[Event] Trybuny Zachód

[Papyrus]

Dziewczyna nie wiedziała, ze odebrali ją jako żalącą się nad sobą - wprost przeciwnie - i krewniak i otaczający go ludzie, z którymi rozmawiał byli bardzo mili, przynajmniej część z nich. Było to dość odświeżające po tym, jak generalnie była traktowana w okolicy, szczególnie po jej walce. Nie lubiono tutaj Cesarstwa i stroniono od nich. Nie to, że szczególnie się temu dziwiła. Wprost przeciwnie.

Ale to, że inni sobie poszli na jej widok zupełnie jej nie dziwiło. Zrobiło się jej jednak trochę przykro.

Do pozostałych mężczyzn skinęła głową, siadając na miejscu i uśmiechając się nieśmiało. Widać było, że była spięta - albo rolowała w palcach kawałek swojego stroju, albo dłubała przy skórkach przy paznokciach. Siedziała jednak w miarę spokojnie, patrząc na to, co się działo na arenie i starając się nie przeszkadzać pozostałym panom.

Tak po prawdzie, nie chciała się do nikogo za bardzo odzywać, jeżeli nie była zapytana. Po prostu szukała wsparcia krewniaka, zdaje się. Dość często na niego zerkała, przenosząc wtedy dłoń bliżej poły swojej koszuli, ale za każdym razem jej dłoń wracała do poprzedniego miejsca i jeszcze bardziej nerwowo miętosiła szew koszuli, zerkając również na lożę co jakiś czas i marszcząc brwi.

Sayomari Seno
Nie przeszkadzajcie sobie, dalej rozmawiajcie, traktujcie Seno jak gracza.

[Shinsu]

Shinsu zajęty obserwacją walki nie zwrócił nawet uwagi, gdy Hideaki oraz Ori opuścili zgromadzenie. Co prawda kiwnął im na pożegnanie, ale informacja o tym, że odchodzą doszła do niego z pewnym opóźnieniem, gdyż większość swojej uwagi skupił na arenie. Część z walk działa się tak szybko, że nie był pewien, czy nadąża za przeciwnikami, czy też części akcji najzwyczajniej nie jest w stanie zauważyć, a przecież potencjalnie - o ile on sam wygra swoją walkę - to z kimś z tej grupy może w przyszłości się mierzyć, warto więc wiedzieć cokolwiek o ich sposobie walki. I o ile z walki między jakąś Hyuugą, a facetem z łańcuchem mógł cokolwiek wywnioskować, o tyle np. walka między Aką a jego przeciwnikiem... o ile można to było nazwać walką, bo po jednym strzale kusznik zapadł się pod ziemię i tyle go widzieli.

W towarzystwie, jakoś w podobnym momencie co opuścili je Hideaki i Ori, pojawiła się kolejna osoba. Bardzo cicha dziewczyna, która po przywitaniu nie odezwała się więcej ani słowem. Ona również była Hoshigaki - tam przynajmniej wnioskował Shinsu po jej aparycji, bardzo podobnej do Katetsu, który przedstawił się właśnie takim mianem. Sam Douhito nie zamierzał wciągać dziewczyny do rozmowy, bo wiedział, że takie przymuszanie kogoś na siłę wzbudza dyskomfort w przymuszanym, co wprowadza sporo niezręczności do dyskusji.

"Pojutrze ja będę walczył. Jestem ciekaw kim będzie moja przeciwniczka. Mam jedynie nadzieję, że ta walka nie będzie równie spektakularna jak ta" - rzucił abstrahując od dotychczasowej rozmowy i wskazał arenę, na której stał tylko jeden z przeciwników - "Człowiek chhciałby zobaczyć, co mają do zaoferowania, tymczasem jedyne co widać, to unikanie konfrontacji".

  Ukryty tekst

[Katetsu]

Rozmowy rozmowami, ale na arenach też dużo się działo. Walkę która przykuła wzrok Hoshigakiego była, ta gdzie dziewczyna władająca ogniem zmierzyła się z gościem, który sterował lalkami. Ciężko stwierdzić, czy była to najlepsza walka tego dnia. Tylko niej przyglądał się chłopak. Z pewnością była to walka pokazująca jak dużo do nadrobienia ma Katetsu. Widząc techniki i sposób poruszania się walczących, mógł od razu stwierdzić że nie miałby żadnych szans. To go jeszcze bardziej motywowało do działania.

Wydawałoby się że Cesarstwo nie jest dobrze odbierane w reszcie świata, jednak dwóch rybo ludzi zostało ciepło przyjętych przez obce osoby na arenie. Smutne jest to, że nawet jakby chcieli ukryć swoje pochodzenie, to specyfika ich klanu to zdradzała. Ale cóż, to nie ich wina, że sprawy się tak potoczyły na wojnie. Teraz przynajmniej mogli cieszyć się pokojem i czerpać jak najwięcej z turnieju. Nigdy w życiu nie widział tylu ludzi w jednym miejscu - To dobra miejsce na jakiś zamach - przeszło mu przez głowę, ale podejrzewał, że raczej wszyscy byli przygotowani na taką ewentualność.

- Hej, nie załamuj się - zwrócił się do Seno, widział że ewidentnie ją dręczy przegrana. Było to prawdopodobnie zapisane w DNA klanu Hoshigaki by konkurować i wygrywać. Tym razem jednak się nie udało, no ale cóż życie - Ja na przykład w ogóle nie wziąłem udziału w walkach i patrząc po poziomie, to dobrze zrobiłem, bo nie miałbym najmniejszych szans z większością tych osób - marne to pocieszenie dla osoby która przegrała, ale to jedyne co przyszło mu do głowy.

Praktycznie nie zamienił zdania z chłopakiem który specjalizował się w robakach, nie chciał mu przerywać oglądania pojedynku, ale był strasznie zaintrygowany tym jak wykonał sztuczkę ze znikającym insektem - Wspomniałeś że jesteś z klanu Aburame, prawda? - zaczął niepewnie, chciał wybadać reakcję mężczyzny. Nie chciał go pod żadnym pozorem obrazić i palnąć czegoś głupiego - Czy robaki są sterowane zgodnie z twoją wolą, czy czasami robią co chcą? - chciał porównać to do psa Inuzuki, ale bał się że zostanie zrozumiany kompletnie inaczej. Raczej robaki Kutaro nie doczepiły by się do zapachu Hoshigakiego, a nawet jeśli by to poczuły, to nie podzieliłby się tą informacją ze wszystkimi. To byłoby by bardzo dziwne. Chodziło raczej o takie proste czynności.

W międzyczasie Shinsu pochwalił się że również zawalczy na arenie - Cholera, wszyscy walczą, tylko ja jak ten ostatni debil przesiaduję w karczmie albo na arenie - pomyślał i uznał że jednak mógł się zgłosić na ochotnika. No ale trudno, madry Hoshigaki po szkodzie.
- To super. Nie orientowałem się w sprawach organizacyjnych turnieju i nie wiem jak wygląda dobieranie przeciwników. Wiesz już kto nim będzie? - zapytał - To prawda, oglądanie tego jest nudne, ale chyba na ten moment po prostu testują swoje możliwości. Może się jeszcze rozkręci - wtrącił po komentarzu chłopaka.

[Kutaro]

Walki na arenie dobiegały powoli końca. Pierwsza runda nie pokazała niczego wybitnego, ale z drugiej strony właśnie czegoś takiego się Aburame spodziewał. Jak już wcześniej wspomniał, były to działania zaczepne. Każdy próbował pokonać swojego przeciwnika pokazując jak najmniej sztuczek w swoim arsenale. Można było dostrzec pewien schemat. Pierwszy atak zazwyczaj był znacznie słabszy niż możliwości ninjy. Miał sprawdzić do czego jest zdolny nasz oponent. Następnie dopiero rosła siła kolejnych ataków. Była to sytuacja zupełnie odwrotna od tej spotykanej na misjach, gdzie zazwyczaj starano się by pokonać przeciwnika tak szybko jak to możliwe. Tak to jednak wyglądało gdy zawodnik miał świadomość, że dalej będą kolejni przeciwnicy i kolejne walki. Czasem było warto zachować coś na koniec.
- Coś mi się wydaje, że w pierwszej rundzie połowa zawodników udawała słabszych niż są w rzeczywistości. W kolejnych zacznie się prawdziwe widowisko. - Powiedział do Shinsu. Cóż, sam by tak robił. W pierwszej walce proste użycie robaków, a dopiero w kolejnych próbowałby jakiś bardziej skomplikowanych form mających zaskoczyć przeciwnika. Wsłuchał się w pytanie od Katetsu. Sam był ciekaw czy zawodnicy mieli trochę czasu przed walką by zaplanować rozgrywkę z kolejnym przeciwnikiem. Chocaż z drugiej strony, czy miało to większe znaczenie. Czasem niespodzianki były całkiem ciekawe.
- Tak by wychodziło. - Odpowiedział na pytanie Hoshigakiego. - Na ogół to one śpią i żrą chakrę. - Odpowiedział z lekkim prychnięciem na myśl, jak leniwe były jego Kikaichu. - Ciekawe pytanie i najbardziej trafną odpowiedzią byłoby “tak” i “tak”. Gdy chcę to jestem w stanie nimi dokładnie sterować. Lecz gdy daję im spokój to zachowują się jak normalne owady. Jednak są to głodomory i prędzej czy później wracają do mnie. Skąd to pytanie? - Zapytał szczerze zaciekawiony tokiem rozumowania bladoskórego ninjy.
- Tak czy inaczej też czekam na kolejne walki. - Dodał na koniec zgadzając się z wojownikiem.

[Shinsu]

Rozmowa między Shinsu'em a pozostałymi shinobi wyraźnie straciła na dynamice. Nie ma się czemu dziwić, gdyż na arenach zaczęły się dziać niestworzone rzeczy. Na jednej Kaguya wraz ze swoim przeciwnikiem pokazali rzeźnie wzajemnie się krojąc. Żaden z nich nie zważał na otrzymywane rany i w końcu jeden z nich, a mianowicie przedstawiciel Unii Samotnych Wydm, musiał ulec przewadze przeciwnika, który zaprezentował w walce dobre wykorzystanie zarówno technik Katonowych, jak i Raitonowych. Na drugiej arenie odbywał się nietypowy pokaz walki łańcuchem i stylu klanu Hyuuga. Dziewczyna była w stanie niejednokrotnie odeprzeć ataki nietypowej broni przy pomocy niezwykłych zdolności, jednak w końcu uległa. Nawet na arenie, w której na początku nic się nie działo doszło to błyskawicznego, choć niezrozumiałego dla większości obserwujących rozwiązania. Ukryty pod ziemią mężczyzna wyszedł i w momencie zaczął krzyczeć z bólu. Łatwo było odgadnąć, że powodem takiego była jakaś sztuczka jego przeciwnika, który chwilę wcześniej rozwiesił dzwonki na arenie. Shinsu postanowił, że przed kolejną rundą porozmawia z Akim, by dowiedzieć się, co się stało. I choć na pozostałych arenach sporo się działo, to prawdziwy popis dawali Renkuro z nieznajomą. Pacynkarz raz za razem atakował dziewczynę, która miała chyba jakieś piekielne szczęście, bo raz za razem udawało jej się unikać jego ruchów, często tak, jakby wiedziała, co on zaraz zrobi. Była albo niesamowicie spostrzegawcza, albo umiała czytać w myślach. Albo miała takiego nieziemskiego farta. Niemniej kreatywności z podmianą za lalkę też jej odmówić nie można było. Z całą pewnością będzie trzeba na nią uważać. Shinsu podejrzewał, że byłby w stanie się z nią mierzyć, ale taka walka raczej nie byłaby łatwa.

"No i miałeś rację" - odezwał się do rekiniastego rozmówcy - "Coś tam się podziało, choć chciałbym wiedzieć co" - Shinsu wyraził swój brak pewności co do rozwiązania walki - "Aka musi być nieźle wkurzony. Miał plan, całkiem dobry plan. Ale dał się przechytrzyć. Trzeba się dowiedzieć co się tam stało, bo to może być bardzo pouczająca wiedza".

Działa się tak wiele, że nie sposób było poruszyć wszystkich wątków. Za dużo walk skończyło się w tym samym momencie (przynajmniej z punktu widzenia dynamiki ich rozmowy), dlatego Douhito zdecydował się na poruszenie tylko jednego wątku, by chociaż cokolwiek w jego temacie dało się powiedzieć. Gdy skończy się ostatni z pojedynków chłopak będzie musiał iść przygotować się do swojej walki, zdawał więc sobie sprawę z tego, że za dużo czasu na rozmowy nie będzie.

  Ukryty tekst

[Papyrus]

- Uchiha sobie bardzo dobrze radzą - powiedziała łagodnie Sayomari, z zaciekawieniem przyglądając się kolejnym, kończącym się walkom. Czas płynął, był już prawie koniec wszystkiego, a ona wyglądała na coraz bardziej nieswoją. - Chyba jak dotąd wszyscy od nich wygrali. Mówili mi, że wczoraj chłopak od rysunków z Uchiha wygrał. Skoro są tak silni, chyba nie ma wstydu, że nie do końca poszło nam na wojnie.

Uśmiechnęła się przepraszająco, trochę targając szew koszuli. Od razu niemal ugryzła się w język, bo gadała głupoty. Strapiła się nieco i znów się uciszyła. Po chwili jednak podjęła jakąś decyzję i spojrzała z determinacją na siedzącego obok niej Hoshigakiego.

- Tak po prawdzie, to Yusemi-sensei prosił mnie, żebym przekazała to Katetsu-san - powiedziała, podając mu drobny liścik wyciągnięty z poły koszuli. Następnie sztywno odwróciła się do oglądania walki. Miała kilka pomysłów, jak mogłaby zagadać towarzystwo, ale nie do końca chciała im bardziej przerywać, niż zrobiła to do tej port.

Liścik od Hoshigaki Yasumiego nie był niczym szczególnym. Zaproszeniem na spotkanie po walkach w okolicy jednej ze świątyń Susanoo.

Sayomari Seno

[Katetsu]

Walki powoli zmierzały ku końcowi, wiele osób już zaczęło powoli opuszczać arenę, by prawdopodobnie świętować ze swoimi bliskim zwycięstwo, bądź pocieszać ich po porażce. Chłopak widział dzisiaj wiele potężnych technik oraz wymyślnych pomysłów na pojedynek. Większość z nich jednak opierała się na unikaniu przeciwnika i próbie ataku z zaskoczenia. W sumie na tym polega ten zawód, jakby się na tym zastanowić.

Katetsu uśmiechnął się na słowa Aburame o swoich Kikaichu. Przypomniały mu się dni po mocno zakrapianej imprezie, które spędzał w domu, a jedyne co robił to spał i jadł -Zastanawiałem się po prostu jaka jest zależność między Tobą, a nimi - odpowiedział - Tak po prostu mi się wydaję, że psy Inuzuka mają za dużo wolnej woli - uśmiechnął się pod nosem - Mam nadzieję że nie uraziłem? - dopytał. Nie chciał zostawiać po sobie złego wrażenia. Następnie usiadł obok Sayomari.

- Przeważnie się mylę - pomyślał gdy Shinsu przyznał mu rację i tylko skinął głową. Chłopak nie odpowiedział na pytanie, więc Hoshigaki nie zaczynał kolejnej rozmowy. Tym bardziej że jego rodaczka miała mu do przekazania wiadomość - O nie, tylko nie Yusemi - przypomniał sobie wszystkie momenty gdy widział go w wiosce. Był to naprawdę przerażający człowiek - Dziękuję - powiedział do dziewczyny, chowając liścik do kieszeni - Długo się zbierałaś - dodał uśmiechając się. Nie chciał zabrzmieć jakby miał pretensje.
- Ciekawe, że dostała ten liścik i miała go przekazać akurat mi - zastanawiał się o co dokładnie mogło chodzić. Póki co została jeszcze ostatnia walka, więc zgodnie z informacją czekał do jej zakończenia.

[Papyrus]

Walki się skończyły i ludzie zaczęli się rozchodzić. Ostatnich walczących - Nanę i Renkuro - należalo wyciągać z Areny na noszach, tak intensywnie walczyli. Sayomari popatrzyła na Katetsu wyczekująco, następnie wstała i pożegnała się z innymi z lekkim uśmiechem, ale przy wychodzeniu pilnowała, żeby drugi Hoshigaki z nią szedł. Trochę było przeciskania się przez tłum, ale ostatecznie oboje wydostali się z trybun i poszli przez pięknie ozdobione Kotei w stronę świątyń, gdzie co jakiś czas odbywały uroczystości z okazji święta Susanoo. Cały czas było tam sporo ludzi, ale w dalszym ciągu miejsce wydawało się bardzo spokojne.

Katetsu Z/T

[Shinsu]

Ostatnia trwająca na arenie walka - ta między Renkuro a dziewczyną, która przyszła na turniej w masce (choć w czasie walki ją straciła ukazując przyjemną dla oka twarzyczkę) przerodziła się w niezwykły spektakl. Tłum z zapartym tchem przyglądał się temu, co działo się na arenie, a atmosfera udzieliła się również Shinsu'owi, który przestał uczestniczyć w dalszej rozmowie (choć pozostali rozmówcy również zamilkli, widać i oni skupili swoją uwagę na walce) pochłonięty akrobacjami i fikołkami taktycznymi, które oboje na zmianę dokonywali. Douhito był w sumie pod wrażeniem całej walki. Nawet jeśli oboje nie prezentowali najwyższego poziomu ze wszystkich walczących, to z całą pewnością wykazali się największą wolą walki, a trzeba to było koniecznie docenić.

Walka zakończyła się pomyślnie dla Unijczyków - Renkuro Ayatsuri zwyciężył. Zwycięstwo to jednak było okupione sporymi obrażeniami, gdyż lalkarz sam ledwo trzymał się na nogach. Shinsu jedynie pokiwał z uznaniem głową po czym wmieszał się w tłum wychodzący z trybun.

Następny temat: viewtopic.php?p=194899#p194899

  Ukryty tekst

[Azuma]

*/timeskip/*
Poprzedni wątek: [Event] Trybuny wschód

Kolejny dzień w Sogen niósł ze sobą nowe atrakcje w postaci kolejnych walk turniejowych. Nowi uczestnicy tak jak Ci z poprzednich dni, niewątpliwie chcieli wypaść jak najlepiej, a to z kolei zwiększało prawdopodobieństwo obejrzenia spektakularnych pojedynków.

Trzeciego dnia zmagań udał się na trybunę zachodnią. Decyzja nie wynikała z jakichś szczególnych pobudek. Uznał, że zmieniając miejsce być może spotkam kogoś innego, kogo jeszcze miał okazję poznać, przy innej okazji. Po prawdzie być może liczył na to, że gdzieś tam dostrzeże właścicielkę drugiej części wisiorka, którego połowa zwisała mu na szyi.

Wśród wymienionych pojedynków, kojarzył tylko dwóch uczestników. Wśród nich był oczywiście Kaminari Anzou, ale również i przedstawiciel Unii, Shinsu Douhito. Azuma nie miał więc żadnych wątpliwości komu kibicować dnia dzisiejszego. Z uwagą oczekiwał na przybywających uczestników, od czasu do czasu rozglądać się wkoło, po trybunie.

[Azuma]

Gdyby szesnastoletni przedstawiciel militarystycznego klanu z Sogen nie posiadał swojego faworyta, to być może zachwycałby się nad zdolnościami przedstawicielki klanu Yuki. Jej umiejętności kontroli nad żywiołem lodu, stały na bardzo wysokim poziomie. Gdyby ich ekspedycja zwiadowcza wysłana nad wschodnie wybrzeże napotkała na takiego przeciwnika, mieliby większy problem z schwytaniem jeńca. Najpierw musieliby walczyć o przeżycie. Stąd Wagami Nikeno nie wzbudziła zachwytu Uchihy. Jej sposób obnoszenia się, pochodzenie, a także Kaminari Anzou który był jej przeciwnikiem, wszystko to sprzysięgło się przeciw niej, co też powodowało, że Azuma był w tej części widowni która kibicowała Akoraito z Antai. Choć zapewne był osobą nieliczną w całym Sogen, która to czyniła. - Nie poddawaj się, znajdziesz sposób. Jesteś bystry!

Na innych arenach było nie mniej emocjonująco. Kolejny faworyt któremu kibicował - Douhito Shinsu uczynił swoimi gliniastymi tworami eksplodystyczny spektakl spustoszenia. Gdy jego przeciwniczka oberwała, spodziewał się krwawej miazgi, a ku jemu zdziwieniu, opadła z niej jedynie zbroja. - Ale twarda sztuka, choć nie powinno to dziwić. - Pomyślał, gdy tylko wzięłoby się pod uwagę uzbrojenie kobiety. Zbroja, długie ostrze, a także kołczan i łuk, wprost sugerowały jej pochodzenie. A ludzie pochodzący stamtąd, byli bez wątpienia, twardzi.

Gdy zlustrował kolejną arenę, ku jego zaskoczeniu zobaczył jak jeden z pojedynkujących się uczestników, właśnie opuszczał teren walki. Szybko zorientował się, że nie wynikało to z wyniku walki, tylko z niestawiennictwa się drugiego z uczestników. - Szczęściarz… choć może i nie? - trzeźwo zauważył, bo konfrontacja pozwalała ocenić swoją siłę i szansę już w początkowej fazie turnieju. Kolejne fazy turnieju, prawdopodobnie wcale nie będą prostsze.

[Azuma]

Widowisko jakie uczestnicy turnieju zaprezentowali widowni, było niemniej spektakularne co dzień wcześniej. Percepcja szesnastoletniego Uchihy skupiała się jednak przede wszystkim na dwóch uczestnikach, na których zdążył dobrze - i jeszcze lepiej i bliżej - się poznać. Zarówno Shinshu Douhito jak i Kaminari Anzou - bowiem o nich była mowa - napotykali na nie lada problem, w swoich pojedynkach. Wyglądało na tym że oni, tak jak i Azuma wcześniej, trafili na niewygodnych dla siebie przeciwników. Każdy z tej trójki był jednak uparty w swoim postanowieniu i żaden z nich nie zamierzał odpuścić. A to, czyli żelazna konsekwencja, przynosiło swoje owoce.

Najpierw Shinsu, wyraźnie niezadowolony z osiągniętych efektów, po kolejnej nieudanej eksplozji postanowił w końcu zejść na ziemię. W takich warunkach walka zdecydowanie zmieniała charakter dla swojego przebiegu. Było to z uwagą śledzone przez widownię, zastanawiająca się nad tym, w jaki sposób zostanie to wykorzystane przez przedstawicielkę ludu samurajów. Kobieta nie czekając zaatakowała a jej uderzenie z chakry dosięgnęła przedstawiciela Douhito, odrzucając go nieco na bok. To co było jednak najważniejsze, to to że ustal na nogach, a potem natychmiast uderzył. Jego kontratak - użycie notki oślepiającej, a potem bombki chilli i kolibrów - a właściwie dużo więcej wszystkiego - pozwoliło wyeliminować przeciwniczkę z dalszej walki. Sędzia zatrzymał w odpowiednim momencie ofensywę Shinsu, ogłaszając jednocześnie zwycięzcę. Azumaa z rzeczywistym entuzjazmem, wtórował widowni, krzyczącej na cześć Douhito.

Walka Anzou miała podobny przebieg, ale w ty przypadku, wszystko wydawało się dużo drastyczniejsze. Gdy Anzou oberwał soplem w bok, a widownia dostrzegła krew, Azuma tak jak i inni w geście solidarności, niema świszcząco wciągnął powietrze spodziewając się najgorszego. Kaminari jednak nie odpuścił, tylko podwajając zawziętość kontratakowal, doprowadzając do eksplozji przy użyciu dziwnego tworu, a potem poraził przeciwniczkę. Efekt był iście piorunujący, bo choć niewątpliwie użyte techniki musiały spowodować niesamowity ból, to reprezentantka klanu Yuki dalej stawiała wyzwanie. Przełom nastąpił w momencie, gdy Anzou zdecydował się odsłonić asa w rękawie, a jego wiązki przybrały niemal czarną barwę, obejmując przeciwniczkę. A ta nie szczędziła gardła, cholernie głośno wyrażając to co niewątpliwie przy tym czuła. Szesnastolatek w przypływie współczucia, dłońmi sięgnął do uszu, próbując zagłuszyć jej przeszywające wrzaski. To na szczęście nie trwało długo. Sędzia w końcu zareagował, ogłaszając jasno zwycięzcę pojedynku.

- Nareszcie to zakończył - pomyślał, wolno odejmując od uszu ręce. Uchiha obserwował jak zarówno Shinsu, oraz Anzou kierują się najpewniej do placówki medycznej. Zarówno jeden i drugi awansował do kolejnej rundy turnieju. Oboje jednak odnieśli przy tym obrażenia, którymi należało się zająć. Azuma wcale nie musiał się zastanawiać nad tym, co powinien uczynić. W ślad za dwójka znajomych, tak i on sam skierował się do pomieszczeń służb szpitalnych.

[z/t] - [Event] Pomieszczenia służb szpitalnych

[Kutaro]

- Nie nic się nie stało. - Odpowiedział z uprzejmym uśmiechem na słowa Katetsu. Ani go nie uraził, ani co ważniejsze nie uważał że szaroskóry próbował go urazić. Po chwili jego rozmówcy oddalili się co okularnik kwitował grzecznym podniesieniem ręki w geście pozdrowienia.
Aburame uważnie obserwował walkę Nany z Ayatsuri. Musiał się przed sobą przyznać, że niebezpiecznie zbliżał się do krawędzi krzesła i pod koniec niemal z niego spadł. Werdyktem była wygrana Renkuro, jednak wszyscy byli świadomi jak blisko było do remisu. Szkoda, bo dziewczyna naprawdę się starała, tym bardziej, że walka wyglądała niemal jak jedna przeciwko czworgu przeciwników. Takie niestety były już uroku zawodu ninja. Przeciwnicy mieli przeróżne umiejętności.

Następnego dnia od początku mu coś nie pasowało. Co prawda się nie umawiali na określone miejsce spotkania, ale bądź co bądź oczekiwał jej na trybunach. Brak wieczornego spotkania można było wytłumaczyć wizytą w lazarecie, w końcu jej stan nie był zbyt dobry pod koniec walki. Jednak teraz minęła już cała noc. Coś zwyczajnie było nie tak. Czyżby jej stan był, aż tak ciężki? Nie był ku temu przekonany.
- Ehh. - Ciężko westchnął i skierował się w stronę wyjścia z trybun, którym nie tak bardzo dawno temu przyszedł. Nadszedł czas by szukać małą czarnowłosą zgubę o wielkich zmiennokolorowych oczach.

[z/t]

[Daisuke]

Obudził się w dziwnym miejscu, ledwo kojarząc co robił poprzedniego wieczora. Te wszystkie dni spędzone na piciu zlewały mu się w jedno, jedynym wyznacznikiem upływu czasu i odróżniającym dni od siebie były te, w których przeprowadzane były walki. Nic więc dziwnego, że na pierwszą część drugiej rundy stawienie się było dla niego obowiązkowe. Oprócz tego lubił też oglądać walki innych i patrzyć, co prezentują uczestnicy innych walk. Żeby jednak nie powtórzyć błędu z poprzednich dni, dzisiaj uzbroił się w solidną dawkę alkoholu oraz manierkę z wodą. To było konieczne, żeby znowu nie przesiedzieć większości pojedynków na kacu. Po (jak mu się wydawało) krótkim pobycie w szpitalu, miał mnóstwo sił. Nie był świadomym tego, że przespał cały jeden dzień więcej, a dodatkowe alkoholowe libacje tylko go nakręcały do dalszego działania. Wróciły mu chęci do uprzykrzania innym życia i czepiania się o cokolwiek tylko będzie w stanie. Trzeba tylko znaleźć ofiarę.

[Kazuma]

Z toru wyścigowego Komakurabe

Od wygranej na wyścigach minęło kilka dni i zaczynała się druga runda turnieju. Runda, do której się zakwalifikował, ale jego walka odbyć się miała w drugiej transzy. Ostatnio przegapił walkę Kana przez ułożenie drabinki i teraz nie miał zamiaru jej przegapić. Zwłaszcza że mierzył się z Uchihom. Szczerze zazdrościł mu tego "przywileju". Pech chciał, że dostał dziewczynę z Jugo, a nie kogoś z gospodarzy. Najchętniej znalazłby się teraz na miejscu sensei'a i osobiście skopał dupsko Azumie. Pozostawało mu jedynie kibicowanie i obserwowanie możliwości Senju w akcji...

Stało się jednak coś... co nie mieściło mu się w głowie. Walka została przerwana poprzez poddanie się. Był wściekły. Naprawdę ciężko ubrać w słowa to, co teraz odczuwał. Ród został zhańbiony. Poddanie się było dla niego nie do pomyślenia i zupełnie nie zwrócił uwagi na chwiejny krok Kana.
Dobre kilkanaście minut zajęło mu dojście do siebie, podczas których ślepo wpatrywał się w pustą już arenę. Zastanawiał się, co mogło być przyczyną i... prawdę powiedziawszy, nawet nie wiedział, czy chce rozmawiać z osobą, która postąpiła w taki sposób. Ostatecznie doszedł do konkluzji, że coś musiało być nie tak. Widział i słyszał na własne oczy, że Kan nie darzył sympatią Uchiha, a przez kilka dni magicznie się mu to nie odmieniło. Przywołał także wspomnienie chwiejnego kroku i ruszył na poszukiwania. Musiał dowiedzieć się co zaszło. Wiatry zaniosły go do filii służby medycznej...

Zmiana tematu na pomieszczenia służby medycznej