Przedmieścia

[Shi]

Dōkeshi Yoru
Misja rangi D
5/15
<Lato><389> rok
"Napaść!"

                Chłopak odpowiedział w sposób wymijający do swych rozmówców na zadane mu pytanie. Młodzieniec nie lubił dzielić się swoimi tajemnicami czy innymi tego typu praktycznie z każdym. Tak więc powiedział tylko tyle ile mógł powiedzieć, by tym samym chwilę później zadać zupełnie takie samo pytanie dwójce.
-U nas tak samo, wielu już zginęło podczas pewnych akcji. Ostatnio też mamy pewien problem...ale o tym może później pogadamy...-powiedział chłopak smutniejszym tonem głosu, chwilę po tym dodał kolejne słowa do naszego bohatera mówiąc nieco bardziej weselej...
-Co powiesz na odświeżenie naszych zwyczajów. Wiesz, jak za dawnych czasów "nocne łowy".-powiedział Shibuki, zaś drugi jedynie się uśmiechnął chwilę po tym oglądając na boki czy nikt nie słucha... Na tej ulicy nikogo nie było, pustka totalna. Tak czy inaczej słowa "nocne łowy" oznaczały zapewne to co zwykle.
-Tylko trzeba znaleźć ofiarę.-dodał Keisuke. Tylko co na to Yoru? Będzie chciał współpracować z dwójką, czy może życie zmieniło już jego podejście, charakter. Ciekawe o co chodziło kiedy Shibuki powiedział problem... Być może to była jakaś grubsza akcja. Co?

[Naoki]

Kwestia tego co powinno się robić, jest dość nietypowa. Naoki nie posiadał zbyt wiele pomysłów jak zająć się problem, który powstawał w okolicy. Przecież nie znał się absolutnie na handlu, a tym bardziej na jakiś poważniejszych rozmowach z ludźmi. Tutaj jakoś musiał jednak zadziałać w sposób prawy. W końcu zdobywanie majątku w sposób niegodziwy było paskudne. Lecz czy wytkniecie tego coś zmieni? Oczywiście, że raczej nie. Temu pierwotny plan działania absolutnie nie istniał, była jedynie opcja rozmowy i próba słowa, mogąca jakoś zadziałać w sposób prawowity.
Wszystko na pewno okaże się na miejscu, gdzie sam do wyglądał całkiem imponująco. Status jego mieszkańców nie powinien być niski, a sami ludzie w nim mieszkający są raczej wykształceni. Dlatego z twarzy Naokiego nie zniknął uśmiech, mimo że odczuwał olbrzymi stres i obawy przed tym co próbował zrobić. Tylko co on miał tak na prawdę zrobić innego?
- Witam. Jestem Naoki. - powiedział, miłym głosem jak najbardziej to potrafił, kłaniając się na przywitanie. Tak jak wymagała tego kultura przy okazji próbując oddać jakiś szacunek swojemu rozmówcy. Szansa na to, że on go kojarzył, była raczej bardzo niska.
- Chcieliśmy porozmawiać, chyba doszło do pewnego nieporozumienia. Ktoś próbował podpalić lokal w twym imieniu. - dodał po chwili. Nie owijając w bawełnę, chcąc no usłyszeć jego wersję na temat tego całego zajścia. Nie dodając w tym momencie nic więcej. Bo też po co. On był raczej tutaj bardziej gościem, niż stroną w tym działaniu. Temu raczej nie mógł decydować o dokładnym przebiegu rozmowy.

[Kuroi Kuma]

Zasiej ziarna, zbieraj plony
Naoki - misja C 21/30 Imię. Było tak niezwykle ważne w rozmowie. Przedstawienie się to niby taka podstawa, nawet gdy nie masz pojęcia czy ktoś mówi prawdę, czy tylko podaje fałszywe dane, próbuje się pod kogoś podszyć. Niewielu shinobich jednak decydowało się na taki krok głównie z tego powodu że... goniła ich sława. A wielu właśnie to było na rękę. Im większe zasługi, tym większa rozpoznawalność, tym łatwiej o różnego rodzaju udogodnienia. Koseki musiał liczyć się i z tym - sława będzie go gonić. A on powinien o nią zadbać, by jego reputacja była nienaganna, by żaden z klientów nie zraził się z miejsca, a wręcz przeciwnie. Bowiem jak tu nie przyjść do przybytku, który prowadziła taka sławna persona? Prestiż moi drodzy.
-Nieporozumienia... podpalenie brzmi jak bardzo duże niedopowiedzenie, wejdźcie do środka - Miyagi popatrzył się to na Naokiego, to na Yamato. To było niczym policzek wymierzony na samym wejściu. Obraza przy kimś, przy gościu, z którym przed chwilą załatwiali sprawę. Ten ukłonił się do wszystkich i nieco przyspieszonym krokiem stwierdził, że jednak woli się ulotnić i nie mieszać w sprawy tej trójki. Im mniej wiesz, tym lepiej śpisz, a przecież masz rodzinę na utrzymaniu? Po co ryzykować? Yamato nie oponował, był zbyt przerażony, by jakkolwiek zgłaszać swój sprzeciw. Po prostu wszedł tak jakby ktoś nim sterował. Na skroni widoczna była kropla potu - w głowie kuchcika była teraz jedna myśl - co tutaj robię?
-Drodzy... zwykłem rozwiązywać wszelkie problemy wprost. Żyjemy w świecie, gdzie nie ma miejsca na niedopowiedzenia. Yamato - wiem jak nisko mnie cenisz. Nic w tym dziwnego, ale Twój lokal jest cenny i na posiadaniu tego małego skrawka ziemi na pewno by mi bardzo pomogło - Miyagi skierował swoje czujne zwłaszcza jak na starca oczy. Te oczy widziały bardzo wiele, musiał mieć ogromne doświadczenie, a "rezydencja" była po części na to dowodem - I fakt, mogę wykorzystywać swój majątek, ale nie znaczy to, że dopuściłbym się czegoś takiego. Nie upodliłbym się na tyle, żeby kogoś pozbyć się w taki sposób, możecie mi więc wytłumaczyć o co tutaj chodzi? - rozłożył ręce nie za bardzo rozumiejąc o co mogło chodzić Naokiemu i Yamato, gdy przyszli pod jego drzwi. Czy kłamał, czy mówił prawdę? Może faktycznie był niewinny, a za podpaleniem stał ktoś inny?

Yamato
Miyagi