Shisen

[Chise]

Jest to siódma strażnica licząc od Shi no gēto w kierunku zachodnim. Niestety, jedna z bardziej zaniedbanych, zazwyczaj nieobsadzonych. Ostatnio jednak została ona ponownie włączona do życia oraz remontowana, przez co odżyła. Przez pracę naprawcze jest tu spora liczba Budowniczych pod kierunkiem dwójki Wilków, Satsuki i Ichigo, którzy za punkt honoru przyjęli odbudowę tego miejsca.

Misja C
3/30


Chłopak wyglądał na zadowolonego z postawy Keizo. Wykonać, nie pytać, nie zastanawiać się. Pada rozkaz, a Ogar już pakował swoje rzeczy i był gotowy do wymarsz. Nie musiał się meldować dalej, w końcu rozkaz padł od samego Protektora! U kogo mógłby się wyżej upewniać? Faktycznie, nietypowe było, że sam Niedźwiedź wydawał jakieś polecenia, ale i chłopak nie był typowym Shinsengumi. Senju był cennym zasobem, którym trzeba było dysponować ostrożnie i z rozwagą. Mokuton mógł być używany na tyle sposobów, że może i sam dowódca się zastanawiał gdzie jest najbardziej potrzebny. Albo po prostu podpisał rozkaz taki jak setki innych, wierząc w swoje Sowy.
Kiedy rodzynek się spakował, Inou uśmiechnął się do niego sympatycznie.
- Mam nadzieję, że masz ze sobą trochę rzeczy na zmianę, bo droga i prace u nas trochę potrwają. Trochę cię tu nie będzie! - powiedział wesoło, wskazując mu drogę. Na Mur oczywiście, bo jak najlepiej się przedostać do strażnicy, jak nie po blankach?
Wyglądało na to, że marsz trochę potrwa, ale jego nowy towarzysz nie zamierzał milczeć i szybko rozpoczął rozmowę. Kontakt na pewno się przyda w kilkudniowym marszu.
Podróż zajęła im dobre pięć dni. Po drodze musieli uzupełniać zapasy w shinsenach po drodze oraz nocować na murze. Na szczęście towarzysz podróży Keizo był na to przygotowany, przez co ten nawet nie musiał wydawać czakry na budowanie sobie tymczasowych schronień. W czasie tej podróży mógł zobaczyć jaka jest skala problemu z obsadzeniem strażnic - z pięciu mijanych tylko dwie były w dobrym, odpowiednim stanie i mające własnych strażników. Pozostałe były zaniedbane i widocznie nie zamieszkane na stałe, przez co sprawiały przykre wrażenie. Nie były one jednak w tak złym stanie jak ta, do której zmierzał. Z jakiś powodów - nie wiadomo czy przez upływ czasu i warunki pogodowe czy może przez działania dzikich - ale była w połowie rozwalona. Wieża się zawaliła, a u podstawy Muru rozłożyły się namioty i domki, przy których kręcili się ludzie. Ustawione były początki rusztowań, przygotowań do odbudowy zawalonej części, przyniesione były materiały budowane, ale jak na razie nie wyglądało to dobrze. Grunt jednak, że roboty ruszyły i już niedługo wszystko powinno wyglądać lepiej.

[Keizo]

Podróż - mimo że trwała pięć dni - nie dłużyła się zbytnio. Miał towarzysza, który nie był typowym, ponurym Strażnikiem - mianowicie od razu zaczął rozprawiać z Senju na różne tematy. I, można było być pewnym - znalazł on w Ogarze równie żywego rozmówcę.
Po dotarciu na miejsce, pierwszym co zrobił Keizo było odświeżenie się. Nie zamierzał pokazać się przed jakimś Wilkiem od razu po pięciodniowej podróży - dlatego po zameldowaniu o swoim przybyciu pobrał od tutejszego kwatermistrza zapasowe ubrania i mundur, umył się, przebrał i dopiero wtedy skierował do osoby odpowiedzialnej za tutejszą budowlankę.
Gdy już go - lub ją - znalazł, co nie powinno być trudne ze względu na trwające pracy i obecnych wszędzie robotników, zasalutował i powiedział:
- Senju Keizo, melduję się.
Strażnica nie była w zbyt dobrym stanie, jednak chłopak nie był w stanie zbytnio pomóc z pracami kamieniarskimi. Odbudowa wieży zapewne nie będzie jednym z jego obowiązków - chyba że będzie to stworzenie rusztowań lub prace wykończeniowe, czyli podłogi i dach. Bardziej możliwe było to, że zlecone mu zostanie postawienie po "cywilizowanej" stronie muru budynków mających służących za magazyny, warsztaty i, oczywiście, kwatery tutejszego garnizonu.

[Chise]

Misja C
5/30


Odświeżenie się przed zaprezentowaniem się komuś ważnemu było zawsze dobrym pomysłem. Nic się tu nie waliło, nie paliło, dzicy nie atakowali, można więc było spokojnie wygospodarować na to chwilę. Inou od razu zaprowadził go do kwatermistrza, po czym pożegnał się ze znajomym ciepło, odchodząc do kolejnych obowiązków albo może odpoczynku? Na pewno na niego zasłużył po takiej drodze. Ogar zarządzający miejscem i wyposażeniem na razie nie miał do rozdysponowania wielu kwater, wskazał mu więc namiot, który miał mu służyć za tymczasowy dom - jemu oraz trójce innych Budowniczych, których akurat nie było. Zapewne zajęci byli robotami, od tego tu byli, ale dzięki temu Ogar mógł spokojnie się obmyć, przebrać i doprowadzić do porządku i dopiero wtedy trafić do odpowiedniej osoby.
Trafienie na Wilka okazało się łatwiejsze niż można by przypuszczać. Wystarczyło pojeść do osoby, która najgłośniej się darła na innych budujących i proszę - oto była Wilczyca Satsuki w pełnej krasie, ze swoim długim czarnym warkoczem i w zmodyfikowanej zbroi straży wydawała polecenia ludziom kilkanaście metrów nad sobą.. I wydawała się mieć nad nimi pełną kontrolę. Układanie wielkich, kamiennych bloków wymagało pełnego skupienia zarówno od niej jak i od budujących.
Kobieta spojrzała na niego, po czym gestem dała mu znać, by chwilkę zaczekać. Dokończyła układanie kolejnego bloku, po czym zwróciła się do Ogara.
- A tak, dostaliśmy list, że przybędziesz.. Ale zgłosiłeś się do nie tego Wilka co trzeba, chyba, że chcesz pomóc w pracach kamieniarskich - uniosła wysoko brew, uśmiechnęła się jednym kącikiem ust, po czym spojrzała gdzieś za ramię chłopaka - EJ, TY! - krzyknęła w stronę kogoś, kto akurat przechodził obok - Zaprowadź go do Ichigo - wydała mu polecenie i spojrzała na Keizo - Miło było poznać, rodzyneczku - rzuciła jeszcze, zanim wróciła do swoich obowiązków. Na szczęście droga do drugiego Wilka nie okazała się daleka. Sprawiał jednak zupełnie inne wrażenie. Lekko grubawy, starszawy, siedział w namiocie i wykreślał jakieś zmiany na planach. Podniósł głowę na widok gościa i zaprosił do środka gestem.

[Keizo]

- Nawzajem, psze pani - powiedział, kłaniając się i poprawiając gałązkę za swoim uchem. Idąc za jednym z robotników dopiero zwrócił uwagę na to, że tylko na niej można było dostrzec jeszcze zieleń. Wszędzie indziej panowały brązowe kolory gołych drzew i ostatnich, upartych liści, nie chcących opaść na ziemię pod zimowymi wiatrami. Na gałązce zaś wciąż były młode, wiosenne listki, mile łaskoczące ucho - jedna z kolejnych zalet Mokutonu.
Po dotarciu do namiotu, Senju zorientował się że Ichigo był tutaj osobą odpowiedzialną za planowanie i rysunki. Osoby noszące kamienie były ważne, ale ktoś musiał im przecież powiedzieć gdzie i jak je ustawić, tak by wszystko nie runęło w gruzy. Ta osoba najwidoczniej siedziała przed nim - nieco starsza i grubsza, być może nawet zatrudniona z zewnątrz i niebędąca częścią sekcji budowniczych Shinsengumi.
- Ogar Senju Keizo, melduję się - powtórzył zwyczajową formułkę chłopak gdy już wszedł do środka i stanął przed panem Ichigo.

[Chise]

Misja C
7/30


Mężczyzna wydawał się pochłonięty swoim zdaniem. Coś mierzył, zapisywał, przeliczał - ale co i po co, to dla Senju pozostawało zagadką. Zapewne było to komuś potrzebne, może nawet dla kogoś niezbędne do odbudowy strażnicy, jednak komuś z zewnątrz niezmiernie trudno byłoby to zrozumieć, zwłaszcza jeśli nigdy nie zajmował się budową na taką skalę. Spojrzał na chłopaka przelotnie gdy się przedstawił.
- Usiądź na moment, zaraz z Tobą porozmawiam, tylko to skończę - zabrzmiało to może i nawet złowieszczo, tak jakby zaraz miał dostać naganę, gdyby nie to że uśmiechnął się przy tym do niego, zmęczonym, ale serdecznym uśmiechem. Ogar nie miał już teraz wielkiego wyboru jak się na chwilę rozgościć. Mógł rozejrzeć się po namiocie, choć mówiąc szczerze, niewiele tu było do oglądania. Jedynym naprawdę ciekawym puntem tego pomieszczenia była wielka mapa rozwieszona za plecami Wilka, na której można było zobaczył przedstawienie całego Muru, części Sogen i kawałku terenu za Murem. Cała była jednak pozaznaczana jakimiś pinezkami, nitkami, nawet i pobazgrana atramentem w kilku miejscach. Prawie połowie strażnic była oznaczono na czerwono lub żółto, a nawet dość świeży członek straży jak on jaki mógł być powód. Shinsengumi cierpiało na stały niedobór ludzi, potrzebnych do obsadzenia strażnic, dlaczego w sporej szczęści shinsenów nie było załogi lub była ona niewystarczająca. Był to poważny problem, który nie miał łatwego rozwiązania - po bitwie o Mur, po każdej z nich część ochotników zostawała, ale ich służba nie zawsze była wieczna, ludzie przychodzili i odchodzi, zostawiając takie same braki jakie były wcześniej. Dlatego niektóre też popadały w ruinę, choć Budowniczy starali się czuwać nad ich stanem - jak ten Wilk.
W końcu skończył swoje obliczenia i odsunął księgę, by atrament w niej wysechł, sam zaś skupił się na Keizo.
- Pewnie już jasne jest dla ciebie dlaczego przypisano cię właśnie do tego miejsca - zaczął od samego sedna sprawy - Jesteśmy tu w środku wielkiego smrodu. Od kilku tygodni Dzicy wykorzystywali ten punkt jako miejsce gdzie mogą się przedostać na drugą stronę, a teraz musimy łatać dziury powstałe przez lata zaniedbań. Podobno potrafisz tworzyć drewniane wzmocnienia od ręki, może nawet więcej - spojrzał na chłopaka spod zmarszczonych brwi - Mówiąc szczerze, nie byłem przekonany do tego, byś nam pomagał. Nie ma to nic wspólnego z tym, że jesteś Senju, ale nie ufam tworom z czakry. Mieliśmy tu Kosekich, Yukich, Sabaku, a ich twory rozpadały się wcześniej czy później. Jednak podobno twoje twory tego nie robią - urwał na moment, dając chłopakowi się wypowiedzieć lub przetrawić te wiadomości - Chce więc wiedzieć co dokładnie potrafisz z tym swoim drewnem, ile tego dziennie i tak dalej - rzucił w końcu, opierając się o oparcie swojego fotela, które zaskrzypiało niepokojąco.

[Keizo]

Po wypowiedzi Ichigo, który okazał się być jednak Wilkiem, nie osobą zatrudnioną z zewnątrz, Keizo przeszedł w szczegóły opowieści o tym, co może wytworzyć Mokutonem. Wspomniał o pancerzu przy murze w okolicy Shi no geto, o możliwościach budowy zwykłych domów czy budynków - jakiejś ulicy dziennie - oraz o tym, że drewno było wytrzymałe ponad miarę jedynie przez jakieś dwa tygodnie po przywołaniu, potem zaś przyjmowało właściwości zwykłego, dębowego (czyli wciąż całkiem wytrzymałego) drzewa.
O Kosekich czy Sabaku chłopak słyszał podczas swoich "przygód" w Sabishi - i choć ich twory także były z pewnością bardzo imponujące, to wciąż w końcu poddawały się upływowi czasu. Tymczasem las okalający Hayashimurę miał już kilkadziesiąt lat i znajduje się w nim wiele drzew, posadzonych przez Senju-przodków podczas ćwiczenia ich Kekkei Genkai.
Na koniec chłopak dodał nieco o ilości - kilometr prostych wzmocnień o wysokości pięciu metrów i grubości trzech był dla Keizo bezpieczną ilością na jeden dzień, tak by się zbytnio nie przemęczył i następnego dnia był równie gotowy do pracy.

[Chise]

Misja C
9/30


Kiedy Keizo posłusznie zaczął mówić, meldować o swoich umiejętnościach to Wilk całkiem zgrabnie jak na swój wiek i masę przesunął się i usiadł na krześle, od razu sięgając po papier i pióro. Dość niedbałym charakterem pisma stworzył odręczną notatkę na temat Ogara, tego co może i ile może. Nie była ona rozległa, na pewno nie zawierała wszystkiego co powiedział, a raczej hasłowo opisywała czego może oczekiwać. Po zakończeniu meldunku odchylił się na krześle, zamyślony patrząc w kartkę. Pióro skierowało się w kierunku jego ust i zaczął nerwowo obgryzać końcówkę. Patrząc po innych przyborach pisarskich, nie był to jednorazowy wybryk, a stały nawyk, niezbyt higieniczny, ale ciężki powstrzymania. Po chwili się wyprostował, już najwidoczniej wystarczająco się namyślił.
- Dobra, w takim razie.. Najpierw pójdziesz do odbudowy wieży, zrobisz trochę prowizorycznych ścian i rusztowań.. A jutro wyznaczę plan budynków i będziesz tworzył mieszkania, magazyny i inne takie. Założę się, że ludzie chętnie przejdą z namiotów do solidnego domu - powiedział, marszcząc brwi i dopisując coś na kartce - A jak skończymy z tym, choć pewnie zajmie to kilka dni, to wyznaczę ci kolejne zadanie - kiwnął głową bardziej sam do siebie niż do Ogara. Ale zdaje się, że były to jego aktualne rozkazy, a na pewno już na dziś.
- No, to tyle na dziś. Przyjdź jutro - machnął na niego rękę, każąc odejść do wyznaczonych zadań, które nie prezentowały się zbyt ambitnie, przynajmniej dzisiaj.

[Keizo]

Tworzenie niewielkiej notatki na temat Keizo nieco zbiło chłopaka z tropu. Czyżby Wilk nie otrzymał informacji o jego umiejętnościach gdy został przydzielony do odbudowy tej strażnicy? A może po prostu chciał porównać informacje przekazane przez przełożonych z Shi no geto z tym co powie Ogar i sprawdzić, czy Senju nie zacznie się zbytnio przechwalać możliwościami Stylu Drewna? Tego nie wiedział.
- Tak jest - powiedział chłopak, wstając z krzesła i wychodząc z namiotu. Następnie skierował się tam, gdzie można było zauważyć wznoszoną wieżę. Po konsultacjach z majstrem, który zarządzał "polowymi" pracami zaczął stawiać rusztowania - na tyle wytrzymałe by utrzymały pod sobą ciężar pracowników oraz materiałów budowlanych, oraz na tyle giętkie by w przypadku jakiegokolwiek wypadku cała konstrukcja nie zawaliła się i ustała, nawet niekompletna.
No i oczywiście - tam gdzie trzeba było, wzniósł ścianę czy dwie.

  Ukryty tekst

[Chise]

Misja C
11/30


Nawet jeśli otrzymał informacje, to prawdopodobnie nie były one tak dokładne jak te uzyskane od samego źródła. Zwłaszcza, że shinobi cały czas się rozwijali i wiadomości sprzed kilku miesięcy czy nawet tygodni mogły już być nieaktualne. A przy budowie i planowaniu musiał być perfekcyjnie zorientowany, by dobrze zarządzać zasobem jakim były siły młodego Senju. Nie mógł wymagać od niego za wiele by za szybko się nie wypalił i nie stracił sił albo i nawet zachorował, z drugiej strony nie mogło być też mowy o zbytnim oszczędzaniu, bo to było czyste marnotrawstwo i mogło powodować opóźnienia. I w sumie Keizo mógł teraz poczuć, że mężczyzna bardziej niż jak człowieka to traktuje go jak źródło materiału, które trzeba dobrze wykorzystać, by działało jak najdłużej. Nie było to za miłe, ale chociaż nie planował go wyrżnąć do ostatniej kropli.
Po wyjściu od Wilka, skierował się tam gdzie mu polecił. Od góry układano wielkie kamienie, tworzono rusztowanie i budowano ją w górę, tymczasem na dole układano ściany, schody, tworzono cały konstrukcyjny szkielet. Ogar miał pomóc i tu i tu, choć Wilczyca cały czas patrzyła na niego gniewnie kiedy tylko wspinał się na górę. Jednak jak wspomniał Ichigo, prawdziwa praca rozpoczęła się następnego dnia. Z samego rana pojawił się w namiocie z dużym rysunkiem, gotowy wytłumaczyć chłopakowi co i gdzie ma postawić, jakie mają być budynki oraz ich funkcję. W sumie to chodził z nim pół dnia tłumacząc wszystko na planie, zanim w końcu dał młodzieńcowi wolną rękę. Mając plan i wiedząc jak go odczytać, przez następne dni mógł już działać praktycznie samodzielnie, co jakiś czas tylko do niego ktoś zaglądał. Jego umiejętności wzbudzały powszechne zainteresowanie i nawet Satsuki zjawiła się na moment by zobaczyć jak tworzy domy z niczego, by pokiwać z uznaniem głową i bez słowa wrócić do swoich zajęć.
Przez niecały tydzień wyczerpał możliwości budowli budynków. To nie miała być duża strażnica, nie było więc potrzeby stawiać ich więcej. Najbardziej zadowoleni byli budowniczy, którzy mogli przenieść się do stałego domu zamiast gnieździć się w namiotach. Po tych dniach intensywnej pracy w końcu dostał jeden odpoczynku, który mógł spożytkować jak chciał. Wykonał w końcu bardzo dobrą robotę i spokojnie na to zasłużył. Jednak nawet i teraz nie miał do końca spokoju, bo szybko zauważył, że od rana ktoś za nim łazi.. W dodatku ten ktoś był płci żeńskiej i miał długi blond kucyk.

[Keizo]

Po tygodniu cała okolica była wręcz nie do poznania. Szeregi namiotów zmieniły się w domki - większe i mniejsze, przeznaczone teraz dla robotników, kiedyś zaś dla tutejszego garnizonu - magazyny i warsztaty, mające służyć Shinsengumi w przyszłości. Nawet Wilczyca Satsuki uznała, że umiejętności chłopaka są jednak do czegoś przydatne - no cóż, w końcu przyśpieszył budowę wszystkiego o dobrych kilka miesięcy.
W końcu przytrafił się jednak Ogarowi dzień wolny. Mógł pokręcić się leniwie pomiędzy świeżo postawionymi budynkami, pospać nieco dłużej, zjeść nieco więcej - wprost idealnie po prawie tygodniu ciężkiej, wyczerpującej pracy.
Nie wszystko było jednak tak kolorowe i bezczynne jak można by się spodziewać po dniu urlopowym. Jakaś... dziewczyna? Kobieta? Chodziła za nim od praktycznie od początku dnia, śledząc każdy jego ruch. Czy mogła mieć złe zamiary? Cóż, prawdopodobne, jednak powinna się wtedy z tym kryć nieco lepiej, jeśli nawet tak niedoświadczona osoba jak Keizo zdołała ją dostrzec. W końcu jednak Senju, gdy znów dostrzegł blondwłosego szpiega, zaczął iść prosto w jej kierunku. Jeśli udało mu się ją złapać, spytał wtedy:
- O co chodzi?

[Chise]

Misja C
13/30



Dziewczyna natychmiast się spłoszyła gdy tylko zauważyła jak Keizo się odwraca w jej stronę, natychmiast spojrzała w drugą stronę, opierając się o domek i starając wyglądać przypadkowo i nonszalancko. Kiedy chłopak się do niej odezwał, uniosła brew.
- Ale o co ci chodzi? Nic do ciebie nie mam - zapytała, zakładając ręce na piersi. Właściwie nawet nieźle kłamała, gdyby nie rumieniec, który niemal natychmiast pojawił się na jej twarzy. Mówiła z mocnym akcentem, przez co była nieco trudna w zrozumieniu, ale na szczęście nie na tyle by uniemożliwić komunikację.
Będąc bliżej mógł zauważyć więcej dziwnych rzeczy. Jej mundur był na nią za duży i wisiał na niej jak worek bez ładu i składu, w dodatku we włosach miała coś przypominające liście oraz odrobiny mchu. Jej dłonie były wyjątkowo brudne, paznokcie aż czarne. Nie wyglądała na typową Shinsengumi na pewno.
Po tym odbiła się się od ściany, podchodząc bliżej o krok, prowokacyjnie.
- Masz jakiś problem, kolego? Nie masz jakiś domków do pobudowania? - rzuciła pół kpiąco w jego stronę, po czym ruszyła do przodu, mocno popychając go ramieniem kiedy przepchnęła się obok niego. Szła z dużą pewnością siebie, jakby nie spodziewała się, że chłopak spróbuje ją zatrzymać - jednak niewątpliwie miał na to szansę, więcej niż jedną. Jeśli zaś tego nie zrobi, dziewczyna się po prostu ulotni w swoją stronę i niemożliwie się może stać wyjaśnienie dlaczego go obserwowała.

[Keizo]

Chłopak przewrócił oczami. Tego z pewnością się nie spodziewał - choć przecież poruszenie przy strażnicy było czynnikiem przyciągającym uwagę nie tylko osób pracujących na budowie. Gdy dziewczyna minęła go i zaczęła prędko odchodzić w bliżej nieokreślonym kierunku, Senju szybkim krokiem podążył za nią, starając się z nią zrównać. Nie odzywał się jednak do blondynki, przynajmniej dopóki dookoła nie będzie nieco mniej osób. Miał nadzieję że nikt nie zwróci na przybłędę uwagi - Straż mogła przecież liczyć na mundury dopasowane do sylwetki, nie trzy rozmiary za duże. Szansa więc na to że dziewczyna naprawdę była jakimś Szczurem czy Ogarem była naprawdę mała.
- Co robisz po tej stronie muru? - syknął, nachylając się do niej i uważając, by jakieś wścibskie uszy ich nie podsłuchały. Zawsze mógł wytłumaczyć dziką (prawdopodobnie) tym, że dopiero co wróciła z misji, jej mundur uległ zniszczeniu a ten był jedynym, który kwatermistrz miał na stanie. Przy odrobinie szperania szalenie łatwo byłoby dojrzeć w tym kłamstwo, jednak powinno wystarczyć na jakiegoś znudzonego i zbyt ciekawskiego Szczura.
- I skąd masz w ogóle mundur? - natarczywie syknął jeszcze raz. W końcu nawet jeśli znalazła się tutaj w dobrych intencjach (do tej pory jeszcze nic nie podpaliła, a miała przecież cały poranek), to jeśli by dotrzeć do Keizo niezauważona zamordowała innego Strażnika... nie wróżyło to jej wtedy zbyt dobrze.

[Chise]

Misja C
15/30


Dziewczyna ruszyła przed siebie - a Keizo za nią. Tego się w sumie chyba nie spodziewała, obejrzała się na niego przez ramię nerwowo, po czym przyśpieszyła kroku, skręcając w inną część obozu. Zupełnie jakby miała nadzieję, że Senju idzie w tą stronę zupełnie przypadkiem, a zaraz pójdzie inną drogą i zostawi ją w spokoju. Tak dobrze to oczywiście nie było. Szła szybkim krokiem, niemal na skraju biegu, jednak nie chciała zacząć uciekać, by nie wyglądało to zbyt podejrzanie z zewnątrz.
- Nie wiem o czym mówisz - rzuciła go niego obojętnym tonem, ponownie skręcając. Nie było trudno zrozumieć, szczególnie komuś, kto ten obóz stworzył niemal od podstaw, że kierowała się na zewnątrz, w stronę lasu, który dość gęsto porastał tą stronę Muru.
- Dostałam - odwarknęła na coraz bardziej natarczywe pytania chłopaka. Coraz więcej się kruszyło z tej maski, aż w końcu kiedy tylko zauważyła linię lasu, rzuciła się do biegu. Momentalnie złapała nieco przewagi, ale mówiąc szczerze, tylko przez element zaskoczenia, nie więcej. Nie była jakoś epicko szybka w jego oczach, z pewnością miałby szansę ją dogonić. Pytanie brzmiało... Czy chciał to teraz zrobić. Bo przecież mógł ją teraz wykorzystać do znacznie lepiej, być może doprowadzi go do większej grupy? Czasem lepiej wypuścić gołębia, którego się miało w garści, by doprowadził do znacznie większego celu. To, że działała samodzielnie było raczej mało możliwe czy prawdopodobne, a sama z siebie mogła nie zechcieć nic wyśpiewać. Oczywiście, było pewne ryzyko, że umknie.. Ale bez ryzyka nie ma zabawy, prawda?

[Keizo]

- Wspaniały dzień wolny - mruknął pod nosem Senju, zrywając się do ostrożnej pogoni za dziewczyną. Chciał dać jej nieco fałszywego poczucia bezpieczeństwa - ale nie tyle, by zniknęła mu z oczu. W lesie na chłopaka czekał zapewne oddział dzikich, mających powstrzymać go przed kolejnymi wzmocnieniami miejsca, którego używali do przechodzenia na drugą stronę Muru. Przed opuszczeniem nowo powstałego obozu Ogar złożył więc kilka pieczęci i stworzył mokubunshina, którego posłał na poszukiwanie Ichigo lub Satetsu. Któregokolwiek Wilka znajdzie pierwszego, temu miał przedstawić całą sytuację - o której na bieżąco będzie też informowany przez oryginał, który może przesłać mu informacje za pomocą choćby trawy (i nawzajem, oczywiście).
Przed linią drzew chłopak zaś stworzył kilka tańszych, acz też przydatnych klonów, tym razem kamiennych. Wmieszał się w ich grupę, po czym wszedł do puszczy, oczekując ataku w każdym momencie.

  Ukryty tekst

[Chise]

Misja C
17/30


Kiedy idzie się na misje całą grupą, to ma się tą zaletę, że można się rozdzielić, podjąć różne działania, rozdzielić obowiązki. Keizo nawet gdy sam podejmował się jakiegoś zadania to mógł się podzielić, a to wszystko dzięki wspaniałym możliwościom jego wybitnego klanu. Tak teraz najpierw wytworzył moku bunshina, jednego z najlepszych bunshinów jakie istnieją. Nie dość, że był samodzielny, to mógł się porozumiewać ze swoim oryginałem. Dlatego został wysłały do ważnego zadania poinformowania jakiegoś Wilka o tym, co tu się dzieje. Na pewno był to dość sprytny ruch, bo w szeregach tej organizacji nie popierało się samowolki, a dzięki temu mógł także liczyć na wsparcie w razie kłopotów.
Na razie się jednak na nie nie zapowiadało. Keizo stworzył kolejne klony i cała wspaniałą drużyną ruszyli do lasu. Oczywiście w takiej sytuacji nie mogło być mowy o dyskretnym śledzeniu, jeśli już to o głośnej pogoni. Dziewczyna śmigała między drzewami, a w pewnym momencie ostro skręciła w stronę Muru. Blisko niego nagle skoczyła za drzewo i drewniany chłopak mógł usłyszeć głośny gwizd, a po chwili strzelenie cięciwy z kilku łuków. Nawet mając kilkoro przyjaciół, przy większym ostrzale była szansa, że któraś strzała nawet przez czysty przypadek. Korzystając z osłony jaką dawały jej strzały, dziewczyna śmignęła do przodu, próbując zgubić pościg.