Posiadłość Kaonajimiego

[Kaonajimi]

---

POSIADŁOŚĆ KAONAJIMIEGO

---

Dom wznosi się na lekkim kamiennym wzniosieniu, po którym prowadzą do niego schody. On sam naturalnie jest wykonany z drewna w tradycyjnym stylu (chociaż póki co to prawdopodobnie po prostu zwykły styl). Ma dwa piętra i wiele oszklonych okien. Jest to jedno z kilku usprawnień które nowy właściciel dodał do posiadłości, która sama jest dosyć stara. Kao udało się względnie tanio kupić tę posiadłość, gdy poprzedni właściciel miał nieszczęście znaleźć się w niełasce jednego z wysoko rankujących członków szczepu, który to znowu zgłosił się do obecnego właściciela w celu rozwiązania problemu. Reszta to historia. Oprócz ganku z przodu, dom ma też małe kąpielisko z ciepłymi źródłami. Wiele z drzew rozrastających się w lekkim nieładzie po posesji jest znacznie starszych od rodziców młodego Kakuzu.
W środku, na parterze dom w zasadzie nie ma żadnych pomieszczeń. Na środku ma palenisko, na lekkim obniżeniu które jest w stanie sprawnie podgrzać cały dom, włącznie z wyższym piętrem, gdzie znajduje się pięć sypialni i nic poza tym. Przy palenisku, naturalnie, są też niezbędne przyrządy do przyrządzania posiłków. Nieco dalej od niego, po prawej strony patrząc od wejścia, jest niski stół z 8 miejscami do siedzenia lub klęczenia. Schody na wyższe piętro są po lewej i prawej stronie, z dala od wejścia. Pomiędzy nimi jest wyjście na drugi ganek, który prowadzi do kąpieliska. Po lewej stronie pomieszczenia, na przeciwko stołu, znajdują się drzwi do spiżarni, która w środku ma schody w dół, do piwniczki gdzie przechowywane są składniki które wymagają niskiej temperatury przy przechowywaniu. Byłoby tu dosyć pusto, gdyby nie gabinety z przeróżnymi alkoholami postawione przy prawie wszystkich ścianach. Przy prawych schodach znajduje się też biurko do skręcania "cygar" ziołowych, bardzo dobrze zaopatrzone w stojącym obok niego gabinecikiem.
Całość budynku mogłaby być uznana za posiadłość jakiegoś ważnego urzędnika lub innej wpływowej osoby. Efekt ten znika w zasadzie natychmiast kiedy tylko wejdziemy do środka. Wszędzie walają się butelki, ubrania i często przedmioty o zupełnie nieznanych zastosowaniach. Wszędzie jest też błoto i kurz, które w zupełności nie przeszkadzają właścicielowi. Gdzieniegdzie można też znaleźć rozlany alkohol ale, co ciekawe, nie jest to aż tak łatwe. Na całe szczęście, nie ma tu rozsianych resztek jedzenia, dzięki czemu chociaż powietrze jest względnie czyste - nie licząc permanentnie unoszącego się tu dymu.

[Kaonajimi]

Wróciłem do domu po zabiegu. Nadal kręciło mi się w głowie. Otworzyłem drzwi. Brud, syf i malaria. Ah, dobrze być znowu w domu. Nawet o tym nie myśląc, złapałem butelkę losowego trunku, wziąłem łyk i zacząłem kręcić cygaro. Trzeba chwilę odsapnąć. "Naprawdę minął aż miesiąc...? - powiedziałem sam do siebie z niedowierzaniem. Zakleiłem cygaro. Pierwsza ciekawostka - co to jest to coś czym właśnie je polizałem? Spróbowałem jeszcze raz. No tak - nie mam języka, wszędzie te macki. Najdziwniejsze, że nadal mogę wyczuć nimi smak. Wzdrygnąłem się nieco. Czy nadal mogę się upić? Jeden sposób żeby spróbować - tym razem wziąłem dużego łyka. Nieco zakręciło mi się w głowie. A więc mogę - dobrze. Spojrzałem jeszcze raz na niedoklejone cygaro. Nie mam śliny. Poszedłem do spiżarki. Wziąłem trochę mąki, kubek i łyżkę. Wyszedłem do źródełka i nabrałem trochę wody. Dodałem mąkę, zamieszałem, wróciłem do biurka. Oby zadziałało. Tym razem zamoczyłem "język" w mieszaninie. Obrzydliwe. Polizałem cygaro. Działa. Odłożyłem je żeby wyschło, wziąłem kolejny łyk. Czy nadal będę mógł się upić jak stracę żołądek? Czy nadal będę mógł palić gdy stracę płuca? Z jednej strony - brak płuc to brak kaszlu palacza, niby spoko, ale... może transformacja nie była takim dobrym pomysłem. Spojrzałem na swoje ręce, boże jakie one małe. Chyba nigdy nie byłem taki słaby. Wstałem, podniosłem leżącą obok deskę. Walnąłem z główki. Pękła - więc nie jest aż tak źle... tyle że nie dostanę zlecenia na deskę. Dałbym radę złamać teraz komuś rękę? Cóż, jest jeden sposób żeby się przekonać - muszę dostać jakieś zlecenie.

[Chinmoku]

1/15

Zielonowłosa kobieta
[ Kaonajimi - misja D ]

---

---

Kaonajimi to tak nazywa się dzisiejszy shinobi, który będzie głównym bohaterem tej histori. Wrócił do domu po zabiegu, jak wiadomo, po zabiegu mogą wystąpić jakieś dolegliwości, chłopak niestety nie miał na tyle szczęscia i dopadło go to, kręciło mu się w głowie. Wszedł do domu i od razu chwycił za butelke i rozpalił cygaro, ale oczywiście nikt nie ocenia jego zachowania, ale czy to jest odpowiedzialne?

Wziął pierwszego łyka trunku i skierował się do spiżarki. Stworzył jakiś napój polegający na mące i wodzie i zamoczył tam swój "język". Nie jeden człowiek zadawałby sobie pytanie, dlaczego on tak robi i co jest z nim nie tak. Naszły go dziwne rozmyślenia, palacza, alkoholika?

Mężczyzna pochodził z klanu Kakuza, miał swoją posiadłość, która otaczała się przyrodą. Drzewa dookoła tego nadawały klimatu i podłoże otrzymywała, przez to trochę cienia. Ptaki ćwierkały i rozbrzmiewały swój dzwięk gdziekolwiek się dało, dla niektórych mogło być to irytujące, że bez przerwy ktoś śpiewa nad nimi, lecz dla miłośników przyrody, wręcz przeciwnie, sprawiałoby to przyjemność. Słońce, które znajdowało się tuż nad domem bohatera i lekki powiew wiatru, sprawiało przyjemną pogodę, aż chciało się żyć i wybrać się na trening, albo krótki spacer. Lekki szum liści z pewnością uspokojiłby nerwy nie jednego mieszkańca.

Nagle Kaonajimi mógł usłyszeć kroki z zewnątrz, miał uchylone okno? Może jego słuch był tak dobry? Albo kroki były tak głośne? To dawało wiele pytań, lecz kogo były te kroki?

Zielonowłosa kobieta, która nosiła przy sobie katanę, w razie samoobrony, może i ma w planach kogoś zabić? Była ubrana całkiem zwyczajnie, tak jak każda Kunoichi w tych czasach, jedynie czym mogła się odróżniać to zielonym kolorem stroju. Praktycznie można stwierdzić, że każdy element w niej był zielony, czy to oczy, włosy, czy strój, który aktualnie na sobie miała.

Kobieta szła przed siebie, na pierwszy rzut oka widać było, że jest po dłuższej podróży, a nie tylko na chwilowy spacer. Kierowała się z otwartym parasolem nad swoją głową, możliwe, że miała już dość słońca, które z pewnością przygrzewało dzisiejszego dnia. Kroki co raz bardziej były słyszalne przy domu bohatera, a nagle rozległo się pukanie do drzwi.

Gdy mężczyzna otwrzyłby drzwi zauważyłby tam zielonowłosą kobietę, ktoś kto ma słabość do kobiet, z pewnością dałby się zwieść.
- Witam, czy mogę rozmawiać z niejakim Kaonajimi'm? - zapytała dośc pewnie siebie, po czym z szerokim uśmiechem wpatrywała się w posturę osoby, która otworzyła jej drzwi.

[Kaonajimi]

Odpaliłem wyschnięte już cygaro. W sumie też smakowało normalnie. Kolejny łyk trunku. "Co ja właściwie piję?" - pomyślałem. Awamori. Dlatego tak szybko klepnęło, dobry rocznik. Odkładam butelkę. Póki nie odzyskam sił, ciężko będzie wykonać jakiekolwiek zlecenie pijanym. Rozsiadłem się wygodniej na fotelu i zacząłem popalać, gdy usłyszałem pukanie do drzwi. Rzadko miewam gości. Włamywacze chcą sprawdzić czy jestem w domu? Rozejrzałem się po pomieszczeniu. W sumie wyglądało trochę jakby ktoś próbował mnie okraść, ale w sumie i tak nie mam tu specjalnie nic cennego. No może poza alkoholem, ale kto by tyle wypił? "Już idę!" - oznajmiłem wstając, po czym skierowałem się do drzwi.
Po otwarciu drzwi, zobaczyłem gościa. Zielone włosy, zielone oczy, zielony strój... ciekawe jaki jest jej ulubiony kolor? Założę się, że czerwony. W sumie niebrzydka, ale może przemawia przeze mnie alkohol... Zaraz... czy nadal wszystko mi działa na dole? Trzeba będzie sprawdzić. "Witam, czy mogę rozmawiać z niejakim Kaonajimi'm?" - powiedziała przybyszka. "Witam. Już Pani to robi. - uśmiechnąłem się nieco. Zobaczyłem katanę. Czy byłbym w stanie uniknąć ciosu? Chyba nie w tym stanie. Przynajmniej mógłbym sprawdzić jak wytrzymałe jest teraz moje ciało. Jeszcze raz przyjrzałem się przybyszce. Wygląda na bogatą. Czyżby zlecenie samo do mnie przyszło? "W czym mogę pomóc?" - powiedziałem, uśmiechając się nieco odważniej. Jeśli będzie chciała wejść, to ją wpuszczę przepraszając za bałagan i zaproponuję coś do picia. Nie żeby syf mi przeszkadzał, ale jej może. "Szlag, jeśli klienci sami zaczną do mnie przychodzić, będę musiał posprzątać" - pomyślałem.

[Chinmoku]

3/15

Zielonowłosa kobieta
[ Kaonajimi - misja D ]

---

---

Bohater odpalił swoje wcześniej wykonane cygaro, oczywiście zaciągnał się nim, ale twierdził, że smakowało całkiem zwyaczajnie. Tak siedząc pijąc trunek i paląc, zastanawiał się co właściwie pije. Nagle rozbrzmiał się po domu dźwięk pukania do drzwi, zdziwił się bo rzadko miał gości, lecz jego pierwszą myślą byli złodzieje. Skierował się do drzwi i otworzył je.

Po zobaczeniu kobiety, szybko przejechał po niej wzrokiem, patrząc na jej dominujący kolor. Po wypowiedzeniu swoich słów, uśmiechnał się i od razu jego wzrok zleciał na jej katanę. W tym stanie, co był teraz, trudno byłoby mówić o jakiejkolwiek bójce, a co dopiero o unikach. Musiałby przyjąć śmierć ze spokojem, naszczęście to nie jego dzień śmierci, możliwe, że to jego pierwszy dzień zlecenia.

Przemyślenia o porzsprzątaniu swojego domu, było bardzo dobre, ponieważ nie wiadomo kto i kiedy zapuka do mieszkania, a może być to ktoś ważny w jego osadzie.

- W takim razie mam dla pana paczkę - powiedziała, po czym z lekkim, ale szczerym uśmiechem zaczęła szukać paczki spod swojego stroju. Po wyciągnięciu jej lekko skierowała głowę w dół i wystawiła ręce z paczką do Kaonajimi'ego. Tylko dlaczego opuszczona głowa, czy dla niej, byłby kimś ważnym? Może takie otrzymała polecenie? Jest wiele pytań, które wpierw nasuwa się do głowy, lecz niestety nie znamy na nie odpowiedzi.

Po przejęciu przez mężczyzne paczki, kobieta odwróciła się na pięcie i odeszła kilka kroków, odwróciła się do niegoi kiwneła głową, bardzo prawdopodobne, że tym właśnie gestem życzyła mu powodzenia, ale co było w paczce?

Paczka jak paczka, całkiem zwyczajna, a jej wymiary nie były jakieś duże. Można wnioskować, że było tam może kilka sztylet, nóż, lecz kiedy paczka została otwarta przed odbiorcę, można było tam tylko zobaczyć dwa listy, jeden z pięczęcia, zaś drugi zawiązany wstęgą. Od razu było widać, że na liście ze wstęgą pisało "do odbiorcy", zaś na drugim "do przekazania". Kiedy porwałeś do rąk, list do ciebie ujrzałeś:

Drogi Kaonajimi
Najwidoczniej jesteś pewnie ciekaw dlaczego
przyszła do ciebie moja osoba wręczyła ci
właśnie tą paczkę. Zapieczętowany list
musisz zanieść do bram Wioski, musisz zrobić
to do końca dnia, przed zachodem słońca.

Można było rzec, że to było ciekawe, adresat nie przedstawił się, a może był to ktoś ważny, człowiek, któremu wachała się szala życia od tego. Narazie musimy poczekać i zobaczyć czy nasz bohater wypełni zadania i stawi temu czoła!

[Kaonajimi]

"W takim razie mam dla pana paczkę" - to powiedziała nieznajoma, po czym wręczyła mi paczkę. Niedużą. Dokumenty? Zlecenie? Wybuchającą notkę? Podając mi ją opuściła nieco głowę. Widziałem ludzi robiących tak, kiedy wręczali prezent. Miałem urodziny? Kiedy ja mam urodziny? Odchodząc, obróciła się i kiwnęła głową. Wróciłem do domu na fotel, z paczką.
Zacząłem rozmyślać. "Nieznajoma nie była zwykłym kurierem, to na pewno. Kim więc była? Służącą jakiegoś lorda? Jego ochroniarzem? Była z Yakuzy? Czy zaszedłem za skórę Yakuzie?" Zastanowiłem się chwilę. "Nie, to nie możliwe. Chcą mnie zrekrutować? A może..." - w tym momencie lekko zamarłem. "A może to wyznawcy Jashina? Dowiedzieli się, że schwytałem ich agenta i teraz chcą krwi? Dosłownie... tylko ja nie mam już w sobie ani kropli. Tylko... dlaczego ruszyliby na mnie, a nie na lorda który zlecił mi to zadanie? Chyba, że... chcą zrekrutować mnie żeby dostać jego?" Chwilę jeszcze podumałem nad tym co dalej. Sytuacja zdecydowanie była dosyć nietypowa. Nie ma jednak co gdybać, trzeba otworzyć paczkę.

Drogi Kaonajimi
Najwidoczniej jesteś pewnie ciekaw dlaczego
przyszła do ciebie moja osoba wręczyła ci
właśnie tą paczkę. Zapieczętowany list
musisz zanieść do bram Wioski, musisz zrobić
to do końca dnia, przed zachodem słońca.

"Czy ja właśnie zostałem oddelegowany do bycia posłańcem? Dlaczego ona nie mogła tego tam zanieść? Chyba że..." - skupiłem się - "kiedy tu weszła, nie wiedziała kim jestem. Nie znała mnie. Nikt nie dał jej rysopisu, albo... miała rysopis, ale za bardzo się zmieniłem? Nie, nie zdziwiła się kiedy powiedziałem kim jestem. Tak więc wiedzą kim jestem, ale nie wiedzą kim jestem. Znają mnie jako historię, nie jako osobę?" - w tym momencie uśmiechnąłem się sam do siebie. "W takim wypadku, to musi być jakieś zlecenie. To chyba mój szczęśliwy dzień." Z tym pozytywnym nastawieniem, wstałem z fotela i ruszyłem w wyznaczone miejsce.

[Chinmoku]

5/15

Zielonowłosa kobieta
[ Kaonajimi - misja D ]

---

---

Już w głowie Kaonajimi'ego rodziło się dużo tez, co mogło być w paczce. Widział ludzi robiących tak, gdy wręczali mu prezenty, może nie potrzeba mieć dzisiaj urodzin, aby właśnie dostać. Można określić to jako właśnie taką niespodziankę, którą trzeba dobrze wykorzystać, aby za pewne zrobić trochę pieniędzy, a każdy ich potrzebuje, aby przeżyć z dnia na dzień. Wrócił się na fotel z tajemniczką paczką.

Teraz obawiał się skąd ta paczka mogła dojść, od kogo, przecież nie od tak ludzie dają paczki i nie mówią od kogo. Było po prostu napisane "do bram wioski", nie mówiło to zbyt dużo. Wziął swój list po czym zaczął czytać wszystko, po kolei z góry do dołu i tak właśnie mógł zostać aktualnie chłopcem na posyłki, lecz to było lepsze niż siedzenie i zupełne nic nie robienie, podczas gdy nadal nie jest gotowy do większego wysiłku fizycznego, na przykład na jakąkolwiek walkę. Uznał, że to szczęśliwy dzień i ruszył w miejsce, wskazane w liście.

Mężczyzna przemierzał krok za krokiem, z paczką, która miał zanieść do bram wioski, podczas, gdy kobiety przemierzały w cztery strony świata, z świeżymi składnikami, aby przygotować obiad, dla swoich mężów, którzy nie długo będą wracać do domu całkiem zmęczeni. Ludzi było więcej, niż zwykle, co mogło lekko zadziwiać, przecież zawsze było mało, w sumie nie ma co się przejmować. Teraz bohater powinien mieć jedno w głowie "dostarczyć paczkę".

Idąc towarzyszył mu stukot w drewno ptaków, ale także ich śpiew, który był wręcz anielski. Oczywiście pogoda jak zawsze dopisywała, nie było co narzekać na tak piękną pogodę.
Czekaj, czekaj, czekaj! Ten stukot w drzewo to bije było wcale od ptaka, wydawałoby się, że to od jakiegoś metalu, może od kunaia, lub shurkiena. Może ktoś śledził chłopaka z myślą o zabójstwie, a może i jednak robił sobie trening, obok publicznej drogi? Chodź nie wyglądałoby to na trening stukot raczej brzmiał jako specjalne obijanie, tak jakby ktoś chciał kogoś wystraszy.

[Kaonajimi]

Ruszyłem w stronę bramy. Zadziwiająco dużo osób krzątało się po wiosce. Przez ostatni miesiąc był jakiś dziwny baby boom i populacja aż tak wzrosła? Nieistotne, do bramy jeszcze kawałek. Idąc dalej, usłyszałem ptaki stukające w drzewa. Chwila, czy to jakieś metalowe ptaki? Niby widziałem dziwniejsze rzeczy w życiu, ale to chyba jednak jakiś człowiek. Wbijał jakieś ogłoszenie w drzewo? Rąbał je? Ciężko powiedzieć. Naturalnie, zainteresowałem się niecodziennymi dźwiękami. Jeżeli jest to ktoś kto stuka w drzewo aby zwrócić moją uwagę, udaje mu się to. W innym wypadku idę dalej.

[Chinmoku]

7/15

Zielonowłosa kobieta
[ Kaonajimi - misja D ]

---

---

Bohater nadal szedł w stronę bramy swojego miasta, lekko zdziwiło go to, że populacja wzrosła w tych rejonach. Nagle mógł ujrzeć mężczyznę, jeżeli się oglądał tak jak myślał, przybijał ogłoszenie do drzewa, z jakimś zleceniem, może jakieś ogłoszenie. Niestety był zbyt daleko, aby zobaczyć co tam jest napisane, więc albo musiał zawrócić, albo nie zbaczać z swojej trasy i zanieść paczkę w wyznaczone miejsce w ekspresowym tempie, przecież nie wiadomo jak ważna była paczka, wiemy tylko tyle, że nie ma jeszcze zbyt dużo czasu. Słońce jakoś szybko przemierzało swoją trasę.

Kiedy doszedł już do bram Wioski zobaczył trzech, może czterech ludzi na pierwszy rzut oka. Najprawdopodobniej byli to strażnicy, tylko gdzie miał przekazać paczkę do którego? Chociaż, jest jeden w progach bramy, wyglądał tak jakby był na najwyższym szczeblu od reszty, po jego stroju także można było to wywnioskować, także każdy człowiek głupi czy mądry zaniósłby właśnie jemu paczkę.

Facet stojący przy bramie był bardzo szczupły, aktualnie trenował z innym najprawdopodobnie podopiecznym. Był niewiarygodnie silny, ponieważ używał półtora ręcznego miecza, a posługiwał się nim bezproblemowo. Jeżeli zaniósł właśnie mu paczkę do przekazania, mógł zobaczyć, że na jego silnych rękach były blizny po ranach powstałych podczas najpewniej jakieś walki. Jego oczy miały kolor morza i miały w sobie dziwny blask, który z pewnością dawały mu trochę charakteru.

Na pierwszy rzut oka był bardzo pogodny i optymistycznie nastawiony do każdego człowieka, mimo iż wielu narzekało na taką pracę on ją doceniał i każdego nowego przybysza witał otwarcie!

Przejście do kontynuacji misji CLICK!