[Event] Trybuny Wschód

[Papyrus]

Trybuny, jak to trybuny, nie wyróżniały się w zasadzie niczym konkretnym. Rzędy ławek jedne za drugimi, każde następne postawione nieco wyżej od poprzednich aby wszyscy usadowieni na nich widzowie mogli się napawać dobrym widokiem na walki toczone na arenie. Co kilka metrów między ławkami była około metrowa przerwa, która umożliwiała ludziom przechodzenie pomiędzy rzędami aby usadowić się na odpowiedniej wysokości i w odpowiedniej odległości od pola walki. Ławeczki były proste ale solidne, aby bez problemu wytrzymać ciężar wielu ludzi siedzących na raz, nawet w przypadku jakby ich faworyt dostawał w walce bęcki i zaczęli oni walić z frustracji pięściami w siedziska. Od serca areny którym były cztery pola walki, trybuny były oddzielone również solidnymi barierkami, które miały za zadanie uniemożliwić, albo chociaż utrudnić komuś wskoczenie z areny na trybuny czy w drugą stronę, wyskoczenie (bądź wyrzucenie kogoś w ferworze kibicowania) na arenę.

[Kamiyo Ori]

Podróż z dala od gadającego psa przeszła niezbyt zaskakująco. W stresie i zdenerwowaniu u czarnowłosego medyka. Zaczął powoli przypuszczać, że może trafił ofiarą jakiejś teorii konspiracyjnej. Może to wszystkie zwierzęta mówiły, ale w towarzystwie szarookiego z jakiegoś powodu nie chciały puścić pary z pyska. Wyglądało na to, że Kamiyo będzie musiał sobie ułożyć zupełnie nową dietę, bogatą w błonnik, ale ubogą w białka. Może uzupełni potrzebne braki przy pomocy fasoli?

Dopiero po chwili doszło do niego, że nie był sam i zaczął się rozglądać za swoim towarzyszem, który miał równie srogą minę, jak i on. Z jednej strony żałował chłopaka, ale z drugiej było to jednak pokrzepiające, że nie był w tej konspiracji sam. Teraz będą musieli zacząć produkować broszurki informacyjne dla innych, którzy chcieli się uwolnić od jarzma rządu przed spiskiem związanym z gadającymi zwierzętami! Ludzie w końcu zasługują by wiedzieć i móc w spokoju otworzyć lodówkę spiżarnie bez obawy o to, że im kawałek szynki zacznie opowiadać anegdotki. – Uch, przepraszam, ale chyba źle znoszę psy. – Odezwał się, nieco zwalniając tempa do swojego białowłosego kolegi. Wkrótce jednak dołączyli do tłumu, który skierował ich nigdzie indziej, jak do samej wielkiej areny, gdzie mieli się naparzać ludzie. Było to trochę ciekawsze od wyścigów, gdzie po prostu się biegało z punktu A do punktu B, bo taki konik raczej nie miał okazje podzielić się swoimi wrażeniami po przebytej trasie. Z drugiej strony…

Ludzie wchodzili powoli na trybuny, które były podzielone sekcjami na kierunki geograficzne świata. Oni nadeszli ze wschodu i tam ich właśnie wypchnięto. Szczęśliwie dopiero ta część widowni dopiero się wypełniała, więc mikruski znalazły dogodne miejsce blisko barierki. Był to świetny widok, ale istniało ryzyko, że ktoś mógł cię łatwo zrzucić na arenę. Mam nadzieje, że nie zapeszam. – Ciekawe kto pierwszy walczy… - Odezwał się w zamyśleniu. Ori chciał wiedzieć właściwie z czysto zawodowej ciekawości, z jakimi rodzajami obrażeń będzie musiał się zmagać. Potrzaskane kości, zranienia i poparzenia się zupełnie inaczej leczyło.

---

Wątek: Anzou, Kamiyo Ori, WSZYSTKIE ZWIERZĘTA, KTÓRE WIEDZĄ, ŻE ON WIE

[Anzou]

Patrząc na zachowanie Oriego i Anzou z boku można było się nieźle ubawić. Świat Shinobi jest na tyle pokręcony, tak wiele chłopak jeszcze nie wiedział, tak wiele przed nim... Po tym, jak pies się odezwał Władca Piorunów miał większe podstawy sądzić, by to był człowiek z klanu Inuzuka. Takie było przeczucie Anzou. Chłopak natomiast nie miał czasu, aby zweryfikować swoją hipotezę. Mógł jedynie ruszyć za Orim, w nieznanym dla siebie kierunku. I tak postanowił też zrobić Białowłosy. Wypatrywał jego czupryny i podążał za nią w tłumie. Przebijał się przez ulice Kotei, a młodzieniaszek doprowadził go na miejsce walk... Dwójka Shinobi złapała się jeszcze w drodze.
- Dało się to zobaczyć gołym okiem. Obyś nie musiał walczyć na kogoś z klanu Inuzuka.
Powiedział radosnym głosem Władca Piorunów. On nie speszył się aż tak jak jego towarzysz. Było to zabawne. Młodzieniec widząc arenę był pod wrażeniem. Miał stąd całkiem dobry ogląd na całą sytuację. Mógł uważnie przyjrzeć się szczegółom, poznać położenia przedmiotów, by wykorzystać to w trakcie starcia. Nie mógł się doczekać, aż wyjdzie i w pełni zaprezentuje swoje umiejętności. Trybuny były bardzo duże. Igrzyska niedługo się zaczną. On był gotowy pod względem umiejętności. Nie miał jednak pewności co do swojej głowy. Nie wiedział czy presja tłumu go nie zje. Miał jednak świadomość, że nie może. Walczył już wiele razy, jednak nie przed taką publiką. Oby koniec końców nie dał ciała.
- Ori, ta arena jest wspaniała! Już chcę tam wyskoczyć i skopać komuś dupsko! Czujesz to? To będzie coś wspaniałego! Nie mogę się doczekać!!!!
Anzou przeszedł w inny tryb. Emocje zaczęły brać górę, chyba delikatnie przesadził, jednak czy ucieczka przed gadającym psem nie jest większą przesadą?

[Kamiyo Ori]

Nigdy nie należy bagatelizować gadającego psa. Może się trafi taki, który zadowoli się byle scooby-chrupką, ale też możesz trafić na Mr. Peanutbutter i doznać kryzysu egzystencjonalnego. Czworonogi, które mówią to nie przelewki. Ze słów Anzou dało się usłyszeć jednak nowe ciekawe wiadomości, odnośnie do klanów, o których nie słyszał w sumie. On sam był dość nowy w tym wszystkim, dlatego też nie obawiał się zadawać pytań pomocniczych. – Klan Inuzuka? Pierwsze słyszę. – Tak właśnie było, faktycznie. Ile nerwów mniej miałby zszarganych, gdyby był wyposażony w tę niewielką informację. Może mógłby spać spokojnie po nocach.

Nie było jednak czasu na dłuższe dyskusje, bo na środeczku areny pojawił się sędzia, który obwieścił rozpoczęcie wydarzenia. Pierwsza walka miała się właśnie rozpocząć. Emocje sięgały zenitu. Wiwaty rozległy się nie tylko w ich małym sektorze, ale na całym wielkim stadionie. Ori mógłby przysiąc, że rozwijany jest wielki transparent dotyczący Lechii Gdyni, ale jak pomrugał kilka razy, to stanowczo było to przywidzenie pobudzonego umysłu, który nie był przystosowany do nadmiaru bodźców, które go atakowały ze wszystkich stron. – Mam nadzieje, że nie zrobią sobie krzywdy. – Odezwał się na entuzjastyczny okrzyk swojego kompana. W końcu to on miał leczyć zawodników po meczu. Im mniejszą sobie krzywdę zrobią, tym lepiej dla wszystkich. On też nie chciał robić nadgodzin, aby układać puzzle ze strzaskanych kości przegranych zawodników, aby zawodnik mógł jeszcze kiedyś cieszyć się takimi życiowymi drobnostkami, jak chociażby pójście na spacer.

---

Wątek: Anzou, Kamiyo Ori, WSZYSTKIE ZWIERZĘTA, KTÓRE WIEDZĄ, ŻE ON WIE, ŻE ONE WIEDZĄ, ŻE ON WIE

[Anzou]

Ori widocznie nie miał najmniejszego pojęcia na temat klanu Inuzuka. Jego reakcja tylko to potwierdzała. Anzou nie miał jednak za złe swojemu rozmówcy. Ludzie są przeróżni i mogą w każdy sposób reagować na określone wydarzenia. To co zrobił Ori z punktu widzenia postronnego osobnika mogło być zabawne, jednak miało to jakieś podstawy. Włączyły się w nim może instynkty przetrwania. Nastolatek jednak puścił to już w niepamięć. Arena robiła na nim spore wrażenie. Ludzi z każdą minutą pojawiało się więcej i więcej.
- O Inuzuka też nie wiem za dużo! Poza tym, że wykorzystują psy w trakcie walk. Waleczne bestie. Nie chciałbym trafić w turnieju na kogoś z klanu Inuzuka...
Kilka było powodów... Jeden - sojusznicy, drugi... są wytrwali i silni. Nastolatek nie chciał dać się podrapać. Nie było takiej opcji. Białowłosy teraz jednak nie zastanawiał się nad tym. Obserwował arenę, wypatrywał pierwszych gladiatorów! Tylko to go interesowało. Kątem oka zwracał też uwagę na to, co się dzieje dookoła. Nie zapominał w jakim miejscu jest. Stolica dawnego wroga. Czujnym trzeba być stale. Arena wydaje się sprzyja jego umiejętnościom. Ciekawe czy uda mu się utrzymywać walkę na dystans czy w ruch pójdą mięsnie...

[Kamiyo Ori]

Kolejne ciekawostki padały z ust Władcy Piorunów. Jeżeli wcześniej mógł mieć jakieś obiekcje względem wybierania się na trybuny z kimś jeszcze, tak teraz mógł być całkiem zadowolony ze swojej decyzji. Zatem Inuzuka byli klanem, który walczył przy pomocy psów? To mogłoby wyjaśniać te ostatnie wielkie zwierzaki, jakie napotykał – Uczą ich też mówić ludzkim głosem? – Odezwał się z lekkim niedowierzaniem w tonie. Może jednak nie ma wielkiej konspiracji, a on sobie wszystko uroił w tej chorej głowie? Raczej było to mało prawdopodobne, bo medyk nie był skory do robienia takich mentalnych fikołków i raczej próbował do wszystkiego racjonalnie podchodzić. Jeśli uważał zatem, że istnieje konspiracja, to musiał mieć dość silne przesłanki, by w to wierzyć.

Przy okazji swojej wewnętrznej debaty na temat tego, czy miał rację (miał), czy też nie miał przyglądał się z uwagą arenie. Wszystkie przeszkody terenowe, które tutaj występowały, RACZEJ nie powinny się zmienić pomiędzy starciami. To nie tak, że było to absolutnie wykluczone, ale po prostu niezwykle niepraktyczne. Może przyjrzy się tutaj, w jaki sposób będą walczyć inne osoby, które preferują starcia w zwarciu. Chowanie się za przeszkodami, aby dobiec do wroga? Czy też frontalny atak, aby w jak najkrótszym czasie zmniejszyć odległość od celu? Miejsce w głowie, które opracowywało te wszystkie teorie związane z gadającymi zwierzętami, jakoś naturalnie przestawiły się na tryb myślenia o zbliżających się starciach. – Będę musiał uciec po zakończeniu walk do części szpitalnej, bo mam się zajmować zawodnikami. – Rzucił dość świadomie swojemu koledze. W końcu wypada uprzedzić przed faktem, a nie wyjść po angielsku.

---

Wątek: Anzou, Kamiyo Ori, A może nie ma konspiracji, jest tylko halucynacja z niedożywienia i śmierć?

[Anzou]

Przedstawiciel klanu Kaminari widział zmieszanie na twarzy Czarnowłosego. Widocznie gadający pies to za dużo na jego głowę. Każdy inaczej odbiera bodźce i według własnego systemu wartości przypisuje im znaczenie. Widocznie dla niektórych gadający pies to po prostu coś nie do przeskoczenia. Chłopak sam pierwszy raz w życiu miał okazje widzieć i słyszeć coś takiego. Wyjątkowa kobieta i wyjątkowy pies. Tak w skrócie można to podsumować.
- Nie mam pojęcia, wszystkie psy Inuzuka, które spotkałem... nie gadały. To jakiś wyjątek, cud, nie wiem!
Anzou nie chciał jednak szukać wytłumaczenia. Fakty były takie, a nie inne, nie skupiał się już na tym i nie chciał na to tracić czasu. Teraz w głównej mierze pochłaniała go sama arena i to, co niedługo się wydarzy. To było istotne. Ori wspomniał o tym, że zamierza pomagać pomiędzy walkami w szpitalu. Czyli jest medykiem? Niezwykle istotna umiejętność... Anzou od razu przypomniał sobie o osobie, która zginęła w trakcie misji z nim w wiosce Ozai. Jego twarz chwilowo posmutniała, entuzjazm i emocje związane z Turniejem odsunęły się gdzieś na bok. Kaminari po chwili zadumy wrócił do swojego rozmówcy.
- Gadający pies mimo wszystko nie jest najdziwniejszą rzeczą, jaką widziałem. Poza Murem... tam to dopiero się dzieje. To nic w porównaniu z psem, który potrafi mówić... Uwierz.

[Kamiyo Ori]

Wychodziło na to, że Ori tak naprawdę gówno wiedział o świecie. To jego zafrapował gadający pies, jednak Anzou szybko zaakceptował rzeczywistość w takiej formie jak była. Ot kolejny zwykły dzień w świecie shinobi. Jutro się pewnie dowie, że niektórzy mają skrzela, albo prowadzą w sobie hodowle robaków, czy jeszcze inne bzdury. Podobało mu się takie odważne podejście do nowej wiedzy, jaką wykazywał Władca Piorunów, czyżby wynikało to z życiowego doświadczenia, jakie do tej pory miał, czy też raczej była to tylko dzielna postawa, aby uspokoić swojego nerwowego kolegę? Tak czy inaczej, był wdzięczny za te słowa. – Za murem? A cóż takiego może być za murem? – Odezwał się lekko zdziwionym tonem. On jeszcze nie wiedział, że udzielone informacje będą najpewniej przyczyną najbliższych nieprzespanych nocy, zszarganych nerwów i możliwie, że nadużywania takich potężnych substancji, jak herbatka z melisą. Naturalnie więc odszukał temat, który mógł wprowadzić nieco neutralnej atmosfery do tego żywiołowego dnia. – Swoją drogą to da się wyjść za mur? Co tam w ogóle jest, bo słyszałem tylko o dzikich… - Nie wiedział jeszcze, że zagłębia się dalej w krainę niewypowiedzianych koszmarów. Otwierał sam puszkę Pandory i nawet sobie nie zdawał z tego sprawy, ale to atrybuty młodości. Najlepiej się uczyć na własnych błędach. Szkoda też, że i najboleśniej.

---

Wątek: Anzou, Kamiyo Ori, Alarm odwołany, wszystko w porzadku!

[Anzou]

Anzou świadomie poruszył temat Muru. Miał w tym swój cel; chciał sprawdzić czy Ori kiedykolwiek był poza Murem lub wie, co ostatnio się tam wydarzyło. Młody Kaminari zdobył informacje, które chciał, a jego rozmówca zdaje się, że nigdy nie był w okolicach Muru i poza nim. Z jednej strony Anzou nie miał najmniejszego powodu, by nie wierzyć swojemu rozmówcy. Znał go krótko, jednak to czy kłamie jest tylko i wyłącznie jego sprawą. Anzou za murem był, gdy nie za bardzo wiedział co to znaczy sztuka Shinobi. Tam pierwszy raz w życiu był bliski spotkania się ze śmiercią, gdy ten ptakoczłek chciał pożreć jego piękną buźkę. Władca Piorunów pomimo swojego młodego wieku widział już tak wiele... Nastolatek skierował swój wzrok w kierunku Czarnowłosego.
- Za Murem? Tam jest wszystko. Mur to swego rodzaju granica pomiędzy znanym nam światem, a tym... a tym, co nieznane, co niespotykane, możliwe, że tym co złe, ale na pewno tym, co wyjątkowe... Jest tam coś, co mnie ciągnie. Kiedyś chciałem nawet rozpocząć karierę na Murze...
Tak, były takie czasy. Anzou skierował swój wzrok w powietrze. Pamiętał Czarnowłosego Irokezika, pamiętał Oshiego, z którym był tam daleko, poza Murami w trakcie jednej z ekspedycji. Chłopak postanowił, że podzieli się informacjami, które posiada, opowie Oriemu o tym, co widział. Być może oszczędzi mu to dziwnych reakcji w przyszłości. Kto wie?
- Podjąłem się jednego zadania poza Murem. Ruszyliśmy z ekspedycją. Nie znałem tamtejszych stron, jednak roślinność... To jest coś zupełnie innego. Dasz wiarę, że roślina może Ciebie zjeść? Widziałem mniej więcej takiej wielkości białe stworzonka, które miały małe domki i swoją osadkę... Nie wyglądały na agresywne, wręcz przeciwnie... były nami zaciekawione... To coś wspaniałego!
Młodzieniec był radosny, przypomniał sobie stworzenia przypominające muminki. Zobrazował gestem rąk to co widział, by móc dalej kontynuować to, co zaczął.
- Dzikich nie widziałem... Spotkałem jednak szybkie stworzenia, na dwóch nogach, które miały dzioby zamiast twarzy. Jakby... jakby połączenie ptaka i człowieka? Piekielnie szybkie. Jeden prawie mnie pożarł. To było okropne przeżycie. Dużo gorsze niż gadający pies...

[Kamiyo Ori]

Ori miał wrodzoną dość jasną karnację, w odcieniu jasnego pergaminu. Dość dobrze to kontrastowało z jego czarnymi włoskami. To czyniło z niego niemal zupełny negatyw w stosunku do swego ciemnoskórego koleżki. W toku ich rozmowy jednak udało mu się osiągnąć nowe poziomy bieli na twarzy. Szarooki wyraźnie chłonął słowa swojego rozmówcy i w ciszy rozważał wszystko, co powiedział. Z podanych informacji wynikało, że za wielką ścianą na północny wschód od stolicy znajdowała się zupełnie bajeczna kraina. Jednak twórca tej baśni musiał ostro ćpać po nocach różne nielegalne substancje, bo to, co tam się wyprawiało, zakrawało na groteskę. Mięsożerne rośliny? Dziobobłaki, ludojady? Tego jeszcze chyba nie grali. Zaciekawiła go nieco wioska białych smerfów, ale trudno było pozbyć się z myśli teraz o przekraczających mur dziobobłakach, które będą mu chciały wydłubać oczy, albo coś jeszcze gorszego.

Im dłużej jednak mówił, tym przerażenie ustępowało zupełnie innemu uczuciu. Zaciekawieniu. Wyglądało na to, że za kamienną granicą cywilizowanego świata krył się zupełnie nowy, pełen tajemnic i możliwości. Kto wie, czego mógłby się nauczyć nowego, udając się w tamte rejony. Jedno było pewne. Nie miał zamiaru robić tego sam, co to to nie. – To… Brzmi fantastycznie! – Odezwał się uniesionym głosem. Chyba drugi raz podniósł głos w obecności Władcy Piorunów, ale tym razem nie z powodu chęci ucieczki przed gadającymi psami. – Chciałbym się tam kiedyś wybrać, zobaczyć te wszystkie rzeczy… - Szybko jednak opanował nadmierny entuzjazm, który go pochłonął, wracając do swojej dawnej spokojnej persony. Odetchnął ciężko, uspokajając się całkowicie i wracając wzrokiem do obserwowania trwających potyczek.

---

Wątek: Anzou, Kamiyo Ori, Stan zagrożenia, wypatrywać dziobobłaków!

[Anzou]

Jakim specyficznym człowiekiem był Ori. Anzou zasypywał swojego rozmówcę masą informacji, które mogą wydawać się... jak nie z tego świata. Możliwe, jednak właśnie takim miejscem były tereny poza Murem. Niebezpieczne, ale jednocześnie intrygujące, na swój sposób piękne. Ludzie, którzy strzegą granic Muru robią mimo wszystko dobrą robotę. Natłok zza granic Muru mógłby przynieść okropne skutki dla całego społeczeństwa. Zwłaszcza dzikie stworzenia, których nic poza śmiercią nie jest w stanie powstrzymać. Smutne, ale prawdziwe. Ori słuchał, bardzo uważnie słuchał, ale nie mówił za wiele. Taki milczuś.
- Nigdy nie wiadomo, gdzie Ciebie nogi poniosą. Chyba tylko nogi, skoro tak sobie chodzisz po świecie. Ja na razie się tam nie wybieram...
Anzou nie bał się tego, co dzieje się poza Murem. Miał jednak za złe, że dał się wciągnąć w jakąś intrygę, której celem było przewrócenie władzy na Murze. Na szczęście udało mu się przeżyć, jednak chyba został zwyczajnie w świecie zmanipulowany. Ktoś wykorzystał jego niewiedze, jego młodość, co mogło skończyć się tragicznie. Młody Kaminari czuł, że walki niedługo się zaczną... Ludzie gromadzili się tutaj i czekali na walki podobnie jak Kaminari...

[Kamiyo Ori]

Taki był milczuś z tego Oriego. Tylko by słuchał. Cholernik. Słuchał i wyciągał wnioski. Czasem oczywiście błędne, ale nie myli się tylko ten, co nic nie robi, a u Kamiyo przetwarzanie informacji było zawsze na najwyższych obrotach. Wkrótce dostał kolejny powód do rozmyślań, jak na płycie areny pojawił się znajomy jegomość. Taki typek, który spowodował, że szarooki miał sporo wrażeń z karczmowania sobie w półsamotności. Początkowo był sam, ale potem jacyś przypadkowi ludzie zaczęli się zlatywać dookoła niego, niczym muchy do gówna. Taki był z niego niewdzięczny gówniarz po prostu. – No trudno, myślałem, że zapytam. -Urwał temat, który sam rozpoczął. Był trochę zawiedziony tym, że jego nowy compadre nie podzielał ducha przygody, chociaż może to chodziło o samego młodego medyka, który po prostu nie prezentował się najlepiej jako partner do takich przygód. Tym bardziej było to ironiczne, biorąc pod uwagę, że to on głównie zbierał na siebie ciosy w walce, jak już do niej dochodziło. Zupełnie nieroztropnie i niemedycznie. Musiał to zmienić albo pewnym pięknym popołudniem zmieni się w dymiący skwarek po kuli ognia, albo innym przyjemnym jutsu żywiołowym. W sumie nie dostał jeszcze piorunem, ale jak to mówią – dzień był jeszcze młody. – Ten chyba jest z klanu Inuzuka. – Podzielił się swoim spostrzeżeniem, spoglądając na Hideakiego w obstawie dwóch kundli. Ciekawiło go w sumie, jak walczy się psem. Czy bierzesz takiego Burka oburącz, czy jednorącz? Bardziej okładasz ludzi po głowie czy klacie? W końcu zwykłe psy nie stanowiły dużego zagrożenia nawet dla cywilów. Jak mu się jeszcze zdarzało polować, to przecież miał tę wątpliwą przyjemność próbowania ich mięsa. Bardziej co prawda używał podstępu, niż siły, ale teraz wątpił, że typowy Azor mógłby mu w jakiś sposób zaszkodzić.

---

Wątek: Anzou, Kamiyo Ori, Na szczęście dziobobłaki są za murem. Chwalmy mur!

[Anzou]

Młodzieniec pomimo niezbyt złożonych wypowiedzi ze strony Czarnowłosego - nie naciskał na niego i nie wywierał presji. To taki typ człowieka, który więcej myśli; zapewnie abstrakcyjnie, nie dzieli się swoimi przemyśleniami i nie jest wylewny. Niemal tak samo jak Czerwonowłosa, którą miał przyjemność poznać Anzou. Chłopak rozglądał się po trybunach szukając zarówno Azumy jak i samej Czerwonowłosej. Kto wie, być może turniej w Sogen przyciągnął nawet Panią od Królika? Nigdy nic nie jest wiadomo. Kaminari zerknął na osobę, którą wskazał mu Ori. Walki niedługo się rozpoczną, jeden z wojowników z psami pojawił się na arenie. Wyglądał na pewnego siebie. Inuzuka, partner Kaminari. Musi wygrać.
- Wygląda groźnie. Ciekawe jak walczy...
Skomentował pod nosem Anzou. Nie chciał mówić głośno, było to raczej stwierdzenie do samego siebie. Analizował jego ruchy, postawę, chciał zdobyć jakieś informacje. Nie wiadomo, być może w następnej kolejce trafi właśnie na tego o to mężczyznę? Władca Piorunów posiada ten komfort, że może obserwować innych. Może na podstawie ich walk wyciągnąć odpowiednie wnioski. Czy inni będą robić to samo, gdy jemu będzie dane walczyć? Bardzo możliwe. Nie wiadomo jednak, czy nie będą się regenerować. Walka potrafi wycieńczyć organizm. Odpowiednie rozłożenie sił, taktyka... wszystko może mieć większe znaczenie niż same umiejętności. Trzeba uważać i być gotowym na wszystko. Anzou ma doświadczenie i musi je wykorzystać.
- Jak myślisz, kto wygra?

[Kamiyo Ori]

Walka się dopiero co miała rozpocząć, ale już wywołała dość żywiołowe emocje z tłumu ich sektora. Wielkie psiska, które wskoczyły razem z paniczykiem Hideakim, były w końcu bardzo ładne. O ile rzecz jasna ktoś lubi pieski. Ori był raczej neutralny w tej kwestii, wolał schodzić im z drogi. Zwierzątka w końcu nie były ani specjalnie smaczne, ani pożywne. – Bardzo dobre pytanie. – Pochwalił spostrzeżenie swojego koleżki. On też się zastanawiał nad stylem walki Inuzuka. Założył w końcu, że musi okładać przeciwników pieskami jednorącz, po jednym na każdą rękę. Było to logicznym następstwem posiadania dwóch zwierzaków. Z jednym to by się mógł nieco dłużej zastanawiać, bo opcji było znacznie więcej. Tutaj dochodziło do czystych kwestii praktycznych. Nie zamierzał jednak on psuć niespodzianki białowłosemu, aby ten sam mógł doświadczyć nietypowego show, jakiego mieli być zaraz świadkiem. – Na razie, to ten, kto się stawił. – Trzeźwo zauważył, że brak oponenta stanowczo minimalizuje szansę na klęskę psiarza. Może typek najadł się nieświeżych śliwek shinrinek i teraz miał turniej życia w toalecie? Nie można było wykluczyć również, że ktoś specjalnie sabotował pojedynek, aby Inuzuka wypadł lepiej w całym turnieju. Ogólnie opcji było sporo i wymagały dogłębniejszej analizy. Cóż zatem mógł zrobić móżdżek Kamiyo tej nocy? To samo co każdej innej! Próbować zawładnąć światem! Analizować!

---

Wątek: Anzou, Kamiyo Ori, Lekko zawiało nudą, bo nic się nie dzieje

[Anzou]

Rozmowa z Orim trwała w najlepsze. Inuzuka czekał na swojego przeciwnika. Był wyprostowany i wydaje się skupiony na zadaniu. Niedługo zacznie się cała akcja. Chłopak oczekiwał drugiego przeciwnika i nie mógł się doczekać pierwszej walki.
- Patrz, jest przeciwniczka! Jaka zadowolona!
Nie omieszkał skomentować tego Anzou. Oczekiwał właśnie tego czadu, oczekiwał emocji. Chciał zobaczyć porządny pojedynek. Tylko to go w tym momencie interesowało, nic więcej. Tłum żywo reagował na to co się dzieje na arenie. Dało się wyczuć napięcie panujące w powietrzu. Białowłosy zacisnął pięść, aby dać upust temu co aktualnie czuje. Sam gotował się wewnątrz i chciałby skrzyżować swoje techniki z kimś innym. Nie na śmierć i życie, a właśnie po to, by się sprawdzić. Ten Turniej to doskonała okazja, by zaprezentować się światu. Pokazać siłę i moc klanu Kaminari dla całego świata. Właśnie to było w chwili obecnej jego celem. Nie splamić honoru swojego klanu. Młodzieniec więcej się nie odzywał, obserwował i czekał.