Gdzieś nieopodal...

[Naguri]

Przytaknąłem Hakai-owi głową po czym spokojnie ruszyłem w stronę mostu gdzie stały moje cele. Już z kilkunastu metrów zacząłem przemawiać do oprychów.
-Witam słyszałem że zbieracie "obowiązkowe datki" za przejście przez ten most, tak się składa że nic z tych datków nie trafia do właściciela tych ziem, z czego jest bardzo nie zadowolony i prosi was grzecznie byście się usunęli, w przeciwnym wypadku ja poproszę was o opuszczenie tego świata, w sposób mniej humanitarny niż rozmowa. Oczywiście moja gadka była tylko po to by odwrócić ich uwagę, tak naprawdę na pokojowe rozwiązanie nie było szans choć by chcieli, za bardzo mnie rączki świerzbiły, czekałem aż tylko niebiesko włosy wykona swój ruch by cisnąć w przeciwników kunaiami, licząc na to że do starcia z bliska zostanie mi tylko jeden. Zdychać!

[Ichirou]

Misja rangi C
29/45

---

Po chwilach przyczajenia nadszedł czas na akcję. Młodzieńcy zdecydowali podzielić się obowiązkami. Jeden z nich miał nadejść od frontu, udając najzwyczajniejszego obywatela, natomiast drugi miał przemieścić się w ziemi, by później zaskoczyć wroga i zainicjować starcie. Kiedy Yukiko zbliżył się do mostu, trójka oprychów natychmiast się ożywiła. Stanęli przed wejściem na kładkę tak, aby nie było przejścia. Wtedy jasnowłosy shinobi przemówił, na co odpowiedział jeden z gromadki.
- O czym ty chrzanisz, młody? Ostatnim razem, jak żeśmy się z właścicielem widzieli to jakoś wszystko było dogadane. Nawet nie fikaliśmy nic ostatnio, zbieramy tylko kasę za przejazd i tyle. Kto cię nasłał? - Powstało lekkie nieporozumienie, prawdopodobnie związane ze zmianą właściciela ziem, czego grupka zbirów chyba nie była świadoma. Zapewne rozmowa byłaby ciągnięta dalej, gdyby nie fakt, że Hakai w tym momencie przypomniał o swoim istnieniu. Pojawił się dosłownie znikąd, wyrósł z podłoża, w które pociągnął jednego z trójki opryszków. Pierwszy zatem został wykluczony ze starcia, ale teraz, już bez elementu zaskoczenia, nie powinno pójść tak łatwo.

Yukiko, podrzuć mi swoje statystyki. Może w być w uhide=Ichirou. Do tego jak używacie jakichś technik, byłbym bardzo wdzięczny za wrzucanie ich opisu do spoiler (może być w hidzie jak chcecie się kryć).

[Naguri]

Oni nie wiedzą, ale nie ważne, nie mam ochoty na negocjacje...no i już za późno. Stwierdziłem i cisnąłem dwa kunaie w głowę kolesia który znalazł się w "gównie po uszy", w celu wyeliminowania go. -Niestety, kłamałem, właściciel kazał się was pozbyć i nie rozmawiać, właściciel się zmienił a ja nawet nie lubię rozmawiać. Z pomiędzy bandaży wciągnąłem kość w kształcie miecza. -No, zapraszam. Stanąłem w pozycji bojowej i gestem dłoni zaprosiłem bandziorów do siebie, na ich ostatnie starcie. Przykro mi panowie, potrzebuje dowodu że was tu nie ma więc minimum jeden musiał tu zginąć. Dawaj Hakai na górę, nie chce tu sam z nimi walczyć.

Nazwa
Hokkotsu no Yaiba
Pieczęci
Brak
Zasięg
Długość kości
Koszt
E: 12% | D: 10% | C: 6% | B: 3% | A: 2% | S: 2% | S+: 2% (za 3 kości)
Dodatkowe
Brak dodatkowych wymagań
Opis Technika polega na wyciągnięciu kości z ramienia dzięki czemu uzyskujemy potencjalną broń mogącą zastąpić nam krótki miecz. Wyciągnięta kość jest ostra jak brzytwa i bez problemu może przeciąż metal. Ponadto broń ta jest bardziej lekka i bardziej wytrzymała od metalu.

SIŁA 28
WYTRZYMAŁOŚĆ 20
SZYBKOŚĆ 10 | 20
PERCEPCJA 10 | 20
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 1

[Hakai]

Siedząc w tunelu zdałem sobie sprawę ,że udało mi się wciągnąć tylko jednego. To znaczy ,że muszę jak najszybciej wyjść i pomóc Yukiko. Nie wiem jaka jest sytuacja na zewnątrz więc biegnięcie aż do krzaka nie ma sensu. Wyjdę wcześniej jakieś 8 metrów od Yukiko. I tak zrobiłem wyłaniając się za plecami swojego kompana przez dziurę w podłożu. Natychmiastowo pobiegłem w lewo tak by mieć czysty rzut kunaiem. Nie chciałem bowiem trafić kostka. To mogło by być nie fajne i dla niego i dla misji. Wyciągnąłem kunaia i rzuciłem go energicznie w jednego z stojączych oprychów. Celowałem w głowę by jak najszybciej unieszkodliwić przeciwnika. Nie wiem jak tam białowłosemu ale mi to sprawia mega frajdę. Tyle pomysłów co im by tu zrobić. W tym momencie mój uśmiech przybrał naprawdę spore rozmiary i nie wyglądał do końca normalnie. W cale nie wyglądał normalnie wręcz dziwnie. Oczy mi zaświeciły a kunai odbijając przez chwilę jasne słońce odblasknoł w locie.

[Ichirou]

Misja rangi C
32/45

---

Yukiko nie był szczególnie zainteresowany przemową jednego z opryszków. Nawet jeżeli tamci posiadali jakąś umowę z poprzednim właścicielem, to uznał ją za już przedawnioną. Zresztą, nawet nie było możliwości na jakiekolwiek dalsze dyplomacje, bowiem rozpoczęło się starcie. Akcja nabrała tempa i wskoczyła na wysokie obroty, kiedy tylko jeden z bandy został wciągnięty w ziemię. Choć i tak był w dużym stopniu wyłączony z walki, białowłosy dla pewności rzucił w bezbronnego dwoma kunaiami, co w zupełności zakończyło już sprawę. Cóż, shinobi mimo młodego wieku najwyraźniej się nie patyczkowali i średnio byli zainteresowani pojmaniem wrogów. Woleli wydać wyrok śmierci.
Kaguya zaprosił oponentów do boju, a w tym czasie na powierzchnię wrócił jego towarzysz, który cisnął kunaiem w jednego z pozostałych zbirów. Ten jednak już był przygotowany, zdążył wykonać odruchowy unik, dzięki czemu krawędź ostrza jedynie otarła się o jego policzek, pozostawiając poziomą ranę.
- Cholera, shinobi! - ryknął głośnie drugi z bandziorów, sięgając po pałkę nadzianą metalowymi kolcami. Jeżeli jego towarzysze byli w pobliżu, z pewnością musieli to usłyszeć. Krzykacz zaraz po tym ze złością w oczach ruszył na Yukiko, zamierzając podziurawić go swoją bronią.
- Zapłacisz za to - odrzekł ten poprzedni, dotykając za ranę na twarzy. W tym samym czasie dobył długiego noża i przyjął bojową postawę, powoli przysuwając się do Hakaia, by niebawem wyprowadzić dźgnięcie.

[Naguri]

Ruszyłem biegiem w stronę przeciwników w zasadzie starając się dostać pomiędzy nich, po drodze ciskając w nich kolejną serią kunaii, miecz przygotowałem do obrony się przed dwoma napastnikami wiedziałem że to nie będzie łatwe ale liczyłem jeszcze na Hakaia który niedawno wyskoczył z pod ziemi, gdy tylko znajdę się między przeciwnikami i jeśli są wystarczająco blisko dla moich kości, mogę użyć Yanagi no Mai by po przebijać przeciwników w ramach elementu zaskoczenia oczywiście najpierw skupiając się na obronie, jeśli nie są wystarczająco blisko wykonam ten sam ruch na krzykaczu tylko w tej sytuacji mam się jak łatwiej obronić. Zdychaj! Jeśli się powiedzie to od razu ustawiam się tak by mieć obu przeciwników przed sobą. Mam nadzieje że obejdzie się bez strat, szczególnie własnych.

NazwaYanagi no Mai
PieczęciBrak
ZasięgDługość kości
KosztE: 12% | D: 10% | C: 6% | B: 3% | A: 2% | S: 2% | S+: 2%
DodatkoweBrak dodatkowych wymagań
Opis Pierwszy taniec Kaguya, która objawia się gwałtownym wysunięciem kościanych ostrzy z dłoni, łokci, kolan a także barku. W ten sposób zwiększa się zasięg rażenia członka klanu Kaguya. Technika doskonale nadaje się do obrony w chwili gdy jesteśmy otoczeni większą liczbą przeciwników.

[Hakai]

Bliska walka? Oj nie w żadnym wypadku. Mógł bym się zadrapać czy coś a to przecież jest nie miłe. Odskoczyłem do tyłu jednocześnie rzucając kolejnym kunaiem w swojego przeciwnika. Nie był to tak samo wyglądający kunai jak wcześniej. Ten był jednym z moich trójkunaiów odkładanych na czarną godzinę. Rzuciłem go celując w brzuch swojego przeciwnika by trudniej było mu go uniknąć. Jeśli mi się to uda to chłopak może mieć mały problem. Ostrze w brzuchu nie jest przyjemne i na pewno na chwilę by go to wykluczyło z walki. Na tyle długo bym mógł go łatwo wykończyć. Wszystko jednak zależy od jednego celnego rzutu. Czas byś przytulił mój kawałek metalu słodziaku. Wykonałem atak uśmiechając się szeroko do oprycha.

[Ichirou]

Misja rangi C
35/45

---

Walka trwała na dobre i mimo pierwszego poległego bandyci nie zamierzali odpuszczać. Wręcz przeciwnie, zaatakowali ze sporą agresją. Uzbrojony w nabitą kolcami pałkę, łysy mężczyzna machał bronią raz po raz, przed czym Kaguya z trudem dawał radę się bronić. Białowłosy wyczekał dogodnego momentu i skorzystał ze swojego unikatowego zagrania, którego oponent z pewnością nie mógł się spodziewać. Kilka kości zostało wysuniętych, na które szarżujący mięśniak po prostu się nadział. Może i nie było śmierci na miejscu, ale mężczyzna doznał kilku, bardzo dotkliwych ran. Padł na ziemię i dogorywał, wykrwawienie się było kwestią czasu. Hakai popisał się mniej zaskakującym planem. Znów zdecydował się wyrzucić kunaia, na co jego wróg mógł być już choć trochę przygotowany. Mimo wszystko niebieskowłosy wykazał się dobrą zręcznością, sprawnie wyrzucił specyficzną broń, która ostatecznie trafiła nieszczęśnika w bok. To było jednak za mało. Fakt, osobnik jęknął z bólu, ale nie upadł. Zezłoszczony ruszył na Hakaia z długim nożem, sprowadzając go do defensywy.
Biorąc pod uwagę, że pozostał tylko jeden z drugi, można było stwierdzić, że sytuacja jest pod kontrolą. Niestety, towarzysze broni odpowiedzieli na wcześniejsze wezwanie. Ze strony lasu nadbiegła czwórka przygotowanych do walki opryszków. Póki co znajdowali się trzydzieści, może czterdzieści metrów dalej, ale rozpoczęcie potyczki było jedynie kwestią chwili.

[Naguri]

Z wyszarpnięciem wyciągnąłem swoje kosteczki z przeciwnika i postanowiłem podjąć próbę pchnięcia go mieczem w klatkę piersiową korzystając z chwili zaskoczenia po wcześniejszych ranach, tym razem przerzucam odpowiedzialność obrony na kości wystające mi z ciała, tym razem nimi chcę się bronić gdyby przeciwnik uniknął dźgnięci, którym liczę dobić mięśniaka.
Cholera, teraz to zrobiło się gorąco, czterech dodatkowych! Trzeba to rozegrać na dwa razy. Po tym manewrze czy końcowym czy nie, musiałem podjąć próbę wyjścia ze zwarcia z przeciwnikiem więc bronię się wszystkim czym mam, i cofam się cały czas do tyłu, by znaleźć się poza zasięgiem broni rywala i ruszyć do ucieczki, w stronę Hakaia, jeśli podczas biegu znajdę trochę czasu rzucam kunaiami w przeciwnika który ruszył na niebieskowłosego. -Młody, kończymy szopkę, nie wszystko na raz. Staram się u stosować tak zakończyć kostnym mieczem życie przeciwnika jeśli nie poległ od broni miotanej i po prostu pobiec dalej zabierając po drodze współpracownika. Czterech plus dwóch rannych lub martwych, drugi atak nie będzie już taką niespodzianką, ale znamy ich położenie, teraz żeby tylko uciec.

[Hakai]

Kiedy usłyszałem głos Yukkiko trochę się zasmuciłem. Tak szybko kończymy? Nawet się nabawić nie było kiedy. No ale z drugiej strony lepiej być ostrożnym i się nie zadrapać niż się rzucać ale stracić to i tamto. Taktyczny odwrót czasami przynosi pozytywne efekty więc nich mu będzie. Jednak fajnie by było wykończyć chociaż tych co ich zraniliśmy. Mój trójkunai może i mu coś tam uszkodził w ciele ale lepiej się upewnić ,że już nam nie będzie mógł przeszkodzić. Odskakując znów do tyłu moje ręce złożyły się w coś na kształt trójkąta. Była to pieczęć ptaka. Za plecami mojego przeciwnika wyrósł kamienny kolec który szybko wyleciał w jego stronę. To powinno go załatwić bo wątpię by miał oczy z tyłu głowy no a kręgosłup delikatna sprawa. Może nawet przebije go na wylot. Było by śmiesznie. Uśmiechnąłem się i odpowiedziałem białowłosemu.
-Dobra lecimy.

Doton: Doryūsō
Stan chakry: 83-8=75%

[Ichirou]

Misja rangi C
38/45

---

Yukiko nie pozwolił swojemu oponentowi konać zbyt długo. Choć i tak losy oprycha były rozstrzygnięte, białowłosy dokończył dzieła, uśmiercając go. Nie zamierzał jednak lecieć na złamanie karku naprzeciw nadchodzącej czwórce. Wycofał się i zalecił to samo swojemu kompanowi, który na koniec zdążył skorzystać z techniki doton, tworząc pojedynczy kolec, który dźgnął boleśnie bandytę w plecy, eliminując go ze starcia.
- Gnoje! - krzyknął jeden z czwórki opryszków w stronę uciekających shinobi. Grupka dobiegła na most i skupiła się na swoich towarzyszach, jednak wszyscy pilnujący kładki byli albo zabici, albo mieli niebawem umrzeć. Tymczasem duet śmiałków wycofał się na odległość kilkudziesięciu metrów. Co teraz? Oprychy zachowywały się dość ostrożnie. Dobyli broni, zachowywali czujność, powolutku zbliżali się w stronę uciekinierów. Przede wszystkim trzymali się razem, bo w kupie siła. Jeden z nich nawet dobył niedużej kuszy.

[Naguri]

-Wiesz, właśnie doszedłem do wniosku że kompletny odwrót to nie najlepszy pomysł, zdążą się przeorganizować, ale w bezpośredniej walce, też nie mamy zbytnich szans, trzeba ich rozdzielić. Na bezpiecznym dystansie, zatrzymałem się i odwróciłem w stronę przeciwnika. -Zresztą, dalej świerzbią mnie ręce. Odwrócę ich uwagę, a ty spróbuj kolejnego ataku znienacka, na pewno sobie poradzisz. Gnojku?! Trzech waszych padło z naszej ręki, a ty do mnie gnojku?! Rozmawiasz z profesjonalistami, jesteśmy shinobi! A wy już jesteście martwi! Zacząłem układać kolejne trzy pieczęcie, podczas swego przemówienia: Baran, wąż i tygrys. Bunshin no Jutsu! Koło mnie pojawiło się siedem moich kopii, mieszając się ze swoimi cieniami rozbiegliśmy się w parach, tworząc pół okrąg o dużym dystansie w koło przeciwnika, W ten sposób każdy z przeciwników musiał w ten sposób sprawdzić dwa klony, które jeszcze trzeba trafić, a dodatkowo w jednej parze skrywała się niespodzianka, czyli prawdziwy ja. Oby byli wystarczająco głupi. Mimo naszego małego doświadczenia i zapasie technik, jakoś sobie do tej pory radziliśmy z niebieskowłosym.

Bunshin no Jutsu
PieczęciBaran → Wąż → Tygrys
ZasięgDowolny
KosztE: 5% | D: 4% | C: 3% | B: 2% | A: 1% | S: 1% | S+: 1% (za 2 iluzje)
DodatkoweBrak dodatkowych wymagań
Opis Prosta technika Ninjutsu, która polega na stworzeniu iluzji nas samych. Przy jej pomocy – w zależności od kontroli chakry – jesteśmy w stanie stworzyć od jednej do kilkunastu iluzji, które wyglądają jak my i robią to co zasugerujemy. Oczywiście iluzje nie są materialne, więc każde uderzenie w nie kończy się ich rozwianiem. Warto również zauważyć, że iluzje nie wydają żadnych dźwięków, dodatkowo nie rzuca swym "niematerialnym" ciałem cienia, a także nie potrafią poruszać żadnych przedmiotów.

[Hakai]

Widząc nagły zwrot akcji trochę się zdziwiłem. Yukiko nie wyglądał na nie zdecydowanego chłopaka a z chwili na chwile zmienił plan. No ale dobra chyba pozostaje mi się dostosować i coś wymyślić. Jakiś plan by kogoś wyeliminować z walki. Widząc oprycha z kuszą od razu pomyślałem ,że to on może być dla mnie największym zagrożeniem. Staram się nie zbliżać za bardzo do przeciwnika a on mógł by przez to mnie dalej atakować. Decyzja podjęta. Stanąłem z rękoma w kieszeniach powoli zapadając się w ziemie. Uśmiechałem się chodź miałem uczucie ,że nikt tego nie widzi bo klony Yukiko właśnie przed chwilą się pojawiły zasłaniając mnie prawie w całości. Już po chwili moja głowa schowała się pod poziomem ziemi a ja wędrowałem w stronę przeciwników. Włóczęga zaraz im pokaże pomyślałem zbliżając się do swojego celu.

Doton no Jutsu + Doton: Shinjū Zanshu no Jutsu
Stan chakry: 75-17=58%

[Ichirou]

Misja rangi C
38/45

---

Rozpoczęli natarcie, realizując prędko wymyślony plan, który wykorzystywał nieduży wachlarz możliwych zagrań. Na całe szczęście nie tyczyli pojedynku z ninja, a ze zwykłymi bandytami, których nawet najbardziej elementarne techniki mogły zaskoczyć. Yukiko zaatakował frontalnie, z udziałem swoich fałszywych klonów. Niebieskowłosy natomiast znowu powędrował pod powierzchnią ziemi. Lekko zdezorientowani przestępcy przystanęli w miejscu, nie mogąc rozpoznać oryginału wśród wielu kopii. Jeden z nich spróbował strzału z kuszy, ale ta najwyraźniej nie była świetnej jakości, gdyż się zacięła i wypuściła bełt dopiero przy drugiej próbie, niszcząc jednego z bunshinów. Wkrótce doszło do bezpośredniego starcia, walczący znaleźli sięw bliskim kontakcie. Część iluzji zostało rozwianych, pozostały jedynie trzy odbicia Yukiko. Wtedy pojawił się Hakai, który wciągnął pod ziemię łysego osiłka. Zaraz miała polać się krew.
Jak kreśliła się sytuacja? Trzech oprychów pozostało, po przeciwnej zaś stronie znajdował się Kaguya z trzema klonami oraz Hakai, który właśnie dołączył do walki.

[Hakai]

Po wciągnięciu jednego zbira wyskoczyłem z ziemi parę metrów od nich. Zostało ich trzech więc już mniejszość. Wyeliminować nie powinno być ich trudno. Znów złożyłem ręce w pieczęć ptaka by nie patyczkować się już za bardzo. Z ziemi wyleciało 5 kolców które poleciały w trzy cele tak ,że każdy powinien dostać przynajmniej jednym. Kolce nie wylatywały jednak z jednego miejsca a w coś w kształcie kręgu wokół przeciwników. Uśmiechnąłem się i powiedziałem z satysfakcją.
-Dobra to już chyba wasz koniec gnojki.
Włosy zawiały mi przez lekki wiatr pokazując moje oczy które wraz z moim chorym uśmiechem pięknie się komponowały. Jeśli się pośpieszę to kostek się tutaj nie przyda i większość chwały spadnie na moje barki. A jaki szacunek w jego oczach zyskam. Swoją drogą wyszło by na to ,że pokonał jednego a ja sześciu. Nie brzmi źle jeśli się uda. Nigdy nie powinno się lekceważyć żebraków...

Doton: Doryūsō
Stan chary: 58%-40%=18%