Gorące źródła

[Sukuna]

Jakie to miasto niby duże, a tak naprawdę tak małe? Choć na godzinkę chciałem się wyrwać ze szponów nieustannego działania dla mafii, jakichkolwiek wspominek o niej i całym brutalnym świecie, lecz i to się nie udało. Dosłyszałem rozmowę o pewnym kłopocie, który borykał dwójkę, może więcej osób, choć słysząc całą opowieść, stwierdziłem raczej, że nie była to misja wielkiego kalibru. Raczej to były byle łuski, jak ja, które nie wiedziały jak mają sobie poradzić z zadaniem. Nie ruszyłem się z miejsca, dałem się zobaczyć, nie ukrywając nawet, że podsłuchałem ich rozmowę. Popatrzyłem z lodowatą maską na każdego z osobna, jakbym szybko każdego oceniał na podstawie tego jak wyglądali. Zamknąłem swoje kocie oczy i położyłem głowę na krawędzi „basenu”, w którym się wylegiwałem, dając chłopakowi mówić i nie przerywając ani słowem, ani jakąkolwiek emocją. Już pominąłem fakt przekręcenia mojego imienia – robi to niemal każdy i mimo mojego braku zrozumienia tego zjawiska, postanowiłem już jakiś czas temu mieć to głęboko w dupie, nie będę się przecież wykłócać o jakieś imię prawda?
- Osiemdziesiąt procent. – Te dwa, bezlitosne słowa wyleciały z moich ust niczym ostry świst powietrza, któremu towarzyszyło moje otwarcie oczu, które przewiercało ich obu na wylot (przynajmniej w mojej głowie, pewnie na żywo to wyglądało komicznie, wciąż mam przecież dziecinną twarz i sto pięćdziesiąt wzrostu, zdarza mi się jednak o tym zapominać i czuć się groźny). – Tyle mi dacie, ostatecznie to zadanie pójdzie na wasze konto, więc w niczym mi ono nie pomoże w rodzinie, tak więc hajs jest mój. Nie zdołacie mnie osłaniać, skoro sracie się w dwójkę przed zabiciem czternastolatka, nie pierdol mi tutaj. Ale pewnie będzie dla was jakaś użyteczna funkcja. Teraz opowiedz mi WSZYSTKIE szczegóły, włącznie z wyglądem chłopaka, gdzie mieszka, jaki mieliście na to plan. Wtedy się ostatecznie wypowiem czy biorę to zadanie na siebie. – Skończyłem mówić, wymagając obszernych odpowiedzi. Z każdą misją człowiek się uczy i nabiera doświadczenia, nie chciałem teraz znów natrafić na sytuację, że tam gdzie miał być jeden cel, będzie ich trzech i się okażą trojaczkami shinobi, gdzie kontrakt będzie na tylko jednego.

[Renkuro]

Sukuna Misja rangi D

---

3/15

---

''Koleżeńska pomoc"

[/center]

Dwójka mężczyzn która władowała się do wody najwyraźniej ucieszyła się twoją odpowiedzią. Wymienili się uśmiechami i na twoje słowa o 80% zarobku od razu mało nie krzyknęli churalnym ZGODA! Zgodzili się szybciej niż zacząłeś ich obrażać, ale nawet to nie osłabiło ich dobrego nastroju. Gdy nadeszła prośba o szczegóły przedstawili ci je dogłębnie:
W głębokim skrócie jak chodzi o powód. Jak mówiliśmy, młody przyszedł do kliniki dla zwierząt po coś dla pchlarza, w której w piwnicy nasza rodzina kroki ludzi na kawałeczki. Skurczybyk ma dobry węch o czym zaraz, i zwyczajnie się włamał do wspominanych podziemi. Do i zobaczył doktorka przy pracy nad jakimś ciałkiem. Gdy ten go dostrzegł chłopak zwiał. Na szczęście doktorek go obsłużył już kiedyś u niego w domu, więc wie gdzie mieszka, a my dodatkowo prześledziliśmy jego zwyczaje. Zwyczajnie mamy jego i psa zlikwidować. I tutaj włączył się do rozmowy drugi mężczyzna.
Chłopak należy do specyficznego klanu shinobich którzy posiadają psy. Ale nie byle jakie psy. Te futrzaki są niemal tak bystre jak człowiek, a do tego tworzą parę z właścicielem w walce. Co więcej chyba nawet potrafią się porozumiewać obustronnie! Zarówno pan jak i pies mają wyczulony węch i tutaj zaczynają się schody. Szczyl i pchlarz są w stanie wyczuć że ktoś się zbliża. No i wychodzi na to że kojarzy już nasz zapach. Wie że go obserwujemy, tylko pewnie myśli że robimy to w celu sprawdzenia czy nikomu nic nie wypapla, a nie w celu morderstwa. Jeśli my się zbliżymy przykładowo do jego domu w nocy to od razu nas wykryją. Ba każda próba włamania też spełznie na niczym. Oznacza to że należy go zabić tam gdzie informacja o tym że ktoś się zbliża nie będzie miała znaczenia. Musi to być miejsce odosobnione żeby nie był w stanie uciec, oraz żeby nie mógł wezwać pomocy bo wtedy sprawa się rypnie. No i znaleźliśmy takie, opuszczona polana treningowa niedaleko miasta do której biega co rano i na niej ćwiczy. Mógłbyś się tam na niego zaczaić ale wiadomo że cię wykryje. Możesz też do niej zwyczajnie pójść gdy już tam będzie, ale też cię wykryje. Oczywiście będzie myślał że jesteś zwykłym człowiekiem, który sobie spaceruje ale i tak będzie czujny. Jedyny sens żeby się na niego zaczaić na miejscu jest taki że masz technikę daleko dystansową lub kuszę czy łuk, za pomocą których ściągniesz go na dystans z zaskoczenia. Jeśli nie to musisz tam zwyczajnie wejść i go zabić. My zrobimy co każesz, ty tutaj decydujesz. To wszystko kierowniku.
Pula informacji była całkiem pokaźna, mogłeś ustalić plan i podjąć kroki. I tak więc drogi ,,Sekuno" który postanowił nie poprawiać błędu jego towarzyszy, likwidacja dzieciaka i jego psa którzy byli tak głupi, albo rozważni jeśli by się nad tym zastanowić, że nie zgłosili takiej sprawy władzom ze strachu o odwet mafii, ale równocześnie nie przyszło im nawet przez myśl żeby uciec z miasta po czymś takim. Ot taki lekkoduch.

Jeśli ruszasz z/t http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 99#p150299

[Sukuna]

Zapamiętywałem każdą informację, korzystając ze swojego największego chyba atutu, czyli pamięci ejdetycznej. Nie mogłem pominąć ani jednego szczegółu, jednak zważywszy na kolejne wyjaśnienia, które dostawałem, dochodziłem do wniosku, że misja ta będzie musiała obejść się moimi preferowanymi zagraniami, czyli raczej dyskretne podejście i wybuchowy finał. Tym razem akcja będzie musiała zacząć się już w pierwszych sekundach, gdyż nie było opcji, żebym mógł się gdziekolwiek ukryć przed wzrokiem czy węchem zwierzęcia. Przytakiwałem głową, doskonale wiedząc kim są członkowie klanu Inuzuka, lecz wcale nie musiałem tą wiedzą chwalić się przed tymi płotkami (choć formalnie, o tej samej randze co ja), że w jakiś sposób przewyższam ich wiedzę na ten temat.
- Okej, same motywy niewiele mnie interesują. Zostało wystawione zlecenie, to trzeba je teraz wypełnić, bez zbędnego myślenia, bo się jedynie zaczyna zastanawiać i powątpiewać. A nie jesteście od myślenia, ja też nie, więc zostawmy tę kwestię Głowie czy Pazurom. Mam jeszcze parę pytań odnośnie miejsca, skoro zdołaliście zrobić już wystarczający wywiad. Rano, to znaczy o której? Ile trwa jego trening? To ważne, najlepiej będzie zaatakować tuż po nim, kiedy jeszcze nie zdąży się zregenerować, możliwe, że wtedy padnie bez walki. Czy w tamtym miejscu jest jakiś punkt obserwacyjny, który jest poza zasięgiem węchu psa i jest z niego dobry widok na polanę? Jakieś wzniesienie z drzewami czy domami? – Zapytałem jeszcze, w myślach dopracowując swój wstępny plan, który wcale nie był szczególnie skomplikowany, ale zdecydowanie wystarczał, żeby móc z sukcesem zakończyć misję. Na ostatniej szło mi jak krew z nosa, aczkolwiek było to poniekąd uzasadnione – przez niedobór informacji musiałem trzymać cierpliwość na wodzy i analizować każdą sytuację, żeby nie popełnić błędu, który przerodziłby się w niepowodzenie. Teraz nie musiałem nikogo utrzymać przy życiu, miałem zabić rówieśnika.
I w tym niespodziewanym momencie poczułem pewne kłucie w piersi, którego wcześniej nie zauważałem. Zacząłem wyobrażać sobie tego chłopaka, tak samo dziecinnie wyglądającego jak ja, trenującego na polanie. Żył tutaj, w mieście mafijnym, a nie w swoim „klanowym” miejscu, na terenach Yusetsu. A więc coś musiało go stamtąd wygonić, bądź też na skutek już wcześniejszych działań, tutaj się urodził. W głowie zakwitła mi myśl, że mógłbym być właśnie na jego miejscu – co gdyby to nie Souei zobaczył mnie przy treningu, tylko ja jego przy jakimś makabrycznym czynie? Nie dość, że nie zostałbym wciągnięty w zasoby mafii, ale i nie przetrwałbym dnia, nigdy nie dopełniając zemsty, którą sobie obiecałem. Nim się spostrzegłem, a sytuacja chłopaka uderzyła mnie wewnętrznie, podświadomie kreując scenariusze, w których to ja jestem na jego miejscu. Zacząłem czuć pewne współczucie? Zrozumienie sytuacji, w której się on znalazł? Nie potrafiłem tego nazwać, czułem to jako kłujący ból w klatce piersiowej, lecz nie narastający, stały i jedynie dający o sobie poznać, ale nie utrudniający w funkcjonowaniu. Potrząsnąłem głową, odrzucając od siebie te zwodnicze myśli.
Nie. Ci dwaj może i mieli wygodę myślenia w ten sposób, ja nie miałem jej. Straciłem w momencie, kiedy musiałem grzebać ciała rodziców bez głów, poprzysięgając, że znajdę tych dwóch i zabiję. Nie rzucam obietnic na wiatr, z pewnością też nie w takiej sprawie. Odetchnąłem głębiej, wracając do tematu. W zależności od odpowiedzi, albo odegnałem tę dwójkę, umawiając się z nimi o świcie w określonym miejscu, nie na polanie, lecz jeszcze w mieście, albo dopytałem jeszcze parę kwestii mnie nurtujących. W każdym razie następnie, kiedy już sobie poszli, leżałem tak jeszcze w gorącej wodzie z bąbelkami, napawając się parnym powietrzem i myśląc, myśląc nieświadomie właśnie o tym chłopaku, w głowie kreując sobie jego własny wygląd i historię, która mogła przecież być bardzo podobną do mojej. Przegryzłem wargę w zamyśleniu i gwałtownie walnąłem pięścią o taflę wody, przeganiając te myśli. Nie, nie mogę sobie na to pozwolić. Miałem obowiązki wobec własnego siebie i nieżyjących już rodziców, którzy wierzę, że czuwają nade mną i nad moją zemstą.

[Renkuro]

Sukuna Misja rangi D

---

5/15

---

''Koleżeńska pomoc"

[/center]

Sukuna drążył by pozyskać jak najwięcej szczegółów, ale nie zdało mu się to na wiele. A przynajmniej nie pojawiła się żadna szczególnie istotna informacja. Słysząc jego pytania chłopaki jedynie wzruszyli ramionami.
Rano to rano. On ma 14 lat, pewnie jak mu się wstanie tak pójdzie. Wiadomo że jest prawie codziennie, czyli jak tylko nie pracuje, oraz że jest to bliżej wschodu słońca niż południa. Co do czasu treningu, ponownie, różnie. Zwykle trwa to z 2 godziny co najmniej, ale jeszcze często zostaje w okolicy żeby zwyczajnie pospacerować z psem czy poleżeć na trawie. Plus minus koło południa wraca do domu. Może troszkę wcześniej. Co do miejsc do obserwacji brak. To zwyczajny las w którego środku jest polana treningowa do której prowadzi już mocno zanikająca ścieżka mająca z 4 kilometry długości rozciągająca się od polany do traktu. W przeszłości ktoś musiał wchodzić na trakt i z niego schodzić w jej kierunku, ale z jakiegoś powodu przestała być używana i tyle. Zwykły prosty las, nic więcej tam nie ma. Żadnych górek czy domów.
Obydwie łuski które postanowiły powierzyć ci powodzenie ich misji patrzyły na ciebie z zaciekawieniem. W końcu w rodzinie mafijnej niepowodzenie może skończyć się śmiercią albo utratą palców, w łagodniejszej wersji. W tym wszystkim była jednak jedna ciekawa rzecz. Nasz bohater w końcu został czymś poruszony. Jego wyobraźnie pod tytułem co by było gdybym to był ja, lekko nim wstrząsnęło. Pamiętajmy że ma zabić niewinnego dzieciaka który nawet nie będzie się zbytnio bronić skoro zlecono to tak o dwóm łuską i to nawet nie będących ninja. To nie będzie nawet morderstwo, to będzie egzekucja na dziecku, nawet najtwardszych bandziorów to może poruszyć. Czy bohater da radę wykonać zadanie? Zawsze przecież można powiedzieć że się rezygnuje i dać im się tym zająć. A nóż uratuje w ten sposób dziecięce życie.

Jeśli ruszasz to zt http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 01#p171601