Gdzieś w mieście

[Arinori]

10/15

Dziewczyna nie zwróciła zbytniej uwagi na słowa chłopaka i bez słowa odpowiedzi zajmowała się sobą w przymierzalni. Nie przeszkadzało to chłopakowi za bardzo, po tym czasie oczekiwań na nią był już przyzwyczajony do czekania. Mierząc wzrokiem na przymierzalnię złapał się za tył głowy i oczekiwał skończenia przymierzań przez Yuki... Po sporym czasie dziewczyna wyraźnie zadowolona wygramoliła się z wybranymi przez siebie ciuszkami. Po tym czekaniu na nią, Ari musiał po raz kolejny czekać. Tym razem w kolejce. Zaczynało się to powoli dla niego robić śmieszne, ale cóż... może po tym oczekiwaniu skończy się jego zadanie? Tym razem na szczęście kolejka minęła dość szybko i wreszcie wyszli na zewnątrz. Chłopak zaczerpnął świeżego powietrza i zanim zdążył się spytać dziewczyny gdzie będzie jej towarzyszył teraz, dostał od niej buziaka. Usłyszał podziękowanie za "bycie dzielnym". Teraz powoli zaczynał rozumieć zachowanie jej ojczulka, który uciekł od tego łażenia po sklepach za córką. Większość facetów już dawno straciłaby cierpliwość i zostawiła ją samą w cholerę. Arinori taki nie był. Gdy dostał zadanie starał się go wypełnić z należytą odpowiedzialnością, nieważne jak żmudne było. Teraz dziewczyna pobiegła do kolejnych wystaw, tym razem z kolczykami. Młodzieniec spokojnym krokiem, razem z całym balastem podążał w jej stronę. Ku przygodzie! Ta... przygodzie...

[Tsuyoshi]

No to na zakupy...
Misja rangi D
11/15

Kiedy dziewczyna oderwała się w końcu od szyby sklepu z naprzeciwka (niestety, nie chciała wejść do środka), podeszła do kolejnej witryny przyglądać się jej zawartości. I tu ostatni raz ją w ogóle widziałeś. Chodząc w tą i z powrotem, na krótki moment straciłeś ją z oczu i nie mogłeś już dostrzec jej sylwetki w miejscu, w którym ostatni raz mogłeś ją zobaczyć. Dodatkowym utrudnieniem było dla ciebie też to, że z jakiegoś powodu pojawiło się na ulicy mnóstwo śpieszących się gdzieś ludzi. Najbardziej prawdopodobną opcją musiało więc być to, że została porwana przez tłum. Albo przez jakiegoś porywacza, w końcu była córką kogoś, kto zdawał się być kimś naprawdę ważnym. Patrzyłeś w prawo, patrzyłeś w lewo, a jej nigdzie nie było. Ta chwila nieuwagi spowodowała, iż mogłeś mieć na głowie nie lada problem, Bóg wie jakie tortury i nieprzyjemności mogły na ciebie czekać od strony niezadowolonego ojca. Na twoją korzyść przemawiał właśnie fakt, że kapelusznika nadal nie było na horyzoncie i miałeś jeszcze czas, by odnaleźć zagubioną duszyczkę. Tylko jak dużo? Musiałeś się śpieszyć. Musiałeś szukać jasnowłosej dziewczyny w białej koszuli i czarnych spodniach, nie mogła być przecież daleko.

[Arinori]

12/15


Chłopak spokojnie wlókł się za dziewczyną, która biegała między witrynami sklepów. Nagle nadszedł moment gdzie chłopak stracił ją na chwilkę z oczu. I tyle... Masa ludzi zleciała się na ulicach zasłaniając miejsce w które mogła udać się Yuki. Arinori nie miał zamiar siedzieć bezczynnie i czekać aż dziewczyna sama wróci na miejsce gdzie widzieli się ostatnio. Natychmiastowo zebrał chakrę do stóp i dzięki technice |Kinobori no Waza| przyczepił się do najbliższego budynku i wdrapał się na szczyt jakiegoś wyższego, aby móc dzięki temu łatwiej zlokalizować dziewczynę. Jeśli po chwili mu się to nie udaje, postanawia użyć techniki która jest idealna do tego, aby szybko przeczesać spory teren. Jego zdolność stworzenia motylków zwiadowczych była w tym momencie zbawienna. Najpierw użył techniki wytworzenia większej ilości papierowych kartek. Z jego ciała powoli, jedna po jednej "odlepiały" się karteczki, które chwilę później zostały zmienione w papierowe motylki - około 30, które zostają rozesłane po całej okolicy. Jako, że chłopak nie potrafił zbyt dobrze kontrolować chakry to te techniki, już dość mocno go zmęczyły. Przynajmniej odnalezienie dziewczyny nie powinno już stanowić większego problemu. Motylki mknące pomiędzy ludźmi powinny być w stanie w krótkim czasie ją odnaleźć. Chłopak musiał już tylko czekać.

Nazwa

Kinobori no Waza

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Kolejna z podstawowych jutsu, które potrafią wykorzystać nawet największe świeżaki spomiędzy ninja. Technika ta pozwala na odpowiednią kontrolę i kumulację chakry w z góry określonym miejscu - tu są to stopy. Dzięki temu shinobi jest w stanie poruszać się po powierzchniach pionowych, a nawet poziomych (tylko w sprzeczności z grawitacją), czyli prościej - po ścianach i sufitach, drzewach, gałęziach, i po czym tylko nam przyjdzie ochota - nie wliczając wody.
Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.

Nazwa

Shikigami no Mai

Pieczęci

Smok → Małpa → Pies (zależą od Kontroli Chakry)

Zasięg

Własne ciało

Koszt

E: 12% | D: 10% | C: 6% | B: 3% | A: 2% | S: 2% | S+: 2% za 250 kartek

Dodatkowe

Wymagana do wszystkich innych technik klanowych

Opis Podstawowa technika origami, polegająca na zmianie swojego organizmu w zwyczajne kartki papieru, oraz wytwarzanie ich. Możemy je następnie wykorzystywać do wielu ciekawych i potężnych jutsu. Jest to podstawowa technika tego klanu, która powinna być poznana zwłaszcza przez element wymieniony wcześniej, a dokładniej brzmi on: "Nie wykonasz żadnej innej techniki klanu Kami bez Shikigami no Mai." Dodatkowo jesteśmy wstanie na krótką chwilę usunąć swoją dłoń, rękę czy nogę, a nawet tułów by uniknąć ataku. Jednak nasza głowa zawsze musi pozostać na miejscu. Pieczęci zależą główne od naszej kontroly chakry - co rangę można wykonać pieczęć mniej (np. od C można wykonać tylko dwie pieczęcie, od B - jedną, od A w górę nie trzeba wykonywać pieczęci).

Nazwa

Kami Chou Sekkou no Jutsu

Pieczęci

Tygrys

Zasięg Max.

1000 metrów

Koszt

E: 12% | D: 10% | C: 6% | B: 3% | A: 2% | S: 2% | S+: 2% (za 15 motyli)

Dodatkowe Wymaga znajomości Shikigami no Mai (2 kartki na motyla)
Motyli nie można utworzyć z notek wybuchowych.

Opis Za pomocą tego jutsu użytkownik tworzy z papieru motyle, które służą do szpiegowania. Są one niezwykle ciche, a pojedynczą sztukę ciężko jest dostrzec w roztargnieniu, lub bez zdolności wykrywania chakry. Kiedy twory dotrą już tam, gdzie życzył sobie użytkownik, poprzez odpowiednie skupienie, może postrzegać otoczenie wokół motyli. Warto zaznaczyć, że dystans, jaki mogą pokonać, jest naprawdę ogromny. Przy większej ilości motyli i dużym ich rozproszeniu ciężko jest przyswoić sobie naraz tak duży teren, dlatego lepiej jest posyłać chmarę w określony obszar, by uzyskać dokładny obraz. Podglądanie zajmuje dużo uwagi, trudno jest więc użyć tej techniki podczas walki, jednak idealnie nadaje się do zwiadu.

[Tsuyoshi]

No to na zakupy...
Misja rangi D
13/15

Tak szybko jak dziewczyna się zgubiła, tak szybko się i odnalazła. Prawdę mówiąc nie musiałeś nawet używać twojej klanowej zdolności, ponieważ Yuki zniknęła po prostu w tłumie, i gdy byłeś już na górze od razu ją zauważyłeś. Najprawdopodobniej Ciebie szukała bo kierowała się w stronę gdzie stałeś. Pojawiła się tuż pod Tobą i spojrzała w górę. To co jednak przykuło jej uwagę, to twoje motylki, które wypuściłeś. Niektórzy zwrócili uwagę na nie, a inni nie. A ona najwyraźniej nie, bo teraz jej twarz znajdowała się niebezpiecznie blisko twojej.
- Ale suuuuupeeeer! - skomentowała - Widziałam już te całe sharingany i byakugany, ale nigdy nie widziałam tak czaderskiej techniki. Mój tata wędruje po świecie. A ja dużo z nim po podróżuję, widziałam wiele, ale takiego cudaka jak ty jeszcze nigdy! Nie obraź się, nie miałam nic złego na myśli, po prostu jesteś inny. I to mnie trochę kręci.

[Ichirou]

Misja rangi D
5/15

---

Młody przedstawiciel rodu Inuzuka nie potrzebował długich przygotowań, by opuścić domostwo i ruszyć w miasto w celach poszukiwania miejsca, w którym prawdopodobnie dochodziło do męczenia poczciwych czworonogów. Haruki miał ze sobą wiadomość, w której była dość krótka, nieco ogólna informacja na temat przybliżonej lokalizacji nieszlachetnego hodowcy psów. Należało pokierować się na wschód od centrum i iść w tymże kierunku przez pewien czas, by finalnie znaleźć się bliżej obrzeży miasta, które rzecz jasna cechowały się mniej gęstą zabudową. W okolicy przewijały się głównie domostwa, różnego rodzaju warsztaty, wiele sklepów lub straganów, miejscami obszary zieleni. Niestety nie było konkretnie podanej informacji, więc chłopak musiał się dobrze rozejrzeć. Dla Inuzuki mimo wszystko nie powinien być to taki wielki problem, w końcu chodziło o odszukanie miejsca z psami. Zresztą, nie był przecież sam. Miał ze sobą wytrenowanego ninkena, którego zmysły i zdolności tropienia mogły okazać się nieocenione.

[Haruki]

- Słuchaj Gajus, w wiadomości nie jest podana żadna konkretna lokalizacja miejsca, gdzie ten łajdak trzyma te biedne psiaki. Przez to myślę, że władze rodu chcą nas przetestować. Rozumiesz prawda? - retorycznie zwracam się do wiernego towarzysza, po czym kontynuuję - Młody shinobi wyrusza do wielkiego świata, aby dojrzeć i dorosnąć, więc trzeba sprawdzić, czy pozorna wolność nie sprowadzi go na manowce. Przy okazji będzie widać, czy mają do czynienia z prawdziwym tropicielem i wojownikiem, czy z kimś, kto jedynie za takiego się podaje, a tak naprawdę jest najsłabszym szczenięciem z miotu. Wyczulmy więc nasze zmysły i postarajmy się jak najszybciej odnaleźć tę "psiarnię". - wymawiając ostatnie słowo spluwam z pogardą - Staraj się wyczuć duże skupisko psów. - mówię cicho do Gajusa, po czym sam skupiam się, aby wzmocnić swój węch i słuch i staram się rozpoznać dźwięk lub zapach dużej ilości psów.

[Ichirou]

Misja rangi D
7/15

---

Haruki i jego pocieszny, czworonożny kompan rozpoczęli poszukiwania. Zadanie nie było szczególnie proste, ale raczej mogli mieć pewność, że cel jest gdzieś w okolicy, a i zbiorowisko psów powinni wyczuć na odległość jak nic innego. Najciężej było zacząć, ale po kilku chwilach nasłuchiwania i wąchani, Gajus poprowadził pana wzdłuż ulicy, by skręcić potem w stronę parku. Tam, jak się wkrótce okazało, znajdował się fałszywy trop, bowiem trzy spokrewnione ze sobą, młode psiaki bawiły się w parku pod okiem nastoletniego, radosnego chłopca.
Należało szukać dalej. Inuzuka i jego nierozłączny kompan krążyli po bliskiej okolicy, szukając właściwego tropu, sugerując się rzecz jasna przede wszystkim węchem oraz słuchem. Podczas tychże poszukiwań trafili jeszcze na kilka drobnych, ślepych tropów, ale wreszcie dotarli do czegoś obiecującego. Dotarli do jednej z jakichś bocznych, mniej uczęszczanych uliczek. Kiedy przystanęli i wytężyli swe zmysły, mogli wyczuć gromadkę psów w okolicy. Idąc we właściwym kierunku, trafili do ogrodzonej działki z niedużym domostwem. W pobliżu raczej nie było żadnego człowieka, a zarówno Haruki jak i Gajus mogli być na sto procent przekonani, że poszukiwane psy są gdzieś na tyłach budynku. Co zamierzał z tym zrobić młody reprezentant rodu Inuzuka?

[Haruki]

Oczywiście przy takich poszukiwaniach prawie zawsze trafi się na fałszywe ropy. Widok tych młodych psiaków był jednak naprawdę piękny. Były one jednak zbyt młode, aby mogły wiedzieć coś o poszukiwanej przeze mnie "psiarni". Poza tym były na tyle szczęśliwe, że nie potrafiłbym zepsuć ich idylli tak trudnymi problemami, jak znęcanie się nad zwierzętami. Reszta tropów też okazała się być bezużyteczna. W końcu jednak się udało. Działka, przed którą staliśmy, była tak szczelnie ogrodzona, że idealnie pasowała na skrywanie czegoś podejrzanego. Zapach niestety tylko to potwierdzał. Ciężki i brudny odór zmęczenia, cierpienia i upodlenia był trudny do zniesienia. Trzeba więc było zacząć działać.
- Tak, wiem, to musi być tutaj, ja też to czuję. W środku jednak pewnie jest właściciel tego wszystkiego. Trzeba będzie odwrócić jego uwagę i ewentualnie obezwładnić. To będzie zadanie dla mnie. Ty uwolnisz te biedne psy. Pod moją postacią powinno ci pójść łatwiej - mówię do Gajusa, wprowadzając go w mój plan, po czym używam Jūjin Bunshin. Następnie bojąc się, że ów zwyrodnialec rozpozna moje pochodzenie po tatuażach kłów, za pomocą Henge no Jutsu zmieniam się w rudzielca, który mi przyniósł wiadomość. Po tym wszystkim, podchodzę do drzwi i pukam do nich.

[Ichirou]

Misja rangi D
9/15

---

Po zlokalizowaniu celu, reprezentant klanu Inuzuka przeszedł do działania. Tutaj postanowił posłużyć się swoim nierozłącznym kompanem, a samemu odciągnąć uwagę gospodarza. Po zmianie wyglądu zewnętrznego podszedł do domostwa, które może nie prezentowało się źle, ale było dość kiepsko zadbane. Chłopak zapukał w drzwi, co tak właściwie musiał kilkukrotnie powtórzyć, by jakaś osoba w środku zdecydowała się wstać i ruszyć do wejścia. Moment później w progu zjawił się czterdziestoletni mężczyzna, nieco zapuszczony, z przepoconymi ubraniami i butelką sake w ręku. Z twarzy również nie wyglądał przyjemnie, a czułe nozdrza bohatera wychwyciły bijącą od niego woń alkoholu.
- Czego? - zapytał bezpośrednio, przyglądając się rudowemu nastolatkowi, który stał przed drzwiami.
Gajus w tym czasie za pomocą odpowiedniej techniki przyjął postać swojego pana i ruszył na tyły domostwa. Tak jak się można było spodziewać, znajdowały się tam psiaki. Było ich osiem, z czego niektóre były przywiązane do łańcucha, a reszta znajdowała się w małych klatkach. Były nieco wychudzone, brudne i ogólnie zaniedbane. Ich pan najwyraźniej bardziej interesował się zawartością butelki niż ich stanem. Wyzwolenie całej ósemki powinno zająć Gajusowi kilka chwil.

[Haruki]

Już na pierwszy rzut oka widać, że ten facet nie należy do najprzyjemniejszych typów. Nawet gdybym nie wiedział, że znęca się nad biednymi zwierzętami, to wolałbym nie mieć z nim nic wspólnego. Niestety on zamiast pogrążać wciąż samego siebie, postanowił wraz ze sobą pociągnąć na dno niczego niewinne psy. W końcu jeżeli ktoś nie jet w stanie zadbać o samego siebie, to oczywistym jest, że nie będzie w stanie zadbać o kogokolwiek innego. W chwili obecnej jednak Gajus powinien już pracować nad uwolnieniem tych zwierzaków, a ja muszę jedynie zająć czymś tego pijusa, najlepiej odciągając od jego domu.
- Dzień doby panu, słyszałem, że zajmuje się pan hodowlą psów, to prawda? Niedaleko stąd błąka się jeden bezdomny psiak, lepiej żeby ktoś się nim zajął, zanim kogoś ugryzie. - mówię mając nadzieję, że ten łajdak podchwyci przynętę.

[Ichirou]

Misja rangi D
11/15

---

Mężczyzna, od którego czuć było woń alkoholu z grymasem spoglądał na stojącego przed nim rudego chłopca. Na pierwsze jego słowa coś odburknął, chyba na przytaknięcie jego stwierdzenia, a kiedy ten wspomniał o zaginionym psu, zastanowił się przez moment. Marszcząc czoło najprawdopodobniej zmuszał swój umysł do wysiłku, co nie było dla niego tak prostą rzeczą do wykonania.
- Eee, no dobra. I co? Jak ten sierściuch wyglądał? W ogóle to rasowy jakiś? - musiał się przecież przekonać, czy wspomniany pies jest warty fatygi i ruszenia swoich czterech liter. W końcu butelka sake była bardzo zajmująca i nie miał szczególnie ochoty przerywania jej konsumpcji.
- Zamknąć japy, cicho tam! - krzyknął kilka sekund później przez ramię, zapewne w kierunku znajdujących się na tyle domu psów, których szczekanie można było usłyszeć. Tak, to była w dużej mierze sprawka Gajusa, bowiem przetrzymywane tam psy znacznie się ożywiły. Teraz już wszystkie zostały uwolnione i należało je tylko odprowadzić, co rzecz jasna najlepiej było zrobić niepostrzeżenie.

[Haruki]

Ten facet napawa mnie szczerym obrzydzeniem. Wygląda na to, że całymi dniami nic nie robi, tylko chleje sake i nie ma nawet odrobiny czasu, aby zająć się swoimi podopiecznymi. W dodatku jest przeraźliwie chciwy. Nie chce mu się wychodzić z domu po zwykłego kundla, czy mieszańca. Nie, jemu się marzy hodowla psów rasowych, bo te pewnie można drożej sprzedać. Pytanie tylko co on chce sprzedawać, takie wynędzniałe psiaki? Za zwierzęta w takiej formie nie dostanie nawet połowy ich prawdziwej wartości. Ważne jednak, że słyszę, iż Gajus wywiązał się ze swojego zadania i wszystkie psiaki są już wolne.
- Eee, wie pan, nie bardzo znam się na psach. Był jednak dosyć duży i brązowy z takim podłużnym pyskiem i dużymi uszami. - mówię zmyślając cokolwiek mi przyjdzie do głowy.

[Ichirou]

Misja rangi D
13/15

---

- Dobra, potem się nim zajmę - odpowiedział od niechcenia, z trzaskiem zamykając drzwi przed nosem młodzieńca, by dać mu jasny komunikat, żeby już zjeżdżał. Nie miał ochoty na dalszą pogawędkę, ale może to i dobrze, bo Inuzuka osiągnął swój cel. Teraz nie pozostało nic innego jak wyprowadzić gromadę wyzwolonych psów, nie robiąc większego zamieszania. Nad psami należało mieć cały czas oko. Gajus wraz ze swym panem musieli im poświęcić teraz całą uwagę, żeby czworonogi trzymały się w zwartym szyku i przypadkiem nie rozeszły się po całym mieście. Poza tym, wkrótce do uszu młodzieńca dotarły wykrzykiwane przekleństwa przez mężczyznę, z którym jeszcze przed chwilą miał nieprzyjemność prowadzić rozmowę. Najprawdopodobniej zauważył, że coś nie jest grane i zajrzał na tyły budynku, które aktualnie były puste.

• Daj zt, potem wrócimy do tematu twojego domostwa.

[Haruki]

Ten bydlak ma ogromne szczęście. Gdyby się skusił i poszedł szukać psa, którego wymyśliłem, chyba nie potrafiłbym się powstrzymać i zaatakowałbym go, a z racji jego upojenia alkoholowego oraz głupoty nie powinien mieć w starciu ze mną szans na przeżycie. W ten sposób miałbym pewność, że więcej zwierząt nie ucierpi przez tego łajdaka. Z drugiej jednak strony, nic nie wskazuje na to, aby przestał on pić, więc raczej nie będzie miał czasu i sił aby uganiać się za psami. Powstrzymałem więc żądzę mordu i skupiłem się nad życiem, które właśnie uratowałem. Wraz z Gajusem staram się uspokoić wystraszone i wynędzniałe psy i prowadzę je do swojego domu. Tymczasowo będą miały tam dobrą opiekę.

zt

[Saito]

Cały dzień i większość osady zwiedzona, w sumie można zaliczyć ten dzień do udanych. Najedzony i nawet odświeżony, mógł teraz paradować do końca dnia. No co prawda, pozostaje jeszcze kwestia noclegu. Będzie trzeba coś wynająć, tylko nie znalazł żadnego takiego małego hotelu. No nie ważne, teraz się zgubił. Pozostaje kwestia gdzie się udać, przecież nie może teraz sobie pozwolić na przerwę. Fakt, zgubił drogę i teraz nie wie gdzie pójść.
- Chyba na razie sobie daruję~~
Powiedział sobie pod nosem, następnie rozciągnął się i udał na pierwszą lepszą ławkę. Gdy tylko usiadł sobie wygodnie na ławce, postanowił przez większość czasu skupić się na jednym punkcie. Czyli na niebie, zawszę jakieś chmurki się znajdą które pobudzą wyobraźnię. Dlatego też obmyślając kolejny plan podróży, trzeba chwilę wyluzować.