[Event] Trybuny Północ

[Kamiyo Ori]

Instynktowna ciekawość była dobrą cechą. Pomagała poznawać świat i rozumieć meandry jego działania. Sam Kamiyo bardzo interesował się właściwie… Wszystkim ciekawym! A cóż takiego to było dokładniej? To już trudno było jednoznacznie stwierdzić. Nie mógł jednak zbyć pytania Anzou. Nie chciał też mu kłamać, zresztą nie za bardzo to potrafił. Dezinformacja drażniła go w innych ludziach i często musiał dopytywać o szczegóły swoich pacjentów, którzy niekiedy woleli zataić pewne elementy swoich dolegliwości przed młodym medykiem. Choćby dla zachowania twarzy. Nie rozumiał tego zupełnie, a tłumaczenie pokroju „upadłem i to się stało” brzmiało bardzo mało prawdopodobnie dla kogoś z tego typu obiektem w tej części ciała. Nie było to jednak teraz istotne. – Trenowałem. – Kłamanie odpadało, ale dawkowanie informacji dalej było na stole. Dzięki temu jego twarz nawet nie drgnęła, a mimika nie odstawiała dzikiego szoł, jak było w przypadku mówienia nieprawdy.

Na tym krótkim pytaniu i odpowiedzi miał nadzieje zakończyć ten temat. Dyskusja o Shinsu była znacznie bardziej interesującym tematem dla samego Władcy Piorunów. W końcu, gdyby było inaczej, to nie użył takiej ilości słów, aby wylać swoją frustrację. Czy też może była to analiza? Pewnie jedno i drugie. – Przypuszczam, że tutaj najważniejsze jest utrzymanie się blisko przeciwnika. Gdy nabierze dystansu, to właściwie może przeprowadzać ciągłe bombardowanie swoimi glinianymi tworami. – Którymi był na dodatek w stanie sterować. Czy to nie było skrajnie nieuczciwe? Z drugiej strony płacił za to sporą cenę, mając niesamowicie wiele gęb do wykarmienia. A glina w końcu kosztowała swoje.

[Anzou]

Wymowna odpowiedź. Dla Oriego wystarczyło jedno zdanie, aby przekazać informacje zwrotną dla Anzou. Chłopak z klanu Kaminari przyjął to do wiadomości, ale postanowił zadać jeszcze jedno pytanie. Ostatnie. Chyba. Skierował swój wzrok na Czarnowłosego.
- O, a co takiego? Jakieś techniki, czy bardziej teoria medycyny?
Zapytał bez żadnych podejrzeń Władca Piorunów. Następnie skierował swój wzrok na Areny, gdzie Hana postanowiła przejść do ataku. Niech wywiera presję i szybko zakończy pojedynek. Byle pamiętała, że czasami trzeba się bronić. O tym elemencie zapomniał Anzou w trakcie ostatniego pojedynku, co nie skończyło się za dobrze.
- Tak, to racja, będąc blisko nie zdetonuje swoich tworów, chyba, że sam chce też ucierpieć. Taki był plan, niestety ze względu na ranę po wybuchu nie byłem już w stanie go dopaść. Może kiedyś będzie okazja do rewanżu.
Tak, Anzou bardzo chciałby mieć możliwość, aby zmierzyć się jeszcze raz z Shinsem na ubitej ziemi. To dałoby mu mozliwość zmazania skazy na swoim honorze. Anzou wiedział, jakie błędy popełnił, wie też, co musi poprawić przed kolejnymi pojedynkami. Musi wznieść się na wyżyny i pokazać w klanie, że jego zdanie się liczy. Musi zbudować swoją pozycję, aby być może... kiedyś przejąć władzę.

[Kamiyo Ori]

A jednak drążył. Pytania Anzou niczym krople deszczu uderzające w skałę powoli erodowały aurę tajemniczości, jaką próbował tutaj rozpuścić. Poprzez niedopowiedzenia i milczenie. Tym razem jednak nie pomogło, bo jego piorunujący koleżka nie obawiał się stawiać dodatkowych pytań, po uzyskaniu odpowiedzi. – Ćwiczenia wydolnościowe. W końcu, jeśli miałbym iść kiedyś za Mur, to muszę być gotów. – Uśmiechnął się nieznacznie w kierunku młodzieńca, zerkając wzrokiem na rozpoczynające się starcia. W przypadku Shiroyashy nie za wiele się działo, a on zwyciężył w najpopularniejszy ostatnio sposób, jakim było oddanie walkowera przez jego przeciwnika.

Co do jego walki z Douhito to nie za bardzo miał co dodawać. Nie widział walki, więc nie mógł dać pełnoprawnej analizy sytuacji, aby ten mógł nabrać perspektywy. Byli jednak tu i teraz i mogli sobie pokomentować aktualne wydarzenia, a nie tylko te przeszłe. – Jakieś plany po turnieju? – Zarzucił tak bez myślenia, podczas obserwowania kolejnych starć. W jednym z nich Orochi wyskoczył (znów) z gołą klatą, a jego przeciwnik odpowiedział mu na to w postaci posłania kilku zaostrzonych kawałków żelastwa w jego stronę. Chiro nosił też dość charakterystyczny pakunek na plecach. – Jak myślisz, co on w tym ma? – Skinął głową w kierunku starcia przyjacielskiego Uchiha z zawodnikiem Prastarego Lasu.

[Anzou]

Tak, Anzou jak się czegoś uczepił, gdy chciał zdobyć jakąś informację - potrafił być uciążliwy. Na tym jednak zamierzał skończyć, nie chciał dalej wywierać presji. Trening to trening, niezależnie jaką formę przyjmuje - Shinobi musi stale dbać o swoje umiejętności, aby nie ulegały one regresji. Trzeba przeć do przodu, zwłaszcza w tak młodym wieku. Kto wie co na starość się przytrafi lub czy uda się jej dożyć.
- Dobry pomysł. Za Murem wiele stworzeń potrafi się niezwykle szybko przemieszczać, więc wytrzymałość i szybkość mogą okazać się niezbędne do osiągnięcia sukcesu.
Na tym Anzou postanowił zakończyć dywagację na temat ostatnich dni w wykonaniu Oriego. Wtedy Czarnowłosy postanowił zapytać Anzou o plany po turnieju. Chłopak niczego konkretnego nie zakładał, zazwyczaj po prostu dawał ponieść się wydarzeniom, nie za bardzo z nimi dyskutując. Anzou podrapał się po swojej głowie.
- Chciałbym odwiedzić Pustynię. Jeszcze nigdy tam nie byłem, warunki wydają się być ekstremalne, ale ciągnie mnie tam. Muszę poznać inną kulturę, zobaczyć jak ludzie tam żyją... Zobaczymy jednak, co się stanie po samym Turnieju.
Odpowiedział powoli, spokojnie Białowłosy. Na chwilę obecną naprawdę nie miał najmniejszego pojęcia co dalej począć. Przeniósł swój wzrok jednak na jednego z uczestników. Pakunek na plecach był dziwny, a Anzou mógł jedynie się domyślać co jest w środku.
- Może jakieś bronie? Ciężko stwierdzić. Chciałbym się jednak przekonać!
Powiedział z delikatną nutką ekscytacji w głosie Białowłosy. Chłopak rozejrzał się ponownie dookoła, wypatrywał kolejnych znajomych twarzy. Na Arenie również pojawił się Renkuro ze swoimi lalkami, które potrafią siać zniszczenie. Były niebezpieczne, ale cholernie piękne. Zadbane.

[Kamiyo Ori]

Temat treningu naturalnie się wyczerpał, tak jak źródło na pustyni. Lepiej dla nich wszystkich, że tak to się skończyło. Kiwnięciem głowy zgodził się z opinią Władcy Piorunów. On w końcu wiedział lepiej co się tam znajdowało, był tam wcześniej i miał doświadczenie z tamtejszą florą i fauną. Dalsza dyskusja jednak zeszła na tory najbliższej przyszłości. Białowłosy pomimo wybicia go z rytmu dość szybko ulepił dość wiarygodną odpowiedź przy pomocy zdania wielokrotnie złożonego. Oriemu aż się cicho westchnęło, bo sam chciałby posiąść tajniki tak swobodnego prowadzenia rozmowy. Może dlatego tak dużo starał się rozmawiać z innymi? Była to umiejętność, jak każda inna i bez porządnego treningu nic by nie osiągnął. Samo jednak miejsce podróży wywołało lekki dreszcz na karku szalonego higienisty. Cóż takiego było w piaszczystych wydmach, że nie mógł o nich myśleć ze spokojem? Pewnie jakieś wyparte wspomnienia, bo nic konkretnego nie przychodziło do głowy. – Pustynia, tak? Ciekawe… - To było już teraz bardziej niż pewne, że ich drogi po turnieju się rozejdą. On w końcu wracał w zupełnie innym kierunku, wschodnim by niedługo po tym, jak już się odpowiednio przygotuje ruszyć na daleką północ. Hen, hen za największy płot w Sogen, który był zaczątkiem całej tej niepotrzebnej wojny.

– Broń? W sensie wodę? – Z zamyślenia jednak wyrwał go komentarz Anzou odnośnie gurdy na plecach. Wyraźnie było to jakieś naczynie, jak dzban. Zdarzyło mu się nawet kiedyś lepić coś podobnego, ale garncarstwo średnio mu leżało. W końcu co tutaj było do odwzorowania? Inne garnki i talerze?

[Anzou]

W gurdzie chyba można przetrzymywać wodę. Wydaje się to całkiem rozsądne. Woda to piękny żywioł, w końcu znaczna część ludzkiego organizmu się z niej składa. Nastolatek musi popracować nad swoim Suitonem, który ma ogromny potencjał, jeżeli chodzi o defensywę.
- Tak myślę, może woda, albo jakiś materiał, który może wykorzystać? Ciężko stwierdzić...
Anzou nie chciał zgadywać, wolał się o tym przekonać i zobaczyć na własne oczy. Tylko w ten sposób zakończą się przewidywania, które mogą zostać zweryfikowane. Na Arenie nie działo się nic specjalnego, zawodnicy przemieszczali się na pozycję, jeszcze nigdzie nikt nie ruszył z impetem. Czyżby to zwiastowało ciszę przed burzą? Oby! Młodzieniec chce zobaczyć pełnię możliwości innych zawodników, dzięki czemu będzie w stanie poszerzyć swoje horyzonty i wiedzę na temat innych klanów.
- Nigdy nie byłem też na terenie Cesarstwa... To też ciekawy kierunek. Świat jest za mały, aby siedzieć w obrębie jednej prowincji...
Tak uważał Anzou. Miał takie zdanie, ponieważ Sogen, Antai... to wszystko jest jak klatka, w której przemieszcza się nastolatek. To jest drażniące. On chce być wolny. On chce podążać własną ścieżką, która przyniesie mu siłę, sprawność oraz pomoże wywierać istotne decyzje polityczne, które będą korzystne dla całej ludności, nie tylko dla jednej, konkretnej grupy. Brzmi utopijnie, ale bez zapuszczenia się w daleki świat wydaje się to niemożliwe...

[Kamiyo Ori]

Sentyment wolności od zobowiązań był jak najbardziej żywy w umyśle Kamiyo. On sam w końcu większość życia był właściwie pozbawiony celu i kierunku poruszał się po świecie nieco po omacku. Wpierw obwoźny handlarz rękodziełem poruszał się zgodnie z kierunkiem wiatru. Tak w końcu dotarł do zimnej wyspy honorowych wojowników dwóch ostrzy. Okres ten jednak był jedną dużą czarną plamą w jego pamięci. Widocznie nic istotnego się tam nie stało, dlatego tez nie było warte zapamiętywania. Jak jednak się pojawił w Ryuuzaku, to nagle okazało się, że jego produkty nie tylko trafiły na podatny grunt, to jeszcze ludzie kupowali je jak szaleńcy. Nie za bardzo wiedząc co z tym zrobić, poddał część swojej wolności na rzecz… Wygody. Tak, to było całkiem przyjemne rozwiązanie. Nie przyniosło mu jednak satysfakcji, bo w innym razie nigdy nie podjąłby nauki shinobi, a w późniejszym terminie medycznych jutsu. To również był jego wybór, ale miał wrażenie, że miał znacznie większy wpływ na to, jak kształtuje się jego życie, pomimo ograniczeń, które sam na siebie nałożył. Zupełnie inaczej niż ze sztuką. – Zgadzam się, sporo można zobaczyć i się nauczyć podróżując. – Odpowiedział lekko nostalgicznym tonem. W sumie trochę było mu tęskno za swobodą, jaką się wcześniej cieszył, ale jego praca w tym miejscu jeszcze nie była zakończona. Sogen wymagało poważnej pomocy medycznej i póki nie będzie miał tego powyżej uszu, to się stąd nie wyniesie na dłużej. Czyżby tak miał wyglądać wybór swojego domu? Trudno było jednoznacznie stwierdzić.

[Ario]

Ario spojrzał jak odchodzą jego znajomi i sam przeczekał do końca walk by się zmyć. Chciał odwiedzić kilka miejsc, a same walki nie interesowały go już aż tak bardzo, ponieważ na tym etapie widział wszystkich uczestników i też co potrafią. Nie miał swojego faworyta. Był w tym dość obiektywny, ponieważ na tyle ile walk sam stoczył, miał dość doświadczenia, by po samej prezencji zawodników wiedzieć, kto ma bogate przeżycia, a kto jest nowicjuszem.

Chłopak wstał więc, trzymając swojego nieruchomego zwierzaka na barku i pokierował się w kierunku wyjścia. Miał zamiar spojrzeć na naczynia, które widział poprzedniej nocy. Wtedy handlarz już się zmywał, a Ario nie chciał mu przeszkadzać i postanowił, że zajdzie kolejnego dnia. Było tyle atrakcji, że sam nie wiedizał, od czego zacząć. Jego plan ciągle był rozbudowywany o kolejne pozycje, jednak już na samym początku wyjścia z trybun, usłyszał, jak dwójka dziewczyn rozmawiała o obozie uchodźców. To dość mocno przykuło jego uwagę, ze względu na ostatnie wydarzenia podczas wojny. Członek Kropli samodzielnie odbił wioskę cywili, a także zaprowadził tam porządek i wszyscy raczej dobrze go zapamiętali. Przez chwilę był też ciekawy, czy przypadkiem nie znajduje się w tym obozie ktoś, kogo znał, stąd uznał, że pierwsze co zrobi, to skieruje się w tamtym kierunku. Przez dłuższa chwilę podążał za kobietami, które podprowadziły go pod wyjście z osady, a następnie Kunisaku skierował się już bezpośrednio tam, gdzie znajdywał się obóz.

Z/T viewtopic.php?p=197530#p197530

[Anzou]

Nastolatek z klanu Kaminari czuł się dobrze w towarzystwie Czarnowłosego. Dwójka nastolatków mogła wymieniać się spostrzeżeniami i rozmawiać na te tematy, które ich poniekąd łączyły. Ori nie był w tym wszystkim za bardzo wylewny, ale to jak najbardziej odpowiadało Białowłosemu. Czasami milczenie jest złotem, więc być może Anzou nauczy się czegoś od swojego znajomego? Więcej złota by mu nie zaskodziło. Chyba.
- Masz już swojego faworyta Turnieju?
Rzucił lekko Anzou, bez większego namysłu. W głowie zaczął przetwarzać informacje na temat zawodników, których miał przyjemność oglądać. Azuma wydaje się solidny, ale w starciu z tym Białowłosym, który dzisiaj wygrał walkowerem. On w swoim starciu pokazał piekielne umiejętności, których Anzou nie chciałby poczuć na własnej skórze pod żadnym pozorem.
- Mocni są Ci, którzy używają drewna... To jak szybko nim modyfikują... Dla mnie ktoś od nich, albo ten co wygrał dzisiaj walkowerem.

[Kamiyo Ori]

Temat turnieju w rozmowie powracał co kilka wymienionych spostrzeżeń. W końcu obaj brali w nim udział. W ten, czy inny sposób. Pytanie o faworytów jednak zmusiło szare komórki Oriego, do pracy na najwyższych obrotach. Jeśli chodziło o widowisko, to najciekawsza była do tej pory walka Nany z Renkuro, ale była ona taka tylko dlatego, że ich siła była dość wyrównana. Faworytów należałoby szukać w starciach, które skończyły się szybko i jedna ze stron wyszła bez uszczerbku na zdrowiu. – Wydaje mi się, że również obstawiłbym Shiroyashę. – Odezwał się po chwili namysłu. Jego walka akurat specjalnie krótka nie była, ale typ nie odwiedził nawet pomieszczeń medycznych po walce, więc najpewniej nie zmęczył się zanadto. Kontrastowało to ze stanem, w jakim znalazł się kościany przedstawiciel Unii, którego musiał leczyć sam doktor Mujin, bo sprawa nie wyglądała tak różowo, jak dla innych. – Jeśli chodzi o Kana Senju, to słyszałem, że poddał walkę z Azumą. – Jego walka natomiast była bardzo pokazowa. To co uczynił z areną, można było przyrównać tylko do starcia Azumy z Seno, gdzie cała przestrzeń pomiędzy trybunami wypełniła się wodą. Sam zaś leczył „obrażenia” po tym starciu, jakim było jedynie kilka siniaków, którymi oberwał na samym początku. – Więc pewnie Azuma? – Niby stwierdzenie, ale bardziej pytanie. Ciekawiło go, czy dojdzie do starcia pomiędzy dwoma przedstawicielami klanu Uchiha. Na dodatek jeszcze byli jeszcze Amari i Uchiha Masahiro, którzy też dali niezły pokaz walki. – Chyba jeszcze za wcześnie na faworytów. Mogą się w końcu pojawić jakieś niespodzianki. – Podsumował swoje przemyślenie. Liczył jednak, że nie będzie więcej bardzo ciężkich przypadków w lecznicy po niektórych starciach.

[Anzou]

Na pewno turnieju nie wygra Anzou. To już pewnik, chłopak odpadł, tak los już go pokierował. Młodzieniec uważnie słuchał tego, co do powiedzenia ma na ten temat Ori, który był w szpitalu, więc może mieć jakieś wieści od środka, kto wie, może nawet jakieś ploteczki. Ori to skarbnica wiedzy. Tak można go postrzegać.
- Azuma... myślę, że może zabraknąć mu doświadczenia, ta dziewczyna, która zmieniała kolor swojej skóry... ta co teraz walczy - ona może sporo namieszać.
Młodzieniec wskazał dłonią arenę, na której się znajdowała. Sasame. Tak, ona posiada ogromną siłe, a te jej modyfikację budzą grozę i strach. Młody Kaminari nie chciałby otrzymać ciosu od takiego... potwora? To określenie do niej nie pasuje, jest człowiekiem, który posiada potworne zdolności. Tak brzmi to zdecydowanie lepiej. Chłopak wziął wdech powietrza, które tego dnia było wyjątkowo chłodne, ale również nieprzyjemnie wilgotne. Nie podobała mu się ta pogoda.
- Czemu poddał walkę? Masz jakieś informacje na ten temat?
Zapytał z ciekawości nastolatek, dlaczego Senju miałby poddać walkę z Uchiha? To raczej hańba, aby się poddawać nawet bez próby walki. Czy może w grę wchodził jakiś inny czynnik, o którym nie ma pojęcia Białowłosy?

[Kamiyo Ori]

Anzou miał nieco racji. Sasame była również poważną zawodniczką i pretendentką do podium, jednak pamiętał, że oberwała mocno w starciu z władającym cienistymi technikami przedstawicielem klanu Nara. Może właśnie dlatego skreślił ją z listy swoich faworytów. – Akurat ona nie wyszła z walki bez szwanku tak jak Azuma, Kan czy Shiroyasha. – Skwitował krótko, puszczając mimo uszu komentarz o doświadczeniu swojego kompana ostatniej wojny. Walczyła teraz ze znajomym Kana, o którego się martwił podczas pobytu w pomieszczeniach medycznych. Nic w tym nie było dziwnego, bo w końcu oberwał solidnie z kuszy bełt, który przebił go na wylot. Ciekawe, że ustał tak długo, bo starcie należało do tych bardzo niekonwencjonalnych.

Zdziwienie na twarzy Władcy Piorunów nie było niczym szczególnie zaskakującym. Sam się zastanawiał nad przyczyną poddania walki. Podejrzewał, że mogło być to być jakaś grubsza polityczna sprawa, ale był to świat, do którego nie miał dostępu. Na całe szczęście. – Pojęcia nie mam. Po prostu się poddał i tyle. – Wzruszył ramionami. Wczoraj miał w końcu wolne, więc nie uczestniczył w żadnych potencjalnych imbach w lecznicy przy arenie. A może to i szkoda, bo w końcu ile sytuacji można załagodzić odpowiednią ilością warstw lokalnego kremiku na ból dupy.

[Anzou]

Czy rany odniesione w poprzednich starciach przekładają się na kolejne? Ciężko powiedzieć. Anzou w walce z Shinsu czuł się bardzo dobrze, wszystko za sprawą Mujina, medyka, który wziął go w swoją opiekę i postawił na nogi. Na tej podstawie nastolatek może podejrzewać, że inni mają podobnie. Medycy potrafią szybko wyleczyć rany, dzięki czemu zawodnicy stają w 100% przygotowani do kolejnej potyczki.
- Z jednej strony tak, ale z drugiej... spójrz, że Medycy potrafią działać cuda! Ja osobiście zostałem wyleczony i nie odczuwałem żadnego dyskomfortu w walce. Niemniej... Azuma, Sasame... Ten Shiroyasha... Tak, oni moga tutaj namieszać.
Odpowiedział niemal na jednym tchu nastolatek z Kaminari. Nie chciał tracić wątku, a gdyby miał na kogoś postawić pieniądze to chyba na tego ostatniego. To właśnie on dysponuje piekielnymi mocami, jego Katon, szybkość poruszania się... widać, że zjadł zęby na walce i czuje się w niej jak ryba w wodzie. Dynamiczny i cholernie opanowany. Klasa sama w sobie.
- Byle nie wybuchła z tego tytułu afera na większą skalę. Mam już dość konfliktów, niech to będzie faktycznie Turniej Pokoju.
Takie intencje miał nastolatek z Kaminari. Nie chciał już walczyć z innymi, nie czuł takiej potrzeby. Jedyne z kim mógł się pojedynkować to źli ludzie. Bandziory. Zbiry. I tacy tam.

[Kamiyo Ori]

Widać Anzou cenił pracę medyków, ale zupełnie nie zrozumiał punktu widzenia Kamiyo. Fakt, że niektórzy zawodnicy w ogóle dopuścili do tego, by wylądować w szpitalu, był poniekąd sygnałem, jaki poziom reprezentowali. Nie znaczyło to, że zaraz był jakiś tragicznie niski, co to to nie, ale ktoś mógł nadążyć za ich technikami lub blokami i zranić ich ciało. Trudno było ich zestawiać z grupą, która wychodziła z każdego starcia bez najmniejszego szwanku, najwyżej z lekko pobrudzonym ubraniem. – Nie możesz wykluczyć też Uchiha Masahiro i Amari Taro. – Sam medyk przyglądał się ich walkom z zapartym tchem. Tak jak pierwszy dał pokaz godny gospodarzy, tak drugi swoją szybkością i siłą zupełnie wyeliminował swojego przeciwnika. Obaj wyszli z walk bez najmniejszych oznak zmęczenia całym starciem. Jeśli coś mogło być jasnym wyznacznikiem tego, kto miał być potencjalnym faworytem, to właśnie była ta cecha. – Wydaje mi się, że wszystkim zainteresowanym tutaj zależy na utrzymaniu pokoju… - W końcu alternatywa była znacznie gorsza. W ziemię już dość wsiąkło krwi, by użyźnić plony. Więcej nie było trzeba. Miał jednak świadomość, że były to pobożne życzenia. Ludzi ciągnęło do niegodziwości i przemocy, jednak czemu ci najsłabsi mieli zawsze cierpieć z powodu pozbawionych moralności przywódców? W tym momencie mógł tylko minimalizować liczbę ofiar, zwłaszcza pośród tych najsłabszych, którzy potrzebowali prawdziwej pomocy.

[Anzou]

Nastolatek dalej wymieniał się spostrzeżeniami jednocześnie zwracając uwagę na wydarzenia, które mają miejsce gdzieś na arenach. Nie chciał, aby cokolwiek mu umknęło, byłoby to wielce niepożądane. Sasame postanowiła wykorzystać element bomby dymnej, aby nieco ograniczyć pole widzenia swojego przeciwnika. Sprytne, ale trzeba na takie rozwiązania uważać. Przeciwnik może przygotować niemalże śmiertelny cios w tym samym czasie.
- Ciekawe jak ta Sasame zamierza skrócić dystans i dosięgnąć swojego przeciwnika. To chyba najbardziej problematyczne, oby ten dym jej w tym pomógł.
Skomentował pod nosem Białowłosy, niby mówił to do Oriego, niby do siebie. Ciężko sprecyzować. Anzou nie znał tych dwóch osób, które wymienił Czarnowłosy. Być może walczyli w tym samym czasie? Istnieje taka szansa. Każdy z klanu Uchiha, który bierze udział w turnieju ma swoje szanse i to są fakty. Ich oczy potrafią zapewnić ogromną przewagę, a wykorzystane w odpowiedni sposób... są cholernie groźne.
- Słowo klucz. Wydaje się. Oby jednak ten turniej znalazł pokrycie w rzeczywistości. Na świecie jest zdecydowanie więcej problemów.
Odpowiedział już nieco bardziej poważnym i zdecydowanym tonem Anzou kierując swój wzrok chwilowo na Oriego. Chciał w ten sposób podkreślić wydźwięk, ale nie brzmieć przy tym jak jakiś nadęty bufon, po prostu chciał podkreślić, że jest to dla niego istotne.