Rozległa pustynia

[Ryūji]

Zadanie weszło w kluczowy moment, drużyna Sabaku coraz bardziej zbliżała się do swojego celu. Pokonując dystans, chowali się pomiędzy skałami, które skutecznie kryły przed wrogiem. Księżyc świecił wysoko na niebie dając światło, w którym można było bezproblemowo się poruszać ale także i zostać wykrytym co tylko wzmagało czujność sabotażystów. Po krótkiej chwili, cała czwórka dotarła do odpowiedniej odległości by podjąć kolejne kroki. Czerwonowłosy Gashi wykonał jedną z najbardziej użytecznych technik szczepu Sabaku i posłał swoje piaskowe oko na zwiady aby zorientować się dokładniej w terenie. Po szybkiej konsultacji z brązowowłosym, zwiadowca przeszedł do działania, za pomocą jednej ze swoich technik, ziemia pod jego dłońmi zaczęła się zapadać tworząc coś w rodzaju dziury, która z każdą chwilą zaczęła się coraz bardziej pogłębiać i poszerzać. Okazało się, iż użytkownik dotonu tworzył tunel, którym mieli dostać się bezpośrednio na teren magazynów. Ryuji ruszył za swoimi towarzyszami podziemną drogą, musiał przyznać, że ile ninja na świecie tyle musi być różnych przeróżnych technik, za każdym razem gdy poznawał kogoś nowego, potrafił go zaskakiwać na najróżniejsze sposoby. Przekopywanie nie trwało zbyt długo, po chwili tunel wyszedł na powierzchnie ukazując ścianę budynku, blondyn obejrzał okolice, chciał być pewny, że trafi z powrotem do tunelu, w końcu miała być to ich droga ewakuacyjna. Wskazując okno w pobliskim budynku Ren zasugerował wejście przez nie do środka i tak też postąpili. Trafili do korytarza, który prowadził do różnych pomieszczeń, szybkimi gestami drużyna podzieliła się i była gotowa do działania. Ryuji dostał przydział wraz z Renem co nie było niczym dziwnym gdyż współpracują razem od początku całej misji. Otwierając pierwsze drzwi Sabaku trafili do pomieszczenia ze zbiornikami wodnymi oraz pojedynczymi beczkami. woda na pustyni jest niczym życie czy złoto, dlatego też trafili w dziesiątkę, odnowienie takich zapasów na pewno nie pójdzie im łatwo. Czerwonowłosy zabrał się do roboty i zaczął rozmieszczać notkę, Ryuji nie tracąc czasu, wziął przykład z kuzyna i uważając na każdy swój krok aby poruszać się jak najciszej ruszył na drugi koniec pomieszczenia aby wybuchy objęły jak największy obszar. Kiedy blondyn nakleił swoją notkę na jeden ze zbiorników, pod jego stopą usłyszał dziwny szelest, spoglądając w dół zauważył dziwną, pojedynczą kartkę jakby z jakiegoś dziennika, chłopak nie zastanawiając się długo zgarnął ją z podłogi i schował w torbie na sprzęt, w końcu mogły to być jakieś przydatne informacje. Po założeniu ładunków, przyszedł czas na kolejne pomieszczenie, Ren gestem ręki wskazał kolejne drzwi po czym ruszyli. Jak się okazało, trafili w kolejne kluczowe miejsce, zbrojownie. Pozbawienie zapasów broni dałoby niesamowita przewagę w nadchodzących starciach, kiedy wodę można odzyskać, broni już tak szybko nie wykuje się nowej i jest na pewno kosztowniejsza. Niestety tym razem nie wszystko poszło tak gładko, w pokoju siedział strażnik, który został zaalarmowany delikatnym skrzypnięciem drzwi. Czasu na reakcje było naprawdę niewiele, jeżeli wartownik podniósłby chociaż głos całe zadanie mogłoby skończyć się fatalnie. Macka z piasku jak uprzednio prawdopodobnie nie zdążyła by go dopaść, dlatego też Ryuji postanowił wykonać swoją najszybszą technikę i po prostu pozbyć się wroga. Wystawiając rękę przed siebie niebieskooki wystrzelił 6 piaskowych shiurikenów, celując w okolice głowy i klatki piersiowej, liczył że element zaskoczenia będzie grał na jego korzyść, a także na pomoc swojego towarzysza. Jednocześnie drugą ręką prowadzi piaskową mackę, która miała by chwycić przeciwnika przede wszystkim za twarz aby nie mógł nawet krzyknąć, wykorzystuje swoje maksymalne zdolności aby piasek poruszał się jak najszybciej wprost do jego ust. Jeżeli przeciwnik zginie, próbuje również powstrzymać jego ciało przed upadkiem na ziemie tą samą macką.

SIŁA 14|14
WYTRZYMAŁOŚĆ 1|1
SZYBKOŚĆ 20|30
PERCEPCJA 20|30
PSYCHIKA 14|14
KONSEKWENCJA 1|1

KONTROLA CHAKRY C
Chakra 100%

[Ichirou]

Misja rangi C
25/30

---

Nadeszła konfrontacja, na którą prędzej czy później musieli się natknąć. Fakt, może była jakaś tam szansa, że wszystko pójdzie gładko i bez zacięć, ale rzeczywistość okazała się tutaj okrutna. Natknęli się na wroga, który co prawda był zaskoczony i nieco zdezorientowany, ale mimo wszystko świadom ich obecności. Nie było tutaj już tak wielkich możliwości jak przedtem, by w skrytobójczy sposób wyeliminować przeciwnika. Ten bowiem naturalnym odruchem zamierzał zaatakować napastników. Zacisnął aktualnie dzierżone w dłoni ostrze i zerwał się z miejsca z oczywistym zamiarem. Sabaku rzecz jasna zamierzali zareagować błyskawicznie, by zająć się oponentem zanim ten wezwie swoich kompanów. Jednak ze względu na taką a nie inną sytuację, nie byli w stanie zrealizować swych zamiarów natychmiastowo.
- Intr... - zdążył jedynie wycedzić mężczyzna, a dalsza część słowa utknęła mu w gardle, podobnie zresztą jak i utknęły w jego ciele piaskowe pociski. Obyło się bez śmiertelnych ran, bo ten mimo wszystko był obyty w walce i zdążył choć trochę zejść z toru lotu shurikenów, ale nie zdołał w pełni uniknąć obrażeń. Piach blondyna przykrył mu dodatkowo usta i próbował zacisnąć się na szyi, a ten z uporem właśnie czynił pierwsze kroki w stronę duetu Sabaku, by potraktować ich trzymanym ostrzem. Nie zdołał jednak oprzeć się naporowi ciężkiego, złotego pyłu, który w następnej sekundzie wypuścił Ren. Nieszczęśnik został przygwożdżony do ziemi i zaraz po tym prędko potraktowany pociskami, zapewne zarówno ze strony czerwonowłosego jak i jego młodszego towarzysza. Został podziurawiony, a kałuża czerwonej posoki zaczęła się rozrastać pod jego ciałem.
- Prędko, nie mamy czasu - zalecił cicho Ren blondynowi, poganiając go machnięciem ręki. Było prawdopodobne, że znajdujący się w okolicy nieprzyjaciele mogli usłyszeć niedokończoną próbę alarmu poległego już osobnika. Nie było sensu ryzykować. Założenia były proste - uwinąć się jak najprędzej i zniknąć z miejsca sabotażu, zanim zjawią się Kaguya w celu sprawdzenia tego miejsca. Użytkownik złotego pyłu przykleił notkę w jednym miejscu i ruszył pędem do kolejnego pomieszczenia, którym okazał się skład żywności. Każda sekunda odgrywała teraz istotną rolę. Pozostawało pytanie, czy śmiałkowie zdążą wykonać swoje zadanie zanim nadejdzie prawdziwe, śmiertelne zagrożenie?

[Ryūji]

Sytuacja była naprawdę poważna, zaalarmowany przez skrzypnięcie strażnik, w każdej chwili mógł zawiadomić wszystkich wokół o wrogach na terenie bazy. Dwójka sabotażystów z Sabaku nie pozostała jednak bierna, wiedzieli, że od tego jak zareagują może zależeć powodzenie ich zadania. Ryuji wysunął najszybciej jak potrafił rękę przed siebie i posłał w stronę strażnika sześć piaskowych shurikenów, jednak ten nie dał łatwo za wygraną i próbował uniknąć ataku. Wartownik już zamierzał krzyknąć lecz część piaskowych pocisków dosięgło celu, a piaskowa macka, którą poprowadził blondyn skutecznie zamknęła mu dziób. Dzieła dokończył Ren, który po prostu przygniótł niewygodnego osobnika, ciężkim złotym pyłem, i przeszył go wraz z kuzynem pociskami kończąc jego marny żywot. Czerwonowłosy zasugerował pośpiech, gdyż jak słusznie zauważył ktoś mógł usłyszeć odgłosy walki. Blondyn kiwnął głową na zgodę i ruszył na koniec pomieszczenia aby podłożyć kolejną wybuchową notkę, zbrojownia i zapasy wody były już zaminowane, przyszedł czas na kolejne pomieszczenie. Pokonując kolejne drzwi okazało się, iż sabotażyści trafili w kolejne miejsce, które aż się prosiło o zniszczenie a mianowicie był to skład z zapasami żywności. Ryuji wskazał Renowi kierunek w który zamierzał podążyć aby założyć ładunek, nie było czasu na rozglądanie się czy szukanie czegokolwiek, po prostu przykleił notkę pomiędzy największymi skrzyniami jakie znalazł. Chłopak zadawał sobie sprawę z tego, iż jeżeli teraz ich znajdą może nie być czasu na ucieczkę, a wrogowie mają nad nimi przewagę liczebną w końcu są w ich kluczowym posterunku. Jeżeli doszło by do walki prawdopodobnie zginęli by na miejscu bądź zostali pojmani, w sumie nie wiadomo co gorsze. Ryuji nie miał zamiaru jeszcze rozstawać się z życiem, dlatego też powrócił szybko do swojego towarzysza i był gotów na wykonanie kolejnych jego poleceń, choć gdyby on dowodził prawdopodobnie rozporządziłby odwrót, szansa na wykrycie jest spora, a i tak mają okazje zadać mocny cios, niszcząc zapasy i broń. Oby tylko druga drużyna także była cała, w razie pościgu z sensorem mają dużo większe szanse na ucieczkę.

SIŁA 14|14
WYTRZYMAŁOŚĆ 1|1
SZYBKOŚĆ 20|30
PERCEPCJA 20|30
PSYCHIKA 14|14
KONSEKWENCJA 1|1
KONTROLA CHAKRY C

POKŁADY CHAKRY: 86%
Suna Kanri (Teichi): Reberu Shi -4%
Suna Shuriken: -10%

[Ichirou]

Misja rangi C
27/30

---

Nie było czasu, należało narzucić największe tempo jakie było tylko możliwe i uwinąć się z robotą, zanim jednostki wroga zostaną poinformowane i zgromadzą się wokół magazynu. Dwójka reprezentantów szczepu Sabaku szybko przygotowała do detonacji kolejne z pomieszczeń, by zaraz po tym wybiegnąć na korytarz. Tam spotkali się z pozostałą dwójką sojuszników.
- Zwijamy się, nadchodzą! - wydał rozkaz brązowowłosy, wskazując dłonią na kierunek ewakuacji, czyli dokładnie ten, z którego przybyli. Cała czwórka zebrała się pędem, by zniknąć z miejsca sabotażu w mgnieniu oka. Wtedy za ich plecami, przez frontowe drzwi wpadł do budynku Kaguya, który bez zastanowienia zaatakował intruzów. Ren, biegnący na jako ostatni, zdążył uformować zasłonę ze złotego pyłu, w którą w następnym ułamku sekundy uderzyły z wielkim impetem kościane pociski. Część z nich zdołała ominąć solidną tarczę, przecinając powietrze obok uszu uciekinierów. Jeden pocisk trafił Gashiego w ramię, ale na szczęście nie wybił go z rytmu.
- Prędzej! - krzyknął ren, pospieszając towarzyszy, który podczas sprintu musieli również po drodze przykleić do ścian korytarza pozostałe im wybuchowe notki. Moment później pojawiła się kolejna salwa kościanych pocisków, ale wszystkie z nich zatrzymały się już na pełnej zasłonie złotego pyłu, który barykadowała korytarz. Kwestią jednak czasu było, kiedy wróg się przez nią przebije. Czerwonowłosy, będący teraz na tyłach zerwał się do ucieczki, celem dogonienia sojuszników. W centrum tego całego zamieszania był Ryūji, który musiał zachować zimną krew i działać równie zdecydowanie co pozostali, by nie misja sabotażu nie została misją samobójczą.

[Ryūji]

Trzy kluczowe pomieszczenia były gotowe do wysadzenia, Ryuji i Ren musieli się pośpieszyć, jeżeli ich złapią, będzie to prawdopodobnie ich koniec. Ryuji wybiegł na korytarz w którym uprzednio podzielili się na dwa zespoły, zwiadowcy z którymi przybyli do magazynu Kaguya, byli już na miejscu, widocznie i oni odrobili swoje. Brązowowłosy ponaglił zespół, gdyż wrogowie już wiedzieli o intruzach i mieli lada moment wejść do budynku w którym znajdowali się sabotażyści. Cała czwórka ruszyła do okna, którego użyli aby dostać się do środka i za którym znajdował się tunel ewakuacyjny prowadzący na pustynie, między skały. Niestety, drużyna nie zdążyła, opuścić budynku, jeden z wrogów zdążył przyłapać ich na ucieczce. Salwa kościanych pocisków przecięła powietrze, jednak Ren był w pogotowiu i zasłonił towarzyszy swoim złotym pyłem, jednak nie udało mu się wyłapać wszystkich kości. Jeden z pocisków przebił ramię Gashiego, co musiało być naprawdę bolesne, jednak ten jak na prawdziwego wojownika przystało, zignorował ból i nawet się nie zachwiał. Ren ponaglił towarzyszy, sytuacja z każdą sekundą stawała się coraz gorsza, Ryuji biegł za towarzyszami co sił w nogach jednak wiedział, że nie może myśleć tylko o sobie, Ren biegnąc z tyłu skutecznie ochraniał ich tyłki jednak sam mógł nie dać rady, a blondyn nie chciał żegnać się ze swoim kuzynem. Kiedy tylko blondyn biorąc przykład z pozostałych zaminował pozostałymi notkami ścianę w biegu postanowił, zerknąć przez ramię co z czerwonowłosym, a ten właśnie w tym momencie stawiał ścianę zaporową przed kolejną salwą pocisków kościanego wojownika, jednocześnie blokując cały korytarz. Jak powszechnie wiadomo złoto było dużo wytrzymalsze od zwykłego piasku, mimo to Ryuji postanowił wesprzeć twór kuzyna swoim piachem tworząc jeszcze jedną warstwę i coś na kształt dwóch podpór, miał chciał w ten sposób zyskać choć kilka cennych sekund aby każdy z nich mógł wyskoczyć przez okno i dostać się do tunelu. Chłopak po wykonaniu ściany ruszył co sił w nogach, nie było już czasu na nic innego, oczywiście gdyby jakimś cudem ktoś go zaatakował bądź jego towarzyszy starał się chronić jak tylko potrafił, ścianami, tarczami i zasłonami z piasku oraz refleksem.

SIŁA 14|14
WYTRZYMAŁOŚĆ 1|1
SZYBKOŚĆ 20|30
PERCEPCJA 20|30
PSYCHIKA 14|14
KONSEKWENCJA 1|1
KONTROLA CHAKRY C

POKŁADY CHAKRY: 86%

[Ichirou]

Misja rangi C
29/30

---

Po zastawieniu za sobą solidnej zapory wszyscy już ruszyli naprzód, nie tracąc czasu na spoglądanie za plecy. Kiedy drużyna wyskakiwał z budynku przez okno, kolejni Kaguya, którzy zjawili się w magazynie zdołali właśnie przedrzeć się przez zbudowaną ze złota i piasku ścianę. Poleciała kolejna zmasowana salwa pocisków, ale wszyscy śmiałkowie poza czerwonowłosym byli już na zewnątrz. Jedynie Ren był zatem poszkodowanym. Kilka pocisków trafiło w jego gurdę na plecach, krusząc ją na kawałki. Ważne jednak, że złoty pył w niej zawarty zatrzymał na sobie śmiertelne zagrożenie, zachowując czerwonowłosego przy życiu. Kilka wystrzelonych kości otarło się o jego ciało lub zadało pewne rany, ale na całe szczęście obyło się bez krytycznych obrażeń i Ren mógł wskoczyć do dziury w ziemi zaraz za swoimi towarzyszami. Zwiadowca techniką doton natychmiast zamknął szczelinę, a Gashi w tym momencie miał przygotowaną pieczęć do punktu kulminacyjnego całego wypadu. Wyzwolił chakrę, która rozeszła się w kierunku wszystkich wcześniej pozostawionych wybuchowych notek w celu ich aktywacji.
I wtedy nastąpiła potężna eksplozja, której nie mogli zaobserwować śmiałkowie. Do ich uszu dotarł jednak stłumiony, ale wielki huk, a cała ziemia wokół nich się zatrzęsła, nieszkodliwie przysypując fragmenty tunelu. Każdy z czwórki widział jednak oczami wyobraźni, jak magazyn wroga w ciągu ułamka sekundy przeobraża się w doszczętną ruinę, siejąc dodatkowo śmierć wśród tych, którzy znajdowali się w magazynie w momencie eksplozji.
- Ruchy! - krzyknął brązowowłosy, wyrywając z chwilowego marazmu pozostałych. Nie było czasu ani miejsca na napawanie się chwilą. Jednostki wroga zapewne gdzieś tam krążyły nad ich głowami, nie zamierzając odpuścić swym oprawcom. Musieli uciec z miejsca atak i to jak najprędzej. Teoretycznie byli pod ziemią, ale nie dawało im to stuprocentowej gwarancji, że nie zostaną zlokalizowani. Puścili się pędem, a kilka metrów za ich plecami, przy początku tunelu w ziemi pojawiły się kościane ostrza. Najprawdopodobniej Kaguya atakowali cały obszar, próbując na ślepo zranić sabotażystów. Tyle, że drużyna bohaterów znajdowała się dalej i z każdym momentem oddalała się od kryjówki rywala. Tamci zapewne przeczesywali teraz okoliczny teren, więc nie można było się wyłaniać. Władcy pustyni podążali zatem w ciemności, w wąskim i chłodnym tunelu możliwie przez jak najdłuższy dystans.
- Niech każdy uformuje jednego klona. Zrobimy tunel w przeciwnym kierunku i poślemy je tam, a tunel za naszymi plecami będziemy zasypywać - zaproponował w pewnym momencie Ren, na co dwójka kompanów przytaknęła. Pomysł był właściwie dobry, bo dawał mylny trop przeciwnikowi. Najgorsze bowiem, co w tym momencie mogli zrobić to zaprowadzić Kaguya do swojej kryjówki.

[Ryūji]

Blondyn nie oglądając się za siebie wyskoczył za zwiadowcami przez okno poza budynek magazynu, pozostał tylko Ren biegnący jako ostatni. Niestety w momencie gdy ten przymierzał się do skoku, zapora pozostawiona przez Sabaku, uległa pod naporem wroga a kolejna salwa pocisków z kości pomknęła w kierunku pleców czerwonowłosego. Na szczęście gurda wypełniona złotym pyłem zminimalizowała efekt techniki i większość pocisków zatrzymała się na niej lub tylko powierzchownie raniło Rena. Wszyscy byli na zewnątrz lecz nie na pewno nie był to koniec a dopiero początek ucieczki, w kolejnym etapie drużyna skierowała się co sił w nogach do wytworzonego wcześniej tunelu, którym się tu dostali. Kiedy dostali się do podziemi, brązowowłosy zasypał wejście aby uniemożliwić wrogom bezpośredni pościg, Gashi natomiast, kumulując chakre zdetonował wszystkie podłożone w magazynie notki, wybuch był na tyle potężny iż pod ziemią wyraźnie było słychać jego efekt a także wszystko dookoła zadrżało. Krzyk brązowowłosego, ponaglił sabotażystów, wściekli Kaguya nie mieli ochoty patrzeć na płonące zapasy, woleli raczej wyżyć się na sprawcach. Kościane ostrza zaczęły na ślepo przeszywać tunel, którym poruszali się uciekinierzy, nie świadczyło to nic dobrego, Kaguya wiedzieli mniej więcej gdzie się znajdują, jeżeli wyszli by na powierzchnie, prawdopodobnie szybko zostaliby odnalezieni. tunel dłużył się a każda sekunda dla blondyna wydawała się wiecznością, nie wiedział dlaczego tak się dzieje, prawdopodobnie skoczył mu poziom adrenaliny a czas zdawał się płynąć wolniej, tym bardziej że jedyne co widział to plecy swojego towarzysza. Ren obmyślił plan aby zgubić trop, wytwarzając kolejny tunel, którym miałby podążyć klony wszystkich obecnych. Ryuji jak i reszta zgodzili się bez zastanowienia, nie mogli sobie pozwolić na wytropienie a szczególnie zaryzykować ujawnienie położenia ich posterunku. Blondyn wytworzył swoją podobiznę która powstała z czystego piasku i posłał go nowym tunelem wraz z resztą tworów, sam natomiast ruszył z towarzyszami w dalszą drogę.

SIŁA 14|14
WYTRZYMAŁOŚĆ 1|1
SZYBKOŚĆ 20|30
PERCEPCJA 20|30
PSYCHIKA 14|14
KONSEKWENCJA 1|1
KONTROLA CHAKRY C

POKŁADY CHAKRY: 72%
Suna Bunshin no Jutsu -10%
Suna Kanri (Teichi): Reberu Shi -4%

[Ichirou]

Misja rangi C
31/30

---

Wysłali w zupełnie innym kierunku cztery klony, które miały zwieść wroga na wypadek, gdyby odnaleźli ich trop. Sami ruszyli dalej w stronę swojej bazy wypadowej, tym razem już zacierając za sobą ślady i zasypując tunel. Przemieszczali się w ten sposób jeszcze przez jakiś czas, aż wreszcie, po oddaleniu się od kryjówki Kaguya, zdecydowali się wyjść na powierzchnię. Brązowowłosy zwiadowca oznajmił, że na ten moment nikt ich nie ściga, więc cała ucieczka zakończyła się raczej sukcesem. Ranni i zmęczeni dość długim maratonem wrócili do swojej ukrytej placówki. Tam Ren i Gashi musieli opatrzyć swoje rany, w czym mógł im pomóc blondyn, który miał w tej dziedzinie już pewne doświadczenie. Brązowowłosy natomiast wyszedł na zewnątrz, by upewnić się, że żadna grupa pościgowa nie krąży gdzieś po okolicy. Na szczęście jego obawy okazały się bezpodstawne i wszyscy mogli mieć choć trochę wytchnienia i czasu na ochłonięcie.
- Na pewno te szkody na nich się odbiją. Niszcząc ich zapasy, spowolniliśmy ich tempo rozwoju na granicy. No ale wetknęliśmy tym samym patyk w mrowisko. Mogą wezwać wsparcie na ten obszar i zacząć nas szukać. Wypadałoby umocnić nasze pozycje lub zmienić lokalizację. Tak czy inaczej, należy poinformować o tym dowódców - oznajmił Gashi, na co drugi czerwonowłosy Sabaku skinął głową.
- Swoje zrobiliśmy, ruszamy za godzinę - odpowiedział, po czym spoczął, by zregenerować siły przed kolejną podróżą.
I znowu wyruszyli. Blondyna i jego towarzysza czekała droga powrotna, równie długa co przedtem. Jedynie tyle, że rozpoczęli swoją wędrówkę jeszcze w nocy, dlatego tego nie musieli przez całą wyprawę zmagać się z morderczym upałem. Gdy byli mniej więcej w połowie drogie, przywitał ich wschód słońca. Ciepłe promienie zaczęły ogrzewać całą pustynię, aż w końcu chłodny poranek przerodził się w znacznie gorętszy. Na całe szczęście, zanim ognista gwiazda osiągnęła najwyższy punkt na niebie, dwójka Sabaku dotarła do końca swej wędrówki.
- Heh, to była dobra akcja. Napsuliśmy im sporo krwi. Także ten, do następnego, Ryūji - pożegnał się z blondynem, wręczając mu jeszcze wynagrodzenie za wypełnione zadanie. Zaraz po tym ruszył w stronę wioski, zapewne w celu zdania sprawozdania tym postawionym wyżej.

Misja wykonana, wynagrodzenie podstawowe.

[Ryūji]

Sklonowane postacie pomknęły w przeciwnym kierunku, kolejnym tunelem, mając za zadanie ściągnąć na siebie pogoń. Czwórka sabotażystów, ruszyła swoim tunelem w stronę swojej placówki, mieli nadzieję, że Kaguya nabiorą się na ich małą sztuczkę, jednak nie chcieli aby o wszystkim zadecydowało szczęście. Zaczęli zacierać za sobą ślady oraz zasypywać tunel aby naprawdę wyglądało jakby skręcili w innym kierunku. Kiedy tylko uznali, iż oddalili się na odpowiednią odległość w końcu opuścili podziemia, Ryuji cieszył się z tego powodu, na powierzchni wciąż królowała noc więc przywitał ich chłód i świeże powietrze. Brązowowłosy zwiadowca, użył swych sensorycznych zdolności aby sprawdzić czy pogoń zwietrzyła ich trop, lecz jak się na szczęście okazało nikt nie podążał ich śladem co pozwoliło skierować się bezpośrednio do kryjówki. Po dotarciu na miejsce, blondyn mógł wreszcie naprawdę się zrelaksować, oczywiście była możliwość, iż ktoś jednak odkrył ich prawdziwą drogę ucieczki, jednak znajoma jaskinia, powodowała uczucie bezpieczeństwa. Aby upewnić się w przekonaniu o braku pościgu, brązowowłosy wyszedł na zewnątrz aby jeszcze raz przeskanować teren, w międzyczasie Ren i Gashi musieli zająć się swoimi ranami, które odnieśli przez kościane pociski. Ryuji bez namysłu, zaoferował swoją pomoc, podczas ostatniej misji, pomagając medykowi opatrywać uchodźców, nauczył się paru przydatnych sztuczek. Placówka Sabaku posiadało wszystko co potrzeba, środki odkażające, bandaże a nawet narzędzia chirurgiczne lecz tych akurat siedemnastolatek wolał nie dotykać, był po prostu za słaby w tych sprawach. Kiedy wszyscy zostali opatrzeni, on oraz Ren mogli odpocząć przed wyruszeniem w drogę powrotną, ich zadanie tutaj było skończone a wraz z nim cała misja. Ryuji położył się na łóżku, rozmyślając nad tym czego dokonali, był niezwykle zadowolony z tego, iż naprawdę zadali mocny cios klanowi Kaguya i tym samym umocnili pozycje Szczepu, na tym właśnie najbardziej mu zależało. Odpoczynek nie trwał zbyt długo, kuzyni chcieli wyruszyć jeszcze pod osłoną nocy aby skorzystać z jej przyjemnego chłodu, im krótsza wędrówka po rozpalonej pustyni tym mniej zmarnowanych sił. W połowie drogi do osady rodu Ayatsuri, powitały ich pierwsze promienie słońca, główny trakt powoli zagęszczał się podróżnikami, kupcami i wszelakiego rodzaju karawanami. Gdy na horyzoncie ukazały się pierwsze zabudowania miasta, Ren pożegnał się ze swoim kuzynem oraz wręczył mu pieniądze za wykonaną misje.
-Miło było Cię poznać Ren-san, jeżeli będziesz mnie kiedyś potrzebował, wiesz gdzie mnie szukać Machając na pożegnanie czerwonowłosemu, chłopak ruszył w swoją stronę i właśnie w tym momencie przypomniał sobie o czymś bardzo ważny. Blondyn wyciągną z torby na broń zwiniętą kartkę, którą znalazł na podłodze w magazynie Kaguya, był bardzo ciekaw co na niej było.

z/t

[Rokuramen Sennin]

Kawałek papieru, który odnalazł Ryuji, wydawał się być niezwykle stary. Sama struktura kartki była bardzo mocno uszczerbiona, tak jakby najmniejszy ruch był w stanie ją... nawet nie podrzeć, a po prostu połamać. Wiek sprawił, że papier zyskał strukturę wosku. Słowa na niej zapisane były również po części nieczytelne, ale większość wiadomości udało się zachować.

[uhide=Ryūji]

#4
…To wszystko stanie się dziś.
Udało mi się zgromadzić ws[…] w jednym miejscu. Z tego, co czytałem zapiski o Mędrcu Sześciu Ścieżek, jestem prawie w stu procentach pewien, że to właśnie to jest konieczne aby móc je wszystkie połączyć. To właśnie to pozwoli mi zbliżyć się do swojego zadania bliżej niż kiedykolwiek wcześniej. Wystarczy wskrz[…]. Drzewo Życia.
Teraz tylko znaleźć sposób, by je schwytać. Myślałem o łańcuchach z chakry, ale ta technika jest trochę niestabilna i nie wiadomo, czy nie byłyby w stanie si[…]. Tylko w innym wypadku co mi pozostaje? Piecz[…]iwiarza? Wolałbym mimo wszystko jeszcze trochę pożyć. Niestety, nawet pomimo mojej siły pozwalającej mi walczyć z Demonem na równi, nie wiem czy to wystarczy by zwyciężyć bez odpowiedniego planu.
Ale tego jestem pe[…]tko stanie się dziś.

[/uhide]

[Kenzai]

Ken uwielbiał przebywać na pustyni. Traktował ten krajobraz zupełnie jak własne podwórko do zabawy. Znał każdy zakamarek, o ile na pustyni da się coś w ten sposób określić bo przecież co noc zmienia swoje ukształtowanie. Wiele razy przekraczał ją w towarzystwie swoich rodziców jako dziecko. Teraz pojawił się tutaj zupełnie sam. Było to jednak w pełni zamierzone.
Pod pachą trzymał kilka niewielkich zwojów bibliotecznych. Miały one mu posłużyć do nauki techniki pieczętowania. Do tej pory nie miał styczności z ową dziedziną sztuki ninja jednak w jego przypadku znajomość technik transportowych mogło mieć kluczowe znaczenie. Kiedy będzie potrzebna większa ilość piasku nic nie będzie stało na przeszkodzie, żeby takowy odpieczętować.
Usiadł zatem na jednej z wydm i rozłożył na gorącym piasku zwój w którym opisana była technika. Jednocześnie tuz obok siebie rozwinął niedawno zakupiony zwój. Zaczytał się w opisie mechaniki działania owego jutsu i jego praktycznych możliwościach. Rzeczywiście przy wyższym poziomie wtajemniczenia można było schować w środku płótna wiele przedmiotów, których normalnie żaden człowiek by nie udźwignął.
Na powierzchni zwoju wyrysował konieczne znaki do zapoczątkowania procesu pieczętowania. Następnie nasypał nań niewielką ilość piasku i przyłożył dłoń do płótna przesyłając niewielką ilość chakry. Z obserwacji wynikało, że wszystko robił jak należy jednak drobinki pyłu znikały bardzo powoli. Chłopak musiał poświęcić temu zdecydowanie większą ilość czasu żeby udoskonalić owa technikę

[Kenzai]

Chłopak po raz kolejny pojawił się w swojej ogromnej piaskownicy. Bo jak inaczej nazwać miejsce w którym się zabawiałeś jako dziecko i wychowywałeś? Z biegiem lat jednak rozległe piaski pustyni stały się drugim domem chłopaka a zarazem polem idealnym do treningów i nauki. Chłopak bowiem znany był z tego iż piasek był jego najwybitniejszą bronią. Do tej pory jednak nie miał okazji by zgłębić zaawansowane tajniki wiedzy na temat śmiercionośnych technik tego szczepu. Tak było do teraz.
Pod pachą Ken trzymał sporej wielkości zwój. Zniszczone i nieco rozdarte krawędzie symbolizowały, że owy miał już sporo lat. Zapewne na przestrzeni czasu przysłużył wielu pokoleniom Sabaku. Teraz też przyszła kolej na Kenzai'a, który właśnie w tym celu zjawił się na pustyni. Znalazł niewielką oazę i spoczął w cieniu suchego pnia gdzie usadowił się wygodnie i rozwinął przed sobą zwój. Zaczytał się w opisie techniki, która miała charakter czysto ofensywny. Jej zadaniem było nic innego jak zmiażdżenie pochwyconej ofiary, a przynajmniej połamanie kości.
Do ćwiczeń Ken wybrał stojący kilka metrów dalej spory kaktus, który tymczasowo miał zastąpić ludzkie ciało. Wykorzystując swój piasek owinął dokładnie całą roślinkę po czym zaczął mocno zaciskać. Z początku nie widać było znaczących efektów jednak po kilku godzinach, roślina zaczynała kruszeć i wyginać się pod naciskiem piasku. To oznaczało, że trening przynosi pewne zadowalające efekty. Należało jednak technikę w pełni dopracować aby w przyszłości nie rozczarować się gdy przyjdzie połamać twarde kości przeciwnika.

[Hoshigaki Seiki]

Zbieranina
Ranga D
9 / 15
Wcześniejsza lokacja

Zgodnie ze wskazówkami podanymi przez staruszka, skierowałaś się na południe by przebyć tak jak wspomniał około 15 km. Nie było to wiele, ale panujące wokół warunki skutecznie dawały się we znaki nawet komuś takiemu jak ty. Z całą pewnością gdybyś nie przygotowała się na wyprawę należycie, podróż tutaj zajęłaby ci dwa razy więcej czasu i tyle samo więcej energii, a zapewne nie obyłoby się też bez oparzeń i wycieńczenia.
Po przebyciu wyznaczonej odległości, znalazłaś się na jednej z wyższych wydm, z której mogłaś dosyć dokładnie ocenić okolicę w promieniu kilku kilometrów. Zaskakujące było to, że nie mogłaś wypatrzyć oazy o której mówił starzec. Podobno była ona niewielka, ale w otoczeniu piasku powinna być raczej dobrze widoczna.
Nagle zupełnie niespodziewanie od strony południowej uderzyła w ciebie bardzo silna fala wiatru, który niósł ze sobą wielkie masy piachu. Ten dostawał się w każdy zakamarek twojego ubioru, drażnił oczy i szczypał w usta, ale niewielka była to przeszkoda dla dziewczyny takiej jak ty.
Dalej pozostawało tajemnicą co stało się z oazą, gdzie ona była i czy w ogóle istniała. A może cała ta misja była tylko ściemą i teraz twoje mieszkanie było miejscem dzikich harców staruszka, który mógł spokojnie szperać w twoich szafach, oglądać bieliznę i... opróżnić lodówkę?
Wiatr zelżał z lekka, ale nadal wiał nieprzerwanie w twoją stronę. Widziałaś jak piasek spod twoich nóg powoli przesuwa się w stronę z której przyszłaś, ale gdzieś kilkanaście metrów dalej dostrzegłaś też jakiś ruch. Były to jakieś niewielkie, nieco wychudzone, pustynne gryzonie, które najwyraźniej tak jak ty czegoś szukały ale nie mogły tego znaleźć. Kręcił się w promieniu kilku metrów w tę i z powrotem jak gdyby były w stu procentach pewne lokalizacji, ale przecież poza piachem nie było tam zupełnie niczego.

[Misaki]

Misaki powłóczała nogami tak długo aż znalazła się w miejscu gdzie miała znajdować się oaza. Problem jak szybko stwierdziła był następujący. Nie mam jej tu. Na dodatek piasek wiał w jej stronę i zaczynał chrzęścić jej w ustach. Rozjerzała się ale ani widu ani słychu miejsca gdzie powinna móc znaleść kwiaty. Czy możliwe że staruszek wykorzystał jej łatwowierność w celu splądrowania jej domu. Wątpiła w to, gdy zobaczyła gryzonie coś jej zaświtało. Poprawiła worek i shurikeny na plecach, swoje rękawy bez bluzki, opuściła trochę w dół tak aby zasłaniało palce. Klękła na ziemi i zaczęła odmiatać piasek, gdyby miała zgadywać to pewnie powiedziałaby że piasek zasypał oazę, jeśli w tym miejscu nic nie znalazła to rozganiała piach dalej w innym miejscu. Jeśli to było to miejsce to po odnalezieniu kwiatu delikatnie złapie go przez materiał który ma teraz na palcach, aby się nie pokuć, lub jak będzie dużo kolców to kunaiem delikatnie go odetnie i pozbawi roślinę zabójczyć ostrzy przez które mogłaby paść i leżeć tu kilka godzin, a w tym czasie jakiś pustelnik by ją zgwałcił. A tego raczej nie chciała, i nie znała kobiety która by chciała.

[Hoshigaki Seiki]

Zbieranina
Ranga D
11 / 15

Mężczyzna z pewnością nie zdołałby wpaść na to, że oaza została zasypana piachem. Z pewnością szukałby jej w promieniu wielu kilometrów, aż wreszcie padłby ze zmęczenia albo poddał się i odszedł. Z tobą było jednak inaczej, twoja kobieca intuicja niemal natychmiast podpowiedziała ci rozwiązanie i mimo że nie było to łatwe ani przyjemne, zaczęłaś odgarniać zalegający wszędzie piach. Widok ten dla kogoś patrzącego z boku byłby wręcz przekomiczny - oto młoda dziewczyna próbuje oczyścić pustynią z piachu - na twoje szczęście nie było tu nikogo poza wychudzonymi gryzoniami, które w poważaniu miały to co robiłaś.

Nie było zbyt łatwo odgarniać piach, kiedy silny wiatr ciągle zaganiał na ciebie kolejne jego chmury. Rękawy, nogawki, buty oraz dekolt pełne miałaś drapiących ziarenek, które nieustannie przesuwały się drażniąc skórę. Po takiej misji kąpiel będzie wręcz obowiązkowa i może właśnie na to liczył tamten dziwny starzec - wrócisz i od razu zrzucisz ciuchy nawet nie zwracając na niego uwagi, a on od razu pobiegnie za tobą i przez specjalnie zrobioną dziurkę będzie podglądał jak obmywasz z siebie resztki pustynnego piachu. Plan wydawał się idealny i mógł go wymyślić tylko zboczeniec z krwi i kości o wieloletnim doświadczeniu.

Po dobrej godzinie poszukiwań wreszcie udało się! Twój rękaw zahaczył o jeden z kolców, ale na całe szczęście nie zdołał cię zadrapać dzięki czemu po chwili twoim oczom ukazał się niewielki, mały kwiatek otoczony licznymi kolcami, które zdawały się tworzyć wokół niego osłonę lub nawet więzienie, z którego nie mógłby się on wydostać.
Jednym zwinnym ruchem ścięłaś kwiat i schowałaś w bezpieczne miejsce. Tuż obok znalazłaś jeszcze kilka podobnych i te również wylądowały w worku, a ty mogłaś zmierzać do kolejnej lokacji, która wydawała się bardziej nieprzyjazna niż ta zasypana piachem oaza.

Przebycie kolejnych 5 km w stronę drugiego wskazanego miejsca nie trwało długo, dotarłaś tam po około godzinie. Marsz po ciągle zapadającym się piachu oraz silny wiatr utrudniały sprawę, jednak twoja determinacja też robiła swoje.
Kiedy dotarłaś na miejsce, ujrzałaś przed sobą sporych rozmiarów skałę i najwyraźniej o nią chodziło dziadkowi. Wokół niej panowała zupełna pustka, żadnych jaskiń, żadnych śladów życia i tylko piach zalegający na południowej ścianie. Pośród odgłosów wiatru i szumu piasku, do twoich uszu dobiegł również świergot jakiegoś ptaka, który przez krótką chwilę krążył wokół skały, a następnie zniknął gdzieś w połowie jej wysokości, najwyraźniej lądując na ściance lub chowając się w jakimś specjalnym miejscu.