[Event] Trybuny Północ

[Kamiyo Ori]

Szarooki medyk wiedział, jak walczą Uchiha. Ogień był ich domeną. Nie zdziwiło go więc, co takiego zaserwowali strażnicy pochodzący z tego właśnie klanu. Przeliczył się jednak w kwestii własnych zdolności. Wydawało mu się, że zdoła umknąć pod strumieniem, jednak ten i tak go dosięgnął. Oberwał jednak niezbyt mocno, a jego szaleńczo bijące serce wpompowało w organizm taką ilość adrenaliny, że nie odczuwał bólu. Przynajmniej jeszcze chwilę. Skrzywił się nieco, gdy jego przeciwniczka stała się ludzką pochodnią w momencie, gdy technika Uchiha zetknęła się z jej ciałem. Uderzył ją dość mocno, starając się, aby straciła przytomność po przyłożeniu. Może i była jego wrogiem i atakowała cywilów, ale śmierć w płomieniach należała do jednych z najgorszych. Litościwie więc chciał pozbawić jej świadomości, odrzucając na arenę, gdzie rozbiła się o jeden z kamiennych słupów. Wystarczyło to, aby wyeliminować ją z walki. Czy przeżyła? Tym mógłby zacząć się martwić, gdyby nie to, że odwracając się, z powrotem do jednego z lokalnych shinobi dojrzał wielkie głazy pędzące z dość pokaźną szybkością w kierunku ich wszystkich. Instynkt samozachowawczy jednak nadal nie funkcjonował, przynajmniej jak u co niektórych tutaj i w odruchu rzucił się w kierunku zranionego Uchiha, aby zabrać go i samego siebie z promienia rażenia. Na zajmowanie się rannymi jeszcze miał przyjść czas, ale wpierw fajnie by było nie mieć wiszącej groźby śmierci w każdej chwili tego starcia.

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Duża torba na pośladkach przyczepiona paskiem.

  Ukryty tekst

[Anzou]

Tych dźwięków i widoków Anzou nie chciał doświadczać. Za żadne skarby. Nie było to przyjemne, nie powodowało to uśmiechu na jego twarzy. To było coś okropnego. Sytuacja, w której wszyscy się znaleźli była tragiczna. Co gorsza, młody Shinobi nie miał za cholerę pojęcia o co w tym wszystkim chodzi. To co innego ginąć za jakąś sprawę, gdzie ma się wiedzę na dany temat i chce się to zrobić. Teraz... nie wiedział czy przetrwa. Tarcza z ludzi... cholera zadziałała i dała mu chwilę czasu, jednak zapach, krzyk, widoki oraz sposób w jaki technika potraktowała cywili... Tragedia. Młody Kaminari dzięki temu mógł przystąpić to małego kontrataku, który stał się skuteczny. Białowłosy zlikwidował przeciwnika, który posiadał identyczne umiejętności jak on sam. Czy właśnie pozbył się członka klanu? To teraz nie miało najmniejszego znaczenia. Wróg zdołał dokonać ostatecznego ataku, a w nastolatka leciały jakieś ziemne pociski. Chłopak widząc to czym prędzej złożył pieczęci do Reberu i wytworzył 4 wiązki, każdą jedną skierował w nadlatujące pociski. Chciał je zlikwidować, skruszyć, zrobić cokolwiek, aby zmniejszyć ich siłę rażenia. Sam oczywiście nie zamierzał stać w miejscu, cały czas był w ruchu. Nie obchodziło go to miejsce. Było tu niestabilnie, a przeciwnikiem może okazać się każdy. Chłopak uważa na to co się dzieje i stara się ominąć każdego, kto stanie mu na drodze. Porusza się z maksymalną prędkością.

  Ukryty tekst

[BeeBee-Hachi]

Kamiyo - wierny swojej profesji i światopoglądowi nawet, kiedy wokół latały głazy, kwas i ogień, posłał przedstawicielkę bądź też nukeninkę tegoż szczepu na arenę, choć ta zdążyła już zająć się ogniem... a siła jego ciosu raczej przetrąciła jej kark. Jeśli tak się jednak stało, to mogła to być jednak w istocie łaska - wiele ofiar klanu Uchiha koniec końców ginęło właśnie potworną śmiercią od ognia, doświadczając przed zgonem potwornych cierpień. Terrorystce zostało to jednak oszczędzone.

Kolejnym punktem na bieżącej liście zadań stało się jednak uniknięcie głazów, które były celowane co prawda nie w niego, ale nadal mu zagrażały - jemu, lub strażnikowi Uchiha, który właśnie próbował się podnieść, pomimo odniesionych ran. Medyk, na szczęście nie spowolniony zbytnio, rzucił się i jemu na pomoc, podczas gdy drugi ze strażników - ten sam, który podpalił kwasową kunoichi - teraz obrócił się, skupiając na ciężko rannym shinobi posługującym się błyskawicami, ciskając w niego kilkoma shurikenami. Chęć niesienia pomocy mogłaby się dla Kamiyo skończyć tragicznie - poruszanie się z większym od niego człowiekiem pod ramieniem nawet z obecną siłą było po prostu dramatycznie niewygodne między rzędami ław i ograniczało jego szybkość. Mogłaby, gdyby nie wiązki błyskawic, których użył Anzou, Władca Piorunów z klanu Kaminari. Dwie nie trafiły, dwie jednak faktycznie zderzyły się z głazami, a zawarta w nich energia wystarczyła, aby zniwelować moc, która napędzała Dotonowe twory i rozkruszyć je w deszcz niegroźnych kamyków, które jedynie będą kosztować Kamiyo parę siniaków na plecach.

Dwa pozostałe kamienie przeleciały już niegroźnie obok Anzou i nad trybunami, trafiając niegroźnie gdzieś w piach areny. Co do piachu jednak... kiedy shurikeny strażnika Uchiha pomknęły ku błyskawicowo-dotonowemu terroryście, ten chyba zrozumiał, że to jego ostatnie sekundy życia - i postanowił umrzeć dla sprawy, o jaką walczył - nawet, jeśli nie była ona była zrozumiała dla pozostałych zgromadzonych w okolicy shinobi. Kolejny wybuch notek wstrząsnął trybunami, a piach, który je do tej pory przytrzymywał, został zmieniony w szkło i rozproszony w krytycznym punkcie, przez co wraz z shinobi-terrorystą runęła cała konstrukcja trybun. Została już na nich tylko garstka osób, które próbowały uciec na ulice miasta, jak najdalej od walk, jakie nagle zaczęły się toczyć poza arenami. Zarówno Kamiyo, jak i Anzou poczuli, że grunt pod ich nogami nagle się załamuje i musieli wybierać - czy ratować ostatnich cywilów i ryzykować, że zostaną wraz z nimi pogrzebani, czy też ratować siebie.

Strażnik, którego uratował Kamiyo, wyszarpnął się z jego uścisku.

- Zostaw mnie, ratuj ludzi! Dam sobie radę! - warknął do niego, plując przy tym krwią i sięgając do kieszeni po pigułkę z krwią, starając się stanąć samemu na nogach. Choć ton nie był przyjemny, wydawał się mieć źródło w zwykłej trosce o obywateli miasta. Jego kolega widząc, co się dzieje pomknął ku najbliższej dwójce ludzi - młodemu chłopakowi oraz dwunastoletniej dziewczynce - chcąc ich najwyraźniej ściągnąć na piach areny, nim trybuny całkiem się rozpadną.

Tymczasem z terenu aren, bliżej loży i miejsca, gdzie miała miejsce walka faworyta rodu Uchiha działy się rzeczy... co najmniej widowiskowe. Kamiyo jak i Anzou jedynie kątem oka, ale byli w stanie zarejestrować pojawienie się jakiegoś kolosalnego tworu chakrowego, przypominającego... coś na wzór ogromnej, płonącej zbroi, choć niepełnej - widzieli tylko głowę i rękę tegoż tworu, która atakuje jakiś obiekt na arenie, który ciężko było namierzyć okiem. Podobnie szybka była bestia utkana z błyskawic, która pomknęła chyba w stronę tego samego celu.


TL;DR:
Jesteście cali, przeciwnicy martwi. Trybuny się jednak walą i macie parę sekund na reakcję.

  Ukryty tekst

[Kamiyo Ori]

Ludzkie życie było bardzo kruche. Było to tym bardziej wyraźne w bezwzględnym świecie shinobi. Ogień mógł zakończyć żywot terrorystki w najgorszy możliwy sposób, ale próba okazania litości przez młodego iryonina zakończyła się wręcz zbyt dobrze. Widział, jak wygięła się jej szyja. Pal licho utratę świadomości. To nie strażnik Uchiha przeciął nić jej żywota, tylko zrobił to ten, który tak rozpaczliwie chciał oszczędzić innym dodatkowych cierpień. Ironio. Choćby jednak chciał posiedzieć w zadumie i odrazie do siebie samego, rozważając, jak lepiej mógłby rozwiązać tę sytuację, to czasu było naprawdę niewiele. Konstrukcja trzymała się chyba na słowo honoru, a w ich stronę nadlatywały dwa stanowczo zbyt duże głazy. Szybki manewr związany z próbą odciągnięcia kogoś, kto mógł ważyć, tak przynajmniej półtora raza tyle, co szalony higienista mogłaby się skończyć bardziej niż tragicznie, gdyby nie to, że Włatca Piorónuf rozprawił się z najpoważniejszym zagrożeniem. Co prawda oberwał gradem kamieni po pleckach, ale był już dość żylasty i zaprawiony w bojach. Gorsze rzeczy był w stanie przerwać.

Trzeba było jednak wykonać mentalną gimnastykę, polegającą na zaplanowaniu kolejnych posunięć. Partyjka shougi na czas nie była jego mocną stroną, ale miał on kilka wypracowanych taktyk. W przeciwieństwie jednak do tej pięknej gry to on nie planował nikogo poświęcać, przynajmniej w zasięgu swoich rąk. Ubolewał nad tym, że tak mało potrafił, by być użytecznym w tym starciu…

Na razie cała czwórka żyła. Typek, który jednak był w najgorszym stanie, po spotkaniu się z kwasową chmurką jednak z jakiegoś powodu wyrwał mu się z ręki. Podłoże pod nimi się zaczęło trząść i właściwie sekundy dzieliły ich od runięciu wraz z nimi. Ori szybko podjął decyzję. Wyszeptał coś pod nosem i przyłożył obie ręce do typka, któremu w mgnieniu oka zregenerowały się kości, skóra i mięśnie uszkodzonych nóg. W końcu, jako ranny miał bardzo utrudnioną mobilność, a on nie będzie zostawiał za sobą szlaku trupów, tylko po to, aby on mógł przeżyć.

Całe to zajście trwało może moment, zanim trybuny zaczęły się sypać. Jak tylko technika zadziałała, to wyjątkowo cichy i małomówny lekarz wydarł się na strażnika. – RATUJ SIEBIE I INNYCH! NA ARENĘ! – Co on sam również planował uczynić. W pierwszej kolejności szukał jakichś niedobitków, w postaci kobiet i dzieci. Te były stosunkowo małe, więc była szansa, że jeszcze zdoła je przerzucić w kierunku piaszczystego (błotnistego?) podłoża areny, gdzie sam również zamierzał skoczyć. W końcu w najgorszym razie złamią nogi, ale nie stracą życia.

  Ukryty tekst

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Duża torba na pośladkach przyczepiona paskiem.

  Ukryty tekst

[Anzou]

Sytuacja była bardzo dynamiczna. Młodzieniec z klanu Kaminari musiał się dostosować, ponieważ tylko to gwarantowało mu przeżycie. Anzou z sukcesem wyeliminował jednego z przeciwników, który władał takimi samymi technikami jak on. Dlaczego tak było? Skąd znał te techniki? Na te pytania odpowiedzi znajdą się później. Chłopak musiał przetrwać, musiał przeżyć, a przy okazji spróbować uratować jakieś życie ludzkie. Takie było przynajmniej założenie. Białowłosy postanowił po najkrótszej linii oporu jaka tylko była wskoczyć/znaleźć na Arenie. Trybuny nie były w najlepszym stanie, trzymały się tylko na włos. Młody Kaminari jeżeli będzie taka możliwość weźmie pod pachę kogoś, ale tylko w momencie, gdy będzie mieć pewność, że przełoży się to na uratowanie życia jego. Niestety - wszystkich tutaj nie uratuje. Musi zachować się nieco egoistycznie, aby zmaksymalizować swoje szanse. Jeżeli będzie to konieczne - skoczy. Jest chyba na tyle wytrzymały, że powinien sobie poradzić.

  Ukryty tekst

[BeeBee-Hachi]

Ranny strażnik, który gotów był już poświęcić prawdopodobnie bohatersko swoje życie - szansa na to, że przetrwałby upadek w plątaninie drewna, kamienia i cholera wie czego jeszcze przy otrzymanym wcześniej porażeniu elektrycznością była dość mała - nagle zyskał pełną swobodę ruchów, gdy potężna lecznicza chakra przeszła przez jego ciało. Zamrugał, wyraźnie zdziwiony, po czym po prostu skinał głową z wdzięcznością i ruszył razem z Kamiyo oraz drugim towarzyszem, aby zacząć ściągać tych cywilów, którzy nie mieli już szansy ucieczki z trybun na błotnisto-żwirową w tym momencie arenę. Niestety, czasu było mało, a ludzi... po prostu zbyt dużo, chociaż w porównaniu z tym, co mogłoby się dziać gdyby nie pomoc nie tak znowu tajemniczych hałd piachu i tak garstka. Trójka shinobi nie miała jednak zamiaru poddać się z tego powodu tylko, więc zaczęli się uwijać, czym prędzej chwytając spanikowane osoby, które teraz - widząc sporą wyrwę oraz osypujący się piach z prowizorycznej drogi ewakuacyjnej - sami zaczęli się wycofywać, bliżej niższych rzędów i granicy z areną. Nawet Anzou, nauczony po ostatniej wojnie instynktu przetrwania i targany wątpliwościami co do natury niedawnego oponenta, zdołał po drodze chwycić jakiegoś dzieciaka i razem z nim zeskoczyć bezpiecznie na teren areny, oddalając się nieco. Po kilkunastu sekundach na ziemi bezpiecznych - przynajmniej chwilowo - było już kilkanaście osób, po czym trybuny wreszcie runęły, a wraz z nimi garstka osób, których nie zdołano uratować. Paru jeszcze skoczyło po prostu bez ponaglania na piach areny - dwójka skręciła przy tym kark, trzech złamało ręki lub nogi, dwójka została złapana przez pozostałych.

Chwilowo sytuacja w tej części... wydawała się opanowana. Słychać jednak było krzyki rannych, a także płacz tych, którzy właśnie stracili bliskich. Potężne techniki, jakie były miotane bliżej loży powodowały co prawda, że cały teren się trząsł, nie dochodziły jednak w pobliże grupki uratowanych. Wyglądało na to, że mieli krótki moment oddechu i szansę na to, żeby podjąć dalsze decyzje. Strażnik, którego Kamiyo uratował, podszedł do niego.

- Dziękuję za tamto, byłem gotów już zdechnąć... Dobrze, że mogę się jeszcze na coś przydać dzięki tobie. Nie wiem, jakie są twoje zamiary, ale chętnie przyjmiemy pomoc z dalszą ewakuacją tych, którzy przetrwali. Myślę, że powinniśmy się wycofać do szpitala polowego, tam robiliśmy najdokładniejsza inspekcję i nie widziałem, żeby cokolwiek tam eksplodowało. Potem jeden z nas spróbuje skontaktować się z dowództwem i dowiedzieć się, jaki jest plan. - stwierdził, patrząc na ludzi, których jego towarzysz właśnie zbierała w grupkę, starając się uspokoić nieco. Potem spojrzał na chaos, jaki panował w pozostałych częściach areny, a jego twarz zbladła lekko. - O ile jakiś jest... - mruknął cicho.

[Kamiyo Ori]

Emocje i adrenalina pulsowały w skroniach młodego medyka. Operacja związana z dosłownym wrzucaniem ludności cywilnej na arenę odbyła się w miarę sprawnie, chociaż niestety nie obyło się bez ofiar. Jak sam już wylądował na ubłoconym podłożu areny, to aż przygryzł wargę do krwi, na widok tych kilku, którzy nie przeżyli lądowania oraz tym, którym zdołać nie pomogli. Byli jednak również połamani, którym był w stanie szybko pomóc. W pierwszej kolejności byli ci z połamanymi nogami, które uniemożliwiały im sprawne poruszanie. W sytuacji, w jakiej się znaleźli, to mogło skończyć się tragicznie, dlatego bez zbędnych ceregieli podszedł do jednego z nich, by dać sygnał ręką do innych, by donieśli rannych obok. Tym sposobem mógłby uzyskać kilka sekund na przełączaniu się pomiędzy pacjentami.

W międzyczasie strażnik, który wyraźnie miał fajny plan na bohaterską śmierć, której tak stanowczo odmówił szarooki medyk, zdecydował się na przedstawienie swoich przemyśleń. Ori przysłuchiwał się jego słowom jedynie częścią swojej uwagi, tak aby nie przerywać koncentracji na leczeniu swoich pacjentów. Jego medyczny zabieg jednak nie należał do najprzyjemniejszych, gdyż nastawiony był na szybkość operacji, a nie jej humanitarny przebieg. W końcu byli w środku zamachu, nie było czasu na dodatkowe kremiki i błotka, mające uprzyjemnić medyczne techniki w działaniu. – W takim razie tam się na razie wycofajmy. – Powiedział, odrywając swoje ręce od ostatniej z pechowych osób. Mógł się w końcu skupić na sobie. Jemu też się dostało, ale nie było to nic na tyle zagrażającemu życiu, aby w pierwszej kolejności zaczynać od siebie. W przypadku jednak kolejnego starcia wolał się przygotować na najgorsze.

Użyte techniki:

Nazwa

Chiyute no Jutsu

Ranga

D

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni | 2 metry (Iryōjutsu A)

Koszt Ranga D: B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (1/2 na turę)
Ranga C: B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (1/2 na turę)
Ranga B: B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% (1/2 na turę)

Dodatkowe W przypadku leczenia samego siebie, technika działa rangę niżej i wymaga całkowitego skupienia | Po zasklepianiu większych ran tą techniką pozostają blizny na ciele rannego

Opis Podstawowa i najważniejsza technika w asortymencie każdego medycznego ninja. Użytkownik przykłada obydwie dłonie w okolice rany pacjenta i przesyła do niej swoją chakrę. Ta przyśpiesza naturalne właściwości regeneracyjne ciała, wymuszając zasklepianie się ran i naprawę naczyń krwionośnych. Trudność zabiegu zależy bezpośrednio od rodzaju rany - szarpane są trudniejsze do zaleczenia niż zwykłe cięcia, a wielkość ubytku ciała czy stopień narażenia na infekcję zwiększają trudność poprawnego wyleczenia. Skuteczność techniki zależy bezpośrednio od umiejętności, wiedzy medycznej użytkownika i ilości chakry w nią włożoną, przez co zaawansowani medycy są w stanie osiągnąć znacznie lepsze rezultaty niż nowicjusz:

Iryōjutsu D Technika jest w stanie wyleczyć pomniejsze rany i tamować krwawienie z mniejszych naczyń krwionośnych. W przypadku poważnych ran jest w stanie zmniejszyć krwawienie. Nadal zalecane jest korzystanie ze środków dezynfekujących i opatrunków. Proces jest też stosunkowo wolny. Leczenie ran lekkich trwa dwie tury.

Iryōjutsu C Medyk nie musi trzymać rąk na ranie, szczędząc bólu pacjentowi. Oprócz tego możliwości regeneracyjne nasilają się, możliwe jest tamowanie ran tętniczych i leczenie głębszych ran sięgających nawet do kości, a sam proces staje się szybszy. Odkażanie ran nie jest konieczne, ale jest zalecane. Leczenie ran lekkich trwa turę, a średnich dwie tury.

Iryōjutsu B Medyk może uleczyć głębokie rany, zasklepić rany tętnicze, złączyć ze sobą złamane kości, a nawet pozbyć się krwawień i drobnych uszkodzeń organów wewnętrznych. Wyleczona kość będzie osłabiona i ponowne jej uszkodzenie w krótkim czasie może skończyć się nie złamaniem, a pokruszeniem. Dodatkowo technika dezynfekuje ranę w trakcie regeneracji. Od tej rangi możliwe jest wykonywanie techniki jedną ręką. Leczenie ran lekkich trwa mniej niż turę, średnich turę, a ciężkich dwie tury.

Iryōjutsu A Pasywnie: Od tej rangi możliwe jest przesłanie medycznej chakry w formie cienkiego strumienia o długości maksymalnie 2m. Dzięki temu medyk nie musi stać bezpośrednio przy ofierze celem jej uleczenia. Nadal wymagane jest skupienie, a jednocześnie można stworzyć jeden taki strumień. Przesłanie medycznej chakry na odległość nie powoduje zwiększenia kosztów chakry i redukcji możliwości medycznych techniki.

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Duża torba na pośladkach przyczepiona paskiem.

  Ukryty tekst

[Anzou]

Początkowy szok, który towarzyszył przedstawicielowi klanu Kaminari powoli zanikał. Chłopak znalazł się w bardzo niekomfortowej sytuacji, podobnie jak wiele ludzi, którzy znajdowali się czy to na trybunach czy na Arenie. Nie było za ciekawie, ale warunkiem przetrwania było odpowiednie dostosowanie się do gry. Brutalnej gry. Młody Kaminari nie zamierzał zginąć w wyniku zawalenia się trybuny, a na pewno nie w momencie, gdy udało mu się wyeliminować jednego z przeciwników. Chłopak całkiem sprytnie wziął pod rękę jednego dzieciaka i wraz ze słynnym medykiem znalazł się ponownie na placu boju. Białowłosy nie miał wiele czasu na rozmowy i rozkminy.
- Nic Ci nie jest? Trzymaj się mnie blisko. Wyjdziemy stąd cali i zdrowi.
Powiedział do dzieciaka i rozejrzał się dookoła, chcąc jednocześnie nieco bardziej zorientować w sytuacji. To, co działo się w loży przechodziło jego rozumowanie i dostępną wiedzę. Należało jak najszybciej opuścić to miejsce. Anzou spojrzał na Oriego i Strażnika.
- Musimy jak najszybciej opuścić to miejsce. Znacie drogę?! Prowadźcie!
Krzyknął Kaminari stale zachowując skupienie i czujność. Był gotowy do ewentualnej reakcji, uniku, odskoku. Znał to uczucie doskonale. Albo on albo inni. Śmierć lub życie. Jego zmysły były wyostrzone. Serce nie waliło już tak szybko, a oddech po ostatnich starciach zdaje się wrócił do normy. Kaminari był gotowy podążyć za Strażnikiem i Orim. Na pierwszym miejscu on, natomiast jeżeli to możliwe, ochroni dziecko.

  Ukryty tekst

[BeeBee-Hachi]

Kamiyo ruszył spełniać swoje powołanie jako medyk, jednocześnie dyskutując ze strażnikiem, którego uratował. Zabiegi, które teraz stosował nie były piękne - gdyby miał więcej czasu na skupienie się, tkanki z pewnością zrosły by się o wiele dokładniej i precyzyjniej - jednak nadal w pełni funkcjonalnie. Na czasie zresztą teraz chyba wszystkim zależało. Sytuacja na loży wydawała się - o dziwo - nieco uspokoić, do tego widać było lewitujące gdzieś w górze trzy piaskowe chmurki, a chwilę wcześniej w powietrze wzbiła się jakaś duża, gliniana figura, błyskawicznie nabierając wysokości. Wyglądało jednak na szczęście na to, że żadna z tych postaci nie była wroga, a raczej starała się albo pomóc w ogarnięciu chaosu, w jaki zmieniła się arena, albo przynajmniej bezpiecznie zwiać. Pytanie jednak, na jak długo sytuacja została opanowana. Cokolwiek się wydarzyło, jakikolwiek przyświecał temu wszystkiemu cel, ciężko było uwierzyć, że morderstwo na cywilach Uchiha miałoby tutaj być jedynym celem. Nawet chyba Senju nie byli aż tak zdeterminowani, przynajmniej nie w tym momencie - jak już, to u zarania dziejów obu rodów. Pytania, na które na razie nie było jasnej odpowiedzi, ale też nie one zaprzątały głowę medyka.

Jego pacjenci z wdzięcznością kiwali głowami, kiedy ten przechodził od jednego do drugiego, a ból łagodniał. Przy trzecim pacjencie dołączył do niego białowłosy Anzou, a dzieciak u jego boku rozglądał się przerażony dookoła, na pytanie w pierwszym momencie nie będąc w stanie powiedzieć nic konkretnego, dopiero po paru sekundach wybąkując ciche "T-tak. Dzię...dziękuję." Nagle jednak dostrzegł coś - a raczej chyba kogoś, kto ze strąconym karkiem leżał w błocie areny. Wyrwał się wtedy, podbiegając do kobiecej sylwetki i szarpiąc ciało, ewidentnie wpadając w histerię, a następnie w głośny płacz, szybko przeradzający się w zwierzęce niemal wycie.

Rannych, których udało się opatrzyć, dwójka strażników zaczęła zaganiać do pomieszczeń medycznych, organizując ich szybko w niewielką grupkę, którą dało się kontrolować. Jeden z nich oderwał się, by wziąć ze sobą dzieciaka, którego uratował Anzou - co nie było proste, gdyż trzeba go było de facto siłą przytrzymać, aby się nie wyrwał z powrotem. W jego oczach wyraźnie błyskała teraz czerwień... i z pewnością nie była to jedyna czerwień, jaka tego dnia przebudziła się wśród mieszkańców Kotei. Zupełnie, jakby sharingan był jakimś dziwacznym systemem immunologicznym, który pozwalał Uchiha zwalczyć infekcje - a reakcja była tym silniejsza, im gwałtowniejsza była infekcja, która dotykała społeczeństwo klanu. Była to jednak myśl na inny czas.

W eskorcie strażników oraz dwójki niezależnych shinobi, grupa tych, którzy przetrwali zaczęła przemieszczać się do cudem ocalonego z pożogi dookoła budynku szpitalnego, gdzie chyba schodzić się zaczęli także ludzie z innych części areny, przynajmniej tych bliższych. Słychać było płacz, stęknięcia bólu, widać było także paru Iryoninów, którzy już krzątali się przy tej grupie oraz kilku innych strażników, którzy stworzyli pobieżny kordon bezpieczeństwa dookoła wejścia. Kamiyo, Anzou i reszta przystanęli przy nich.

- Najciężej ranni do sali numer pięć. Wschodnie skrzydło jest niedostępne, były tam dwie albo trzy notki, które umknęły naszej uwadze wcześniej. Korytarz się zawalił. - wyjaśniła szybko kobieta koło czterdziestki w stroju strażniczki, z lekko pokiereszowaną twarzą. - Możemy tych przejąć, ale potrzebujemy ludzi, żeby zaczęli wyciągać innych z gruzowiska. Poza tym potrzeba kogoś, kto przedostanie się w okolice loży i spróbuje znaleźć kogoś wyższego stopniem, dowiedzieć się jaki jest plan. Nie wydaje mi się, żebyśmy mogli zostać tutaj na długo. No i... cholera, słychać było jeszcze jakieś wybuchy i dym ze strony murów, od zachodu. Nie wiemy, co tam się dzieje. -

[Zmiana tematu -> Pomieszczenia Medyczne]