Rozległa pustynia

[Masaru]

Misja dla Toshio
Misja C 25/30

Zabawnie to może wyglądać dla przeciętnego obserwatora, słoneczko przygrzewa dosyć mocno, a dwójka dżentelmenów załatwia swoje interesy. Wyścigi na pustyni to jest to co rozgrzewa do czerwoności kibiców jak i zawodników, prawdziwy sport dla prawdziwych mężczyzn. Tutaj było podobnie, młody Senju i najemnik któremu zapłacili tyle za głowę wcześniej wymienionego że jak by obleciał pole ze dwa razy i nazbierał ziemniaków to by zarobił więcej. To co robili można nazwać prawie sportem, z tą różnicą że jeden chciał zabić swoje przeciwnika i odebrać mu zwój, a ten drugi jakoś nie miał do końca ochoty zostać pociachany. Tak więc wyścig trwał gdzie żadna ze stron nie zamierzała się poddać. Toshiro na prowadzeniu wbiegł na górkę, a potem z niej zbiegał. I tak w kółko, przemieszczał się po wydmach nie nudząc się podróżą. Mógł za to zaobserwować piękne widoczki których u niego nie było. Jego przeciwnik jeśli tak go można nazwać w tym przypadku troszkę od prawej go próbował obiec. Bawiliście się w ganianego, jeszcze dobre 45 minut jak nie więcej. W pewnej chwili młodszy z uczestników wyścigu zbiegając z wydmy o mało się nie zabił. Uratowało go tylko to że zbiegając z niej zwolnił i zrobił to ostrożniej. Bowiem u jej podnóża był bowiem kanion. A raczej strzelina w ziemi długa na dobre 50m, a szeroka na jakieś 10m. Nie szło tego przeskoczyć, chociaż pewnie bohater znał jakaś dobrą technikę która to umożliwiała, ale jego nowy ,,kolega" najwyraźniej ukrywał to że jest szybszy od niego i celowo zachowywał jego tempo ponieważ wiedział o tej przeszkodzie terenowej. W mgnieniu oka wyskoczył zza szczytu wydmy, miał schowaną kamę z łańcuchem do dużej torby z tyłu, a w rękach, a raczej między nimi miał lewitujące w powietrzu 10 kunai. Żeby było lepiej te lewitujące kunai zostały posłane w stronę bohatera. Dało się dostrzec że jednak były do nich przyczepione żyłki czakry, a te żyłki do jego palców. Ostrza zmierzały do chłopaka w dziwny sposób. Mianowicie 3 od prawej i trzy od lewej. Dwa od góry i pozostałe dwa dopiero w niego. Tylko ostatnia dwójka leciała w niego, pozostałe leciały tak że by go mogły trafić gdyby zrobił unik przed tymi dwoma. Ale przecież nasz ciemno-zielono włosy bohater znał kilka sztuczek ninja więc mógł na pewno na to zareagować. Wystarczyło może pozbijać je po prostu, albo postawić jakąś zwykłą barierę, albo co innego. Może liczył na szybkie wyeliminowanie Toshiro? A może to podstęp? Kto to wiem, ważnym było że zawsze pozostawała opcja samobójstwa skacząc do wnętrza ziemi, chociaż mogłaby to być troszkę słaba śmierć patrząc że mówimy tu o kimś kto przyczynił się do zmiany losów bitwy drzewoluby vs czerwone oczka.

[Senju Toshio]

Przed naszym piętnastoletnim ninja kreowała się scena rodem z westernu, gdzie pościgi i strzelaniny odgrywały kluczową rolę w życiu mężczyzny. Zarówno ci wyjęci spod prawa, jak i stróże porządku musieli opierać się bezwzględnemu zjawisku - naturze. Czy to deszcz albo skwar, wyżyny i rozpadliny. Nic nie mogło równać się także z pędem galopującego konia. I gdy Toshio biegł pełen podekscytowania i napływającej adrenaliny, oczywistym było że się męczy. Fajnie byłoby siedzieć na grzbiecie zwierzęcia, dosiadać go i jeszcze lepiej odczuwać każdą sekundę podróży. Nie mógł niestety zapomnieć o swoim ogonie. Ścigany przez nieznajomego z niebezpiecznymi łańcuchami obawiał się mieć go ciągle za plecami. W każdej chwili jego plan mógł odwrócić się na jego niekorzyść. Po części właśnie tak się stało, kiedy uwarunkowania terenu zaskoczyły nastoletniego Senju i miał on przed sobą ziejącą otchłań nie do przejścia. Towarzyszące zaskoczenie sprawiło, że musiał wyhamować i skupić się na złapaniu równowagi. Przyparty do muru od razu zwrócił się ku górnej części piaskowej wydmy, aby zlokalizować zagrożenie. Nie chciał dać się zaskoczyć bardziej niż na to wyglądało. Starał się nie tracić pewności siebie, która utrzymywała jego lęki w ryzach. Miał znakomitą motywację do działania i niezliczone pomysły dzięki wyobraźni. Wzrok obserwujący wszystko, co działo się na przestrzeni kilku sekund podpowiedział mu pewne wyjścia i żadne nie dawało żadnej pewności. Użyte kunai z pewnością były przynętą i miały sprawić, żeby dzieciak ruszył się z miejsca, a właściwie dał złapać się na kolejny ruch. W końcu sam zrobiłby podobnie, żeby w ostateczności złapać swoją ofiarę. Trzymane w ukryciu broń-łańcuchy były priorytetem do zneutralizowania. Ale na razie fakt, faktem musiał martwić się ostrzami, bo jakby nie patrząc, to nimi za chwilę oberwie.
- Tego chyba nie było na mapie. - rzucił z humorem na temat całkiem pokaźnej przeszkody nie do uniknięcia. Znalazł się w potrzasku, ale nie spoczął na myślach o byciu złapanym w żadnym aspekcie.
Pośpiesznie wyjął bukłak z wodą, który skrzętnie pilnował i starał się zatrzymać w nim, jak najwięcej wody. Kluczowym ruchem dłoni, wypracowanym po przez długie godziny treningu, doprowadził do wylania wody przy ujściu. Płynnym pociągnięciem ręki i kontrolowaną w niej chakrą zamieniał substancję w broń. Niczym sprawny szermierz dobywający miecz z pochwy, tak Toshio smagnął nadlatujące w jego stronę noże. Elastyczne narzędzie dodało mu animuszu, więc nie zamierzał stać w miejscu. Ruszył wzdłuż wąwozu, strącając garstki piasku i kamyków w dół. Starał nie patrzeć się w prawo, gdzie w każdej chwili mógł wylądować. Jeśli poprzez swój ruch znalazł się pod ostrzałem innych kunai, wtedy ze skupieniem zamierzał je zbić, jak zrobił to za pierwszym razem. Nie wiedział, jak w tych warunkach zdoła posługiwać się Suitonem i czy żar z nieba nie pozbawi go zaraz wody do kontrolowania. Wodna broń i tak zdawała się być jednorazowego użytku. Po przebyciu paru metrów zamierzał przetestować możliwości kolejnego żywiołu. Jego dziedzictwo i specjalizacja połączone w jedno, potężne zjawisko. Doskonały i ponadczasowy Mokuton. Wykorzystał jego manipulację do stworzenia z niego kładki na drugą stronę. Precyzyjnie dobrał potrzebne mu składniki. Zarówno chakrę Doton, jak i Suiton. Zmieszane ze sobą dawały mu moc manipulacji drewnem. Gdy był już pewny swego, wtedy dotknął podłoża i z pełnym impetem nakierował belkę z jednego końca na drugi. Chciał, żeby zajęło mu to, jak najkrótszy odstęp czasu, żeby nie dać wrogiej jednostce szans na dorwanie go. Na koniec odhaczył jeden z bumerangów i podkręcił go w stronę ścigającego go zbira ku odwróceniu uwagi. Następnie czym prędzej zamierzał pokonać stojącą mu na drodze rozpadlinę, która była kluczem do zgubienia przeciwnika. Miał przynajmniej taką nadzieję.

Chakra: 100% - 15% - 10%

Nazwa

Mokuton no Jutsu: Reberu Shi

Podwyższenie umiejętności klanowych wiąże się z szeregiem nowych możliwości. Przede wszystkim, Mokuton dość znacząco zyskuje na rozmiarach. Można go wykorzystywać zarówno w ofensywie, jak w celach obronnych. Dzięki dość dużej różnorodności technik - teraz można wytwarzać chociażby kolce, pale i niewielkie drzewa - istnieje wiele możliwości. Dodatkowo Senju może pobudzić do wzrostu rośliny w bliskim swoim otoczeniu, jednak ta umiejętność nie posiada zastosowania w boju. Do tego wzrastają również możliwości defensywne, pozwalając użytkownikom na wykonywanie twardszych barier.

Wytrzymałość

Mierna

Szybkość

Słaba

Zasięg

Brak Skupienia

10 metrów

Pełne Skupienie

30 metrów

Wielkość Max.

Szerokość

8 metrów

Wysokość

8 metrów

Długość

8 metrów

Dodatkowe

Przy Braku Skupienia Wielkości wynoszą 1/3 pierwotnej wartości

Koszt Chakry E: 16% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (na turę)

Nazwa

Suiton: Mizukiri no Yaiba

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe

Dowolna powierzchnia wody

Opis Tym razem coś dla szermierzy korzystających z Uwolnienia Wody. Poprzez przyłożenie dłoni do wody, użytkownik może z niej wyciągnąć spore, dobrze ukształtowane ostrze miecza utworzonego z nam wiadomej cieczy. Broń ta jest dosyć wytrzymała i dostatecznie ostra, by pozwolić użytkownikowi na ścięcie młodego drzewka, lecz w zamian łatwo ją uszkodzić za pomocą technik Dotonu - a zetknięcie go z narzędziem naładowanym Raitonem również nie jest dobrym pomysłem.

Wytrzymałość 14
Szybkość 30
Percepcja 41

KONTROLA CHAKRY C
STYLE WALKI: Seido (shurikenjutsu)

POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:
BUKIJUTSU
Shurikenjutsu D
ELEMENTARNE
Suiton C
Doton D
KLANOWE
Mokuton C

[Yujiro]

//Napisz mi na PW gdzie dokładnie jest twój cel podróży, bo nie skumałem za bardzo z całej misji. No i w sumie kim jest Masaru wspomniany w misji. W razie czego GG/PW - lepiej pierwsze, bo tam mnie łatwiej złapać.

Misja dla Toshio
Ranga C
Post 27/30+ Przyparty na skraj wydmy Toshio musiał w końcu zmierzyć się ze swoim przeciwnikiem. Nie mógł całe życie tylko uciekać pozostawiają za sobą lalkarza. Zdziwić mogło jednak wyjęcie bukłaka - czyżby młody shinobi w ostatnich chwilach postanowił skorzystać ze swoich zapasów i nie umrzeć spragniony? Tak mogło się wydawać, lecz ten na szybko utworzył wodny miecz, który zaraz znalazł się w jego dłoni. Jednym szybkim ruchem ręki chciał zbyt lecące w niego ostrze, lecz ten ruch nie był wystarczający. Kunaie lecące wprost w chłopaka zostały odbite, jednak te lecące z góry już nie tak do końca. Jeden został smagnięty ostrzem, drugi zaś jakby przemieścił się w locie kierowany dziwną mocą. Trafił go w lewe ramię wbijając się w ciało, lecz spowodował tylko mały, promieniujący ból. Jeżeli szybko się z tym upora to nie będzie to sprawiało problemu. A tym były pozostałe pociski w liczbie sześciu, które mknęły teraz prosto w niego z dwóch flanek. Rzucił się w bieg strącając piasek, pędząc ku krawędzi ku przetrwaniu, by zaraz utworzyć drewnianą kładkę. W tym momencie przeciwnik zgłupiał, nie miał bladego pojęcia nawet jak na to zareagować. Kunaie wbiły się w początek belki, a sam Toshio przebiegł na drugą stronę wyrzucając za siebie jeden z bumerangów. Kuglarz jednak uniknął pocisku i zaczął biec za swoim niedoszłym celem. Toshio miał jednak nad nim sporą przewagę, ten musiał bowiem obiec dookoła całą szczelinę dookoła - kładka bowiem zaraz po przebiegnięciu Toshio po prostu spadła na sam dół. Dawało mu to trochę czasu, lecz musiał się przygotować, że jego przeciwnik jednak był szybszy i albo w końcu znowu będzie zmuszony do walki, albo dobiegnie do swojego celu. Czy jednak na pustyni mógł na kogoś liczyć?

[Senju Toshio]

Wir walki i rosnąca w zawrotnym tempie adrenalina powodowały w młodym shinobi widoczną ekscytację. Była to dla niego taka euforia, jaką czuło każde dziecko, gdy pierwszy raz jeździło na rowerze. W zasadzie czuł się zaskakująco dobrze, jakby mógł rozwinąć skrzydła i wzlecieć. Niestety był ledwie nastolatkiem, a jego wybujała wyobraźnia podsycała niemożliwe do spełnienia pragnienia. Toshio dyszał z zamysłem, aby odzyskać utraconą energię. Spożytkował ją, aby móc w pełni odeprzeć natarcie przeciwnika. Nie spodziewał się, że pójdzie gładko, ale również z zadowoleniem wpatrywał się w rezultat. Obie strony zostały czymś zaskoczone, a chłopak już kombinował następne posunięcie. Był Senju, a to zobowiązywało do wielkich czynów. Nie mógł dać się zaskoczyć drugi raz przez technikę lalkarza. Kunai szybowały, jakby były czymś uwiązane. Znał ten trik, tyle że w zasadzie on sam mógł użyć ledwie marnego zamiennika - linek. Efekt był podobny, jeśli chciało się w podobny sposób zmylić wroga i nagiąć trajektorię lotu noży. Ciekawa sugestia musiała jednak odejść na dalszy plan, bowiem umysł coraz częściej skupiał się na odczuwalnym pieczeniu. Rana po wstępnych oględzinach - w ciągłym biegu - nie wydawała się poważna. Nie mógł zapomnieć o powstałym rozcięciu, bo oznaczałoby to doprowadzić do zaniedbania. A wtedy na pewno pojawią się komplikacje. Niestety nie miał przy sobie bandaży, które załatwiły by sprawę, dlatego trzeba było posiłkować się materiałem z ubrania. Rozciął na szybko płat tkaniny przy pomocy kunai i najstaranniej, jak umiał obwiązał trafione ramię. Zyskał czas, lecz był zmartwiony tym, iż nie na długo. O ile mógł uciekać dalej i liczyć na dotarcie w zaludnione rejony, to opcja ta była niepewna. Rozległa i ciągnąca się pustynia nie należała do przyjemnych miejsc. Nie był z nią na tyle oswojony, żeby móc wykorzystać powierzchnię na swoją korzyść.
Wtem do głowy wskoczył nieoczekiwanie pomysł. Uśmiechnięta mina była tą, jakiej nie w sposób powstrzymać. Pomyślał, że może się udać. Owocna konfrontacja i raz na zawsze zażegnanie konfliktu było czymś, czego Toshio zawsze się trzymał. Postawienie niemal wszystkiego na jedna kartę. Utworzenie zasadzki. W tym celu musiał oddalić się jeszcze trochę i zgubić z pola widzenia wrogiego lalkarza. Znaleźć odpowiedni teren i kiedy jego przeciwnik zbliży się, krok po kroku realizować założenia. Miał przy sobie kilka metrów linki i bombki do odwracania uwagi. Znał również przydatną technikę, którą zagrzebie się w piasku. Rozpoczął od porzucenia trzech sztuk bombek wybuchowych ku początkowej dezorientacji. Każdą w dwumetrowym odstępie w linii tuż pod wydmą. Wydawała mu się drogą, którą każdy wybierze, aby rozejrzeć się w poszukiwaniu ofiary. Następnie schować się blisko i liczyć, że kuglarz się pojawi. W wypadku bardziej płaskiego terenu celem Toshio będzie rozstawienie bombek w formie trójkąta i zastosowanie ich, jako typowy rodzaj zasłony dymnej. Moment konfrontacji w zamyśle młodego ninja miał opierać się na zaskoczeniu, w którym trakcie unieruchomi nogi rywala stalową żyłką w pierwszej kolejności, a moment później zwieńczy dzieło swoim Mokutonem i zablokuje cały tors wraz z rękami. Przy takim planie chciał kupić sobie jak najwięcej czasu, żeby móc zaatakować wręcz w pozostawione sobie, odkryte miejsca. Uda, brzuch i głowa. Chciał odpłacić się za wcześniejszy kunai, więc liczył na celne trafienia gwiazdkami we wspomniane miejsca. Zamierzał również dodać kilka ciosów pięściami i kopniakami dla oszołomienia.

Chakra: 75% - 10%

W wielkim skrócie akcja zaczyna się od aktywacji bombek, jako dezorientacji wroga, aby następnie wyłonić się z piasku i rzutem gwiazdki z przymocowaną linką manipuluje trajektorią tak, aby obwiązać mu nogi. Najlepiej będąc z metr od lalkarza. Dalej za pomocą Mokutona pozbawić przeciwnika dalszej reakcji i ruchu oplatając drewnem tors i ręce. W taki sposób Toshio odskakuje lekko do tyłu i wymierza w nogi oraz brzuch kilkoma gwiazdkami, a na koniec zwieńcza atak na głowę - ciosem i kopniakiem.

Użyte przedmioty: 3x bombka wybuchowa, 1 shuriken i 2m żyłki, 6 shuriken
Stracone: 1 Bumerang

Nazwa

Mokuton no Jutsu: Reberu Shi

Podwyższenie umiejętności klanowych wiąże się z szeregiem nowych możliwości. Przede wszystkim, Mokuton dość znacząco zyskuje na rozmiarach. Można go wykorzystywać zarówno w ofensywie, jak w celach obronnych. Dzięki dość dużej różnorodności technik - teraz można wytwarzać chociażby kolce, pale i niewielkie drzewa - istnieje wiele możliwości. Dodatkowo Senju może pobudzić do wzrostu rośliny w bliskim swoim otoczeniu, jednak ta umiejętność nie posiada zastosowania w boju. Do tego wzrastają również możliwości defensywne, pozwalając użytkownikom na wykonywanie twardszych barier.

Wytrzymałość

Mierna

Szybkość

Słaba

Zasięg

Brak Skupienia

10 metrów

Pełne Skupienie

30 metrów

Wielkość Max.

Szerokość

8 metrów

Wysokość

8 metrów

Długość

8 metrów

Dodatkowe

Przy Braku Skupienia Wielkości wynoszą 1/3 pierwotnej wartości

Koszt Chakry E: 16% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (na turę)

Nazwa

Sōshuriken no Jutsu

Pieczęci

Brak

Zasięg

Zależy od długości posiadanej żyłki

Koszt

Brak

Dodatkowe Wymaga broni miotanej (nie kunaia) i żyłki|Podczas wykonywania techniki: +10 Percepcji.

Opis Technika pozwalająca na wprowadzenie elementu zaskoczenia w pojedynku. Użytkownik przyczepia do broni miotanych żyłki, za pomocą których - precyzyjnymi ruchami palców - jest w stanie kontrolować lot oręża. Dzięki temu można na przykład sprawić, że rzucone shurikeny, których przeciwnik uniknął, zaatakują go ponownie, albo broń poleci za róg, gdzie ukrywa się nasz przeciwnik. Skuteczne, lecz wymaga dobrej orientacji w terenie. Na jedną rękę przypada 5 żyłek z małymi brońmi/1 żyłka z dużą.

Wytrzymałość 14
Szybkość 30
Percepcja 41 +10

KONTROLA CHAKRY C
STYLE WALKI: Seido (shurikenjutsu)

POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:
BUKIJUTSU
Shurikenjutsu D
ELEMENTARNE
Suiton C
Doton D
KLANOWE
Mokuton C

[Yujiro]

Misja dla Toshio
Ranga C
Post 29/30 Szybki ruch ostrza, dźwięk rwanej tkaniny i jej kawałek w dłoniach młodego shinobiego. Zaraz potem na jego ramieniu pojawił się bardzo prowizoryczny opatrunek, ale taki był lepszy niż żaden, bo chociaż trochę tamował krew. Czasu jednak nie było za wiele na ucieczkę w zaludnione tereny, przeciwnik zdawał się spokojnie zmniejszać dystans pomiędzy nimi, a to nie zwiastowało nic dobrego. Głównie z tego powodu, że walka wywiąże się nim Toshio znajdzie się w bezpiecznej oazie, pomiędzy innymi ludźmi. Po stronie shinobiego stały jednak wysokie wydmy, na które co jakiś czas trzeba było się wdrapać i zbiegać. Jeżeli chciał zastawiać pułapkę to było jedno z najlepszych do tego miejsc. Musiał to jednak zrobić dosyć szybko po tym, jak przebiegł kładkę. Nie chciał bowiem tracić czasu i odległości jaka ich dzieliła, stąd też za pierwszą nadającą się wydmą zaczął ustawiać swoje małe zabawki na miejscach. Spieszył się jak tylko mógł, sprawdzając ułożenie wszystkiego, po czym sam postanowił zniknąć na tle pustyni. Minęła minuta, może trochę więcej, jak zjawił się przeciwnik - okazywało się że nie dzieliło ich tak sporo, jak mógł sądzić młody shinobi. Nastąpił wybuch - trzy pojedyncze eksplozje co pewną odległość, na co kuglarz zareagował instynktownie cofając się w dół wydmy. Od razu zaczął się rozglądać za przeciwnikiem, chciał odskoczyć w bok, ominąć pułapkę i dalej kontynuować pościg, ale zaskoczył go widok chłopaka wyłaniającego się spod piasku, od którego ciągnęła się żyłka. Ciągnęła się? Tak, gdyż zdążył już wymierzyć swoją gwiazdką, która oplotła się dookoła nóg przeciwnika. Ten miał jednak ręce wolne, od razu dostosował się do sytuacji i postanowił wykorzystać tą samą technikę, co poprzednio. Nie mogąc się ruszyć z miejsca kama zdawała się być po prostu bezużyteczna w tej chwili. W czasie, gdy chłopak wiązał kuglarzowi nogi swoim żywiołem, ten wyciągnął za pomocą nitek kunaie z kabury i pokierował prosto do góry, by nie zostały złapane przez drewno. Odskakując do tyłu Toshio widział nadlatujące pociski i musiał się przed nimi obronić, lecz najpierw posłał w brzuch przeciwnika dwie gwiazdki - na tyle starczyło mu czasu. Te wbijając się w kuglarza delikatnie zamroczyły torem ruchu kunaiów, ale te nadal leciały w stronę chłopaka. Gdyby ten ze sobą wziął lalkę mogłoby być cienko, bo te miały dużo większą możliwość ofensywy niż proste pociski. Dzieliła ich odległość trzech metrów, pociski były metr od Toshiego - jeden kunai był wycelowany w jego głowę, dwa pozostałe w nerki lecąc lekko po łuku uniemożliwiając mu unik na boki. Kuglarz mógł zmieniać tor ich lotu, więc te i tak na dużo się nie zdadzą.

[Senju Toshio]

Jako, że prawdziwy ninja nigdy nie zdradza swoich sztuczek, tak teraz niemal popisowy numer Toshio miał mu sprawić przyjemność. I chociaż powinien już wyrosnąć z pobłażliwego i niewinnego traktowania walk, to nadal młody wiek nie pozwalał mu na kroczenie własną ścieżką. Ku zaskoczeniu swego przeciwnika doprowadził do jego uwięzienia, co odbiło się późniejszym sukcesem na splątaniu go Mokutonem. Włożył w swoje Kekkei Genkai całe serce i jedynym powodem do niezadowolenia mógł być już tylko przeciwnik. Nie chciał sparzyć się, wiedząc iż jego oprawca bez trudu oswobodzi się za pomocą czystej siły fizycznej. Mimo to rozpoczął zmagania i postawił na szali to, co powinien postawić porządny shinobi. Nie bać się zaryzykować, żeby tylko uzyskać miarodajny efekt. Takim mógł cieszyć się chłopak, ale nie na długo. Byłby naprawdę wielkim szczęściarzem, gdyby udało mu się pokonać przeciwnika za jednym podejściem. W tym właśnie mógł tkwić haczyk, a podstępów obecnie jest niezliczona ilość. Podejrzliwości należało jednak zostawić na bok i skupiać się nadal na pojedynku. Młody Senju pragnął wyjść z niego żywo i zwycięsko. Teraz mógł już jedynie zwiększać zakres rażenia działań. Być co i rusz bardziej bezwzględnym niż tylko uprzykrzanie czy irytowanie faceta, którego miał przed sobą. W zanadrzu posiadał odpowiednią technikę, która oswobodzi go z niezręcznej sytuacji bycia zranionym po raz kolejny. Jak już wspominał, nie może pozwolić sobie na drugi raz z tą samą sztuczką przeciwnika. Lalkarz będzie pod niemałą presją i Toshio dopilnuje, żeby żałował swoich decyzji. Zanurkował w odmęty piaskownicy z ciałem i rękami ułożonym typowo pod zejście do wody. W głębinach ziemi człowiek nie odczuwał na szczęście większego dyskomfortu. Charakterystyczne mogło być odczuwanie lekkich wibracji dźwięku przy poruszaniu się elementów na powierzchni. Toshio zamierzał pozostać w ukryciu wystarczająco długo, żeby przeciwnik nie wiedział, gdzie skierować swoje kunai i je zatrzymał. Wtedy zdając się na osąd swojej percepcji i podstawowej wiedzy o położeniu faceta, wyłonić się obok niego i z przygotowaną już kolejną techniką momentalnie zadać poważny cios. Tylko dzięki temu nie będzie zdany na łaskę i ściganie.
- A maaasz!
Zaraz po złożonej pieczęci ptaka i posłaniu kolców w nogę i bok dobywa kunai na wszelką ewentualność. Nastolatek wprawdzie nie był świadom z kim ma do czynienia, ale jeśli ten uwolni z siebie całą moc, będzie mu potrzebna każda krzta własnych umiejętności. Gotowy był odskoczyć lub znaleźć kolejną lukę w obronie, żeby dokonać dźgnięcia lub rzutu nożem. Musiał doprowadzić do tego, aby zmniejszyć potencjał wroga, a najlepiej uniemożliwić mu dalszy ruch. Rana na barku podpowiadała mu to, co oczywiste. Jeśli uszkodzi mięśnie mężczyzny, to uzyska zamyślony cel i ruszy dalej w swoja podróż. Musiał tylko wytrzymać własną presję, ciążące na nim limity. Stanie się wytrzymalszy i jeszcze pewniejszy, niż jest obecnie.

Chakra: 65% - 10% - 10%

Użyte przedmioty: Kunai (w dłoni)
Stracone: 1 Bumerang, 3 bombki wybuchowe, 3 shuriken, 2m żyłki

Nazwa

Doton no Jutsu

Pieczęci

Brak

Zasięg

Dowolny

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (1/2 na turę)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Jedna z prostych technik Dotonu. Polega ona na wytworzeniu dziury w ziemi, do której szybko wskakujemy, a następnie przemieszczamy się pod ziemią. W ten sposób można uniknąć ataku i zarazem zaatakować niespodziewanie przeciwnika. Dzięki temu można zadać ostateczny cios, albo oszałamiający na tyle, że dalsza walka będzie problemem dla ofiary.

Nazwa

Doton: Doryūsō

Pieczęci

Ptak

Zasięg Max.

10 metrów

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za 2 kolce)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Ofensywna technika Dotonu niskiej rangi. Polega ona na wytworzeniu włóczni/kolców z ziemi, które wbijają się w ciało przeciwnika. Choć techniki można stosować ofensywnie, można też czasem się nią bronić. Dużym plusem tego Jutsu jest to, że kolce mogą wyrastać ze ścian, ziemi, skał. W zasadzie ze wszystkiego, wystarczy, żeby miało to kontakt z ziemią. Wystarczy jednak uderzenie o sile 40 bądź Jutsu D i z naszych kolców zostanie tylko proch...

Wytrzymałość 14
Szybkość 30
Percepcja 41

KONTROLA CHAKRY C
STYLE WALKI: Seido (shurikenjutsu)

POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:
STYLE WALKI 1 (dziedzina D)
Shurikenjutsu
ELEMENTARNE
Suiton C
Doton D
KLANOWE
Mokuton C

[Yujiro]

Misja dla Toshio
Ranga C
Post 31/30 Zakopany w ziemi członek Senju zaczął od realizacji swojego tajnego numeru, którym miało być... Cóż, działanie z ukrycia jak to na shinobiego przystało. Niczym prawowity nurek podróżował w odmętach piasku zdając się na swoje wyczucie kierunku, które podpowiadało mu gdzie iść. A daleko nie musiał, by przeciwnik znalazł się w zasięgu techniki. Był bowiem całkiem blisko, dlatego też Toshio nie musiał się za dużo ruszać. Wbrew jego przewidywaniom, kuglarz nie uwolnił się jeszcze z więzów mokutonu. Tym bardziej wystawiało go to na działanie jakiejkolwiek ofensywy. Wyglądało na to, że wszystko stało za Toshio, że to po prostu mu się udać bez względu na wszystko. Przeciwnik zaś nie bardzo miał jak wykorzystać swoje kunaie, bo po prostu nie widział nurka, a próbować na ślepo nie miał nawet po co. Szansa na to po prostu była zbyt mała. W każdym razie Toshio złożył wymaganą pieczęć, a zaraz rozległ się trzask drewna, które poprzebijane zostało kamiennymi kolcami. Żywioł ziemi był bezlitosny, wbił się w ciało przeciwnika, a kunai w ręku Toshio zdawał się na nic. Przeciwnikowi opadła bezwładnie głowa, padł... chyba... bowiem z jego ran nie sączyła się krew, a drewniane pęta Toshio nie były naruszone. Momentalnie jednak postać podniosła głowę i zaśmiała się mechanicznie, po czym z jej ust wypluty zostały dwa kunaie. Gdyby nie refleks chłopaka te wbiłyby mu się w krtań - jeden został odbity trzymanym przez niego ostrzem, drugi zaś zrykoszetował w jego lewą dłoń rozcinając jej skórę. To zaboli, nawet bardzo. Kukła - bo to właśnie zaatakował Senju - nie była już zdolna do użytku, a lalkarz zaraz pojawił się wyskakując zza wydmy, który składał już pieczęci do techniki. Z jego ust zaczęły wydostawać się ogniste pociski lecące prosto w chłopaka, a jego drewno chyba nie za bardzo lubiło się z tego rodzaju przeciwnikiem. Wyglądało na to, że zdesperowany (bo kto zabije za 200 ryo) kuglarz nie był pierwszym lepszym chłopkiem na posyłki i zaczynał walczyć na poważnie. Toshio miał jeszcze dosłownie chwilkę na reakcję, dwa pociski leciały prosto w niego, kolejne dwa po jednym na każdy bok chłopaka. Łącznie cztery. Czas leciał nieubłaganie, musiał działać!

[Senju Toshio]

Za każdym podejściem piętnastolatek dowiadywał się czegoś nowego o świecie. Na pewno swój bagaż zakrawał o brutalniejsze sceny, do jakich dopuszczali się ninja dookoła niego. Dlatego też mógł pozwolić sobie na wykorzystanie ciężkich, skalnych kolców do unieszkodliwienia. Niestety, nie zamierzał nikogo zabijać. To doprowadziłoby go na skraj, gdzie nie chciał dochodzić. Mimo, że samemu groziła mu śmierć ze strony wroga. Senju chciał wyróżniać się na ich tle i bezwzględność zastępować litością. Znaczyło to nie więcej nie mniej, że zamierzał się odpowiednio bronić.
Zaskakująca podmiana lalkarza rozwiała jego zadowolenie, bowiem spodziewał się ujrzeć krwawy ślad. Wtedy mógłby pobiec stąd do swojego celu i nie martwić się oprychem. W końcu byłby na tyle ranny, że dalszy pościg za chłopcem to głupota. Toshio nie mógł rozproszyć się byle ucieczką z jego potrzasku i odpowiednio zareagował na chytre zagranie. Nie spodziewał się jedynie, iż facet będzie posługiwał się żywiołem, który sprawiał najwięcej krzywdy. To jasne, że płomienie nie służyły drzewnemu kekkei genkai. Może i trawiły ten materiał w swym uścisku. Młody ninja postawił na to, żeby wytworzyć przeszkodę. Trudno mu było pod presją dokładnie obliczyć, czy ogniowe pociski nie przebiją się, ale wierzył, że to wystarczy. Musiał chociaż spróbować, bo to w końcu niemal ostateczność. Presja zdawała się sowicie wynagradzać wrażenia po pięknych widokach pustynnych miast i trochę za nimi tęsknił. Warto mieć to w pamięci i móc wrócić tam jeszcze kiedyś. Zacisnął zęby i zbierając chakrę złożył dłonie w uścisk. Splątane palce zawiązały ostatecznie dwa żywioły przesłane przez Senju do kombinacji Mokutonu. Poprzez własną wolę nadał dalszej sztuce kształtu i wytworzył półtora metra przed sobą pale do zablokowania nadlatujących kul ognia. Odpowiednio wysokie, aby go zakryły; pół metra szerokie i tak samo grube, coby stawiły opór.W pogotowiu zawsze miał ponowne zejście pod piasek.
W dalszej kolejności nie zamierzał na tym poprzestawać. Musiał dokończyć dzieła, które miało na celu wyeliminowanie kuglarza. Nieciekawy sposób manipulowania kunai i lalkami nie pasował mu w szczególności. Martwił się już tylko siłą swojego poziomu opanowania. Jego zagranie opiewało o nowe rozwiązanie. Napuścić ze wszystkich stron drewno z kolcami, które trafi pod kątem oraz zablokują jego cel. Przy okazji zaboli i wyrządzi odpowiednie szkody. Nadal nie miały to być rany śmiertelne. trzeba się szanować i postępować zgodnie z naturą. Po skończeniu akcji rozsądnym rozwiązaniem wydawało się ruszyć dalej. Miarowym, spokojnym tempem z dala od tego gościa. Typowe przegrupowanie i znalezienie drogi do najbliższej osady. Poza tym, tak najszybciej dowie się czy jest nadal ścigany. Nieodparta chęć i tak będzie powodowała, że odwróci się za siebie. Trudno wyrzucić z siebie widma bycia atakowanym przez niebezpiecznego gościa z nożami.

Chakra: 45% - 20% (podwójny Mokuton)

Użyte przedmioty: n/d
Stracone: 1 Bumerang, 3 bombki wybuchowe, 3 shuriken, 2m żyłki

Nazwa

Mokuton no Jutsu: Reberu Shi

Podwyższenie umiejętności klanowych wiąże się z szeregiem nowych możliwości. Przede wszystkim, Mokuton dość znacząco zyskuje na rozmiarach. Można go wykorzystywać zarówno w ofensywie, jak w celach obronnych. Dzięki dość dużej różnorodności technik - teraz można wytwarzać chociażby kolce, pale i niewielkie drzewa - istnieje wiele możliwości. Dodatkowo Senju może pobudzić do wzrostu rośliny w bliskim swoim otoczeniu, jednak ta umiejętność nie posiada zastosowania w boju. Do tego wzrastają również możliwości defensywne, pozwalając użytkownikom na wykonywanie twardszych barier.

Wytrzymałość

Mierna

Szybkość

Słaba

Zasięg

Brak Skupienia

10 metrów

Pełne Skupienie

30 metrów

Wielkość Max.

Szerokość

8 metrów

Wysokość

8 metrów

Długość

8 metrów

Dodatkowe

Przy Braku Skupienia Wielkości wynoszą 1/3 pierwotnej wartości

Koszt Chakry E: 16% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (na turę)

Wytrzymałość 14
Szybkość 30
Percepcja 41

KONTROLA CHAKRY C
STYLE WALKI: Seido (shurikenjutsu)

POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:
STYLE WALKI 1 (dziedzina D)
Shurikenjutsu
ELEMENTARNE
Suiton C
Doton D
KLANOWE
Mokuton C

[Yujiro]

Misja dla Toshio
Ranga C
Post 33/30 Cztery metry - odległość z jednej strony ogromna, z drugiej zaś, w przypadku pojedynków shinobich, było to bardzo mało. Toshio reagował szybko, zdał się na swój limit krwi. Drewno miało przeciwstawić się ognistym pociskom, lecącym w stronę Senju. Drewniane pale wyrosły tuż przed nim ustawiając się w bliskiej sobie okolicy, a zaraz łupnął w nie ogień powodując małe eksplozje. Małe wybuch,y które rozproszyły ogień na pobliskim terenie. Kilka języków ognia dosięgnęło chłopaka, przez co jego ubranie trochę się zaczęło jarać. Nie przeszkodziło mu to jednak w wykonaniu techniki, miał już złożoną pieczęć więc twory wyrosły jakby jeden po drugim, bez zbytniej przerwy. Jedne i drugie pale wyrosły symultanicznie wbijając się w ciało wroga, nabijając go na pal jak czarownice w średniowieczu. Temu z brzucha - bo tam spotykało się drewno - buchnęła jucha na każdą ze stron. Atakujący po prostu przycupnął, dlatego też trafiły wyżej, niż bylo zamierzone. Może i nastolatek nie chciał zabijać kuglarza, ale raczej takie rozwiązanie nie było najkorzystniejsze dla jelit wroga, które po prostu wypadły na zewnątrz ciała. Za plecami Toshio coś upadło na ziemię, kunaie wypuszczone przez kuglarza z lalki, które miały go zajść do tyłu nie były już połączone z użytkownikiem, więc nie doleciały do celu. Czy był już bezpieczny? Na to wyglądało, bo głowa kuglarza opadła bezwładnie.
Trzeba było więc ruszyć dalej, przed siebie, ku pustyni. Przed sobą miał oczywiście wydmy, jak to na pustyni. Z mapki mógł mniej więcej stwierdzić w którą stronę ma się udać. Musiał przecież dostarczyć przesyłkę, zwój nadal siedział w jego kieszeni. Niewiadomo w sumie tylko było, czy zawierał on przesyłkę, czy to jednak Masaru go przejął.

[Senju Toshio]

Mogły ponieść go emocje albo pod presją dać upust nerwom i przesadzić. Właściwie walka toczyła się o jego dobro, więc sposobów na eliminację zagrożenia było co niemiara. Toshio posiadał już doświadczenie z bardziej tajemniczym zjawiskiem, które działało ognio-podobnie. Chwilowe ciepło istniało i przeskoczyło gdzieś na jego ubranie - szkoda materiału - jednak miał ważniejsze zadanie. Do jego realizacji potrzebował skupić się, żeby opanować zasięg manipulacji Mokutonu. Za każdym razem osiągał zdumiewające wyniki i mógł się cieszyć niesamowitymi, unikalnymi zdolnościami swego klanu. I chociaż to ledwie garstka tego, co umieli drzewni wojownicy, zamierzał wspiąć się na jeszcze wyższy poziom.
Ruszył przed siebie, pozostawiając owoce swojej akcji na pastwę losu. Bezwzględne warunki pustynne zajmą się tamtym terenem, tworząc swoisty kurhan dla poległego. Kto wie, może nawet teraz wieść rozchodzi się dookoła i komuś spadnie niezła uczta. Chłopakiem przez pewien czas będą targały emocje i uczucia, do których ciężko się przyzwyczaić. W jego własnym interesie leżało już tylko wydostanie się i podróż dalszą drogą. Trasa wyznaczona mu przez pustynie miała klimat. Triumf dodawał animuszu. Mimo tego, że wyczerpał spore zasoby chakry i miał prawo czuć się zmęczony, nie tracił ducha walki. Warto hartować ciało i nie zdawać się na wewnętrzną słabość. Przez cały ten czas od początku do końca w umyśle wyczuwał niesiony przez siebie zwój i jego ciężar.
- Jakoś wybrnąłem. Szkoda tylko, że taki tego finał. Od jakiegoś czasu nic nie jest przyjemne. - pogodził się w duchu i pokrzepił na dalszą podróż. Wraz z utratą niewinności i dzieciństwa człowiek uświadamia sobie jaki ten świat jest naprawdę. Jak można było się domyślić, zaglądał przez ramię, aby sprawdzić, czy nikt za nim nie podąża. W miarę zbliżania się do celu wypatrywał oznak życia. Na pewno zdoła trafić na jakąś karawanę lub powóz kupiecki. Cokolwiek, co zmierzałoby w jego kierunki. Da mu to więcej pewności niż samotna wędrówka. Niekoniecznie zamierzał korzystać z podwózki, ale zawsze to obecność kogoś żywego. Wedle zapamiętanych słów, jakie wypowiedział Aoi-san przed wyruszeniem musiał udać się do miasta kupieckiego. Nie jest to odległość, którą ktokolwiek chciałby pokonać o własnych siłach. To niemal cały kontynent. Jak już tam dotrze niezwłocznie zamierzał udać się do gorących źródeł i czekać tam na przybycie Zleceniodawcy. Wcześniej z pewnością spotka się z Masaru, który po jego samym wyglądzie nie powinien mieć problemów z uporaniem się z podobnym zbirem.

Chakra: 25%

Użyte przedmioty: n/d
Stracone: 1 Bumerang, 3 bombki wybuchowe, 3 shuriken, 2m żyłki

[Yujiro]

Misja dla Toshio
Ranga C
Post 35/30 Przeciwnik Toshio został na pustyni - niedługo pewnie zlecą się ptaki zainteresowane padliną. Za kilka godzin nie powinno być więc żadnych śladów po człeku. Pustynia nie wybaczała, była bezlitosną kochanką, z którą tylko nieliczni dawali sobie radę. Ptactwo zapewne zleci się już niedługo widząc smaczny kąsek - trochę żelastwa i drewna nie stanowiły przeszkody dla ostrych dziobów i kłów. Senju biegł jednak przed siebie, musiał w końcu dotrzeć do celu, by odebrać nagrodę, prawda? Zlecenie dobiegało końca, cel był bowiem coraz bliżej, aż by się chciało wyciągnąć rękę, chwycić to co jest przed nim. Spoglądał za siebie, jednak tylko wydmy pozostawały w tle, razem z nielicznymi kępkami trawy. Pustynia była odwiecznym problemem, zagadką dla osób z zewnątrz. Po co ktoś miałby się osiedlać na tak nieprzychylnym miejscu? Kto to wie. Bieg stawał się powoli dosyć nieprzyjemny - słońce prażyło, a nieprzyzwyczajony do takich upałów chłopak nie czuł się za dobrze w takowym miejscu. Czekała go jednak długa podróż - jakby nie spojrzeć to bardzo długa, bo obszar do pokonania był po prostu przeogromny. Przejście pomiędzy prowincjami było odległą podróżą, a co dopiero przez kilka z nich. Po otrzymanej mapie mógł stwierdzić, że jest na granicy Sabishi i Atsui. Teraz musiał obrać kierunek jakim się uda dalej. Było kilka ścieżek, a najkrótsza nie zawsze oznaczała najlepszą z nich. Niedługo będzie też musiał zatroszczyć się o jakiś prowiant i wodę, a tego... nie za bardzo widać. Będzie musiał przeznaczyć czas na szukanie tych zasobów, albo na dotarcie do jakiejś wioski. Po słońcu mógł stwierdzić, że było około godziny 13-14. Dawało to jeszcze całkiem sporo czasu, ale na obie czynności mogło go trochę zabraknąć. Z jednej strony po dotarciu do jakiejś wioski - a tych na pustyniach za wiele nie było - mógł już bardzo łatwo dostać się dalej. Z drugiej zaś, jeżeli dopadnie go noc i będzie musiał przespać się na pustyni to może być krucho bez prowiantu. Nie wspominając już o stworzeniach, które po wychodzą po zmroku na żer.

[Senju Toshio]

Ekscytacja i niesamowite uczucie wyższości zanikały wraz z przebytym przez Toshio dystansem. Nie było już tego niesamowitego dreszczu emocji, jaki wywierał na nim wrażenie. Potrafiłby dzięki niemu wszystko, ale tak naprawdę były to przyziemne sprawy. Uświadomił sobie, że musiał męczyć się z przeciwnikiem. I chociaż sprawiało mu to satysfakcję, to także wpływało negatywnie. Między innymi dlatego, że zużył spore zapasy chakry. Bez niej nie było ani trochę kolorowo. W końcu doszedł do wniosku, że jeszcze dużo przed nim nauki. Dobrze, że nie skończyło się na tyle źle. Ledwie otarcia, bo co to dla ninja. Zagoją się. Namyślił się wystarczająco i zmierzał do celu. Zgodnie z własnym sumieniem, które zawsze znajdzie jakąś niewłaściwość. Czuł ciężar ciała i nogi dygotały mu podczas lekkiego truchtu. Nie zamierzał jednak tracić równowagi, bo oznaczałoby to przegraną. Utrzymywał w podeszwach butów wystarczająco ilości energii do prawidłowego i wygodnego sposobu poruszania się po grząskim terenie. Piaskowa przestrzeń nie miała końca, a zmagania młodego Senju chyliły się ku końcowi. Wielu uległoby złudnej pokusie. Sam chłopak chciałby mieć pewność, że to najgorsze za nim. Żadna misja niestety nie polegała na tym samym, a jej standardy wciąż ulegały zmianie. To, co dla jednych oznaczało łatwiznę, dla innych mogło być szansą na przetrwanie. Toshio nie był głupi i nie dał się uśpić. Mając za sobą większość przeżyć nadal miało się przeczucie, że wszystko jeszcze przed tobą. Kolejne przeszkody. Każde z zagrożeń, które szykował mu los miał zamiar przejść.
Nie podejrzewał, aby jałowa ziemia pustyni kryła w sobie typowe dla innych klimatów pułapki. Jako ten niedoświadczony i ciągle uczący się shinobi mógł zapomnieć o takim czynniku, jakim było odpowiednie przygotowanie. Stopniowo należało dostosowywać się do sytuacji i korygować własne błędy. Oszczędzał na tyle siły, żeby faktycznie nie być kompletnie osłabionym. Postój byłby wskazany, lecz jeszcze nie tutaj. Do przebycia miał całe Atsui, gdzie potem najlepiej skierować się do Sakai i stamtąd podążać szlakiem wprost przez resztę krainy do Ryuzaku. Szmat drogi, a do zmierzchu zdoła poczynić niewielkie postępy. Fakt, że dostał trochę prowiantu kiedy rozdzielał się z Aoi-san mogła pozwolić mu na oczywisty wybór. Opuścić te dzikie tereny piaskownicy i znaleźć bliżej cywilizacji. Zleceniodawca wraz z karawaną mieli ruszyć dwa dni po nich, także nastąpi to dopiero jutro. Jak tylko dostanie do pierwszej wioski, wtedy pójdzie niczym po sznurku. Zdoła uzupełnić straty i na bieżąco odzyskać potrzebne siły bez większej obawy. Chyba, że czeka go powtarzanie i utarczki z przypadkowymi zbirami. Wrażeń, jak na jeden raz wystarczy mu na długo. Sądził, że dzięki tej misji odstresuje się, więc miał zamiar do tego doprowadzić. Żadne hieny go przed tym nie przestraszą. Nie zamierzał natykać się na nocnych drapieżców, ale kiedyś i do tego trzeba było się przyzwyczaić. Praca w nocy pod pewnymi względami także była opłacalna. Niezwykłość bycia shinobim właśnie ku temu go pchała.

Wybieram prawie nieprzerwaną podróż. Nie martwię się o jedzenie, bo takowe dostali oboje ninja kiedy wyruszali z miasta (jeśli będzie potrzeba wstawię link do konkretnego posta). Ewentualnie po drodze jest szansa na odszukanie jakiegoś źródełka wody, bo tak działa na psychikę pustynia, a sporo zmarnowałem na wodny miecz xd Patrząc po mapie najbliżej jest stolica Atsui, potem można przejść przez Sakai pomijając Shinrin i przez Midori do Ryuzaku. Środki transportu wybrałbym różne i takie które zapewnią ciągłość oraz zapasy.

[Yujiro]

Misja dla Toshio
Ranga C
Post 37/30 Spokojnie poruszał się po bezkresu pustyni utrzymując stałe tempo. Chakra w jego stopach pomagała utrzymywać się na grząskiej powierzchni. W sumie głównym trudem wędrówki po pustyni jest zapadanie się nóg w grząski teren. Droga jeszcze była długa, a odpowiednie przygotowanie było tutaj kluczowe. Chłopak planował swoją podróż, która miała ciągnąć się przez poszczególne kraje. Co go przywiało na prawie drugi kraniec świata? Najwidoczniej poświęcenie dla misji było duże w przypadku młodziana. Do Atsui był jednak kawał czasu, ale Toshio zdecydował się tam dotrzeć za jednym razem, bez przerwy na postój. Czy to była dobra decyzja? Ciężko stwierdzić, gdyż sam zainteresowany nie pozna jakie możliwości mogły go czekać wybierając drugą opcję. Poruszał się miarowo do przodu wykorzystując otrzymaną uprzednio mapkę. Czas mijał powoli, powietrze było o tej godzinie bardzo gorące i po prostu upierdliwe. Miał przy sobie jeszcze resztki wody, które zostały po wytworzeniu wodnego miecza. Dokończył ów zapas, przegryzł coś w międzyczasie, żeby mieć siłę na dalszą podróż. Zbliżał się jednak mrok, temperatura spadała przynosząc ukojenie. Wydmy nie pomagały w orientacji i Toshio mógł tylko mieć nadzieję, że dobrze idzie. Była zima, więc słońce zachodziło dosyć wcześnie - okolice godziny 20, zaczynało się zaćmienie. Chłopak nie widział jednak nic wskazującego na chociażby szczątki miasta. Godzinę później coś się zmieniło. Głównie to, że zaczynało być ciemno jak w dupie u murzyna, ale pojawił się też zarys budowli. Toshio był blisko Kinkotsu - największej kuwety znanej także jako Osada Rodu Sabaku. Pozostawało więc jakoś przetrwać tę noc, a tam gdzie miasto, tam i karczmy, tam i wolne pokoje z poduchami - a następnie wyznaczyć sobie plan na dalszą drogę. Z tego miejsca wystarczyło pewnie już wejść na szlak handlowy, które do Ryuzaku będzie stabilny i bezpieczny.

Następny post tutaj - wybierz gdzie chcesz, liczę na Ciebie, bo nie ograniczam Ci możliwości. Wyślij mi na PW link, gdzie będziesz pisał, ja rzucę Cię na szlak, później.

Nie potrzeba linka, wierzę na słowo.

[Ayako]

Misja rangi D dla Kosuke
7/15
Po kilkunastu minutach Kosuke oraz staruszek mógł już oglądać piękny krajobraz wydmowy. Dom obok którego niedawno staliście, zdążył zniknąć z waszych oczu. Mimo całkiem znośnej pogody, starszy mężczyzna stracił swój ogromny zapał, który Kosuke mógł podziwiać przed wyruszeniem z jego chaty. Najwyraźniej nie podobało mu się chodzenie po pustyni o czym świadczyła jego skrzywiona mina. Jednak trudno się dziwić, że dla takiego starca mogło to być nieprzyjemne. W końcu co chwilę musiał się zatrzymywać, aby wytrzepać buty z gryzącego piasku, który wchodził mu do obówia. Wbrew tego, że obecną porą roku jest zima, było strasznie gorąco, jednak cóż się dziwić, przecież jest to pustynia. Dodatkowo nie dało się dzisiaj wyczuć żadnych powiewów wiatru. Na domiar złego nie mieliście wody co znacząco utrudniało obecną sytuację. Właśnie z tego powodu starzec postanowił pójść do jakiegoś wodopoju. Jednakże najpierw musielibyście przejść przez pustynię. Nagle staruszek się zatrzymał. Tylko tym razem nie chodziło o jego buty i piasek. Widać było że był bardzo skupiony, aż za bardzo - Zostań tu, ja za chwilę wrócę - powiedział po czym ruszył w stronę jednej z wydm. Widać że się spieszył, ponieważ nigdy jeszcze nie szedł tak szybko. Machał swoim kijem jedną i w drugą stronę, aby się popierać podczas przebierania swoimi małymi nóżkami. Kiedy dotarł już na szczyt wydmy dosłownie znieruchomiał - Wiedziałem - wybełkotał z grozą w głosie...

[Kosuke]

Z racji dziwnego zachowania staruszka Kosuke zaczął przygotowywać się do ewentualnej walki. Pustynia to w końcu niebezpieczny teren, lecz jedno było pewne. Po reakcji starca można było wywnioskować, że to nie jego plan. Wcześniej to tego najbardziej się obawiał, a teraz mógł skupić się na otoczeniu. Choć pojawiła się inna przeszkoda. W razie walki Kosuke musiał teraz zadbać nie tylko o siebie, ale i o swojego kontrahenta.
W miejscu w którym się znajdował, był zbyt narażony na atak z zaskoczenia. Zostawiając więc obie torby z częściami ruszył w kierunku starca na sam szczyt wydmy. -Co takiego zauważyłeś dziadku? - powiedział Kosuke i zaczął bacznie przyglądać się kolejnym to wydmom i ich okolicy.