Główna droga

[Nakagome Tsukuyo]

Sytuacja zaczęła stawać się coraz bardziej niezwykła! Gdyby nie to, że Tsukuyo nie należy do osób rozgadanych, miałaby co opowiadać przy swoich towarzyszach ze Straży - jednak z jej specyficznym charakterem, najpewniej nikt poza nią samą oraz przestępcami, zakładając, że będą wszystko pamiętać po tych wydarzeniach, nie będzie o tym wiedział. O to piątka dzieci, właśnie ruszyła przeciwko jednej strażniczce... Czy są priorytetem? Pomimo tego, że piątka młodocianych bandytów z pewnością złamała już niemałą liczbę paragrafów swoim zachowaniem, to jednak trzeba dalej odzyskać swoje słodkie pożywienie... To oznaczała, że osóbka, która wzięła nogi za pas, jest głównym celem... Choć dogonienie jej może mijać się już z celem. No nic, wpierw zająć się piątką i od razu ruszyć w pościg.
Pierwszą reakcją Nakagome na atak ze strony piątki ulicznych zbirów, było po prostu podniesienie ręki nad głowę, przy tym skupiając w niej chakrę. Mimo wszystko ciąg logiczny granatowowłosej był prosty i mocno praktyczny, niezadowolony tłum najlepiej potraktować prądem. Zazwyczaj odnosiło to swój efekt. Jest tylko jeden szkopuł... Strażniczka nie miała zielonego pojęcia, co się stanie z pączkami po użyciu elektryczności... Liczyła, że nic. Na wszelki wypadek włożyła nawet jeden do ust, by jakikolwiek przetrwał w najgorszym wypadku.
Kolejnym ruchem, który miał nastąpić, gdy dzieciaki zmniejszą swój napór, będzie skupienie chakry w stopach, wbiegnięcie na ścianę budynku obok, ominięcie ferajny i ruszenie w pościg za dziewczynką. Dalej posiada coś, co należy do Tsukuyo.

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Tohaku]

Służba nie drużba
D — Nakagome Tsukuyo
[7/15]

---

Po panience Tsukuyo można się było spodziewać naprawdę wiele. W swojej karierze już nie raz pewnie zrobiła coś, co było moralnie wątpliwe, ale ostatecznie sprawiedliwe i "słuszne", przynajmniej w czujnych oczach wymiaru prawa. Gdyby jednak ktoś zobaczył to, co właśnie się stało w jednej z wielu bocznych alejek o wątpliwej reputacji, to mógłby się pokłócić, że granatowowłosa nadużyła swojej władzy. Nie można było zaprzeczyć, że dzieciaki dopuściły się kradzieży, co było wykroczeniem. Nie można było też zaprzeczyć, że zamierzały użyć przemocy wobec stróża prawa (świadomi tego faktu lub też nie), co również było wykroczeniem. Ale potraktować jedenasto-, dwunastolatków elektrycznością? Gdyby siedemnastolatka miała jakiekolwiek emocje to po czasie ucieszyłaby się pewnie, że nikt tego nie widział. Chociaż... równie dobrze mogła w swoim nieco skrzywionym postrzeganiu świata uważać to za całkiem słuszne rozwiązanie. No nieważne, stało się.
A co się stało? Gang oczywiście nie spodziewał się, że ich oponentka posługiwała się chakrą, a tym bardziej że użyje wobec nich tak brutalnego rozwiązania. Czwórka mniejszych chłopców bez wyjątku padła na ziemię uraczona dotkliwym bólem i chwilowym paraliżem, zaś lider najpierw przyklęknął, a chwilę po tym padł bezwładnie na bok, by dołączyć do swych towarzyszy. Strach i zaskoczenie były wymalowane na twarzach całej piątki, a po wszystkich policzkach bez wyjątku płynęły łzy spowodowanego wyładowaniem. Na moment jednak zapanowała cisza, bo żadne z nich przez kilka minut nie będzie w stanie poruszyć choćby jednym mięśniem.
Tsukuyo mogła, a raczej na pewno zauważyła, że ze słodkościami nic się nie stało. Może to zaważyło o tym, że nie wymierzyła sprawiedliwości młodocianym przestępcom, tylko dała im szansę na ucieczkę, sama kierując swe kroki za uciekinierką. Tak szybkie pozbycie się pierwszego problemu sprawiło, że już po pierwszym zakręcie dostrzegła dziewczynkę, która, zobaczywszy za sobą rozeźloną — choć wciąż zewnętrznie obojętną — granatowowłosą, pisnęła coś niezrozumiale i tak podskoczyła, że prawie upuściła skradzionego pączka. Drobne nóżki jeszcze jakby nieco przyspieszyły, ale niestety nie miała szans z shinobi i już po kilku sekundach mogła zostać schwytana przez stróża prawa.

[Nakagome Tsukuyo]

Elektryczność okazała się idealną metodą na osoby odmawiające współpracy. Najpewniej, gdyby było kilku świadków... Mogłyby się pojawić pytania dotyczące metod, jednak... Sama Tsukuyo nie miała nic sobie do zarzucenia, w jej prostym ciągu logicznym, szybko doszła do tego, że... I tak zastosowała słabe środki przymusu bezpośredniego. Młodociani przestępcy są żywi, więc w zasadzie nie było problemu - a sama traktowała to jako samoobronę konieczną, swoją i jej słodkich przekąsek. A te drugie były ważniejsze niż to, co się wydarzyło przed chwilą.
Pościg za uciekinierką z jedzeniem był... Krótki. Główną i jedyną przyczyną była po prostu różnica wieku i to, że jednak Nakagome była szybsza od przeciętnego zjadacza chleba. Bez problemu więc strażniczka chwyciła dziewczynkę za ręce, by uniemożliwić jej dalszą ucieczkę. Starając się jeszcze sprawnym ruchem, złapać ukradzionego pączka - tylko po to, by złapać go w zęby, czyli najbezpieczniejsze obecnie miejsce.
- Jesteś zatrzymana za bezczelną kradzież. Idziemy. - mruknęła, nieco niezrozumiale, co wynikało z pączusia w jej ustach, jednak szybko go połknęła, by ułatwić sobie mówienie. Szczerze... Nie chciała bawić się w żadne dyskusje, przepychanki słowne jak to miało miejsce ostatnio w slumsach. Proste zaciągnięcie siłą do pozostałych dzieciaków, licząc, że jeszcze się nie podnieśli i da radę jako swoją pierwszą zdobycz, złapać szóstkę przestępców. Młodocianych, jednak to nie było ważne.

[Tohaku]

Służba nie drużba
D — Nakagome Tsukuyo
[9/15]

---

Fakt, może i Tsukuyo nie zastosowała aż tak drastycznych środków, by całkiem wymazać piątkę młodocianych przestępców z tego świata, ale mimo to wielu wyższych rangą, bardziej doświadczonych strażników spierałoby się pewnie, czy to naprawdę było konieczne. Agresję mogła tak naprawdę zwalczyć życzliwością i podzielić się z wyraźnie głodnymi dziećmi swym smakołykiem. Mogła też po prostu ich unieruchomić w mniej brutalny sposób, nie powodując paraliżu mięśni u mało licznego przedszkola. No ale trudno, co się stało, to się nie odstanie, a chłodna dziewczyna rozpoczęła pościg za szóstą recydywistką.
Jak można się było spodziewać, nie minęło kilka chwil, a granatowowłosa już dogoniła swoją ofiarę. Pączek z powrotem ukradziony, kończyny jako tako unieruchomione i łzy na policzkach małej dziewczynki.
— Przepraszam. Przepraszam, już nie będę. Oni mi kazali — jęła się zarzekać takimi i podobnymi słowami, gdy słona ciecz znaczyła czyste ślady na brudnej buźce. To zadziwiające jak łatwo ludzie, a szczególnie tak młodzi, potrafią uciec się do donosicielstwa, byle by tylko ratować własną skórę. Niestety ani zawodzenie, ani fakt, że złodziejka wyglądała na skrajnie biedną, nie ruszały bezlitosnej siedemnastolatki. Bez zbędnych ceregieli ciągnęła swoją zdobycz w stronę pozostałej piątki, która jednak... zniknęła. Najwidoczniej uciekli, więc sprawiedliwość nie zaliczy takiego zwycięstwa, na jakie zapewne liczyła Tsukuyo. No cóż, trudno, chociaż tyle, że została jedna osoba, a z jej pomocą pewnie będzie można namierzyć pozostałych. To co? Rzeczywiście areszt czy jednak pociągająca nosem smarkula zmiękczy nieco zamarznięte serce granatowowłosej?

---

[z/t dla Ciebie (o ile nie zmienisz zdania), następnego posta poproszę o tu -> click!]

[Shi]

Keion Hayakawa
Misja rangi C
7/30
<Wiosna><389> rok
"Pościg!"
            Będąc w jednym z pokoji budynku chłopak poznał dwójkę swoich towarzyszy, wszytko odbywało się tak szybko, że nie miał nawet czasu, aby zapoznać się z całym zadaniem... W sumie to wiedział co trzeba było zrobić. Sprowadzić grupę złych żywych lub martwych przed oblicze sprawiedliwości. Prawda? Może to nie było wiele, ale zawsze już coś... Tak czy inaczej wszyscy wyszli z pomieszczenia, a kilka minut później opuścili mury budynków. Wszytko wskazywało na to, że zadanie się zaczęło. Teraz wystarczyło tylko odpowiednio je wykonać i tyle. Prawda?
-Idziemy do jakiejś brudnej uliczki, gdzie aż roi się od szczurów i robali...-powiedział Goto niezbyt zadowolonym tonem głosu.
-Masz, możesz obejrzeć drogę, którą tam dotrzemy...-dodał, chwilę po tym podał chłopakowi do dłoni kawałek papieru. Po jego rozwinięciu Keion widział wyraźnie rozrysowaną mapę, która przedstawiała poszczególny opis ulic oraz kombinacji jak dotrzeć do tego miejsca...
-Możesz sobie zostawić, my już ją znamy na pamięć...-dodał drugi mówiąc do naszego bohatera.
-Cel mówisz... Jest dosyć prosty, musimy ich wyłapać jak szczury i sprowadzić tam skąd wyszliśmy. Nikt nie mówił, że wszyscy muszą być żywi...-powiedział Goto.
-Z tego co mówili to ma być ich pięciu. Zabili kilka osób i muszą odpowiedzieć za swoje postępowanie...-dodał idąc obok chłopaka. Może i wszytkie wypowiedzi nie trwały długo, ale już tyle chłopak wiedział. Prawda?
-W czym się specjalizują... Huo pamiętasz co on mówił...-powiedział Goto do blondyna, tak jak by chciał aby to on dalej kontynuował temat... Tak czy inaczej wszystko wskazywało na to, że jeszcze kawałek mieli do przejścia...
 

[Keion]

Cała trójka wyszła z pomieszczenia z Keionem na końcu bo ten jedyny jeszcze nie znał celu podróży. Jednakże chłopak miał nadzieję, a nawet był przekonany że szybko to się zmieni i chwilowi towarzysze wytłumaczą mu co i jak. Tak też się stało bo idąc ulicami Hayakawa bardzo szybko dostał odpowiedź na swoje pytanie wraz z mapą ukazującą drogę do celu.
-Jej, teraz na pewno się nie zgubię.-Pomyślał mając mieszane odczucia co do swoich towarzyszy i współpracy do jakiej się zobowiązali. Oczywiście jego odczucia były mało ważne, liczyło się tylko ukończenie misji z sukcesem, dlatego też starając się nie zwalniać pobieżnie przejrzał mapę i szybko schował do torby by nie zostać w tyle.
Młodemu medykowi nie podobał się nieco Goto mówiący o tym ze ludzie po których idą wcale nie muszą przeżyć, ale z drugiej strony rozumiał że Ci właśnie ludzie wcześniej kogoś zabili. Niestety jego natura medyka zawsze w takich sytuacjach się odzywała i próbowała podpowiedzieć mu że nawet tych najgorszych nie powinien od tak uśmiercać, a raczej starać się ich w jednym kawałku doprowadzić przed oblicze sprawiedliwości.
-Rozumiem, czyli nie zamierzacie się hamować w celu pochwycenia ich żywcem jeśli będą stawiać opór, a zapewne będą bo inaczej pewnie sami by się zgłosili i nikt by nas tutaj nie kłopotał.-powiedział starając się upewnić czy dobrze zrozumiał zamiary towarzyszy.
-Ja za to będę starał się żeby mimo wszystko dożyli do momentu, gdy oddamy ich w ręce władzy, żeby mogli zostać osądzeni jako żywi. Znam się trochę na medycynie i pewnie właśnie dlatego wysłali mnie z wami.-dodał po chwili licząc że dwójka również co nieco powie o sobie i nie wyśmieje go za chęć ratowania życia.

[Shi]

Keion Hayakawa
Misja rangi C
9/30
<Wiosna><389> rok
"Pościg!"
              Chłopak szedł razem z grupą zmierzając wprost do wyznaczonego im wcześniej celu. Młodzieniec słuchał uważnie co do niego mówili. Chłopakowi nie spodobał się sposób w jaki Goto traktował innych. "Innych" czyli tych, po których zmierzają. Tak czy inaczej jego podejście do całej tej sytuacji musiało być czymś uwarunkowane. W końcu chłopak sam od siebie nie był by taki. Prawda? Życie każdego z nas zmienia, wystarczy tylko odpowiednia sytuacja i każdy może zmienić swoje podejście do pewnej sprawy. Tak też musiało być w jego przypadku.
-Zgineli ludzie, według mnie nie należy im się nic innego jak śmierć...-powiedział Goto niskim chłodnym tonem głosu. Huo jedynie spojrzał na towarzyszy i szedł dalej. Najwyraźniej chłopak nie zamierzał się wtrącać czy jakoś specjalnie udzielać w dyskusjach. Jego podejście do sprawy było od samego początku wystarczająco jasne. Chłopak chciał zrobić co mu zlecono i tyle, nic więcej go nie interesowało. A jak było w przypadku naszego głównego bohatera? Ten najwyraźniej przejmował się losem innych. Nie chciał nikogo pochopnie osądzać. Jego podejście było dosyć prawidłowe... Można by śmiało ująć, że było moralne, tylko na jak długo...
-Od naszego informatora wiemy, że będą się spotykać w jakiejś sprawie właśnie w tej uliczce. Są tam wszyscy umówieni, mamy spore pole do popisu, bo nie ma tam praktycznie w ogóle ludzi. Zero świadków...-dodał Goto po jakimś czasie mówiąc w miarę normalnym tonem głosu.
-Szykujemy jakiś plan działania?-zadał pytanie idąc dalej do przodu... Chwilę po tym jedynie czekał na jakąkolwiek odpowiedź z którejkolwiek strony...

[Keion]

Z całej trójki najwięcej do powiedzenia miał Goto i wyraźnie był bardzo przekonany co do tego co sam mówił. Oczywiście ciężko było się z nim nie zgodzić, że kara powinna nadejść i być dotkliwa, ale zabicie ich w akcie zemsty tak naprawdę było podobnym czynem.
-Może i należy im się śmierć, ale nie nam o tym decydować. Poza tym czy odbierając im życie w akcie zemsty nie znajdziemy się w tej samej pozycji co oni? Zapewne ich czyn był uzasadnione i po nich również będzie ktoś szukał zemsty. -Powiedział chociaż był przekonany że Goto nie przejmie się tymi słowami. Hayakawa sam kiedyś też się tym nie przejmował, ale to się zmieniło, gdy zabił z zemsty z zimną krwią, a najgorsze w tym wszystkim było to że wcale nie czuł satysfakcji, ani żadnej ulgi. Jedyne co to mógł się pocieszać ze być może w ten sposób uchronił kogoś niewinnego przed losem, który go kiedyś spotkał. Któż wie? Roztsząszanie starych dziejów i wspominanie przykrych wspomnień w szczególności podczas misji do najlepszych nie należało to też szybko przestał o tym myśleć skupiając się na chwili obecnej.
Trójka kontynuowała podróż do momentu, gdy Goto go nie wrócił tematem do celu ich podróży. Może i nie wiedzieli za wiele, ale znali w miarę dokładnie miejsce spotkania i mogli się zaczaić na szubrawców, a to wydawało się najrozsądniejszym planem. Dlatego też Keion od razu postanowił zaproponować swoją wizję kompaną.
-Skoro jest to uliczka, a my wiemy która to proponuję się rozdzielić. Jedna osoba będzie w oddali obserwować wejście, druga koniec uliczki, a trzecia z dachów budynków będzie obserwować i starać się kierować operacją. -Hayakawa po króce przedstawił swój plan, który co prawda miał parę luk i idealny nie był. Jednakże liczył ze w raz Goto i Huo uda im się wspólnie go dopracować, bądź wymyślić coś innego. Problem mogła stanowić komunikacja, choć sam Keion był w stanie przekazać wiadomość na odległość 50 metrów miałby problem z odebraniem, a nie wiedział czy dwójka ma na to jakieś patenty.

[Shi]

Keion Hayakawa
Misja rangi C
11/30
<Wiosna><389> rok
"Pościg!"

        Grupa przemieszczała się sprawnie i szybko między ludźmi, wozami pokonując wszytkie przeszkody na swej drodze by w porę dotrzeć do swego celu. Keion idąc rozważał to co Goto chciał uczynić. W końcu zabicie kogokolwiek nie było dobrym wyjściem. Prawda? Lepiej było złapać grupę i doprowadzić ją przed oblicze sprawiedliwości. Tylko jak tego dokonać, skoro ich było pięciu, a naszych bohaterów trzech... Tak czy inaczej Goto zadał bardzo konkretne pytanie. Chłopak chciał stworzyć jakiś plan działania by na miejscu wiedzieć co robić. To był całkiem dobry pomysł, w końcu podejście taktyczne do sprawy mogło być dobrym rozwiązaniem. Tylko co grupa powinna zastosować by wszystko poszło po ich myśli? No właśnie... Idąc nasz młody bohater zaproponował pewną myśl... Myśl dotyczyła ułożenia ich wszytkich w konkretnych pozycjach. Miejsca te zapewniły by odpowiednią kontrolę pola walki oraz ewentualnej ucieczki, dzięki czemu żaden z podejrzanych nie wydostał by się poza ten teren... Tak więc odpowiednie podejście do sprawy mogło zapewnić bezpieczeństwo oraz pozytywne ukończenie misji. Tylko co na to inni z grupy?
-Dobry pomysł...-powiedział blondyn nie dodając nic więcej do swej wypowiedzi. Najwyraźniej chłopak nie miał nic do dodania...
-No tak, tylko jak ich złapiemy... Chcesz z nimi negocjować?-powiedział Goto jednocześnie pytając o szczegóły planu Keion'a. Chłopak chciał wiedzieć coś więcej na ten temat. W sumie to i dobrze, bo przynajmniej było wiadome, że będą współpracować, a to był już wielki sukces...
-Proponuje uszkodzenie każdego z celów, tak aby wykluczyć ich z dalszej walki czy stawianiu jakiegokolwiek oporu... Zna ktoś Raiton?-powiedział Goto pod koniec pytając... Chwilę po tym spojrzał na jednego, a później na drugiego. Keion wyraźnie widział jak blondyn kiwa głową, że nie zna... Chwilę po tym Goto powiedział...
-Ja mogę ich spalić jedynie...-dodał spokojnym tonem głosu...
-Za trzy minuty będziemy na miejscu...-powiedział Huo zaraz po tym jak Goto skończył mówić... Wszytko wskazywało na to, że za chwilę miało się zacząć...
             

[Keion]

Wszystkim zależało na wykonaniu misji i widocznie również na tym by nie zajęło to zbyt dużo czasu, gdyż grupa przemieszczała się w stosunkowo szybkim tempie. Niestety mieli co najwyżej zarys planu działania, który miał polegać na tym by działać oddzielnie z trzech stron naraz i uniemożliwić ucieczkę zbójom. Wbrew oczekiwaniom Keiona jego towarzysze nie mieli zbyt wiele do dodania w kwestii planu, dorzucili wyłącznie kolejne pytania i wszystko zdawało się spoczywać na jego barkach. -Już chyba wiem po co był im trzeci kompan.-Pomyślał nieco zrezygnowany przypuszczają że bez niego ta dwójka miała by problem z wykonaniem misji, bądź zwyczajnie zabiliby każdego kto by stawiał opór.
-Ja znam Raiton i mogę bez problemu posłać coś na każdego z przeciwników. Jednakże nie możemy opierać się tylko i wyłącznie na tym, tak czy siak efekt porażenia nie jest długo trwały. Jeśli nie trafię bądź z jakichś powodów skutki nie będą takie jakich się spodziewamy będziecie musieli szybko wkroczyć.-Powiedział spoglądając na Goto, a potem na Huo, a że powoli zbliżali się do celu nie mieli za dużo czasu na obmyślanie planu i wszelkich szczegółów. -Po prostu wkraczając postarajcie się ich nie zabijać, celujcie w nogi i ręce to ich później załatam, albo po prostu postarajcie się ich znokautować. Jednakże pamiętajcie że to wy jesteście ważniejsi i w ostateczności nie wahajcie się zabić, żebyście wy nie zostali zabici.-Dodał w obawie że jego wcześniejsza przemowa sprawi że dwójka będzie się bała skrzywdzić kogokolwiek i w efekcie to oni sami zostaną ofiarami. Keion spodziewał się że może nie wszystko pójść po ich myśli, ale miał nadzieję że przynajmniej nikt z ich trójki nie wyjdzie z tego poważnie ranny.
-Biorę dachy, będę miał łatwiej skorzystać z Raitonu.-Powiedział po czym skręcił w pierwszą lepszą odnogę i wszedł na dach starając się przy tym przyciągać jak najmniej uwagi, tak samo jak podczas poruszania się po samych dachach.

[Shi]

~z/t~

[Harikotto]

Tamaki Hyuga
Misja C
15/30
Obserwacja miejsca do którego miałaś się przekraść zakończyła się pomyślnie. Dzięki swojemu wyjątkowemu kekkei genkai wszelkie tego typy zadania były dla ciebie łatwością. Potrafiłaś spoglądać bardzo daleko i przenikać swoim wzrokiem wszelkie bariery. Wiedziałaś już więc gdzie musisz się udać, jaka prowadzi tam droga oraz kto będzie mógł stanąć ci na drodze. Pierwsza część twojego zadania zakończyła się więc pozytywnie. Mogłaś bez problemu mentalnie przygotować się do części głównej.

Z miejsca zaufałaś bądź co bądź podejrzanemu mężczyźnie, który zlecił ci to zadanie, mimo że nawet nie zdradził ci swojego imienia. Znalazłaś sporo informacji, które potwierdzały jego słowa. Dom odnalazłaś bezbłędnie. Archiwum w piwnicy znajdowało się, tam gdzie miało się znajdować. Skoro więc wszystko się zgadzało, założyłaś, że kobieta rzucająca shurikenami najprawdopodobniej jest córką poborcy podatkowego i w związku z tym zapewne operuje umiejętnościami zbliżonymi do tych, które reprezentowała na turnieju w Yinzin zwyciężczyni owego turnieju. Byłaś na tę myśl podekscytowana. Doskonale wiedziałaś jak znacznie silniejsza byłaś teraz, niż w czasach, gdy walczyłaś w ojczyźnie samurajów. Przeciwniczka kojarząca się z tamtym wydarzeniem będzie świetną okazją, aby to pokazać. No chyba, że wciąż będziesz zbyt słaba i skończy się to dla ciebie tragicznie.

Odpoczęłaś więc kilka godzin, aż zapadł zmrok. Gdy tylko zrobiło się ciemno, udałaś się do budynku, który zamierzałaś zinfiltrować. Było to bardzo blisko głównej ulicy, po której wciąż kręciło się dosyć dużo ludzi. W końcu zimą słońce zachodzi dosyć wcześnie. Ty jednak nie zważając na to postanowiłaś działać. Dość czekania! Aby jednak nie działać dużo bardziej pochopnie postanowiłaś sprawdzić najpierw pozycje domowników. Otyły mężczyzna znajdował się w tym samym łóżku co wcześniej. Starszej kobiety nie było nigdzie widać. Młodsza natomiast krzątała się po jednym z pokoi na piętrze. Póki co, nikt nie zwracał na ciebie uwagi.

[Tamaki Hyūga]

Kiedy byłam już wypoczęta i gotowa do działania, sprawdziłam budynek, który był moim celem. Mężczyzna okazał się być ponownie w tym pomieszczeniu co poprzednio jak sprawdzałam a młoda dziewczyna kręciła się po jednym z pokoi na piętrze. Rozejrzałam się po okolicy i stwierdziłam że wszędzie wokół krzątało się niestety jeszcze sporo osób, co było pewnie kwestią relatywnie wczesnej godziny jak na porę dnia. Zdecydowałam się jednak nie czekać dłużej i obeszłam willę aby podejść do budynku od mniej zaludnionej strony. Jak już udało mi się takie miejsce znaleźć to przełączyłam Byakugan na wizję sferyczną i kontrolując działania młodej dziewczyny, rozpoczęłam zbliżać się do budynku, chcąc jak najszybciej zniknąć z pola widzenia osób które patrzyłyby z okien a także oddalić się od ulicznego zgiełku. Cóż, jeżeli nie uda się tego załatwić po cichu to przynajmniej miałam nadzieję że będę przygotowana na walkę z dziewczyną. Po upewnieniu się że pozostałam niezauważona, ruszyłam wzdłuż ściany budynku w kierunku drzwi wejściowych, ciągle sprawdzając czy dziewczyna jakkolwiek jest świadoma mojej obecności. Sprawdziłam czy są otwarte. Jeżeli okazało się że rzeczywiście były to starając się nie hałasować, wchodzę do środka. Jeżeli zaś okaże się że nie są one otwarte to sprawdzam czy są jakieś okna, które prowadzą do wewnątrz, najlepiej takie, które są już otwarte i nie narobię hałasu przedostając się do wewnątrz.

  Ukryty tekst

[Harikotto]

Tamaki Hyuga
Misja C
17/30
Twoja misja wymagała cierpliwości i spokoju. Wolałaś bowiem chyba uniknąć hałasu. Nie wiedziałaś w końcu nawet kto zlecił ci ową kradzież, a w dodatku może nie obchodziło cię zbyt mocno co pomyślą o tobie twoi pobratymcy w Kyuzo, ale jednak wolałaś uniknąć złapania i więzienia lub śmierci w trackie próby stawiania oporu podczas aresztowania. Mimo to jednak postanowiłaś zignorować wiele środków ostrożności, które mogłaś przedsięwziąć. Pomimo dosyć wczesnej godziny ruszyłaś na akcję. Okrążenie budynku tak, aby znaleźć mniej zaludnioną stronę oraz stosunkowo łatwe przejście przez ogrodzenie zajęło ci klika minut. Ludzi wciąż było dużo, no ale jednak było przez to te kilka minut później.

Przeskakując zgrabnie przez niewielki płot znalazłaś się z tyłu domu na małym placyku połączonym z ogrodem, na którym wcześniej widziałaś ćwiczącą rzucanie shurikenami kobietę. Tarcza na drzewie wciąż wisiała i gdybyś podeszła bliżej i się przyjrzała, mogłabyś dostrzec, że była solidnie podziurawiona. Ty jednak nie marnując więcej czasu zbliżyłaś się do budynku nieustannie obserwując co się dzieje w budynku. Jak dotąd pozostawałaś niewykryta. Tak w każdym razie mogłaś wnioskować po tym, że mężczyzna wciąż leżał w łóżku, a kobieta krzątała po tym samym pomieszczeniu. Mogłaś stwierdzić, że wyglądało to, jakby się pakowała.

Twoim pierwszym ruchem było sprawdzenie drzwi i okien. Budynek miał tylko jedne drzwi wejściowe, o czym wiedziałaś już wcześniej, dzięki swojej obserwacji. Najwidoczniej poborca podatkowy Saito ufał w ochronę straży miejskiej, ale pomimo tego swój dom zbudował niczym malutką, wygodną twierdzę. Jak przystało na taką prywatną twierdzę, drzwi wejściowe były zamknięte, co stwierdziłaś po lekkim szarpnięciu za klamkę. Okna znajdowały się dosyć wysoko, na wysokości około dwóch metrów. Byłaś kunoichi więc nie stanowiło to dla ciebie większego problemu i mogłaś je sprawdzić. Okazały się jednak być zamknięte. Była w końcu zima. Nie ma się co dziwić, że ktoś nie chce tracić ciepła domowego ogniska.

[Tamaki Hyūga]

Sprawdziłam drzwi i zgodnie z moimi oczekiwaniami były one zamknięte, następnie upewniłam się że nie ma żadnego innego wejścia do budynku a okna również były pozamykane, co z resztą było do przewidzenia, biorąc pod uwagę w dalszym ciągu panującą zimę. Co ciekawe jednak, młoda dziewczyna wydawała się pakować, co wróżyło że niebawem będę miała okazję aby nie dość że po cichu ją wyeliminować, to jeszcze dodatkowo będę miała możliwość przedostania się do budynku bez powodowania przyciągającego uwagę hałasu.
Rozejrzałam się uważnie w poszukiwaniu kryjówki z której będę miała dogodne miejsce obserwacyjne a także bezpośrednią możliwość ataku na dziewczynę kiedy ta będzie wychodzić z willi. Starałam się wybrać możliwie takie miejsce abym nie była widoczna z ulicy ani abym nie rzucała się w oczy dziewczynie kiedy ta wyjdzie na zewnątrz. Zobaczymy ile jest warta ta dziewczyna. Przycupnęłam przygotowana i wyczekiwałam na dogodny moment, kiedy dziewczyna wyjdzie przed drzwi od razu zbliżam się na odpowiedni zasięg i wykonuję technikę Shotei Tanto aby możliwie jak najszybciej skrócić dystans i ogłuszyć dziewczynę a następnie przechodzę do techniki Hakke Rokujūyon Shō aby całkowicie unieszkodliwić przeciwniczkę.

  Ukryty tekst