[Event] Pomieszczenia służby medycznej

[Mujin]

Leczenie psa postępowało bardzo szybko, Mujin się nie powstrzymywał i użył swojej najpotężniejszej techniki medycznej. W takich poważnych przypadkach nie należało się ograniczać, środki trzeba było dostosowywać do sytuacji i do potrzeb. A sytuacja psa była niekorzystna dla jego zdrowia, z potencjalnym skutkiem śmiertelnym. Nie było wiec potrzeby się wstrzymywać. Proste? Proste. Dlatego więc dawał z siebie wszystko. A jego "wszystko" w połączeniu z uzupełnieniem utraconej krwi, powinno przywrócić pacjenta do zdrowia błyskawicznie. Oczywiście odpoczynek nadal konieczny będzie. Wymuszenie leczenia na organizmie nie spowoduje nagle, że uzyska on energię utraconą w tym procesie.
Kończąc proces i zasklepiając już praktycznie wszystkie ubytki, wliczając w to uszkodzone wnętrzności, usłyszał za sobą znajomy głos. Na początku nie połączył wątków i go nie rozpoznał, prawie nie usłyszał przez skoncentrowanie na pacjencie. Dopiero po dłuższej chwili połączył wątki i zareagował. Yami, no tak. Dobrze, że był to ktoś o silnym wrażeniu na Mujinie, w przeciwnym razie mogłoby to do niego dochodzić jeszcze dłuższą chwilę. Aburame nawet nie kwestionował obecności Yamiego w skrzydle szpitalnym, ot skojarzył jego głos i przyjął do wiadomości to, co usłyszał.
- Wiem. Pobranie próbki trucizny z ciała i podanie jej antidotum stworzonego na jej podstawie. Daj mi chwilę, to zajmę się tym procesem. - odpowiedział, nie patrząc na Yamiego. Im szybciej dokończy swoją robotę z psem, tym szybciej zajmie się pobraniem i stworzeniem odtrutki. Interesujące, jakby się nad tym zastanowić. Trucizna, na turnieju pokoju. Czyżby ten otruty ktoś zalazł jakiemuś medykowi za skórę? Albo była to próba skrytobójstwa? On na pewno nie sprzedawał ani nie rozdawał żadnej trucizny. Na szczęście rozmyślania i rzeczy dziejące się w jego głowie nie miały wpływu na jakość opieki medycznej, co też poskutkowało szybkim dokończeniem procesu leczenia. Zwierzę było zdrowe i bez ran. Medyk pomocniczy, którego Mujin oddelegował do podania piguł z krwią, zakończył też swój obowiązek. Czy mógł oddać dokończenie procedur innemu medykowi? Jak najbardziej. Szczególnie, że trucizny też miały silnie negatywny wpływ na ciało. Z definicji, w zasadzie, miały takie działanie.
Ale po dokończeniu zajmowania się jednym pacjentem, medyk przeszedł do drugiego. Nie wiedział jeszcze kim on jest, gdyż Yami wskazał za kotarę. Po drodze Mujin odwiązał jeszcze zabrudzone krwią bandaże, odsłaniając swoją nieopaloną skórę. Uderzająco wręcz jasną, jakby cierpiał na jakąś lekką odmianę albinizmu. Taki był efekt trzymania części ciała przez dłuższe okresy poza wpływem promieni słonecznych. Tak, do tego stopnia. Medyk zignorował odgłosy przeżywanego bólu, które świadczyły pewnie o wyciąganiu trucizny z organizmu, i bez skrępowania wszedł za kotarę. Zobaczył tam medyczkę właśnie w momencie wyciągania trucizny za pomocą wodnej bańki. Technika średniego zaawansowania, ale lepszej metody na pobranie próbki trucizny z organizmu pacjenta nie było łatwo znaleźć. Mujin przynajmniej nie znalazł.
- Dobry. Yokage Mujin. Medyk. Zajmę się trucizną. Jakie są widoczne objawy? Domniemany sposób aplikacji? - zapytał Mujin, sięgając ręką po obecną na miejscu miskę z wodą i próbując "zgarnąć" do niej wodę z trucizną. Domyślnie przy współpracy medyczki, która podtrzymywała bańkę z trucizną. Sam gest chwycenia miski był nieco wolny, zatrzymał się tuż przed wzięciem jej do ręki. Nie miał przecież bandaży, chroniących go przed potencjalnymi problemami. Przemógł się jednak i po chwili siłowania się z własnymi medycznymi prawidłami, wziął miskę w dłoń. Dodatkowe informacje oczywiście były mu potrzebne w celu prawidłowego określenia rodzaju trucizny i efektów na ciało otrutego. A to z kolei mogłoby pomóc mu w szybszym poznaniu składu i stworzeniu odtrutki.

[Kan Senju]

Mikoto zgodziła się na prośbę Kana aby pozostał przytomny, co go lekko uspokoiło. Oczywiście dała też swój warunek, że jeżeli tylko drgnie będzie musiała przerwać ten zabieg, a następnie go unieruchomić w jakiś sposób z czym nie miał problemów. Jeżeli nie byłby w stanie wytrzymać, a uśpienie było koniecznością postanowił się z tym pogodzić, najpierw jednak chciał spróbować. Przy okazji widział w tym dobrą okazję na przetestowanie swoich limitów, jak wielki ból jest w stanie znieść. Może podejście głupie w aktualnym momencie, ale też chciał się przetestować poza swoimi obawami odnośnie pozostałych medyków. Najzwyczajniej jeszcze w życiu nie spotkał się z bólem sprawiającym mu jakieś problemy, spędził je można powiedzieć bez większych problemów. Rany otrzymane w pojedynku z Maji były praktycznie jego pierwszymi. Najzwyczajniej nie rozumiał jak bardzo ludzie potrafią cierpień z powodu obrażeń czy podczas takich operacji.
- Rozumiem, jak zacznę sprawiać problemy to możesz mnie uśpić. Zaakceptuję to jeżeli będzie konieczne.
Po tych słowach białowłosa natychmiast zabrała się do pracy przecierając mu brzuch jakimś środkiem, którego celu zupełnie nie znał. To spowodowało niespodziewany lekki śmiechu, bo najzwyczajniej w świecie czuł jakby był łaskotany. Można powiedzieć dotychczasowe części zabiegu były przyjemne, choć co prawda nie lubił takich zabaw łóżkowych.
- Śmiało.
Chwilę później odczuł jak jest krojony na brzuchu, aczkolwiek potrafił to bez problemu ignorować pozostając w całkowitym bezruchu. Czyżby to miało być tym bolesnym doświadczeniem? Mógłby z tego się śmiać, ale szczęśliwie postanowił cierpliwie zachować ciszę nie pytając się o szczegóły co będzie mu robione dalej. Po skończeniu otwierania przejścia do jego wnętrzności został ostrzeżony, że jego cierpienie dopiero się zacznie więc postanowił się przygotować. Napiął swoje ciało, dłońmi złapał się boków łóżka.
- Jestem gotowy.
Oznajmił Senju z spokojem i uśmiechem, który bardzo szybko zniknął z jego twarzy kiedy tylko bańka wody została prowadzana do organizmu przez ranę. Z jego gardła wydostał się jęk przez chwilę, bo potem już zacisnął mocno zęby z grymasem na twarzy. Głowę natychmiast odchylił jak tylko było to możliwe do tyłu, a dłonie z kolei zacisnęły się kurczowo łapiąc za łóżko. Mimo to w okolicach brzucha nie poruszył się nawet o centymetr słysząc wcześniejsze ostrzeżenia. Nie chciał przeszkadzać w operacji co udawało się tylko dzięki jego niezwykle silnej woli. Czuł jak woda przemieszcza się po jego wnętrznościach powodując niewyobrażalny ból. Wiedząc o tym wcześniej zapewne zgodziłby się na wcześniejszą propozycję aby przespać tą część, ale teraz był zmuszony wziąć odpowiedzialność za swoje słowa dlatego z wielkim trudem starał się pozostać nieruchomo. Nie wiedział jak długo wytrzyma, dlatego w duchu modlił się o jak najszybsze zakończenie wyciągania trucizny. Momentami nawet wstrzymywał swój oddech. Gdyby piekło istniało to właśnie tego typu katusze byłyby tam stosowane. Po jakimś czasie kiedy był już na skraju swojej wytrzymałości został poinformowany o jej wyciąganiu na co odpowiedział tylko jakimś odgłosem "yhym" co można było uznać za potwierdzenie. Chwilę później było już po wszystkim, wtedy nagle opadł z sił natychmiast otwierając usta aby za ich pomocą oddychać bardzo szybko jako odpowiedź na ulgę.
- Jak gówno.
Odpowiedział na pytanie jak się czuje słabym głosem. Niedawne cierpienie wciąż krążyło mu po głowie, dlatego nawet się nie przejmował tak mało wyrafinowaną odpowiedzią. Resztę tylko potwierdził kiwnięciem głowy nawet nie skupiając się za bardzo na przekazie. Po prostu tymczasowo potrzebował odpocząć głównie psychicznie. Kiedy Kan dochodził do siebie za parawan przyszła kolejna osoba, która przedstawiła się jako Yokage Mujin mający zająć się trucizną. Szczęśliwie wypoczął już na tyle, aby mógł mu częściowo odpowiedzieć o objawach dolegających mu.
- Kan Senju. Zawroty głowy, pot oraz kręcenie się w głowie z sporadycznym kaszlem krwią.
Skrócił swoją wypowiedź maksymalnie wciąż odzyskując siły. Możliwe o czymś zapomniał więc Mikoto mogła to dopowiedzieć.

[Shinsu]

Poprzedni temat: viewtopic.php?p=196928#p196928

Po zakończonej walce Shinsu przyszedł do punktu medycznego, by udzielili mu niezbędnej pomocy. Tym razem jego stan był znacznie lepszy, niż poprzednio, więc sądził, że nie zabawi tutaj zbyt długo, choć z całą pewnością jakiejś pomocy wymagał. W samym punkcie medycznym chłopak po raz kolejny zobaczył Mujina, aczkolwiek medyk widocznie był zajęty udzielaniem pomocy innego uczestnikowi turnieju, więc Shinsu postanowił skorzystać z pomocy innego medyka. Zanim ten udzielił mu pomocy chłopak musiał chwilę odczekać, choć czas ten minął mu raczej szybko. Douhito nie miał dalszych planów i zastanawiał się, co powinien zrobić. Na obejrzenie pozostałych walk już raczej nie zdąży, ale dobrze byłoby się chociaż dowiedzieć, kto wygrał, a kto odpadł z dalszych walk. Może jak Mujin skończy leczyć swojego pacjenta będzie okazja, by ich zagadać i się czegoś dowiedzieć. W końcu medycy powinni być dobrze poinformowani w tym temacie.

  Ukryty tekst

[Yami]

Mujin nawet nie spoglądając w moją stronę zgodził się pomóc kolejnej osobie. Mogłem więc ponownie wrócić za kotarę aby wesprzeć jakkolwiek Mikoto w tym co robi. Nie byłem jednak medykiem. Wiedziałem, że jak ktoś krwawi to trzeba zabandażować ranę, jak ktoś się struje alkoholem to najlepiej zwymiotować. Nie jest to pomoc wysokich lotów ale przynajmniej jakaś jest. Z całą pewnością nie zaszkodzi. W trudniejszych przypadkach jak teraz nie potrafiłem wnieść nic w leczenie poza obserwacją i zwykłym pocieszaniem. Teraz kiedy przekazałem informację zawisłem w niebycie. Wybrałem opcję pierwszą stając się świadkiem błyskawicznego zasklepiana ciężkiej rany przez Mujina. Musiał być mistrzem w swoim fachu. Lata doświadczenia analizy ludzkiego ciała, znajomość wszystkich słabych punktów i sposoby na błyskawiczną śmierć... bądź też długą i powolną aby wyciągnąć odpowiednie informacje. Sama myśl powodowała ciarki więc mimowolnie przełknąłem ślinę.
I wtedy pojawiło się zasadnicze pytanie, co teraz? Mujin mógł udać się za kotarę a co ze mnę? Mogłem jedynie ponownie wskazać miejsce, gdzie potrzebna jest jego pomoc. Musiałem więc znaleźć cel w swej bezczynności. Napatoczył się on sam. Oparłem się o jedną z ścian pomieszczenia służby medycznej. Jeśli został dokonany zamach na Kana wówczas najpewniej sprawca, bądź sprawcy będą musieli upewnić się jaki jest jego stan, czy operacja się powiodła. Istniały metody patrzenia na dalekie odległości. Istnieć mogły jeszcze inne sposoby określenia jego stanu na dystans. Jeśli jednak tak się nie stało wówczas sprawca musiał się tutaj zjawić. Dlatego obserwowałem sytuację z boku. Stanie tuż pod kotarą już będzie zbyt podejrzane. Choć sam fakt, że pomagałem podnieść Kana już mogło mnie zdradzić, mogłem być pod obserwacją. Samo to może być okazją do zdemaskowania. Zbyt częste spojrzenia skierowane ku mnie mogą być podejrzliwie. Osoba również nie będzie mogła określić powodzenia misji będąc świadoma, że tutaj jestem. Tym samym będę w stanie kupić im dostatecznie dużo czasu.
Mijały minuty i nie natrafiłem na nic podejrzanego. Kilku lekarzy zerkało na mnie raz na jakiś czas aczkolwiek pomagali innym. Mieli pełne prawo pójść za kotarę i dokonać oględzin gdyby należeli do sprawców. Nie byłoby w tym nic dziwnego. W ich oczach to ja mogłem być podejrzany bo ot tak obserwowałem pomieszczenie. Nie byłem mistrzem analizy i obserwacji aczkolwiek potrafiłem sporo z tego wszystkiego wyciągnąć. A wyciągnąłem tyle, że nikt nie przyszedł aby rozeznać się w sytuacji. Gdy tylko upewniłem się co do tego zbliżyłem się do kotary zza której słychać były nieprzyjemne dźwięki. Proces leczenie musiał być bardzo bolesny.
- Obserwowałem sale. Nikt nie zdawał się przyjść upewnić jaki był efekt podanej trucizny. Sprawcy muszą być albo pewni śmierci Kana, bądź posiadają kogoś kto potrafi ocenić jego stan z dystansu. Wciąż jest jeszcze szansa, że ktoś postawił na młodego znaczną sumę pieniędzy i z obawy przed ich stratą sam zaczął działać... Nierozważne lecz tacy właśnie są ludzie.
Zerknąłem w stronę ofiary. W jego ciało wtłaczany był bąbel... chyba wody. Z innej strony ciała Mikoto wyciągała tą wodę z czymś w niej pływającym. Czy to była ta trucizna? Czy jest ona w stanie wyciągnąć tę truciznę z pomocą samej wody i chakry? Po co więc potrzebowała kogoś, kto potrafi zrobić antidotum jeśli wyciągnie tę truciznę z Kana? Wiedziałem, że potencjalne rozpoczęcie nauk w dziedzinie Iryo zajmie mi stanowczo za dużo czasu. Nie wiem czy moja głowa pomieści poza liczbami i polityką handlową dodatkową, równie obszerną wiedzę.

[Mikoto]

Rozbawiło ją nieco ''pozwolenie'' od Kana odnośnie uśpienia go, gdyby sprawiał problemy. Wcale nie zamierzała go pytać wtedy o zdanie, tylko zrobi to, co należało dla jego własnego dobra. Niemniej, na początek dała mu szansę, skoro takie było jego życzenie, ale spodziewała się, że Senju pożałuje swojej decyzji, gdy przejdzie do konkretów zabiegu. Skinęła więc tylko głową i zabrała się do pracy. Miejscowe znieczulenie zrobiło swoją robotę, bo przy nacinaniu Kan nawet się nie skrzywił, jednak najgorsze zdecydowanie było przed nim. Gdy miała wprowadzić bańkę wodną w jego ciało, uprzedziła go o tym, co nastąpi, więc pacjent spiął się według zaleceń i chwycił się kurczowo dłońmi brzegów łóżka. Gdy oznajmił, że jest gotowy, Mikoto ponownie skinęła i zabrała się do pracy. Momentalnie jednak jej wzrok wrócił do Kana, gdy ten jęknął z bólu. Widać było po nim, że cierpi, jednak mimo to starał się ze wszystkich sił utrzymać w bezruchu ciało. Ta wytrwałość zrobiła na Białowłosej naprawdę ogromne wrażenie. Nie spodziewała się tego, że Kan da radę mimo takiego bólu leżeć bez ruchu, chociaż w tym momencie na pewno żałował swojej decyzji, że nie został uśpiony. No cóż, chciała mu tego oszczędzić. Wkrótce jednak było po wszystkim i Senju łapczywie łapał powietrze, jakby przebiegł całkiem spory dystans. Jego odpowiedź na pytanie ''jak się czuje'', mimo wszystko rozbawiła Mikoto.
- Nie czuję. - Odpowiedziała mu żartobliwie. - Muszę przyznać, że Twoja wytrzymałość na ból jest niesamowita, ale drugi raz już Ci tego nie zrobię. Zaczekamy na antidotum.
I w tym momencie właśnie pojawił się medyk, na którego czekała. Najwyraźniej to ten Mujin, o którym Yami wspomniał jej na trybunach, więc szybko przyjrzała się mężczyźnie i skinęła mu głową, gdy oznajmił, że zajmie się trucizną.
- Mikoto. - Również się przedstawiła. - Miło mi poznać.
Już miała odpowiedzieć na pytania przybyłego kolegi po fachu, gdy Kan wyrwał się do odpowiedzi, więc Mikoto skupiła się na tym, żeby ostrożnie przekazać Mujinowi zarówno miskę z wodą, jak i samą bańkę z trucizną, na podstawie której mężczyzna stworzy antidotum. W międzyczasie wrócił Yami, który najwyraźniej upewniał się, czy zamachowiec nie przyjdzie sprawdzić co z Kanem.
- Dziękuję Yami. - Zwróciła się do Długowłosego. - Myślisz, że powinniśmy o tym poinformować organizatorów Turnieju?
Gdy pacjent się wyszumiał, mając nadal dziurę w brzuchu i płytki oddech po niemałych torturach, Białowłosa zwróciła się do Mujina, aby zobrazować sytuację z medycznego punktu widzenia.
- Aplikacja drogą pokarmową. - Poinformowała. - Trucizna w pierwszej kolejności zaatakowała żołądek, pacjent pluje krwią. Objawy to ogólne osłabienie organizmu, poty, drżenie rąk i zaburzenie równowagi powodowane zawrotami głowy. Gorączka nie wystąpiła. Albo to coś naprawdę silnego, albo dostał końską dawkę, bo pomimo niesamowitej wytrzymałości ciała i odporności na ból, mimo wszystko mocno go złamało.
To chyba było tyle, więc skoro Mujin zabierze się za przyrządzanie mikstury, ona dokończy swoją ''brudną'' robotę. Przyłożyła więc dłonie do nacięcia, które wcześniej zrobiła na brzuchu Kana, po czym skoncentrowała się. Rozbłysło zielone światło, a rana zaczęła w szybkim tempie się zasklepiać, ostatecznie nie pozostawiając po sobie śladu. Na koniec Mikoto zmoczyła płótno w wodzie i zmyła z ciała pacjenta krew i to by było na tyle. Zaleczone, umyte i posprzątane, więc pozostało już tylko przykryć Kana, który mógł teraz odpoczywać i czekać na odtrutkę.
- Jestem ciekawa, kto mógł się posunąć do takiego czynu. - Odezwała się. - Wrobienie w to Uchiha brzmi sensownie, ale równie dobrze to naprawdę oni mogli za tym stać, w końcu Kan miał walczyć z jednym z nich...

  Ukryty tekst

[Mujin]

Woda z wyciągniętą trucizną, za sprawą Mikoto, wylądowała w misce, a miska w dłoniach Mujina. Mając tak dużą próbkę mógł próbować rozłożyć ją na czynniki pierwsze i opracować odtrutkę. Nie wiedział dokładnie, ile mu to zajmie, gdyż kwestia ta była zazwyczaj zależna od stopnia skomplikowania trucizny. Miał też nadzieję, że trutka nie została stworzona przez mistrza sztuki tworzenia tego typu specyfików. Ale patrząc na absolutnie niską skuteczność i fakt, że pacjent nadal żył - to raczej nie było to. Owszem, była na wysokim poziomie, patrząc po wymienionych przez Mikoto i Kana objawach. Ale mimo wszystko powinien zbadać to samodzielnie. Jego stan, znaczy się. To, że oni twierdzą, nie znaczy że tak jest.
- Pozwolisz, Kan-san, że sprawdzę twój stan. - zapytał i za jego zgodą sprawdził objawy na własną rękę. Czy jego skóra faktycznie jest wilgotna od potu. Czy jego ciało drży, czy jego usta mają w sobie ślady krwi. Czy jego ciało faktycznie posiada wyższą temperaturę. Do tego nie musiał go ciąć ani rozbierać, wystarczyły proste obserwacje odsłoniętych już okolic twarzy. Wszystko wydawało się zgodne z prawdą. Zajęło to tylko chwilę, ale ostatecznie potwierdzało dane mu informacje. Faktycznie mógł zostać otruty, o ile część z objawów nie była spowodowana zmęczeniem organizmu przez proces wyciągania trucizny.
- Mikoto-san, jeśli Kan-san dalej będzie kaszlał krwią, podaj mu pigułkę ze skrzepniętą krwią z tamtej szafki. Ja przygotuję odtrutkę. - powiedział i zabrał miskę do jakiegoś wolnego miejsca. Po oględzinach pomieszczenia znalazł pusty stół, na którym mógł rozłożyć zwój i wyciągnąć swój statyw alchemiczny. Oczywiście pewnie znajdowała się tutaj odpowiednia aparatura, ale wolał skorzystać ze swojej własnej, sprawdzonej. Pewnej i zaufanej. To mogło implikować, że nie ufał lokalnemu sprzętowi, ale Mujin wolał zachowywać wszelkie środki ostrożności związane z produkcją trucizn i skorzystać ze swojego sprzętu. Zioła z kolei i inne potencjalnie pożyteczne składniki zebrał już z szafki na leki. Tej samej, która powinna być zaopatrzona w pigułki ze skrzepniętą krwią. Wyciągnął wszystko i porozstawiał na stanowisku. Pofatygował się jeszcze raz do Kana, przed rozpoczęciem procesu.
- Jeśli zechcesz, Kan-san, mogę odciąć cię od świadomości na czas przygotowywania antidotum. Nie zauważysz upływu czasu, a potencjalnie unikniemy pogorszenia się twojego stanu zdrowia. Nie mam zamiaru zrobić ci krzywdy, a proces może być bardziej komfortowy dla ciebie. - zaproponował Mujin, lekko się uśmiechając. Mały gest z jego strony, zaproponowany w celu ułatwienia pacjentowi życia. Co prawda musiałby wbić mu senbony w kręgosłup, ale ten szczegół zdecydował się pominąć na potrzeby argumentu. Wydawało się to sensowną i usprawiedliwioną opcją. Jeśli ograniczyć procesy w ciele to możliwe będzie opóźnienie działania trucizn. Praktycznie całkowicie zatrzymanie akcji serca sprawiłoby, że krew rozchodziłaby się znacznie wolniej. To znaczy trutka była faktycznie podana drogą doustną, ale szkodliwe substancje rozchodziły się po organizmie za pomocą krwi. Więc tak czy siak mogłoby to działać na korzyść zatrutego. Cóż, jego wola w zasadzie. Jeśli nie zostanie udzielona na to zgoda, to po prostu będzie musiał zrobić to w tradycyjny sposób. Nie chciał tłumaczyć Senju procesów tłumaczących tą decyzję. Co z kolei chciał to pobranie od tego Senju nieco szpiku i krwi. Oczywiście w celach czysto medycznych, bo i do tego by to wykorzystał. Do medycznej operacji. Od pewnego czasu zastanawiały go implikacje umiejętności tworzenia drewna w medycynie. Może dałoby się namówić Kana do pobrania od niego tego i owego? Może w ramach wdzięczności wynikającej z uratowania mu życia? Będzie musiał tego spróbować, a na razie po prostu zajmie się swoimi obowiązkami. Ratowaniem życia zatrutego, w jakiś okolicznościach, jegomościa.

  Ukryty tekst

[Kazuma]

Z trybun zachód

Za drzwiami pomieszczenia, w którym znajdowali się Kan, Mujin, Mikoto i Yami dało się usłyszeć głośne odgłosy, jakby ktoś się awanturował i przepychał, by po krótkiej chwili drzwi rozwarły się z hukiem. Do środka wtargnął młodzieniec o złocisto-żółtych włosach i przyjemnej dla oka twarzyczce. Mujinowi znany, a pozostałej dwójce być może z widoku jako uczestnik walki pierwszej rundy turnieju.

- Czemu do cholery poddałeś walkę?! - warknął wyraźnie podniesionym głosem. Był wyraźnie zdenerwowany i chciał to wydobyć bezpośrednio od źródła z pierwszej ręki. Nie zdawał sobie sprawy z sytuacji medycznej Kana, a musiał wiedzieć. Zhańbienie rodu w ten sposób nie mieściło się mu w głowie i musiało istnieć jakieś logiczne wyjaśnienie całej tej sytuacji...
Dopiero po chwili zwrócił uwagę na inne osoby znajdujące się w pomieszczeniu. Był zbyt zaabsorbowany zbliżaniem się do winowajcy swojej frustracji i jeśli musiał, to przecisnął się pomiędzy nimi, by znaleźć się bliżej sensei'a - I co ta za zbieranina? Kordon fundowany przegranym? - skomentował obecność aż trzech, jak domniemywał medyków. Najchętniej wyładowałby swoją złość na jakiejś pobliskiej szafce albo medykamencie, ale zbyt dobrze pamiętał, czym kończy się wzniecanie burdy w szpitalu. Choć ostatnim razem to nie on zawinił.

[Kan Senju]

Porównując z pierwszym razem kiedy poznał Mikoto w Antai dużo lepiej przyjmował już pochwały. Wtedy zapewne by się zaczerwienił odwracając głowę i odmawiając w tym jakiejkolwiek wyjątkowości. Po przebywaniu w fachu shinobiego jakiś czas, spotykając się z podobną sytuacją kilkukrotnie teraz najwyżej się uśmiechnął. Szczególnie z powodu odpowiedzi aby wcale nie śmierdziało, nawet lekko się zaśmiał. Cóż sam był sobie winny użycia takich słów.
- Tym razem chyba już zgodziłbym się na uśpienie jakbyś przypilnowała aby nikt inny przy mnie nie kombinował. Wolałbym chyba ten sposób niżeli zdawać się jakkolwiek na tutejszych.
Potem przyszedł tutejszy Mujin, który miał zająć się odtrutką. Dostał wszystkie jego objawy, co nie powiedział zostało uzupełnione przez Mikoto. Mimo wszystko zechciał jeszcze raz sprawdzić jego stan przez co Kan spojrzał się na niego nieufnie marszcząc lekko brwi. W tym pomieszczeniu obecnie była tylko jedna osoba, której mógł w pełni zawierzyć swoje leczenie. Ostatecznie nie podejrzewał za bardzo Uchiha za swój stan, ale jednak nie potrafił ich całkowicie wykluczyć. Co było przy nim mówione też miało sens o ich motywację, dodatkowo wiedział jak traktują tutaj członków jego rodu. Przez moment się wstrzymywał patrząc na niego trochę złowrogim wzrokiem.
- Został on sprawdzony przez jedyną osobę jakiej ufam w tym gronie. Jest medykiem, który potrafił wyciągnąć truciznę więc chyba potrafi sprawdzić temperaturę prawda? Oceniła mój stan i przekazała to.
Prawdę mówiąc to całe sprawdzenie mu śmierdziało, bo kto wie co mógł w międzyczasie kombinować. Po chwili jednak westchnął nie chcąc robić większego cyrku z tego wszystkiego. Wystarczające dał swoje niezadowolenie tym faktem i jeżeli ten mężczyzna postanowi sprawdzić jego stan to najzwyczajniej zaufanie do niego mu podupadnie. Przy następnych prośbach będzie jeszcze bardziej uczulony na podstępy jakieś, aby gdy takowy odkryje być gotowym do działania. Nawet teraz leżąc zawsze mógł złożyć jedną pieczęć do użycia swoich zdolności.
- Tylko jeżeli jest to konieczne, w co nie uwierzę. Więc wolę abyś mnie nie dotykał.
Kiedy zostało wspomniane odnośnie kasłania krwią wtedy zorientował się, że już jakiś czas tego nie robił. Tak samo jego dłonie mniej mu drżały, a sam wzrok lekko się poprawiał. Czyżby powoli to dziadostwo przestawało działać nawet bez odtrutki? Czy może to efekt braku wysiłku oraz lepszej pozycji do odpoczywania? Nie potrafił odpowiedzieć sobie na to pytanie, więc postanowił to przemilczeć obecnie. Lecz gdy tylko zostało zaproponowane odcięcie od świadomości jego odpowiedź przyszła natychmiastowo.
- Byłem przytomny przy wyciąganiu trucizny, najgorsze mam za mną. Dziękuję nie trzeba.
Kiedy Yokage od nich odszedł przygotowywać odtrutkę zaczęła się dyskusja kto mógł być winny całego zamieszania. Zaczął temat Yami, który wcześniej obserwował salę nie znajdując nikogo podejrzanego, a kontynuowała to białowłosa wyrażając swoje zdanie. Sam w głowie miał mętlik już nie mając pomysłu kto mógłby być sprawcą, ale jak pomyślał to wczoraj oraz dzisiaj wszystkie posiłki co jadł były przygotowywane przez obsługę w rezydencji przydzielonej ich rodowi. Z drugiej strony spożywał jakieś napoje poza nią, więc w nich też mogło się znajdować to dziadostwo więc ostatecznie nie posiadał ani jednej poszlaki, którą mógłby wykorzystać.
- Sam już nie wiem kto jest winien, ale mam pytanie. Czy to normalne aby objawy się zmniejszyły Mikoto? Bo chyba mi się trochę poprawia.
I właśnie w tym momencie znikąd wpadł jego niesforny uczeń, który swoimi słowami od razu podniósł Kanowi ciśnienie więc odpowiedział mu instynktownie bez zastanowienia.
- Poddałem się dla jaj wiesz? Tak samo dla żartów tutaj leżę, weź użyj czasami swojej głowy zanim zaczniesz coś robić. Jak nie umiesz się zachować to weź spierdalaj.
Mówił to przyśpieszonym głosem, z wyczuwalnym gniewem w tym momencie. Upominał go już wcześniej za zachowanie, a w obecnym stanie wcale nie zamierzał się powstrzymywać. Emocje wzięły górę.

[Mikoto]

Uśmiechnęła się do Kana, gdy ten przyznał, że za drugim razem wolałby już uśpienie, pod warunkiem, że ona będzie przy nim czuwać i nie pozwoli nikomu innemu go tknąć. No cóż, po tym jak go otruto, zdecydowanie miałaby na uwadze jego bezpieczeństwo i nie dziwiła się, że Senju nie ma zaufania do innych, zwłaszcza tych, których nie znał. A mówiła mu po jego pierwszej walce, że zdecydowanie za dużo pokazał od razu i kto wie, czy właśnie to nie podkusiło zamachowca, żeby właśnie jego wyeliminować z dalszej rozgrywki, bo był ewidentnym zagrożeniem dla konkurentów i miał sporą szansę na zwycięstwo. Pytanie tylko, kto na tym zyska...
Gdy zjawił się Mujin i zapytał o objawy, Mikoto zdała najbardziej szczegółowy raport, jaki była w stanie na podstawie tego, co wybadała i zaobserwowała. To jednak najwyraźniej medykowi nie wystarczyło, bo zechciał sam się o wszystkim upewnić, co w pewnym sensie dotknęło i uraziło Mikoto. Zupełnie jakby podważał jej kompetencje i uznał za kogoś gorszego od siebie. Już miała na ten temat się odezwać, gdy to Kan stanął w jej obronie i wyraził sprzeciw, co do ponownego badania, chyba że było to naprawdę absolutnie konieczne. Uśmiechnęła się do Senju z sympatią i wdzięcznością, po czym położyła mu dłoń na ramieniu w geście wsparcia. Tak, będzie go pilnować, i siedzieć przy nim, żeby czuł się trochę pewniej i bezpieczniej. Obserwowała też uważnie Mujina, bo już jej się nie podobało, jak ją potraktował, a to był dopiero początek tej znajomości. Gdy więc medyk dał jej wytyczne odnośnie pigułki ze skrzepniętą krwią, spojrzała na niego z uwagą.
- Nie wiem, czy jestem wystarczająco kompetentna do takich rzeczy. - Odpowiedziała wypranym z emocji głosem. - Jeszcze pomylę usta z... nosem i dopiero będzie problem...
Już chciała powiedzieć ''z dupą'', ale w ostatniej chwili uznała, że raczej jej nie wypada. Skupiła się więc na swojej robocie, a mianowicie na zaleczeniu Kana i umyciu go, żeby ostatecznie zakończyć swoją pracę. Uśmiechnęła się lekko, gdy Mujin zaproponował Kanowi utratę świadomości i nie musiała być jasnowidzem, żeby wiedzieć jaka będzie odpowiedź Senju. Ten oczywiście się nie zgodził, więc ostatecznie został posklejany jej jutsu, umyty z krwi i przykryty, żeby nie marzł. Mikoto zaś wrzuciła zakrwawione płótno do wolnej miednicy, żeby potem wynieść je do prania. Póki co, nie odstępowała Kana na krok, który najwyraźniej poczuł się trochę lepiej, bo aż go to zdziwiło i zapytał ją, jak to możliwe.
- Tak, to normalne. - Odpowiedziała mu z uśmiechem. - Raz, trochę tego świństwa z Ciebie wyciągnęłam. Dwa, ta bańka miała też właściwości lecznicze i zniwelowała trochę skutki zatrucia. Trzy, tak jak mówiłam, masz bardzo silny i wytrzymały organizm, który mocniej się broni i szybciej wraca do zdrowia.
Nagle usłyszała jakieś zamieszanie za drzwiami i podniosła na nie wzrok w momencie, gdy wpadł przez nie z hukiem jakiś blondyn i zaczął się wydzierać na Kana, że śmiał poddać walkę. Już miała się odezwać ewidentnie oburzona, kiedy znowu wyprzedził ją Senju i sprowadził szczeniaka do parteru. To jednak Mikoto nie wystarczyło, bo zachowanie blondyna było skandaliczne. Zauważyła też, że Kan nie powiedział tamtemu co się stało, więc albo chciał to ukryć, albo powie mu za chwilę. Tak czy inaczej Białowłosa rzuciła awanturnikowi złowrogie spojrzenie.
- Jeśli jeszcze nie zauważyłeś, to jesteś w szpitalu. - Upomniała go gniewnie. - Więc jeśli nie znudziło Ci się oddychanie prostym nosem, to apeluję o trzy tony ciszej, inaczej tamci panowie za drzwiami, którzy jakimś cudem Cię tu wpuścili, będą mieli szansę się zrehabilitować.
Zdecydowanie nie podobał jej się arogancki ton tego szczeniaka, zwłaszcza gdy została uznana za część kordonu przegranych. Nie ma co, Blondaś miał tupet i zdecydowanie niewyparzoną gębę, którą kiedyś ktoś mu obije i ten ewidentnie się spłacze. Postanowiła wyjaśnić sytuację na tyle, na ile tamten będzie w stanie zrozumieć i na tyle, żeby nie zdradzać zbytnich szczegółów, bo te zostawi już Kanowi.
- To kordon wygranych, bo Kan właśnie wygrał życie. - Odpowiedziała lodowatym tonem. - Na arenie bardzo źle się poczuł i musiał odpuścić walkę. Całe szczęście, bo gdyby tego nie zrobił, moglibyśmy nie zdążyć go uratować. Przeszedł właśnie zabieg i jest dalej leczony, więc siądź spokojnie na tyłku i nie przeszkadzaj, albo opuść to pomieszczenie.
Jeśli Blondyn nadal będzie fikać, wezwie się panów z zewnętrznego i skończy się rumakowanie, no ale póki co, szczeniak ma szansę się poprawić. Skorzysta z niej?

[Yami]

Jedyne co mogłem robić to oglądać proces leczenia. Nie było nic innego. Stałem więc bezczynnie po swoich wstępnych oględzinach sali obserwując co się tak właściwie stanie. I w końcu stało się. Do sali wparowała nowa osoba. Młody blondyn gdy tylko dostrzegł Kana leżącego na łóżku od razu podniósł głos i dał się ponieść emocjom. Widać było, że znali się dość dobrze. Istniała nawet szansa, że był towarzyszem Kana podczas trwania turnieju. Jeśli Senju chcieli się popisać wysłali jednego z lepszych i przybocznego aby wspierał go w przygotowaniach. Złość mogła więc być uzasadniona bo jego los był niejako związany z ofiarą trucizny. Bliska znajomość i prawdopodobne reakcje wykreślały go jako podejrzanego całego zajścia. Aczkolwiek podniesiony głos i raport na całą salę medyczną był wyraźnym dowodem na to jaki jest stan Kana. Truciciel lub jego wsparcie mogło więc nie wnikać bardziej, wiedzieli już że ich plan nie wypalił. Głośno westchnąłem.
Patrząc na całą sytuację z szerszej perspektywy najlepiej byłoby odwieźć nowoprzybyłego od jakichkolwiek podejrzeń co do dzisiejszego zajścia. Niepotwierdzone przypuszczenia dotyczące sprawcy mogą doprowadzić do chaosu. Bardzo łatwo z tej sytuacji można doprowadzić do silnego konfliktu i zerwania więzi między wioskami. Zysk mógłby mieć jeden z klanów chcąc doprowadzić do destabilizacji sił w regionie. Do tej pory było wiele przypuszczeń od Uchiha, po Kaminarich przez zwykłą osobę która postawiła na nie tego co trzeba. Co jeśli jest jeszcze jedna grupa, która to wszystko upozorowała? Aktualnie w Sogen znajduje się dwójka pojemników - ja i Kyoushi. Doprowadzenie do rozróbek przekieruje uwagę wszystkich na nie, nie na pojedyncze jednostki. Choć może nie... jest tutaj stanowczo dużo ludzi a Kyoushi umie się bronić. Najłatwiej byłoby go przejąć poza terenami miejskimi, gdzie nie trzeba będzie się martwić wsparciem. Jaki jest więc cel możliwej trzeciej grupy jeśli istnieje? Zwrócenie uwagi przez zamieszki... czy w Sogen znajduje się coś bardzo dobrze chronionego? Walki na ulicach, chaos, niepewność między klanami, gotowość boja skupiana na tym elemencie. Zmniejszona liczba broniących... Jaka jest szansa, że Sogeńczycy skrywają coś tak wyjątkowego?
Im dłużej nad tym myślałem tak zwracałbym się ku tej trzeciej opcji. Oznaczało to, że ukrycie przed wszystkimi informacji o truciźnie będzie najrozsądniejszym wyjściem. Jedyną osobą którą Kan mógłby poinformować jest Lider jego klanu, oczywiście z wszystkimi możliwymi przypuszczeniami. Moment więc gdy chciałem się odezwać wymyślając historyjkę na poczekaniu Kan odezwał się pierwszy. Dał jasno do zrozumienia, że nie jest to zwykła choroba czy przeziębienie. Chęci naprostowania sytuacji zepsuła Mikoto wbijając mi nóż w plecy. Informacje o ratowaniu czyjegoś życia nie będą odpowiednio widziane w oczach towarzysza. Człowiek w takich momentach popada w skrajności dokonując wyborów. Najgorszym może być dopowiedzenie sobie historii i wzięcie sprawy w swoje ręce. Cholera. Spojrzałem w kierunku Mikoto.
- Bez przesady. Jak ostatnio lekko rozciąłem nogę o gałąź to zaczęłaś mnie maltretować o jątrzeniu się rany i śmierci jeśli nie zaleczę skaleczenia. Widzisz wszystko zawsze w najgorszy możliwy sposób.
Skupiłem wzrok na Mikoto mając nadzieje, że zrozumie cel moich wypowiedzi. Podobnie skierowałem się w stronę Mujina oczekując od niego tego samego. Kan na ten moment nie był pewny niczego, był jednak osobą, która miała coś w głowie. Sam wskazał na bardzo małe prawdopodobieństwo, że stać mogą za tym Uchiha. Musiał więc jak ja szukać rozwiązania tej zagadki, dałem więc wiarę, że dojdzie w końcu do tych samych wniosków, bądź dojdzie do nich za sprawą mojej wypowiedzi. Skierowałem się w stronę blondyna.
- Prawdą jest jednak to, że przed rozpoczęciem walk Kan gorzej się poczuł. Wspominał nam, że od kilku dni ma gorsze samopoczucie. Istnieje więc duża szansa, że dopadła go choroba, której symptomy lekceważył.
To mogłem powiedzieć. Nie trzeba być medykiem aby wiedzieć, że nieleczone choroby mogą nieść bardzo nieprzyjemne konsekwencje.

[Mujin]

Mujin miał zamiar sprawdzić temperaturę ciała, podobnie zresztą jak wszystkie inne objawy, samodzielnie. Podjął decyzję o zapytaniu się o objawy, ale też o samodzielnym sprawdzeniu symptomów. Jeśli stan pacjenta zmienił się podczas procesu wyciągania trucizn, a diagnoza została przeprowadzona przed tym procesem, to mogło mieć to wpływ na objawy. Wydawało się to oczywistą konkluzją po poddaniu pacjenta intensywnemu wysiłkowi fizycznemu. Metoda z bąblem wody była jak najbardziej skuteczna do pobierania próbek, obciążała jednak ciało u osoby, od której się pobierało i wywoływała spory dyskomfort. Pacjent jednak zdecydował się zaufać diagnozie drugiego medyka i nie zezwolił na sprawdzenie jego stanu. Na początku nie do końca zauważył naturę jego wzroku, ale w połączeniu z nieufnością w jego stronę zdecydował się nie drążyć dalej. Co prawda mogło mieć to wpływ na jego życie, niekompletna lista objawów mogła skutkować błędnym rozpoznaniem substancji, ale z jego doświadczeniem powinien móc uzupełnić brakujące luki posiłkując się częściowo wiarygodnymi objawami podanymi przez drugiego medyka.
- Rozumiem. Poczekaj zatem, już zajmuję się tworzeniem odtrutki. - i z taką odpowiedzią skierował się do stołu, rozkładając swój statyw. Wcześniej jednak wydając polecenie Mikoto, które ta skomentowała w niewybredny sposób. Nie rozumiał źródła tego zachowania. Może próba sprawdzenia objawów tak ją zdenerwowała? Brak zaufania do jej osoby? Do medyka potencjalnie niższego rzędu, którego widział po raz pierwszy, jak dobrze pamiętał? Nie potrafił połączyć kropek. Zamiast tego, podczas rozkładania statywu alchemicznego ze zwoju, odpowiedział. Nie marnując czasu wyłącznie dla jej osoby,.
- Nie musisz być medykiem, by rozpoznać usta. Jeśli nie masz zamiaru pomagać pacjentowi w uzupełnieniu krwi i tym samym przyśpieszeniu jego powrotu do zdrowia, to co tutaj robisz? - skomentował, wybierając się po potrzebne składniki z szafki. I tak tam musiał pójść, więc pozwolił sobie na wzięcie dwóch pigułek ze skrzepniętą krwią i położenie ich na granicy stołu. Tak, by Mikoto mogła je wziąć i się nie fatygować. Oszczędność czasu wynikająca z dwukrotnego przebycia drogi z szafki i do pacjenta. Ta w międzyczasie zaczęła obmywać go z krwi i zasklepiać ranę stworzoną do pobrania trucizny. Czyli odpowiednie czynności, co wskazywało na znajomość dobrych praktyk medycznych. Ale, o dziwo, nie miała zamiaru odejść od łóżka w celu zabrania piguł z szafy. Aktywnie odmawiała czynności poprawiającej stan zdrowia Kana, mimo dopełnienia całej reszty procedur. Błąd. Wynikający, zapewne, z emocji i osobistej opinii. Czyli jeden z najgorszych rodzajów błędów, bo czysto subiektywny.
- Fochy i dąsy u medyka są nieakceptowalne. Każda chwila może decydować o życiu i śmierci, więc zaprzestań tego zachowania. Dla dobra twoich przyszłych pacjentów. - dodał jeszcze, pobierając próbkę trucizny z misy z wodą i wlewając ją do odpowiedniego szklanego naczynia w statywie. Teraz rozpoczął się proces analizy trucizny pod względem potencjalnych składników i znalezieniem sposobu na ich skontrowanie. W teorii najbardziej skomplikowany proces, nie miał więc zamiaru skupiać się na dalej na obecności kolejnych gości czy dalszych emocjonalnych rozterkach Mikoto.
Nie można było spodziewać się, że proces ten będzie szybki i bezproblemowy. Była to delikatna procedura, może nawet trudniejsza, niż samo przygotowywanie trucizny. W tworzeniu śmiertelnego specyfiku zna się przepis i kluczem jest odpowiednie połączenie składników. Tutaj trzeba go zgadnąć, rozwiązać łamigłówkę bez jakichkolwiek podpowiedzi. Wszystko musi być rozwiązane samemu i w oparciu o faktyczne dane, które potem można połączyć ze szkodliwymi substancjami i stworzyć coś, co miało neutralizować ten konkretny składnik. Czasem też antidotum powinno być czymś więcej, niż tylko sumą składników i, zgodnie ze słowami jego mistrza, trzeba było doprawić to czymś konkretnym. Odparowanie wody było pierwszym krokiem. Następnie rozpisanie właściwości fizycznych. Filtrowanie, sprawdzenie grudek, które mogły świadczyć o niejednorodności substancji. Jego ogromne doświadczenie i ogólna medyczna wiedza i tak przyśpieszały cały proces, dlatego prace postępowały bardzo szybko. Wiele razy miał styczność z truciznami, wiedział więc jak potencjalny twórca mógł połączyć konkretne składniki. I jakich użyć - założył bazę w postaci ziół pochodzących z okolicznych terenów. Inne, bardziej niebezpieczne mieszanki, wchłaniałyby się znacznie lepiej i nawet wyszkolony medyk miałby problem ze zdobyciem próbek.

  Ukryty tekst

[Kazuma]

Odpowiedź Kana w niczym nie pomagała. Zamiast normalnie wyjaśnić sytuację, to zareagował podobną agresją do tej emanowanej przez Kazume. Blondyn miał swoje powody. Klan stanowił dla niego jedną z największych wartości i poddanie się w walce w taki sposób stanowiło rysę na jego wizerunku. Stąd wynikało naskoczenie na sensei'a.
Lekko się skrzywił, ale zamilkł, pozwalając całej reszcie tutaj obecnych na dorzucenie swoich pięciu groszy. Mujin z kolei był całkowicie zaabsorbowany przyrządzaniem jakiegoś specyfiku, toteż nim sobie chwilowo głowy nie zaprzątał. Co innego białowłosą, która była nadęta niczym paw w przeciwieństwie do czarnowłosego, który potrafił się normalnie wypowiadać - Masz na myśli tych półmózgów? Już raz pokazali, na co ich stać. Wiedz, że będą mieli gdzieś, kto wszczął rozróbę i wywalą cię razem ze mną - skierował wzrok na Yami'ego - To w końcu uratowano mu życie, czy się przeziębił, bo się nie kleicie w zeznaniach. - tym razem zwrócił się do Mujina - Panie doktorze Mujin. Co mu jest? Bo robi się tu jakaś szopka. Zaraz ktoś mi powie, że poddał walkę przez katar - wyglądało to, jak jakaś próba tuszowania tego, co się wydarzyło. Kan robi sobie jaja, białowłosa mówi o kordonie życia, z kolei czarnowłosy bagatelizuje sprawę.

Odsunął się lekko na bok, by nie wchodzić w drogę medykowi, który jemu samemu udzielił ostatnio wyrafinowanej pomocy medycznej, stawiając na nogi w trybie natychmiastowym przy bardzo poważnych obrażeniach. Nie oznaczało to bynajmniej, że dokładnie nie przyglądał się temu, co się odbywa. Zwłaszcza jeśli nie uzyskał informacji na temat zdrowia Kana, która by go w jakimś stopniu satysfakcjonowała. Dopiero gdy procedury medyczne się skończyły, naszła go myśl powiązana z jutrzejszym dniem. Pech chciał, że dostał w swoim mniemaniu całkiem mocnego przeciwnika, a podczas ich ostatniej dysputy Mujin wspominał o tym, jak wielu talentów człowiekiem jest - Panie doktorze Mujin, podczas mojej ostatniej wizyty wspominałeś, że zajmujesz się specyfikami wzmacniającymi. Masz coś może na stanie? Bo jak patrzę po pierwszej rundzie turnieju, to będę walczył z prawdziwym monstrum. Doping chyba nie jest zakazany co? Narzędzie ninja, jak każde inne - zupełnie nie przejmował się tym, że w pomieszczeniu byli także inni. W swoim mniemaniu był ostatnią ostoją klanu Senju na turnieju i musiał niczym tonący brzytwy się chwytać. Nie, żeby uważał, że normalnym starciu nie miał szans. Widział jednak, co potrafi wyprawiać członkini klanu Jugo i zdecydowanie wykraczało to poza jego fizyczne możliwości. Jakakolwiek wartość dodana zwiększała jego szanse na zwycięstwo.

[Shinsu]

Złudzenia Shinsu'a o możliwości spokojnej rozmowy i podpytania Mujina, Yamiego i pozostałych osób o wyniki walk szybko zostały rozwiane, gdyż zanim badania jednego z zawodników (jak Shinsu wnioskował słysząc, co nie co z ich rozmów) zostały zakłócone wtargnięciem (bo spokojnym wejściem tego nazwać nie można było) jeszcze innego zawodnika, który najwyraźniej nie umiał się pogodzić z poddaniem walki przez leczonego. Mała awantura, która tutaj właśnie wybuchała uzmysłowiła Douhito, że lepiej jest się stąd zabrać, póki on sam nie zostanie wciągnięty w awanturę. Co prawda wątpił, by któryś z uczestników miałby celowo go angażować w dyskusję, ale różne rzeczy się dzieją, jak chociażby nagle rzucony stół w karczmie... lepiej się więc było ulotnić zanim nie doszło do dalszych przepychanek.

Następny post: viewtopic.php?p=197217#p197217

  Ukryty tekst

[Kan Senju]

Kan stopniowo zaczynał się czuć coraz lepiej, pewnie to efekt wyjęcia części trucizny oraz jego sporej wytrzymałości co zostało potwierdzone przez białowłosą. Kiwnął tylko głową z uśmiechem przyjmując to do wiadomości, ale prawdziwe problemy rozpoczęły się później. Mikoto chciała zapewne zataić przed nieznajomym fakt użycia trucizny tak razem z słowami Yamiego trzeba przyznać iż mieszali się w zeznaniach. Sam miałby wątpliwości po wysłuchaniu ich oboje, więc nie chcąc dodawać oliwy do ognia niczego nie dodawał słuchając wszystkiego z pozycji leżącej. To spowodowało natychmiastową odpowiedź Kazumy, który po prostu zachowywał się jak buc po raz kolejny. Powoli miał takiego zachowania dosyć przeklinając w głowie jak ojciec wpakował go na minę z naukę młodzieńca. Może powinien go jeszcze przy okazji wychować? Miał tego dość tak więc sam postanowił zakończyć tą farsę wtrącając swoje trzy grosze. Zebrał w sobie siły, aby z pomocą rąk przejść do pozycji siedzącej. Co ciekawe nie kręciło mu się już w głowie, więc ostatecznie nie posiadał z tym większego problemu. Nim jeszcze zapytany Mujin cokolwiek odpowiedział dał wyraz swojego niezadowolenia z obecnego zachowania pobratymca.
- Co by mi nie dolegało to nie jesteś moją matką, abyś musiał o tym wiedzieć. Ani też przełożonym, bo to ja jestem wyższy rangą z nas dwojga więc odpuść sobie dalsze wścibstwo w nie swoje sprawy. Jeżeli chcesz się dowiedzieć to powinieneś nauczyć się zachowywać normalnie, a nie wpadać jak nadąsany orangutan.
Po powrocie do Shinrin będzie musiał się głęboko zastanowić czy zechce mu przekazać jakąkolwiek wiedzę. Po prostu miał dosyć blondyna i jego ciągłych pyskówek, a przez otrucie nie posiadał wcześniejszej cierpliwości do niego. Może później mu to przejdzie, kto wie. Będąc już w pozycji siedzącej westchnął uspokajając się trochę aby zwrócić się do zajmującej się nim dziewczyny.
- Nawet zawroty głowy minęły, prawdopodobnie potrzebuję jeszcze trochę odpoczynku i będę w pełni sprawny. Na pewno duża w tym zasługa twojej pomocy, dziękuję za to.
Lekko się ukłonił dając wyraz swojej wdzięczności, bo mogła tego potrzebować szczególnie po niektórych przykrych słowach od pewnych osób. Chciał aby wiedziała, że przynajmniej on docenia jej wkład w ratunku. Następnie niemrawym ruchem sięgnął po swoje odzienie, bo przecież górna część garderoby została zdjęta do wyciągania trucizny i zaczął się ubierać w pozycji siedzącej. Po tych wszystkich dzisiejszych wydarzeniach chciał jak najszybciej opuścić to miejsce, a już przynajmniej wydawało mu się aby miał wystarczająco siły aby dotrzeć do przydzielonego mu pokoju na czas pobytu w Sogen.
- Pomożesz mi wstać? Nie mam zamiaru przebywać w placówce medycznej uchiha dłużej niżeli to konieczne więc wrócę do domu gdzie pójdę od razu spać.
Najchętniej zapytałby się czy Mikoto nie pomogłaby mu też pokonać tej drogi dla zabezpieczenia, ale nie chciał nadwyrężać jej cierpliwości bardziej.

[Mikoto]

Nie sądziła, że można tak szybko stracić szacunek do drugiego, świeżo poznanego medyka. Od początku traktował ją jak kogoś gorszego od siebie i nie mającego odpowiedniego doświadczenia. Najpierw podważył jej medyczny autorytet, chcąc zbadać na własną rękę pacjenta i upewnić się, czy aby na pewno się nie pomyliła, a teraz śmiał wypominać jej zachowanie i pouczać ją. Tego już nie miała zamiaru puścić płazem, zwłaszcza że w niczym mu nie zawiniła i nie dała powodu, żeby tak ją traktował. Czy ona krytykowała jego doświadczenie? Nie. Była gotowa z miejsca mu zaufać, bo skoro zdeklarował swoją pomoc przy miksturze, to znaczy, że się na tym znał i nic jej do tego, jakie miał swoje metody. Dlaczego więc ten śmiał wypominać Mikoto jej własne? Do tego jego słowa zabrzmiały tak, jakby swoim zachowaniem miała zaszkodzić Kanowi. Bo co? Bo nie poleciała w podskokach po pigułki, o których mówił? Na razie nie były potrzebne. Proste. Jego polecenie brzmiało następująco: ''Jeśli Kan dalej będzie kaszlał krwią...'' Nie robił tego, więc nie interweniowała, co nie znaczyło, że strzeliła fochem i szkodzi pacjentowi. No ale Mujin najwyraźniej żył w swoim świecie. Niemniej ona też była medykiem i zasługiwała chociaż na odrobinę zaufania. Jako medycy, powinni razem współpracować, a nie wchodzić sobie w drogę, a skoro Mujin złamał tą barierę, to niech nie oczekuje, że Mikoto będzie mu za to dziękować. Dyskusja była dla niej skończona. Nie zamierzała dalej wchodzić w pyskówki z zadufanym medykiem. Najważniejszy był dla niej stan Kana, który najwyraźniej zaczął się poprawiać po jej interwencji, co naprawdę ją ucieszyło.
Jej dobre samopoczucie niestety nie trwało długo, bo zjawił się jakiś Blondyn i zaczął robić awanturę Kanowi za to, że poddał walkę. Wyglądało na to, że dobrze się znają, skoro Kan tak dobitnie mu odpowiedział. Mikoto tym samym dostała też sygnał, że albo Senju nie ma zamiaru mówić tamtemu prawdy o truciźnie, albo zrobi to za chwilę, gdy obaj ochłoną, dlatego też wkroczyła i wyjaśniła, że stan Kana był na tyle poważny, że wymagał zabiegu i dalszego leczenia. Zostawiła tym samym sobie furtkę, gdyby Kan zdecydował, że nie powie jednak prawdy, a wtedy miała zamiar wymyślić kłamstwo, które usatysfakcjonuje Blondyna. W końcu życie kompana było ważniejsze, niż jakaś głupia walka, prawda? Jej starania szybko jednak zniweczył Yami, który podważył jej zdanie i zbagatelizował problem do głupiej choroby, twierdząc też, że Mikoto przesadza. Nie, żeby właśnie trzymała w miednicy zakrwawione płótna po zabiegu. Tak, to tylko głupia choroba, nic strasznego, więc przecież mógł walczyć i nie poddawać walki, prawda? Rzuciła Yamiemu wściekłe spojrzenie, bo Blondyn zareagował właśnie tak, jak się tego spodziewała, czyli zrównał ''chorobę'' do jakiegoś głupiego przeziębiania i wyczuł, że coś jest nie tak, dlatego poprosił o zdanie Mujina. W tym momencie miała ochotę wygarnąć Yamiemu jego głupotę. Nie był medykiem, nie znał się na tym i pierdolnął taki badziew, który dał odwrotny skutek do zamierzonego. Miała tego wszystkiego dość i jeszcze brakowało, żeby Mujin powiedział temu Blond narwańcowi prawdę, to już w ogóle zrobi się syf na całe Sogen, bo tamten wyglądał, jakby Klan był dla niego wszystkim i zapewne czegoś takiego nie puści płazem. No ale odezwał się sam poszkodowany, czyli Kan, i dał jasno do zrozumienia, że Blondyn nie zasługuje na słowa prawdy, zachowując się tak, a nie inaczej. Przy okazji doprowadził się do pozycji siedzącej i stwierdził, że nawet zawroty głowy mu przeszły, co było naprawdę sporą poprawą. Mikoto uśmiechnęła się do Senju, gdy ten podziękował jej za to, co dla niego zrobiła. Przynajmniej on docenił jej starania, gdzie z pozostałych stron dostała tylko negatywne sygnały.
- Cieszę się, że mogłam Ci pomóc. - Odpowiedziała mu z uśmiechem. - Musisz jednak na siebie uważać i nabrać sił, odpoczywając.
Kan jednak chciał wstać i opuścić placówkę Uchiha, aby móc odpocząć w bezpieczniejszym dla siebie miejscu, czyli zapewne tam, gdzie został zakwaterowany jego Klan. Mikoto miała pewne wątpliwości co do bezpieczeństwa takiego miejsca, bo może właśnie tam został otruty, no ale przynajmniej będzie wśród swoim. Ona sama zaś postanowiła nie tylko pomóc mu wstać, ale też odprowadzić go, aby upewnić się, że nic mu się po drodze nie stanie.
- Odprowadzę Cię. - Zakomunikowała. - Nie jesteś jeszcze w pełni sił.
Tak więc gdy Kan się ubrał, ona zarzuciła na plecy swój wachlarz i zgarnęła misę z zakrwawionymi płótnami, żeby przekazać je do prania. Pozwoliła, żeby Kan się na niej oparł i oboje opuścili to miejsce, a towarzystwo niech sobie dalej robi co chce. Ona nie miała zamiaru tu zostać.

[zt]