Niezamieszkany obszar...

[Kisuke]

Czuł się jak we śnie. Częściowo na jawie, częściowo bez możliwości ruchu. Wszystko to, co tutaj robili już w samych założeniach, wydawało mu się jedynie sennym marzeniem. Gdy oglądał, co się działo z Kyoushim podczas jego operacji, to miał wrażenie, że przypomina to jednak bardziej jakiś koszmar. Cel był jednak nadrzędny, a niejako wysłużenie się tą dwójką znakomitych medyków pozwoliła samym zainteresowanym zrzucić z siebie część obowiązków. Bez wiedzy Ario i zdolności Misae nigdy by tego nie osiągnęli. Dobrze się stało, że przybyli tutaj do Shigashi.

-Żeby... Przekraczać... Ograniczenia- Wreszcie się odezwał, choć pytanie Minoru rozbrzmiewało mu w głowie prawie tak jak dźwięk dzwonu w ogromnym pomieszczeniu. Odpowiedział mu na to pytanie, zaraz po tym, jak zostało zadane, czy odcięło go na dłuższą chwilę? Chyba jednak to drugie. Był potwornie zmęczony tą operacją, choć przecież nic szczególnego w jej trakcie nie robił. To Misae i Ario powinni być wykończeni. Najwidoczniej podawana mu trucizna jeszcze nie zeszła ze swoim działaniem do końca, a jej długotrwałe podawanie dawało właśnie taki efekt, jakby przebiegł niezwykłe długi dystans. Tak jednak czuł się właśnie każdy ninja, po tym, jak przekraczał swoje limity. Jeśli chciałeś stać się silniejszy, musiałeś trenować. Jeśli twoim celem było stać się jak najlepszym wojownikiem, aby móc wykorzystywać swoje zdolności, potrzebowałeś robić wszystko, aby to osiągnąć. Ta operacja byłą przez Aburame traktowane właśnie jako swoisty trening. Usprawnienie, które może stać się przyszłością w świecie ninja. Kombinacje różnych Kekkei Genkai w jednej osobie. Czyż to samo w sobie nie jest ekscytujące?

Do pełnego ogarnięcia się, Kisuke potrzebował jednak jeszcze trochę czasu. Nikt go na szczęście nie popędzał, bo po wczoraj widzieli, jakie mogą być skutki i wiedzieli czego się spodziewać. Co prawda Hiroe nabierał się dłużej niż jako białowłosy kolega, ale wreszcie przyszedł ten czas. Mógł spróbować podnieść się z łóżka. Za oknami był już chyba wieczór, ale on sam nie zdawał sobie do końca z tego sprawy. Nadal miał zabandażowaną prawie całą głowę i zasłonięte przez to oczy. Przyszedł jednak czas, aby to ściągnąć. Powoli, bardzo starannie robił każdy ruch, nie chcąc niczego popsuć. Z własną głową obchodził się prawie jak z jajkiem, które zaraz może pęknąć. Nie czuł jednak już żadnego dyskomfortu. Medycy odwalili kawał dobrej roboty. A on sam, mógł wreszcie otworzyć oczy. Najpierw delikatnie, bo choć było niezbyt jasno, to jego zamknięte przez długi czas oczy i tak potrzebowały chwilkę, aby się przyzwyczaić. Kilkanaście sekund później, gdy pomrugał już wystarczającą ilość razy, a wzrok się przyzwyczaił, omiótł całe pomieszczenie swoimi oczami. Brak zmian. Widział bardzo dobrze, choć w tym momencie nie zdecydował się jeszcze na korzystanie z Sharingana. Przyjdzie na to czas jutro.

-Czeka nas chyba długa rozmowa. Rzeczywiście nie ma co się spieszyć z wyjazdem, a skoro uważasz, że najlepszą metodą na przetestowanie możliwości będzie pojedynek, to bardzo chętnie sprawdzę siebie oraz to nowe oko w starciu z Tobą. Ale to jutro, dzisiaj jeszcze nie dam rady- Pomysł spodobał mu się z kilku powodów. Po pierwsze, pierwszy test Sharingana w warunkach kontrolowanych, aczkolwiek bojowych. Rzucanie się na głęboką wodę to coś, co uwielbiał, choć zbytnie ryzyko nie było konieczne. Po drugie, sprawdzenie możliwości Siwego także go interesowało. Czy wzrok obu będzie zachowywał się tak samo? W jaki sposób to samo Doujutsu będzie zachowywać się u dwóch różnych osób? Tyle pytań. Oby Kyoushi potrafił nauczać, bo czeka go poprowadzenie przyspieszonego kursu z wiedzy o Sharinganie.

Kolejny dzień

Następnego dnia wszyscy byli już ponownie na nogach. Kisuke wypoczął porządnie i wstał, gdy tylko słońca majaczyło na niebie i pierwsze promyki słońca dotarły do niego. Nie było sensu marnować czasu na niepotrzebnie długi sen. Hiroe był przyzwyczajony do wczesnego wstawania, ale nie planował popędzać pozostałych. Należy im się odpoczynek.

-Co powinienem wiedzieć, zanim zaczniemy?- Gdy Kyoushi także był gotowy, Kisuke zadał to jedno pytanie, jednoznacznie sugerując, że i on sam jest gotowy, aby zacząć walkę. Trzeba tylko znaleźć odpowiednie miejsce, żeby nie narobić bałaganu i nie uszkodzić pozostałych. Oby tylko nie zaczęli z najwyższych obrotów, a przetestowali się w czymś prostszym.

[Kyoushi]

Białowłosy szermierz na ten moment odpoczywał. Był pewny tego, że wszystko potoczyło się dobrze. Czuł się dobrze, miał wgląd na sytuację i widział, a to było najważniejsze. Wiedział też prawdopodobnie jak wpłynąć na Sharingan by go aktywować. Był prawdziwym wirtuozem, jeśli chodziło o panowanie nad chakrą i jej uwalnianiem. Nie widział powodu by w ogóle się nad tym zastanawiać, więc po prostu korzystał z tego jak tylko mógł. Operacja mogła się już zakończyć, a on mógł wspierać nie tylko Misae, która odjebała kolosalną robotę, ale także i nowego sprzymierzeńca, za którego śmiało mógł uważać Ario, a także Kisuke – z tym drugim był już niejako połączony. Posiadając oczy jednej osoby, byli niejako ze sobą związani i będzie o tym zawsze pamiętał. Ciekawym było jak wykorzystają te umiejętności oraz wiedzę.
W końcu podszedł także Minoru po wszystkich pracach, by zadać kuriozalne wręcz pytanie, ale jakże ważne. Heterooki wiedział o co mu chodzi, więc z uśmiechem szydercy zareagował dość spokojnie, z założonymi rękami na klatce piersiowej, by siedząc kantem pośladka na jednym ze stołów.
- Oo, przebudził się nasz koleżka i od razu ci odpowiedział. Gdy nie masz do czegoś dostępu, a potrzebujesz siły musisz korzystać z każdej napotkanej okazji by ją zdobyć. To jest jedna z nich… – tak, to zdecydowanie było to co ciągnęło Shiroyasha do takich rzeczy. Jego chęć zdobywania siły, dążąc choćby po trupach. Nie miało dla niego znaczenia kto obcy zginie by tylko on zyskał. W taki sposób był tu gdzie teraz, by w końcu stać się znów odrobinę silniejszym. Podszedł więc do Kisuke by porozmawiać, gdy tylko ten się przebudził i ogarnął nieco.
- Nie sil się teraz. Musimy odpocząć i wszystko co wiem ci przekażę zgodnie z umową. Nie martw się tym teraz. – powiedział, chwytając koleżkę za ramię w ramach przekazania wsparcia. Wszystko było jasne i klarowne. Teraz to mógł jedynie samemu dalej odpoczywać.
- Trzymasz się Misae? Świetna robota. Jestem z ciebie dumny – powiedział w jej stronę, spokojnie kładąc rękę na zmęczonej osóbce, na jej barku by w razie czego móc spojrzeć jej prosto w oczy z uśmiechem swoimi nowymi ślepiami – a dokładnie jednym. Dzień mijał na odpoczynku i jedzeniu, bo w końcu tylko tak mogli się zregenerować, a sam białowłosy postanowił już nieco się rozruszać, więc w pewnym momencie wyskoczył z okna by przenieść się na dach i obserwować niebo, by wrócić i z samego rana wstać jak człowiek.
Poranek był lekki i przyjemny, gdy Kju był już naprawdę w pełni formy. Rozciągnął się jak należy i odział w swoje zbroje i bronie by być gotowy, by wyjść na dach płaskiego budynku. Tutaj było najlepiej, bo mogli się nie ograniczać do czegokolwiek. No może poza zniszczeniem całego budynku, a tu wystarczyło jedno uderzenie białowłosego, który przebiłby się przez każdą ścianę. Po drodze oczywiście zabrał ze sobą i Misae i Minoru, którzy spokojnie mogli się przyglądać tej walce, jeśli chcieli – to samo dotyczyło Ario.
- Wiesz, tak naprawdę nie wiem czego się spodziewać. Wiem tylko co potrafi to oko. Genjutsu wywoływane wzrokiem, a także zwiększa percepcję i przewidując ruchy. Walcząc z Uchiha, mogli nie być tak szybcy jak ja, a i tak potrafili doskonale przewidywać moje ruchy i nie dać się tknąć. To była ich siła. Spróbuj aktywować Doujutsu przelewając chakrę. Robię to pierwszy raz, ale…- mówiąc to, przelał swoje niebywałe wręcz ilości chakry do oka,które zamierzał aktywować chakrą, więc czekał na efekt, gdy zamknął oko i otworzył, a wtedy jego czarna rogówka, po otwarciu powieki stało się szkarłatne, czerwone z dwoma łezkami wewnątrz, a jego percepcja nagle zmieniła się na cały świat. Po chwili widział wszystko inaczej, to było niezwykłe. Wszystkie szczegóły wpadały w jego oko w jego mgnieniu, by móc wyłapać najmniejsze szczegóły, jak nawet pojedynczy włos na ubraniu Kisuke, na który nigdy wcześniej nie zwróciłby uwagi. To samo podziało się, gdy… Po prostu zobaczył układ chakry samego Kisuke.
- Widzisz mój układ chakry? To teraz spróbujmy… Wykorzystać percepcję – ruszył w stronę w Kisuke w pełnym pędzie, by zbliżyć się jak najbliżej, czy sam Kisuke będzie w stanie dostrzec ruchy białowłosego i jakby przewidzieć co się dzieje… Ale to był także test dla heterookiego, który sam zamierzał wykonać proste zmiany kierunku biegu z lewej na prawą i z prawej na lewą, by móc wykorzystać swoją percepcję i ocenić czy coś się zmieniło…

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Teren pod ich przyszłą walkę został wybrany. Dach budynku, w którym spędzili ostatnio trochę czasu. Czemu nie? Okolica i tak byłą opuszczona, więc nikomu nie będą przeszkadzać oraz nie będą mieli nieproszonych obserwatorów. Kilka osób natomiast będzie patrzyć na ich poczynanie, co było zrozumiałe. Misae i Ario jako medycy wciąż musieli mieć na nich oko, aby sprawdzić, w jakim stopniu ich działania przyniosły rezultaty, a Minoru z racji, że towarzyszył im od dłuższego czasu oraz wspomagał swoją obecnością, także nie miał żadnych przeszkód, aby sprawdzić, co będą potrafili zrobić z tymi nowymi oczami. Tym bardziej że najwidoczniej bardzo go to wszystko interesowało i nie do końca rozumiał po, co to wszystko było.

-Genjutsu wywoływane wzrokiem... Będę musiał w wolnych chwilach spróbować pobawić się tym, ale coś czuję, że nie będzie to mój konik- Najpierw powtórzył słowa Kyoushiego o pierwszej z możliwości oka. Bardzo przydatna rzecz, jeśli ktoś specjalizował się w genjutsu. Natomiast Kisuke... Cóż... Raczej nie był w tym specjalistą. Osiągnięcie jakiegoś zadowalającego poziomu w tej sztuce będzie od niego wymagać mnóstwa pracy, na którą w tym momencie nie bardzo mają czas.

Potem była informacja o lepszych możliwościach wzrokowych, a nawet, przewidywaniu ruchów. To bardzo cenna umiejętność, która w walce mogła wiele zmieniać. Jeśli wiesz, gdzie przeciwnik uderzy, możesz lepiej dostosować swoją taktykę, nie bazując na prawdopodobieństwie czy doświadczeniu. Zanim jednak to wszystko stanie przed nim otworem, trzeba aktywować Doujutsu. Przelewanie chakry nie było czymś nowym, ale koncentrowanie jej w oku to akurat zadanie niecodzienne. Pierwszy wykonał to Kyoushi. Jego czarne oko zmieniło się, stając się czerwone. Prawie tak jak to drugie, ale z widoczną różnicą. Dwie łezki wewnątrz sugerowały, że jest to Sharingan. Kisuke wziął głębszy wdech i spróbował powtórzyć to samo u siebie. Nie widział własnych oczu ani efektu, jaki wywołał, jednak patrząc, na wszystko wokół, doskonale wiedział, że uaktywnił Sharingana, zapewne identycznie wyglądającego jak ten u sparingpartnera.

-Tak, widzę, niesamowite- Potwierdził, że układ chakry był dla niego doskonale widoczny. Sposób, w jaki postrzegał teraz innych, był diametralnie różny od tego, do czego przywykł na co dzień. Dostrzeganie najdrobniejszych detali, każdy ruch postrzegany jakby z wyprzedzeniem. Nie dane mu było jednak nacieszyć się tym widokiem, bo Kyoushi zaczął swoje ruchy. Stali w odległości około 5 metrów, dlatego też Kisuke, podobnie jak Siwy, wykonał proste zmiany kierunku biegu, aby sprawdzić swoją percepcję. Postrzeganie ruchów przeciwnika nie było proste. Kyoushi okazał się całkiem sprawnym wojownikiem, jednak przy pomocy Sharingana przynajmniej był w stanie nadążać za nim wzrokiem. Zmieniło się to w wyraźny sposób, choć nadal, potrzebował popracować nad pełnią możliwości tego, co daje to oko. Dla porównania starego widzenia i nowego przysłaniał sobie raz jedno, raz drugie oko. Różnica była widoczna.

-Genjutsu, percepcja, przewidywanie ruchów. Jak sądzę, to nie wszystko, prawda?- Nie zaczęli się jeszcze bić, ale moment ten zaraz musiał nastąpić. Czy czegoś jeszcze dowie się przed samą walką, czy może w trakcie Kyoushi będzie mu wyjaśniał kolejne smaczki tego szalonego oka.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

To miało być zaiste ciekawe doświadczenie. Dawno nie sparingował się w ogóle bez użycia miecza, a teraz nie zamierzał go używać. Po prostu miał walczyć tak jakby go miał, jednocześnie bez niego w dłoni. Katany w jego ręku w tej chwili były zbyt niebezpieczne by mógł je używać na sojuszniku, stąd decyzja o porzuceniu tego pomysłu. Inna sprawa, że jego bokkeny pozostały w domu, którym do tej pory było Sogen. Nie wyczarował ich ot tak znikąd, dlatego musiał się wziąć na wstrzymanie, gdy tylko pojawili się obydwaj wraz z gapiami na dachu budynku.
Informacja o tym, że widzi lepiej była znacząca. Nie tylko dla białowłosego szermierza, ale i dla Kisuke, który teraz poznał co to znaczy percepcja sama w sobie. Byli przecież bardzo blisko siebie, więc widać było jaka jest między nimi różnica. Szermierz musiał być szybszy, po prostu musiał, bo walczył niemal zawsze w zwarciu, wykorzystując swój ogromny atut percepcji, siły i szybkości. To połączenie bywało zabójcze dla większości jego przeciwników, więc nie potrzebował korzystać z dodatków. Na pytanie, przed wejście do walki, odpowiedział rzecz jasna.
- To dopiero początek. Te oczy które teraz widzisz, domyślam się, że mamy na tym samym poziomie. To Ni Tomoe, kolejnym jest San Tomoe. Jeszcze bardziej zwiększają możliwości użytkwonika, widzisz jeszcze więcej i lepiej. Wiem, że mój towarzysz, z którym wyruszałem na misje potrafił szacować poziom chakry przeciwnika czy sojusznika, więc nie tylko to widział, ale to jest nic w porównaniu do tego co potrafi legendarny Mangekyou Sharingan. Oczy, które posiadł jeden z jeźdźców samego Antykreatora i najwyżej postawieni w klanie Uchiha. Ich umiejętności stają się niemal nieograniczone. Nie potrafię tego opisać, ale jeden potrafił władać nad poczynaniami Ogoniastej Bestii podczas walki w Iglicy, podczas wojny potrafili tworzyć coś w rodzaju Chakrowych Zbrój, wielkich powłok wokół ciała, które nie tylko chroniły, ale i potrafiły na życzenie atakować. To było niebywałe jak wielką siłę daję te oczy. Jednak wiem, że nie mogą tego nadużywać. Z jakiego powodu niestety nie było mi dane się dowiedzieć. Reszta to kwestia rozwinięcia naszych nowych oczu… Teraz się broń jak najlepiej potrafisz. – gdy to powiedział, nagle przeszedł błyskawicznie do zwarcia, by wykonać proste, aczkolwiek zaskakujące kopnięcie z pół obrotu prawą nogą, mierząc piętą w bark Kisuke. Czy to zobaczy? Pewnie tak. Czy zdoła się obronić? Nie wiadomo.
Jeżeli trafi, staje na nodze, którą wykonał uderzenie by obrotem biodra wykonać kolejne kopnięcie drugą, lewą nogą w niemalże to samo miejsce, by po nim wykonać salto w tył i momentalnie doskoczyć z uderzeniem podbródkowym. Będąc w zwarciu nie pozwoli Kisuke na używanie technik, których sam nie musiał używać.
Jeżeli Kisuke natomiast jakoś uniknie uderzenia białowłosego (pierwszego kopnięcia) i ten trafi w powietrze, stawia nogę na ziemi by błyskawicznie doskoczyć do rywala wykonując proste kopnięcie drugą (lewą) nogą na klatkę piersiową, spodziewając się, że skoro dał radę z tamtym kopnięciem to i to nie będzie dla niego wyzwaniem, jednak czekał na okazję, budując swoją przewagę w walce wręcz, by maksymalnie wykorzystać Sharingana i percepcję, którą oferował by móc przetestować swoją zręczność, a także przygotować się do wyprowadzanych kontr, które prawdopodobnie skądś nadejdą. Jeśli nie – to Kisuke przekona się jaka różnica dzieli ich podczas takiej walki. Na pewno wyjdzie z niej mocno poobijany, bo heterooki używa połowę swojej dostępnej siły, by nie zabić go na miejscu.

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Gdy tylko na chwilę wzrok Kisuke padł na miecze Kyoushiego, było widać, że cieszy się, że ten postanowił z nich nie korzystać. Z całą pewnością był wprawnym wojownikiem, skoro nosił przy sobie taką ilość sprzętu. Kisuke natomiast specjalistą od walki na bliski dystans nigdy nie był. Preferował trzymanie się jak najdalej od swojego celu. Wszystkie jego umiejętności sprowadzały się do tego, aby przeciwnika zneutralizować, zanim ten zbliży się wystarczająco do niego, w ostateczności wykorzystując robaki jako ostateczną zaporę. Tym razem nie mógł tego jednak zrobić. Miał bazować tylko na swoich umiejętnościach i swoim nowym wzroku.

Zgodnie z przypuszczeniami Hiroe, opowieść o Sharinganie dopiero się zaczynała. Ni Tomoe. Dwie łzy. Nazwa bardzo wymowna, patrząc na to, w jakiś sposób wyglądają ich oczy. Dla kogoś, kto się znał, faktycznie bardzo prosto było określić ich obecny poziom. Kisuke zawsze słyszał opowieści wyłącznie o czerwonych oczach, a jak widać, kluczem do określenia ich potęgi jest ilość łez w środku. Zapewne etap z jedną został już przeskoczony przez Iseia, choć nie dobrnął on szczególnie wysoko w rozwoju swoich oczu. Zadziwiające, bo przecież te oczy są olbrzymią bronią jego klanu, dlaczego aż tak je zaniedbywał? Po dwóch łzach kolejnym etapem były trzy. San Tomoe znacząco podnosił możliwości tego oka. Jeśli był jeszcze kolejne poziomy, to dopiero można było zacząć rozumieć jakie możliwości jeszcze był przed nim skrywane. Samo wspomnienie o szacowaniu poziomu chakry. Niezwykła umiejętność, która pozwoli określać czy przeciwnikowi kończą się już siły, czy w dalszym ciągu jest gotów walczyć.

To było jednak niczym, w porównaniu z tym, o czym powiedział Kyoushi później. Mangekyou Sharingan. Oczy, które miał jeździec Antykreatora i które posiadali wyłącznie najpotężniejsi z Uchiha. Już sama informacja o tym, jakie wybitne jednostki są w stanie tak rozwinąć swój wzrok, pokazywała, że nie są to przelewki, a coś naprawdę wielkiego. Władanie nad poczynaniami Ogoniastej Bestii? Wielka zbroja z chakry, która w dodatku może atakować? Możliwości wręcz nieograniczone. Szaleństwo, gdy pomyśli się o tym. Przecież to tylko oczy z odrobiną chakry. W jaki sposób pozwalają na coś tak niewyobrażalnego? Kisuke trafił na żyłę złota, której się nie spodziewał. Informacja o konieczności nienadużywania była zastanawiająca i wydawała się tajemnicą, którą trzeba będzie rozwikłać. Zanim jednak przejdą do takich spraw, muszą skupić się na swojej dwułezkowej wersji.

No i to koniec czasu na rozmowy. Kopnięcie zostało wymierzone perfekcyjnie i wykonane niezwykle szybko. Jedno z oczu nie nadążało właściwie za ciosem, Sharingan natomiast widział to prawie jak w zwolnionym tempie. Kisuke doskonale zdawał sobie sprawę, gdzie spadnie uderzenie. Nie miało to jednak większego znaczenia, bo jego ruchy nie mogły się równać z tym, co prezentował białowłosy. Spróbował odsunąć się w tył, ale nie był dość szybki. Oczy nadążały, ale ciało było w tyle. Zanim padł kolejny, odskoczył do tyłu, aby nie dać się stłamsić serią kopnięć.

Trochę się wkurzył na własną niemoc. Oko miało mu dać tak ogromne możliwości, a tymczasem zwykła walka wręcz go przerastała. Zapominał, że mierzy się z Sentokim w dziedzinie, która była jego mocniejszą stroną, a sam Aburame raczej nie ćwiczył tego zbyt często. To jednak nie miało znaczenia. Musiał przekraczać kolejne blokady i tym razem blokadą było jego ciało, a nie posiadane zdolności. Skoczył w bok, po czym jednym susem starał się zbliżyć do Kyoushiego. Atakował od jego prawej strony, dlatego obaj mogli lepiej się obserwować swoim wzmocnionym okiem. Pierwsze uderzenie miało próbować trafić w brzuch, aby zaraz potem poprawić kopnięciem po nogach. Dał się jednak nieco ponieść i zamiast dokładnie wymierzać te ciosy, postawił na siłę, choć raczej nie miał jej zbyt dużo.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Kisuke ani chwilę nie wyglądał na wyłączonego z walki. Musiał się koncentrować mimo tego, że otrzymał powierzchowne informacje na temat Sharingana. Białowłosy posiadał jeszcze informacje na temat działań, których kompletnie nie rozumiał. Nie wiedział jak nawet o tym opowiedzieć, a była to umiejętność, której nie potrafił przypisać niczemu innemu jak Mangekyou Hisato, który był po prostu niewrażliwy na ataki – jakiekolwiek. Nie zdawał sobie sprawy jak miałby to powiedzieć. Tak samo było z czarnym ogniem, który nie przestawał płonąć. Ciężko było to opisać, ubrać w jakiekolwiek słowa. To było dla niego nieco za dużo, więc o tym także po prostu zapomniał. Mógł, bo przecież nikt nie jest idealny, ale informacje, które przekazał w obecnej chwili były na pewno wystarczające, jeżeli chodziło o ich ‘deal’.
Białowłosy przeszedł do ofensywy, by zmusić Kisuke do obrony. Był tym, który zawsze chciał być ofensywą i nacierać, nie cofać się do defensywy, a gdy musiał to wykorzystywał teren do tego, by znów być górą i tym, który buduje inicjatywę. Nie miało być inaczej w tym niby prostym pojedynku, w którym nie chciał zadać bólu Kisuke. Ale mógł, nawet przypadkiem. Nie zamierzał hamować się technicznie i szybkościowo, ograniczał się jedynie siłowo, by po prostu go nie zabić. Znał swoje umiejętności i wiedział co sam potrafi. Nie był prostym shinobi, a kim, kto dawno wykroczył poza granice rozsądku i dobrego smaku. Chłopak od robaków, o czym nie wiedział – wyglądał na porządnego, ale by bił pewnością siebie i siłą? Niekoniecznie. To trzeba było więc sprawdzić i właśnie pięściami i nogami mógł to wykonać.
Wysokie kopnięcie z pół obrotu miało dotrzeć do celu i zmusić rywala do obrony. Ale czy on sam to w ogóle widział? Czy był świadom skąd nadchodzi atak? Uderzenie kopnięciem doszło celu, przez co zaliczył trafienie i poczuł ciało Kisuke na własnej nodze, by wykonać przeskok na drugą nogę i wykonać kopnięcie. W tej chwili to właśnie Sharingan pozwolił uniknąć tego ataku. Instynktowne odskoczenie nic by tu nie dało, on po prostu przewidział to uderzenie by się odsunąć.
- Uniknąłeś tego… Przewidziałeś. To właśnie jest Sharingan. – dodał pewny siebie, gdy jeszcze miał zgiętą lewą nogę w kolanie, w górze, tuż po wykonaniu kopnięcia przed atakiem ciosem podbródkowym, który miał trafić w szczękę Kisuke. Nim do tego jednak doszło, to musiał to wypowiedzieć, było zbyt piękne, że już sam kompan miał okazję samemu poznać jak tak duża przepaść między nimi była niwelowana przez to oko. Ta chwila była niemal kluczowa dla dalszej walki, bo młodzieniaszek był ambitny i widać nie chciał dać się totalnie zepchnąć do defensywy. Białowłosy uśmiechnął się szyderczo, jakby zachęcał do tego ataku, który już widział.
Nadchodziło uderzenie na brzuch, by kolejne przewidzieć z ruchu ciała i jego obrotu, to będzie kopnięcie. Kolorowooki był jednak na innym poziomie percepcji, a dzięki Sharinganowi wyglądało to dla niego jak po prostu slow motion. Nie wykonywał wielu zbędnych ruchów, omijając uderzenie na brzuch, ruchem w prawą stronę – tam, gdzie przeciwnik wykonał kopnięcie, tym ruchem skrócił tor nadchodzącego uderzenia i niejako znalazł się na poziomie kolana przeciwnika, które łatwo mógł zablokować. Będąc tak blisko, z kolanem przeciwnika na własnym udzie, odprowadził prawą nogą to kopnięcie do zewnątrz, by zbić całkowicie impet, a samemu drugą nogą z podskoku zaatakować prostym w klatkę piersiową. Nie miało to być kopnięcie z podwinięciem palców, by zatkało Kisuke – było to kopnięcie z ‘partyzanta’, całą powierzchnią stopy, by odsunąć go od siebie o dobre kilka metrów, a wtedy nadbiec bezpośrednio i zaangażować jego oko jeszcze bardziej, bo nim miał się zorientować, atakował lewym sierpowym na szczękę. Jednak co będzie dalej?

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Na tym też polegało ryzyko, które Kisuke musiał podjąć przy pertraktacjach. Informacje, które mógł uzyskać, mogły nie być pełne. Kyoushi mógł czegoś nie powiedzieć, mógł też w kilku aspektach skłamać. Obecnie jednak Kisuke mógł krok po kroku sprawdzać większość z opisywanych mu możliwości. Jego obecny trener musiał sobie jednak zdawać sprawę, że z takimi oczywistościami nie mógł poczekać. Widzenie układu chakry czy przewidywanie ruchów było bardzo naturalną rzeczą. Opisał mu jednak także rozwój Sharingana, co zweryfikować nie było już tak prosto. Przyszłe możliwości wydawały się niezwykłe, jednak nie wyglądało na to, aby Kyoushi próbował go oszukać. Niczego na takim kłamstwie by przecież nie zyskał. Mieli podobne cele i w miarę podobne podejście do Uchiha, po co było to psuć kłamstwami, które zostaną w bliższej lub nieco bardziej odległej przyszłości, zweryfikowane.

Pierwsza seria ciosów i dało się odczuć różnicę pomiędzy nimi. Kyoushi był prawdziwą bestią nie tylko w czasie rozmów handlowych, ale także i w walce z bliska. Jego ruchy wydawały się nienaturalnie szybkie, a przecież korzystał wyłącznie z własnego ciała, chakrę używając wyłącznie do podtrzymywania oka. Niesamowite. Jeśli Kisuke kiedykolwiek planował stać się shinobim na takim poziomie, to czekać go będzie jeszcze mnóstwo treningów i takie oszustwa ze zdobyciem potężnego oka nie są wystarczające.

-Widzę więcej, ale twoje ruchy są za szybkie, by ciało mogło nadążać- Nawet przewaga informacji, gdzie spadnie cios, nie wystarczała, aby dotrzymać mu tempa. Możliwe, że Kyoushi nawet bez Sharingana radziłby sobie równie dobrze. Dla niego nie stanowił on aż takiej różnicy, bo sam w sobie był niezwykłym wojownikiem.

Kontruderzenia ze strony Aburame nie stanowiły jednak większego wyzwania. Pierwsze uderzenie swobodnym ruchem zostało uniknięte, zaś kopnięcie po prostu przeniesione tak, aby trafić w powietrze. Obserwując jednak, jak jedną nogą sparowano jego cios, dostrzegł, bez żadnych problemów, jak wymierzany jest kolejny kop. Tym razem spróbował się, chociaż minimalnie zasłonić, aby nie przyjąć na żebra całego ciosu. Odrzuciło go jednak do tyłu, jedynie szybkie przebieranie nogami sprawiło, że się nie przewrócił. To nie był jednak koniec. Kyoushi nadal nadchodził z kolejnym ciosem. Na unik nie było szans, w ostatniej chwili zastosował więc gardę, aby ponownie zablokować cios, który był w niego wymierzony. Nie był to jednak blok doskonały. Wręcz przeciwnie, Kisuke poczuł się, jakby wpadł prosto pod taran. Kolejne kilka kroków w tył i lekko się pochylił do przodu, wypluwając krew na bok.

-Niezłe uderzenie, ale widziałem je- Uśmiechnął się, lekko podnosząc jeden kącik ust w górę. Tym razem nie wyszedł ze swoją ofensywą i postanowił skupić się na obronie. Ostatnio otrzymał natychmiastową kontrę, ale z czasem zaczynał widzieć coraz więcej i potrafić to wykorzystać. Potrzebował przyjąć na siebie jeszcze więcej ciosów. Był zdeterminowany, choć dawanie się obijać jak manekin podnosiło ciśnienie. Nie miał jednak jak się odkuć i wyżyć na starszym i bardziej doświadczonym wojowniku.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Może i walka nie była zbyt wyrównana przez tę różnice w fizyczności obydwu shinobi. Widać było, który z nich para się używaniem własnych pięści by wygrywać walki, a który z nich jest lepszym taktykiem i korzystał z nieznanych białowłosemu umiejętności. A przynajmniej tak myślał, ponieważ wrócił z wojny Uchiha cały i zdrowy, przecież nie było to możliwe, gdyby tak się nie stało. Szkarłatnooki nie zatrzymywał się i nie miał zamiaru dać się ani trafić, ani też pozwolić na cokolwiek. Mógł także użyć pełnej siły, ale bał się, że naprawdę jego przeciwnik zostanie mocno uszkodzony. Tego oczywiście nie chciał. Kisuke chyba komplementował białowłosego, ale ważne było to, że dostrzegał plusy posiadania Sharingana. To było to i na tym zależało obydwu panom.
- Powstrzymuje się – powiedział z szyderczym uśmiechem. Rzeczywiście tak było. Nie musiał korzystać z mieczy, nie korzystał z chakry demona, nie korzystał z chakry, by dalej okładać Kisuke, bo przecież nie o to chodziło.
- Jeszcze trochę! – powiedział, gdy tuż po chwili miał przyjąć na siebie uderzenie Kisuke, które… Go ominęło. A raczej on je ominął, dokładnie tak samo jak kopnięcie, którego nawet nie odczuł. Wtedy przyszło na kontratak. Białowłosy jak gdyby nigdy nic, nie trzymając nawet gardy wystosował momentalnie proste kopnięcie lewą nogą, które na szczęście kruczowłosego zostało zablokowane blokiem, które uchroniło go od przyjęcia tego uderzenia na klatkę piersiową, co na pewno nie skutkowałoby niczym korzystnym. Przyjął to i parował uderzenie nogami, by zwolnić odrzut, ale to było mało. Szermierz jeszcze z Sogen znów nacierał.
Nadchodził z sierpowym, który praktycznie miałby załatwić sprawę, jednak Sharingan Kisuke dał mu tę przewagę, że instynktownie przewidział gdzie musi się bronić i tylko tyle zdołał, gdy uderzenie doszło w blok, a po bloku w szczękę, co poskutkowało wypluciem krwi z ust. Czerwonooki przyglądał się z zainteresowaniem. Jego Sharingan dawał mu jedno – przewidywał gdzie Kisuke skończy po uderzeniu, wtedy mógłby spokojnie nad tym nadgonić by tam zaatakować, ale wtedy by go po prostu zmasakrował, a do tego nie mógł dopuścić.
- Wiesz, że nie zabroniłem ci korzystać z chakry lub technik? – dodał, dlatego sam nie atakował przez chwilę, spoglądając na Kisuke. Może będzie chciał coś zrobić? Może jednak woli być obijany. Wtedy białowłosy kolejny raz przechodzi do ataku, teraz jednak nieco bardziej kombinowanego, by wyzwolić z Sharingana Kisuke i swojego to co najlepsze, zbliżył się by wykonać kopnięcie lewą nogą na udo – jednak nie! Zamarkował to w powietrzu, by skrzywić biodro i z tej pozycji wyjść kopnięciem na głowę, jednocześnie, nim odłożył nogę, przeciągnął dłonią po rękojeści miecza, który wyrzucił jak z wyrzutni, by zaatakować nią brzuch Kisuke. To było o wiele wolniejsze od ataku dłonią Kyu, jednak o wiele sprytniejsze i to mogło zaskoczyć i wymusić więcej uwagi samego użytkownika Sharingana, pojedynczego oka niejakiego Iseia.

  Ukryty tekst

[Ario]

Przez ostatnie dni wiele się działo. Przystanek, którego nie planowali wypadł zupełnie inaczej, niż Ario przewidywał. Odprowadzenie Misae sprawiło, że poznali osobiście członka dość znanej organizacji, o której chłopak wielokrotnie słyszał. Oczywiście sam Sentoki nie był jakoś bardzo rozpoznawalny na świecie, co sprawiało, że słuchanie o wyczynach lidera i członków samej Klepsydry było trochę jak słuchanie powieści o swojego rodzaju herosach. On, członek Ayatsuri który zajmował się prostymi i drobnymi robótkami w celu poprawy funkcjonowania społeczeństwa Ningyo-shi, a także ułatwienia im życia, przeszedł do misji, w których jako Akoraito zaczął tropić dla swojego klanu członków gangów i mafii. Dwukrotnie awansowany przez Shirei-kan w przeciągu roku, osiągając stopień Sentokiego przeprowadził samotnie szturm na bramę w Odnogach, a następnie na prośbę Tamaki wsparł frakcję Uchihów podczas walki na Murze. Początkowo czuł na sobie wzrok ludzi, którzy albo gdzieś coś o nim słyszeli, albo patrzyli drwiąco na to, jak wygląda i co ze sobą nosi. Ario zupełnie się tym nie przejmował, ale o famie, która przypadkowo od słowa do słowa rozprzetrzeniała jego imię już bardziej. Kunisaku nigdy nie poszukiwał chwały ani glorii, robiąc to co do niego należało. Co więc się stało, że siedział teraz przy Kyoushim, który był członkiem legendarnej Klepsydry? Co więcej, przeprowadził na nim niezwykle inwazyjny zabieg. Ario nie zdawał sobie sprawy, że zaczynał grać w pierwszej lidze. A to dopiero był początek.

Kisuke zdawał się polubić Kyoushiego. Oboje wymieniali swoje uwagi przez długi czas, gdzie Ario co jakiś czas albo się przysłuchiwał, albo robił notatki. Niemalże od samego zabiegu odzywał się bardzo mało, co chwilę chodząc z notesem i zapisując coś, bądź szkicując na kartce papieru różnego rodzaju figury, które mogły przypominać jakieś schematy, lub projekty. Na każdego przychodzi jednak czas, a sam Ario nie mógł zbyt długo zostać. Miał dużo do zrobienia. Stąd zaczął się pakować i gdy miał być sparing, Ario podszedł do Kisuke i zagadał.
- Na mnie pora. Muszę załatwić sprawy klanowe, nim ruszę dalej. Za dwa tygodnie spotkajmy się w Ryuzaku. Musimy odnaleźć tą, o której mówiła Tamaki. - powiedział, po czym spojrzał swoim nieobecnym wzrokiem jakby w dal, chcąc przeszyć Kisuke na wylot, albo patrząc w jakiś nieistniejący punkt. - Rzadko się myliła. Nie licząc przecenienia swoich sił na Murze, można powiedzieć, że wcale. Mam nadzieję, że nie pomyliła się również co do tej kobiety. Nie chciałbym tracić czasu na marne, błakając się po lodowych krainach. - wyjaśnił.

Kolejny raz, kiedy Ario postanowił się wtrącić, było w momencie gdy Kyoushi opowiadał o możliwościach Sharingana. Mangekyou sharingan miał dawać niewyobrażalną moc. To było coś, co intrygowało Ario najbardziej. Jak taka błachostka jak oko, może generować taką siłę. Skąd się to bierze? Jak to działa? Niestety, nie mógł na niczym robić badań, więc wstępnie postawnił obserwować zarówno Kisuke, jak i Kyoushiego - gdy nadaży się taka okazja. Bardziej myślał o tym, jakie warunki muszą być spełnione, by Kisuke przebudził pełną moc tego doujutsu. Im więcej jednak o tym myślał, tym bardziej drażniło go, że jest tak wiele rzeczy, o których nadal nie wiem. Tyle niezbadanych ścieżek.
- Ciekawe co by się stało, gdyby połączyć Sharingana i Byakugana. Mimo, że te dwa doujutsu są różnorodne, posiadają jedną współną cechę - dają przewagę na polu bitwy. Jak wyglądałaby połączona moc obu tych kekkei genkai? - chłopak mówił to na głos, jednak wiadome było, że zwraca się do dwóch przeszczepieńców. - Czy gdyby dwie osoby z dwoma doujutsu i dwoma przeszczepami by spłodziły razem dziecko, to możliwe, że przebudziłby coś zupełnie nowego? - o tyle, o ile Ario wydawał się być raczej spokojnym osobnikiem, tak takie pytania mogły zjeżyć włos. Czy Sentoki planował coś na większą skalę, czy tylko poddawał swoje myśli różnym teoriom? Gdzie miała skończyć się jego droga w ulepszaniu?

Dalszą część dnia Ario spędził obserwując pojedynek. W pewnej chwili jednakże wstał i rozejrzął po pozostałych.
- Muszę ruszać w swoją drogę. Mam nadzieję, że w przyszłości jeszcze się spotkamy. - Ario kiwnął głową, po czym spojrzał na Kyoushiego. - Gdybyście potrzebowali wsparcia, szukajcie naszej przyszłej siedziby. Może nie jesteśmy tak sławni, ale gdy zajdzie konieczność...Kropla odpowie. - skinął głową do wszystkich, po czym powolnym tempem, ruszył w kierunku wyjścia z miasta.

z/t viewtopic.php?p=182170#p182170

[Kisuke]

Każdy ninja miał inny zestaw umiejętności. Jedni potrafili ze swoimi ciałami robić niewyobrażalne rzeczy, jeszcze inny przyjąć olbrzymią ilość ciosów i nic sobie z tego nie zrobić, jeszcze inni stali z tyłu i wspomagali pierwszą linię potężnymi technikami. Walka na Murze nie należała do najprostszych i choć Kisuke zawdzięcza swoje życie Ario, bo w krytycznej sytuacji pomógł mu, to jednak Kisuke miał tam także swój spory udział. Samuraj, który poradził sobie bez problemu z zaatakowaniem Minoru, a nawet zniszczył jedną z lalek Ario, zapewne grasowałby nadal i stanowił niemałe zagrożenie dla ich całej drużyny. Jedynie szybka reakcja Kisuke pozbawiła życia tego wojownika z kataną. Był użyteczny w walce, a przynajmniej lubił tak myśleć. Inaczej po co byłyby te setki godzin spędzonych na treningach i dziesiątki wykonanych misji? Musiał być przydatny i musiał coś znaczyć. Potrzebował w życiu celu, a obecnie miał jeden bardzo konkretny. Śmierć Tamaki zmieniła go, ale także ukierunkowała jego działania, aby osiągnął coś więcej niż tylko bycie zwykłym ninja na posyłki.

Wzajemne ironiczne teksty pokazywały, że obaj walczący najwidoczniej świetnie się bawią. Kisuke w ramach ofiary miał możliwość szybko się uczyć. Kyoushi jako oprawca bardzo lubował się w zadawaniu bólu oraz samym uczestnictwie w walce. Miał przewagę, więc to w sumie nic dziwnego, że niczego się nie bał w czasie tej walki, ale jego pewność siebie, postawa i podejście były na zupełnie innym poziomie. Ktokolwiek zadrze z tym Sentokim, będzie miał zdrowo przesrane. Nie trzeba tak jak Kisuke, przyjmować na siebie kilku treningowych ciosów, aby się o tym przekonać. To było po prostu widać.

-Myślałem, że na Ciebie tyle wystarczy- Prowokował go. Celowo. Samego siebie zaskoczył pewnością siebie, z jaką to wypowiedział, choć do takiego poziomu ironii był przyzwyczajony, choć niezbyt często pokazywał ją innym. Zazwyczaj tego typu myśli zachowywał dla siebie. Tutaj jednak czuł pewnego rodzaju więź do swojego wzrokowego bliźniaka. Obaj byli teraz użytkownikami Sharingana tej samej osoby. Nawet jeśli faktycznie niczego to nie oznaczało, to jednak dla Kisuke sam ten fakt znaczył wiele. Nie spodziewał się tego, no ale tak to już wyszło. Chyba aż nazbyt łatwo przywiązywał się do shinobich, którzy byli od niego silniejsi. Z Ario polubił się bardzo szybko. Jak widział umiejętności Tamaki, także zacieśnił z nią swoje relacje. Po pokazie technik kontroli Misae, z nią również więcej rozmawiał. Może wpływ na niego miała samotność, do której był przyzwyczajony, a okazanie mu odrobiny uwagi oraz dobroci natychmiast traktował jako coś, czego potrzebował.

Rozmowy musiały jednak poczekać. Testowanie Sharingana do granic jego możliwości wymagało pełnego skupienia. Kyoushi wyszedł z kolejnym atakiem. Ponownie to było kopnięcie, jednak wymierzone w niższe partie ciała, Kisuke starał się swoim udem zasłonić i zmniejszyć impet uderzenia, jednak wtedy zauważył, że będzie to jedynie zmyłka. Bez pomocy oka oznaczałoby to w tym momencie dla niego całkowite przyjęcie ciosu na głowę, jednak miał jeszcze czas na reakcję. Unik nie wchodził w grę, dlatego uniósł dłoń nad głowę, jakby chciał ramieniem zablokować nadlatującą nogę, zanim oberwie, jednak wtedy uwolnił ze swojego ciała chakrę. Bez drobnych sztuczek i pomocy chakry Kyoushi go tutaj po prostu zakopie na śmierć. Raiton powinien lekko popieścić białowłosego, ale nie był to żaden specjalnie silny atak, a zwyczajna i prosta technika rangi D. Wtedy też Kisuke dostrzegł jeszcze jeden ruch, tuż przed tym, jak jego porażenie sięgnęło celu. Sentoki wymierzyć mu chciał jeszcze jeden cios, tym razem w brzuch. Ponownie rozczytanie ataku nie stanowiło problemu, ale reakcja na niego już tak. Nie był w stanie nic zrobić. Poraził swojego przeciwnika, ale sam oberwał i kolejny raz musiał zrobić kilka kroków w tył.

-Zawsze musisz być dwa kroki z przodu, co?- Kolejny raz, pół-żartem, pół-serio podsumował sposób, w jaki walczył Kyoushi.

  Ukryty tekst

[Papyrus]

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Niechybnie kończyła się ta walka pokazowo testowa. Byli obydwaj w formie, w której mogli jakoś walczyć. Wiele brakowało Kisuke by utrzymać tempo białowłosego, więc musiał być prawdziwym Ninuserem, który nie chciał wchodzić w kontakt. Ciekawym jednak było to, że czerwonooki także był świetny na średnim i dalekim dystansie, w końcu rzadko kto ma taki wachlarz możliwości jak szermierz, który nie potrzebował miecza by zgnieść swojego przeciwnika. To bardzo ciekawe, jednocześnie, nie był aż takim mistrzem w jednej dziedzinie jak inni. Kisuke na pewno w przyszłości się poprawi, szczególnie z tym okiem, które teraz posiadł, na którym może rzeczywiście polegać.
Rzeczywiście, to była wesoła walka, w której nie brakowało uszczypliwości, jednocześnie delikatne hamowanie się pozwalało na ogarnięcie siebie i wydarzeń, które ich połączyły. Tak naprawdę, teraz trochę byli braćmi krwi, a dokładnie gałki, która była jednego właściciela, w dwóch osobach. Sam komentarz Kisuke był bardzo zabawny, gdy kolejny raz przyjmował uderzenia białowłosego demona, który obudził w sobie bestię, by wykonywać serię uderzeń, które nijak nie mogły zostać uniknięte przez jednego z przedstawicieli klanów z lasu.
Wtedy przyszedł moment, w którym szermierz z Sogen doświadczył czegoś dziwnego. Jego oko zapulsowało dokładnie w momencie, w którym wykonał markowanie ciosu na udo, by trafić w ledwo dobrany blok czarnowłosego na głowę. To wtedy nagle coś się zmieniło, a czas jeszcze bardziej zwolnił, niemal tak jakby w ogóle stanął. Dostrzegał jeszcze lepiej, nawet coś się zmieniło w postaci samego Kisuke, którego dostrzegał jeszcze inaczej, jednak kontynuował swoją sekwencję uderzeń, by trafić młodszego kolegę. Co jednak zwróciło uwagę białowłosego? Właśnie wtedy, gdy kopał zebranie chakry, która uwolniła się z okolicy rąk i technika Raitonu, które go dotknęła, jednocześnie nawet na nią nie zareagował. Była za słaba na Kjudiniego, który tylko poczuł delikatne uszczypnięcie.
- A więc element błyskawicy. Teraz to łączy nas więcej niż myślałem – powiedział, sugerując właśnie jakim elementem sam włada. To było proste do wydedukowania, więc nie zamierzał się powtarzać. Wtedy spojrzał także na Sharingana Kisuke, który jakby ewoluował.
- Czujesz się inaczej? Bo właśnie uzyskaliśmy coś, czego się sam nie spodziewałem. Widzę więcej, a Ty? – zasugerował. To miało także dać do myślenia brunetowi. W końcu białowłosy z łatwością mógł zasugerować się jakie pokłady chakry posiadał Kisuke. To wiele dawało, bo zwolnienie jeszcze bardziej jakby czasu, w której mógł dokonać wyboru nie dawało takiej różnicy. Chociaż? Przekroczył pewien próg percepcji, który był niezwykle wysoki. Po prostu niemożliwy dla zwykłych śmiertelników. Miał jeszcze większą łatwość, by przewidywać cokolwiek teraz się stanie. Jednak póki co niczego więcej nie planował. Stanął i zawiesił się z uśmiechem, by spoglądać swoim nowym dobytkiem, którym spoglądał nie tylko na Kisuke, ale i innych… Ciekaw był reakcji pozostałych, a także swojego sparing partnera. Czy znów zaatakuje? A może to mu wystarczy? Prawdopodobnie tak, w końcu nie musi być dalej obijany.

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Wszechstronności nie można mu było odmówić. Kyoushi był człowiekiem o wielu talentach i potrafił zaskakiwać w wielu sytuacjach. Jego wiedza o świecie wykraczała daleko poza to, o czym słyszał Kisuke. Jeśli do tego wszystkiego potrafi jeszcze panować w doskonały sposób nad chakrą, o czym wspomniał w karczmie, gdyż podobno samą wolą potrafi przygnieść słabszych do ziemi, do klarował się obraz doskonałego wojownika. Jeśli tak, to oznaczało to, że ranga Sentokich nieprzyznawana była byle komu, a jedynie najlepszym w swoich dziedzinach. Hiroe czuł się mały i słaby w porównaniu z Siwym, ale wiedział, że ta znajomość pozwoli mu się rozwinąć w znacznie szybszy sposób.

Samo posiadanie tego oka sprawiało, że Aburame czuł się inaczej. Nie wiedział, czy wynikało to z efektów ubocznych samego przeszczepu, czy też można on sam sobie wmawiał takie efekty, czując potworną moc drzemiącą w tym oku. Jedno było pewne, walka była bardzo interesująca, a przecież walczyli jedynie na pięści bez żadnych lepszych technik. Gdyby korzystali z pełni swoich możliwości, to dopiero byłoby to niesamowite widowisko.

Kolejna rzecz, która ich łączyła. Uwolnienie błyskawicy. Bardzo potężny, silnie ofensywny żywioł. Zazwyczaj posługiwały się nim osoby skupione na walce na dystans, choć dziedzina ta posiadała w swoim asortymencie także wiele technik przydatnych dla osób walczących w bliższym kontakcie. Nic dziwnego, że Kyoushi także korzystał z tego żywiołu. Musiał on dobrze współgrać z jego katanami oraz perfekcyjną kontrolą własnej chakry.

-Trzecia łza. San Tomoe. Miałeś rację- Nie wątpił w to, ale jednak dostrzeżenie na oku Kyoushiego kolejną z łez była niemałym zaskoczeniem. Sam Kisuke także poczuł różnicę w postrzeganiu otoczenia. Przeszli tę zmianę jednocześnie. Była powiązana? A może to czysty przypadek? Możliwe, że oko dopasowuje się do poziomu mocy właściciela. Isei nie musiał być zbytnio bystrym wojownikiem, przez co jego oczy zatrzymały się z rozwojem na dwóch łzach. Jednak teraz, gdy został ten Sharingan przeszczepiony, miał szansę odblokować swoje większe możliwości. Nie stanowiło to ani dla Kisuke, ani Kyoushiego zbytniego wyzwania. Wręcz przeciwnie, przebudzenie tego poziomu wydawało się dziecinnie proste. Coś jednak musiało być na rzeczy, skoro tak niewielu Uchiha dosięgało takiego poziomu rozwoju. Wiele lat treningów przyniosło rezultat.

-Oko chyba zorientowało się co do naszych możliwości i odsłoniło swoje tajemnice. Może rzeczywiście istnieje związek pomiędzy siłą użytkownika a mocą oka?- Najsilniejsi Uchiha posiadali Mangekyou, którzy dawał nowe możliwości. Co, jeśli ich moc nie wynikała bezpośrednio z posiadanie Kalejdoskopowej wersji Sharingana, a kolejny krok nastąpił po uzyskaniu wystarczającej mocy? Czy w takim razie Kyoushi także niedługo go przebudzi? Pomiędzy ich dwójką jest spora różnica sił. Widać to na pierwszy rzut oka. Może potrzeba na to więcej czasu? Może kryje się za tym coś więcej? Trudne pytania, ale jedno było pewne, zyskiwanie na sile było konieczne. Teraz Kisuke będzie jeszcze ciężej trenował. Wszystkie te zastanawiania się sprawiły, że na chwilę Kisuke wstrzymał walkę. Ciężej oddychał, a jego lewe oko analizowało olbrzymią liczbę elementów. Chwila na odpoczynek, a zaraz mogę testować kolejne możliwości. Szacowanie ilości chakry pokazało też kolejną przepaść, jaką Kisuke miał do pokonania. Trochę używał już oka, podobnie jak jego sparingpartner. A jednak Kyoushi praktycznie nie męczył się używaniem go. Nie w takim tempie, co Aburame. Niesamowite.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Ta walka była rzeczywiście skończona. Widać było, że osiągnięcie celu było bliżej niż mogłoby się wydawać. To świadczyło też o czymś innym – byli w stanie rozwijać te oczy mimo, że nie byli rodowitymi Uchiha. To pokrzepiało wątpliwe co do tego rzeczy serce białowłosego wojownika, który tuż po pojawieniu się trzeciej łezki był niemal pewny, że dalszy rozwój także jest możliwy i może się walnie do tego przyczynić po prostu sam. Jednak kwestia rozwijania mogła także rozbijać się o to, że te oczy współpracują ze sobą. Chociaż nijak nie mogli tego sprawdzić, to wiedzieli, że sytuacja była lepsza niż mogłoby się wydawać.
Przyznanie mu racji niczego nie dawało. Mogło jedynie zapewnić samego bruneta w tym, że nie kłamał i wyjawił mu wszystkie tajemnice, które sam znał na temat tego doujutsu. Łatwo można było więc stwierdzić, że Kyu jest nie tylko słowny, ale i godzien zaufania. Jednak pozostawał to kwestia indywidualna, więc nie zamierzał już niczego więcej wciskać swojemu sparing partnerowi. W obecnej zaś chwili, po prostu obserwował sylwetki swoich towarzyszy, mogąc podsumować, a raczej zebrać dane na temat pokładów ich chakry. Było całkiem nieźle. Wiedział więcej przez taką bzdurę niż dotychczas.
- Tego dowiemy się w swoim czasie. Dla mnie najważniejsze jest to, że mimo braku czystej krwi Uchiha jesteśmy w stanie rozwijać się na równi z klanowiczami… – tylko tyle mógł powiedzieć, by podsumować obecną sytuację, która jak najbardziej go cieszyła. Więcej podsumowywać jakby nie musiał, więc odniósł się do słów Ario, który stwierdził sam, że ten pojedynek można uznać za zakończony. Stwierdził, że warto by było się jeszcze spotkać, co było raczej nieuchronne. Kropla niejako faktem przeszczepu mogła delikatnie powiązać swój los z organizacją o wiele większym rozgłosie i na pewno sile – Klepsydrą.
- Uważam, że test naszych oczu został przeprowadzony z sukcesem. Co o tym myślisz? – zapytał samego bruneta z ciekawości, by odwrócić się w stronę Misae i teraz zagadać również i do niej.
- Zabierasz z nami Minoru? Musimy się spotkać z Ichirou i dać mu o wszystkim znać co się stało, także o wojnie Uchiha z Murem, a ja przekazać resztę zdobytych informacji. Gotowa? – zapytał, by dać jej znać na temat przyszłych planów, w które była już cały czas powiązana. Do Minoru nic nie miał, jednak wolał zapytać samej białowłosej co zamierza zrobić ze swoim przyjacielem i czy będzie go ciągać ze sobą. Oczywistym jest, że nie może uczestniczyć w rozmowach tajnych, ale nic nie stoi na przeszkodzie by ruszył razem z nimi. W końcu nie musi czuć zagrożenia z niczyjej strony, stąd byłby bezpieczny przynajmniej z nimi. Co dalej z chłopakami? Ario wyruszył, jednak co zrobi teraz Kisuke? A może ma jeszcze jakieś pytania? A może zaatakuje białowłosego, który wciąż nie dezaktywował San Tomoe Sharingana?

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Kilka kolejnych głębszych wydechów było mu potrzebnych, żeby wrócić do normalnego tempa oddychania. Walka była zakończona, ale choć byłą krótka, to bardzo intensywna. Kyoushi pokazał, jak szybkim jest zawodnikiem i jedynie jego dobra chęć niezabicia Kisuke sprawiła, że ten jakkolwiek mógł na siebie przyjmować te ciosy. Może to sama sytuacja zagrożenia była impulsem do poprawienia możliwości Sharingana. Może to po prostu dopasowanie do mocy użytkownika. A może istnieje jeszcze inny sposób na to, aby go poprawić. Zdobycie Mangekyou z całą pewnością będzie teraz jednym z nadrzędnych celów Kisuke, problem w tym, że nie bardzo wiedział co robić. Będzie więc musiał robić to, co z opanowywaniem kolejnych technik czy poprawianiem swoich zdolności klanowych. Trening, trening i jeszcze raz trening. Niewyobrażalna wręcz ilość treningów będzie mu potrzebna, jeśli chce stać się silniejszy i chociaż trochę spróbować dorównać Kyoushiemu.

-I w dodatku nie wydaje się to aż tak trudne. Zastanawiające jest, dlaczego Uchiha aż tak powoli opanowują te zdolności?- Zgodził się ze słowami Sentokiego. Możliwość rozwoju tych zdolności całkowicie niezależnie od możliwości dawcy było bardzo interesującą informacją. W danych od Ario nie było to jasno zaznaczone. Teraz Kisuke miał pewność. To otwierało zupełnie nowe możliwości. Nie tylko można posiąść moce innego klanu, ale wręcz przewyższyć ich w stosowaniu tego typu zabiegów. Jeśli ta wiedza się rozpowszechni, to całkowicie odmieni sposób myślenia klanów i ludzi. Dobrze być kilka kroków do przodu. Zapewne nikt z tego grona nie będzie się tym chwalił na prawo i lewo, ale niezależnie od nich, inni także mogą posiąść taką wiedzę. Po świecie chodzi wielu znakomitych medyków. Tych bardziej opanowanych i takich, którzy uwielbiają się bawić sztukami medycznymi.

-Chyba możemy uznać ten pojedynek za remis- Dostał tak solidny łomot, jak nigdy, a mimo to nadal pozwolił sobie na kolejny żarcik. Ta walka nie miała pokazać, który z nich jest mocniejszy, tylko to, co pozwala Sharingan. Okazało się, że ma on wiele możliwości i jeszcze więcej tajemnic, odkrywanie i próba zdobycia kolejnych ulepszeń to będzie prawdziwa zabawa.

-Tak jak Ario wspominał. Jeśli będziecie czegoś od nas potrzebować, spotkacie nas w Ryuzaku. Do zobaczenia w przyszłości- Dezaktywował swojego Sharingana, ponownie przywracając lewemu oku jego czarną barwę. Ponownie wzrok powrócił do starych możliwości, tak zupełnie odmiennych od tego, co pozwalało Doujutsu. Zanim zabrał się stąd, poczekał jeszcze na ostatnie słowa pożegnania od wszystkich, zebrał swój sprzęt, zwoje i wszystko inne co tutaj przytaszczył. Mógł ruszać w drogę powrotną. Klepsydra musiała porozmawiać w swoim gronie, Aburame musiał zaś wrócić do swoich, a potem jeszcze zająć się sprawami Kropli. Napięty grafik. Nie ma co niepotrzebnie przedłużać.

[z/t]