźniej chciał powiadomić kogoś o tym co tu się działo.

- Tak czy inaczej, to jeszcze nie koniec. - powiedział z przekonaniem, po czym nakleiwszy notkę wybuchową na framudze okna, wyskoczył przez nie, a następnie nie oglądając się za siebie, czym prędzej pomknął w kierunku centrum osady. Gorączkowo przy tym rozmyślał, gdzie w pierwszej kolejności powinien narobić rabanu.

  Ukryty tekst

[z/t] - [Event] Siedziba władzy?