Gdzieś w mieście

[Jun]

Misja Rangi - C - 25/30

---

- Rok 390 - Wiosna -
- Rokudo Gaika -
- Shigashi -
- Wyzysk I -

---

"Nocne wycieczki" [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=qFoSl1a ... U&index=18[/youtube] Staruszek miał swoje lata i jeśli już go za coś posądzać, to za pasywne wspieranie bandytyzmu swoim portfelem, który w każdej chwili mógł stracić, zapowiadało się, że dość łatwo dzisiejszego wieczora. Któż to wie, kim byli owi jegomościowie, najpewniej jakimiś rzezimieszkami, którym zależało na ryo, ale mogło chodzić o coś więcej, w końcu Daiki już rzucił swoje ostrzeżenie. Czy gildia posunęłaby się do takiego szybkiego i radykalnego kroku, by nastraszyć starca? To i tak jedno z bardziej, humanitarnych rozwiązań, lecz czy aby na pewno o to chodziło?

Zresztą, jakie to miało znaczenie, o co tutaj chodziło poza mieszkiem złota. On nie miał z nimi szans, ale za to ty miałeś i wcale nie byłeś daleko by wnieść jakieś zmiany do tego niesprawiedliwego rozdania. Szybko złożyłeś pieczęcie. Chciałeś udawać kogoś, kim nie byłeś. Robienie problemów innym było naprawdę zadziwiającym ruchem, choć - możliwe, że jedynym, jaki teraz posiadałeś i jedynym, jakiego mogłeś użyć. Także więc Momoki, którego wygląd przybrałeś, zwyczajny osiłek. Ruszył, zerwał się w stronę tego całego ambarasu. Dwa shurikeny, no, na szczęście wiedziałeś, gdzie je miałeś, więc wyjęcie ich problemem nie było. Należało się jednak zastanowić jak wyglądał ten cały Momoki, ubrany był jak ty, czy może jak on? Czy miał w tamtej chwili kunaie i shurikeny? To wiesz tylko ty i każdy, kto go wtedy widział. Wyrzuciłeś zatem shruikeny w stronę zaułka. Świst, zgrzyt i oba nie trafiły celu. W końcu nie taki był ich zamiar. Miały ściągnąć uwagę i rzeczywiście ściągnęły. Usłyszałeś przyśpieszone kroki, a za zaułka nikt nie wyskoczył. Nie było sensu czekać. Wychylając się, widziałeś, jak ciągnął staruszka przez całą długość alejki, było ich dwóch. Nie więcej, przynajmniej na widoku. Kilka chwil i będą po drugiej stronie, a tam? Tam kolejna ulica, na której znajdują się nieco mniej bezpieczne rejony miasta.

Przedstawiciel Gildii - Daiki
Pan Yagami

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

Cel jego przemiany, Momoki był stosunkowo schludnie wyglądającym zakapiorem. W końcu pracował w ekskluzywnym lokalu. Przemiana była całkowita, wraz z ubraniem. Spod niego dobył jednego kunaia. W jaki to sposób? Tego nie wiedza nawet najstarsi indianie. Znaczy się shinobi.

Czas nie pracował na korzyść chłopaka. Posłane metalowe pociski mógł spisać na straty, gdyż nie tyle odwróciły uwagę, co ponagliły mężczyzn do żwawszej ucieczki. Strona miasta na którą się kierowali również specjalnie nie nastrajała optymizmem. Wymagało to nieco większego wysiłku ze strony Gaiki, aby ich dogonić oraz najlepiej przegonić i odciąć im drogę. Wydawało się jednak, że obierając swoją drogę ucieczki, złodupcy byli zamknięci w dwóch wymiarach podróżowania. Być może wiązało się to z prowadzonym starcem, ale mogło to dać przewagę Rokudo w dopadnięciu ich i możliwie również próbie zaskoczenia(zeskoczenia?) ich w najmniej sprzyjającym momencie.

Plan miał prosty. Podczas biegu za nimi, posiłkując się techniką Kinobori no Waza zacząć odbijać się od ścian, aby wzbić się na wysokość 2-3 piętra lub dachów budynków. Najważniejsze było nie stracić ich z oczu. Przy potencjalnym skręcaniu w kolejne uliczki próbować przebiec na przełaj po dachu, jeśli udało się osiągnąć jego wysokość. Celem było zeskoczyć najlepiej przed uciekających, aby odciąć im drogę jednocześnie atakując techniką, którą usiłował użyć poprzednio.

  Ukryty tekst

[Jun]

Misja Rangi - C - 27/30

---

- Rok 390 - Wiosna -
- Rokudo Gaika -
- Shigashi -
- Wyzysk I -

---

"Nocne wycieczki" [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=qFoSl1a ... U&index=18[/youtube] Dobywszy kunaia ruszyłeś więc w przód. Czasem bywało tak, że należało poświęcić shuriken, lub kunai, by wybadać sytuacje, nie zawsze kończyło się to korzyścią i optymistycznym akcentem. Szybko doszedłeś do tego, że najlepszym z pomysłów, jakie możesz wydobyć ze swojego rękawa, będzie zastąpienie im drogi, niżeli dalsze knowania prowadzone za ich plecami. Była to jakaś logika, na pewno niosąca za sobą pewien wydźwięk i próbująca wyciągnąć z tego zdarzenia jak najwięcej, pozwalając sobie na jak najmniej błędów. Nie mniej chcieć - znaczyło móc jeśli spytać ludzi, którzy zawodowo zajmowali się motywowaniem innych do działania, dlatego właśnie i ja powiem -> Dasz radę Gaika, trzymam kciuki.

No i ruszyłeś. Plan miałeś opracowany. Wpływanie na staruszka na pewno nie było częścią twoich planów, stąd wyprzedzenie ich i powalenie ze strony, z której łatwiej będzie się tamtemu wydostać. Takie były założenia, dlatego nie marnując czasu - oni ruszyli, ty też ruszyłeś. Od razu wskoczyłeś na jedną ze ścian i zdałeś sobie sprawę, że skakanie pomiędzy nimi nie będzie zbyt proste, a raczej - okaże się niemożliwe, zaułek był nieco większy. To jednak nie powstrzymało cię przed wyprzedzeniem ich - wszak poruszali się wolniej, ciągnąc ze sobą swoją ofiarę. Nim dotarłeś do końca zaułka, wyprzedziłeś ich. W tej chwili jeden skok wystarczył, by znaleźć się przed nimi. Szybki obrót i wystawiona noga - wpadł prosto na ciebie a pod wpływem samego ciosu cofnął się w tył, puszczając starca. Kaszlnął parokrotnie, próbując złapać oddech. Drugi z nich nie zamierzał pozostawać ci dłużny, w tej chwili widziałeś, że miał na dłoni kastet, gotowy do wykonania ciosu. Zamachnął się prawą ręką, cios nieubłaganie nadciągał w twoją stronę. A staruszek? No w szoku, próbował wyrwać się z ostatniego uścisku i prawie już mu się udało.

Przedstawiciel Gildii - Daiki
Pan Yagami

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

Rokudo może nie był tytanem pracy umysłowej, ale od początku starcia miał prosty plan całej potyczki. Jego przeciwnicy byli obrzuceni sygnałami, że ten lubi rzucać metalowym żelastwem na lewo i prawo, przez co sami zdecydowali się zainicjować walkę na krótkim dystansie. Zapewne, gdyby nie to, że już wcześniej przybrał dziki wyraz twarzy, to teraz miałby na to dodatkowy powód.

Byli blisko siebie, ale nie na tyle blisko, aby przeciwnik usiłował stosować cios sierpowy. Najpewniej musiał być to prosty. Najlepszą odpowiedzią na tego rodzaju atak była prosta technika do radzenia sobie z uzbrojonymi przeciwnikami. Wprowadzone wysokie kopnięcie wycelowane w nadgarstek przeciwnika w najlepszym razie wytrąciłaby kastet z ręki przeciwnika, w najgorszym zaś jeśli przyjmiemy, że trafiła powinna odsłonić przed nim jego klatkę piersiową. W takim wypadku grzechem byłoby nie skorzystać z powstałej sytuacji. Po wysokim kopnięciu powinien być ustawiony bokiem do przeciwnika, zatem naturalnym wręcz było natarcie na niego przy pomocy innej, dość brutalnej metody zadawania ciosów. Wymierzony łokieć w splot słoneczny wroga powinien przynajmniej na chwilę pozbawić go oddechu, a może też wyeliminować na dobre z walki? Trudno było ocenić przed pierwszą wymianą ciosów.

  Ukryty tekst

[Jun]

Misja Rangi - C - 29/30

---

- Rok 390 - Wiosna -
- Rokudo Gaika -
- Shigashi -
- Wyzysk I -

---

"Nocne wycieczki" [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=qFoSl1a ... U&index=18[/youtube] Zwykle to właśnie proste sposoby i plany odnosiły najszybsze z efektów, zarazem również najlepsze. Mało co mogło pójść nie tak, było to efektem tego, że te plany były krótkie i nie zakładały wielu elementów składowych jak przykładowo zastawienie pułapki, która zakładała, że ktoś pojawi się w jakimś miejscu i choćby zacznie kopać. Jakie były na to szanse? Należało samemu zadać sobie to pytanie, bo każdy wiedział, że odrobina mordobicia zawsze zadziała najsprawniej, niż jakieś cholerne kombinacje. Łotry również to wiedziały, dlatego jak tylko się pojawiłeś... Nie próżnowały.

Ten, który kaszlał - dalej znajdował się w tyle, łapiąc oddech. Odsuwał się dalej, choć maksymalnie na odległość kilku kroków, wciąż łapiąc oddech. Sprzedałeś mu całkiem mocnego kopniaka poprzednim razem. Zamierzałeś zająć się tym wciąż stojącym, który zamachiwał się w twoim kierunku. Nie musiałeś unikać, bo zamierzałeś odkopnąć w odpowiedni sposób jego rękę. To był dobry ruch, wysoki kopniak, jaki wyprowadziłeś w nadgarstek, dotarł do celu. Usłyszałeś stłumiony jęk i dostrzegłeś, jak ręką faceta się dosłownie prostuje wybita w górę, zwalniając wszelki uścisk na kastecie - nie żeby wypadł, ale już go nie ściskał.

Wyraźne zaskoczenie miał wymalowane na twarzy, nie dość, że uniemożliwiłeś mu wyprowadzenie ciosu, to na chwilę go obezwładniłeś, samemu przejmując inicjatywę. Byłeś do tego wystarczająco szybki. Odsłoniła również na moment jego tors, miałeś go jak na dłoni. Prosiło się o wystawienie łokcia. Widziałeś tę okazję wystarczająco wcześnie by zareagować i trzasnąć go łokciem jak planowałeś. Nie zdążył uniknąć tego ciosu, puścił starca. W tej chwili nie trzymał go już żaden z nich, a dziadek? Zaczął uciekać w stronę ulicy, z której go tutaj zaciągnęli. Łotr numer jeden, który teraz padł na ziemię, łapiąc oddech, starając się dojść do siebie, musiał być zabawnym widokiem. Nawet zbierało mu się na wymioty. Ten drugi, który już zdążył do siebie po ciosie dojść, nie miał większego wyboru niż spróbować ci oddać, tak więc w tym momencie chwycił cię za jedną z rąk. Był blisko, nawet twoja sprawność nie mogła temu zapobiec. Czułeś, że swoim ciężarem próbuje cię pociągnąć do ziemi, czy był dość silny, by to zrobić w ułamku chwili? Na szczęście twoja technika podtrzymywana nie została jeszcze przerwana... Choć wszyscy wiedzieliśmy co się stanie gdy się przewrócisz.

Przedstawiciel Gildii - Daiki
Pan Yagami

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

Leżący i wypluwający z siebie płuca przeciwnik numer dwa nieco rozczarował młodzieńca. Ten ledwo zakosztował wymiany ciosów, z których te przeciwnika nie były nawet celne. Już miał właściwie zwracać się w kierunku swojego pierwszego celu, ale ten zdecydował, że dalsze ignorowanie go spotka się ze stanowczym sprzeciwem z jego strony. Wyraził to on przez złapanie go za rękę i próbą rzucenia go na ziemię. Igraszki na ziemi już na pierwszym spotkaniu? Czemu w sumie nie. Rzucił jeszcze wzrokiem na uciekającego pana Yagamiego. Nie wyglądało na to, aby ten się za sobą odwracał. Było tez już dość ciemno, więc cała walka też nie była najlepiej widoczna. W końcu byli w ciemnym zaułku.

Co się stanie, jeśli siła, której nic nie może zatrzymać, spotka się z obiektem, którego nic nie może poruszyć? Oczywiście wszystko było w wyolbrzymieniu. Jego przewagą była szybkość oraz najprawdopodobniej znajomości techniki. Łotr mógł dysponować większą masą mięśniową i/lub lepiej ją wykorzystywać. Gaice nie zależało na zawodach siłowych, ale na pokonaniu przeciwnika. Czemu zatem nie lepiej się poddać temu ruchowi, albo też lepiej dodać coś od siebie?

Skoro mężczyźnie zależało, by złapać go za rękę, to ten odwzajemnił chwyt i dodał drugą. Gdy już umocował dłonie na jego nadgarstku lub przedramieniu, to wystawił nogę niczym do kopnięcia niemal dotykając tułowia mężczyzny. Gdy już wszystkie te elementy były na swoim miejscu, to ten zdecydował się upaść na swoje plecy, kończąc technikę przemiany w lekkim dymku i pozwalając, by jego wróg wpierw nadział się na jego stopę, a następnie korzystając z reguły dźwigni poleciał sobie nad nim. Rokudo cały czas czuwał nad siłą chwytu mężczyzny. Jeśli ten zdecyduje się go zwolnić, to on zrobi to samo pozwalając mu na krótki lot, który najprawdopodobniej zakończyłby twardym lądowaniem. A co jeśli nie puści? Cóż, tym gorzej było dla niego. Jego głowa byłaby na kursie kolizyjnym z ziemią w kącie prostym. Chyba lepiej dla niego było, aby w porę się uwolnił. Oczywiście to wszystko było wykonywane przez niego pierwszy raz, więc mogły wdać się jakieś błędy lub elementy do poprawy. Życie jednak jest najlepszym nauczycielem, chociaż również najbardziej bezlitosnym.

  Ukryty tekst

[Jun]

Misja Rangi - C - 31/30

---

- Rok 390 - Wiosna -
- Rokudo Gaika -
- Shigashi -
- Wyzysk I -

---

"Nocne wycieczki" [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=qFoSl1a ... U&index=18[/youtube] Ciosy z zaskoczenia nigdy nie były miłe, a już tym bardziej te, które nadchodziły w czułe miejsca. Może nie tylko ten jeden, lecz obydwaj byli rozczarowaniem? Na pewno nie rozczarowali tylko ciebie, siebie na pewno również. W końcu przeprowadzali akcję, która została już całkiem zaprzepaszczona, no i zbierali wpierdziel, od kogoś takiego jak ty. Z drugiej strony kto wie, może wciry, jakie dostaną od ciebie to dopiero początek ich problemów, nie wiadomo kto im szefuje.

Facet jak to facet, ciężko powiedzieć czy był jakoś mocno umięśniony, na pierwszy rzut oka, po samym chwycie oceniłbyś, że nie jest wyszkolony, a już tym bardziej w walce siłowej. Szybki umysł, szybkie myśli i dałeś się porwać fali walki. Gość ciągnął, a ty, odwzajemniłeś natychmiastowo chwyt i dodałeś sobie drugą do pomocy, w tej chwili bez żadnych ceregieli byłeś od niego silniejszy, tym bardziej że on raz już dostał. Twój ruch nosił znamiona dość zaawansowanej kombinacji, ale z braku możliwości oporu facet musiał się jej poddać. Zaskoczenie, które na moment mignęło ci na jego twarzy, jeszcze długo pozostanie ci w pamięci, a odgłos upadającego na twarz faceta, jeszcze przez moment będzie ci dudnił w uszach i to nic złego. Chwilowo się nie ruszał. Może i rzeczywiście lepiej byłoby gdyby uwolnił się wcześniej. Nie miał niestety takiej opcji, wszystko działo się zbyt szybko. Mogłeś być dumny z wykonanego ruchu, ale to, że udał się dziś, nie oznaczało, że ta kombinacja okaże się możliwa do wykonania w przyszłości.

Byłeś już sobą, to bez żadnych dyskusji. W tej chwili pozostawała sprawa tego, który słaniał się na ziemi. Widząc, a raczej słysząc swojego kolegę, zaczął dosłownie na czworakach oddalać się z tej alejki, podpierał się rękami i kolanami, kroczył... Najszybciej jak mógł, dalej łapiąc głębokie oddechy. Chyba ktoś zasłużył na jeszcze jednego kopa w tyłek.

Przedstawiciel Gildii - Daiki
Pan Yagami

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

Gdy przeciwnik numer dwa zaczął gryźć piach, szczęśliwie dla niego od tej górnej strony, poprzedni chłopiec do bicia zdecydował się ratować ucieczką. Nie była to zbyt prędka ucieczka, gdyż ludzie średnio sobie radzili z szybkim poruszaniem się na czworaka. No może z wyjątkiem jakichś Inuzuka.

Podchodząc do przeciwnika, który raczej uciekając nie odwracał się za siebie złożył kilka pieczęci, kończąc baranem, aby znów przybrać wygląd znajomego ochroniarza jednego z bardziej ekskluzywnych lokali z Shibashi no Kibu. Jak już udało mu się przybrać odpowiednią formę, to zdecydowanie przyspieszył i wskoczył na plecy mężczyzny, z którym zaczął swoje krótkie rodeo. Krótkie, ponieważ nie wiedział w jakim jest stanie, ale raczej nagły przybytek masy na krzyżu nie rokowało, by nagle zerwał się do biegu. Aby jeszcze sytuacja stała się bardziej nieprzyjemna dla czworaczkującego jegomościa na jego czaszce zacisnęła się ręka Gaiki, która naciskając na newralgiczne punkty powodowała, że również w okolicach głowy zrobiło się bardzo nieprzyjemnie.

- Dla kogo pracujesz, śmieciu? – Odezwał się nie swoim głosem, ale szorstkim tonem mężczyzny, którego postać przybrał. Trzymając jego głowę w uścisku lekko zwiększał nacisk, aby ten się specjalnie nie ociągał z odpowiedzią.

  Ukryty tekst

[Jun]

Misja Rangi - C - 33/30

---

- Rok 390 - Wiosna -
- Rokudo Gaika -
- Shigashi -
- Wyzysk I -

---

"Nocne wycieczki" [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=qFoSl1a ... U&index=18[/youtube] Z tym gryzieniem piachu bym nie przeszkadzał. Na pewno jeszcze dychał, a w ziemię się nie wgryzał, po prostu... Nazwijmy to wymuszonym odpoczynkiem, do jakiego go przymusiłeś. Nie było, co więcej, o nim dodawać, na pewno nie miał miłych snów. Z kolei ty, zamierzałeś zająć się tym łotrem, który zdecydował się porzucić kompana i uciec z miejsca przestępstwa. No jak tak można, należało zapytać. Porzucać znajomych i uciekać tak zupełnie bez klasy. Przyjąłeś postawę znajomego tobie dryblasa. Trudno stwierdzić czy facet w ogóle zauważył zmianę. Wszystko działo się szybko, więc możliwe, że jedyne, na co zwrócił uwagę to same obłoczki dymu, które się pojawiały. Doprawdy dziwny trafił im się "batumanu" tym razem.

Przyskoczyłeś i wpadłeś na plecy faceta. Może byłeś za gruby, by cię uciągnął, kto tam wie, istniała jednak opcja, że wciąż nie złapał w pełni oddechu, albo że był po prostu zmęczony. To było bardzo krótkie rodeo, od razu rozczłapał się na ziemi i przestał dalej uciekać. Skutecznie mu to uniemożliwiłeś, dogniatając do ziemi jedynie mocniej. Facet próbował złapać oddech, ty ciągałeś go za głowę i to również nie pomagało jego sytuacji. Ruszał ustami, próbując nabrać oddechu – Siebie... Ni-nikogo, tak wysz... — No i zabrakło mu oddechu. Oczy wywróciły mu się chyba na drugą stronę i jeśli tylko zdecydowałbyś się, puścić to najpewniej padłby na ziemię i chyba tyle z przesłuchania. Należało przyznać ci jedno. Dobry byłeś w odbieraniu ludziom tchu... Ty czy może ta osoba, za którą chciałeś uchodzić?

Kim rzeczywiście była ta dwójka łotrów? Któż to wie. Może dwaj pracujący na własną rękę kumple, albo obaj byli komuś podlegli. Trudno będzie to ustalić. Z drugiej strony, czy ta wiedza coś zmieniała? No cóż, na ten temat miałeś własne przemyślenia. Ważne było, że Yanagi był wolny i chyba kończył w pośpiechu zbierać swoje rzeczy. Wszak - dużo się nie rozsypało, a do zakładu było blisko.

Przedstawiciel Gildii - Daiki
Pan Yagami

  Ukryty tekst

[Rokudo Gaika]

Końcowe fazy tej batalii były już stosunkowo dziwne. Począwszy od niezbyt ciekawego rodeo na zbirze, skończywszy na jego zwięzłym zeznaniu. Rokudo korzystając z okazji, że siedział sobie stosunkowo wygodnie na typie sprawdził jeszcze jego ręce i szyje w poszukiwaniu tatuaży, które w tym mieście często były powiązane z przynależnością do jednej z rodzin. Sprawdził też ich sakiewki. W przypadku nadmiaru gotówki bardzo chętnie wypłacił sobie znaleźne za cały kłopot. W końcu wyrzucone shurikeny kosztują, a raczej nie chciał się wracać po nie w dzień. Ot taki był rozrzutny, ale w sumie kto bogatemu zabroni?

Bogatszy, przynajmniej o doświadczenie, opuścił wreszcie parkę zostawiając ich prawie tak, jak ich zastał. No może w pozycji bardziej horyzontalnej. - Nikogo tak wyszkolonego by nie przyjęli, co? – Mruknął pod nosem rzucając spojrzeniem na dwójkę złodupców, którym poświęcił stanowczo za dużo wieczoru. Schował do swojego zasobnika wciąż trzymanego kunai’a, o którym właściwie trochę zapomniał w biegu wydarzeń. To spotkanie przyniosło jedną pozytywną rzecz dla Gaiki. Mógl w końcu dać upust własnej frustracji wynikających z poprzednich wydarzeń tego tygodnia i nieco odbudować jego pewność siebie. Nic tak nie poprawia samopoczucia jak spuszczenie komuś łomotu. A jak ten ktoś na niego zasługuje, to tym lepiej dla młodzika.

Zdjął z siebie technikę przemiany dopiero będąc na dachu jednego z budynków. Chciał jeszcze poobserwować staruszka przez chwilę, choć podejrzewał, że ten nie ociągał się zbytnio w powrocie do swego zakładu i ryglowaniu drzwi. On w sumie pewnie by zrobił podobnie, gdyby był w podobnej sytuacji. Chciał jednak rzucić wzrokiem, czy dotarł spokojnie do siebie. Ostatecznie w końcu wieczór mógł uznać za udany, w końcu zapobiegł jego niepotrzebnej krzywdzie i przez co mógł dalej śledzić jego poczynania.

Jeśli ten dotarł do zakładu, zgodnie jego z przypuszczeniem, to była już pora na zasłużony spoczynek. Bo trzeba będzie zacząć obserwacje z rana, aby mieć z czym przyjść do Daikiego.

Następne dni jednak nie były tak owocne jak pierwszy. Niewiele się działo w samym zakładzie, poza przychodzącymi tłumami drzwiami i oknami. Pan Yagami musiał jednak się zaopatrzyć na dłuższy czas, bo nowych dostaw nie było. Gdy nadszedł dzień spotkania przy Kryształowym Jeziorku, ten oczywiście zobaczył się z przedstawicielem Gildii. Niestety jego poczatkowy optymizm, że już dwa dni wystarczą na poważniejsze śledztwo, musiały ustąpić brutalnej rzeczywistości. Takie rzeczy po prostu trwają nieco dłużej. Następne spotkanie umówił już za tydzień, co było dużo bardziej ostrożniejszym szacowaniem z jego strony, niż dotychczas.

z/t do ->KLIK

  Ukryty tekst

[Jun]

Misja Rangi - C - 35/35

---

- Rok 390 - Wiosna -
- Rokudo Gaika -
- Shigashi -
- Wyzysk I -

---

"Nocne wycieczki" [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=qFoSl1a ... U&index=18[/youtube] Batalia już dawno dobiegła końca, teraz, jedyne co miało miejsce to pozostałość po tej walce i jej końcowych fazach. Sprawdziłeś pobieżnie faceta, czy nosi jakieś tatuaże i symbole. Może to cię zaskoczy, ale nie znalazłeś żadnych znaków mogących świadczyć o członkostwie takiego w jakiejś bandzie. Może rzeczywiście mówił prawdę w kwestii tego, że pracował sam dla siebie? No i oczywiście mieszki. Zarówno on jak i jego kumpel mieli je przy pasach. Nie były straszliwie ciężkie, ale na pewno niepuste. Kto wie, ile osób skroili, przed zabraniem się za dziadka. Możliwe, że należały do ich poprzednich ofiar. W sumie jakbyś sprawdził obydwoje, to na spokojnie odkryłbyś, że mieli równie podzielone pieniądze, dokładnie tak, jakby już się podzielili, albo gdyby ktoś im zapłacił, po równo na ich oboje.

Nie było sensu jeszcze bardziej im dokładać, ot, stracone mieszki, reputacja, łotrowski honor, no i otrzymane baty chyba musiały im tym razem wystarczyć. Mogłeś co prawda ciągnąć ich do strażnicy, ale czy było warto? Straciłbyś na tym jedynie czas, a pewnie i tak nie otrzymał niczego w zamian. Praca charytatywna nigdy, nigdzie nie popłacała, chyba że ktoś wykonywał ją dla samej satysfakcji. Byli i tacy. Teraz też znałeś ich twarze i mogłeś mieć pewność, że kiedyś się jeszcze spotkacie, ale w jakich rolach? To już wiedzieli jedynie bogowie. Wynikło jednak z tego coś dobrego. Miałeś okazje rozprostować kości i uwolnić nieco drzemiącej w tobie złości, to miłe uczucie, prawda?

Po kilku chwilach wyskoczyłeś zza zaułka. Zdążyłeś akurat w chwili gdy wchodził do swojej pracowni. Z tej odległości nie słyszałeś, jak zamykał wszystko na cztery spusty, ale w końcu, kto by tak nie zrobił w tej chwili? To było jedynie sensowne działanie, jakiego mógł się podjąć. Zamknąć się w budynku i upewnić, że wszystkie spusty są odpowiednio wytrzymałe. Zbliżała się noc, zrobiło się zadziwiająco ponuro. Czy to odgłosy wydawane przez szalejący, samotnie po ulicach miasta, wiatr, były na tyle budzące grozę? Kto wie, pogoda straszliwie się zepsuła. Być może był to zwiastun czegoś nowego.

Istotnie. Dalsza obserwacja zakładu wiele nie przyniosła, dzień jak co dzień. Wiele osób wchodziło szybko i opuszczało zakłąd równie szybko ze względu na tylko rosnące kolejki. Towar rozchodził się niczym ciepłe kulki ryżowe. Tym razem dostrzegłeś jednak różnicę w zachowaniu Yanagiego. Tym razem nie wyszedł wieczorem z domu, nie zrobił zakupów. Może się bał, a może nie potrzebował robić ich codziennie. To prawda, że byłeś przesadnym optymistą. Na dobrą sprawę nie pokusiłeś się na konkretniejsze przyjrzenie się tematowi dostaw i tajemniczej kobiety, o której wspominał Daiki. Możliwe też, że nie znalazłbyś nic ciekawego, może należało po prostu poczekać i liczyć na rozwój wydarzeń, to też był jakiś wybór. Nie mniej - możesz być dumny. Możliwe, że uratowałeś dziadkowi życie, a ten mógł powrócić do swojego, szarego procederu. Spotkanie z Daikim odbyło się tak, jak się umówiliście. Trwało niezwykle krótko, bo był zabiegany i zajęty innymi sprawami, których również musiał doglądać. Wasza rozmowa, a raczej twój raport spotkały się ze zrozumieniem. On też wiedział, że w dwa dni nic nie wskórasz, spodziewał się tego, szansa, że rzeczywiście to rozpracujesz tak szybko, była niewielka, na tyle niewielka, że nawet się nie zdenerwował. Natomiast o jakichkolwiek pieniądzach, nie było mowy. Zgodził się na kolejne spotkanie, w końcu byłeś jedną z wielu potencjalnych szans na naprawienie problemu, z jakim się borykał. Dla niego nie było ważne kto, a liczyły się osiągnięte efekty. Miejmy nadzieję, że do kolejnych prób, przygotujesz się lepiej.

Fin - Part I

Przedstawiciel Gildii - Daiki
Pan Yagami

  Ukryty tekst

[Katetsu]

Co prawda to prawda, drobna dziewczyna wyprowadzająca dwumetrowego niebieskiego człowieka to nie był widok, który często oglądali. Każda z tych patrzących się osób z pewnością słyszała o odleglej wyspie zamieszkałej przez klan niebieskich ludków ze skrzelami. Możliwe że w to nie wierzyli aż do dzisiaj. Białowłosa odciągnęła go trochę na bok - Ciekawe co tu się święciło - zastanowił się, gdy byli już oddaleni od baru. Chociaż nie wiadomo czy tam doszłoby do bójki, czy zaraz dziewczyna nie wprowadzi go w pułapkę. Musiał być ostrożny, nawet pomimo kilku kieliszków które wypił.
Odpowiedziała na jego pytanie tak zbywająco, że zachciało mu się śmiać. Na szczęście kontynuowała swoją wypowiedź, przez co Katetsu trochę ulżyło. Już chciał przepisać tytuł olewacza wszystkiego dziewczynie.
- Na Kirisame, głównie się wypełnia misje, a potem kończy w barze. Jeżeli twierdzisz, że są tu wszystkie smaki, to chętnie spróbuje. No chyba że wcześniej zostanę wyproszony. - zadrwił, przyglądając się młodej kobiecie - Czym ona się tak naprawdę zajmuję? - No bo chyba nie jest tu od oprowadzania turystów. Jego rozmyślania przerwała informacja o barze w którym ludzie co chwilę wszczynają bójki. Już jedna z Ryuzaku mu wystarczy. Nie przybył na kontynent, by chodzić po barach i bić się z każdym agresywnym pijanym typem. Musiał z żalem sam przed sobą przyznać, że dzisiaj chyba nie skończy w barze.
- Mówiłaś że jesteś dzisiaj w pracy, tak? - Tutaj miał na uwadze, że zaraz może zrobić się nieciekawie jeżeli zada za dużo niewygodnych pytań, więc starał się być ostrożniejszy w doborze słów i mieć rękę w gotowości - Skoro nie jesteś kelnerką, to czym się zajmujesz? - Zapytał zaciekawiony.

[Kubomi]

Na nagłe pytanie ze strony Człowieka-Sushi, białowłosa zareagowała spojrzeniem w jego kierunku. Nerwowo skrzywiła usta, niewidoczne pod jej maską. Nie lubiła akurat tego typu pytań, jednak czy można się dziwić w jej profesji? Raczej nie, żaden mafioza nie lubił być pytany, czym się zajmował – w takich momentach na szczęście miała wyuczoną odpowiedź, która zazwyczaj wystarczała do… zakończenia tematu?
- Erm… Jestem ochroniarzem. – odpowiedziała, recytując tępo wykutą na blachę odpowiedź. Nie czuła potrzeby, by rozwijać tą myśl, zresztą nawet nie wiedziała co dalej dodać, by nie „pachnieć rybnie” czy jak toś tak.
- Masz jeszcze jakieś… pytania? – dodała, nieco obojętniejszym tonem, a przynajmniej starając się taki stworzyć. Musiała jednak wychodzić profesjonalnie.

[Katetsu]

Po zadanym pytaniu przez Hoshigakiego dziewczyna skupiła swój wzrok na nim, co było dokładnie tym czego się spodziewał. Raczej nikt nie lubi być pytany przez obcych o takie prywatne rzeczy. Katetsu jednak był przygotowany na każdy ruch dziewczyny. Przynajmniej tak mu się zdawało. W razie co mógł szybko dobrać broń i spróbować się nią obronić. Na szczęście Kubomi nie była agresywnie nastawiona do chłopaka i postanowiła odpowiedzieć na to pytanie.
- Ochroniarzem? - zapytał pozostawiając na twarzy brzydki uśmiech z wyszczerzonymi zębiskami. Można by pomyśleć że bawiło go to by kobieta parała się pracą ochroniarza i że tym gardził. Nie było to prawdą, znał wiele silnych kobiet, które bez problemu poradziłyby sobie z większymi mężczyznami. Teraz jednak zastanawiał się jakim typem ochroniarza jest dziewczyna - Już nie będę jej zadręczał prywatnymi pytaniami, bo się jeszcze obrazi - pomyślał, zakładając ręce na siebie. Oparł się o jakąś pobliską ścianę i spojrzał na dziewczynę. Ta obojętnie spytała niebieskogłowego czy ma jeszcze jakieś pytania - Ciekawe czy jestem kolejnym klientem, który nie podszedł ludziom z baru i którymś z kolei, którego ona wyrzuca stamtąd dzisiaj.
Zastanowił się przez chwilę dokąd prowadzi ta rozmowa i czy przypadkiem nie sprawdzają siebie wzajemnie próbując uniknąć jakiegoś konfliktu. Dzisiejszy ludzie są bardzo nieufni, więc nie ma się co dziwić.
- Nie nie, już wszystko wiem... - uciął, również chciał wyglądać obojętnie, ale jego szczerzące się zęby mogły znowu zmylić - A ty? Chcesz o coś zapytać? Postaram się odpowiedzieć na wszystkie pytania. Jeżeli nie to chyba możemy się rozejść. - Był ciekawy odpowiedzi. Dosyć krótko znajdował się w osadzie, więc jeżeli dziewczyna nie będzie o nic pytać to i tak sobie jeszcze pozwiedza.

[Kubomi]

Na szczęście obyło się bez... czegokolwiek niepożądanego. To się ceni. A przede wszystkim to ceniła sobie Kubomi, wolałaby nie robić nikomu krzywdy, gdy ledwo co wróciła do pracy po krótkiej przerwie. Jednak tak czy siak, dalej zachowywała ostrożność w kierunku Człowieka-Sushi, zawsze to robiła, chyba że nie - szczególnie w tym mieście. Wzrok białowłosej chwilowo skierował się ku niebu, gdzie przez chwilę się wpatrywała, jakby nad czymś myślała, dopiero po sekundzie wróciła wzrokiem ku swemu rozmówcy.
- Nie... Chyba nie. Jeszcze będą się... martwić, że nie ma mnie tyle. - odpowiedziała cichutko na propozycję zadania pytań. Szczerze, była ciekawa, skąd jest i jak tam jest, ale po prostu nie ma czasu. Nie chciałaby irytować swojego szefostwa, bardzo by nie chciała. Dlatego powoli zaczęła kroczyć w kierunku baru, z którego niedawno wyprowadziła jegomościa.
- Erm... No to... Miłego pobytu w mieście, czy coś... - dodała, coraz bardziej ściszając głos, sprawiając, że ostatnie słowa były już niemal niesłyszalne. Ostatni raz jeszcze zerknęła na rekina, patrząc czy nie chce jej wbić kunaia w plecy i odeszła.
z/t