Gdzieś w mieście

[Isei]

Misja C 30/30 Otoczeni: Jeden na dwóch. Młody ninja z bólem, a raczej pustką zaczął przeszukiwać zwłoki zabójcy Komatsu. Szybko znalazł mieszek, a w nim sporo pieniędzy - jakoś na oko około trzystu ryo. Dalsze przeszukiwania wcale nie były, aż tak owocne - ot w sakwie zostało po pięć shurikenów i kunai, które Kari postanowił sobie przywłaszczyć. Martwemu już nie były potrzebne. Wyciągnął też z niego swoje senbony, a także zebrał te leżące, by uzupełnić magazynki w swojej marionetce. Gigant w tym momencie zdążył zrzucić nagolennik i obejrzeć swoją ranę, z której - swoją drogą - leciało całkiem sporo krwi. Zaklął siarczyście po czym wyciągnął z kabury malutkie pudełeczko z pigułkami, wziął jedną z nich, a następnie urwał spory kawał ubrania z leżącego nieopodal ciała, by wykorzystać je jako bandaż na ranę. Prowizoryczne, ale skuteczne, gdyż w jakiś sposób powstrzymywało krwawienie.
- Możesz spokojnie zostawić swojego kumpla. Pochowam jego ciało. Nie musisz wiedzieć gdzie, to już przeszłość. - powiedział do Kariego, który ruszył w stronę szpitala. Ból w ramieniu narastał z powodu opadającej adrenaliny oraz zwyczajnego poczucia lekkiego rozluźnienia. Dało się jednak wytrzymać, a z powodu obecności broni w ramieniu, nawet nie krwawiło tak mocno.[/akap]


Pobyt w szpitalu: 5h.
Nagroda za odbycie misji: 50 PH, 300 ryo (+5 Shurikenów i kunai)

[Hakai]

"Czerwona plantacja" Dzień był wyjątkowo upalny. Tłumy ludzi przeciskały się między sobą po suchych prażonych słońcem ulicach. Co jakiś czas pomiędzy rozmowami mieszkańców było słychać ryczenie obładowanych towarami osłów. Dzień jak co dzień w wiosce handlowej. Gdzieś pomiędzy tym wszystkim spacerował czerwono włosy chłopiec. Zamyślony i mocno skupiony na tym jak przecisnąć się przez kierujący się w każdą stronę świata tłum. Obciążony wielkim zwojem dzielnie szedł przed siebie z zobojętniałym wyrazem twarzy. W jego uszy rzucił się jednak jeden dźwięk. Był to głos sprzedawcy z małego drewnianego straganu.
-Szukam shinobiego ! Płace wysoko! Misja dla Ninja! Mam zadanie dla shinobiego... 1/15

[Kari]

Misja D 2/15 "Czerwona plantacja" Misja... to słowo odbijało się wewnątrz czaszki Kari'ego z taką głośnością, że niemal go ogłuszyło. Misja... to nie kojarzyło się zbyt dobrze. Śmierć, rany i zmęczenie - oto, co przydarzyło się młodemu marionetkarzowi podczas ostatniej misji. To znaczy śmierć towarzysza, nie chłopaka. Gdyby było inaczej, Kari nie przechadzałby się raczej ulicami miasta, a raczej wędrował na drugą stronę...
Należało się jednak pozbyć... czego, traumy? Nie, to nie było to uczucie odczuwane przez Kari'ego. Raczej nie trauma, tylko... pustka. Brak jakichkolwiek uczuć. Zero ciekawości, zero smutku, zero złości. Pustka owa zmusiła Kari'ego do zatrzymania się. Rozejrzał się, w poszukiwaniu... czego? Nie pamiętał, co chciał znaleźć. Dostrzegł za to sprzedawcę, który coś krzyczał. Ale nie były to okrzyki bólu... o co mu chodziło?

[Hakai]

"Czerwona plantacja" Stragan należał raczej do tych mniejszych. Na ladzie było parę małych sierpów niskiej jakości a z drewnianego daszku po wewnętrznej stronie zwisało parę sztuk motyk. Sam handlarz też nie wyglądał na osobę bogatą. Przeciętnego wzrostu mężczyzna miał na sobie zapoconą koszulkę przypominającą materiałem worek na ziemniaki i połatane spodnie w których właśnie trzymał rękę by podrapać się po swoich bolz czego na szczęście nie widział niskiego wzrostu chłopiec wzrokiem ledwo równającym się z drewnianym blatem. Mężczyzna popatrzył niepewnie na chłopca i z przekąsem powiedział.
-Nie jesteś trochę za mały na tą robotę? Zresztą... I tak płacę po wykonaniu zadania więc posłać ciebie mnie nie zaboli. Mogę tylko zyskać. A więc przejdźmy do konkretów. Jeden rolnik wisi mi hajs. Pójdziesz do niego nastraszysz go i weźmiesz coś w zastaw. Pasi Ci ta robota?
Handlarz wyciągną spod lady sake i poprzedzając łyka kiwną do chłopca głową tak by ten odpowiedział. "3/15"

[Kari]

Misja D 4/15 "Czerwona plantacja" Jeszcze dzień czy dwa dni temu zapytałby pewnie o to, za co tamten rolnik jest dłużny temu handlarzowi. Ale teraz... mało go to obchodziło. Zadanie to zadanie, misja to misja, cel to cel. Nie ma sensu zastanawiać się nad powodami, gdyż są one bezsensowne. Podobnie zresztą jak motywy, sposoby i skutki - jedyną sensowną rzeczą jest cel. Zastanawianie się może prowadzić do śmierci... cóż, jednak trzeba o coś zapytać. Po to, by osiągnąć cel. By osiągnąć cel... a jaki sens jest w osiąganiu celów? Nieważne.

- Gdybym miał powiedzieć kto mnie przysłał - zwrócił się czerwonowłosy do handlarza - co winno paść z moich ust?

[Hakai]

"Czerwona plantacja" Handlarz uśmiechnął się, schował w połowie pustą butelkę sake pod blat i w miarę wyraźnym na tyle głośnym by przekrzyczeć tłum odpowiedział ponownie drapiąc się po bolz.
-Dobra to skoro Ci pasuje to przejdźmy do tych konkretów. Powiedz jej ,że przysłał Cię Hans no czyli ja. Jej farma jest na północ stąd! Jak wyjdziesz z miasta idziesz wzdłuż farmy pszenicy i kiedy się skończy uliczką w lewo. Powinieneś wtedy mieć po prawej kukurydzę. Potem idziesz cały czas w przód i na skrzyżowaniu już powinieneś zobaczyć jej dom i farmę. Dom jest różowy to powinno Ci pomóc. A co tam sobie posadziła to nie wiem. Chuj mnie obchodzi. Ja jej nie sprzedaję nasion a narzędzia. Pokaż jej parę swoich shinobi sztuczek by się wystraszyła ale nie poturbuj. To dobra kobieta jest.
Mężczyzna chwycił ponownie sake i pokazał ręką znak jakby chciał oznajmić chłopakowi, że już na niego pora. 5/15 Jak odpiszesz tu odpisz tam

[Kari]

Misja D 6/15 "Czerwona plantacja" Hans... ciekawe imię. Kari nigdy wcześniej nie spotkał żadnej osoby noszącej imię Hans. Brzmiało ono tak jakoś obco. Jakby zaczerpnięte z zupełnie innego języka. Mężczyzna jednak porozumiewał się sprawnie w tym języku, jaki znał czerwonowłosy, więc skąd to imię... cóż, nieważne. 'Skup się na celu' - upomniał się w myślach młody shinobi. Tak, cel, na tym się trzeba skupić. A nie na pochodzeniu zleceniodawcy. Ani na zagadkach językowych. To nie czas na takie sprawy. Podczas misji należy być w pełni skupionym na celu i nie dać się rozproszyć. W przeciwnym wypadku może się to źle skończyć... jak ostatnio.

- Dobrze - mruknął do handlarza, po czym odszedł w poszukiwaniu domu tej, jak się okazało, kobiety. I co z tego, że jest kobietą? Jakie to ma znaczenie? Żadne.

z/t

[Hakai]

"Czerwona plantacja" Minęło parę godzin od kiedy czerwonowłosy był na zatłoczonej ulicy. Co prawda godzina szczytu dawno już mineła ale dalej przepychający się ludzie potrafili mocno kogoś potrącić. Handlarz ucieszył się widząc chłopca. Oznaczało to mniej więcej tyle ,że najprawdopodobniej jego dłużnik oddał coś w zastaw i nie będzie z nim większego problemu. Kiedy chłopak znalazł się już w zasięgu słuchu handlarz wykrzywiając twarz po poprzedzającym słowa łyku powiedział.
-O młody! I jak masz coś cennego? Udało mi się już przygotować solidny mieszek jeśli mocno się postarałeś. A się postarałeś co nie?
Jego głos ewidentnie był entuzjastyczny. Wyciągnął brzmiący monetami mieszek i oczekując jakiegoś fanta nie mógł sie doczekać wymiany i pożegnania czerwono włosego. 22/15

[Kari]

Czerwonowłosy podszedł do handlarza. Miał coś, co mogło go zadowolić. Wręczając mu znaleziony sierp, oglądał jego uszczęśliwioną twarz. 'Nareszcie to zlecenie się skończyło' - pomyślał Kari, odbierając swoje wynagrodzenie. 'Ciekawe, czy mój zleceniodawca odkryje kiedyś, co tam się stało' - zastanawiał się chłopak - 'I czy będzie mi miał jakoś za złe pozbawienie go klienta... a zresztą nieważne'. Misja była już za nim, nie musiał się przejmować tym, co będzie się działo dalej. 'Zresztą zadanie to miało też inne, ciekawsze wynagrodzenie niż tylko pieniądze'. Kari przyłożył dłoń do wisiorka. Symbol był strasznie zimny w dotyku... cóż, najprawdopodobniej nie ogrzał się jeszcze od ciała.
Z tą myślą marionetkarz udał się w drogę powrotną do domu.

[z/t]

[Arinori]

4/15

Wydawało się, że dziewczyna nie uważała się za super księżniczkę. Uśmiechała się i była dość luźna, co ułatwiało pracę chłopaka. Noszenie toreb z zakupami nie było zbyt trudnym zadaniem, a i nie wyglądał zbyt dziwnie, gdyż spotykał się wzrokiem z innymi facetami, których kobiety wyciągnęły na zakupy. Od jednej z par, chłopak usłyszał, że odbywa się letnia wyprzedaż, co by tłumaczyło tłumy gromadzące się w sklepach.
- Nazywam się Arinori, bardzo miło mi Cię poznać panienko Yuki. - Rzekł do dziewczyny, gdy ta wyjawiła mu swoje imię. Lecz kwestia zarobku nie była dla niego zbyt ważna. Przynajmniej nie nudził się, a kto wie, może stanie się coś ciekawego. Jacyś złodzieje czy coś. - Zarobek nic dla mnie nie znaczy. Jeśli będę mógł miło spędzić z Tobą czas. - Dodał po chwili wchodząc do kolejnego sklepu z ciuchami.
Dziewczyna ruszyła do działu kobiecego. Zaczęła przykładać do siebie jakieś koszulki, wracała do niektórych, była w tym bardzo dokładna. Było to lekko dziwne dla chłopaka, który zwykle brał pierwszy lepszy ciuch o jasnym kolorze i w którym było mu wygodnie. Spoglądał na szalejącą między ciuchami Yuki z uśmiechem na twarzy. - W bordowym kolorze wyglądałabyś pięknie. Nie każdy może sobie na to pozwolić. Ciesz się swoją urodą, dzięki niej pasują Ci rzeczy, w których inni wyglądają na kluski lub staruszków. - Jako, że już tutaj był, to postanowił się pobawić. Chłopak dużo czyta, więc ma wiedzę na temat głupot takich jak ta. Poza tym jest osobą, która potrafi dogadać się z każdym. Dość przydatna cecha.

[Tsuyoshi]

No to na zakupy...
Misja rangi D
5/15

Kiedy dziewczyna skończyła z topami (co swoją drogą trwało naprawdę dużo czasu) przyszła kolej na spodnie. - Dzięki za Twoje rady, na pewno je uwzględnię - powiedziała uśmiechając się. Oczywiście wcześniej wcisnęła ci w wolne palce wieszaki z kilkoma topami, które wcześniej sobie wybrała. Miała zresztą zamiar jeszcze je przecież przymierzyć! W każdym razie, mógłby cię zapewne pocieszyć fakt, iż wybieranie spodni zajęło jej o wiele mniej czasu (pewnie dlatego że wybór był po prostu mniejszy). No ale weszliście do najgorszej części sklepu - bieliźnianych odmętów, największej z czeluści piekieł gdzie to niejeden mężczyzna z zakłopotaniem spoglądał na swoje partnerki, które przyglądały się rozmaitym ich częściom, a często nawet trzymali wybrane przez nie elementy błądząc wzrokiem w poszukiwaniu odsieczy znikąd. Teraz czekało to również i ciebie, bo towarzysząca ci nastolatka od razu podleciała do jednej z wystaw. Jeden z młodych mężczyzn, zauważywszy bratnią duszę podszedł do ciebie po cichu, unikając wzroku swej wybranki.
- Oj, znam to. Siedzę tutaj chyba od godziny. Łączę się w bólu, kolego.

[Arinori]

6/15

Kolejne wieszaki z ciuszkami lądowały w rękach Arinoriego. Powoli zaczynał wyglądać jak szafa z tą masą tkanin wokół jego ciała. Ale dziewczyna nie zwalniała nawet na chwilę, cały czas na piątym biegu mknęła między regałami ze spodniami, koszulami, aż dotarła do bielizny. Widać miała tutaj sporo do wyboru, gdyż pognała jak pies za patykiem do półek z bielizną. Chłopak nie czuł się za bardzo skrępowany, był spokojny i czekał aż jego dzieciaczek do opieki wróci ze swoimi zabawkami. Rozglądał się po ludziach i zastanawiał co jego panienka będzie jeszcze kombinować poza tym sklepem. Nie spieszyło mu się, ani nie wydawał się znudzony jednak stanie jako manekin i trzymanie wieszaków nie było dla niego najbardziej ulubionym zajęciem.
Jego rozmyślanie przerwał głos pewnego mężczyzny, który "łączył się z nim w bólu". Ari uśmiechnął się w jego stronę i rzekł ze spokojem - Nie ma czego współczuć, zawsze miło jest pomóc kobietom ponosić ich manatki. Zawsze mogą potem w dogodny sposób się odwdzięczyć. - Celem chłopaka było, aby zabrzmiało to dwuznacznie. Takie typowe męskie gadanie. Dziewczyna nadal wyglądała na zajętą wybieraniem bielizny, więc rozmowa z kimś nie była złym sposobem na zabicie czasu czekając.
- A kolega jak, nie cieszy się gdy wychodzi z kobietą po sklepach, zamiast iść na sake albo coś - Zapytał z sarkazmem wodząc wzrokiem między nim, Yuki

[Tsuyoshi]

No to na zakupy...
Misja rangi D
7/15

Stojący obok ciebie mężczyzna uśmiechnął się krzywo, kiedy usłyszał nawoływania swojej ukochanej, która najpewniej chciała poznać jego opinię w wyborze. Pozostało ci mieć nadzieję, że towarzysząca ci dziewczyna nie będzie oczekiwała tego samego od ciebie. No ale kto wie? Może byłbyś pod tym względem dobrym pomocnikiem i coś więcej by z tego wynikło.
- Wybacz kolego, nie mogę z tobą rozmawiać, niestety szczęście mojej najdroższej jest dla mnie najważniejsze.
Po tych słowach poklepał cię lekko po ramieniu, by jeszcze raz połączyć się z tobą w bólu i po krótkim - Idę kochanie! - popędził do przedziału, w którym znajdowała się kobieta jego życia. Niestety więc nie nacieszyłeś się zbytnio towarzystwem bratniej duszy, a resztę tego czasu spędziłeś na opieraniu się o ścianę i trzymanie kolejnych wciśniętych ci do rąk elementów bielizny młodej dziewczyny. Gdy minęła godzina - która pewnie dłużyła się tobie niczym wieczność, córka twojego zleceniodawcy przywołała cię do siebie, abyś udał się wraz z nią do przedziału przymierzalni, gdzie znów mogłeś ujrzeć tego samego mężczyznę, który wcześniej do ciebie mówił. Teraz akurat chwalił ubiór i piękno swojej partnerki, dlatego wcale ciebie nie zauważył. Wzięła od ciebie wszystkie wybrane przez siebie ubrania i weszła do jednej z kabin, by rozpocząć kolejny etap zakupów - wybór ciuchów!

[Arinori]

8/15

Najwyraźniej chłopak nie miał szczęścia, gdyż jego rozmówca po krótkiej chwili został zawołany przez swoją partnerkę. No cóż. Wyglądało na to, że resztę oczekiwania na wybranie ciuszków Yuki spędzi opierając się o ścianę zawalony przez tony koszul, spodni i bielizny. Nie było w tym nic złego, chłopak miał czas na rozmyślenia. * Ciekawi mnie ile z tych ciuchów wybierze. Raczej nie będzie na tyle szalona, aby kazać mi to wszystko taszczyć za sobą. A tak w sumie to bez znaczenia, byle nie spędzić tutaj jeszcze pięciu godzin, bo uschnę... * Z myśli chłopaka wyciągnął go głos dziewczyny, która zamierzała teraz przymierzać wybrane przez siebie ubranka. Chłopak spokojnie, aby nie upuścić żadnej tkaniny, kierował się za dziewczyną do przymierzalni. Zauważył po drodze mężczyznę z którym chwilę wcześniej zamienił kilka słów. Wyglądał na zajętego chwaleniem swojej kobitki, więc nie zauważył Ariego. Ten nie miał zamiaru mu przeszkadzać, więc ominął go i podał ciuszki Yuki, które teraz miała zamiar przymierzyć. - Gdy będziesz potrzebowała pomocy z rozebraniem się to służę pomocą. - Powiedział żartobliwie i z uśmiechem oparł się o ścianę czekając na efekt. Może dziewczyna rzeczywiście zgodzi się na pomoc przy rozbieraniu? Przynajmniej przerwałoby to bezczynność chłopaka...

[Tsuyoshi]

No to na zakupy...
Misja rangi D
9/15

Dziewczyna, której przyszło ci towarzyszyć, sądząc po odgłosach cały czas się przebierała i sprawdzała jak dane ubrania na niej leżały - na twoje szczęście (lub nieszczęście), nie wychodziła z przymierzalni by się tobie pokazywać i zapytać cię o zdanie. Zresztą, prawie wcale cię nie znała więc nie ma co się ku temu dziwić. Nawet tamta młoda para w postaci mężczyzny, który zamienił z tobą kilka słów i miłości jego życia już zdążyła sobie pójść, a ty nadal musiałeś czekać aż córka twojego zleceniodawcy w końcu się na coś zdecyduje. Czas dłużył się i dłużył niemiłosiernie, a ty mogłeś zauważyć że nawet niektórzy ludzie, którzy weszli tutaj dużo później niż ty, opuszczali to pomieszczenie by udać się do kasy. W końcu jednak kotary się rozsunęły, a z wnętrza budki wyszła wyraźnie z siebie zadowolona dziewczyna, za którą musiałeś oczywiście podążać. Po odłożeniu wszystkich niechcianych rzeczy, zostały jej tylko cztery. Kolejnym szczęśliwym faktem było dla ciebie to, że kolejka nie była długa, a dziewczyna zostawiła cię w niej, by jeszcze popatrzeć na kolejnych kilka rzeczy które spodobały jej się po drodze. Ale nadszedł i ten czas, w którym mogliście wyjść z dusznego sklepu na świeże powietrze. Nastolatka patrzyła na ciebie niepewnie, nie wiedząc zapewne co chciała zrobić. W końcu podeszła do ciebie i pocałowała cię w policzek, jakby w geście podziękowania. - Dziękuję, byłeś dzielny. - Ale po chwili jednak zobaczyła na wystawie z naprzeciwka kolczyki, które jej się naprawdę spodobały i podleciała do nich, jakby o tobie zapominając.