Mieszkanie Harumi i Ichirou

[Ichirou]

• Prezentujące wysoki standard, nowe mieszkanie o dobrej lokalizacji, bo znajdujące się nieopodal centrum. Składa się z kilku przestronnych, należycie wyposażonych pomieszczeń, utrzymanych w jasnych, ciepłych kolorach, dobrze oświetlonych głównie od strony południowej dzięki dużym oknom. Kuchnia z odpowiednim sprzętem i umeblowaniem połączona jest z częścią jadalną, na środku której stoi zdobiony, dębowy stół. Największym pokojem jest salon, w którym to można wygodnie spocząć na kanapie lub na mięciutkich poduszkach rozmieszczonych wokół niziutkiego stolika. Stąd też znajduje się wejście na nieduży balkon z dobrym widokiem na okolicę. Oczywiście mieszkanie posiada łazienkę na naprawdę przyzwoitym poziomie. Ponadto, po przeciwległych stronach korytarza znajdują się pokoje Harumi oraz Ichirou.

[Kana Yuki]

Jasnowłosa rozglądała się z zaciekawieniem po okolicy. Najchętniej rzuciłaby się w wir zabawy, ale przeszkadzały jej w tym trzy rzeczy - po pierwsze miała plecak który musiała bezpiecznie ulokować, po drugie po długiej podróży przydałoby się odświeżyć, no i największy problem - jej ochroniarz. Wszystkie powyższe podpunkty dało się łatwo rozwiązać, zresztą kunoichi miała już ułożony plan w swojej słodkiej, złośliwej główce.
- Wstąpmy wpierw do mieszkania. Mój tato ponoć kupił nam coś przyzwoitego blisko centrum. - odpowiedziała niewinnie, poprawiając ciążący balast na plecach. Odszukanie lokum w środku tłocznego miasta o wieczornej porze nie było najłatwiejszym zadaniem, ale po długich kwadransach poszukiwań, znaleźli się w środku przytulnego mieszkania. Jasnowłosa zrzuciła z ulgą plecak na podłogę i rozejrzała się po wnętrzu, biegnąc wpierw do pokoju Ichirou (przez przypadek) a potem do swojego. Rzuciła się na mięciutki materac. Jednak nic nie zastąpi przyzwoitego łóżka. Była już bliska pogrążenia się w drzemce, gdy przypomniała sobie gdzie się znajduje. Natychmiastowo odpędziła sen i udała się do łazienki. Zatwierdziła jej stan jako zadowalający, po czym wróciła do punktu wejściowego - plecaka.
- Muszę się trochę odświeżyć. Trochę mi to zajmie. Bądź tak miły i zrób coś do jedzenia. Umieram z głodu!- po powrocie do luksusów, szybko zaczęła z powrotem księżniczyć. Wyciągnęła kilka potrzebnych rzeczy, po czym udała się do łazienki. Tam zgodnie z planem odświeżyła się, by następnie odkręcić wodę, uchylić okno i wyjść przez nie po ścianie w dół. WOLNOŚĆ!! Ruszyła truchtem przed siebie, zwalniając dopiero wtedy gdy wtopiła się w tłum.

<z/t>

[Ichirou]

Po dotarciu do miasta należało w pierwszej kolejności odnaleźć lokum, w którym najprawdopodobniej przyjdzie im spędzić najbliższe miesiące. Na szczęście w tej kwestii podziałał już coś ojciec Harumi, który zawczasu ugadał jakieś przyzwoite mieszkanie niemalże w samym centrum. Wspaniale, czyż nie? Ichirou zdany sam na siebie zapewne musiałby ograniczyć się do jakiejś kawalerki na obrzeżach miasta, ale jako towarzysz słodziutkiej Hortensji był na znacznie lepszej pozycji. Po pewnym czasie błądzenia po Ryuzaku i szukania właściwego adresu, wreszcie udało im się dotrzeć do celu. Mieszkanie było naprawdę niezłe! Całkiem nowe, dość przestrzenne, porządnie wyposażone.
- Nie jest tu najgorzej - oznajmił na głos z tłumionym optymizmem, żeby czasem jasnowłosa panienka za wiele sobie nie pomyślała i nie wymagała nadmiernej wdzięczności za załatwione mieszkanie. - Och, co jeszcze, droga księżniczko? Chyba sobie żartujesz. Masz dwie rączki - mruknął, wzruszając ramionami. Nie zamierzał spełniać jej wszystkich zachcianek. Zresztą, jej się prawdopodobnie w główce pomieszało. Fakt, Ichi złożył pewną obietnicę, ale ona nie miała żadnego zwiazku z wysługiwaniem! Nieprzejęty chuunin udał się więc do salonu, gdzie rozsiadł się wygodnie i poleniuchował kilkanaście minut. Zamierzał naładować baterie i chyba uderzyć w miasto, być może zabierając ze sobą Harumi. Musiał jednak na nią poczekać, a skoro ta zajęła teraz łazienkę, to znając ją konieczna była nieziemska cierpliwość. No trudno.
Pochodził sobie po nowym mieszkaniu i lepiej się z nim zapoznał, przegryzł coś drobnego w kuchni, później wyszedł na balkon, z którego był całkiem dobry widok na okolicę. A Harumi wciąż siedziała w łazience. Co dziwne, wciąż słychać było lejącą się wodę, co z upływem czasu stawało się coraz bardziej zastanawiające. Młodzieniec w końcu zaczął starać się nawiązać z jasnowłosą, ale bez skutku. Pytania, uderzanie w drzwi, czy nawet krzyki nic dawały. Sabaku podjął się więc zdecydowanych rozwiązań i po kilku chwilach starań z zewnątrz otworzył drzwi do łazienki, w której nie było jego Hortensji! Cholera, uciekła przez okno.
- Shimatta - mruknął niezadowolony pod nosem. Po jaką cholerę zwiała w ten sposób? Ledwo zaznała wolności i już w jej główce zaczęły pojawiać się jakieś durne pomysły. Ichirou wyraźnie zirytowany opuścił mieszkanie z zamiarem odszukania panienki Ajisai, której strzeżenie było jego przykrym obowiązkiem.

• [zt]

[Ichirou]

Ostatnie kilka dni dla Ichirou były niezmiernie pracowite. W przyjemnym, zacisznym miejscu spędził wiele godzin na rozwoju swoich umiejętności. Można powiedzieć, że po dość długiej, leniwej przerwie wrócił do formy, a nawet i wyrobił pewną nadwyżkę, poszerzając nieco wachlarz swoich zagrań. Brązowowłosy był jednak człowiekiem rozsądnym i wyedukowanym. Dobrze wiedział, że nie powinno się przepracowywać, a odpoczynek jest zawsze potrzebny! Kierując się właśnie taką mądrością planował spędzić calutki dzień. Ranek spędził w wygodnym łóżku, wylegując się niemal do popołudniu. Później wygramolił się powoli, odbębnił rutynową, codzienną higienę i przyszykował sobie jakieś smaczne śniadanko. Konsumując je w pokoju dziennym rozmyślał nad formą spędzenia wolnego czasu. Może zwiedzi jakiś nowy lokal lub poszuka ciekawych rozrywek w centrum?

[Ryu]

RANGA D
1/15

Ryuzaku no Taki – region znany ze swojego bogactwa i szeroko zakreślonych wpływów, opierający się na handlu, głównie dzięki dostępowi do morza. Oczywistym było, iż główną rolę w spływającym do regionu bogactwie, odgrywał duży port, – w którym to owa wymiana handlowa kwitła. Poza oczywistymi, pozytywnymi aspektami doków, istniał również ten negatywny jeden negatywny punkt – tam gdzie są pieniądze, tam przeważnie zradza się przestępczość.

I to właśnie tejże przestępczości dotyczyć będzie zadanie, jakie Władca Osady wyznaczył młodemu, niezwykle obiecującemu, chuuninowi, dla którego tego typu misja może być niezwykle pożytecznym doświadczeniem, a przede wszystkim sprawdzeniem swoich umiejętności – tego, czego do tej pory się nauczył, i w jaki sposób będzie umiał to w praktyce wykorzystać. Władca Osady z tą myślą właśnie wysłał do Ichirou – bo o tym młodzieńcze była mowa – swojego człowieka w celu zlecenia zadania. Puk! Puk! – ten oto stukot w drzwi automatycznie przekreślił szanse Ichirou na spokojny dzień.

[Ichirou]

Spokojnie, bez żadnego pośpiechu, a może i nawet ślamazarnie konsumował śniadanie w pokoju dziennym. Kiedy jego żołądek został napełniony całkiem przyzwoitym posiłkiem, wolnym krokiem wyszedł na balkon, skąd miał bardzo dobry widok na okolicę. Mieszkanie znajdowało się na piętrze i było usytuowane nieopodal centrum, dlatego też brązowowłosy mógł doglądać kilku uliczek, które cieszył się dużym natężeniem ruchu mieszkańców. Podobało mu się tutaj. Dla niektórych tak duże nagromadzenie wszystkiego (a w tym i ludzi) było przytłaczające. Ichirou jednak świetnie się tu odnajdował. Za żadne skarby nie zamieniłby Ryuzaku na usłane piachem pustkowia z jego rodzinnych stron. No dobra, będąc szczerym to za odpowiednią ilość skarbów dokonałby wymiany, ale chodziło tu jedynie o plastyczne przyrównanie, a nie zupełnie wierne oddanie stanu rzeczy.
Leniwe, sielankowe wręcz marnowanie spędzanie czasu zostało przerwanie przez pukanie w drzwi mieszkania. Chuunin raczej nie spodziewał się żadnego gościa. Kto to mógłby być? Może jakieś uroczę dziewczę, z którą flirtował jednego z wieczorów? A może banda łysoli chcąca wyrównać rachunki za oszukiwanie podczas gry w karty? Tak czy inaczej, młodzieniec z czystej ciekawości zdecydował się otworzyć. Niespiesznym krokiem ruszył do drzwi, następnie je otworzył i czujnym wzrokiem bursztynowych oczu zlustrował gościa od góry do dołu, a potem od dołu do góry.
- Słucham? - powiedział trochę jakby od niechcenia.

[Ryu]

RANGA D
3/15

Po otworzeniu drzwi, oczom Ichirou ukazała się sylwetka dość… miałka… W każdym razie, gość ten nie siał postrachu swoim wyglądem – 170 cm wzrostu, i ledwo ponad 50 kg wagi. Do tego przeciętnej, jakości strój o kolorach stonowanych, w których dominowała szarość. Czarnowłosy – oczywiście od włosów koloru czarnego – stał na przeciwko reprezentanta klanu Sabaku, po czym niskim głosem przemówił – Ichirou? zapytał retorycznie, bowiem kto inny mógł mu drzwi otworzyć? Nie czekając, zatem na odpowiedź gospodarza kontynuował. Jestem Sado, i reprezentuję Władcę Osady. Zostało Ci wyznaczona pewna misja. Masz 5 minut na przygotowanie się i wyruszenie. Dodam tylko, że dobrze byłoby gdybyś, że tak powiem… nie rzucał się w oczy. Szczegóły wyjaśnię Ci po drodze. Zastanawiającym mógł pozostać wątek „nie rzucania się w oczy”, aczkolwiek zleceniodawca zdawał sobie sprawę, iż misja ta może mieć smaczek szpiegowski.

[zt] – dajesz tu posta, i potem przeniesiemy się TUTAJ

[Ichirou]

Przed drzwiami niestety nie stała żadna piękna długowłosa, poznana podczas jednego z wieczorów, a jakiś chuderlawy, nieznajomy jegomość. Kiedy ten wypowiedział jego imię, chuunin zaczynał już podejrzewać, co się święci. Z każdym kolejnym usłyszanym zdaniem jego usta składały się w coraz większy grymas niezadowolenia. Bez pytania go o chęć czy zgodę wyznaczono mu jakąś robotę, która na obecny moment wciąż pozostawała niesprecyzowana. Jakby tego wszystkiego było mało, miał tylko pięć minut na przygotowanie. Skinął nieznacznie głową i odparł bez entuzjazmu.
- No dobra. - Zaraz po tym zamknął drzwi przed nosem czarnowłosego, bo przecież nie będzie wpuszczał obcego natręta do swojego ładniutkiego mieszkania. Miał się nie rzucać w oczy, taaa? Tylko co niby miało to znaczyć? Cóż, po chwili zastanowienia reprezentant szczepu Sabaku zdecydował się nie zmieniać swojego codziennego stroju, bowiem w nim powinien móc łatwo wtopić się w tłum (o ile w ogóle o to chodziło). Jedynie narzucił jeszcze na siebie ciemny płaszcz, który może okazać się przydatny, a także zabrał ze sobą kilka kunai i shurikenów, bo obszerniejszego ekwipunku nie posiadał. Ze znikomym entuzjazmem wyszedł niedługo później z mieszkania i udał się na ustalone miejsce, do którego miał doprowadzić go goniec.

[zt]