Ścieżka prowadząca do małej osady...

[Neitiri]

Z początku dzisiejszy dzień zapowiadał się całkiem nieźle. Piękna pogoda, śliczne niebo, całkiem świetnie prezentujący się las. A teraz staruszka, której mąż ukąszony przez trującego owada umiera w męczarniach w swoim domu. Tak czy inaczej nasza młoda bohaterka uzyskała od nie zawsze przychylnego jej losu możliwość do całkiem szybkiego dla niej zarobku. Tylko teraz nasuwa się pytanie, czy wszytko pójdzie zgodnie z planem... Bądź co bądź dziewczyna stojąc przed kobietą obserwowała jej każdy ruch, możliwy gest. Po kilku wymienionych zdaniach nieznajoma wyjęła kartkę, na której był całkiem świetnie wyglądający obraz przedstawiający potrzebną do wykonania antidotum roślinę. Neitiri słuchając reszty słów zastanawiała się czy warto pomóc staruszce. Z drugiej strony dlaczego by nie skoro w kończącym wypowiedź zdaniu staruszka podkreśliła, że wynagrodzi ją sowicie.
-Skoro tak sytuacja się przedstawia...-pomyślała zastanawiając się jaka suma na nią czeka kiedy dostarczy zamówioną roślinę.
-Dobrze, więc w które miejsce pani proponuję się udać?-zgodziła się, po chwili zapytała staruszkę o najlepsze miejsce do poszukiwań. Niedługo po tym dodała mówiąc.
-Być może gdzieś w rejonach leśnych wystepuje on najczęściej...-dodając, zasugerowała jakąś podpowiedź nieznajomej. Możliwe, że staruszka mogła co nie co wiedzieć na ten temat. Tak czy inaczej każda podpowiedź, rada się tutaj liczyła. Prawda? Po skończeniu rozmowy Naitiri zabierze kartkę z przedstawiającym obrazem kwiatu i ruszy spowrotem do lasu w celu poszukiwania potrzebnej rośliny...

[Ario]

Kisuke
Misja rangi B
11/45 Nie czekając zbytnio, podjąłeś swoją decyzję. Pewien kapitan rzekł mawiać, że najważniejsze to właśnie podejmowanie decyzji. Czy jest ona dobra? Nie wiem. Czy jest zła? Też nie wiem. Ważne, żeby była. Tak samo zrobiłeś Ty i po chwili wylądowałeś na ścieżce, która wcześniej podróżowałeś właśnie z Akiko. Mogłeś od razu poczuć brak jej obecności. Jej obecność i prezencja była zawsze jakimś ułatwieniem, tak samo jak umileniem podróży. Może i była dziwna, dość ekscentryczna, ale stanowiliście iście przekomiczne połączenie. Komiczne, ale równie śmiertelne.

Szedłeś prowadzony ścieżką w stronę opuszczonej osady, pogrążony w swoich myślach, a teraz nawet nie zorientowałeś się, że zaczynało się ściemniać. Twoje kroki sprawiały, że leśną głuszę, a Twoja głowa coraz bardziej Ci ciążyła. Zarówno od myśli, jak i stresu, który pojawił się tak niespodziewanie, jak widok wyłaniającej się wioski. Masz jeszcze dosłownie ze 100 metrów, nim dotrzesz do miejsca, gdzie wcześniej rozdzieliłeś się z Akiko. Przywołuje wspomnienia, nieprawdaż?

[Kisuke]

Kisuke lubił samotność. Zazwyczaj czyjaś obecność w pobliżu bardzo negatywnie na niego wpływała. Albo ktoś go rozpraszał głupim gadaniem, albo czuł na sobie oceniający wzrok. Mimo to lubił podróżować z Akiko na kolejne misje, w pewien sposób była to już reguła do której się przyzwyczaił. Teraz ponownie musiał stawiać kroki samodzielnie, ale jego myśli ciągle krążyły wokół Akiko. Gdzie ona jest? Ktoś ją porwał? Czy wszystko z nią w porządku?

Wkrótce dotarło do niego, że jest już blisko celu. Musi uważać i skupić się na swoim zadaniu. Jego przełożona nie chciałaby aby jej uczeń pogrążył się w swoich myślach, całkowicie zapominając o całym świecie. Zawsze miał dawać z siebie sto procent i być maksymalnie skutecznym. Wziął głębszy oddech, policzył do dziesięciu i momentalnie jego zachowanie zmieniło się. Niepewność odeszła na bok, a pojawiła się powaga i skupienie. Jego wzrok, wcześniej jakby nieobecny, teraz analizował całą okolicę. Zszedł nieco ze szlaku i poruszał się przeskakując pomiędzy drzewami. Starał się robić to po cichu, aby nadal pozostawać w ukrycie. Nigdy nie wiadomo co może go spotkać. Chciał mieć lepsze pole widzenia do analizy, aby się wszystkiemu przyjrzeć zanim podejmie dalsze działania.

  Ukryty tekst

[Ario]

Kisuke
Misja rangi B
13/45 Przeskakiwałeś jak cień targany wewnętrznymi retrospekcjami, kiedy niezauważenie wpadłeś na jedną z gałęzi. Rozszedł się cichy, głuchy trzask, który zanikł po chwili gdzieś w gąszczu lasu. Nie przejmowałeś się, lecz parłeś naprzód, tym samym przybliżając do wioski. Nie trwało to długo, kiedy stanąłeś na skraju lasu i spojrzałeś na miejsce, w którym kiedyś już walczyłeś z Shira. Tak jest, to było dokładnie to samo, nawet szkody, które były wyrządzone poprzednio, były te same. Czy to możliwe, że przez cały czas kręciłeś się blisko miejsca, w którym były odpowiedzi na wszystkie Twoje zagadki? A sama Akiko, czemu Ci nie powiedziała? Jaki miała cel? Może byłeś przykrywką do jej działań, a ona była nikim innym jak tajnym współpracownikiem Remnahyou. Taki splot wydarzeń mógł postawić Cie w bardzo złym świetle, gdyby będąc pod okiem sentoki Aburame nie wyłapać takiej rzeczy.

Teraz to było jednak nie ważne. Cała wioska była jak zwykle słabo oświetlona, a słońce już zaszło. Było ciemno, lecz nie tak jak ostatnio. Tym razem z jednego domu przez komin unosił się dym, a z okien padało ledwo dostrzegalne przez Ciebie światło. Prawdopodobnie wiedziałeś już o czemu tak jest. To był ten dom.

Jak teraz podejdziesz do zadania? Wejdziesz na spontanie i rozprawisz się ze wszystkim i wszystkimi, którzy staną Ci na drodze? A może przeprowadzisz wywiad, który da Ci obraz sytuacji? To tylko dwie opcje, jednak Akiko by powiedziała "Wybierz roztropnie".

Zapraszam tutaj

[Kisuke]

-Tak będzie najlepiej- Odparł, gdy Akiko zapieczętowało martwe ciało i poleciła, aby wrócić. Ostatni raz Kisuke rozejrzał się po domu, zniszczenia były całkiem spore. Właściwie nic już tutaj nie wyglądało tak jak pierwotnie. Po kolacji nie było nawet śladu. Kolejny zniszczony dom w opuszczonej wiosce. Ile jeszcze takich ruder skrywa w sobie tragiczne historie? Ile z tych historii nigdy nie zostanie odkrytych? Ile z nich przepadnie w mrokach dziejów? Niestety trzeba to było zostawić i ruszać w drogę powrotną. Klon pozbierał co trzeba było, przekazał Kisuke, a potem wszystkie owady wróciły na swoje miejsce.

Czy będą szli w całkowitej ciszy? A może Akiko odezwie się aby nie dopuścić do niezręcznej ciszy? Z całą pewnością Kisuke nie miał niczego do dodania. Nie potrafił ubrać w słowa tego co myślał. Większości nie mógł powiedzieć. Los Remnahyou był losem tragicznym, żadna z opcji nie wydawała się poprawna, a tymczasem zaślepiony miłością do dziecka wybrał on najgorszą z opcji. Pogrążył samego siebie w ciemności, aby jego ukochana mogła żyć normalnie. W pewnym sensie było to największe poświęcenie. Niestety wszystko to będzie musiało pozostać jedynie dla wyłącznej informacji Kisuke. Nie może on się tym podzielić z Akiko, ani z nikim innym. Nawet z Liderem, któremu obiecał, że przyprowadzi Remnahyou żywego. Jeśli spotkają go za to nieprzyjemności, będzie gotowy je ponieść. W gruncie rzeczy Hiroe uznał, że zrobił wszystko co mógł dla dobra klanu. Nawet jeśli nikt się nigdy o tym nie dowie, to przynajmniej on sam będzie spełniony, że zrobił dobrą robotę. Powoli ich podróż dobiegała końca. Spacer w taką porę nie był zbyt prosty, ale nikt nie narzekał. Równie dobrze mogłoby teraz sypać śniegiem i wiać potwornym wiatrem, dla tej dwójki to było chyba bez znaczenia.

[Ario]

Kisuke
Misja rangi B
39/45 Szliście w ciszy, jak dobrze podejrzewałeś. Akiko straciła na ten moment swój dawny blask i energię, teraz idąc wyprostowana i nie rozglądając się za siebie. Minęło trochę czasu nim zebrała się na to by coś powiedzieć.
- Jakby pytali, to ustalmy jedną wersję. Ja mówię, Ty odsyłasz ich do mnie. Remnahyou rzucił się na Ciebie jak chciałeś mnie uratować i go zabiłeś w obronie własnej. Nic więcej. Nie mówisz jakich używałeś technik, nie mówisz jakich on uzywał technik, ani co się stało. Jakby ktoś się dopytywał to odeślij ich do mnie. - wydawała się powiedzieć to wszystko jednym tchem. Znowu zrobiła dłuższą pauzę.
- Myślę, że warto, byś wyrzucił z siebie wszystko co chcesz powiedzieć, nim dojdziemy do siedziby klanu. To najlepszy i jedyny moment. - powiedziała stanowczo.

Dużo się zadziało, napewno miałes przemyślenia. Akiko jako Twoja przełożona wydawała się dbać o Ciebie na każdym kroku, a zdrowie psychiczne swoich podwładnych jest jednym z obowiązków mentorów. To był Twój moment na skomentowanie całej przygody z Remnahyou jak i samej walki. Musisz to z siebie wyrzucić, byś mógł ruszyć dalej. Z Akiko lub nie, ale napewno Ty sam nie mogłeś stanąć w miejscu. To był dopiero początek podróży, który pokazał Ci z jakimi problemami zwykli borykać się shinobi.

[Kisuke]

-Ja... Cieszę się, że żyjesz, Akiko-sama- Skomentował krótko, wbijając wzrok w ziemię tuż przed swoimi butami. Przez chwilę zawahał się co powiedzieć. To wszystko aż prosiło się aby to z siebie wyrzucić, aby podzielić się tym ciężarem z przełożoną. Oni jednak wzajemnie się teraz chronili. Ona przed ewentualnymi problemami ze strony klanu, on ją przed prawdą i bólem z tym związanym. Ta przygoda mogła już na zawsze ich rozdzielić, a jednak sprawiła, że ich więź stała się silniejsza niż kiedykolwiek wcześniej. Do tej pory po prostu dobrymi współpracownikami, którzy wykonali razem sporo misji. Teraz połączyła ich wspólna historia, która dotknęła każdego z nich. Taka trauma może doprowadzić do zamknięcia się w sobie i wielu problemów, ale jeśli będą w stanie z tym wygrać, otrzymają coś o wiele silniejszego niż jakiekolwiek jutsu.

Wersja zdarzeń przedstawiona przez Akiko nie bya kłamstwem. To w istocie była obrona własna i obrona Akiko przed gniewem Remnahyou. Nie doszło do honorowego pojedynku, bo po prostu nagle zaczęła się rozróba. A przynajmniej w to wierzył Kisuke, sam przed sobą pomijając istotny szczegół, że to jego przełożona jako pierwsza wykonała atak. Wyrzucił to z pamięci i uznał, że to się nie zdarzyło. Tak było lepiej, dla wszystkich.

[Ario]

Kisuke
Misja rangi B
41/45 Akiko nie skomentowała w żaden sposób Twoich słów. Czyżby wiedziała, do czego zmierzasz? A może kompletnie nie miała pojęcia? Trudno było to wszystko teraz poskładać do kupy. Jedno było pewne - nic już nie będzie takie samo, jak było wcześniej. Pozostawał tylko jeden problem, którego wcześniej nie rozwiązałeś. Co tak naprawdę stało się w pokoju nr. 3 - w pokoju Akiko? Czemu pokój został zdemolowany? Kto w tym maczał palce? Czy Akiko o tym wie? Mimo, że Remnahyou leżał martwy zapieczętowany w zwoju, wydawało się, że wszystko jest jak dawniej...że zaraz wrócicie kogoś przesłuchać, potem wyznaczycie nowe cele, a na końcu będziesz słuchał dalej jej śmiesznych i humorystycznych komentarzy.

Nie mniej, teraz wróciliście do wioski. Było dość późno, a przed Wami wyłaniała się Siedziba Klanu. Czy będą problemy z wyjaśnieniem tego wszystkiego liderowi? To już nie było Twoje zmartwienie - może i dobrze. Ostatnio zaplusowałeś na wielu frontach, a Twoja pozycja w klanie zdawała się rosnąć z każdym przebytym metrem. Ilu było wcześniej w tym miejscu, w którym teraz jesteś? Trudno powiedzieć. Jedno jest pewne. Karty historii dopiero będą zapisane.

Zapraszam do klanu