Bar "Szkarłatna speluna"

[Naguri]

Nie ma jak dobry tyłeczek...uuu ale bomba. Moje myśli natychmiastowo reagowały na tą całą sytuację, gdy majtki zniknęły z mojego wzroku postanowiłem dokończyć mój trunek...a tu co? Ktoś śmiał mi nie miło przeszkodzić, zerknąłem na gościa, jak na człowieka niepoważnego. -Z siedziby władzy, powiadasz? A jakiej to władzy, bo nie pamiętam żebym jakiejś podlegał, to że się przywitałem z moim liderem, nie znaczy że możecie ze mnie robić swojego pieska na posyłki, i radze to sobie za kodować w tych pustych baniakach, na twoje szczęście, jak już widzisz szukam zarobku, więc jeśli będzie godziwy, przyjmę to zlecenie...ile płacicie? I hola hola, nie zapędzaj się jaki znów "wyższy rangą shinobi"? Pociągnąłem do końca buteleczkę sake i głośno postawiłem ją na blacie. -Nie interesuje mnie jego ranga, jak już mam z kimś współpracować to niech nie próbuję mi czego kolwiek narzucać czy w inny sposób mnie denerwować, w innym wypadku albo na prawdę musi być jakimś mocarzem, albo go zarznę jak i mój cel... Mam nadzieje że wszystko, dotarło, teraz spadaj, muszę się przygotować mentalnie. A mianowicie musiałem dopić sakę które miałem jeszcze w kieliszku, bo jak na razie opróżniłem małą buteleczkę.

z/t

[Ichirou]

Misja rangi D
7/15

---

Reprezentant klanu Kaguya zaoferował swoje usługi i razem z blondwłosym mężczyzną opuścił gorące źródła, by rozliczyć się za pomocą pięści z pewnym osobnikiem. Co prawda Yukiko wciąż nie był przekonany, dlaczego właściwie to robił, ale to już jego sprawa. Tak czy inaczej, podjął się zadania, więc należało je wykonać. Poznany w źródłach typ prowadził go kolejnymi uliczkami osady.
- Pewnie siedzi w Szkarłatnej, tak jak zwykle. Stawianie się do niego w knajpie nie jest dobrym pomysłem. Jeszcze zrobi się burda, straż się zleci... Wywabię gnoja na zewnątrz, dobra? Swoje zrobisz w miejscu, w którym nie będzie niepotrzebnych widzów. - Plan brzmiał niegłupio, bo faktycznie bardzo nierozsądnym byłoby rozliczanie swoich rachunków na terenie lokalu, gdzie zarówno blondyn jak i młody shinobi mogliby przysporzyć sobie więcej problemów niż cała akcja była warta. Po paru chwilach marszu dwójka znalazła się przed jednym z barów okrytych raczej negatywną renomą. Nie był to z pewnością bar dla elity. Bliżej mu było do miejsca, w którym łatwo można było spotkać kogoś spod ciemnej gwiazdy lub znaleźć łatwo guza. Tak czy inaczej, blondyn wskazał gestem dłoni w stronę wąskiej uliczki za rogiem budynku. To tam Kaguya miał poczekać na swój cel. Zleceniodawca natomiast wszedł do środka, szukając natręta.

[Kamiru]

Starzec też człowiek, ino stary. [5/15]

Bohater wyruszył na spotkanie z przeznaczeniem, nie wiedząc dokładnie, czego ma się spodziewać. Wiadomość, nie dość, że pełna błędów, nie zawierała ważnych szczegółowych informacji, co rzeczywiście zdawało się wskazywać na to, że cała sprawa była jedynie żartem ze strony tych dzieciaków, tudzież dzieciaka. W końcu Yuusha widział tylko jednego, a czy w ogóle istniała jakaś reszta bandy, nie mógł wiedzieć. Niemniej, randomowy przechodzień powiedział mu to i owo. Dzięki spotkaniu z miłym bobem chłopak bez żadnych problemów (typu korki, czarne koty czy wycieczki emerytów) dotarł na miejsce.
I natychmiast mógł zrozumieć, dlaczego lokal ten nazywano speluną. Pierwsza część nazwy była nadal nieznana, ale sam widok miejsca z zewnątrz pozwalał wyrobić sobie o nim dość pejoratywne zdanie. Niby nie powinno się oceniać książki po okładce, kobiety po rozmiarze biustu a ludzi po pierwszym wrażeniu... Jednak za drugim spojrzeniem na spelunę jeszcze bardziej widoczne były wszystkie niedoskonałości tego miejsca. Stare, odrapane, stojące w miejscu na słowo honoru, w którym ru przestało mieć znacznie. Brzydka konstrukcja o którą chyba nikt nie dbał nie stawała się wcale lepsza po wejściu do środka. Teoretycznie miała właściciela, prawdziwego olbrzyma stojącego za ladą, o którym słyszał nawet dzielny doko. Jednak prawdziwą administracją knajpy była kolonia robactwa żyjąca między ścianami, dziurami i innymi szparami, skutecznie rywalizując o przestrzeń do życia z federacją pleśni i cesarstwem myszy. A klienci? Najlepszym, co można o nich powiedzieć, to to, że stali (bądź czołgali się, zależnie od stanu) ciut wyżej, niż mniejsi mieszkańcy tego miejsca. Co i tak potraktowaliby jako obrazę, o ile przestaliby zajmować się biciem i chlaniem. Ale oni nie interesowali w tej chwili Yuushy, celem był Szczurołap.

Edit by Kan. Wszystkiego najlepszego Yuusha bohaterze

[Yuusha]

Jakiś mjusik pod post, czy coś.

Oh gad, Yuusha nie spodziewał się fajerwerków, ale nie aż tak. A czego oczekiwał? 3 gwiazdkowej restauracji z własnym, darmowym parkingiem? Dajże no spokój, speluna to speluna, musi być w tragicznym stanie... 'ALE NIE AŻ TAK', naciskał w duchu, zbliżając się do przybytku jeszcze bardziej. I im dłużej się gapił, tym więcej nowych, wesołych szczegółów przybywało. A miało być jeszcze gorzej, tylko o tym nie wiedział. Westchnął, wzruszając ramionami - był chłopem, nie babą, więc musiał się wziąć w garść i przestać wybrzydzać, bo w niczym to nie pomagało. Kiedy prowadzi się wędrowny tryb życia i czasem sra po krzakach, bo tego wymaga sytuacja, człowiek powinien się po prostu przyzwyczaić do niektórych widoków i machać na nie ręką. Jak teraz. Wszedł. Noooo, było gorzej, a jakże.
Brud, syf, zarazki. Do tego robactwo, które co i raz urządzało sobie eskapady po podłodze, ścianach i stolikach w bliżej nieznanym przez Otoriego celu. No i klienci. Stojący, leżący, uprawiający jogę, czy inne sporty gimnastyczne w stanie nietrzeźwym, a przecież była jeszcze w miarę wczesna godzina. No cóż, tego się spodziewał i to go nie dziwiło. Bar, jak bar, wejść do takiego i nie ubzdryngolić się to wręcz jak grzech, choć Bohater sam osobiście nie miał zbyt wielu okazji, by samemu skorzystać w ten sposób z takiego przybytku nie miał okazji. Jak się wiąże ledwo koniec z końcem, to ci szkoda nawet wydać tych paru groszy na drinka, co było dosyć smutne, ale prawdziwe. Ale my przecież nie o tym, prawda? Robota czekała, o ile był prawdziwa. A tak się złożyło, że w polu widzenia Yuushy pojawił się ten cały Szczurołap, czy inny gryzoń, duży był trza przyznać. No i na przyjaznego to on nie wyglądał, ale może to tylko tak wyglądało? Przecież nie można oceniać ludzi po okładce, może miał gołębie serce, hm?
- Dobry, ja w sprawie pracy. - zbliżył się do kontuaru, jednocześnie wyciągając z kieszeni kopertę, coby okazać 'list polecający'. Przybrał spokojną i obojętną postawę, która zwykle okazywał otaczającemu go światu. No i oczywiście starał się utrzymywać kontakt wzrokowy z wielkoludem, jak to bywało na rozmowach o pracę. Musiał mu pokazać, że on zwykłą pipką to nie jest. Ale to żaden problem. - Jakiś dzieciak mi to dał i powiedział, że dobrze płacą, więc jestem. Jak wszystko się zgadza, to powiedz pan, co mam robić i za jaką stawkę, a ja się tym zajmę od zaraz, czy kiedy pan tam chce. - dodał w gwoli wyjaśnienia i czekał.

[Em, dziękować, Kan xd]

[Kamiru]

Starzec też człowiek, ino stary. [7/15]

Yuusha, jak na jego imię przystało, nie zląkł się tego, co czekało na niego wewnątrz budynku. Mało tego, mężnie przekroczył próg lokalu i zniósł wszystko, co odebrał za pomocą wszystkich zmysłów. A speluna miała naprawdę wiele do zaoferowania w tej kwestii. Dym, pot, alkohol i tłuste jedzenie, wonie te mieszane razem zdołały wykształcić w sobie zalążki świadomości, skutecznie wypierając chociażby cień czegoś takiego, jak świeże powietrze, kwiaty albo ziemia po deszczu. Otwarcie drzwi? Okna? Atmosferę szkarłatnej speluny można wynosić z niej wiadrami. Młodzieniec dotarł jednak do baru, skupiając tym samym uwagę olbrzyma stojącego za ladą. Rzadko kiedy miał okazję zobaczyć w swojej knajpie kogoś chodzącego na dwóch nogach. I to w linii prostej. Niemniej, nachylił głowę podobną do ciosanego kamienia i wysłuchał bohatera, przyglądając się jednoczęsnie treści kartki.
- Huh? Nie szukam nikogo do pracy, a zwłaszcza takich... Jak ty. Zabieraj te bazgroły razem z resztą siebie i nie pokazuj się tu więcej. Straszysz starych klientów. - głos przypominający zderzające się kamienie z jednocześnie przesypującym się przez nie żwirem. Szczurołap nie musiał nawet starać się rozkazywać, jego słowo po prostu było rozkazem, słuchający go czuł, że musi wypełnić wolę tej góry mięsa i kości. Gdyby udało mu się kiedykolwiek użyć znaku zapytania w rozmowie, po chwili zmieniłby się w wykrzyknik. Właściciel przestał już interesować się młodym doko, poświęcił mu wystarczająco wiele czasu.
Nie dało się odmówić racji słowom Szczurołapa, co bardziej przytomni klienci z podejrzliwością wpatrywali się w Yuu, jakby nie mogli uwierzyć własnym oczom, że człowiek może być taki... Czysty. Nagła wizyta kontrolera? Ktoś próbował umknąć, ale nie zdążył, grawitacja zakończyła jego plan zanim jeszcze zdążył się zacząć. Runął, ale chyba taki stan rzeczy też go zadowalał. Czarnowłosy miał tymczasem dylemat, wiadomość rzeczywiście była jedynie głupim żartem, czy może odpowiedź potencjalnego pracodawcy była jedynie próbą woli? Warto się przekonać! Albo i nie.

[Yuusha]

Nie chciał mówić tego na głos, ale chyba wszyscy dobrze sobie zdawali z tego sprawę, prawda? Wyszedł na idiotę. Nawet jeśli był sceptyczny do tej całej wiadomości i nie napalał się zbytnio na zarobek, to jednak tu przyszedł i dowiedział się, że ma spadać, bo straszy klientów. Że- że jak? Nie no, miał wygląd typa spod ciemnej gwiazdy, ale żeby od razu straszyć element społeczny ze speluny? Do łba, by mu nie strzeliło, że tu może chodzić o zupełnie coś innego - był zbyt schludny, zadbany, kompletnie nie pasujący do tego miejsca. Tak jakby to coś zmieniało, chciał pracować i tyle. To że wiedział do czego służy wynalazek zwany mydłem, nie znaczy, że od razu jest jakiś gorszy, albo ma trąd.
Część klienteli się na niego gapiła, nie uszło to uwadze Bohatera, który wreszcie i sam zaczął się rozglądać kątem oka po sali. Westchnął. Co robić? Oczywiście cofnął się o kilka kroków w tył, nie szukając zwady z dużym kolesiem. Tego by jeszcze brakowało, by wszczynać burdę. To Yuu tu przylazł z głupim tekstem, więc to zrozumiałe, że Szczurołap potraktował go jak jakiegoś natręta i przegonił. Ale ten wciąż nie opuścił przybytku, jeszcze nie miał zamiaru. Intensywnie myślał. Co miał począć? Faktycznie pójść sobie i zapomnieć o sprawie, czy też może poszukać tego szczyla i wyjaśnić mu, że robienie sobie jaj z wielkiego Bohatera to raczej głupi pomysł?
- Kufel piwa. - rzucił wreszcie, zaś na blacie zadźwięczało kilka rozrzuconych monet, które były własnością Otoriego. No, już nie. Zasiadł na stołku przed wielkoludem. Następnie wyjął paczkę papierosów, wyłuszczając ze środka jednego i wtykając go sobie w usta. Później go odpalił i zaciągnął się. - Yarre, yarre, dać się zrobić jakiemuś szczylowi. Żałosne. Obiecuje, że jak go spotkam to nogi mu wyrwę z dupska. - burknął na głos, spoglądając na mężczyznę. Jakby nie chciał zrealizować jego zamówienia to zrobi minę w stylu 'No co? Piwa nawet nie mogę się napić?' Skoro już tu był, to mógł skorzystać i coś chlapnąć. Może procenty mu pomogą w myśleniu nad postawieniem następnego kroku?

[Naguri]

Gdy dotarliśmy do imitacji dobrego baru, spojrzałem na mężczyznę który zasugerował by zwabić cel w ciemną uliczkę obok, średnio mi to pasowało bo wolałem tam wejść i po prostu zrobić burdę, ale to on mi płacił, więc miał prawo wybrać jak to rozwiążemy. -Dobra, tylko nie ociągaj się zbyt długo. Po tych słowach schowałem się za rogiem przybytku i czekałem spokojnie aż będę mógł odwalić swoją część pracy. Cholera, trzeba to zrobić szybko i znaleźć moich, zaczynam się o niech niepokoić po takim już czasie, ciekawe czy oni zrobili już swoje, może martwię się na zapas, w końcu to też shinobi jak by nie patrzył..

[Kamiru]

Starzec też człowiek, ino stary. [9/15]

Yuusha zdecydowanie nie zaliczał się do typowych shinobi. Nie tylko ze względu na swój zadbany ubiór, ale bardziej przez fakt, że naprawdę potrafił używać mózgu. A przynajmniej takie wrażenie robił. Już wcześniej przeczuwał, że to wszystko mogło być tylko głupim żartem, a teraz nabrał pewności, kosztem ośmieszenia swojej osoby. Tylko czy ktoś w knajpie w ogóle będzie pamiętał tego dziwnie ubranego chłopaka? Nie każdy zdał sobie sprawę z jego obecności, więc szanse na zapisanie się w historii bandy pijaków i degeneratów maści wszelkiej było znikome. Szczurołap nie reagował na słowa Bohatera. Do czasu, aż pierwsze monety upadły na stół. Dodanie do nich określenia złote, byłoby stanowczą przesadą. W końcu speluna była miejscem do napicia się. Tylko napicia, niekoniecznie czegoś, co gdzie indziej podano by zdechłemu kotu. Już po chwili przed czarnowłosym wylądował kufel z mętną cieczą, brązową pianą i różnymi dodatkami znacznie ulepszającymi smak. Dobra, zmieniający coś, co wcześniej było słabym piwem w bardzo oryginalny trunek. Zresztą, papierosy powinny zabić posmak.
I tak sobie o to siedział Yuusha, siedział, a to sobie pociągnął fajki, a to upił łyk... Czas mijał powoli, nikt nie zwracał na niego uwagi... I nagle jeb! A właściwie klap, bo było to klepnięcie w ramię. Ktoś przysiadł się do baru, zajmując wolne krzesło.
- Eto... Masz może ochotę zagrać w Jan-ken-pon, nieznajomy? - nieznajomy głos rozległ się gdzieś z lewej strony. Jeśli doko się odwróci, ujrzy przed sobą jednego ze standardowych klientów tego uroczego lokalu. Choć to nie do końca prawda, ten jeden miał zęby, nawet większość z nich. Inna sprawa, że chyba nie wszystkie były jego, albo każdy rósł sobie według własnego upodobania i koloru szkliwa. A tak poza tym to mężczyzna nie cechował się niczym szczególnym. Długie i proste, ale ubrudzone włosy, równie czarne co fryzura elegancika. Ubranie stare, ale widocznie dobrej jakości, noszące ślady cerowania. Gra? Ot tak? W sumie, czemu nie.

-5 ryo

Tak, chodzi o papier, kamień, nożyce. ~

[Yuusha]

Oczywiście, że miał wątpliwości, co do napitku - no hej, ten kolor nie przynosił na myśl nic dobrego, a tym bardziej smacznego. Ale mówi się trudno, jak już zamówił i wydał kasę - 5 ryo za takie pomyje?! Zdzierstwo! - to teraz przecież nie wymięknie i nie ucieknie jak mała dziewczynka, czy nie zamówi soczku. Nie potrzebował łatki osiedlowej cioty (well, i tak tu nie mieszkał, ale co tam), tego by jeszcze brakowało. Na szczęście miał swoje papierosy - jakiś plus tego nałogu, który rozpoczął właściwie dziś. Smak jednego zabijał posmak drugiego, choć oba smakowały okropnie. Tak jakby w jego ustach toczył się wielki bój, co ma ubić na śmierć kubki smakowe Yuushy. Do tego piwo zabijało wątrobę, zaś papierosy jego ukochane płuca, rzecz jasna w takiej ilości to on nie zemrzy w trybie natychmiastowym, ale sama świadomość tego dawała do myślenia. 'Co ja robię ze swoim życiem...', pomyślał już drugi raz dnia dzisiejszego. Był dorosły, to fakt, ale gdyby go matka teraz zobaczyła, na pewno oberwałby przez łeb mokrą ścierą. Aż się lekko zgiął, jakby faktycznie dostał szczała w łepetynę. Na szczęście był tu sam (no, prawie) i nie musiał się martwić o matczyną reprymendę. Westchnął ponownie, raz już któryś, po czym wlał sobie do gardła niezbyt atrakcyjne piwo, a następnie zaciągnął się papierosem, by na koniec strzepnąć nadmiar popiołu na popielniczkę przed nim.
Ktoś się przysiadł, a ówcześnie klepnął go w ramię, sygnalizując, że chce zwrócić jego uwagę. Bohater odstawił piwo na miejsce, przekręcając głowę w stronę przybysza. Jakiś random. Nie wyglądał źle, ale wciąż widać było, że to jeden ze stałych bywalców tego miejsca. Zaproponował naszemu Yuushy grę. Papier, kamień, nożyce. Hooo? Czemu nie karty? Ciekawe. Zwykle w takich miejscach grywa się w pokera, czy inne, a tu proszę. No, w sumie nie było co tu dużo myśleć. Otori poprawił się na swoim stołku, a następnie lekko uśmiechnął, by po chwili odpowiedzieć chłodno:
- Nie, nie mam. - jakby nie rozumiał werbalnie, to dołoży dłoń, która machnie parę razy, jakby odganiała natręta. To chyba zrozumie?
Czemu nie? No bo tylko idiota, by dał się na to nabrać. MG słusznie po raz kolejny zauważył - Bohater nie był głupi. A tylko debile przystają na propozycje zagrania w cokolwiek w takich miejscach. Może w papier-i-tak-dalej, trudniej jest oszukiwać niż w kartach, ale był tu sam. Dookoła typki, co zasuwają każdego wieczora na ręcznym, bo zbyt nisko upadli, by mieć normalne życie i kobietę. Mogli go robić dowolnie w konia i on w żaden sposób, by nie mógł dowieść swojej racji. Bo nawet jeśli oszukiwaliby otwarcie - to ich ziomki, by potwierdziły, że wszystko jest okej. A jakoś nie chciało mu się wierzyć, że chcą pograć dla samej gry, bez żadnej stawki pieniężnej. Co potem? Będzie się bił z całą speluną? O nie, nie, co to, to nie. Takie rozrywki go nie kręciły. Poza tym nie miał ochoty na żaden granie w cokolwiek. Chciał dopić piwo i sobie pójść. Pracy nima, to i Yuushy tu nie powinno być, ot co.

[Ichirou]

Misja rangi D
9/15

---

Mimo wszystko robienie burdy w barze nie było najlepszym pomysłem. Być może Kaguya dopiąłby swego, ale jednocześnie ściągnąłby na siebie masę problemów, a w tym zapewne również i samą straż, która mogłaby okazać się wyzwaniem nie do pokonania. Tyle burdelu i zamieszania dla jednej, najzwyklejszej misji podrzędnej rangi? Nie, to nie miało absolutnie sensu i faktycznie dobrze, że Yukiko poczekał na zewnątrz i zostawił wolną rękę zleceniodawcy w kwestii wywabienia natręta. Blondyn dzięki świadomości towarzystwa najemnika tuż obok budynku nabrał większej śmiałości w swoich zachowaniu i bez pardonu skierował się do stolika, przy którym przesiadywał jegomość, z którym miał na pieńku od baru dni. Bez słowa odsunął butelkę z sakę, po którą tamten właśnie chciał sięgnąć, po czym z drwiącym uśmieszkiem rzekł do niego, że czas się rozliczyć. Prowokacja dała zamierzony efekt, bo mężczyzna natychmiast wstał od stolika i ruszył za blondynem, który zaczął kierować się w stronę wyjścia. Rzecz jasna prowadził go w pułapkę. W następnej chwili przedstawiciel rodu Kaguya mógł już ujrzeć swój cel. Był to mężczyzna z pewnością większy gabarytami od swojego zleceniodawcy, o krępej budowie ciała, krótko wystrzyżonej głowie i kilku bliznach na twarzy lub rękach.
- Zaraz ci nogi z dupy powyrywam - odrzekł natręt, ściskając pięści, maszerując za blondynem.
- Taki jesteś kozak? To chodź za róg, rozliczymy się - odparł zadziornie zleceniodawca, a sekundę później skręcił w boczną uliczkę, w której rzecz jasna czekał zapewne przygotowany Yukiko.
- Co do kurwy...?! - rzucił podążający za nim osobnik, kiedy właśnie wyłonił się zza budynku i ujrzał nieznajomego. Lada moment miało się wszystko rozstrzygnąć. Nikła szansa na obycie się bez rękoczynów.

[Kamiru]

Starzec też człowiek, ino stary. [11/15]

Yuusha nie zajmował się problemem niszczenia swoich płuc, trucia środowiska, wbijania kolejnego noża w biedną i zapracowaną normalnymi posiłkami wątrobę. No, może trochę przesadzam, ale niszczenie sobie zdrowia było akceptowalne, a zagranie jednej partii w prostacko prostej wręcz grze... Bo co, bo ktoś by oszukiwał? Wykorzystywałby do pomocy kumpli? W życiu trzeba się łapać każdego sposobu zwiększającego szanse, ne? Nieważne, jaki był konkretnie cel. Ale nie znaczyło nie, przynajmniej w przypadku mężczyzn, nawet pijaczyna to zrozumie. Zrobił, w jego mniemaniu, smutną minę i skupił wzrok na barze, jakby licząc, że tuż przed nim zmaterializuje się wymarzony trunek i przeciwnik żądny dobrej gry.
W jednym kącie sali zrobił się raban, ktoś krzyknął, coś się rozbiło, a potem jakieś bezwładne ciało uderzyło o ziemię. Chyba nici z dalszego delektowania się tym rozkosznym trunkiem, he? Ale z drugiej strony, dopatrując się pozytywów, bohater nie będzie musiał się już więcej trudzić rozmową z nałogowym hazardzistą. A może czarnowłosy nagle poczuje się w obowiązku rozwiązania problemu, jakikolwiek by on dokładnie nie był? Znając choć trochę jego charakter, jest to bardzo, bardzo wątpliwe.

#wybacz jakość, choroba i brak czasu jednocześnie ;-;

[Yuusha]

Może i Yuusha nie należał to zbyt rozrywkowych ludzi, ale co z tego? Czy było mu źle z tego powodu? Uwierało go to, albo swędziało? Nie. Nie miał zamiaru w nic grać z powodu, który został przytoczony wcześniej, jak i z tego, że mu się nie chciało. Jakby kto mu zaproponował konkurs na wylegiwanie się w słońcu - o, tym byłby zainteresowany. Był mistrzem w nic nie robieniu, jak nic nie musiał. Mógł tak trwać niemalże w nieskończoność czasu. W tej dyscyplinie nie miał sobie równych, choć wiedział, że do zawodowstwa mu jeszcze daleko, tak więc ciężko trenował w każdej wolnej chwili.
- Zawsze tu tak wesoło? - zapytał Szczurołapa, zerkając w kierunku skąd dochodziły dźwięki burdy. Nawet jakieś ciało się napatoczyło. Zapewne nieprzytomne - no ej, bo chyba to nie trup? A nawet jeśli, co go to obchodzi. W razie czego ulotni się szybko, by nie robić sobie kłopotów z ewentualnymi służbami porządkowymi, które na pewno będą go męczyć pytaniami o to, co się tu wydarzyło. Również nie spodziewał się, że wielkolud mu odpowie na zadane pytanie, ale zawsze warto było spróbować. Ponownie zerknął na swój napitek, wzdychając cicho. Powziął kufel w rękę, po czym wychylił na raz, kończąc je. Następnie dopalił papierosa i zgasił peta w popielniczce. Pora się zbierać.
- Dzięki za piwo i przepraszam za kłopot. - mruknął na pożegnanie do barmana, po czym zrobił zgrabny zwrot na pięcie, coby móc pomaszerować w stronę wyjścia. Przy okazji wepchnął prawą dłoń za płaszcz, upewniając się, że zawartość sakwy była nietknięta - nigdy nie wiadomo, czy gość, który go wcześniej nie zaczepił, nie był jakimś kieszonkowcem i pod pretekstem gry, nie podwędził mu czegoś. A jak będzie pewien, że wszystko jest okej, ruszy ku wyjściu, drapiąc się w tył głowy.

[Luz, przeca to zrozumiałe. Ja również krótko, bo nie ma, co lać wody]

[Kamiru]

Starzec też człowiek, ino stary. [13/15]

Szczurołap nie przejmował się zbytnio niczym, co działo się wokół. Pytanie doko zawisło w powietrzu i umarło śmiercią naturalną, pogrzebane wymownym wzruszeniem ramion barmana. Przywykł już do niezwykłego charakteru swojej knajpy, częstych wymian stolików, krzeseł oraz drzwi. Można by powiedzieć, że w tej kwestii był podobny do Yuushy, który nie miał ochoty narażać swojego zdrowia, ubioru ani samopoczucia i wyszedł z knajpy. Olbrzym nie mógł zrobić tego ostatniego, więc ponownie wzruszył ramionami i dalej zajmował się tym, czym zawsze musiał zajmować się barman, czyli czyszczeniem ścierką kufli. Tyle, że tutaj szmata brudziła kufle jeszcze bardziej. Ot, uroki speluny. Wracając jednak do głównego bohatera tej opowieści, heh, bohatera. Yuusha był chyba jedynym klientem który użył w tym miejscu słowa przepraszam. Ale nikt tego nie zauważył. W każdym razie, czarnowłosy opuścił lokal bez żadnych problemów, nikomu nie przyszło do głowy mu zaczepiać, proponować gry ani dawania w zęby. Czyżby ochronna aura z mydła? Całkiem możliwe.
Ledwo zdążył wyjść z knajpy i BUM! Zderzył się z kimś. Z kim małym, sięgającym chłopakowi jedynie do klaty. Kto to taki? Oczywiście, nie mógł to być nikt inny, jak nie dzieciak od listu. Ot, przewrotność losu... Czyżby ktoś miał tu zaraz stracić nogi?

[Yuusha]

Zaklął siarczyście, bo kląć, to łon potrafił jak nikt inny (swoją drogą, wychodzi, że on to potrafi wiele rzeczy jak nikt inny, normalnie wybraniec losu) i cofnął się lekko do tyłu, łapiąc równowagę. Nie spodziewał się żadnej przeszkody na swojej drodze, tak więc można wybaczyć mu chwilę słabości. W następnej chwili zamarł, ale to nie trwało to długo. Yuusha obnażył rząd białych zębów.
- No heeeej, dawnośmy się nie widzieli. - normalnie kopło go jakieś szczęście - rzecz jasna Bohatera, bo dzieciak to miał zwyczajnie przesrane. - Mamy do pogadania, choć na chwilę. - dodał mruknięciem i spróbował złapać go za kurtkę przy piersi i pociągnąć za sobą kilka metrów do najbliższej alejki/zakrętu/czegokolwiek, gdzie była mniejsza populacja ludności na metr kwadratowy. A jak już się tam znajdą, przyciśnie go 'lekko' do pobliskiej ściany i wyciągnie list, który przystawi mu do gęby, przy okazji wbijając w niego swoje czerwone ślepia.
- Dobrze płatna praca w Szkarłatnej Spelunie, hah? Jeśli myślałeś, że to zabawne robić kogoś w konia, to się grubo mylisz. Masz szczęście, że nie zrobiłem z siebie jeszcze większego idioty, bo nawet sobie nie wyobrażasz, jak byłbym wkurwiony. A teraz gadaj jak się nazywasz i ładnie przeproś. Tylko się przyłóż do tego, bo w przeciwnym razie zaciągnę cię do rodziców... - 'uuuu, pójdziemy do twoich rodziców, a oni ci spiorą dupsko', straszne. Toś się postarał, Yuusha. Normalnie groźby roku. Ale co, faktycznie miał mu oderwać dolne kończyny od dolnej części pleców? Aż takim pojebem to on nie był. Właściwie to wcale nie był pojebem, ale to inna bajka. Poza tym nie będzie bił dziecka, na samą myśl ile by to problemów mu przysporzyło, zaczęło mu się kręcić w głowie. A może to od tego syfiastego piwa? Mniejsza. W każdym razie jego przemowa powinna styknąć. Jeśli dzieciak okaże skruchę - będzie można machnąć na to ręką i sobie pójść w siną dalej. Gorzej jeśli szczyl za nic będzie miał słowa Otoriego i po prostu zaśmieje mu się w twarz. Noooo, wtedy chyba będzie musiał przemyśleć sprawę, czy mu się opłaca robić mu krzywdę czy też nie. Ale odpowiedź chyba była oczywista? Dla pewności rozejrzał się jeszcze dookoła, upewniając się, że okolica była czysta od randomów. Rzecz jasna cały czas trzymał gnojka za fraki, więc nie było mowy, by ten mu uciekł.

[Kamiru]

Starzec też człowiek, ino stary. [15/15]

Dziecko... Cóż, faktycznie miało przesrane. Wystarczyło spojrzeć na jego białą niczym śnieg otulający Hyuo twarz, by zrozumieć, jak straszliwe chwile przeżywał. Wracał do swojego domu po kolejnej udanej "zabawie" i najwidoczniej zapomniał o tym, że sam wysłał tutaj jedną ze swoich ofiar. Nadeszła godzina sprawiedliwości za krzywdy? Zachowanie Yuushy wyraźnie na to wskazywało, a małolat nie próbował się nawet wyrwać z uchwytu i potulnie dał się poprowadzić w miejsce oddalone od świadków. W końcu nikomu nie byli w tej chwili potrzebni, ne? Bohater już zaczął swoją łamiącą dusze i morale przemowę, a biedny żartowniś mógł jedynie kulić się coraz bardziej po każdym słowie. Kiedy zabrzmiała groźba spotkania z rodzicami dzieciak przypominał drżącą na wietrze paczkę. W kącikach oczu pojawiły się łzy, reakcja całkiem normalna jak na siedmiolatka.
- J-ja... Gomeneee... - zaczął łkać, ale dzielnie kontynuował przeprosiny. - Za-zapłacę za swój błąd... - przy tych słowach sięgnął powoli dłonią do kieszeni i wyciągnął z niej mieszek, który po chwili powinien zmienić właściciela, o ile tylko Yuusha postanowi puścić bezbronną ofiarę. Jeśli to zrobi, chłopak skłoni się pobieżnie i pobiegnie gdzieś przed siebie, najpewniej do domu. Ot, koniec dziwacznej przygody czarnowłosego eleganta.

Misja zakończona (jeszcze jeden twój post), wynagrodzenie standardowe, jej streszczenie napisz tu http://www.shinobiwar.pl/viewtopic.php ... &start=345 i to tyle, dziękuję za misję i zapraszam na kolejne (jak już skończę wszystko co obecnie prowadzę etc. etc.)