Granica Lasu, Atsui i Tsurai

Yujiro

Re: Granica Lasu, Atsui i Tsurai

Post autor: Yujiro »

0 x
Awatar użytkownika
Ichirou
Posty: 3911
Rejestracja: 18 kwie 2015, o 18:25
Wiek postaci: 35
Ranga: Seinin
Krótki wygląd: Chodzące piękno.
Widoczny ekwipunek: Hiramekarei, gurda, fūma shuriken, torba, dwie kabury
Lokalizacja: Atsui

Re: Granica Lasu, Atsui i Tsurai

Post autor: Ichirou »

Matsumichi spotkał godnego przeciwnika, który nie tylko był w stanie nadążyć za jego prędkimi ruchami, ale też sprawić poważne problemy i wyrządzić dotkliwe szkody. Starcie utrzymane było na najwyższym poziomie i wystąpiła obustronna wymiana ciosów. Kaguya ze swym potężnym wiertłem był w stanie robić wiele zamieszania, niszcząc za każdym razem swoje bliskie otoczenie. Oberwało się przy tym eleganckiemu kocurowi, który jednak nie odpuścił i dopiął swego celu, wyprowadzając serię potężnych ciosów, które wreszcie zdołały się przebić przez solidny, kościany pancerz. Bezpośrednią konfrontację wykorzystał Ichirou, który pojmał wroga swoim piachem, chociaż ten wciąż się opierał, stwarzając kolejne problemy i tym razem przebijając stopę kocura jedną z kości, która właśnie wyszła z posadzki.
Sytuacja miała swoje złe i dobre strony. Stan kociego szermierza nie był najlepszy, ale z drugiej strony wreszcie udało się pojmać skurczysyna z wiertłem. Teraz należało dokończyć dzieła, zanim tamten wywinie się z pułapki.
Posłał cały piach, jaki tylko miał przy sobie i jaki znajdował się w okolicy naprzód, wkładając w niego jak najwięcej chakry i starając się wykrzesać z niego maksimum możliwości. Ten z imponującą prędkością miał spętać kończyny, a ułamek sekundy później całe ciało wroga. W ten sposób miała powstać pustynna trumna, najbardziej masywna i utwardzona jak bylo to tylko możliwe. Odsłaniała jedynie głowę oponenta. Nie bez powodu.
Matsumichi nie mógł zmienić swojej pozycji. Był zmuszony utrzymać walkę w zwarciu, przede wszystkim grając na czasie i pozwalając powiernikowi paktu na uskutecznienie jego planów. Wykonał więc Mikazukigiri, wyprowadzając wymachy dwoma ostrzami na różne strony, by w ten sposób zablokować nadchodzące ciosy, a przy tym poranić przeciwnika. W razie potrzeby skupiał się głównie na zbijaniu kościanego wiertła, a gdy wreszcie pojawi się okazja i rywal zostanie schwytany w piaskową trumnę, wykona poziomy atak, jednocześnie tnąc dwoma szablami, tworząc coś w rodzaju kleszczy. To miało rozdzielić głowę kościanego wojownika od reszty jego ciała.
Asahi nie zamierzał odpuszczać. Bez względu na powodzenie działań jego kompana zamierzał wykonać technikę będącą dopełnieniem stworzonej przed momentem trumny. Wystawił przed siebie niezranioną dłoń i zaraz po tym zacisnął pięść, prowadząc do implozji, która miała zmiażdżyć cholernego wroga. W razie ewentualnych problemów Ichirou zamierzał po prostu cofnąć się o krok i osłonić ścianą korytarza.
  Ukryty tekst
0 x
Obrazek
KP PH bank głos koty dziennik
Yujiro

Re: Granica Lasu, Atsui i Tsurai

Post autor: Yujiro »

0 x
Awatar użytkownika
Ichirou
Posty: 3911
Rejestracja: 18 kwie 2015, o 18:25
Wiek postaci: 35
Ranga: Seinin
Krótki wygląd: Chodzące piękno.
Widoczny ekwipunek: Hiramekarei, gurda, fūma shuriken, torba, dwie kabury
Lokalizacja: Atsui

Re: Granica Lasu, Atsui i Tsurai

Post autor: Ichirou »

Piach zaciskał się coraz bardziej na ciele wroga, jednak ten zdążył jeszcze wyprowadzić ostatni cios. Atak za pomocą wiertła był zbyt silny, by wprawiony szermierz mógł sparować go swoją szablą. W efekcie bok Matsumichiego został mocno rozorany, a on sam zniknął w charakterystyczny sposób, nie mogąc kontynuować już dalej walki. Jego rany były dotkliwe, ale chyba jeszcze nie całkowicie śmiertelne. Jedno było pewne - powrót do stanu pełnego zdrowia zajmie mu trochę czasu. Swoimi działaniami jednak zasłużył sobie na odpoczynek.
Ichirou pozostał zatem sam, ale miał już przeciwnika w garści, a raczej w trumnie, chcąc być precyzyjnym. Kiedy los starcia był już praktycznie przesądzony, Sabaku mógł ujrzeć twarz pojmanej osoby, którą okazała się ta sama dziewczyna, którą uznał wcześniej za niewinną i puścił wolno. Przedtem chciał mieć czyste sumienie, zachować choć trochę moralności i dać pozornie niczemu winnej osobie możliwość rozpoczęcia nowego życia. Mocno się jednak przeliczył i popełnił duży błąd, pozwalając komukolwiek tego dnia odejść. Nie powinien okazywać litości.
Rozzłoszczony ujrzanym widokiem, zacisnął już bez wahania pięść, miażdżąc ciało schwytanej Kaguya. Utrzymywał ją w tym śmiertelnym uścisku dobrą chwilę, by upewnić się, że dziewczyna na pewno odeszła z tego świata.
Na koniec zwolnił piasek i odetchnął ciężko, rozglądając się po pobojowisku. Zapłacił własnymi siłami oraz zdrowiem swego towarzysza za słabość, którą okazała się pozostała krzta moralności brązowowłosego. Gdyby już wtedy zabił dzieciaka bez wyrzutów sumienia, teraz uniknąłby wielu problemów. No ale trudno. Ważne, że jakoś przebrnął przez to wszystko.
Jego zasoby chakry były mocno nadszarpnięte, zranione wcześniej ramię wciąż nie było zbyt sprawne. Odpoczynek był wskazany, ale Asahi odłożył go w czasie o jeszcze kilka chwil. Wpierw musiał się upewnić co do tego miejsca. Przeszedł się ostrożnie po sali, uważnie rozglądając się po niej i zbierając po drodze piach do gurdy. Nauczony doświadczeniami, postanowił szorować częścią swego piachu kilka metrów przed sobą. Jeżeli więc miał kolejny raz natrafić na cholerną żyłkę z notką wybuchową, to tym razem detonacja powinna wystąpić w bezpiecznej odległości.
Czym było wnętrze drzewa? Czy znajdowały się tutaj jakieś ślady innych Kaguya? Czy była to w ogóle kryjówka renegatów, czy jedynie wcześniej przygotowana pułapka? Tego chciał przekonać się w pierwszej kolejności.
0 x
Obrazek
KP PH bank głos koty dziennik
Yujiro

Re: Granica Lasu, Atsui i Tsurai

Post autor: Yujiro »

0 x
Awatar użytkownika
Ichirou
Posty: 3911
Rejestracja: 18 kwie 2015, o 18:25
Wiek postaci: 35
Ranga: Seinin
Krótki wygląd: Chodzące piękno.
Widoczny ekwipunek: Hiramekarei, gurda, fūma shuriken, torba, dwie kabury
Lokalizacja: Atsui

Re: Granica Lasu, Atsui i Tsurai

Post autor: Ichirou »

Wbrew pozorom i wbrew posiadanemu przydomkowi, Ichirou wcale nie był sadystą. Czynienie większej masakry niż było to konieczne nie dawało mu jakieś szczególnej radości. Z drugiej jednak strony przeobrażanie wrogów na krwawą miazgę nie wzruszało go, a uśmiercanie kolejnych Kaguya dawało mu pewne poczucie tryumfu i dopłniania swojej zemsty. Na ogół więc tak, czuł się dobrze masakrując kościanych żołnierzy, jednakże nie wynikało to z samego wyrządzania bólu i krzywdy, lecz z podkreślania swojej wyższości, umacniania dominacji Sabaku nad znienawidzonym szczepem.
Zadowolenie trwało jednak króciutką chwilę. Brązowowłosy shinobi nie przybył tu po to, by uśmiercić pojedynczego przeciwnika. Cała przeprawa do tego cholernego lasu nie była tego warta. Szukał przecież czegoś więcej. Chciał dotrzeć do wspomnianej w liście kryjówki renegatów, by zniszczyć ją i zdusić w zarodku ruch oporu dla nowej władzy Atsui. Pierwsze wrażenia z przeszukiwań komnaty wydrążonej w wielkim drzewie nie przyniosły jednak niczego pozytywnego. Wydawało się, że nic tu nie ma. Czyżby tutejsza miejscówka była jedynie wcześniej przygotowaną pułapką?
Irytacja narastała. Sentoki obecnie miał prawo czuć się wychujany. Nerwowo rozglądał się po całym pomieszczeniu, zaglądał w różne jego zakamarki, ale nie zdołał spostrzec niczego wartego uwagi. Kurwa.
W pewnym momencie jednak zauważył coś, co mogło okazać się tym, czego szukał. Prawdopodobnie jakieś przejście na dół. Należało to rzecz jasna sprawdzić. Może tak ukrywali się pozostali? Na to właściwie liczył.
Aktualne pokłady sił nie pozwalały mu na prowadzenie kolejnego starcia na najwyższym obrotach. Musiał zaatakować raz i skutecznie, wykorzystując element zaskoczenia.
Przygotował niedużą ilość piasku nieopodal zejścia na dół, celem późniejsze otwarcia sobie drogi. Samemu ustawił się jakieś pięć metrów od tego miejsca, chcąc zachować względne bezpieczeństwo. Zaraz po tym z części piasku w swojej gurdzie uformował shurikena wielkich rozmiarów, którego struktura została skompresowana do imponującego poziomu, nadając mu niesamowitą twardość. Sekundą później shuriken ten zawisł w powietrzu, by zaraz po tym zacząć się kręcić wokół własnej osi. Ichirou niezranioną dłonią sięgnął po bombkę świetlną, wziął głęboki oddech i w myślał odtworzył sobie planowaną sekwencję ataku.
Zaraz później zrealizował go w jak najsprawniejszy sposób. Nieznaczne ilości miały wedrzeć się pod klapę (czy cokolwiek to było), by ją unieść i umożliwić przeprowadzenie ofensywy. Jeżeli tylko przejście zostało otwarte, rzucił tam bombkę świetlną, a zaraz za nią miał popędzić z ogromnym impetem wirujący shuriken, który niczym piła obrotowa powinien przerżnąć się przez wszystko na swojej drodze. Asahi zaraz po tym miał nieco zbliżyć się do zejścia na dół tak, aby mieć jakiś wgląd w tamto miejsce i móc kierować dalej swoim wirującym pociskiem, którego zadaniem było ubicie wszystkiego, co tylko znajdowało się w kryjówce.
Gdyby nie udało się podnieść klapy za pomocą luźnego piachu, to po prostu przebił ją swym shurikenem i zaraz za nim wrzucił bombkę świetlną.
Nie miał pewności, czy ktokolwiek się tam znajduje, ale wolał nie ryzykować.
  Ukryty tekst
0 x
Obrazek
KP PH bank głos koty dziennik
Yujiro

Re: Granica Lasu, Atsui i Tsurai

Post autor: Yujiro »

0 x
Awatar użytkownika
Ichirou
Posty: 3911
Rejestracja: 18 kwie 2015, o 18:25
Wiek postaci: 35
Ranga: Seinin
Krótki wygląd: Chodzące piękno.
Widoczny ekwipunek: Hiramekarei, gurda, fūma shuriken, torba, dwie kabury
Lokalizacja: Atsui

Re: Granica Lasu, Atsui i Tsurai

Post autor: Ichirou »

No i chuj w dupę. Wparował z impetem do niewielkiego pomieszczenia na dole, po czym zagotował się złością, kiedy okazało się, że kryjówka jest absolutnie pusta. Kurz sugerował brak jakichkolwiek gości od długiego czasu. Gdzie byli ci wszyscy cholerni Kaguya? Tylko ta mała suka przebywała tutaj? Wielka, kurwa, siedziba renegatów, w której nie było żywej duszy.
Rozzłoszczony zacisnął mocno pięści, a potem syknął z bólu, bo wykonał zbyt nagły ruch zranioną wcześniej ręką. Po pozostałych kościanych skurwysynach nie było żadnego śladu. Nawet kartka, która mogła być wartościową wiadomością, okazała się pusta.
Machnął zdrową ręką, a wirujący shuriken wykonał taniec po całym pomieszczeniu, niszcząc wszystko dookoła. Cokolwiek znajdowało się w tej całej kryjówce, zostało w ciągu kolejnych chwil zdewastowane. Działanie to nie miało większego celu. Ot, wyładowanie przynajmniej części złości, jaka zakotłowała w młodym Sabaku.
Znalezione pieniądze zabrał, uznając je za rekompensatę za nadmierną fatygę. Rezultat tej wyprawy wywołał spory niesmak u Ichiego. Poniesione koszty chyba nie były warte życia jednej, silnej bo silnej, smarkuli. Nie tak to sobie wyobrażał,
podejmując się tego zadania.

Być może kościani mieli się dopiero tutaj zebrać. Cholera wie. Na tę ewentualność postanowił sprawić im niespodziankę.
Na środku wielkiej komnaty ułożył za pomocą piasku napis "I TAK WSZYSCY ZGINIECIE", którego celem nie była do końca groźba.
Chodziło o to, by Kaguya byli świadomi, że ta placówka jest całkowicie spalona, bo wiedzą o niej Sabaku. W ten sposób zapobiegł wykorzystaniu przez nich tejże kryjówki i zmusił do odnalezienia nowej, co w Tajemniczym Lesie nie było zbyt bezpieczne. Opuszczając wnętrze drzewa, na korytarzu przygotował pułapkę podobną do tych, które już kilka razy napotkał.
Żyłka i notka umieszczone tuż przy podłodze w możliwie niewidoczny sposób.

Wyszedł na zewnątrz i usiadł na trawie, zaraz przy pniu wielkiego dębu. Nie mógł ignorować zranionej ręki w nieskończoność, a przyczyn czysto logistycznych nie mógł teraz skorzystać z opieki medycznej swojego klanu. Przywołał więc znajomą mu kotkę, która powinna postawić go na nogi. Przyłożył zraniony kciuk do ziemi i wyzwolił chakrę, a sekundę później tuż obok w chmurce dymu pojawiła się Yuko.
- Jak się trzyma Matsumichi? - zapytał w pierwszej kolejności, zainteresowany losem kompana.
- Już się nim zajęłam. Potrzebuje czasu, ale wykuruje się. Po co mnie przyzwałeś? - zapytała, kręcąc ogonem i nie ukrywając niezadowolenia. Była przecież kocią damą i nie przepadała za byciem na usługach u kogoś.
- Mi też się trochę oberwało. Ech, odwiedzę was niebawem i jakoś się odwdzięczę. Masz moje słowo, Yuko-hime - odpowiedział łagodnie, starając się przypodobać kotce.
- Ciągle tylko obiecujesz i obiecujesz - odparła, zadzierając nosa, po czym westchnęła. - No dobrze... - dodała po chwili z lekki zrezygnowaniem. Jak to ona, nigdy nie mogła zgodzić się za pierwszym razem i zawsze wymagała choćby chwili próśb. Z nieukrywaną niechęcią podeszła do powiernika paktu i położyła dwie przednie łapy na jego zranionym ramieniu, by przelać leczniczą chakrę i zasklepić rany i przywrócić pogruchotane kości do pierwotnego stanu.
- Wystarczy. Nie będę nadużywał twojej hojności - oznajmił Asahi w pewnym momencie, kiedy poczuł, że jego ręka ma się znacznie lepiej.
- Phi. I tak już jej dawno nadużyłeś - odparła z tonem małego focha, odwracając łebek w bok.
Sabaku skwitował jej reakcję lekkim uśmiechem, a ta zaraz po tym zniknęła, wracając z powrotem do swojej krainy.

Ichirou odpoczął przez najbliższy kwadrans, posilając się podróżnym prowiantem oraz uzupełniając zapasy wody. Później uformował swój piaskowy podest, wzniósł się wysoko ponad drzewa i ruszył w stronę Kinkotsu. Nie był do końca zadowolony z przebiegu tej wyprawy, no ale trudno. Powoli zaczynał przyzwyczajać się do tego, że nie wszystko idzie zgodnie z jego myślą.

[zt]
0 x
Obrazek
KP PH bank głos koty dziennik
Awatar użytkownika
Tatsuo
Postać porzucona
Posty: 547
Rejestracja: 2 lut 2020, o 23:16
Wiek postaci: 29
Ranga: Doko
Krótki wygląd: Długie rude włosy opadające swobodnie na ramiona, blizny od oparzeń na prawej stronie twarzy.
Widoczny ekwipunek: Płaszczyk i przyczepiona do niego biwa.
GG/Discord: Kraze#5092
Multikonta: Don Patch | Fujiko

Re: Granica Lasu, Atsui i Tsurai

Post autor: Tatsuo »

Obrazek
Skarb pustyni [ C ]
17 / 30
Douhito Shinsu
Podróżujesz po prowincji i zapuszczasz się tutaj, gdzie praktycznie nic nie ma? – Czyżby Shinsu był aż tak zdesperowany, aby udać się do wioski oddalonej o dwa dni drogi od największej osady w Tsurai, tylko po to, żeby znaleźć pracę na jakimś wypasie owiec czy zbieraniu owoców pieprzu czarnego? Brzmiało to co najmniej dziwnie, ale ludzie wyprawiają wiele niespotykanych rzeczy, które się zwykłym obywatelom nie śnią. Baku zlustrował pokazany przez Shinsu dokumenty i tylko sobie coś zanotował, a następnie odstawił swój kajecik do torby znajdującej się na plecach. – Właź na wóz. Nie waż mi się nic ukraść, bo ci wyrwę te twoje okropne ręce i rzucę hienom na pożarcie. Zobaczymy co z tobą zrobić w obozie. – W zasadzie Shinsu mógłby się do czegoś przydać, ale to byłaby niepotrzebna strata energii dla niego, skoro pewnie większość zwykłych roboli ma umysł na poziomie Boko. Jeżeli chłopak się posłuchał, mógł ulokować się na niezbyt dużym wozie transportowym, siedząc pośrodku kilku innych roboli, których rozmowy wcale nie opiewały intelektem, ale co zrobić.

Już po niedługim czasie od wyruszenia z osady, gdy wszystkie potrzebne toboły i skrzynie zostały załadowane, Shinsu wraz ze swoją nową załogą dotarli do obozu rozbitego zaledwie kawałek drogi stąd. Kilka namiotów, rozstawione przypadkowo ławki czy inne pakunki, a także wszędzie rozlokowane narzędia do kopania i przecinania lasu. Człowiek mógłby się zastanowić, dlaczego robią tak wielkie zapasy, skoro osada leży dobre kilka godzin przejażdżki od obozu, ale w sumie po co miałby się nad tym zastanawiać. Robole od razu zeskoczyli z wozu, ściągając z niego przywiązane torby i inne rupiecie, lecz dla Shinsu'a z pewnością o wiele ciekawszą osobą była kobieta trzymająca w swym ręku mały zwój, rozwinięty w niewielkim stopniu. Jej blond włosy, wychodzące spod kaptura, który przez wzmożony wiatr postanowiła założyć, wręcz idealnie komponowały się z żółcią piasku. Istna Sabaku!

Przynieśliśmy nieco zepsutego jedzenia – powiedział Baku do swojej przełożonej, podchodząc do niej z drugiego wozu. Jakoś nie wyobrażał sobie siedzenia z Dohito w jednej przestrzeni. Mogłoby to się skończyć dość... wybuchowo. 
Widzę. Zepsutego? – Zdziwiła się spoglądając z zaciekawieniem na Shinsu'a. Trudno byłoby się nie domyślić, że chodzi o niego.
Dohito. – Rzucił ozięble.
A to twoja rodzina widzę. Kuzyn?
Kuzyn, którego chciałabyś własnoręcznie udusić.
Achaha, no. Rozumiem. – Zaśmiała się, podchodząc wreszcie do Shinsu'a, którego kolej na zejście z wozu wreszcie nadeszła. Przyłożyła swoją dłoń do czoła, chcąc tym samym zasłonić promienie słoneczne docierające do jej oczu i podniosła nieco głowę, spoglądając na mężczyznę. – No hej. Co tam u ciebie. Przybyłeś kopać rowy i ciąć gałązki? Musi ci się nudzić w tym Kozan, od kiedy już dobrze między wami, co nie? – Szturchnęła ramieniem Baku, który nie zamierzał nic więcej odpowiadać, stojąc naburmuszony. – Czy przybyłeś dokopać swojemu kuzynowi? Chętnie bym ci w tym pomogła, bo mnie też nieco irytuje.
  Ukryty tekst
0 x
Obrazek
Awatar użytkownika
Shinsu
Posty: 811
Rejestracja: 18 kwie 2021, o 10:40
Wiek postaci: 23
Widoczny ekwipunek: Dwie torby u pasa.
GG/Discord: Shins#7007

Re: Granica Lasu, Atsui i Tsurai

Post autor: Shinsu »

Poprzedni post: http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 38#p174738
  Ukryty tekst
0 x
Awatar użytkownika
Tatsuo
Postać porzucona
Posty: 547
Rejestracja: 2 lut 2020, o 23:16
Wiek postaci: 29
Ranga: Doko
Krótki wygląd: Długie rude włosy opadające swobodnie na ramiona, blizny od oparzeń na prawej stronie twarzy.
Widoczny ekwipunek: Płaszczyk i przyczepiona do niego biwa.
GG/Discord: Kraze#5092
Multikonta: Don Patch | Fujiko

Re: Granica Lasu, Atsui i Tsurai

Post autor: Tatsuo »

Obrazek
Skarb pustyni [ C ]
19 / 30
Douhito Shinsu
Kobieta aż się roześmiała, słysząc idealną ripostę Shinsu'a na to, co do niego gadał Baku. Widać było, że w celu dogadania się z nią, trzeba być osobą otwartą, czasami nawet pyskatą, ale chyba nikt z grupy archeologicznej stacjonującej w tym niewielkim obozie nie był wyjątkowo poważny. Trudno takim być, skoro znajdujesz się w miejscu oddalonym od reszty cywilizacji. To prawie jakbyś był wyrzutkiem, choć z pewnością praca tutaj, o ile zostanie poprawnie wykonana, wpłynie na rozgłos dwudziestolatka w jego rodowej osadzie. – Nigdy nie byłam przekonana, że wie, co dobierać dobrego. Chyba dlatego wciąż stołuje się w pracowniczym garze. – Uderzyła otwartą dłonią o plecy swojego kompana, chcąc z niego wydusić jakiekolwiek słowo, ale ten jedynie cicho mruknął, a następnie usunął się w cień, mówiąc, że niby idzie sprawdzić zapasy. W sumie taki był jego obowiązek, więc nie ma się co dziwić, że nie zamierzał kontynuować tej bezproduktywnej rozmowy. 

Przygód i ciekawych zleceń. Ano nie mamy tutaj shinobich. Władze sądzą, że nie jest nam potrzebne wsparcie, skoro i tak tutaj niczego nie uświadczymy, a to przecież głupota, co nie? W końcu byś się tutaj nie zapuszczał, jeżeli nic by tu nie było. – Kora uśmiechnęła się szyderczo w kierunku Shinsu'a, dając mu do zrozumienia, że chyba jednak podejrzewa to, że dwudziestolatek nie pojawił się tutaj przypadkiem. To już musiałby być prawdziwy zbieg okoliczności, że przez tyle tygodni nikt nowy tutaj nie zawitał, poza szukającymi wrażeń osobnikami z Hyuo, a teraz nagle, gdy coś się zaczęło dziać, to zjeżdżają się tutaj ludzie. – A może ty też jesteś wędrownym handlarzem, jak tamten, co chciał nam sprzedać mistyczną wodę z górskiego źródła Morskich Klifów? Taki jeden się wariat nam ostatnio przewinął, ale ja to bardziej wysuszona jestem. Zresztą handlowanie wodą mogłoby być pewnie podciągnięte pod jakąś wymyślną zasadę, skoro nie był obywatelem. – W końcu woda pitna na terenie Unii jest za darmo jedynie dla prawowitych mieszkańców, a reszta musi płacić, aby mieć do niej dostęp. – Dobra, chodź. – Mówiąc to ruszyła ręką, obracając się na pięcie, a sama ruszyła w kierunku parawanów rozwieszonych na drewnianych palach, które chronić miały przed słońcem.

Już po kilku sekundach w miejscu tym powstały trzy formacje piaskowe, utwardzone na tyle, aby można było na nich usiąść, jak uczyniła to też Kora, która na drugą z nich położyła zwój do tej pory trzymany w dłoni. – Dzisiaj chłopy mają wolne, bo raz na jakiś czas mogę im pozwolić, a jutro mieli wyruszyć w stronę lasu. Nie chcę tracić mojego małego, biednego Haretsu, a ciebie jakoś specjalnie nie boję się stracić. – Wzruszyła ramionami, chichrając się cicho pod nosem. – I tak cię nie znam. Wracając. Jeden z nich stwierdził, że w końcu natknęli się na coś, co nie jest lianą, ani żadną trawą, ani żadnym kwiatem. Szok, co nie? Ponoć w końcu mamy coś, co może się nam przydać, abyśmy pokazali, że nasze wykopaliska i eskapady do lasu mają sens. Ja ze swoim piaskiem średnio sobie w lesie bym poradziła, a w zasadzie, to nie powinnam się tam udawać. Pierwsza zasada dowództwa - wykorzystuj innych, kiedy tylko możesz. Moja ulubiona zasada, bo sama ją wymyśliłam. Rozumiem, że mogę cię wykorzystać? Dalibyśmy ci z kilku chłopa, aby coś ci pomogli, ale oni to tacy mało rozumni. Ja osobiście wolę z nimi nie gadać, jak nie muszę, bo mówią jakby po inszemu. Może dogadaliby się z tymi potworami z lasu, to będą ci służyć za jakichś tłumaczy.
  Ukryty tekst
0 x
Obrazek
Awatar użytkownika
Shinsu
Posty: 811
Rejestracja: 18 kwie 2021, o 10:40
Wiek postaci: 23
Widoczny ekwipunek: Dwie torby u pasa.
GG/Discord: Shins#7007

Re: Granica Lasu, Atsui i Tsurai

Post autor: Shinsu »

  Ukryty tekst
0 x
Awatar użytkownika
Tatsuo
Postać porzucona
Posty: 547
Rejestracja: 2 lut 2020, o 23:16
Wiek postaci: 29
Ranga: Doko
Krótki wygląd: Długie rude włosy opadające swobodnie na ramiona, blizny od oparzeń na prawej stronie twarzy.
Widoczny ekwipunek: Płaszczyk i przyczepiona do niego biwa.
GG/Discord: Kraze#5092
Multikonta: Don Patch | Fujiko

Re: Granica Lasu, Atsui i Tsurai

Post autor: Tatsuo »

Obrazek
Skarb pustyni [ C ]
21 / 30
Douhito Shinsu
Kobieta uśmiechnęła się na odpowiedź Shinsu'a o to, skąd dowiedziała się o wykopkach. Bardziej była dumna z siebie, bo bardzo ucieszył ją fakt, że tak dobrze potrafi czytać ludzi, a raczej mało interesował ją faktyczny powód, dlaczego tutaj przybył, skąd się dowiedział i czego faktycznie tutaj chce, ale skoro nie miał oficjalnego pisma od władz wioski, to mogła podejrzewać, że jednak nie chodziło tutaj o rządowe wsparcie prac badawczych. – W takim razie ja uznam, że w pełni chcesz się oddać naszej sprawie, a ty udasz, jakbyś bardzo chciał tutaj pracować, nie zważając na to, co tam wynajdziemy. Choć... – No dobra, interesowało ją trochę dlaczego Shinsu tutaj przyszedł, ale czasami lepiej wiedzieć mniej niż więcej, przez co tylko zagryzła zęby i wróciła do swojego zwoju, rozwijając go nieco. 

Wiesz co... No różnie ludzie mówią. Jeżeli tam byłoby coś aż tak strasznego, to nas już tutaj by nie było, bo nie sądzę, abym nawet ja dała radę jakimś ogromnym potworom, co to ludzie mówią, że się tutaj przewijają. Dałbyś wiarę, że jakaś staruszka nam opowiadała, że widziała potwora o wielkości największych drzew? Istne wariactwo. – Mówiąc to, przesunęła siłą woli piasek ze znajdującym się na jednej z uformowanych siedzisk zwojem w kierunku dwudziestolatka. Mógł on zauważyć krótką drogę wyrysowaną dość chaotycznie z wieloma kreśleniami, zawijasami i zaczynaniem nawet od nowa. Trudno byłoby sie połapać w tej mapie, jeżeli miałaby dotyczyć jakiegoś większego terenu, choć i teraz nie było zbyt łatwo. – Ile możesz liczyć? Maksymalnie czterech ci dam. Dwóch, co niby widziało skrzynię i jakaś tam dwójka cokolwiek wybierz sobie. Ile musi wrócić? – Zaśmiała się na to jakże dziwne pytanie, wyszczerzając aż ze śmiechu swoje białe ząbki. – A co mnie to właściwie obchodzi. Musi wrócić skrzynia czy tam jakiś posąg czy ja nie wiem co oni znaleźli, bo według jednego to było zupełnie co innego niż mówi drugi. Nawet Ty niekoniecznie musisz wrócić, chociaż przydałbyś mi się bardziej, jeżeli wykonasz to moje małe polecenie. Z drugiej strony też możesz wziąć łopatę i iść kopać rowy, ale nie sądzę, abyś szczególnie chciał to robić. No i dałbyś tylko satysfakcję Baku, a tego chyba nie chcemy. – Mrugnęła porozumiewawczo okiem w stronę Shinsu'a, powstając wreszcie z siedzenia, a wraz z jej wstaniem opadły stworzone z piasku twory. Kobieta wyciągnęła rękę w kierunku mężczyzny, licząc na to, że odwzajemni on jej gest, pokazując tym samym, że wykona powierzone mu zadanie. – Tylko mnie nie liż. To obrzydliwe. – W przypadku, jeżeli członek klanu Dohito zgodziłby się i zabrał powierzony mu zwój, kobieta poleciłaby mu przygotowanie się do wyprawy, a sama ruszy po kilka wybranych przez siebie osób.
0 x
Obrazek
Awatar użytkownika
Shinsu
Posty: 811
Rejestracja: 18 kwie 2021, o 10:40
Wiek postaci: 23
Widoczny ekwipunek: Dwie torby u pasa.
GG/Discord: Shins#7007

Re: Granica Lasu, Atsui i Tsurai

Post autor: Shinsu »

  Ukryty tekst
0 x
Awatar użytkownika
Tatsuo
Postać porzucona
Posty: 547
Rejestracja: 2 lut 2020, o 23:16
Wiek postaci: 29
Ranga: Doko
Krótki wygląd: Długie rude włosy opadające swobodnie na ramiona, blizny od oparzeń na prawej stronie twarzy.
Widoczny ekwipunek: Płaszczyk i przyczepiona do niego biwa.
GG/Discord: Kraze#5092
Multikonta: Don Patch | Fujiko

Re: Granica Lasu, Atsui i Tsurai

Post autor: Tatsuo »

Obrazek
Skarb pustyni [ C ]
23 / 30
Douhito Shinsu
Kobieta jeszcze szerzej uśmiechnęła się, powstrzymując kolejny śmiech. Jej pokazywane emocje były trochę nadwyraz, ale może chciała ugrać miłą panią szefową? A być może taka jest. Kto tam ją wie. – Masz jakieś dziwne pojęcie o wypadach na pustynię. Nie za często chyba wychodzisz z osady, co nie? To ja chyba jednak przyprowadzę ci wielbłądy, skoro takie wielkie wymagania masz co do naszych pracowników. – Dla własnej pewności i uprzedzenia, wytarła swoją dłoń o szaty. Niby nic nie poczuła, ale to jednak dziwne podawać rękę ludziom, którzy wykorzystują je do żucia gliny i przerabiania jej na wybuchowe figurki. Wcisnęła więc trzymany w ręku zwój Shinsu'owi, aby ten mógł się przyjrzeć drodze wskazanej przez kopaczy. Nie prowadziła ona zbyt głęboko w Tajemniczy Las, a właściwie skręcała na północ zaraz po wejściu w bardziej zalesione rejony oddalone od pustyni o może kilometr czy dwa... no może trzy. W końcu na początku takich wypraw należy przeczesać tereny znajdujące się najbliżej pustynnych prowincji, a dopiero stopniowo iść dalej. – Powiem komuś, by ci tutaj dali kogokolwiek. Jak będą ci przeszkadzać, to... to zrób sobie z nimi co chcesz, byle chociaż dwójka do mnie wróciła, bo będziesz za karę mi ich znajdował. I niczego nie ruszaj, chyba że ktoś ci pozwoli. A ja ci nie pozwalam. – Rzuciła na pożegnanie, wskazując jeszcze miejsce, w którym dojdzie do spotkania, a sama udała się celem wyszukania odpowiednich robotników. Już w niedługim czasie Shinsu mógł zauważyć, jak czwórka nieszczególnie wyrośniętych mężczyzn z łopatami i kosami w rękach powoli gromadzi się w wyznaczonym miejscu, w tym także Boko, którego miał szczęście poznać. Cóż. Może się od razu udać na spotkanie z nimi i wyruszenie w stronę pokazaną przez mapę albo wykorzystać chwilę i przejść się po obozie. Czy jednak znajdzie tutaj cokolwiek ciekawego?
  Ukryty tekst
0 x
Obrazek
Zablokowany

Wróć do „Lokacje”

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 2 gości