Okolice Ookami-den

[Tamaki Hyūga]

~ 7/15 ~

~ Harikotto ~

~ Misja Rangi D ~

~ Klucz do sukcesu ~

Mężczyzna obserwował uważnie Inuzukę oraz jego ninkena i skinął głową słysząc pytanie skierowane do niego.
- Mam koło zapasowe, tylko będę potrzebował pomocy ze zmianą. Musisz podnieść wóz trochę abym mógł na spokojnie zdjąć zniszczone koło a potem założyć to nowe. - powiedział woźnica rzeczowym tonem i zaczął wyciągać kolejne narzędzia, które najpewniej wykorzysta w trakcie procesu wymiany koła. - Jakbyś potem jeszcze odeskortował mnie do miasta to byłbym po stokroć wdzięczny. Droga dalej nie prezentuje się lepiej niż do tej pory a jakby znowu któreś z tych zasranych kół pierdolnęło to nie będę miał jak go podmienić. Tak to kurwa jest jak się chcę zaoszczędzić na materiałach. Pamiętam jak kiedyś robiono wozy, one to były nie do zajechania. - dodał mężczyzna nieco się rozmarzając pod koniec swojej wypowiedzi.

[Harikotto]

Co za stary pryk... Kiedyś wszystko było tak samo miałkie i łatwo zniszczalne jak teraz. To jest podstawowa cecha cywilizacji. Cywilizacji nie interesuje to, czy coś przetrwa długo. Cywilizacji zależy na jak najsprawniejszym duplikowaniu samej siebie i tworzeniu jak największej liczby śmieci. W ten sposób wszystko szybko się niszczy, ale za to jest tego tak dużo, że cywilizacja musi przetrwać. Odwrotnie niż w naturze, gdzie prawdziwie wartościowe są stare drzewa, które rosną setki lat dając swoim istnieniem cień w słoneczny dzień i świeże powietrze.
Podchodzę do wozu i podnoszę go, czekając, aż mężczyzna założy zapasowe koło. Żadnym słowem, ani wyrazem twarzy staram się nie komentować jego słów.
- Pomogę ci dotrzeć do miasta - mówię podchodząc do wozu i podnosząc go, po czym czekam, aż mężczyzna założy zapasowe koło. Żadnym słowem, ani wyrazem twarzy staram się nie komentować jego słów.

[Tamaki Hyūga]

~ 9/15 ~

~ Harikotto ~

~ Misja Rangi D ~

~ Klucz do sukcesu ~

Mężczyzna wpatrywał się w Harikotto w oczekiwaniu na jego odpoiwedź. Kiedy Inuzuka zgodził się mu pomóc, ten odetchnął głośno z ulgą.
- Ahhh, życie mi ratujesz chłopcze. Nie wiem jakbym mógł wykarmić moją rodzinę w tym miesiącu. Do tego jeszcze moja hora curka. Biedactwo od urodzenia ma problemy z kręgosłupem a niestety nie stać nas na zabieg u żadnego z lepszych iryoninja, ponieważ ci w szpitalu jedynie rozłożyli ręce i powiedzieli że nijak nie mogą jej pomóc. - powiedział mężczyzna wymieniając koło u wozu. - Dobra gotowe. Ruszajmy więc do miasta. - zarządził woźnica wskakując na kozła i łapiąc wodze. Spojrzał wtedy na Harikotto i gestem wskazał mu ławkę za sobą - Usiądź, jeśli chcesz... Znaczy usiądźcie. - rzucił do chłopaka po czym kiedy wszyscy byli gotowi, niezależnie czy chcąc podróżować na piechotę czy siedząc na wozie, ruszył w drogę.

[Harikotto]

Dlaczego ten typ sobie wyobraża, że w ogóle obchodzi mnie, całe jego życie? Szkoda, że jego córka choruje, ale ja nie jestem w stanie jej pomóc. Wystarczy, że pomagam mu z wozem. Czy on naprawdę potrzebuje tak mielić ozorem przez cały czas? Podstawowe i wszystkie niezbędne informacje uzyskałem już wcześniej, więc w chwili obecnej, to nic nieznaczące gadanie i gdyby go nie było, kompletnie nic by się nie zmieniło. Rozumiem, że żyjąc w mieście przywykł do ciągłego hałasu i gwaru rozmów, ale teraz nie jesteśmy w mieście. Na łonie natury warto natomiast stosować się do jej praw i nie strzępić języka na daremnie. Co musi zostać wypowiedziane, niech będzie wypowiedziane. Co nie musi, niech zostanie zastąpione milczeniem.
Idąc wraz z Uwasą spokojnie koło wozu odpowiadam mężczyźnie:
- Nie będziemy niepotrzebnie dodawał pracy konikowi. Jeśli nie będzie innej konieczności, prosiłbym też o zachowanie ciszy.

[Tamaki Hyūga]

~ 11/15 ~

~ Harikotto ~

~ Misja Rangi D ~

~ Klucz do sukcesu ~

Woźnica słysząc wypraną z emocji odpowiedź Harikotto na jego zwierzenia odnośnie historii jest schorowanej córeczki, nieco się naburmuszył, jednak najwyraźniej zdołał powstrzymać dla siebie wszelkie docinki względem shinobi i jego ninkena. Prawdopodobnie było to spowodowane jego strachem że może wtedy chłopak by już mu nie pomógł w przypadku jakby ponownie pojawił się problem z którymś z kół u wozu bądź innej jego części. Siedział tak więc z założonymi ramionami, ostentacyjnie ignorując idącego obok shinobi i poganiając od czasu do czasu konie. Tak też mijała owej dwójce podróż a Ookami-den powoli się do nich zbliżało a co większa dziura w drodze powodowała ciche przekleństwa pod nosem u mężczyzny, który podskakiwał wtedy na koźle.

[Harikotto]

Niby nieokrzesany z naturą typ, ale jednak potrafi być posłuszny. Kto wie, może jakby więcej było takich jak on, to jedyne czego temu światu byłoby potrzeba, to kogoś, kto mówiłby takim jak on, jak mają się zachowywać. Wtedy może udałoby się wrócić do korzeni i na nowo zjednać się z naturą. Pytanie tylko, czy to chwilowe wymuszenie ciszy da jakikolwiek efekt? Pewnie gdy tylko zniknę z oczu tego gościa, to znajdzie sobie kogokolwiek innego i znowu zacznie mielić ozorem niby krowa na pastwisku. Cóż, świata chyba po prostu nie da się zmienić.
Spokojnie w ciszy idę wraz z Uwasą obok wozu. Idę spokojnie, wiedząc, że na terenie klanu Inuzuka nie powinno grozić mi żadne niebezpieczeństwo.

[Tamaki Hyūga]

~ 13/15 ~

~ Harikotto ~

~ Misja Rangi D ~

~ Klucz do sukcesu ~

Podróż trwała w najlepsze a cisza pomiędzy shinobim z klanu Inuzuka oraz woźnicą z każdą chwilą wydawała się gęstnieć. Oczywiście w żadnym stopniu nie przeszkadzało to Harikotto, który napawał się ostatkami odgłosów natury kiedy zbliżali się do Ookami-den, jednak starszy mężczyzna wydawał się móc w każdym momencie wybuchnąć tłamszonymi wewnątrz słowami. Każdy następny kamień bądź dziura na drodze sprawiały że ten co raz to głośniej klął pod nosem, w dalszym ciągu jednak powstrzymując się przed wyrzuceniem z siebie głośnej i soczystej wiązanki. Biorąc pod uwagę jak blisko znajdowaliście się osady, Harikotto musiał czuć jak kolejne metry zdawały się rozciągać w nieskończoność ale godna podziwu siła woli woźnicy pozwoliła aby dotarli oni do bram miasta we względnej ciszy.
Kiedy tylko jednak wóz wtoczył się na pomiędzy budynki a wszechobecny miejski gwar w pełni zawładnął atmosferą, woźnica podskoczył na koźle i zaczął wołać.
- Kapustki! Najlepsze Kapustki w całym Yutetsu! Nigdzie nie traficie na takie pełne witamin i smaku kapustki co u mnie! Zapraszam, zapraszam, zaraz rozstawiam stoisko na targowisku! Pierwszych dziesięciu klientów załapie się na promocyjną cenę, trzy kapustki w cenie dwóch! - wykrzyczał głośno mężczyzna jakby wyładowując całe nagromadzone wewnątrz siebie napięcie.

[Harikotto]

Zatem to całe zamieszanie, to po prostu o wóz kapusty? Cóż, w sumie mogło być gorzej. Uprawianie roślin, tym bardziej kapusty, jest w gruncie rzeczy naturalne. Owszem można płakać nad setkami drzew, które zapewne rosły w miejscu, gdzie teraz jest kapusta, jednak nie mogę mieć pewności, że tak było i zapewne nawet mężczyzna, który tak głośno tę kapustę zachwala tego nie wie. Powinienem więc cieszyć się, że ten cymbał sprzedaje rośliny, a nie drewno, czy inne rzeczy wydzierane naturze po to, aby móc budować cywilizację. Skoro jednak on teraz tak się drze, to będę musiał uważać, żeby nikt zdenerwowany tymi jego wrzaskami, go i nie zaatakował. W końcu dopóki nie otrzymam zapłaty, moja misja nie będzie wykonana.
Wraz z Uwasą w dalszym ciągu idę obok wozu, uważnie przyglądając się i obwąchując wszystkim przechodniom.

[Tamaki Hyūga]

~ 15/15 ~

~ Harikotto ~

~ Misja Rangi D ~

~ Klucz do sukcesu ~

W dalszym ciągu eskortowany przez Harikotto oraz Uwasę, woźnica lawirował uliczkami stolicy klanu Inuzuka, zbliżając się ciągle do targowiska, jednak z każdą chwilą szło za wozem co raz to więcej i więcej klientów, którzy najwyraźniej bardzo chcieli kupić ową kapustę, którą przywiózł mężczyzna a ciągłe jego nawoływania tylko pomagały przyciągnąć jeszcze większą uwagę ergo jeszcze większy tłum. Kiedy dotarliście nareszcie na targowisko gdzie woźnica pewnie miał swoje zwyczajowe miejsce gdzie rozstawiał stragan, mogłeś zauważyć że już ustawiała się ogromna kolejka klientów chętnych zakupić choćby główkę kapustki dla siebie i swoich rodzin.
- Dobra chłopcze, twoja praca tutaj się kończy, bardzo ci dziękuję za pomoc, tutaj mam dla ciebie zapłatę i jeszcze małe co nieco ode mnie. - powiedział mężczyzna wręczając Inuzuce mały woreczek z pieniędzmi i jedną dorodną kapustkę.

Misja zakończona sukcesem!

[Harikotto]

Nareszcie ta nudna i jakże przez to męcząca misja dobiegła końca. Mogę w spokoju oddać się własnym przyjemnościom i potrzebom. Sęk w tym, że w mieście będzie o to trudno. Co prawda pełno jest tutaj psów, co jest mi nad wyraz miłe, jednak natury tutaj jest tak naprawdę niewiele. Z drugiej jednak strony chyba nie powinienem myśleć tylko o własnym szczęściu. Cały czas jestem członkiem klanu Inuzuka i to jemu służę. Skoro więc wracam właśnie z nieplanowanej wycieczki do Prastarego Lasu, wypadałoby teraz zrobić coś dla dobra ojczystego regionu i wspomóc jakoś swoich współplemieńców. Od wylegiwania się na łąkach i hasania po lasach z Uwasą nic takiego się nie stanie. Skoro jednak mam przyjąć jakąś klanową misję, to warto najpierw odpowiednio się wyposażyć, a skoro i tak już jestem blisko targowiska, to grzechem byłoby nie wykorzystać tej okazji.

z/t

[Harikotto]

Cokolwiek robi władza, zawsze powinna starać się działać przemyślanie, a nie opieszale. Wiele sytuacji wymaga szybkiej i pewnej reakcji i przecież te wszelkie głupie i z pozoru niepotrzebne procedury są po to, aby zminimalizować ryzyko błędnej decyzji. Dlatego bardzo mocno nie podoba mi się to, co się teraz dzieje. To wszystko jakoś tak zbyt szybko i zbyt nieprzemyślanie się dzieje. Owszem jak pokazało parę poprzednich misji, wraz z Uwasą jesteśmy silnym duetem. Wysyłanie mnie jednak, bez żadnego rozpoznania, od razu do złapania, czy zabicia bandyty bardzo mi się nie podoba. Kto wie, czy rzeczywiście jest to misja C? Być może agresor jest na tyle silny, że będzie to misja B? Miejmy nadzieję, że nie.
Nie odzywając się do mężczyzny idę za nim na miejsce zbrodni. Tam, wraz z Uwasą, rozglądam się wzrokiem oraz węchem, z jakimiś wskazówkami odnośnie napadu.

[Kisuke]

Harikotto
Misja rangi C
17/30

Faktycznie, nie wszystko tutaj zagrało tak jak powinno. Swoje za uszami miał podróżnik, który nie potrafił się dogadać ani ze strażnikami, ani z Harikotto, ani z urzędniczką. Ci pierwsi po prostu go olali, niepotrzebnie się z nim kłócąc. Na całe szczęście dla nich nie było żadnych dowodów świadczących o ich złym zachowaniu, będzie słowo przeciwko słowu, a takiemu marudzie jak ten przybyły osobnik pewnie nikt nie uwierzy. Coś było w jego sposobie odzywania się, że szybko zrażał do siebie ludzi. To było celowe czy wychodziło mu to przypadkiem przez brak odpowiedniego zrozumienia tego co chce przekazać? Różnie bywa. Harikotto zachował się porządnie, postępując zgodnie z procedurami i odprowadził mężczyznę do siedziby, aby ten mógł tam zgłosić co potrzeba. No i na końcu urzędniczka. Miłą dla wszystkich, ale tego kolesia potraktowała z widocznym dystansem. Nie przypadli sobie do gustu. Trudno. Ale pod pozorem profesjonalizmu, pozbyła się tego problemu tak szybko jak to było możliwe. Nie interesowało ją zbytnio możliwe zagrożenie, kto za to wszystko zapłaci i inne tego typu problemy wynikające z niepoprawnego przyznania misji.

-I co? Masz coś? Nie widziałem samego ataku, ale tam były jakieś ślady- Wskazał palcem w kierunku małego lasku nieopodal. Tak właściwie to nie było potrzeby, żeby znowu się odzywał, ale najwidoczniej chciał wszystko wiedzieć. Musiał też przy tym pokazać, że sam się trochę na tym zna, mimo że nie musiało to być do końca prawdą. Harikotto i Uwasa już wypatrzyli ślady na lekko błotnistej ziemi a węchem wyczuwali zapach jeszcze jednego osobnika. Był to dość dziwny zapach. Z jednej strony ludzki, z drugiej jednak niesamowicie nasiąknięty zwierzęcą aurą. Jego posiadacz musiał od dłuższego czasu przebywać poza obszarami zabudowań ludzkich. Co do samych ciał, to wyglądały na nieco przypalone oraz z mnóstwem śladów po kunaiach. Rany nie wyglądały jednak na specjalnie krwawiące, co było sygnałem, że najpewniej zostały zadane już pośmiertnie.

[Harikotto]

Jesteśmy więc na miejscu. Nie wygląda to ciekawie. Przede wszystkim, jestem pewien, że jeśli zaraz czegoś nie zrobię, to ten idiota zadepta mi wszystkie ślady, albo da sie pojmać jako zakładnik bandycie, który stoi za tym wszystkim... Ech, najpierw niby jest kompletnie przerażony, a teraz pcha się tam, gdzie rzeczywiście jest niebezpiecznie. Teraz to już chyba w pełni rozumiem tych strażników spod bramy. No, ale zobaczmy co my tutaj mamy. Wygląda na jakąś zbrodnię w afekcie, skoro dobijano ciężko rannych kunaiami i to dobijano brutalnie. Poza tym wygląda też na to, że bandyta operuje żywiołem ognia. Niezbyt fortunnie, ponieważ ja preferuję żywioł wiatru, a żywioł wody mam jedynie delikatnie rozwinięty. Skoro jednak wyczuwam tego bandytę... Myślę, że warto go przestraszyć i użyć żywioły wody.
- Jestem już na miejscu. Twoja rola się skończyła. Odejdź stąd, bo tylko przeszkadzasz. No i jest tutaj niebezpiecznie. - mówię do mężczyzny, po czym wraz z Uwasą idę w stronę, z której wyczuwam zapach bandyty. Przy okazji rozpościeram wokół nas gęstą mgłę, aby utrudnić mu poruszanie się. Ja z Płoteczką w tym czasie poruszamy się na węch.

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Harikotto
Misja rangi C
19/30

Z czasem zaczynało się rozumieć dlaczego inni tak zareagowali. Nawet gdy ktoś chciał podejść do całej sprawy na spokojnie, z dystansem i profesjonalizmem, to jednak widmo takiego nieprzyjemnego typa sprawiało, że zapominało się o profesjonalizmie, odpowiednim podejściu oraz byciu miłym. Z początku Harikotto winił strażników, teraz pewnie by dołączył do nich i wspólnie na niego najeżdżali. Czy jednak tak się powinny zachowywać osoby u władzy? Z tym pytaniem Inuzuka, strażnicy oraz pani urzędniczka powinni zostać pozostawieni na dłużej.

-Poczekam tutaj na strażników. Albo pójdę po nich upewnić się, że przyjdą- Uwagi, które otrzymał zostały przez niego przyjęte. Harikotto mimo niechęci i obawę, że chłop coś dalej porozwala, dał mu po prostu coś do zrobienia. Rozdzielili się, zostawiając dwa trupy w samotności. Podróżnik poszedł w stronę miasta, Uwasa ze swoim towarzyszem w stronę lasu. Mieli plan na zaskoczenie bandyty, który nadal gdzieś tam się skrywał. Uwasa to wyczuwała.

-Cholera...- Harikotto wyczuwał, że ktoś jest blisko, a słowa, które wypowiedział pod nosem były lepiej słyszalne. Tym bardziej, że Inuzuka już wcześniej zrezygnował ze wzroku na rzecz węchu oraz słuchu. Wstępnie określił odległość na około 50 metrów. Zapach, ten sam, charakterystyczny, wręcz bił od całej tej okolicy. Tamten osobnik musiał tu spędzić dużo czasu.

-Odejdź stąd! To moje miejsce! Jeśli nie odejdziesz, będziesz musiał zginąć- Technika mgły była popularna w świecie shinobi i wielu o niej słyszało, nic więc dziwnego, że będący w tej okolicy człowiek szybko rozpoznał nadchodzącego ninję. Teraz, gdy mówił donośniej, dało się wyczuć, że głos należy do kogoś w wieku podobnych do Harikotto. Był jednak niezwykle pewny siebie, arogancki i butny. Jego posiadacz musiał być niesamowicie zadufanym w sobie człowiekiem.

[Harikotto]

Kolejna przewaga świata zwierząt ponad światem ludzi. Zwierzęta nie posiadają dumy, którą można by urazić, czy którą trzeba by pompować. Żadne zwierzę, wiedząc, że ktoś się na nie czai, nie popełniło by tak głupiego błędu i nie zaczęłoby robić hałasu, dając wszystkim dookoła znać, gdzie się znajduje. U ludzi jednak to co innego. Duma nakazuje temu aroganckiemu człowiekowi próbować mnie przestraszyć, zamiast zorientować się, że walka tak naprawdę już się zaczęła. Cóż, pozostaje mi więc się cieszyć, że walczę z człowiekiem, a nie zwierzęciem. Ze zwierzęciem byłoby dużo trudniej.
Cały czas podtrzymując mgłę, starając się zachowywać jak najciszej, zbliżam się do bandyty. Przy okazji nieco kluczę, nie idąc prostą drogą, aby utrudnić mu użycie obszarowej techniki na centrum mgły. Gdy zbliżę się na odległość mniejszą niż 20 metrów, używam gatsugi, aby wyeliminować przeciwnika.

  Ukryty tekst