Gdzieś w dzielnicy szczepu Ranmaru

[Sashiko]

Nieco zdziwiło ją, że pokój zastępcy nie jest w żaden sposób zabezpieczony przed dostaniem się tajnych informacji w niepowołane ręce. Oczywiście nie zamierzała zaglądać tam, gdzie nie było jej wolno, więc zaczęła sprzątanie od poukładania całej tej kupy papierów w jedno miejsce poza biurkiem, posprzątania biurka i znowu ułożenia dokumentów na biurku. Nie zamierzała bawić się w segregowanie, zresztą - jak już zostało wspomniane - mogłoby to zostać odczytane jak próba zapoznania się z niejawnymi dokumentami. Kunoichi przeszła następnie do zwykłej kontynuacji swoich działań - wycieranie kurzy, ustawianie krzeseł, i tym podobne rzeczy. Nic niezwykłego, nic niespotykanego, w skrócie: zwykła robota konserwatorki powierzchni płaskich.

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Kto tak posprząta jak nie ona -
Sashiko
13/15

---

Jak widać panował tu spory nieporządek. Nie mówiąc już o sytuacji, którą Sashiko zastała, nie wiedząc kompletnie czego się spodziewać. W tym momencie wiedziała co widziała i nie wiedziała też jak się zachować. Nie zamierzała sprawdzać tych papierów i ta sprawa była już totalnie indywidualna dla niej. Jak widać, nie trzeba było niektórych nawet o tym informować, ona wiedziała. Była idealnym członkiem klanu, który się nie wychylał i nie wychodził przed szereg, by cokolwiek się dowiedzieć więcej. Z drugiej strony i tak by się nie dowiedziała, ponieważ przypadkiem, gdy zwijała zwoje zauważyła... Proste rysunku. Jakieś bazgroły które ciężko było w ogóle zinterpretować w jakikolwiek sposób. Nie segregowała ich, po prostu zwinęła jak należy i odstawiła, nic poza tym. Przeleciała całość, a gdy tylko skończyła na szorowaniu podłóg, zalśniła w drzwiach łysa bańka niskorosłego ciecia:
- Dobra robota Saszko, możesz odpocząć, bo to już koniec twojej warty po tym pokoiku. Zapraszam do siebie do kantorku po odbiór wynagrodzenia i zjedzenia jabłka. Każdemu po robocie należy się jabłko jak psu buda. - powiedział i zniknął ci z oczu. To by było na tyle ze sprzątania, bo pozostała ci jeszcze rozmowa z twoim 'przełożonym'.

[Sashiko]

Z pewnym wysiłkiem, mozolnie i w kompletnie niespektakularnych okolicznościach (zupełnie jak należało się spodziewać po misji rangi D polegającej na sprzątaniu) zakończyła sprzątanie. Odetchnęła z ulgą, gdyż nie była to najciekawsza robota, ale jak zawsze po skończonej, uczciwej pracy, miała nutkę satysfakcji - mimo, że jak wspomniano nie było to nic wielkiego. Pozbierała szpargały, które służyły jej do zaprowadzania porządku i wyszła, natykając się na faceta od jabłka. Tak, to określenie jest chyba najlepsze - bo nawet się nie przedstawił. I on skończył już swoją pracę.
- Jasne, już idę - odpowiedziała, po czym podążyła za nim, żeby odstawić wiadro, miotłę, szmaty i tak dalej do kantorka. Oczywiście nie odmówiła też jabłka - nie pozwoliła jej na to zarówno grzeczność, jak i wrodzone łakomstwo.
- O tak, zgadzam się! Przekąska po harówie to nie tylko przyjemność, ale i obowiązek! - powiedziała.

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Kto tak posprząta jak nie ona -
Sashiko
15/15

---

No i co mogło się więcej wydarzyć, jak nie zupełny sukces Saszki, która popisała się swoimi umiejętnościami wszechogarniania tego całego bajzlu. Wspaniale to zrobiła i idealnie się złożyło, że mogła to ogarnąć. Nie musiała już nic więcej robić, bo wykonała wszystko wzorowo, za co została także pochwalona przez oschłego ogryzkiewicza. W końcu nielichy to był chłop od roboty, chociaż wyglądało na to, że jakoś nie bardzo się przepracował. Może on gdzieś walił kimono, gdy ty się napracowałaś?
Gdy w końcu dołączyłaś do niego do kantorka, nie odmówiłaś jabłka co niezmiernie go ucieszyło. Usiedliście na przeciw siebie, niemal jak klony, które kopiują swoje ruchy jedząc jabłko w ciszy. Po posiłku zobaczyłaś jak podaje ci mieszek.
- Zasłużyłaś. Mam nadzieję, że to nie ostatnia nasza wspólna robota. - powiedziawszy, w końcu skończył swoje jabłko i uśmiechnął się nie otwierając oczu. Byłaś wolna i obłowiona hajsem!

Misja rangi D zakończona sukcesem!

[Sashiko]

- Mimo swojej oschłości, ten gość był naprawdę ciekawy. Specyficzny i nietuzinkowy. Gdyby wszystkie nudne misje były wykonywane w towarzystwie ludzi, którzy w ten sposób umilają czas, to kto wie - zamyśliła się po tym, jak już pożegnała się ze swoim zleceniodawcą. Robota była wyjątkowo nudna i wcale nie taka lekka, ale przynajmniej poznała kogoś, z kim można było sobie robić przysłowiowe jaja.
Oprócz tego, Sashiko ucieszyła nagroda za misję. Przesypała zawartość sakiewki do swojego meszka (którego niemal nie straciła z zawartością niedawno) i wprawnym okiem stwierdziła, że po ostatnim czasie wykonywania żmudnych zleceń przyszedł czas na nieco odpoczynku i uzupełnienie ekwipunku.

ZT

[Sashiko]

I znowu tu była. Po kilku dniach odpoczynku i uzupełniania energii, wróciła do siedziby klanowej. Wyposażona już znacznie lepiej i w dobrym nastroju, pewnym krokiem skierowała się do pomieszczenia, w którym do tej pory otrzymywała zlecenia.
- Niech wiatry Hyuo Was prowadzą. Sashiko Asami, kunoichi. Przyszłam zapytać o możliwość wykonania misji rangi C. Jestem zainteresowana takową - powiedziała do kogokolwiek, kto znalazł się w tamtym miejscu. Wiedziała, że zarówno fizycznie jak i mentalnie jest gotowa do wykonania misji tej rangi samodzielnie. Wiedziała, że sobie poradzi - choć gdzieś tam głęboko czaiła się niewielka obawa i niepewność, co też ją czeka i gdzie poślą ją bogowie...

[Tamaki Hyūga]

~ 1/30 ~

~ Sashiko ~

~ Misja Rangi C ~

~ Duma łucznika ~

Pełna werwy i pozytywnej energii, Sashiko Asami, gotowa na wszystko, nosząc dumnie swoje nowe nabytki weszła do siedziby władzy i skierowała się prosto do okienka w którym widziała młodego chłopaka, który trudził się posadą urzędniczą. Słysząc słowa kunoichi, podniósł on wzrok znad zwoju który właśnie czytał i przywitał ją uprzejmym uśmiechem.
- Witaj Sashiko Asami-san. Nie mam może jako takiej misji dosłownym tego słowa znaczeniu jednak... - tu spojrzał na łuk który nosiła ze sobą dziewczyna. - Jednak wydaje mi się że mam jedno zadanie do którego będziesz się nadawać. - powiedział po czym wyciągnął z szuflady sporą kartkę zwiniętą w rulon i rozwinął ją przed kunoichi. Po dokładniejszych oględzinach, dziewczyna mogła wyczytać z zamieszczonych tam informacji że jest to ogłoszenie w sprawie turnieju strzeleckiego, który miał miejsce właśnie dzisiaj. - No, jak sama widzisz, chodzi o turniej strzelecki. Wszystkie klany i szczepy członkowskie Cesarstwa wystawiają po jednym reprezentancie a także jest parę miejsc dla, he he, wolnych strzelców, he he. W każdym razie, Ranmaru mieli swojego reprezentanta, jednak w trakcie treningu został on postrzelony w kolano i nie będzie w stanie wziąć udziału, więc potrzebujemy kogoś kto go zastąpi. - powiedział mężczyzna.

[Sashiko]

Tym razem natrafiła na całkiem miłego młodzieńca, który najwyraźniej nie był jeszcze skrzywiony swoim urzędniczym fachem, a przez to był bardzo rzeczowy i dość uprzejmy. Zaraz też przedstawił jej zadanie, które odbiegało od standardowych zleceń tego typu - ale mogło stanowić tylko zaletę. Poza tym, wyglądało jakby czekało specjalnie na nią!
- Turniej strzelecki i ktoś z Ranmaru został postrzelony, i to w kolano? Przepraszam, że zapytam, ale czy to był czysty przypadek? Czy może... ktoś mu pomógł wypaść z uczestnictwa? - dopytała, niezmiernie ciekawa. Na wszelakiego rodzaju zawodach i turniejach zdarzały się wypadki, ale coś takiego mogło owszem zadziać się za sprawą zwykłego pecha i nieostrożności, ale równie dobrze mogło celowe. Szczególnie, że obrażenia były dość poważne.
- Oczywiście, z chęcią będę reprezentować nasz klan! - dodała szybko - proszę jednak o szczegóły. Gdzie mam się udać, na kogo się powołać, i tak dalej... i obiecuję nie zawieść naszych! - powiedziała z werwą, choć szybko zorientowała się, że być może zbyt pochopnie. Z łuku strzelała całkiem dobrze, ale nie wiedziała, co to za turniej i jaki poziom będzie prezentować reszta uczestników. Być może był to zjazd najlepszych strzelców na całym świecie? Ale z drugiej strony, wiedziałaby chyba o tak znamienitych zawodach...
- Nie ma co roztrząsać - podsumowała w myślach - zrobię wszystko co w mojej mocy, żeby wygrać!

[Tamaki Hyūga]

~ 3/30 ~

~ Sashiko ~

~ Misja Rangi C ~

~ Duma łucznika ~

Urzędnik słysząc słowa kunoichi na moment się skrzywił z później przyjął minę cechującą osoby, które najprawdopodobniej trawią usłyszane słowa.
- Cóż, nawet jeśli miałoby tak być to nic teraz już się z tym nie zrobi i musimy działać z tym co mamy. - powiedział po namyśle mężczyzna po czym wręczył Sashiko zwój. - Tam masz wszystkie informacje odnośnie samego turnieju czyli miejsce gdzie się odbędzie oraz czas rozpoczęcia. - powiedział po czym spojrzał jeszcze raz uważnie po stojącej naprzeciw niemu kobiecie. - Mam nadzieję że mimo takiego nagłego zadania, uda ci się obronić honor Ranmaru. - dodał jeszcze uśmiechając się aby dodać otuchy Sashiko.

[Sashiko]

Sashiko zaskoczyło nieco to, że urzędnik tak zbagatelizował wątek, który poruszyła, ale... cóż, prawdopodobnie koniec końców miał rację. Trzeba było po prostu na siebie bardziej uważać i zrobić swoje, bo przyczyna takiego stanu rzeczy nie była istotna. Odebrała zatem od mężczyzny zwój i spojrzała na niego uważnie.
- Tak jest! Zrobię wszystko, żeby wszyscy Ranmaru mogli być dumni ze mnie i z przynależności do klanu! - po tych słowach uderzyła się delikatnie pięścią w klatkę piersiową w miejscu serca.
- Możecie być pewni, że mi się uda! - zadeklarowała, po czym wyszła z pomieszczenia. Tam rozwinęła zwój, mając na celu odczytanie informacji o turnieju i gdzie powinna się skierować.

[Tamaki Hyūga]

~ 5/30 ~

~ Sashiko ~

~ Misja Rangi C ~

~ Duma łucznika ~

Mężczyzna skinął głową słysząc słowa Sashiko, jeszcze szerzej się uśmiechając.
- Powodzenia Asami-san! - powiedział jej jeszcze na odchodne po czym kiedy ta ruszyła aby opuścić pomieszczenie, zajął się on jakimiś swoimi zadaniami.
Po wyjściu za drzwi Sashiko rozwinęła otrzymany zwój aby dokładnie go przestudiować i dowiedzieć się wszelkich potrzebnych jej informacji. Jak się okazało, turniej miał mieć miejsce na strzelnicy, która znajdowała się kawałek za granicami Fuyuhany, więc będzie ona musiała jeszcze tam dotrzeć, jednak z tego co dziewczyna się orientowała, nie było to nazbyt daleko. Czas jednak ją naglił i musiała ona od razu ruszać na miejsce aby nie ryzykować spóźnieniem na ceremonię rozpoczęcia zawodów.

[z/t]

[Sashiko]

Prosto po całej awanturze na strzelnicy i wyeliminowaniu zagrożenia w postaci trzech napastników, Sashiko skierowała się do siedziby klanowej. Kiedy już znalazła się w miejscu, w którym do tej pory zawsze odbierała zlecenia i był tam obecny ktoś, kto mógłby od niej odebrać sprawozdanie, stanęła prosto (być może nawet zbyt teatralnie), odchrząknęła w kułak i wyjaśniła:
- Sashiko Asami, chciałabym złożyć relację z misji rangi C, której wykonanie zlecono mi dzisiaj. Udałam się w wyznaczone na zwoju miejsce, żeby wziąć udział w turnieju strzeleckim jako reprezentantka klanu. Udział brali również przedstawiciele innych klanów oraz niezależni uczestnicy. Po przedostaniu się do finału, w przerwie między etapami, natknęłam się na sytuację, w której jeden z uczestników został napadnięty i zastraszony przy użyciu kunai'a. W trakcie mojej interwencji, napastnicy nie dostosowali się do mojego polecenia, żeby rzucić broń i zaatakowali mnie. Konieczne było zatem trwałe wyeliminowanie całej trójki, co mi się udało. Podczas walki otrzymałam lekką ranę w nogę. Po wszystkim zgłosiłam incydent do organizatorów, którzy przerwali zawody i posłali po siły porządkowe - powiedziała spokojnie, choć monotonnie. Te mniej ważne dla klanowców informacje, takie jak sytuacja z Kazuto oraz z Oogim pominęła.
Po chwili przerwy i ewentualnym doprecyzowaniu informacji, dodała:
- Czy jest możliwość otrzymania kolejnej misji rangi C? Byłabym zainteresowana.

[Kyoushi]

Misja rangi C
- W opałach -
Sashiko
1/30

---

Jesień, okres w którym na wyspach wcale nie było już tak cieplutko i przyjemnie. W ogóle tam nie było przyjemnie i cieplutko, wszystko raczej szaro-bure. Nie przeszkadzało to jednak brunetce w wykonaniu kolejnej misji, by zdobywać kolejne doświadczenie w celu zrealizowania jednego marzenia, o którym nie wiedziała - zostania liderką klanu Ranmaru. Nie wiedziała jeszcze o tym, ale być może kiedyś się o tym dowie.
Gdy wiedziała, że potrzebuje kolejnych wyzwań pojawiła się po raz kolejny w siedzibie klanu, w której kolekcjonowali misje dla takich jak ona, ambitnych i żądnych wrażeń. Gdy zgłosiłaś, a raczej złożyłaś raport z ostatniej misji byłaś przygotowana już do kolejnej. Kobieta, która siedziała na przeciwko ciebie sięgając po tradycyjne pióro, szybko uzupełniła papiery i chwyciła za pierwszy lepszy zwój, który miała przed sobą z literką "C".
- Ten jest dla ciebie, zaznajom się i daj znać czy podejmujesz się zadania. Przybył parę godzin temu. - powiedziała by dalej zajmować się swoimi sprawami. Gdy rozwinęłaś zwój zauważyłaś pewne informacje:

Do klanu Ranmaru,

Niezbędna pomoc w Shimo, osadzie portowej. Ładunki przybyłe z kontynentu zostały okradzione przez dwójkę rzezimieszków, okolicznych bandytów. Do schwytania żywi lub martwi.

~ Rodzina Mamoru

[Sashiko]

Poszło gładko. Nie była o nic dopytywana, żadnych kąśliwych uwag, i tak dalej. Bo i dlaczego miałyby być, z drugiej strony? Niczym sobie nie zasłużyła - ot, po prostu wykonała misję. Ze względu na to, odcięła się już myślami od poprzedniego zlecenia i pokiwała głową w kierunku kobiety, która wskazała jej na zwój opatrzony literką "C". Sięgnęła po niego i otworzyła go, po czym uważnie i bez pośpiechu zapoznała się z jego treścią, która, trzeba przyznać, nie była zbyt obszerna.
A zadanie miało polegać na wytropieniu dwóch bandytów, którzy okradli ładunek, który przybył do Shimo. Czyli w zasadzie typowa misja rangi C: mogło się to okazać kaszką z mleczkiem, a mogło się przerodzić w zadanie, które będzie jej ostatnim. Asami nie była jednak bojaźliwa i w ogóle nie rozpatrywała tego w kategoriach strachu czy obawy. To było jej życie, od samego początku, odkąd była w stanie napiąć łuk, była uczona tego, że zabijanie jest częścią życia, podobnie jak ryzyko śmierci. Było to po prostu naturalne.
- Tak, podejmę się tego zadania - odpowiedziała krótko - lubię polowania, dawno nie byłam na żadnym - dodała z szelmowskim uśmieszkiem i zwinęła zwój.
- Czy jest coś jeszcze, co powinnam wiedzieć? Jeśli nie, to odmeldowuję się i ruszam na łowy - dodała po chwili, po czym, wysłuchała kobiety. Jeśli ta nie miała już nic do powiedzenia, to po prostu wyszła, kierując się tam, gdzie kazał jej zwój - czyli do Shimo.

[Kyoushi]

Misja rangi C
- W opałach -
Sashiko
3/30

---

Twoje bardzo dobre recenzje dotarły już do siedziby, wiedzieli że wykonujesz zadania zgodnie ze standardami klanu i godnie go reprezentujesz, nie potrzebowali więcej zapewnień. Oczywistym było, że jako kunoichi swojego szczepu byłaś skazana na dalsze wykonywanie zadań nie tylko by rosnąć w siłę, ale i przynosić hajs klanowi, który go odbiera za pobieranie misji od potrzebujących. Ta należała do... No ciężka do klasyfikacji. Mogłaś podjąć się zabójstwa, więc na pewno nie była najprostsza. Aktualnie zlecona misja nie posiadała wielu szczegółów - można się było jednak domyśleć czemu, otóż dlatemu, bo pewnie ów rodzina planowała i tak spotkać sięz wysłanym ninja na ich tereny, a dokładnie do ich przybytku.
Na szczęście młodej brunetce strach był obcy, więc nie zamierzała dłużej o tym myśleć. Zdecydowanie i szybko po odczytaniu zlecenia podjęłaś się go, co zostało skwitowane podbiciem papierów przez urzędniczkę, która zostawiła ci zwój, mogłaś go skitrać. Kiwnęła przecząco głową na twoje pytanie - reszta zadania należała już do ciebie. Widocznie zwój został przysłany niedawno, nie dostarczony osobiście.
Jako ta, która była kąpana w gorącej wodzie, natychmiast wyszłaś kierując swe kroki w kierunku zleconego miejsca. Było mroźne południe, późne południe, które nigdy nie zwiastowało niczego dobrego, jednak miasteczko znałaś, więc szybko trafiłaś do osady Shimo, który wydawał się niemalże opustoszały. Widać było, że ludzie byli mocno zajęci swoimi sprawami, szczególnie po ostatnich wydarzeniach. Teraz tylko jedno - dokąd kierujesz się dalej?

Zapraszam tutaj - możesz korzystać z opisu przybytku z tego co widzisz lub co chcesz zobaczyć.