[Event] Tor wyścigowy Komakurabe

[Moderator]

Kazuma

Kolejne dni, kolejne niespodziewane sytuacje. Kazuma najwidoczniej miał dość zgiełku, walk, rozlewu krwi i użerania się z idiotami, którzy mogli tytułować się mianem strażników. Dzisiejszym celem jego wizyty był tor wyścigowy. Ubrany dostojnie, acz bez niepotrzebnej przesady natychmiast odnalazł kogoś, kto mógłby mu udzielić nieco więcej informacji.

-Witaj, panie. Tak, oczywiście, każdy chętny może się u mnie zapisać na udział w wyścigach. Oprócz klasycznych gonitw dla wielu jeźdźców mamy także trzy bardzo konkretne konkurencje sprawdzające przeróżne zdolności oraz umiejętność panowania nad wierzchowcem. Wyścig od słupka do słupka. Strzelanie z łuku. A trzecie to łapanie obręczy przy pomocy włóczni. Czy na któryś pana zapisać? Ma pan swojego konia?- Mężczyzna był bardzo zainteresowany tym, aby udzielić mu możliwie jak najwięcej informacji. Nie to, żeby nie miał chętnych, ale zazwyczaj nie byli to ludzie specjalnie majętni czy rozpoznawalni. Co prawda nie znał Kazumy z imienia i zapewne nawet nie słyszał na jego temat żadnych pogłosek (chociaż o stoczonej przez niego walce to wielu mogło narzekać), ale wystarczyła mu sama prezencja. Doskonale wiedział z jakim typem osoby ma przyjemność i odpowiednio się dopasował.

[Kazuma]

Udało się dosyć szybko znaleźć właściwą osobę i chwała bogom. Przyszedł tutaj w konkretnym celu, a nie po to, by się włóczyć bez większego ładu i składu. Obracanie się aż nadto wokół pospólstwa uwłaczało jego godności. Już sama obecność na trybunach podczas pierwszej rundy zmagań, a nie w honorowej loży stanowiło dla niego cios poniżej pasa. Była to pierwsza z wielu kości niezgody, które pojawiły się pomiędzy nim a gospodarzami całego tego wydarzenia. Dlatego też ucieszyło go, że w końcu ktoś traktuje go zgodnie z jego statusem i stara się rzeczowo wypełniać swoje obowiązki.
- Hmmmm - zamyślił się na głos - Z łukiem chyba mi nie po drodze, ale wyścigi konne, czy obręcze jak najbardziej. Dopuszczacie może użycie innego oręża? Czułbym się o wiele pewniej, korzystając z miecza - tutaj wskazał palcem na cały arsenał znajdujący się na jego plecach - Proszę tylko pomyśleć, cóż to byłoby za widowisko. - starał się jakoś przekonać jegomościa do swoich racji. Bronią drzewcową co prawda posługiwać się potrafił, jak i większością przyborów shinobi, ale w żadnym stopniu się w niej nie specjalizował. Przy użyciu miecza zebranie tych obręczy stanowiłoby dla niego kaszkę z mleczkiem. W końcu podczas bezpośredniej walki dosłownie żonglował tymi mieczami. Gdzie by się owa obręcz nie znalazła i jak dziwnej pozycji by nie przyjął, to przy swojej niezwykle rozwiniętej koordynacji ruchowej, dałby niezwykle dobry pokaz. Koń także nie był mu obcy. Jako osoba wywodząca się ze szlachetnego rodu był doskonałym jeźdźcem. Sam posiadał całą stadninę i nawet dla czystej rozrywki sobie jeździł. Niestety w podróż takowego nie zabrał i bardzo tego żałował. Obcy koń to jednak nie to samo - Powiedz mi. Gdzie mogę zobaczyć konie? Bo niestety swojego w podróż nie zabrałem, a wybór jest tutaj kluczowy. No, chyba że zechciałbyś mnie osobiście oprowadzić - nie narzucał się, ale delikatnie sugerował, by to właśnie on ruszył się i wtajemniczył go w tajniki uprawianego tutaj sportu, czy zapoznał z odpowiednią osobą. Nie chciał się źle zaprezentować i zdecydowanie wolał dokonać odpowiedniego wyboru wierzchowca. Z charakteru nawet coś tak prozaicznego i nieistotnego wywoływało w nim chęć rywalizacji. Musiał zająć koniecznie miejsce na podium i skopać zadki wszystkim zawodnikom. Ku chwale nie o tyle rodu Senju, co samego siebie - Istnieje opcja objeżdżenia wierzchowców i oswojenia się z orężem na jakimś polu treningowym? - zdecydowanie nie chciałby startować na sucho. Potrzebował odpowiednio się przygotować. Wciąż nie podjął decyzji, czy chciałby wziąć udział we wszystkich konkurencjach. Przy strzelaniu z łuku, zwłaszcza na koniu naprawdę wiele mogło pójść nie tak. Miał wprawne oko i wyróżniał się fizycznie na tle naprawdę dużej rzeszy ludzi, ale broń ta była czymś, z czym poza strzelaniem okazjonalnie do zwierzyny w lesie nie miał za bardzo do czynienia, a już na pewno nie konno.
* Udał się do stajni, jeśli nie było żadnych przeciwwskazań *

[Moderator]

Kazuma

-Niestety, panie. To nie ja ustalam reguły i nie możemy zmieniać ich w trakcie. Takie mamy zalecenia i musimy się ich trzymać. Zapewne ma pan rację. Dodałoby to widowiskowości, jednak klanowi Uchiha ponad wszystko zależało na przejrzystości reguł oraz sprawiedliwemu podejściu do wyścigów. Zmiana reguł w trakcie trwania zawodów mogłaby nie być dobrze przyjęta. Zwłaszcza przez ludzi, którzy sporo obstawiali- Nie był osobą decyzyjną i niewiele mógł zrobić. On tutaj po prostu odpowiadał za poprowadzenie zgodnie z wytycznymi które dostał i z których będzie później rozliczony. Pomysł mu się nawet podobał, może w przyszłości w którychś wyścigach weźmie pod uwagę nowe konkurencje, które zaproponował Kazuma.

-Przepraszam, ale mam obecnie mnóstwo spraw na głowie. Jestem pewien, że w stajniach znajdzie się ktoś, kto odpowiednio się panem zajmie i pomoże w dobraniu odpowiedniego konia- Dodał na koniec, wskazując Senju odpowiedni kierunek. Mężczyzna rzeczywiście miał sporo na głowie, bo momentalnie podeszło do niego kilku chłopaków, którym zaczął wydawać polecenia i żywo dyskutować. Mimo że nie było tego na pierwszy rzut oka widać, to jednak organizacja takiego przedsięwzięcia wymagała sporo zachodu. Nawet jeśli nie był to główny element Turnieju Pokoju, to i tak sporo ludzi tutaj przebywało. Senju ruszył do wskazanej stajni, która imponowała rozmiarami i już z daleka dało się dostrzec, że panuje tam spory ruch. Zanim jednak chłopak zdążył kogokolwiek wypatrzeć, został zaczepiony przez pewną kobietę.

-Ścigasz się czy przyszedłeś komuś kibicować?- Zagaiła rozmowę, bezpardonowo podchodząc do przedstawiciela klanu z Shinrin. Była starsza od niego, ale najwidoczniej jej to nie przeszkadzało. Jej czarne oczy dokładnie go obejrzały, a usta, wymalowane czerwoną szminką, ułożyły się w szczery uśmiech.

[Kazuma]

Spodziewał się odpowiedzi na swoją sugestię odnośnie do wykorzystania innego rodzaju broni. Spróbował, nie udało się, trudno. Zawsze istniał jakiś cień szansy na powodzenie takowej akcji, a gdyby nie spróbował, to w ogóle nie mógłby się łudzić na zmianę reguł gry. Trochę jak w miłości. Wszystko pięknie, ale jeśli do kogoś nie podejdziesz i nie zagadasz, to nic z tego nie będzie. W najgorszym wypadku wrócisz do punktu wyjściowego przy ewentualnej próbie - Rozumiem - skwitował krótko i kontynuował kolejne kwestie, by dowiedzieć się, że jegomość nie będzie mógł mu towarzyszyć. Udzielił za to stosownej informacji, gdzie powinien skierować swoje dalsze kroki i tam też się Kazuma skierował, uprzednio dziękując za udzielone informacje - Bardzo mi pomogłeś. Ruszam do stajni i nie zajmuję ci już czasu - delikatnie się ukłonił, odwzajemniając całą tę kurtuazję. Jeśli ktoś potrafił traktować szlachcica z należnym mu szacunkiem, to potrafił odwzajemnić kurtuazje. Właściwie to możliwe, że pierwszy raz ktoś w Sogen zrobił na nim pozytywne wrażenie. Jednak wśród hołoty od Uchiha potrafili się znaleźć jacyś ludzie z odrobiną ogłady.

Po drodze do stajni został zaczepiony przez pewną osobę... Prawdopodobnie zbyłby ją z miejsca skupiony na swoim celu, ale nie uczynił tego z bardzo prostego powodu. Miał do czynienia z kobietą, a dodatkowo inicjacja rozmowy przez takową odrobinę zrywała z typowymi ramami. Podrywała go, czy może tak po prostu postanowiła zagadać? Tego dopiero przyjdzie mu się dowiedzieć, ale dziwnie miał szczęście do starszych. Wpierw Mei, a teraz ta. Nie wzruszyło go to i dosyć neutralnym tonem odpowiedział - Ścigać się. Właśnie idę do stajni obejrzeć wierzchowce - nastąpiła chwila pauzy, podczas której stanął w miejscu, lepiej przyglądając się niewieście - A Pani? Nie ukrywam, że miło będzie uświadczyć dopingu w obcym miejscu. - odwzajemnił uśmiech, by nie wyjść na jakiegoś gbura. Nie chciał za bardzo szarżować z rozmową. To ona zaczęła, więc w jej gestii leżało zarzucenie jakimś tematem, bo chyba jakiś cel w całej tej konwersacji miała. Celowo nie wspominał nic na temat swojego pochodzenie. Emanowanie nazwiskiem Senju, na razie przynosiło mu tu same problemy, a znając swoje szczęście, to właśnie rozmawiał z przedstawicielem klanu Uchiha. Lekka zmiana taktyki i pociągnięcie za język miejscowego być może pozwoliłoby mu dowiedzieć się czegoś ciekawego albo przynajmniej rozerwać się w kobiecym towarzystwie po zmaganiach na arenie. W końcu przybył tutaj dla rozrywki prawda? Dość miał pomiatających nim skurwieli i zniżania się do poziomu plebsu.

[Moderator]

Kazuma

-Chętnie ci potowarzyszę, jeśli nie masz nic przeciwko- Natychmiastowo zaproponowała, że dołączy do niego podczas wizyty w stajni. Wskazała dłonią kierunek i ruszyła wspólnie z nim w kierunku boksów dla koni. O ile on oczywiście nie miał żadnych obiekcji. Co prawda ciężko byłoby mu teraz odmówić, bo kobieta była nad wyraz miła i chętna do pomocy, ale można to też było uznać za ogromną natarczywość z jej strony. Kto jak do tego podchodzi to już jego sprawa. Ona z całą pewnością nie miała nic złego na myśli, po prostu chciała mieć co robić, a wizyta w stajni wydawała jej się super pomysłem. Doskonale orientowała się w tutejszych rozkładzie, w tym co gdzie się znajduje i sprawnie przemykała pomiędzy obecnymi tu ludźmi. Było widać, że nie jest tutaj pierwszy raz.

-Miałam w planach nieco się pościgach, ale coś nie mogę dojść do porozumienia z moim... Wierzchowcem. Ale na mój doping możesz liczyć. Dobrze słyszeć, że ktoś przyszedł skopać kilka nadętych zadków- Zaśmiała się, gdy zapytano o jej preferencje i powód pobytu. Zwróciła także uwagę na prośbę o doping. Skoro on był w obcym miejscu, to natychmiastowo zaskarbił sobie jej przychylność, bo najwidoczniej nie podobało jej się to, że jakaś grupka ludzi stara się dominować w tych zawodach. Nie było do końca jasne, czy mówi o zawodnikach czy o obstawiających, czy też może o organizatorach, ale widok nowego jeźdźca napawał ją nadzieją, że ktoś przełamie obecną sytuację.

-To w których zawodach planujesz startować? Poszukamy ci czegoś odpowiedniego- Gdy już weszli do środka, zaczęła rozglądać się za odpowiednim koniem. Było ich tutaj wiele, a dobór właściwego mógł mieć kluczowe znaczenie w przyszłych starciach. Kobieta chciała służyć dobrą radą i pomocą w doborze wierzchowca, dlatego zadała mu dość istotne pytanie.

[Kazuma]

Na propozycję towarzystwa przytaknął lekkim skinięciem głowy, zwłaszcza że nie znał okolicy. Wszelka pomoc była nieoceniona, choć co nieco na koniach się znał. Oczywiście wszystko zależy, z czym konkretnie będzie miał do czynienia w stajni. Równie dobrze może się okazać, że o czymś bardziej szlachetnym przyjdzie mu pomarzyć, a wybór spośród pospolitych koni to niecodzienne wyzwanie dla kogoś o jego statusie. Był poniekąd zakładnikiem swojej wyjątkowości. Nic co drogie i szlachetne, nie było mu obce z kolei rzeczy bardziej powszechne już tak.

- A co z nim jest nie tak? Mógłbym spróbować go okiełznać. Kilka zdarzyło się objeżdżać - nie było to jakiejś gigantyczne doświadczenie, a raczej forma rozrywki w wyższych sferach. Rasowy koń, którego nie sposób okiełznać, stanowił pewien wyznacznik męskości i umiejętności jeździeckich. Szlachta uwielbiała się popisywać swoimi umiejętnościami. Jacy to oni nie są wyjątkowi i Kazuma nie był tutaj w żadnym stopniu inny. Bycie shinobi miało to do siebie, że czynności takowe były znacznie prostsze niż dla zwykłego parobka, ale być może kobieta miała zupełnie co innego na myśli - Myślałem nad wzięciem udziału w wyścigach i łapaniu obręczy na włócznię. W łucznictwie raczej nie mam zbyt dużych szans. Zacząłbym chyba od obręczy- odpowiedział - I... Co to za nadęte zadki, o których wspomniałaś? - zaciekawiło go to, bo dobrze wiedzieć z kim się będzie mierzyć. Zabawne zresztą, bo gdyby lepiej go znała, to z pewnością uznałaby za kolejną osobę o zbyt dużym mniemaniu na swój temat.

[Moderator]

Kazuma

-Chciałabym to zobaczyć!- Wybuchnęła śmiechem, gdy usłyszała propozycję Kazumy. Ten mógł nie zrozumieć czy właśnie zostały wyśmiane jego zdolności, on sam, jego duma czy cokolwiek innego, ale z całą pewnością dostarczył kobiecie mnóstwo radości. Temat szybko musiał być jednak ucięty. Czekał ich wybór tutejszego konia, a do tego warto być skupionym, aby nie rozproszyć się jakąś nieistotną sprawą, przez którą można pominąć bardzo ważny szczegół. Delikatne unoszenie jednego kopyta podczas stania mogło oznaczać kontuzję, która podczas agresywnej walki w czasie wyścigu może skończyć się wywrotką.

-Obręcze. Bardzo precyzyjne zadanie. Przydałby się ułożony, stabilny koń. Szybkość ma tu drugorzędne znaczenie. Tamten się chyba nada...- Bardzo wnikliwie analizowała różne konie, wymieniając cechy na które, według niej, warto zwracać uwagę. Na pierwszy rzut oka większość koni wyglądała bardzo podobnie. Koń jaki jest, każdy widzi. Dopiero dogłębna analiza oraz bystre oko pozwalało dostrzec różnice. Kobieta wskazała wreszcie na śnieżnobiałego rumaka, który wręcz mógł olśniewać czystością swojego umaszczenia. Ktoś bardzo mocno o niego dbał. Można było nawet powątpiewać, czy jest on tak po prostu do wzięcia.

-Jak to zwykle bywa. Kilku bogatych się zebrało, sypiąc monetami na prawo i lewo. Przyszli ze swoimi czempionami, w których doskonalenie sztuki jeździectwo włożyli grubą kasę. Z tego co słyszałam i widziałam, większość jest z Ryuzaku, ale kilku sogeńskich też starało się wkręcić w ich kółko wzajemnej adoracji- Kobieta weszła do boksu i zaczęła dokładniej przyglądać się kopytom konia, uprzednio witając się z nim i głaskając go. Koń był rzeczywiście bardzo spokojny i stał w dumnej pozie, lekko przekręcając swoją głowę, aby zademonstrować równie dumną grzywę. Wtedy coś im jednak przerwało...

-Mówiłem, że masz się ode mnie nie oddalać. Miałaś tylko pójść obst...- Gdy Kazuma odwrócił się mógł zobaczyć że autorem tych słów był... Pies. Potężny prawie jak koń, ale jednak umaszczenie, sierść i wygląd wskazywały na bardzo przerośniętego psa. Ten nieco się zjeżył, gdy dostrzegł kogoś nadmiarowego, kto towarzyszył kobiecie. Sprawnie jednak przemieścił się bliżej niej, odgradzając tę dwójkę od siebie. Nie żeby kogoś trzeba tutaj było bronić, ale najwidoczniej instynkt zadziałał pierwszy. Kobieta przewróciła oczami i westchnęła, patrząc nieco przepraszającym wzrokiem na Senju. Poklepała też swoją nadopiekuńczą psinę po głowie.

-To jest właśnie ten do "okiełznania". Poznajcie się. Sharikou to jest... Emm... No właśnie, chyba się sobie nie przedstawiliśmy, prawda?-

[Kazuma]

Na śmiech kobiety zareagował lekko, wyszczerzając zęby. Odebrał to jako brak wiary w jego umiejętności. No bo jak to? Ona nie jest w stanie i być może jakieś jej otoczenie, a nagle przypadkowo napotkana osoba miałaby podołać poskromieniu niepokornego wierzchowca? Pojmował to właśnie w taki sposób i nie obraził się. Było to całkiem zrozumiałe, a jako że nie ujawnił swojej tożsamości, to nie była to nawet obraza. Zresztą nie miała być.

Przy wyborze konia dał się kobiecie odrobinę wykazać. Zresztą nie pożałował, wyglądało na to, że zna się na rzeczy i nie omieszkał o tym poinformować - No proszę, ktoś tu zna się na rzeczy. - pragnął przybliżyć się do zwierzęcia, by dokładnie się mu przyjrzeć - Sprawia wrażenie dobrze zadbanego. Naprawdę można go ot, tak wziąć? A może mnie podpuszczasz i to ten, nad którym nie jesteś w stanie zapanować - ponownie wyszczerzył zęby.

Chyba... zaczął żałować? Opis towarzystwa, o którym wspomniała, wręcz idealnie pasował do Kazumy. Gdyby nie przybył tutaj z polecenia klanu i miał wiedzę o wyścigach, zapewne sam by zabrał ze sobą jakiegoś konia i nie szczędził grosza. Zamiast tego słuchał i... nie wiedział właściwie, co powinien odpowiedzieć. Wyprowadzać ją z błędu, czy może nie i być tym fajniejszym? W gruncie rzeczy przynajmniej w stosunku do niej nie miał przysłowiowego kija w dupie, ale wynikało to przede wszystkim z jej płci, jak i chwilowego stronienia od awantur, bo dwa poprzednie dni przyniosły ich zdecydowanie zbyt dużo - Czemu ci to tak właściwie przeszkadza? Lubisz czarne konie, skromnych, czy... może utopiłaś w zakładach solidną ilość pieniędzy? - postanowił drążyć temat bez zbytniego wdawania się w dywagacje na temat własnej osoby. Przynajmniej chwilowo. Zamiast tego skierował powolutku dłoń w kierunku zwierzęcia, tak by móc pogładzić je po grzywie i zobaczyć jak na niego reaguje. Jeśli będzie musiał, to wręcz mógłby się uciec podczas wyścigów do zastosowania iluzji. Co prawda byłoby to dosyć eksperymentalne, ale ta wymuszająca odpowiadanie na pytania wpływa bezpośrednio na umysł ofiary. Mógłby spróbować uspokoić w ten sposób zwierzę, jeśli zaczęłoby mu się szarpać podczas jazdy. Rzecz jasna swoim pomysłem nie miał zamiaru się dzielić, a to czy w ogóle zadziała ona na zwierzę, pozostawało jednym wielkim znakiem zapytania. Z pewnością musiałby to przetestować.

Pewnie mogliby sobie w spokoju analizować predyspozycje śnieżnobiałego rumaka, gdyby nie zapowiedziany gość w postaci wielgachnego psa, który do tego mówił. Gdyby już wcześniej nie spotkał lisa Mei, to pewnie wyskoczyłby mu w tym momencie blue screen w głowie, a tak jedynie delikatnie się wzdrygnął, ponieważ niezapowiedziany gość wziął ich z zaskoczenia - Sharikou - powtórzył powoli, kupując sobie tym cenny czas na ułożenie jakiegokolwiek sensownego potoku słów w głowie - Kazuma... Kazuma Senju - delikatnie się ukłonił, bo wyszło mu, że najlepiej zachować pełną kulturę, bo jeszcze zwierzę rzuci mu się do gardła - A ty? Pani... - dodał, niemal od razu chcąc wydobyć imię od swojej towarzyszki.

Dopiero po wymianie uprzejmości nawiązał do rzekomego poskramiania wierzchowca - No faktycznie... Tutaj mógłby być twardy orzech do zgryzienia - po chwili dodał - Niech zgadnę. Sharikou nie jest zachwycony wizją swojej Pani na koniu zamiast swoim grzbiecie? - czy było ku temu podstawy, cholera wie. W ogóle dało się jeździć na psach? Nie miał zielonego pojęcia, ale patrząc po rozmiarach, to wydawało się to jak najbardziej wykonalne. Zresztą nie przychodził mu do głowy w tej chwili żaden inny pomysł - Mógłbyś się odrobinę odsunąć? Spłoszysz nam konia - dodał na sam koniec, wyobrażając sobie, co za dramat się tutaj rozegra, gdy zwierzę zobaczy wielki, podobny do wilka twór. Zakładał, że nie gryzie i jest cywilizowany, ale w gruncie rzeczy krzywo patrzył na wykorzystywanie zwierząt w walce, a to zdecydowanie się do takowej nadawało. Raczej nie odwaliłby czegoś głupiego, ale kto tam go wie.

[Moderator]

Kazuma

-Inuzuka Miyoko, miło mi Cię poznać, Kazumo- Kobieta, która do tej pory podchodziła do wszystkiego raczej bardzo luźnie, bardzo szybko dostosowała się do etykiety i ukłony, który zaprezentował Kazuma. Szybko można było dojść do wniosku, że nie jest to byle przypadkowa kobieta, ale zdecydowanie ktoś, kto potrafi się zachować gdy tego wymagała sytuacja. Szybko jednak wróciła do głaskania Sharikou po głowie, który natychmiast wywinął się spod jej dłoni i przesunął na jej bok.

-Jemu też zaczęłaś męczyć o wyścigach? Ehh... Jesteś uparta- Westchnął z lekkim zrezygnowaniem, ale swoje słowa kierował wyłącznie do niej, nieco ignorując obecność Senju, chociaż wciąż miał na niego oko. Uwagę o odsunięciu się i spłoszeniu konia przyjął bez żadnych emocji oraz bez żadnego ruchu. Nie zamierzał się odsuwać, ale obecny w boksie koń nic sobie nie robił z towarzystwa innego zwierzęcia. Było to dość dziwne, ale najwidoczniej Miyoko nie przebywała w tej okolicy sama i równie często jej towarzysz musiał się tutaj pojawiać.

-U nas, w Yusetsu, rzadziej korzysta się z koni. Nasi najlepsi jeźdźcy zawsze korzystają ze swoich Ninkenów. Tylko coś ten mój uznał, że nie ma zamiaru się pokazać na wyścigach... Chyba się boi- Szybko sprostowała informację o tym, że "wierzchowcem" nie był żaden koń a właśnie obecny tutaj Ninken.

-Nie będę się poniżał w tego typu dziecinadach- Parsknął, lekko zirytowany na swoją panią i insynuacje, że miałby się czegoś obawiać. Ich relacja była bardzo zabawna, ale najwidoczniej oboje się jakoś w niej odnajdywali, dopełniając słabości drugiej strony. Trochę jak zabawa w złego i dobrego strażnika. Ona była tą miłą, on tym groźnym.

-A wracając do koni. Tak, można spokojnie wybrać którego się chce i stanąć nim do wyścigu. Mnóstwo dobrych masztalerzy sprowadziło całe swoje stajnie. Wiesz, wygrana ich koni to dla nich równie duży prestiż, co wygrana dla jeźdźca- Wytłumaczyła, że możliwość wzięcia konia była tak prosta jak to się wydawało. To z całą pewnością podnosiło także ilość uczestników samych wyścigów i powodowało, że ludzie mieli co oglądać i co obstawiać. Samonakręcająca się machina.

[Hana]

Jeszcze tego samego dnia mogła wyrwać się z areny i spod wzroku wszystkich tych ludzi tłumnie dopingujących walki. Należało odizolować się od zbyt dużego natłoku bodźców i spożytkować czas na coś mniej stresującego. Zdawało się jednak, że gdzie teraz nie pójdzie to i tak będzie zmuszona obcować z ludźmi. Niestety taka była ich natura. Hanie wystarczało sił na przezwyciężenie swojej słabości na krótką pogawędkę. Wszystko zależało z kim miała do czynienia.
Na razie mogła zająć się sobą. Dlatego wróciła pospiesznie do swojego miejsca zakwaterowania. Ułożyła sobie plan, który wymagał lekkiego przygotowania. Nie pozbyła się ekwipunku, który mógł być jej potrzebny na pewną ewentualność. Miała przeszkolenie, więc nic nie stało na przeszkodzie, by bronić się przed nachalnymi sytuacjami. Niemniej to tylko opcja, którą ninja byli zazwyczaj obarczeni w nagłych wypadkach. Tutaj chodziło bardziej o zmianę stroju. Pozbycie się spódnicy na rzecz wygodnych spodni i podobnie dopasowanej, górnej części w postaci przylegającej do ciała bluzy. Musiała mieć jak największą swobodę w zmaganiach, które przyjdzie jej wkrótce sprostać. Nie był to profesjonalny ubiór, który widziała u niektórych jeźdźców, ale miał zapewnić podobną ochronę i komfort podczas siedzenia w siodle. Tak przynajmniej się wydawało. Odpowiednie buty też mogły wiele ułatwić.

Nie trwało to długo, jak zmierzała prosto na tor wyścigowy. Wprawdzie nie mogła się doczekać, a przed nią pojawiła się długa droga do celu. Z centrum miasta musiała dotrzeć na sam skraj, gdzie zapewniona była odpowiednia infrastruktura pod taką rozrywkę. Nie traciła czasu i nie szczędziła wysiłku, żeby zobaczyć w oddali sam obiekt. W pierwszej kolejności zamierzała zwiedzić samo miejsce przeznaczone dla gości i klientów obstawiających zawody. Nadal nie miała bladego pojęcia, jak odbywają się tego typu wydarzenia. Lepiej poszukać jakiegoś punktu zaczepienia. W środku zapewne nie dostrzegła niczego szczególnego. Wystrój nie grał tu tak ważnej roli. Ale na pewno powinni mieć wywieszone informacje związane z aktualnymi sprawami. Gdy już tylko ogarnęła wzrokiem najciekawsze punkty, jak trybuna i sam tor do ścigania, to Hana mogła powędrować nieco dalej.
Chciała zgłębić tajniki organizowanych wydarzeń, o których zdążyła wyczytać. Nie wszystkie z konkurencji trafiały w jej gusta. Zwyczajnie nie była dobra w celowaniu, a łuki widywała tylko na ekspozycji w sklepie. Jej treningi były pozbawione tego aspektu. Widocznie młoda Kaminari nie musiała posiadać takich umiejętności. Wystarczyły podstawowe bronie i techniki klanu, aby spełnić swoją powinność. Niemniej bez odpowiedniej precyzji nic się nie uda. Na chwilę obecną była nastawiona na spędzenie czasu na podziwianiu przepięknych okazów. Jeśli tylko obsługa pozwoliła i skierowała ją do stajni, to chętnie się tam wybierze. W Antai zdążyła odbyć mały epizod, w którym to zapoznała się z róznego rodzaju wierzchowcami. Jazda nadal była u niej pod znakiem zapytania, lecz nie sądziła, żeby miała z tym kłopot. W końcu, jak wybierze dobrze ułożonego konia, to powinna dać radę.
Stąpała po włościach raczej niepewnie. Rozglądając się i czujnie obserwując, czy nie będzie nikomu przeszkadzać. W samym pomieszczeniu z zagrodami i ujrzeniu choćby pyska konia, na jej twarzy uwydatnił się rumieniec i pojawił swoisty uśmiech radości. Była wręcz skłonna pogłaskać zwierzę, najpierw dokładnie spoglądając mu w oczy. Tego nauczyła się od stajennego, żeby nie ignorować tych inteligentnych istot. Za żadne skarby nie pognała by do narowistego ogiera, któremu w pierwszej kolejności zależy na pokazaniu dominacji nad resztą. Musiała przekonać się ponownie czy samodzielne oswojenie będzie w ogóle przyjemne. Rywalizacja na torze stanowiła na razie element wypróbowania zdobytych umiejętności. Hanie nie zależało na rozgłosie i oklaskach, a dobrej zabawie.

[Kazuma]

- A więc klan Inuzuka. Nawet nie masz pojęcia, jak bardzo się cieszę, że nie zaczepił mnie ktoś od Uchiha -uśmiechnął się tym razem szczerze, bo spadł mu kamień z serca. Naprawdę poczuł się, jakby był lżejszy o kilka kilogramów - Same z nimi problemy. - dodał. Nie musiał chyba niczego kobiecie tłumaczyć. Przecież jeszcze nie dawno byli z nimi na wojnie wraz z Kaminari. Motyw był tu kompletnie nieistotny. Na wojnie dzieją się przeróżne okropieństwa i z pewnością nie pałała do nich sympatią. Tak samo jak panicz Kazuma.

- Nie miałem za dużo do czynienia z waszym klanem i... to bardzo ciekawe co mówisz. - spojrzał ukradkiem na Sharikou - Wydajecie się bardzo zżyci ze swoimi "partnerami" - specjalnie użył tego określenia by odrobinę zaplusować u kobiety - Widziałem jednego z waszych na arenie i było to niezwykle ciekawe widowisko. Po przeciwniku nie było co zbierać - ponownie się uśmiechnął - No ale wracając do koni... Tak jak o tym mówisz, to wydaje się to całkiem logiczne. Nigdy się hodowlą nie parałem - pominął aspekt, że ma od tego cały sztab służących - Ale faktycznie wydaje się to być nobilitacja dla hodowcy - podrapał się chwilę po głowie - Orientujesz się może Miyoko, czy istnieje opcja objeżdżenia wierzchowca przed startem w zawodach? Wolałbym nie wypływać na nieznane wody, że tak powiem. Jakbym jeszcze mógł przy okazji zapoznać się z włócznią to jeszcze lepiej. Może głupio to zabrzmi, ale nigdy takową nie operowałem z grzbietu konia. Zresztą preferuję inny rodzaj oręża - tutaj podniósł dłoń do góry i wskazał kciukiem za swoje plecy, na całą kolekcję 5 mieczy, które ze sobą wszędzie taszczył - Zwą to Nanaken no Mai. Styl walki z pomocą wielu ostrzy jednocześnie. Wciąż się w nim doskonalę i na ten moment jestem w stanie efektywnie korzystać z 5 mieczy, ale wyczytałem, że prawdziwy mistrzowie są w stanie dojść do 7 - wyszczerzył zęby w głupkowatym uśmiechu.

Miał nadzieję, że nie zanudza swojej rozmówczyni, bo nieźle się rozgadał. Miał to już do siebie, że gdy się odpalił, to kłapaczka nie potrafiła się mu zamknąć. Być może powinien poświęcić odrobinę czasu jej samej, by nie wyszedł na pyszałka, który potrafi gadać tylko o sobie. Stąd postanowił wyjść z lekką inicjatywą - O ile to nie problem. Mogłabyś udzielić mi paru wskazówek. Z pewnością doskonale czujesz się w siodle, mimo że korzystasz z usług emm.... innego typu wierzchowca - tutaj ponownie spojrzał na Sharikou. Coś mu mówiło, że lepiej z nim nie zaczynać stąd starał się tylko jak mógł by czasem go jakoś nie urazić. Ostatnie czego potrzebował to zostać pogryzionym przed startem w zawodach. Co prawda był shinobi, ale chyba Miyoko nie stałaby bezczynnie, jakby dobił miecza na jej pupila, a zostałby do tego zmuszony w samoobronie. Na razie nic nie wskazywało na to, by cokolwiek tego typu miało mieć miejsce, ale nie czuł się do końca komfortowo w jego towarzystwie - Swoją drogą pozwalają korzystać z psów? - zrobił zdziwioną minę - Wydaje się to lekko nieuczciwe

[Moderator]

Hana

Przygotowania, które poczyniła Hana w znaczący sposób wpływały na jej wygląd. Przywdziała ubiór bardzo praktyczny, który bardziej odpowiadał miejscu, gdzie chciała się udać. Długie spodnie oraz przylegająca bluza z całą pewnością nie będą sprawiały problemu podczas jazdy, co przy jej poprzednim stroju mogło sprawiać pewien problem. Po wstępnym zapoznaniu się z całą okolicą, zdecydowała się skierować do stajni. Po drodze dostrzegła jak chłopak nieco od niej starszy z dużo starszą kobietą oraz psem właśnie wychodzą ze stajni. W drzwiach prawie wpadła też na stajennego, chłopca, który był od niej o kilka wiosen młodszy. Przeprosił delikatnym skinieniem głowy i poszedł po konia, którego musiał przygotować.

Ona sama poszła zapoznać się z jednym z obecnych tutaj koni. Podchodziła do tego bardzo spokojnie, wręcz niepewnie. Co jednak ważniejsze, podchodziła z należytym szacunkiem, co zwierzę natychmiast wyczuło, również zachowując spokój. Zapewne mogłaby tutaj w spokoju jeszcze długo cieszyć się z towarzystwa konia, gdyby nie to co usłyszała. Do stajni weszło kilku mężczyzn. O czymś rozmawiali. Z początku dość głośno. Coś o Cesarstwie, wyścigach i jakimś planie. Szybko jednak zostanie uciszeni przez ostatniego z ich grona, tego który preferował ciszę. Resztę, równie ożywionej rozmowy, prowadzili już dużo ciszej.

Kazuma

-Czyli Hideaki dobrze nas reprezentuje. To dobrze- Kolejny raz uśmiechnęła się i jakby na chwilę zamyśliła. Wybrany przez nią zawodnik radził sobie w Turnieju i, według tego co mówił Kazuma, było to bardzo ciekawe widowisko. Miyoko sama z siebie nie oglądała walk, najwidoczniej tamta część tego wydarzenia mało ją interesowała, chociaż sukces jej wysłannika bardzo ją cieszył.

-Nanaken... Nie jest to coś o czym się zazwyczaj słyszy. To musi być bardzo rzadki, a przez to pewnie również i trudny do opanowania styl. Masz jakiegoś mentora, który Cię go nauczył?- Na pytanie o możliwość objechania konia jedynie kwinęła głową i wskazała dłonią w kierunku wyjścia ze stajni. Po drodze zahaczyła też o jakiegoś stajennego chłopca i w kilku słowach wyjaśniła mu co ten ma zrobić. Kazuma, Miyoko i Sharikou mogli spokojnie pójść tam gdzie kobieta im wskazała, na spory plac, gdzie było także mnóstwo innych osób. O dziwo, znaczną przewagę zdawali się tutaj mieć Inuzuka, którzy ćwiczyli na swoich Ninkenach. Końskich jeźdźców było mniej, a wielu z poirytowaniem patrzyło na swoich "konkurentów". Po drodze minęli jeszcze jakąś dziewczynę, która zmierzała do stajni.

-Siadasz w siodle i starasz się nie spaść... Tak sądzę- Zażartowała kobieta, która własnym śmiechem i dobrym humorem starała się przykryć brak konkretnej odpowiedzi na zadane jej pytanie o umiejętność jeździeckie. Ktoś o jej pozycji z całą pewnością potrafił dosiadać konia, jednak to mogło być zdecydowanie za mało żeby udzielać wskazówek, zwłaszcza gdy chodziło o wyścigi.

-Jak widzisz, każdy może używać swojego wierzchowca, jeśli takowego posiada. U nas, w Yusetsu, psie wyścigi to jedne z najważniejszych i bardziej dostojnych zawodów. Traktujemy je śmiertelnie poważnie- Kobieta rozejrzała się po okolicy, gdzie wielu innych Inuzuka objeżdżało swoich towarzyszy. Teraz też Kazuma miał czas dokładniej się przyjrzeć innym jeźdźcom, bo w "konnej" części jego konkurencji było także wielu zawodników. Paru nosiło przy pasie niewielkie noże o zakrzywionej budowie. Nie nosili ich jednak do obrony, a bardziej w formie znaku rozpoznawczego. Dostrzegł też, że wybrany przez nich koń właśnie został przyprowadzony przez stajennego. Osiodłany i gotowy do pierwszych prób jazdy. Chłopiec ukłonił się i chciał przekazać lejce Miyoko, ta jednak kiwnęła głową i wskazała dłonią na Kazumę. To właśnie jemu stajenny miał teraz podać lejce. Poczekał aż ten to zrobi, po czym chłopak wrócił do swoich obowiązków, kolejny raz kłaniając się starszym od siebie.

[Hana]

Podobnie, jak podczas turnieju, dziewczyna nie była typowym uczestnikiem, który wywrze wpływ na organizowane wydarzenia. Raczej nie popisze się umiejętnościami jeździeckimi, które inni mogliby podziwiać. Ani nie sprosta konkurencją, jakie przyjdzie jej wykonać pierwszy raz w życiu. Jak na Doko przystało, a raczej na kunoichi ucząca się swojego fachu, była zdana na własne siły oraz dużą dawkę szczęścia. Gdzieś w kieszeni jej spodni spoczywał niewielki talizman o-mamori, zakupiony w tutejszej świątyni. Może w nim była zaklęta cząstka mocy, mogącą nieco wyrównać jej szansę. Doświadczenie zamierzała zdobyć poprzez próby i własne chęci.
Nawet u siebie w Antai stajnie były zapleczem, które ciężko zwiedzać, jeśli nie było się pracownikiem. Dlatego Hanie niezręcznie było poruszać się po czyjejś własności. Udostępnione w celu wyboru wierzchowca dla przybyłych wcale niczego jej nie ułatwiało. Jednak była tutaj w celu poszerzenia wiedzy i umiejętności.
Po wejściu do stajni natrafiła na pierwsze oznaki ruchu związanego z zawodami. Na pierwszy rzut oka uwagę przykuły osoby wychodzące z tego miejsca. Nic nie byłoby w nich dziwnego, gdyby nie ogromnej wielkości ich psi towarzysz. Inuzuka byli tu obecni tłumnie zważywszy na ich dryg do rywalizacji i ścigania się. Mogła to zrozumieć. Za to na moment zawiesiła wzrok na chłopaku o blond włosach. Zdawało jej się, że był to jeden z uczestników walczących w drugim dniu. W każdym razie gdzie się nie obejrzała, to ktoś zdobywał i wykorzystywał własne koneksje do zabłyśnięcia. Jej przyświecał nieco inny cel. I zaraz po odwróceniu wzroku prawie zderzyła się z chłopcem od pomocy. Wysłuchała jego przeprosin, jak kultura nakazuje i machnęła mu dłonią, żeby ruszał dalej. Odetchnęła łagodnie, a do jej nozdrzy dotarł w pełni znajomy, koński zapach. Już nieco swobodniej zamierzała powitać w pomieszczeniu okazy do wypożyczenia. Wejść i obejrzeć z bliższej odległości te wspaniałe stworzenia. Potrzebowała chwili na rozeznanie, w trakcie mając pewność, co do wyboru. Nie zaszkodzi wziąć trochę silniejszego ogiera na wszelki wypadek i z nim spróbować w biegu.
Nie dało się puścić uwadze będących w stajni mężczyzn i ich ożywionej rozmowy. Hana zazwyczaj czuła się niepewnie i szukała drogi ucieczki. Tym razem zerknęła tylko w drugą stronę, czy kogoś tutaj jeszcze nie było. W gruncie rzeczy nie należała do osób, które mają gumowe uszy i z zapałem podsłuchują innych. Zastanawiała się tylko, czy usłyszane wieści o Cesarstwie i planie na wyścig miały pozytywny wydźwięk, czy raczej coś się świeciło po drodze. Nie chciała być wplątana w nic niecnego. Nie mogła też dopuścić do manipulacji. Dość pewna swego otworzyła drzwiczki zagrody i zamierzała przywitać się z okazem zwierzęcia, z którym będzie jej dane współpracować. Sama raczej byłaby w stanie go osiodłać. Wszystko zależało od tego, czy obok znajdował się cały osprzęt. Podeszła do tego z odpowiednim wyczuciem. Gdy tylko coś między nimi zaiskrzyło, to przesunęła ręką po karku i grzywie konia. Sama potrzebowała oswojenia z rumakiem, więc wolała spędzić dodatkowe chwile na domknięciu relacji. Obawiała się tylko odrobinę, tak dla zdrowego rozsądku. Potem zaczęła działać, żeby zdążyć na kolejną turę zawodów. Jakkolwiek było tutaj wszystko zorganizowane. Miała też baczność na wcześniejszą grupę mężczyzn, którzy kręcili się po obiekcie.

[Kazuma]

Zupełnie nie podejrzewał, z kim może mieć do czynienia. Tak właściwie to czuł się w towarzystwie kobiety nadzwyczaj swobodnie - Chętnie, bym się z nim zmierzył, ale wątpię, bym miał okazję - rzucił krótko - Znając moje szczęście, dostanę kogoś z klanu Jūgo i zrobi ze mnie kwaśne jabłko - zrobił niemrawą minę na samą myśl. Widział podczas pierwszego dnia, co wyprawiała Sasame na arenie i wykraczała poza jego możliwości fizyczne. Po tym, co stało się z jej przeciwnikiem, stwierdził, że akurat nie chciałby konkurować z takim potworem. Nie był spisany na straty, ale odrobinę przerażała go wizja samego starcia z czymś takim.

- Uczyłem się go samodzielnie na podstawie przekazów w książkach. Ojciec ma w Hayashimurze pokaźnych rozmiarów bibliotekę. Szukałem czegoś nieszablonowego i zaciekawił mnie akurat ten sposób walki. Trochę zajęło odtworzenie tej sztuki. Musiałem także wypracować parę autorskich rozwiązań, ale jestem na dobrej drodze - uśmiechnął się - O mentora niestety trudno. Nie znam niestety nikogo, kto by w ten sposób walczył - dostali się na miejsce docelowe, gdzie przywitał go widok całej masy Inuzuka na placu ćwiczebnym. Nie tego się spodziewał. Raczej... pustki albo jeźdźców na koniach.

- Skoro tak mówisz... - odpowiedział. Odczekał, aż zostanie do nich przyprowadzony wierzchowiec, którego wspólnie wybrali, choć był to raczej wybór kobiety. Ciekawe czy faktycznie będzie tak dobry jak mówiła - Dziękuję za twoją pracę - rzucił do chłopaka - Mógłbyś przynieść jakąś włócznię? Taką jak używa się podczas zawodów - dobył z sakiewki 22 Ryo jako forma napiwku i podarował chłopakowi. Bardziej by wyjść na hojnego niż w jakimś akcie faktycznego podziękowania. Następnie zwrócił się w stronę kobiety, przejmując wodze konia - Nie wiedziałem, że to takie ważne w Yusetsu. Będę musiał koniecznie was kiedyś odwiedzić i wziąć udział - wsiadł na konia i ruszył. Na początku powolutku, by po chwili strzelić nogami i rozpocząć galop okrążając całe pole treningowe. Musiał zobaczyć, jak zachowuje się koń, zanim przejdzie do cwału. Zrzucenie z grzbietu przy dużej prędkości mogłoby go poturbować, nawet jeśli był wykwalifikowanym shinobi. Bycie dobrym jeźdźcem wcale nie oznaczało, że da radę okiełznać każde zwierzę.

Zakończył okrążenie, dojeżdżając do Miyoko. Jeśli nic wielkiego nie wydarzyło się po drodze, to skomentował - Wygląda na to, że będę mógł przetestować go w cwale - jeśli przybył chłopak z włóczną, to spytał kobietę - Mogłabyś chwilę ją potrzymać? Zrobię okrążenie na pełnej prędkości - i... jak powiedział, tak zrobił. Tym razem cwałem, popędzając konia. Przy zakręcie, jeśli musiał, to odrobinę ściągnął wodzę, tak by koń dał radę się zmieścić. Starał się to zrobić z minimalnym zapasem. Jeśli testować limity konia, to właśnie teraz.

Punkt końcowy trasy stanowiła kobieta, gdzie mógł odrobinę przetestować wyhamowywanie wierzchowca. Nie jechał centralnie na nią i potraktował jako swoisty słupek tak jak przy wyścigach. Postawił na wyhamowanie chwilę przez poprzez stopniowe wytracanie prędkości. Chciał zobaczyć, czy zdoła się w taki sposób wyrobić, czy też zatrzyma się kawałek dalej - Jak myślisz? Dobrze się sprawuje? Teraz zobaczę, jak sobie radzę z włócznią. Preferuję raczej miecze, więc może być ciekawie - zrobił głupkowatą minę, ale wziął włócznię i oddalił się odrobinę kłusem, próbując wyczuć, jak leży mu w dłoni. Zdecydował się na klasyczne wzięcie jej pod pachę i skrócenie. Dzięki temu bardziej przypominała w operowaniu miecz, a punkt ciężkości znajdował się bliżej dłoni i... ruszył cwałem w kierunku pierwszego kółka. Miał zamiar trafić w nie na pełnej prędkości. Mógł się poszczycić wprawnym okiem i wyczulonymi zmysłami dzięki czemu, powinno to stać w jego zasięgu, ale kto tam wie. Zaraz po trafieniu (o ile mu się udało) uniósł ją lekko do góry, dzięki czemu kółko powinno zjechać bliżej dłoni, a koń zwolnił do galopu, podczas którego zawrócił i ruszył cwałem w kierunku kolejnego kółka. Tutaj obniżył włócznie, lekko wychylając się na bok, by obniżyć się z włócznią, a tym samym móc skierować ją minimalnie do góry. I utrzymać poprzednie kółko. Proces ten powtórzył także z trzecim.

Mogło się zdarzyć, że na którymś etapie mu się nie udało. Wtedy powtórzył proces. Na odpowiednie wnioski jeszcze przyjdzie czas. Być może kobieta jako wytrawny jeździec, co prawda psa, a nie konia będzie miała w stosunku do niego jakieś dodatkowe rady.

[Moderator]

Hana

Nie miała odwagi ani sposobności żeby zaczepić kogoś, kogo kojarzyła już z uczestnictwa w Turnieju. Co prawda ledwie mignęła jej jego twarz, ale to wystarczyło, żeby się nad tym zastanawiała. W oczy rzucili jej się także wszechobecni Inuzuka, czy trzech mężczyzn w stajni. Każda grupka zajęta byłą swoimi sprawami, a ona swoimi. Przybyła tutaj w konkretnym celu i nie marnowała czasu na niepotrzebne rozmowy, nie zaczepiała nikogo żeby ją oprowadził. Nikogo też nie pytała o radę, była samodzielną i samowystarczającą osobą, która nie potrzebowała księcia na białym rumaku, sama potrafiła sobie znaleźć lepszego wierzchowca.

Gumowego ucha niby nie miała, starała się nie podsłuchiwać, a jednak ta nutka ciekawości zwyciężyła i dziewczę postanowiło upewnić się, że ta grupka nie planuje w nieuczciwy sposób wpłynąć na wyścigi, to byłoby zaprzepaszczeniem całej pracy, którą mnóstwo ludzi włożyło w stworzenie warunków do współzawodnictwa.

-Jak przyjdą rozkazy, dam wam znać... Skończcie gadać, bo mnie denerwujecie- Ten który uprzednio uciszał swoich dwóch towarzyszy, ponownie zabrał głos, tym razem ostrzej dając do zrozumienia, że temat tej rozmowy powinien się już zakończyć.
-Czyli mamy trochę wolnego czasu. To może się pościgamy? Jeździłeś kiedyś?- Kolejny z mężczyzn, nieco niższy, ale bardziej umięśniony zastosował się do słów, które usłyszał i natychmiastowo zajął się czymś innym, rozglądając po okolicznych boksach.
-A daj spokój, raz za gówniarza wpakowaliśmy się takiemu jednemu dziadydze do stajni. Pomyśleliśmy, że to będzie dobry pomysł sobie nieco pojeździć... Ehh... Jak się zwaliliśmy zaraz przy drzwiach to chyba na kilka godzin nas odcięło- Trzeci z ich towarzystwa, najwyższy ale i najchudszy, o niezbyt miłym głosie zażartował sobie ze swojej dawnej historyjki jeździeckiej. A gdzieś w trakcie tej rozmowy, Hana znalazła wreszcie nić porozumienia z wierzchowcem, który dał się bez problemu pogłaskać, a leżące w kącie boksu siodło wkrótce znalazło się an jego grzbiecie, choć był lekko uparty, to ostatecznie Hanie udało się wykonać to co sobie zaplanowała.

Kazuma

-Każdy ma jakąś słabość... Trzeba ją tylko znaleźć. A walczyłeś już? Jak poszło? Czy może dopiero czekasz na swój pierwszy pojedynek? Jak w ogóle wygląda teraz sytuacja na Turnieju?- Nie była za bardzo na bieżąco z tym co dzieje się na arenie, więc jak już miała okazję i towarzysza, który ten temat poruszył, to przez wzgląd na własną ciekawość albo po prostu dobre wychowanie, postanowiła podtrzymać temat.

Na wzmiankę o byciu samoukiem, kobieta popatrzyła z podziwem. To nie było tak proste znaleźć coś wartościowego, a potem przekuć zapisane słowa na rzeczywisty trening. To wymagało nie tylko pokaźnej biblioteki ojca, ale i sporego zapału oraz odrobiny talentu.

-Koniecznie! Zapraszamy do Ōkami-den. Będziesz pod wrażeniem jak nasze budownictwo, nasze miasta i nasz styl życia odbiega od tego do czego zazwyczaj jesteście przyzwyczajeni. Zwłaszcza od tego co można napotkać w Sogen- Nie żeby szczególnie nienawidziła Uchiha, ale zdecydowanie bardziej wolała swoje rodzinne strony. Może były to słowa nieco na wyrost, przechwałki i celowe reklamowanie swoich własnych terenów, ale raczej nie wyglądała na kogoś kto rzuca słowa na wiatr, więc coś w tym musiało być.

-Nie jeździsz wcale tak źle. Nawet masz spore szanse z wieloma, którzy biorą udział. W znacznej części to prości chłopi, którzy szukają poklasku i sławy, a konia jedynie widzieli przez drzwi stajni jak akurat pan ziemski nie przypilnował, aby były należycie zamknięte- Obserwując trening Kazumy ponownie wyraziła swoje uznanie. Jego umiejętności oraz sprawność były na wysokim poziomie, a podejście do treningu jasno wskazywało na zacięcie typowo shinobijskie. Chłopak pewnie niejednokrotnie w ten sposób trenował swoje własne umiejętności i teraz przeniósł ten sposób treningu na, tymczasowo, swojego wierzchowca. Zauważył on kilka mniej istotnych szczegółów, które wymagają poprawy. Żeby lepiej zgrywać się z koniem zdecydowanie więcej potrzebowałby czasu. Dało się to szczególnie zauważyć przy próbie zatrzymania się. Droga hamowania była dłuższa niż pierwotnie przypuszczał, co było cenną lekcją, bo lepiej ten błąd było popełnić tutaj, na torze treningowym, niż w trakcie zawodów.