Centrum wioski

[Shins]

Misja dla Yūrei
Misja rangi D
13/15 Tak więc na prośbę miłej sklepikarki ruszyłeś pomóc zgryźliwej blondynce znad morza. Po wyjściu ze sklepu każdy krok był udręką - nogi zapadały się w śniegu, a twarz odczuwała lodowate podmuchy wiatru. Padający śnieg ograniczał widoczność, jednak trasa między osadą na miejsce, w którym łowiła blondynka byłą jedna i na pewno tą drogą będzie wracała. Mniej więcej w połowie drogi mogłeś zauważyć jakąś postać, a po zbliżeniu się do niej zauważyłeś szukaną kobietę taszczącą swoje sprzęty i mozolnie brnącą ku osadzie - "Gdzieś łaził? Przez Ciebie nie zjadłam swojego sushi! Nie mogłęś się pospieszyć?! Bier to i mi pomóż zataszczyć to do osady!" - zażądała dając Ci plecak do niesienie.

[Yūrei]

Dzięki bogom jedyny promyk szczęścia i nadziei w całej tej, coby nie powiedzieć, beznadziejnej sytuacji, był taki, że kobieta w odruchu samozachowawczym sama postanowiła wyruszyć w drogę powrotną do osady i dzięki temu spotkałem ją w połowie drogi. Nie mówiąc ani słowa, wziąłem od niej plecak, założyłem na plecy i razem skierowaliśmy się w drogę powrotną do osady; a konkretnie do sklepu, w którym już miała czekać na mnie nagroda za narażanie zdrowia. I to jeszcze za byle jakie noże i ryby, cholerna jasna. Następnym razem sama sobie kupuj swoje cholerne noże, pomyślałem, zasłaniając przy tym twarz lewą ręką, abym mógł chociaż cokolwiek dostrzec. Droga powrotna oczywiście była wyboista i trudna, ale przeszedłem już ją tego dnia tyle razy, że znałem ją już praktycznie na pamięć. Po niecałej godzinie - z racji utrudnionych warunków czas podróży się dość mocno przedłużył, dotarliśmy do sklepu.
- Przyprowadziłem naszą zgubę - rzuciłem do sklepikarki, zdejmując z pleców ciążący plecak i otrzepując się ze wszędobylskiego śniegu.

[Shins]

Misja dla Yūrei
Misja rangi D
15/15 - misja zakończona sukcesem
"Oooooo! Wspaniale" - ucieszyła się sklepikarka, na twarzy której zagościł szeroki uśmiech - "Dobrze zapracowałeś na swoje wynagrodzenie. Zaraz Ci je przyniosę" - powiedziała, po czym zniknęła na zapleczu. Tymczasem nieprzyjemna blondynka wzięła od Ciebie plecak, bąknęła jedynie - "Dzięki..." - i także zniknęła na zapleczu. Widocznie obie bardzo dobrze się znały. Chwilę musiałeś poczekać, zanim uprzejma kobieta wróciła i przekazała Ci mieszek z nagrodą - "Musisz jej wybaczyć. Ma ostatnio bardzo trudny okres. Mało powodu do uśmiechu... a zawsze byłą taką ciepłą i radosną dziewczyną. No nic, dziękuję Ci za pomoc i miłego dnia" - powiedziała i wróciła do swoich spraw, niezależnie od tego, czy opuściłeś sklep od razu, czy przeczekałeś na polepszenie się pogody.

[Yūrei]

- Ależ nie ma sprawy, polecam się na przyszłość - odparłem wielkiej, rybnej mistrzyni. Nieco z przekąsem co prawda, ale za to akurat siebie nie winiłem; ten dzień, który na szczęście chyba już miałem za sobą, nie należał do tych z kategorii: "O cholera, ale to było fajne". Zresztą, co tu dużo mówić - co się zrobiło, to się zrobiło. Zostałem teraz w zasadzie sam w całym sklepie; zmęczony, wyziębiony i w dodatku przemoczony, bo śnieg, który wdarł mi się pod ubranie zaczął już się topić. Stwierdziłem, że nie było sensu czekać na przejście burzy śnieżnej, bo de facto mieszkałem niedaleko i mogłem już ten kawałek przeboleć.

Stwierdziłem więc, że nie będę już tracił więcej czasu na podziwianiu przyrządów wędkarskich i wyruszyłem w drogę powrotną; do ciepłej herbaty i grubego, suchego koca.

[z/t]

[Tetsuo Morimashi]

Odpowiedzialność za wybór miejsca, a także prawdopodobnie za za łódkę spadła na białowłosego. Na szczęście poznał w końcu imię swojej rozmówczyni, która ponownie zapytała go o jego własne, najwidoczniej z powodu wyczerpania i stresu zapominając, że Tetsuo przedstawił się już na plaży.
- Tetsuo jestem, mieszkam tutaj - w Kirisame. - stwierdził chyba oczywistą rzecz, spacerując uliczką w poszukiwaniu jakiegoś miejsca, gdzie można spokojnie zjeść. Takim miejscem wydawała się być niewielka knajpka z morskimi, lokalnymi specjałami, którą zaproponował kobiecie shinobi, po czym zajął z nią miejsce przy jednym ze stoliczków, dając jej czas do namysłu nad zamówieniem potrawy, samemu proponując i zamierzając zamówić satsuma-age albo takoyaki. Ot regionalne specjały, na pewno warte spróbowania jak już przez przypadek trafiło się w te rejony.
- Myślałaś może nad skorzystaniem z pomocy jakiegoś szkutnika albo kogoś, kto się na tym zna? Jesteśmy w końcu na wyspie, więc znalezienie kogoś takiego problemem nie będzie, a doskonale wiemy, że ani ja, ani Ty nie znamy się na tym i wątpię, aby tak naprawiona łódka była bezpieczna. - podzielił się swoimi przemyśleniami, czekając na posiłek, a gdy tylko on dotarł do stolika, pochłaniając go ze smakiem.

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Tetsuo, inaczej pinokio #2 -
5/15

---

Byłeś świadom tego, że to twoje zadanie na najbliższe godziny albo i na cały dzień. Poznaliście się bliżej, gdy tylko poznaliście swoje imiona. Dziewczyna była niemal zachwycona poznając ciebie i to, że stąd jesteś. Wiedziała, że trafiła w dobre ręce. Ona nieprzytomna, gdy ty się przedstawiałeś, nie ma co oceniać dalej. Miałeś już na oku pewną knajpkę - była to małe, ale jakże popularne lokum z morskimi specjałami, których było tu od groma. W końcu to wyspa, nie ma co się dziwić, że głównym składnikiem diety były owoce morza. Mogliście spokojnie usiąść i rozkoszować się pogodą, która jak na tę porę roku była całkiem znośna, niezła. Byłeś gotowy zamówić za siebie i za nią, gdy doszło do dialogu.
- Tak, jednak to się wiąże właśnie z moją prośbą. Czy byłby w stanie to załatwić? Oczywiście ci zapłacę, ale jak widzisz nie znam wysyp, a ty stąd pochodzisz. Myślę, że potrafiłbyś znaleźć odpowiedniego szkutnika i naprawić moją łódź... - to był kolejny cel twojej aktualnej misji. Byłeś już świadom tego, że musisz odwalić czarną robotę za nią, jednak cóż poradzisz. Nie była w najlepszej kondycji w porównaniu do ciebie.

[Tetsuo Morimashi]

Czas upływał wyjątkowo miło i beztrosko, tym bardziej po ostatnich wydarzeniach. Otóż nie trzeba było nikogo dźwigać na plecach, nikogo ratować przed utopieniem, ot błoga chwila relaksu przy wyjątkowych specjałach wyspy. Gdy białowłosy zaczął odczuwać sytość, a rozmowa przy posiłku trwała w najlepsze, padła prośba od kobiety, aby mieszkaniec Kirisame pomógł jej w załatwieniu sprawy naprawy łodzi. Szczerze mówiąc nie do końca wiedział, u kogo konkretnie znaleźć taką pomoc, ale wiedział natomiast, w jakie rejony powinien się udać.
- Pomogę Ci, aaaa... przynajmniej postaram się, bo też muszę trochę poszukać. Wiem, że jesteś zmęczona, dlatego pytanie czy chcesz się przejść ze mną i poobserwować wioskę czy zostajesz tutaj i umawiamy się, że przyjdę tutaj z kimś kompetentnym? - zapytał białowłosy, odliczając w tym czasie pieniądze z otrzymanego nieco wcześniej mieszka wystarczające na pokrycie kosztów posiłków, które skonsumowali. Następnie w zależności od decyzji dziewczyny, dziękuje za posiłek i rusza sam lub z nią na poszukiwanie szkutnika bądź kogoś z podobnym fachem w rękach. Gdzie wyruszył? Otóż w kierunku wybrzeża, gdyż to właśnie w porcie powinno gromadzić się większość żeglarzy oraz ludzi ogólnie powiązanych z żeglowaniem. Jeśli tam nie znajdzie pomocy, to prawdopodobnie nie znajdzie nigdzie indziej, dlatego ruszył pełen energii, rozglądając się za jakimś szyldem lub pracownią.

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Tetsuo, inaczej pinokio #2 -
7/15

---

Miałeś ułatwione zadanie. Tym razem nie musiałeś główkować jak tu kogoś przenieść by bardziej go nie skrzywdzić. Nie musiałeś za nikim się uganiać, ani nikogo szukać - chociaż tutaj mogło się to zmienić. W końcu twoim zadaniem było odnalezienie szkutnika. Takiego, który uratuje tę łajbę, którą porzuciliście na brzegu. Ciekawe czy ona tam wciąż była. Nie miałeś wiedzy gdzie szkutnicy są, ale wiedziałeś mniej więcej gdzie ich szukać - to więcej niż coś. Gdy się najadłeś postanowiłeś udzielić wyczerpującej odpowiedzi.
- Wolałabym zostać. Jeszcze spróbuję jakiegoś deseru niedaleko, ale będę czekała na ciebie tutaj, tak się umówmy. Nie mam jeszcze sił na zwiedzanie, ale to już niedługo. Dziękuję Ci za wszystko Tetsuo! - powiedziała śmiało, i zostawiła cię samego. W sumie ułatwiła ci zadanie, bo wraz z nią trwałoby to o wiele, wiele dłużej, a tak mogłeś to szybko odwalić i mieć spokój ducha. Z drugiej strony, jako gentleman pokryłeś koszt obiadu, który wyniósł niecałe 25 ryo. Od ciebie zależało czy poszedłeś na wschodnie czy też na zachodnie wybrzeże. Od tej decyzji zależy to czy odnalazłeś pracownie czy też nie i będziesz musiał szukać dalej.

Do wyboru wybrzeże wschodnie i zachodnie

- 25 ryo (zostanie odjęte w nagrodzie)

[Tetsuo Morimashi]

Tetsuo przybył do centrum wioski po całodniowym pobycie na plaży, gdzie poszerzał swój wachlarz umiejętności oraz technik o kolejne elementy, lecz niestety zmrok zmusił go do zrobienia sobie dłuższej przerwy od dalszego treningu. Stąd intencją chłopaka było przejście się trochę po uliczkach wioski, która na szczęście po zmroku nie wymierała całkowicie, były w końcu pootwierane niektóre knajpki i bary, a właśnie na coś takiego chyba miał ochotę się skusić po całym dniu wytężonej pracy. Musiał jakoś zregenerować siły fizyczne, ale i psychiczne, a jedzenie i coś do picia mogło być bardzo dobrym rozwiązaniem. Przemierzał zatem kolejne uliczki w poszukiwaniu dogodnego dla siebie miejsca...

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Czy Tetsuo boi się ciemności? -
1/15

---

Cóż, nie pozostało ci nic innego jak odwiedzenie zakamarków centrum wioski, w której mieszkałeś. Kolejny dzień pełen treningu się zakończył, a ty postanowiłeś odpocząć we właśnie taki, a nie inny sposób. Wieczorne przechadzki po uliczkach, która tętniła niemal życiem wywierała na tobie niemałe wrażenie. Czyżby to był czas na szamanko lub cokolwiek innego? Możliwe.
Miałeś naprawdę sporo opcji do wyboru. Tu jakiś pub gdzie pili mężczyźni. Tam za rogiem jakaś restauracja z morskimi przysmakami, gdzie serwowane były przeróżne owoce morza, w szczególności karmiąc klientów na zewnątrz. Niedaleko jakaś mniejsza budka z ramen, nawet jakaś budka z rozlewnią sake na szybko. Dookoła dorośli z dziećmi, które również nie spały o tej porze, teraz cała wioska się wybudziła by zwiedzać tę mniejszą mieścinę. Pozostawiony w rękach losu krążyłeś i szukałeś czegoś dla siebie. A nuż wybierzesz jeszcze jakieś inne miejsce, w końcu to nie wszystko co tutaj było. Miałeś wolną rękę.

[Tetsuo Morimashi]

Tetsuo przeglądał spokojnie różne lokale, które mijał podczas zwiedzania uliczek Kirisame, zastanawiając się co wybrać po całym dniu treningu. Był nawet trochę zdziwiony tym, ile jeszcze ludzi o tej porze nie śpi i korzysta z uroków życia po zmroku, a to nie da się ukryć - znacznie różniło się od tego za dnia. Białowłosy dostrzegał wielu ludzi zajadających się oraz pijących lżejsze oraz mocniejsze trunki. No i przy tym wszystkim nie brakowało zabawy i dobrego humoru. Po krótkim namyśle Morimashi postanowił wejść do jednego z pubów, czując powoli narastającą suchość w ustach. Upewnił się, iż jest jakieś wolne miejsce, po czym zajął jedno dla siebie i spojrzał na listę dostępnych specjałów.
- Poproszę trochę sake i coś chrupkiego na przekąskę! - powiedział z uśmiechem na ustach, podchodząc do lady. Cieszył się i nie mógł doczekać na myśl o posiłku i odrobinie alkoholu na zakończenie dnia. W końcu mu się chyba należało!

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Czy Tetsuo boi się ciemności? -
3/15

---

Białowłosy nie zdecydował się za prędko. Miał w końcu jeszcze sporo czasu na decyzję nim zgłodnieje na dobre lub zamkną wszystkie miejsca. Podziwiałeś i obserwowałeś także ludzi, których było tu trochę. Piękne nadmorskie miejscowości miały w sobie tę magię, gdzie ludzie kochali po nocach spędzać w nich czas. Było rześko i przyjemnie, nawet jak na jesienną porę roku. Postanowiłeś więc wejść do miejsca najbardziej przypominającego pub, gdzie było parę osób. Zamówiłeś sobie sakę i orzeszki, które otrzymałeś już po chwili. To wszystko było dla ciebie relaksem, którego potrzebowałeś. Oczywiście sake dostałeś całe, jako butelkę. W końcu shinobi musiało być na to stać.
Niestety, nie było tak kolorowo jak mogłoby się wydawać. Niedaleko ciebie było pięciu mężczyzn przy okrągłym stoliku, między którymi doszło do kłótni. Widać było gołym okiem, że będzie tutaj jakaś grubsza burda. Do tego wszystkiego podszedł także barman, który prosił o spokój, ale po chwili jeden z większych gości złapał go za koszulę i przystawił do baru. Wypiłeś może 3-4 kieliszki sake i już widziałeś, że ten wieczór nie będzie spokojny. Mogłeś to także olać, przecież to nie twój problem, a póki co nie doszło jeszcze do rękoczynów.

[Tetsuo Morimashi]

Nie wszystko szło niestety tak, jak planował to sobie Tetsuo. Miała być spokojna noc, zakrapiana małą ilością alkoholu z dodatkiem tłustych orzeszków, a wyszło... no właśnie co? Z perspektywy białowłosego rodziła się powoli jakaś burda i co gorsza liczba mężczyzn potencjalnie mogących brać w niej udział była też pokaźna. Dało się dostrzec aż pięciu kłócących się mężczyzn, a jeden z nich nawet wystartował do niczemu winnego barmana, co było już mocnym przekroczeniem dobrego smaku i shinobi nie bardzo mógł przejść obok tego obojętnie. Pewnie na ocenę sytuacji miała też wpływ niewielka ilość alkoholu, którą skonsumował Kirisamijczyk, lecz pocieszeniem mogło być to, że awanturnicy również byli pod wpływem i to zapewne znacznie większym, co powinno raczej obniżyć ich zdolności bojowe. Jednakże mimo wszystko - należało przede wszystkim starać się uniknąć dalszej eskalacji agresji, bo z jednej strony mogłoby dojść do niepotrzebnych obrażeń, a z drugiej ktoś i tak będzie musiał zapłacić i posprzątać zdemolowany bar. Należało mieć na oku wszystkich pięciu agresorów, aby nie pozwolić nikomu na zajście od pleców i jakiś atak chociażby butelką, dlatego Tetsuo odwrócił się plecami do ściany, zwracając głowę w kierunku szarpiącego się barmana.
- Ejjjj ziomek, wyluzuj już! Chodź na zewnątrz się przewietrzyć, mam sake to się napijemy na mój koszt! - wykrzyczał białowłosy w kierunku awanturującego się mężczyzny, licząc że wiadomość o darmowym trunku nakłoni go do zaprzestania rozróby i pozwoli Tetsuo wyciągnąć go na zewnątrz bez użycia siły, a tam w zależności od rozwoju sytuacji mógłby podjąć kolejne kroki. Gdyby zaś mężczyzna ruszył w jego stronę z zamiarem ataku, niestety wtedy nie pozostałoby już nic innego - jak bronienie się i spacyfikowanie awanturnika.

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Czy Tetsuo boi się ciemności? -
5/15

---

Tetsuo nie mógł przewidzieć pewnych rzeczy co przecież było normalne. Nie zawsze się wie jakiej głębokości jest rzeka do póki do niej nie wejdziesz. Tak było i tym razem dla młodzieńca o śnieżnobiałych włosach. Wydarzenie nabierało rozpędu, przez co niezbędna była reakcja kogoś, kto był do tego stworzony. Takim osobnikiem na pewno był Tetsuo, ten który swoim wzrostem imponował nie jednemu leszczowi. Atak na barmana był już przekroczeniem granic nieprzekraczalnych. W tym momencie musiał bronić swojego sake i orzeszków serwowanych przez tego miłego jegomościa zza baru.
Białowłosy nie był w ciemien bity. Ustawił się tak by mieć wszystkich na oku, co naturalnie dawało mu nie tyle przewagę co niezbędną obronę konieczną, którą mógł wykorzystać w dalszych wydarzeniach. Krzyknął w kierunku gościa, który szarpał właściciela, jednocześnie nakłaniając go do walnięcia sake.
- Jedną butelkę? Na pięciu chłopa? Czy ty sobie ze mnie kpisz gościu? Dawaj w końcu ten alkohol! - ostatnie zdanie ewidentnie kierował do naciąganego barmana. Reszta jakby się zainteresowała, że byłeś taki wciągnięty w te wydarzenia. Każdy z nich wstał od okrągłego stolika, by mieć lepszy... Widok.

[Tetsuo Morimashi]

Niestety przyjazna propozycja białowłosego została lekko mówiąc odrzucona i awanturnik na razie ani myślał się uspokoić. Szkoda ziomek... - pomyślał zdeprymowany, powoli tracąc dobry humor, który zdążył zbudować przez ten krótki pobyt w knajpie. Zapewne mógł zareagować odpowiednio szybko, zaskoczyć ich i za pomocą technik połamać paru mężczyzn, ale nie miało to większego sensu. To znaczy Tetsuo od samego początku musiał lawirować pomiędzy swoim własnym dobrem oraz bezpieczeństwem, a dobrem lokalu, klientów i barmana. W końcu mogło się tak zdarzyć, że gdy jego interwencja okaże się zbyt stanowcza, a lokal zostanie mocno zdemolowany, to jeszcze sam Morimashi poniesie konsekwencje swojej chęci pomocy. Tego się niestety obawiał. Czasami tak niestety bywało, że dobre chęci nijak przekładały się na dobry efekt i tylko pogarszało się sprawę. Dlatego mimo narastającej irytacji i gęstniejącej atmosfery, nadal starał się grać tymi łagodnymi kartami i próbować na razie załagodzić sytuację i przenieść całość na zewnątrz. Jednakże mimo wszystko musiał też profilaktycznie szykować się na rozróbę, toteż wciąż zerkał na pozostałych mężczyzn, uważając aby żaden nie zbliżył się zanadto to Tetsuo oraz jego pleców, a do tego białowłosy zaczął kumulować chakrę, szykując się w razie potrzeby do jak najszybszego wykonania odpowiedniej techniki.
- Od czegoś trzeba zacząć, co nie? Zaraz ta się skończy, to przecież kupię kolejną, a potem kolejną, jak się bawić, to się bawić przecież! Alkoholu nie może zabraknąć - wiadomo! Im dłużej trzymasz barmana, tym dłużej będziesz czekał na flaszkę ziomek... - odpowiedział głośno białowłosy, próbując przeciągnąć stado awanturników na swoją stronę, żeby chwilowo ostudzić nastroje. Gdyby jednak którykolwiek z nich próbował gwałtownie ruszyć do Tetsuo, ten będzie musiał ostudzić ich nastroje, jednakże w zupełnie już inny, przygotowywany ciągle wewnątrz ciała sposób...