[Event] Karczma "Ō no Shi"

[Yami]

Chciałem się podnieść, ostrzec Kyoushi'ego. Wiedziałem co może się zdarzyć, wiedziałem jaki może być wynik. Mimo, że posiadał siłę znacznie przeważającą nade mną... nie korzystał z głowy podczas walk. Był to człowiek, który kierował się żywiołem a renegat z całą pewnością to wykorzysta, tak jak wykorzystał moją opóźnioną reakcję w dostrzeżeniu iluzji. Musi potrzebować wsparcia, jeśli nie w postaci siłowej to alternatywy do uwolnienia się z genjutsu.
Nie dane mi było jednak się podnieść. Kobieta stanowczo powstrzymała mnie od dalszej drogi. Jeśli medyk nie pozwala Tobie wstać i daje wyraźne znaki aby się nie przemęczać wówczas warto go posłuchać, wie co robi. Ponownie oparłem plecy o ziemię i wysłuchałem jej słów podczas wysłuchania jej wersji zdarzeń.
- Z całą pewnością to zrobię... i dziękuję, jeszcze chyba tego nie powiedziałem, a biorąc pod uwagę Twoją pomoc... wyszedłbym na gbura gdym tego nie zrobił.
Moja śmierć była na rękę terroryście aczkolwiek nie przy nim samym. To nie był cud ani łut szczęścia tylko opóźnia notka wybuchowa, pozostawiona w miejscu, które wyrządzi największe szkody.
Druga część wypowiedzi bardziej mnie zaskoczyła. Czyżby Cesarstwo wszystko zaplanowało? Jak bardzo skończonym idiotą trzeba być aby wypowiedzieć wojnę całemu kontynentowi? Nie. Nie są szaleńcami, nie posłaliby ludzi na pewną śmierć by nic nie zyskać. W Sogen znajdowali się dygnitarze ze wszystkich stron świata. Jeden celny strzał i większość regionów zostanie silnie sparaliżowana zaś morale żołnierzy podupadną. Musieli mieć więc pewność, że dojdzie do ich śmierci... a także możliwie wykorzystać dwójkę Jinchurikich aby doprowadzić do upadku Sogen. Skoro renegat Uchiha wiedział o mnie wiedzieć również musiał o Kyoushim. Sam byłem elementem przypadkowym ale czy Kyoushi takim był? Powątpiewam. Po znalezieniu tamtej notki spodziewałem się raczej dywersji, niż pełnego starcia dwóch nacji. Chyba... że Cesarscy zostali wykorzystani przez trzecią grupę, która z powodu natarcia mogła działać w ukryciu osiągając swoje cele. Nie dane mi będzie poznać prawdy, nie teraz, może w przyszłości.
- Jestem pewien.
Odparłem krótko. Obejrzałem się jeszcze dookoła aby upewnić się, że Kokuou zaniosła mnie w bezpieczne miejsce, gdzie w przypadku powrotu renegata, ten łatwo mnie nie znajdzie. Koniec końców zamknąłem powieki i pozwoliłem dziewczynie działać. Dopiero teraz kiedy wszystkie emocje zaczynały opuszczać moje myśli... w je miejsce wszedł ból wywołany raną.

[Baji]

Choć człowiek chciałby odpocząć to jednak niestety z jakiegoś powodu nie mogłem usiedzieć w miejscu... może przez to, że jakieś złodupce zabrali mi geny żeby się wzmocnić, a może dlatego że byłem dobrym gościem i miałem wewnętrzna potrzebę niesienia pomocy wszędzie tam gdzie jej nie chcieli? Ciężko było określić tak naprawdę jednak robaki w tyłku kazały mi ruszyć się w stronę areny żeby sprawdzić co z moimi rodakami.
Sae, Kazuma, Kan i ten dziadek co był z nami i chyba był kimś ważnym ale całkowicie zapomniałem kim był i jak miał na imię byli dla mnie ważni. Może nie jakoś niesamowicie ale no trochę byli w końcu rodacy, a nie bardzo wiedziałem co się z nimi dzieje, czy żyją i czy ten dziadek faktycznie istniał czy gdy dostałem w głowę w loszku Iwaru to coś mi się z wspomnieniami pochrzaniło?
Oczywiście kierując się na arenę nie omieszkiwałem wspomóc walczących uchihów czy korzystając z swoich potężnych wodnych technik pomóc w gaszeniu pożarów. W końcu jeśli moi rodacy nie żyli to chociaż po drodze nim się o tym dowiem chciałem uratować jak największą ilość obywateli Sogen. Nie zważając na to czy przypadkiem nie wpadnę na Kazume który by mnie pewnie wygnał z wioski za ratowanie "wroga".
W moich oczach nie byli oni wrogami, byli ludźmi w potrzebie i w sumie to zaczynałem się zastanawiać czy nie powinienem udać się czym prędzej do swojego lasu aby donieść o tym co tu się wydarzyło. Może wtedy góra przysłała by biedakom jakąś pomóc humanitarną. Ubrania, jedzenie, ninja-majstrów stawiających całe osiedla domków w dzień.
Z drugiej strony zastanawiałem się jakie w sumie ma podejście góra do mieszkańców Sogen... bo jeśli takie jak Kazuma to może lepiej było by nic nie mówić. Chociaż z trzeciej to przecież i tak się dowiedzą, bo praktycznie cały świat ninja był na tym turnieju i wrogowie Sogen mogą chcieć wykorzystać ich osłabienie przez co mogą naruszyć równowagę kontynentu...
Dosłownie rozbolała mnie głową gdy tak kierowałem się do celu rozmyślając co powinienem zrobić.

Z/t -> Arena

[Kyoushi]

Kojarzył lokalizacje karczmy, w końcu mieszkał w Sogen od wielu lat, więc jakiekolwiek knajpy nie były mu obce. Odnalezienie tego było wręcz umowne, bo pojawił się tam szybciej niż można się było tego spodziewać. Białowłosy demon, w różowym kimonie stanął przed karczma i wziął gleboki oddech, zaciskając prawa dłoń na rękojeści jednego ze swoich mieczy. Wyjął go jednym,bardzo szybkim i zdecydowanym ruchem, przecinając powietrze tuż przed sobą. Zacisnął go jeszcze mocniej i zdecydowanym krokiem wkroczył do karczmy, niemal wykopując drzwi z zawiasów.
Wparowal jak do siebie, będąc wściekle rozzłoszczony, a jego kolorowe oczy przefiltrowały w jeden moment całą karczmę, która była odstepna wzrokowi od momentu wejścia do niej. W tym czasie miał nadzieję dojrzeć swojej ofiary i pozbawić go głowy nim ten wrzuci jaakas sztuczkę w powietrze, której sam nie będzie mógł powstrzymać. Był zbyt skupiony na Yoshim, którego nie dostrzegał.
- Gdzie jest ten skurwiel?! - rzucił do wszystkich przebywających w tym ośrodku, nie rozpoznając za wielu ludzi, nawet tych których miałby poznać, nie tym razem. Wściekłość go pożerała, więc był tym mocno zaślepiony by odnaleźć tego leszcza i wchłonąć go szybciej niż Hana bakłażana. Gdzie jesteś pierdolony mesmerze?! Białowłosa bestia, która nie miała czasu nad sobą panować, ledwo zauważyła, że karczma ledwo się trzymała kupy. Nie było za bardzo co z tego zbierać, a co dopiero gdziekolwiek wchodzić. Gdzieś bywały i trupy, a także leczeni ranni, ale samego mesmera ani widu ani słychu, przez co jego złość rosła z minuty na minutę, a było to o tyle niewygodne, że przecież miałby go na wyciągnięcie ręki. Jednym z pozytywów tej całej popierdolonej sytuacji jednak było to, że pozbył się co bardziej upierdliwej postaci, którą niewątpliwie był NES. Han także został zapieczętowany, a sam Kjudini miał w tym niebagatelny udział. Widać było, że przysłużył się w dwóch wielkich wydarzeniach, a on mógł być z siebie naprawdę zadowolony. Inna sprawa, że NESowi nigdy by nie zaufał i jego słowom - dopiero Ichirou, gdy powiedział o samym istnieniu w karczmie, to tutaj ruszył, a sama obecność bestii to już druga sprawa, którą chciał zbadać, jednak żadnej bestii tutaj nie widział. To była także dobra informacja, bo nie był teraz w formie, by powstrzymywać jeszcze jakąkolwiek Bijuudamę.

[Yami]

Przez długi czas leżałem i pozwalałem dziewczynie działać swoją chakrą. Rana została zasklepiona, pozostawał tylko ból, który dało się wytrzymać. Wiedziałem, że gwałtowne ruchy będą mogły doprowadzić do ponownego ich otwarcia. Miałem coś między uszami aby dojść do takich wniosków. W końcu podniosłem się z ziemi z krótkim stęknięciem bólu. Sprawdziłem uścisk dłoni dwukrotnie. Jeśli przyjdzie co do czego wciąż będę mógł walczyć.
- Jeszcze raz dziękuję za pomoc. Już sobie poradzę i będę uważać aby rana się nie otworzyła. Z całą pewnością znajdą się jeszcze w okolicy osoby, które będą potrzebować Twojej pomocy. Muszę poinformować służby o tym co się tutaj działo.
Taki był pierwotny plan. Siedziba władz będzie stanowić centrum dowodzenia podczas najazdu. Znajdą się tam tam wyżej postawieni dla których każda informacja jest na wagę złota. Biorąc to pod uwagę, istnieje niezerowa szansa, że będą wiedzieć cokolwiek o Kyoushim i zawrócić go aby nie wpadł w łapy Yoshimitsu, którego położenie wciąż nie jest znane. Rozejrzałem się aby ocenić sytuację. Poza wybuchów i odległych krzyków nie dostrzegłem zagrożenia. Mogłem ponownie ruszyć i kto wie po raz pierwszy poczuć, że zrobiłem coś więcej niż podawanie wody.
Ugiąłem kolana. Chciałem odbić się i ruszyć bezpiecznymi susami w stronę dowództwa kiedy dźwięk poniósł się po okolicy. "Gdzie jest ten skurwiel". Wyraźne słowa padły z okolic zrujnowanej karczmy. Pierwsza myśl jaka przyszła mi do głowy to powrót "Najeźdźcy", który uzmysłowił sobie, że bestia zbyt długo nie opuszcza zwłok syna kupca. Tonacja i barwa brzmiały jednak znajomo, wzbudzały odległe niemiłe wspomnienia, wspomnienia, które pozwoliły mi stać się kimś silniejszym. To był głos chłopaka, na którego polował teraz Najeźdźca, Kyoushi.
Syknąłem nie tylko z bólu kiedy wykonałem silny wyskok przed siebie. Złapałem się za pierś w miejscu, który przeszył miecz. Musiałem przeskoczyć dwie uliczki aby ponownie trafić w okolice zrujnowanej karczmy, pośród których zgliszczy wyłaniała się postura Jinchurikiego.
- Dlaczego tu jesteś? Gdzie Ichirou? - Wciąż trzymając się za pierś zacząłem iść w jego stronę.
Kochanek Ichirou był najsilniejszą osobą jaką znałem. Jego obecność zapewniała nam wygraną w przypadku ponownego ataku będziemy w znacznie lepszym położeniu. Zresztą najważniejsze aby zabrać się z tego miejsca jak najszybciej. Najlepiej nie kusić losu.

[Kyoushi]

Szermierz zajął się sytuacją w prosty sposób. Dobył broni i liczył na to, że dorwie Yoshimitsu w miejscu, w którym wyczuł go Ichir. Białowłosy ufał tylko jemu w tej kwestii, jednak samego czarnowłosego tutaj nie zastał. Przynajmniej póki co, bo jednak wciąż miał nadzieję, że on gdzieś tutaj był i gdzieś zaraz jego pieprzona głowa potoczy się posadzce. Tymczasem, jednak ktoś się do niego zbliżał, a wytężone zmysły białowłosego demona wszystko wyczuły o wiele wcześniej niż mogłoby się wydawać przeciwnikom.
Był to czarnowłosy chłopak, który trzymał się za pierś, jakby był godzony lub przeszyty. Widać było, że doznał sporej krzywdy, jednak nie wyglądał na Mesmera, ani trochę. Heterooki szermierz poluzował chwyt na katanie i spojrzał na przybysza, który rzucił więcej pytań niż sam białowłosy mógłby się spodziewać.
- Ty, no ale kto pyta? Został tylko ten pies Yoshimitsu, więc i jego dorwę, a rozczarowałeś mnie, że to nie ty. Co ci się stało? - w sumie ignorowanie pytania było w stu procentach w stylu Shiroyasha, który raczej naciskał na to by dowiedzieć się dokąd ruszył właściciel Mangekyou Sharingana, którego wyrwie mu gołymi łapami. Te palce były stworzone by je wyjąć. Ciekaw jednak był kim był ten osobnik, którego nijak nie poznaje. Wiadomo, pamieć siwego była niezbyt mocna jeśli chodziło o ludzi - jeśli się kiedyś spotkali, teraz tego nie pamiętał.

[Yami]

Nie rozmawiałem z Kyoushim dobrych kilka lat. Przez ten okres czasu mój wygląd zmienił się. Długie włosy oraz mniej "szara" aura potrafiły zrobić swoje. Jinchuriki był kimś o kim się tak łatwo nie zapomina. Wychodziło na to, że rzeczywiście udało się osiągnąć najważniejszy punkt moich podróży. Jeśli udało mi się zmylić przyjaciela, jakim cudem przeciwnicy o mnie wiedzieli? Nie było podstaw do tego, a jednak, doszło do walki. Westchnąłem. Antagoniści zawsze wyszarpią najcenniejsze informacje.
Co się jednak miało drugiego pytania. Padło słowo Yoshimitsu, którego do tej pory nie słyszałem lub zdążyłem zapomnieć. Nie za bardzo rozumiałem co Kyoushi rozumiał przez "został tylko on". Czy chodziło o jednego z trojga terrorystów? Kobieta... zdawała się mieć na imię Iwaru, czerwonowłosego nie znam, a ostatniego nawet nie widziałem... choć jak tak teraz myślę... głos miał znajomy.
- Mam nadzieję, że jeszcze pamiętasz o pewnym szarym chłopaku z pewnej wyprawy w Midori. Pomogłeś mi wtedy zapoznać się z nowym towarzyszem podróż, którego sam posiadasz. Dobrze Ciebie widzieć po tak długim czasie, Kyoushi.
Postąpiłem do przodu. Krok miałem dość stabilny jak na otrzymane rany aczkolwiek czułem jak wiele energii mnie to kosztuje. Otarłem wolną ręką twarz z potu, który zaczął formować na czole.
- W dużym skrócie walczyłem z jednym z terrorystów, którzy doprowadzili do wybuchów w mieście. Koniec końców jego katana niemal przeszyła mi serce, chybił o centymetry. Miałem szczęście, że w okolicy był medyk inaczej... wiesz co by się mogło stać.
Chwila przypływu spokoju, ból, skupienie się na rozmówcy. Jak nie wiele było potrzeba abym stracił koncentrację. Przecież nie po to tu przyszedłem aby wspominać stare czasy. Miałem ostrzec Kyoushiego o zagrożeniu. Zmęczenie musi bardzo silnie wpływać na podejmowane przeze mnie decyzje oraz ogólne zmęczenie. Cholera.
- Nie czas teraz na to. Wyliżę się ale on... wiedział co się stanie jeśli zginę. Wiedział o mojej i Twojej tajemnicy. Jesteś - wziąłem głęboki wdech - również i na jego celowniku. Istnieje szansa, że tutaj wróci aby sprawdzić dlaczego Kokuou nie pojawiła się w mieście. Jego oczy... - przymknąłem powieki aby je sobie przypomnieć - wyglądały jak Sharingan... ale nie widziałem łezek tylko dziwne symbole. Cholera, jego zdolności były przerażające... wielkie kościane twory, ogień, który nie detonował notek wybuchowych, iluzje niemal niemożliwe do wykrycia. To jest bestia... nie wiem czy dasz radę sam... ja... nie nadaję się do ponownego starcia tego kalibru.

[Kyoushi]

Podchodził do tego spotkania z dużym dystansem, bo z obecnej energii i czegokolwiek co mógł wyczuć, a w głównej mierze był to zapach potu i krwii to nie wnioskował niczego. To był dla niego w tamtym momencie zupełnie obcy człowiek, czego wręcz dłużej nie roztrząsał. Wtem, chłopak podobny zupełnie do nikogo, zaczął opowiadać o rzeczach, o których pojęcia mieć nie mógł. Szczególnie o lasach Midoro, więc i prawdopodobnie o tajemniczym lesie i wyprawach, w których udział brał jedynie Shiroyasha oraz dwóch gałganów, których tam zaprowadził. A jednym z nich był Takashi, drugim zaś Yami. Zdawało się, że jeden z nich mógł być gościem, który stał na przeciwko niego, tylko który hehe. Wciąż wpatrzywał się w niego z niedowierzaniem i słuchał z zaciekawieniem, co ten gagatek ma do przekazania. Znał nawet imię białowłosego diobła, jednak w tych stronach nie ma co się oszukiwać, znali go wszyscy. Więc to wciąż nie był wystarczający dowód na to, że był to jeden z gości, których traktował jak przyjaciół.
Jeden z ostatnich słów jakie padły z ust już wtedy mu znanego Yamiego to słowa o Kokuo - to ten demon, którego pamiętał doskonale. Kolejny z demonów, a na ich temat miał wiedzę wręcz niebagatelną i tej nie zapominał. Była zakorzeniona w nim bardzo głęboko, a także informacje na temat Jinchuuriki. Tego znał doskonale. To musiał być Yami. Gdyby osobiście nie zabił NESa, mógłby jeszcze podejrzewać, że ten pieprzony chytry lis to właśnie on. W tym jednak przypadku, nie mógł się mylić.
- Zmieniłeś się nie do poznania stary druhu! Yami, co ty robisz w Sogen do jasnej anielki?! - jego przywitanie oczywiście było dość nieoczywiste, ale i sam nie-pamiętam-jak-ma-na-nazwisko Yami musiał to wiedzieć i znał doskonale. Jednak te długie włosy i rany, który posiadał były rzeczywiście nietypowe. - A więc to ciebie wyczuł Ichir i to Mesmer cię ugodził? Skurwysyn, jak się domyślam już od dawna go tutaj nie ma? Nie dziwie się, współpracował z Hanem i NESem, więc wszystko mu wyśpiewali, a to że poluje na mnie... Liczę na to jak na nic innego. W każdej chwili - zakończył, szybko, gdy doszło do niego co przekazał mu właśnie Yamijczyk. Kości to było bardzo proste - posiadał w takim razie moc Mangekyou, którą znał doskonale, widując ją raz po raz chociażby na wojnie i dziś. To legendarna forma i umiejętność Sharingana na najwyższym poziomie. Heterooki jednak zagryzł wargi, gdy usłyszał o czymś innym niż Sharinganie. To było potwierdzenie posiadania najpotężniejszego Doujutsu tych czasów.
- Nawet jego szef mnie nie powstrzymał i jego kompani. Z nim zrobię to samo, a nawet gorzej. Nie obawiaj się. Odegram się na nim za ciebie robiąc z niego sito. Skoro tego ciula tu nie ma, wróćmy do dowództwa. Musi cię zbadać Misae. - powiedział, chcąc zabrać kompana do medyka najwyższej klasy.

[Yami]

Gdy tylko nitki zostały połączone charakter Kyoushiego uległ znacznej zmianie. Podejrzliwość ustąpiła szczerym uśmiechem i życzliwym pozdrowieniem. Gdyby nie sytuacja w jakiej się znajdowaliśmy z całą pewnością udałbym się razem z nim do karczmy napić się i powspominać stare czasy. Niestety trwające na ulicach walki oraz świadomość możliwego zagrożenia nie pozwalały nam na to. Zwłaszcza gdy padły dwa imiona Han i NES. Zaraz... czy to oznacza, że ta grupa terrorystów to byli jeźdźcy Antykreatora? Czy to oznaczało, że walczyłem z jednym z najsilniejszych Shinobi chodzących po kontynencie? Ścisnąłem mocniej miejsce w którym katana przebiła me ciało.
- Antykreator? Jeźdźcy? Czyli walczyłem jednym z nich? - głośno westchnąłem - Muszę mieć niebywałe szczęście, że żyję - ledwo się uśmiechnąłem - Będziesz musiał mi opowiedzieć o wszystkim w drodze. Ja powiem to czego sam się dowiedziałem. Wiele z tych rzeczy może nie mieć znaczenia ale... kto wie, może będą dla was drogocenne.
Nim jednak wyruszyliśmy dalej przykucnąłem i dotknąłem palcem niewielką pieczęć przy kostkach. Ciężarki na powrót wróciły na swoje miejsce. Byłem gotowy na dalszą drogę. Mimo, że mam swoje wątpliwości względem tego jak zostanę potraktowany przez Sogeńczyków... chciałem zaufać Kyoushiemu i tego, że nie pozwoli na mą krzywdę. W końcu należeliśmy do tego samego klubu Jinchurikich.

[Kyoushi]

Szermierz spod ciemnej gwiazdy czuł się teraz jak ryba w wodzie. Niepokoiły go informacje o tym, że jego przeciwnika w pobliżu nie ma i prawdopodobnie już go nie odnajdzie, jednak mimo wszystko nie było tak źle. Jeszcze go gdzieś dorwie. To było więcej niż pewne. Kolejny już raz musiał odłożyć swoją zemstę, ale odnalazł starego przyjaciela, który wciąż dobrze sobie radził w życiu. W końcu przeżył spotkanie z Yoshimitsu, a to nie lada wyczyn. Nie wszyscy musieli być tak zdeterminowani w zdobywaniu siły co pieroński użytkownik pojedynczego Sharingana. Yami nigdy nie wyglądał na shinobi, który dążył do siły, a raczej dążył do spokoju na świecie, szczególnie tego świętego dla siebie.
- Tak, to był Mesmer, zdrajca Uchiha i mój śmiertelny wróg, którego ścigam już od dłuższego czasu. - powiedział, spoglądając jeszcze dokoła i tym razem chowając już katanę w jednej z pochew. Poprawił różowy płaszcz od Misae, by i tym razem móc odprowadzić kolegę. - Chodźmy więc. Z tego co się orientuję, to dwóch najsilniejszych już nie istnieje, pozostał właśnie Mesmer. Han zapieczętowany, NESa osobiście pozbawiłem głowy. Dwóch najbardziej problematycznych wrogów dzisiejszego świata odeszło w niepamięć. Kogo w takim razie jeszcze spotkałeś oprócz tego chuja? Tę dziewczynkę co miała być jednym z jeźdźców? - zapytał dość śmiało, obserwując jak Yami rozpieczętowuje swoje ciężarki. Widać było, że jednak wziął się za robotę i nieco poprawił w sztuce ninja, szczególnie że zadbał o wzmocnienie swojej filigranowej postury i to doceniał Kjosz, który był tytanem pracy i siły fizycznej. To ona potrafiła zweryfikować każde ninjutsu i każdego shinobi na części pierwsze, przez co aktualnie skupiał się na niej bardziej niż na samym treningu technik. Ruszyli więc w celu dotarcia do areny i tym razem, wracając do miejsca skąd przybył sam Shiroyasha.

[Yami]

Shiroyasha potwierdził moje obawy. Walczyłem z jednym z jeźdźców. Nic więc dziwnego, że koniec końców tylko go rozsierdziłem ale nie udało mi się zostawić na nim choć jednej ryski. To co działo się w świecie jaźni, było tylko ułudą. Nie będę traktować tamtej "walki" jako sukcesu a jedynie punktem mojej ignorancji. Zadowolony byłem tylko z jednego, że stanąłem po stronie Kokuou nie pozwalając nowoprzybyłemu aby mówił o niej jak o rzeczy. Na przestrzeni tych lat doskonale wiedziałem, że nie jest obiektem, a towarzyszem w mej podróży.
Informacja o śmierci nie tylko jednego jeźdźca ale samego Antykreatora była szokująca. Musiałem stanąć aby przetworzyć te informacje. Jak to właściwie mogło być możliwe? Byłem w Onigashimie widziałem jak walczyliśmy z Biju uwolnionym przez NESa... jego głos... to on był wtedy w karczmie? Czy to on był przesłuchiwany przez osobę trzecią, której nigdy nie poznałem? Byłem bliżej śmierci niż myślałem, a jednak, jakimś sposobem, trochę kalając swój honor, grą aktorską udało mi się wyjść cało... z samej karczmy... i to za pierwszym razem. Główny antagonista przestał istnieć ale czy to znaczyło, że zło zostało wyplewione? Czy można traktować go jako zło absolutne? Niesiony dobrymi pobudkami obrał niewłaściwą ścieżkę. Westchnąłem i ponownie ruszyłem przed siebie.
- To są dobre wieści, mam nadzieję, że jednak nie zacznie się kolejna wojna z powodu działań Cesarstwa.
Nasza droga obyła się bez walk i starć na ulicach. Moje szczęście lub nieszczęście Kyoushiego (bo coś czuję, że chętnie dałby komuś w łeb) pozwoliły na bezpieczną drogę. Rana wciąż doskwierała ale nie była tak irytująca jak krążące po głowie myśli.
- Nie wchodząc w wielkie szczegóły... bo z pewnością jeszcze raz będziesz to słyszeć na miejscu... Byłem z jednym zawodników w Karczmie. On udał się na Arenę odbyć swoją walkę a ja przechodząc korytarzem usłyszałem dziwny dźwięk dobywający się z jednego z pokoi. Użyłem jednej ze swoich technik aby podsłuchać co się tam działo. Jakiś chłopak przesłuchiwał NESa, tak mi się przynajmniej wydaje. Spotkałem go tylko raz w Onigashimie, jego głos był charakterystyczny ale z biegiem czasu mogłem po prostu uznać że to on skoro był zaprzyjaźniony z dwójką jeźdźców. W tym czasie zaczęli zbliżać się jego towarzysze. Rozmawiali o jakimś Senju. Czerwonowłosy z którym walczyłem był wyraźnie osłabiony, mówił coś o komórkach Senju, jakby to one były powodem osłabienia, aczkolwiek wyraźnie chcieli aby "to zrobić teraz". Nie wiem o co chodzi. Ostrzegłem osobę znajdującą się w pokoju i chciałem kupić mu trochę czasu. Koniec końców Mesmer wrócił do pokoju a kobieta podążyła za mną trzymając dłoń na katanie. Wtedy z piwnicy wyszedł poobijany jakiś chłopak, który z krzykiem "Iwaru" rzucił się na nią, a ona na nią, potraktowałem ją proszkiem Chilli jak kiedyś Ciebie, omyłkowo, podczas walki w Tajemniczym lesie. Wypadliśmy na zewnątrz. Miało dojść do walki ale dostrzegłem, że zdolności dziewczyny muszą być większe od moich dlatego rzuciłem się z powrotem do karczmy chcą zmusić ją do błędu, że niby chcę zaatakować osłabionego Mesmera. Koniec końców nie rzuciła się w moją stronę a ja dopadłem pokoju, w którym był Yoshimitsu. Mimo, że stał w pokoju wypełnionym proszkiem Chilli nic sobie z tego nie robił. Jego słowa wskazywały, że doskonale mnie znał, choć nawet nie wiedział kto rozprowadził proszek po pomieszczeniu, a przynajmniej wiedzieć nie powinien. Wówczas i wtedy po raz pierwszy dostrzegłem czarne płomienie. Na podstawie jego głosu oceniłem, gdzie może się znajdować i użyłem jednej z technik aby zawalić część karczmy na jego głowę. Sam uciekłem. Nic sobie z tego nie robił. Otaczała go zbroja z kości i gigantyczna ręka, jaskrawo-czerwona. Chciałem znaleźć bardziej dogodną pozycję ale wtedy jego wzrok spotkał się z moim. Sharingan. Nagle znaleźliśmy się w mojej jaźni, gdzie znajdowała się Kokuou. Nie chciałem pozwolić aby wszedł w nią w interakcje. Nie uważał mnie wtedy za zagrożenie, więc koniec końców wypchnął go z niej siłą. W świecie rzeczywistym już wiedział jak się za mnie zabrać. Dałem się podejść iluzji, myślałem, że go widzę. Kiedy zorientowałem się, że coś jest nie tak i gdy składałem pieczęć do Kai... mój tors został przebity.
Wziąłem głęboki wdech. Trochę jednak już monologuję a rana jednak z każdym oddechem bolała. Musiałem trochę zwolnić.
- To był pierwszy moment, kiedy chciałem użyć mocy Kokuou. Byłem sparaliżowany wcześniejszym ciosem i bardzo szybko się wykrwawiałem. Nie widziałem innego sposoby aby uratować siebie. Nim zgasły mi światła poczułem, że energia się zaczęła uwalniać, spóźniłem się. Jednak... obudziłem się ponownie w rękach medyka. Powiedziała mi, że podobnież zjawiłem się znikąd poprosiłem o pomoc i padłem na ziemię. Kokuou, kiedy sam traciłem przytomność, musiała przejąć kontrolę... nie wydostała się na zewnątrz tylko pomogła mi przeżyć. Kolejny raz kiedy mnie uratowała...
Na samym końcu zwróciłem się do Shiroyashy bezpośrednio. Moja opowieść się skończyła ale była jeszcze jedna rzecz, o którą chciałem powiedzieć przyjacielowi.
- Jeśli możesz... zachowaj tę ostatnią część dla siebie. Nie wiem co może zrobić władza jeśli dowie się, że jestem Jinchuriki.

[Kyoushi]

Na chwilę musieli przystanąć, bo Yamiemu chyba się jeszcze odbijał wczorajszy obiad. Może jednak był zmęczony po przeszyciu na wylot, białowłosy tego nie wiedział, ale obstawiał opcję numer jeden. Zdarzało się to przecież najlepszym i to w różnych momentach życia. Wysłuchawszy pierwszej części wypowiedzi nie spodziewał się, że druga będzie tak długa i złożona. W pewnym momencie prawie, że powiedział coś czego nie powinien, ale na pewno by tego nie żałował. W końcu już miał dość słuchania, było tego sto razy za dużo. Tyle szczegółów, że mógłby cały papirus spisać i potomni mogliby czytać to dzieciom jako opowieści dziwnej treści. Yami był zdecydowanie rozwiązły.
- Ło kurwa, jak to nie były wielkie szczegóły to dnia by nam brakło na ten szczegółowy opis hehe. Dobra, czyli Yoshi ma geny Senju. Chuj wie po co, ale je zdobył i były mu podobno potrzebne. To najważniejsze dla mnie. - powiedział, potwierdzając słowa czarnowłosego, który niepotrzebnie wręcz aż tyle szczegółów przytoczył. Ciężko byłoby to wszystko zapamiętać, więc białowłosy wcześniej tylko odpowiedział samemu sobie co było najważniejsze. - To co potrafi to ważne, widzę że korzysta w takim razie z najbardziej rozwiniętej możliwości Sharingana, na poziomie Shirei-kana. Niebezpieczny chujek się z niego zrobił. - zakończył, by wrócić do rozmowy już po chwili.
- W szoku jestem, że nie skorzystałeś z jej mocy. Musisz popracować ewidentnie nad śmiałością, bo to moc, której nie można odmawiać. Nie no co ty. Ani mi się śni, by wspominać o tobie i twoim pasażerze. Te informacje nie są im potrzebne. Raczej tylko to, że rudy dalej chodzi po tym świecie i jest całkiem silny. Tym przyjemniej będzie go zmiażdżyć... - potwierdził pyszałkowato, ale jednak taki już był i nie chciał tego zmieniać. Dowiedział się najwięcej jak tylko mógł, więc to chyba była jego kolej.
- A to niby teraz ja? No to ja powiem w większym skrócie. Na arenie pojawił się Han, a tuż poza nią NES. Zdrajcą okazał się Cesarz, który chyba zbiegł. Mnie spoktała przyjemność walki jeden na jednego, o ile tak można nazwać kogoś kto chroni się innymi jako członek klanu Nara, z samym sławetnym NESem. Jednak w pojedynkę nie był taki mocny jak w grupie, więc zginął. Gdy wkroczyłem na arenę, Han był w pełni formy, chwilę powalczyliśmy, doprowadziliśmy do tego, że musiał się spopielić, a wtedy został zapieczętowany w wielki zwój, który przejął na koniec Ichirou, więc wiesz. Jest w najbezpieczniejszych rękach. Od NESa wiedziałem, że to tutaj był Mesmer, a Ichirou potwierdził to, wyczuwając jego sygnaturę chakry oraz chakrę... Bestii. Więc to była twoja chakra. - zakończył, wciąż maszerując, co chwile spoglądając jak biedaczek się trzyma niczym japoński wojownik co walczy jako-tako.

[Yami]

Widocznie moje streszczenie było zbyt rozległe albowiem wyczułem narastającą migrenę Shiroyashy. Przewracanie oczami, ziewanie, aż w końcu skwitowanie wszystkiego w typowy dla chłopaka sposób. Bardziej rozległa wersja składałaby się na trzy lub nawet czterokrotnie dłuższą wypowiedź, dlatego uznałem ją za skrót. Słysząc jednak jak Kyoushi przedstawił swoją wersję wydarzeń... rzeczywiście mógł się nieźle wynudzić. Jednak po kolei. Mimo, że Shiroyasha nie robił sobie nic z opowieści i nie znał powodów dla których Mesmer chciał zdobyć geny Senju, dość lekko mówił o poziomie Shirei-kana. Musiał być cholernie pewny siebie jeśli wciąż szukał sposobności na walkę z nim. Już w Midori w moich oczach Kyosuhi jawił się jako błyskotliwy i pieruńsko silny Shinobi... jak bardzo przez ten czas urósł w siłę? Miałem tylko jedno podejrzenie, które wiązało się z pytaniem "dlaczego nie korzystasz z siły demona".
- To nie jest kwestia śmiałości. Są dwa powody dla których tego nie robiłem i wciąż nie robię. Możesz uznać mnie za szaleńca ale dałem jej słowo, że nie będę tego robił. Wiele osób uznaje je za bezrozumne potwory albo narzędzia aby stać się silniejszym. Ja nie widzę tego w ten sposób, dlatego ustaliłem z nią, że użyję jej mocy tylko wtedy kiedy wyrazi na to swoją zgodę. Drugi z powodów jest powiązany z moją prośbą. Wiemy doskonale co się stało w Midori. Aburame wysłali potężne oddziały aby przechwycić demona na własne potrzeby. Gdyby nie to, że dowodzący wyprawą zginęli w boju... nie zdziwiłbym się gdybym siedział w zamkniętym lochu albo już dawno wykitował. W najlepszym przypadku zostałbym wciągnięty do ich sił jako "tajna broń".
Niestety, kołatające się myśli w kwestii bycia Jinchuriki nieraz sprawiały mi problemy. Wydarzenia w Midori jasno mi pokazały, że takie osoby jak ja nie powinny przynależeć do konkretnej nacji bo stanowią broń w rękach Shirei-kanów. Nikt nie stawia na zrozumienie Biju, nic więc dziwnego, że na przestrzeni lat atakują ludzi spodziewając się kolejnej utraty wolności. Obawa przed wcieleniem do służb oraz możliwość wystawienia bliskich na zagrożenie sprawiły, że oddaliłem się od wszystkich. Zostawiłem rodzinę w Shigashi i ćwiczyłem samotnie w górach. Kiedy w końcu przyszło do testów okazałem się zbyt słaby, była w tym wszystkim nadzieja. Nie był to jednostronny pogrom. Mam czas na rozwój... rok, dwa konkretnego treningu i może będę w stanie myśleć tak jak Shiroyasha. Być pewnym sukcesu. Wciąż brakowało mi doświadczenia Shinobi.
- Zaskakujące jest to, że po zapieczętowaniu Hana inni Shieri-kanowie tak łatwo oddali go pod opiekę Ichirou. Jakby nie patrzeć może stanowić w przyszłości o potężnej sile dla danej nacji. Na miejscu liderów zwój od razu bym spalił razem z Hanem w środku. Albo wspólnie działać nad całkowitym pozbyciem się wroga, nie zaś oddanie go w ręce komuś kto może stać się ich wrogiem w przyszłości.
Westchnąłem i zdjąłem rękę z piersi. Otarłem czoło z pojawiających się kropel potu i wziąłem głębszy oddech. Było lepiej, jednak niewątpliwie wciąż działa na mnie adrenalina. Wciąż istnieje szansa na atak. Niewątpliwie gdy tylko położę się w łóżku będę leżał jak zabity przez 3 dni.
- Jak wygląda bilans strat? Nie powiesz mi, że walcząc z Hanem i jednym z jeźdźców na Arenie nie zginął nikt poza tą dwójką. Czyżby Antykreator przeliczył się ze swoimi zdolnościami bądź... prawda leży gdzieś indziej?

[Kyoushi]

Niezrozumiałym było, że czarnowłosy był tak rozgadany. Wcale się tego niespodziewał już po takim czasie. Jednak Yami był o wiele bardziej rozgadany teraz niż kiedyś. Wcześniej wydawał się o wiele bardziej ukryty, gdy jeszcze kiedyś kiedyś się poznawali.
- No chyba nie uważasz mnie, że wykorzystuje tę energię sam? Nigdy nie pozwoliłem sobie na to z własnej woli. Jednak, gdy padała oferta to korzystałem ile wlezie. Cóż. Nie pozwoliłbym na to żeby gdziekolwiek zamknęli ciebie i przyjaciółkę, to zrównałbym to miejsce z ziemią. Możesz mi wierzyć. - zapewnił go, jednak czy wierzył na słowo? Raczej nie. Jednak wiadomym było powszechnie, że shinobi spod znaku Uchiha nie rzucał słów na wiatr. Wiedział, że dla niego demony to priorytet, a poznanie ich i możliwe poznanie każdego to marzenie, za którym ślepo wręcz dążył.
Co prawda różnili się pod względem podejścia, ale razem dzielili ten nieszczęsny los pojemnika, który nie miał wiele do powiedzenia w tym temacie. Jednak samo ich podejście było zupełnie różne. Białowłosy demon nabierał tylko siły, a czarnowłosy shinobi jakby niewiele się zmienił. Jednak może było inaczej. Może to po prostu Yoshimitsu był takim kotem, że i Yami mu nie dał rady. Tego musiał się wręcz przekonać i marzył o tym jak i o demonach.
- Han siłą dla nacji? Przecież nie ma siły, której by się podporządkował nieśmiertelny koleś. Trafił do osoby, która nigdy go nie uwolni. Klepsydra to jedyne słuszne miejsce, gdzie można go ukryć po wsze czasy. Przecież jesteś mistrzem fuuinjutsu, więc jak mógłbyś spalić pieczęć. Chyba cię jeszcze ta rana boli, co? - zażartował, słysząc jakie głupoty wygaduje czarnowłosy przystojniaczek. Widać było, że jeszcze mu leży obok serca ta rana. Następnie doszło do kolejnego tematu, do którego szybko się przestawili.
- Chyba Shirei-kan Kaminari zginął i ktoś z pustyni, ale to chyba ofiara mojego... Kota. Ale to już historia i nie ma co rozpamiętywać. Bodajże nowy Shirei-kan Uchiha stracił rękę i Katsumi ledwo przeżyła. Ktoś tam chyba jeszcze zginął, ale byłem wtedy zajęty walką z potworami, a nie liczeniem kto sobie daje radę, a kto nie. Klepsydra w całości bez szwanku. - dodał, dość dumny, wliczając w to oczywiście nie tylko potwora numer dwa po sobie, ale i także Misae, która była najlepszym medykiem na kontynencie. To było jego subiektywne, ale jakże trafne zdanie!

[Yami]

Mimo wszystko nasze podejście co do korzystania z energii demona zasadniczo się różniło, choć nie tak odmiennie jak myślałem na samym początku. Oboje korzystali tylko kiedy padała oferta. Kokuou nigdy nie mówiła, że może jej użyć w sytuacji kryzysowej a i ja nigdy się o nią nie prosiłem. A nawet gdyby powiedziała, że mogę wykorzystałbym z niej w ostateczności i tylko tyle ile było potrzeby, na pewno "nie tyle ile wlezie".
- Osobiście wolałbym z niej nie korzystać wcale, nie pochodzi ode mnie, nie jest częścią mnie. Mimo, że już tak długo jestem z Kokuou nie uważam ją za obcą ale samą energię kiedy mnie wypełnia. Mimo wszystko czuję i myślę inaczej niż zwykle podczas otrzymania tej siły. Może w przyszłości... kiedy zrozumiem ją lepiej... wówczas kto wie jak podążą się nasze losy.
Taki był mój punkt widzenia względem korzystania z mocy demona. Nie wiedziałem jednak czy powinienem Shiroyashy mówić o ukrytym moim planie co do Biju. Samemu będąc Jinchurikim nie zgodziłby się z moim podejściem. Oboje wiemy do czego dąży śmierć Jinchuriki, możemy się domyślać również jak wyglądałoby to w przypadku próby wyciągnięcia tej całej masy energii. Przypominałoby to próbę przeciśnięcia słonia przez ucho igielne. To drugie w końcu nie wytrzymałoby nacisku i pękło na dwoje.
- Gdyby istniał bezpieczny sposób aby uwolnić Matabiego, co byś zrobił?
Było to możliwie bardzo trudne pytanie aczkolwiek byłem ciekawe odpowiedzi. Tak samo jak Kyoushi chętny dogryzienia mi w kwestii Fuinjutsu. Nie dziwiłem się, że mógł tak zrozumieć moją wypowiedź. Rzeczywiście gremialnie uznaje się, że zniszczona pieczęć przerywa jej działanie. Istniały jednak pewne przesłanki, które wskazują, że istniała szansa, na bezwzględną śmierć Hana.
- Co się zaś tyczy samego Hana. Jest skarbnicą niespotykanej wiedzy. Co jeśli istnieje sposób aby wyciągnąć z niego te informacje? Dostęp do wiedzy, która dała mu tę siłę naginającą rzeczywistość i naturalne prawa życia? Wiedza może być bronią a Han jest do niej dostępem. A w kwestii spalania... wszystko może zależeć od pieczęci. Na ten przykład, jeśli masz pieczęć która niweluje chakrę, co się stanie ze zniwelowaną chakrą po zniszczeniu pieczęci? Nic, została wcześniej zniwelowana. Może podobnie jest w tym przypadku. Nie znam sam odpowiednich technik ale wśród Shirei-kanów i osób w lożach na pewno znalazł się ktoś o niesamowitych zdolnościach Fuinjutsu.
Informacja o śmierci kilku Shirei-kanów, wraz z nieodwracalnym uszczerbkiem na zdrowiu... nowego Shirei-kana Uchiha oraz Katsumi może doprowadzić do destabilizacji geopolitycznej. Sogen jest w niemałej rozsypce. Gdyby ktoś chciał mógłby dokonać ataku na ten region i prawdopodobnie go przejąć po długich bojach. Miałem nadzieję, że jednak poszczególne nacje pójdą po rozum do głowy i wykorzystają ten incydent do zacieśnienia się więzi na kontynencie, kosztem upadku Cesarstwa. Jeśli rzeczywiście było jedną z grup przypuszczających szturm i sprzymierzającym się z Hanem dojdzie do przewrotu. Nawet jeśli kontynent nie odpowie wojną nałożą na Mroźne wyspy odpowiednie sankcje. Jak długo utrzyma się aktualna gospodarka bez stałego dostępu do żywności, o którą tak trudno w tamtych regionach? Potencjalny upadek gospodarki również malował się na horyzoncie. To mogą być bardzo niespokojne czasy.
- Cieszy mnie, że choć wam się udało. Swoją drogą... od kiedy macie nowego Shirei-kana?

[Kyoushi]

Słowa Yamiego wcale go nie zaskoczyły. Wyglądał nawet na takiego, który niechętnie zdobywa siłę i chce być kimś więcej niż szarym, klasycznym shinobi. Jednak nie każdy miał takie ambicje jak białowłosy demon, którego powstrzymać już nie mógł nawet antykreator, który skończył w dniu dzisiejszym w zwoju. To by było na tyle. Dla niego moc Matatabi była również bonusem i możliwością pokonania kamieni milowych w znacznie szybszym tempie aniżeli miałby to robić posługująć się wyłącznie swoją siłą. Z drugiej zaś strony, dążył do tego by być silniejszym nawet od mocy wraz z chakrą demona.
- Więc to o to chodzi... Zdecydowanie musisz dogadać się o wiele lepiej, skoro wciąż nad tym nie panujesz. To zupełnie inaczej niż u mnie... Nie mam z nią żadnego problemu, jednak rzadko jest ktoś na tyle silny by moc demona się ujawniła. - dokończył, wiedząc jak to wygląda w praktyce. To był pierwszy raz, gdy ta moc była nieco jego pragnieniem, jednak znów nie pojawiła się na jego życzenie, a w zgodzie z Nibi, która sama chciała wzmocnić Kjudiniego w celu urwania łba NESa. No i tak też się skończyło. Później rozmowa zboczyła na nieco inne tory, na pytanie które było przecież oczywiste.
- To istota, jak każdy z nas. Oczywiście, że uwolniłbym. Już niewiele mi brakuje by być taką bestią jak i ona, więc nie liczę na jej siłę w przyszłości. - zaśmiał się, wiedząc, że tak naprawdę jeszcze trochę ich dzieli. Jednak razem są przepotężni i mogą o wiele więcej. Gdyby tak tylko nakłonić kocicę do pełnej współpracy już nic i nikt nie mógłby stanąć na ich drodze. Co zaś tyczy się sytuacji wyjątkowej. Mógłby ją uwolnić. Nawet by chciał. Aktualnie jednak wiąże się to z jego śmiercią, której w ogóle nie bierze pod uwagę. To jeszcze nie ten czas.
- Pytanie tylko czy istnieje i jeśli tak to jak go zmusić. W końcu póki co nic go nie mogło zmusić do niczego, czy to argument czy też siła. Więc póki co nie ma realnego rozwiązania. Kto go tam wie, póki co jakoś nikt nie wyraził chęci pomocy i świadomości, która wiązałaby się z taką wiedzą. Wszyscy są goli i weseli i nic z ich pomocy. Wszyscy tacy mocni, ale tylko w gębie. - powiedziawszy kontynuował przechadzkę dalej i dalej. Byli już naprawdę niedaleko poza terenem areny, gdzie mieli się zebrać pozostali. Ciekawe było gdzie reszta Sunadokei miała się zebrać. Tylko tyle wiedział, że na pewno tam nie zostali i nie spijali szampana zwycięstwa.
- Od dzisiaj. Też byłem nieco zaskoczony, ale jest to efekt wielu jakby to nazwać... Politycznych ruchów, które nie są dla mnie zrozumiałe. Nie wiem jak się spisze, ale nie mój biznes. Nie od tego tu jestem. Chodź, jeszcze trochę zostało do naszej medyczki. - zakończył, urywając temat Shirei-kana. Może jeszcze jednak padną jakieś pytania, w tym czasie zaś nie było już nic do nawiązania, przynajmniej z jego strony.