Shinobi War PBF Naruto

A zatem nadszedł ten wielki moment w życiu Misaki, kiedy to miała stanąć naprzeciw osoby z zupełnie innej prowincji i sprawdzić swoją siłę. Dziewczyna wystąpiła na arenę, wędrując wzrokiem po trybunach. Przełknęła cicho ślinę, czując na sobie wzrok tylu osób. Miała nadzieję, że mewy dotrzymają swojej części umówy i ukarają stosownie tego chama, który napluł jej pod nogi, gdy jeszcze była na ulicy. Teraz jednak nie mogła o tym myśleć. Musiała skupić się na walce i pokazać jak najwięcej!
Wchodząc, ukłoniła się w kierunku trybun i sędziego po czym ruszyła do wyznaczonego miejsca. Swojej oponentce średnio mogła okazac jakichś gest szacunku bo miała teraz przed sobą kamienny murek i nie była pewna, czy jeśli by się ukłoniła to czy byłoby ją jeszcze widać. Uroki bycia niską, nic dodać nic ująć. Pozostało zatem czekać na rozpoczęcie walki.

//Wybieram czerwoną kropkę!

Kolejność: Sayaka potem Misaki

-Powodzenia Sayaka-chan!
Odpowiedziała, nim jeszcze walka się zaczęła. Miło było spotkać teraz kogoś miłego i uprzejmego, szkoda tylko, że musiała z taką osobą walczyć. Miała by duuużo mniejsze opory przed spraniem jakiegoś chama, pokroju tego, który napluł jej pod nogi.
Teraz musiała jednak odrzucić wszystkie rozpraszające myśli i wspomnienia na bok. Broń przeciwniczki sugerowała, żę ma doczynienia raczej z miłośniczką walki w zwarciu. Była to dość złudna myśl, no ale po kolei. Pokiwała głową po usłyszeniu zasad i wzięłą głeboki oddech.
Gdy tylko walka się rozpoczęła, ciało Misaki zaczęły pokrywać czarne linie. Przechodziły one pionowo przez ręce, nogi, korpus i twarz dziewczyny. Młoda Doko nie mogła nie docenić swojej oponentki. Ruszyła w kierunku przeciwnik do tego, który obrałą sobie coSayaka, również zmierzając w kierunku podestu, tego po swojej stronie areny. Prawdpodobnie dostrzegła także składanie przez oponentke pieczęci. Chociaż nie miała pojęcia co się zaraz stanie to wiedziała, że najpewniej będzie to jakiś atak. Priorytetem było dla niej dostanie się jak najszyciej za podest, by ukryć się za jego ścianą przed atakami. Jeśli jednak przeciwniczka okaże się szybsza i do podestu dotarła pierwsza, to członkini szczepu Jugo zdała się na swoją szybkość i zaczęła unikać pocisków, uskakując na boki lub do tyłu.

A więc Katon, tak? Nieciekawie
Były w podobnym wieku, więc teoretycznie Sayaka nie powinna umieć więcej niż Misaki. Chyba, że była bystrzejsza albo miała talent. Na razie jednak Misaki zakładała, że są na podobnym poziomie. Oznaczało to, że Sayaka rozwijała jednocześnie żywioł i walkę bronią... więc teoretycznie powinna korzystać dość dobrze z jednego żywiołu albo używać dwóch słabiej. Ewentualnie ten topór był tylko dla zmyłki i Misaki zaraz oberwie techniką rangą A lub połączeniem dwóch żywiołów. Dość nieprzyjemna wizja, więc pozostawało mieć nadzieję, że nie trafiło się ani na geniusza, ani na wybitną użytkowniczkę żywiołów. Podest szczęśliwie wytrzymał atak i był w miarę nienaruszony. Sama Doko także nie otrzymała obrażeń, z czego się cieszyła. Pozostawało pytanie - co teraz? Jeden zły ruch i następne jutsu może trafić w nią.
Misaki sięgneła po dwa shurikeny i wychyliła się by rzucic nimi w Sayakę, po czym showała się z powrotem za podest. Musiała z tego jakoś wybrnąć.

Mapka to gif
1 obrazek - Do rzutu shurkami
2 obrazek - po rzucie shurkami

Widownia się uspokoiła, a sama Misaki wyciszyła się by móc za pomocą słuchu określić pozycję i poczynania swojej przeciwniczki. Na razie wzajemnie się testowały, jednak ten impas trzeba było przerwać. Młoda Doko już zaczęła wydłużać swoją lewą rękę. Usłyszała jednak wchodzącą po schodach Sayake i od razy wyjrzała zza swojej kryjówki, sięgając prawą ręką po kunaia z notką. W tym momencie powinna była dostrzec składanie pieczęci lub w najgorszym wypadku już wychodzący z ust Sayaki popiół. Misaki niewiele myśląć skoczyła do tyłu, jednocześnie łapiąc się lewą ręką podestu. Później dalej wydłużała rękę do jakichś czterech i pół metra, by oddalić się w powietrzu od popiołu i skierować w kierunku kamiennego murku najkrótszą możliwą trasą. W trakcie lotu rzuciła także wcześniej dobytym kunaiem w pozycję swojej przeciwniczki lub, jeśli uznałą że to niemożliwe to w przestrzeń między nimi i zdetonowała notkę, odwracając wcześniej wzrok.
Gdy uznała, że porusza się z dostateczną prędkością by dolecieć do murka zaczęła "zwijać swoją rękę" Gdyby manewr z notką nie wypalił, Misaki próbowała wykonywać uniki w locie. Celem tego całego manewru było szybkie i bezpieczne schowanie się za 1 metrowym murkiem, tak by nie było jej widać.
Zobaczymy kto pierwszy wypali sięz chakry.

Mapa

Impas momentalnie się zakończył i po ataku popiołem na prowadzenie wysunęła się jedna z kunoichi. Niestety, nie była to Misaki. Ucieczka za pomocą wydłużanej ręki nie była dostatecznie szybka, a obszar pokryty popiołem był zbyt wielki. Misaki została więc złapana przez wybuch. Dziewczyna ledwo powstrzymała się przed krzykiem, który i tak pewnie zostałby zagłuszony przez odgłos wybuchu. Zmieciona z nóg przez siłę wybuchu znalazła się na podłożu, czując jak do oczu napływają jej łzy. Nie było chyba miejsca, który by ją nie bolało. Treningi i sparringi w zwarciu z rodziną to było nic w porównaniu z tymi sekundami w piekle. Tanaka zebrała jednak w sobie dość sił by się podnieść, powoli i z grymasem bólu, ale jednak się podnieść. Podczas tego procesu, dziewczynie towarzyszyły bardzo wyraźne myśli, będące jednocześnie jej siłą napędową.
Nie mogę... shanbić szczepu Jugo i przynieść wstydu swojej kuzynce. Szczególnie nie tutaj, nie w mieście będącym wylęgarnią najgorszego robactwa na świecie. NIE POZWOLĘ BY TE BESTIE PATRZYŁY NA NAS Z GÓRY!
Gdy dziewczyna odwróciła się już w kierunku Sayaki, w jej oczach widać było jedynie wrogość i złość, nie była ona jednak skierowana bezpośrednio w nią. Jeśli uznała, że notka wybuchowa ma nadal okazję trafić Sayakę - zdetonowała go. W innym wypadku ruszyła prosto na nią. Ciało przedstawicielki szczepu Jugo zaczęło pokrywać się jeszcze większą ilością czarnych lini, tym razem również w poziomie. Gdyby ktoś przypatrzył się bliżej, to na jej głowie pojawiły się, delikatnie zarysowane, trzy robi. Oczy zaś nagle stały się krwisto-czerwno. Ostatnia karta w talii Misaki, której zawsze obawiała się użyć - drugi poziom klątwy - Przemiana.
Mając nadzieję, że dodatkowe wzmocnienie przynajmniej częściowo zaneguje utrudnienia wynikające z rany i ignorując ból, MIsaki szarżowała w kierunku swojej oponentki. Na razie jednak nie traciła nad sobą kontroli, trzymając wewnętrznego potwora w ryzach. Ognistowłosa wiedziała jednak, że nie dane jej będzie w spokoju dobiec do celu. Dlateg też od razu po wejściu na wyższy poziom Senninki, przemieniła swoją prawą rękę w tarczę, którą zamierzała się osłoniać podczas szarży, jeśli nie będzie się dało wyminąć nadlatującej broni lub technik. Lewą ręką sięgnęła zaś po cztery shurikeny po czym przemieniła ją w topór i dopiero rzuciła bronią miotaną w oponentkę.
Nie chciałam tego robić już w pierwszej walce ale... SAMA SIĘ PROSIŁA
Cel Misaki był prosty, dobiec do Sayaki, unikając i osłaniając się po drodze przed atakami i zmiażdżyć ją za pomocą topora i tarczy w walce w zwarciu.