Shinobi War PBF Naruto

Priorytetem patrząc po ostatniej walce było dla młodego chłopaka wzmocnienie swojego obeznania w technikach natury Katon. Póki co to ona była głównym motorem napędowym jego drogi shinobi. Także jedynie dzięki niej był w stanie dalej żyć. Jego oponent wbrew temu jak potoczyła się walka wyglądał na takiego, który bez problemu byłby w stanie go zabić. Jedynie całkiem dobra znajomość technik Katon zdołała przeważyć szalę na jego stronę. Z tym przekonaniem rozpoczął od krótkiej rozgrzewki próbując zapomnieć o ostatnich wydarzeniach. Nie było to jednak w stanie ich całkowicie stłumić, działało jedynie w tym malutkim procencie, który i tak stanowił zbawienną dawkę dla umysłu chłopaka. Tak wielkie przeżycie jak pierwsze zabójstwo wywarło na nim tak ogromne piętno, że udało mu się na stałe przebudzić Sharingana, a może to nie to? Może to świadomość jak mało dzieliło go od śmierci? To było w tym momencie zupełnie nieistotne. Istotny był trening, które takie rozmyślania jedynie utrudniały. Tak więc totalnie olewając myśli jakie mu krążyły po głowie przystąpił do treningu jak miałby on nie wyglądać. Jednym słowem można by to określić jako pełną improwizorkę bez żadnego planu. Pierwszym punktem programu okazało się dokładne przestudiowanie pieczęci do wszystkich znanych Shinjiemu technik. Może głupie, ale starał się znaleźć jakieś powiązania z naturą. Największymi póki co okazała się pieczęć tygrys co w sumie nawet wydawało się logiczne z niewiadomej przyczyny. Tygrys gryzie Katon w pewnym sensie też, ale od gorąca. Straszne głupstwo, ale co poradzić. Kolejnym punktem programu okazało się dokładne przestudiowanie sposobu w jaki to skupia chakre podczas wykonywania technik tej natury. Nigdy jakoś nie przywiązywał do tego większej uwagi, a było to niezwykle istotnym elementem w końcu musiał wykonywać to poprawnie w najmniejszym calu. Przychodziło mu to całkowicie naturalnie i zapewne dlatego nigdy nie skupiał się na tym elemencie. Gdyby Katon był drugą lub nawet trzecią naturą jaką udało się opanować to może przywiązywałby do tego większą uwagę. Teraz trzeba było to nadrobić. Raz po raz skupiał chakrę szczerze mówiąc bardziej przy tym regenerując siły niż ponosząc jakikolwiek wysiłek fizyczny i analizował co i jak. Rozkładał każdą nawet najdrobniejszą czynność na niemal atomy składające się na logiczną całość. Wykazał się przy tym niebywałą cierpliwością w końcu ile można powtarzać tak żmudną i nudną czynność? Jemu udało się przez 6h. Wyciągnął odpowiednie wnioski i pozostałe 1,5h chwytał za kolejne to liście, które spadły z drzew. Co z nimi robił? Podpalał przy pomocy lekkiego nasycenia chakrą. Trening powszechnie znany, ale za to nadal efektywny. Nie był to jeszcze ten poziom by przejść na trudniejsze rzeczy. Zresztą nie miał takowych pod ręką. Po prostu zadowolił się tym co akurat miał. I palił i palił w końcu zaczęła się tworzyć całkiem spora kupka tego spalonego zielska, ale on nie przestawał. Chodziło mu nie o samo spalenie liścia, a wytworzenie na nim odpowiedniego wzorka. Chciał wyciąć serce znak miłości w jego przypadku do kobiecych piersi. Miłość ta była jednak znacznie większa niż w przypadku przeciętnego mężczyzny. W końcu był chorym człowiekiem - na zboczenie. Nie dbał jednak o to, wyrażał głębie duszy na tych wszystkich popalonych liściach, a przynajmniej się starał zbliżając się z każdym coraz bliżej do postawionego celu. Po 1,5h użerania się z zielskiem wreszcie się udało i mógł zakończyć <3

Trening na dziedzinę Katon B.
0:28 -> 8:28

Gdy już wreszcie skończył, a zajęło mu to koło jakichś 10 minut mógł przystąpić do treningu. Jego celem była nauka techniki Katon: Dai Endan. Silniejszej wersji Katon: Endan. Podczas swojego pobytu w rodzinnym domy zdołał o niej przeczytać, a teraz miał okazję by najzwyczajniej w świecie zając się jej opanowaniem. Wydawała się być to na tyle niezbędne, że brakowało mu w arsenale techniki do których nie musiałby bezpośrednio wykonywać pieczęci lub było ich po prostu mało. Wykonywanie pieczęci uznawał po prostu za niepotrzebną stratę czasu, która tylko dawała przeciwnikowi niepotrzebny czas na reakcję co w świecie shinobi było bardzo niepożądane. Nie zwlekając zbytnio od razu przystąpił do treningu. Czym się różnił od przeciętnego? Najważniejszą jego cechą był po prostu brak pieczęci. Zwykle Shinji przykładał do nich ogromną uwagę poświęcając im całą jedną część. Zazwyczaj nie zajmowała ona jednak więcej niż 30 minut więc z całą pewnością nie można było mówić o wielkiej rewolucji. Zyskany czas poświęcił za to na próby skupienia chakry tak jak w przypadku Katon: Endan tylko właśnie bez pieczęci. Warto przy tym dodać, że wyglądało na to, że sama w sobie technika jest znacznie potężniejsza od pierwowzoru więc i ilość chakry w nią włożona jest większa. Tak więc nie dość, że chodziło o przełamanie swojego rodzaju tabu to na dodatek było to jeszcze trudniejsze. Jednak nie poddawał się. Po prostu próbował i próbował. Gdy już uznał, że rezultaty można by śmiało uznać za zadowalające nadeszła cięższa część. Poprzez nabranie powietrza w płuca należało ową chakrę właściwie uformować a następnie wypuścić. To bez znaków okazało się być całą trudnością związaną z nauką techniki. Jednak nie poddawał się. Trwał przy swoim podejmując raz po raz próby dokonania wydawałoby się rzeczy niewykonalnej. Chwytał się przy tym na pozór wydawałoby się rzeczy niekonwencjonalnych jednak w jego przypadku zdawały się odnosić odpowiednie rezultaty. Jednak wciąż to nie było to. Dopiero teraz wpadł na to by wykorzystać styl wykonania techniki podobny do tego co przy kenjutsu. Istniała bowiem technika którą potrafił, niewymagająca przy tym pieczęci wytwarzająca płomień na ostrzu, który następnie przeradzał się w falę. Zastosowanie odpowiednich analogii wreszcie odniosło odpowiednie rezultaty. Jedyne co nie było zadowalające to siła techniki. Dlatego też resztę treningu spędził na dodawaniu większych ilości chakry, jednak nie musiały to być duże ilości sekretem słabych rezultatów był po prostu jego brak umiejętności w jej odpowiednim formowaniu bez użycia pieczęci. Trening ten trwał i trwał, ale Shinji w końcu zadowolił się tym co uzyskał. Dlaczego? Nie potrafił już osiągnąć lepszych rezultatów. Być może wymagało to po prostu zwiększenia jego zasobów chakry lub lepszej ich kontroli? A może była to wartość graniczna dla tej techniki? Trudno było stwierdzić. Rezultaty i tak były dobre.


Nauka techniki Katon: Dai Endan.
9:30 -> 17:30

Trening Tsubaki no Mai - 10 linijek

Na początek przywołałem wizje sprzed kilkunastu miesięcy. Widziałem ojca, kiedy próbował nauczyć tego mojego brata. Nie wyglądało to specjalnie trudno, wystarczyło naparzać przed siebie kością, aby przeszyła przeciwnika. Jednak wiedziałem doskonale, że w szaleństwie jest metoda i każdy cios, chociaż niezaplanowany, miał swój cel. Musiałem więc postarać się o odpowiednią szybkość, ale i precyzję ciosów. W końcu głupio byłoby nie trafić w takiej szarży. Zbliżyłem się do najbliższego drzewa, a kiedy to nie odpowiedziało mi na moje wezwanie bojowe, wykonałem pchnięcie. A potem drugie. I trzecie, i czwarte. Czas mijał, a ja atakowałem ni to wymyślonego przyjaciela, ni to wroga. Z każdą serią ciosów czułem zmęczenie, ale i większą pewność siebie. Zaczynałem rozumieć o co w tym chodzi. Nie chodziło tyle o trafienie w konkretne miejsce, co przeszycie przeciwnika i zadanie mu takiej liczby ciosów, że nie mógłby się pozbierać. Mijały więc minuty, a ja w każdej z nich próbowałem pokazać drzewu, gdzie jest jego miejsce. Po dwudziestej trzeciej serii ciosów miałem już dosyć. Przerwałem więc rutynę treningową, po czym dałem sobie parę minut przerwy. Zacząłem obserwować niebo. Kumulusy zdawały się nie przemieszczać. Były piękne i potężne. Ocknąłem się po chwili, zaśmiałem sam do siebie, a następnie zakręciłem mieczem w dłoni. Wykonałem kilka serii ataków, które zdawały się być dobre. Uśmiechnąłem się i schowałem bark na swoje miejsce.

Jak Kayumi zdobyła wiedzę o technikach Iryo - wyjaśnienie.

W odpowiedzi, przyciągnęła za nogę jednego z awanturników i muskając dwoma palcami kaftan, rozcięła go i naszym oczom ukazała się niezbyt głęboka rana. Kobieta przyłożyła doń otwartą rękę. Po chwili rana całkowicie zniknęła.
-Teraz ty - wskazała na mniejsze draśnięcie obok. -Skup swoją czakrę w dłoni, i delikatnie dotknij rany. Tylko nie przeholuj, proszę.
Uniosłam dłoń na wysokość oczu i kiedy poczułam wibracje skumulowanej czakry w dłoni, skierowałam ją powoli na ranę. Udało się dopiero za trzecim razem. PIjaczek spał smacznie dalej, nie wiedząc że stał się obiektem treningowym. Przynajmniej nie przeszkadzał.
Próbowałam jeszcze kilka rany na innych awanturnikach. Szło mi coraz lepiej, ale wraz z obyciem w technice, zaczęła pojawiać się pewna wątpliwość.

Trening Katto no Jutsu. 5 linijek +5 bo tak chciałam

Usiadłam na piętach, zrywając lakową pieczęć. Rozłożywszy papier, przeczytałam dokładnie cały opis techniki, kilka razy, żeby dobrze przyswoić sens poszczególnych etapów.
Odłożyłam zwój, skupiając się na swojej prawej dłoni. Według wskazówek, miałam zebrać czakrę w dwóch palcach, wskazującym i środkowym na tyle mocno, żeby móc ją zobaczyć. Początkowo miałam z tym kłopot, bo albo czakra rozpraszała się, albo obejmowała całą dłoń, aż do lekkich poparzeń skóry, jednak po kilku minutach udało mi się opanować tę umeijętność Teraz wypadałoby spróbować coś przeciąć… Mój wzrok padł na rodzinkę dużych chrząszczy, wygrzewających się na słońcu. - Cóż, poświęcenie dla dobra nauki to piękna ofiara - mruknęłam, rozgniatając kolejne głowotułowia. Chitynowe pancerzyki na szczęście pozostały nietknięte; na każdy z nich położyłam liść, i podjęłam pierwsza próbę przecięcia.
. W pierwszym podejściu, i liść i pancerzyk skończyły rozorane bruzdą. Tak samo drugim i trzecim razem, ale już za czwartym ocalał pancerzyk. Uradowana częściowym zwycięstwem, odsapnęłam chwilę, po to ,aby piątym razem osiągnąć całkowite zwycięstwo.
Ukontentowana, zebrałam ręką moje fantomy i wyrzuciłam gdzieś w przestrzeń.