Ulice

[Hitsukejin Shiga]

Sometimes I feel like I'm all alone
A long... a long way... from home
Who's got a shoulder when I need to cry
I feel restless and I don't know why
Cry for help, but still feel alone
Like a motherless child along way from home
Lord I'm lost I can't find my way
I'm dealing with the struggles in my day to day
My soul is weak and I wanna be strong
I try to run away but I've been running too long
[/center]

Ogólnie tablice ogłoszeń były zazwyczaj miejscem, gdzie Shiga jeśli się pojawiał, zostawał wciągnięty w wydarzenia gotowe zniszczyć jego życie i dobrobyt, wstrząsnąć światem i ogólnie zaprowadzić solidne spustoszenie w okolicznych wioskach, miastach i prowincjach. Tutaj na myśl przychodzi Hanamura, po tym jak poznał Chise i KnH gdzie zabrał Chise. Oba wydarzenia zaczęły się przy tablicy ogłoszeń, oba solidnie wstrząsnęły życiem mnicha. Innymi słowy podchodzenie do tablic ogłoszeń było kurde niczym przypiecie sobie do pleców kartki z napisem: szukam questa, nie musi być dobrze opłacalny, ważne, żeby można było zginąć. W sumie posiadanie takiej kartki, jakby przemyśleć wszystkie wykonane przez Shigę w ostatnich latach zadania i zlecenia, wyjaśniłoby bardzo wiele. Ale może to jest taka kartka niespodzianka, widzą ją wszyscy prócz Shigi. Albo Shiga ma po prostu na twarzy wypisane, że szuka kłopotów, bo jakoś kłopoty zawsze bez problemu znajdują jego. Jak żyć?
Shigutki widział, że ogólnie ludzie są poszukiwani do roboty, ale wiadomo, tak, jeśli ktoś szuka do specyficznej roboty to potrzebuje specyficznych ludzi tj. spełniających opis.
Shiga wyobrażał sobie to mniej więcej tak:
Witaj mała słodka dziewczynko Inoshi co to wygląda jak niewinność. Zajmiesz się psiakami.
Dobry dzień, Kemuri postawny barczysty zawadiako, będziesz ochroniarzem.
A potem wchodził Shiga.
Ave Hitsukejinie, spalaczu światów. Złożymy ci hekatombę i twój ogień pochłonie świat.
Tak, a innymi słowy to do odpowiedniej roboty trzeba było odpowiednich ludzi. A osobnicy o wyglądzie, umiejętnościach i sławie Shigi dostawali…. Odpowiednie do powyższych prace. Dlatego może właśnie jeśli ktoś coś od niego chce to potem się ważą losy świata?!
Bo Shiga umiał gównie robić wrażenie. W końcu nie każdy potrafi wpędzić biedaka w stan katatonii nie używając ani ciuta przemocy, a tylko słów i wyglądu. Co niewątpliwie jest powodem do radości. Że nie każdy taki jest. Inaczej bylibyśmy w srogo pojebanym świecie.
Tak i teraz gdy tylko pojawił się przy tablicy, szukając ciekawostek i interesujących ogłoszeń na zasadzie: sprzedam serce antykreatora, pozwala nim sterować CZY sprzedam artefakt sprawiający, że twój ogień nigdy nie gaśnie…
A tu nagle ktoś puka Shige. To znaczy, w ramie, nie w tyłek. Tak odważnych to nie ma.
Ale ważnym było, że było to mega delikatne, coby zwrócić jego uwagę, ale z taką wyczuwalną trwogą o własne życie. Przejaw szacunku, mniszek nie-lekarski lubił takie coś. Pokazywało, że zaczepiający wie, że kwestia życia i śmierci to wahanie się i bujanie na bardzo cieniutkiej lince.
Pukającym okazał się Pan w średnim wieku. Który wyglądał jak kupiec. Nuda. Kupcy nie zlecają nigdy nic ciekawego. Już w tym momencie, kiedy mężczyzna spytał mnicha czy mnich jest mnichem, Shiga mógł prychnąć i powiedzieć “Nie, to nie ja” i odejść. Ale życie nauczyło go, że nie odrzuca się potencjalnego interesu z którego mogą być profity. W postaci poznania ciekawych ludzi i zwiększenia swojej mocy, bo o hajs mnich nie troszczył się ani ciuta, ni dalej niż na odległość fiu… fiu fiu, ładną dziś mamy pogodę.
Mnich rozejrzał się teatralnie po czym uśmiechnął się.
-Zaryzykuję, że jestem na tyle charakterystyczny, że jeśli o kimś się mówi, a jestem w okolicy to na sto procencików o mnie. Słucham cię przyjacielu. Zadanie stworzone dla mnie? Już się boje, co zdaniem takiego prostodusznego kupca jak ty, przyjacielu, może być zadaniem stworzonym dla mnie. Zwłaszcza, że w świecie dużo się o mnie mówi, nie wszystko jest pozytywne, ha ha. - A kiedy wyciągnął do niego rękę, Shiga uścisnął ją niezbyt mocno.
-Shiga Hitsukejin. Ewentualnie Shi albo Jin, jak kto woli. W uproszczeniu, jakby komuś się język łamał na całym. Nigdy nie Szyga. Nienawidzę. - Pokazał czubek języka nieco szczeniacko, nieco zawadiacko i zaśmiał się. Shiga skierował swe kroki z jegomościem do karczmy, którą ten wskazał, a tam od progu zamówił piwo. Czarne, jak smoła i serce Jashinisty, dla obu z nich. Co tam Panie w Seiyamie, że sobie tak…
Na miejscu, z piwem w łapie, Shiga powie, że zamienia się w słuch. Ot, ciekawe co kupcowi dolega w kupczym życiu.

[Uchiha Masako]

Masako upewniła się jeszcze tylko, że tytoniu jej starczy z pewnością na całą drogę, ale na szczęście była dobrze przygotowana - i zapasów nie powinno jej zabraknąć aż do samego Midori, albo i nawet dalej. Shurikeny oraz kunaie także były na swoich miejscach, bardziej przyziemny ekwipunek w postaci chociażby ubrań, zapasów i manierki z wodą - również, choć nie spodziewała się, żeby musieli długo podróżować bez zatrzymania się w jakimś ryokanie. No i miło, że sobie kawałek podjadą, zamiast tyrać na piechotę (chociaż tatko jej ostatnio parę razy wypomniał, że mogłaby trochę więcej się ruszać, nie wiadomo czemu). Wyszła zatem na ulicę, rozglądając się razem z Harruchim za wozem pracodawcy, a gdy go ujrzała, wsiadła nań wraz z towarzyszem, przygotowując się do drogi.

- Ja również jestem gotowa, jedźmy. - rzuciła, po czym zaczęła ponownie nabijać fajkę, by następnie znowu ją rozpalić, rozkoszując się ulubionym tytoniem i przyglądając się Harruchiemu, jak tworzył dziwne, kryształowe shurikeny.


Jej myśli szybko zeszły jednak na inny tor. Ciekawa była tych bandytów. Tatko wspominał, że bywają prawdziwą zmorą w dalszych regionach, gdzie władza i protektorat Klanów nie sięga tak daleko. Mimo to, czuła na myśl o takich osobach głównie smutek - podejrzewała, że niewielu by wybrało tak naprawdę podobny fach, gdyby miało taką możliwość. Wielu pewnie spotkały przykre okoliczności, które ostatecznie zmusiły ich do zwrócenia się przeciwko prawu i żerowaniu na bardziej praworządnych obywatelach. Może na przykład jakiś shinobi kiedyś za błahe przewinienie oddał ich w ręce straży, a potem nie mogli znaleźć zatrudnienia? Zerknęła na towarzysza, który już skończył zapewne swoją pracę i jechał obok niej.

[Tamaki Hyūga]

~ 13/22 ~

~ Harruchi i Uchiha Masako ~

~ Misja Rangi D ~

~ Country roads take me home! ~

Kiedy wyszliście ze sklepu z wyposażeniem zobaczyliście jak po drugiej strony ulicy Matsu już siedział na wozie, gotowy do drogi. Poczekał on aż zarówno Harruchi jak i Masako również wsiądą na wóz po czym pogonił konie i ruszył. W ciszy (może nie licząc wszechobecnego miejskiego zgiełku) przejechaliście przez Kōtei i dość szybko znaleźliście się już na szlaku, który ciągnął się w siną dal. Pogoda dopisywała podróży, nie było ani za ciepło ani za zimno a słońce co jakiś czas kryło się za chmurami, pozwalając odpocząć od swoich wiosennych promieni. Kiedy już jechaliście spokojnie traktem, Matsu rozsiadł się nieco wygodniej na miejscu woźnicy po czym rzucił okiem na waszą dwójkę.
- Ekhem... A więc... No... Ładną mamy dzisiaj pogodę, nieprawdaż? - zapytał się dość niezręcznie mężczyzna, najwyraźniej próbując przerwać ciszę, która wam towarzyszyła już od dłuższego czasu. Po wypowiedzianych słowach mężczyzna sam się skrzywił, najwyraźniej również odczuwając jak kiepsko się do tego zabrał i jedynie podrapał się po głowie w zakłopotaniu.
z/t

[Chise]

Misja B
3/45


Weszli do lokalu. Niczym nie wyróżniająca się karczma jakich jest pewnie na pęczki w świecie, liczyć je z samym Sogen pewnie to pójdzie ładna trzycyfrowa liczba, dlatego też nie było co się tak rozwodzić nad nią. Znaleźli przytulny stolik niedaleko lady, a zgodnie z zamówieniem Shigi szybko i zgrabnie przyniesiono im dwa kufle piwa. Szkoda, że kelnerka nie była równie zgrabna, ale nie wszędzie w karczmach muszą pracować krasawice, prawda? Urodziwe dziewczęta zapewne miały lepsze rzeczy do roboty niż przed południem podawać piwo w małej karczmie.
Kupiec pociągnął solidny łyk z kufla i odetchnął nim zaczął cokolwiek tłumaczyć. Otarł wierzchem dłoni pianę z wąsów i spojrzał bystro na chłopaka.
- Panie Hitsukejin.. Wszystko w sumie sprowadza się do mojego pierwszego pytania. Jest Pan mnichem, prawda? Możnaby powiedzieć.. Kapłanem jakieś religii.. Prawda? - zaczekał na potwierdzenie ze strony chłopaka, po czym zadowolony kiwnął głową - No to takiej osoby szukam. Zajmuje się dostarczaniem stoczniom w Soso materiału do budowy statków.. Rozumie Pan, drewno, żagle, nawet zawiasy do kapitańskiej kajuty, tym wszystkim zajmuję się ja. A tutaj jest pewna wioska z której sprowadzają znakomite drzewa na maszt. Idealny do tego gatunek drzew, górski, odporny, ale dość łatwy do wypaczenia w okresie wzrostu, stąd rozumie się samo przez się, że są dość cenne - przerwał na moment by się napić.. I może zastanowić jak ująć to, co chciał teraz przekazać, najlepiej tak by mnich nie zechciał urwać mu głowy.
- Problem w tym, że włodarz tej wioski, Satoru Tanaka, nie jest zbyt chętny do wycinki drzew by budować z nich statki. Jak byłem tam ostatnio, pieprzył coś jak nawiedzony o tym, że są przeznaczone i rosną ku większej chwale. No odbiło człowiekowi - pokręcił zawiedziony głową - Wszyscy tam biedę klepią, a ten odrzuca tak korzystny interes w imię ichniego bożka! Ale no, wracając do Pana i do mojej propozycji, to potrzebuje kogoś takiego jak pan, charyzmatycznego kapłana, który by ich przekonał.. Dowolną metodą.. By dali pomóc sobie i mi i zgodzili się na tą wycinkę. Możesz ich nawet przekonać, że to drzewa na budowę świątyni czy wcisnąć im inną bzdurę - wzruszył ramionami, wskazując na jego dowolność - Więc jak? Pomożesz? - dodał z nadzieją.. I obawą.

[Hitsukejin Shiga]

Sometimes I feel like I'm all alone
A long... a long way... from home
Who's got a shoulder when I need to cry
I feel restless and I don't know why
Cry for help, but still feel alone
Like a motherless child along way from home
Lord I'm lost I can't find my way
I'm dealing with the struggles in my day to day
My soul is weak and I wanna be strong
I try to run away but I've been running too long
[/center]

Shiga ostatnimi czasy stanowczo za dużo przebywał w karczmach. Gdyby jeszcze mnich mógł pić i się upijać jak całkowicie normalni ludzie to pewnie już teraz byłby w zajebiście ciężkim nałogu, gdzieś w rynsztoku się zataczając, wymiotując i srając za przeproszeniem pod Siebie. Bo no mówię wam, ostatnio co i rusz karczma zajazd tawerna gospoda. Kurwa, przecież to wątroba nie wyrobi. Co innego wątróbka Jashinisty, pierwsza klasa chciałoby się rzec, pierwszoklaśny narząd samogenerujący, marzenie każdego alkoholika.
I przekleństwo każdego entuzjasty upijania się, bo z racji niezwykle wysokiej tolerancji na trucizny posiadał także wielką odporność na alkohol i efekty z nim związane. Cóż, organizm się regerował szybciej, niż alkohol wpływał na narządy degenerując ich działanie.
Shiga zamówił co zamówił i spodziewał się pięknej i smukłej latawicy co to za dodatkowe sto ryou na rachunku po obsłużeniu stołu spadnie pod ten stół na kolanka, ale przyszła Pani która… chyba by się nawet pod ten stół nie zmieściła. A na pewno Shiga bałby się włożyć cokolwiek w jej usta. Nawet te rzeczy, które by odrosły. A nuż widelec tym razem nawet regeneracja Jashina by się poddała i co wtedy? Pft, smutny korniszon.
W momencie kiedy kupiec wziął łyk, Shiga wydudnił na hejnał cały kufel po czym odstawił go z głośnym łupnięciem na stół. I chociaż poczuł się nieco posmyrany po jajkach bystrym spojrzeniem kupca, to postanowił go grzecznie i cierpliwie wysłuchać.
-Zależy co potrzeba. Jeśli zetrzeć w pył jakąś, no nie wiem, grupę przestępczą czy nawet mały garnizon, to możemy uznać, że jestem czynnym mnichem krwawego Boga Jashina. Wie Pan, całe te składanie w ofierze, kąpanie czaszek wrogów na krwawym tronie et cetera et cetera. Ludzie lubią takie pokazówki. Odnosi efekt na dwa pokolenia wstecz jak ktokolwiek pozostanie przy życiu. Jeśli mam być jednak charyzmatyczny w chuj, to jestem też kapłanem Hi i wyznaję Hi no Ishi, Wolę Ognia. O współpracy, poświęceniu w imię większego dobra i tym podobne. - Kiedy mężczyzna ucieszony przyznał, że to takiego kogoś szuka, mnicha coś tykło. Definitywnie nie spodziewał się, że będzie ktokolwiek poszukiwał regularnego kapłana! I to do jakiegoś ważnego zadania. Oooo będzie albo jakaś hekatomba albo nie nazywam się Hitsukejin. Pan kupiec okazał się jednak… stoczniowcem? Tak nazywają się ludzie budujący statki? Armator? Nie wiem serio, ale pewnie coś koło tego i pan prowadzi całkowicie legalny i normalny biznes. Przez głowę mnicha przeleciało pół miliona myśli czego może potrzebować stoczniowiec armator od kapłana dość specyficznych religii.
Wysłuchał uważnie każdego słowa mężczyzny, poµ drodze zamawiając jeszcze jedno piwo i także na hejnał wypijając je, zachowując pełną uwagę do tego co mówi pan klient armator stoczniowiec poza kontrolą.
-Przeznaczone kurwa. Na wykałaczki. - Prychnął mnich, nieco wchodząc w słowo człowiekowi i nie dając rady zachować całkowitej powagi. Przeznaczone topole, a to ci dopiero heca. No tego nie spodziewałem się ani ciutek wstając rano z łóżeczka.
-Czyli ludzie biedują, wiocha może zarobić na twoim interesie i to solidnie, ale liderek stoi na drodze dobrobytowi bo drzewka są święte, tak, dobrze zrozumialem? Ogólnie to powiem tak, wykorzystam swój globalny rozgłos i charyzmę, zrobię niezły pokaz i ludzie powinni za mną pójść jak zobaczą to i owo. Tylko mam jedno ale. Skoro to ich drzewa, a są biedni, to musisz im należycie zapłacić. Nie mogę się też zgodzić na to, by zostali ograbieni i skazani na zagładę tracąc swój jedyny cenny zasób. Z drugiej strony pewnie Tobie też na tym nie zależy, co? Inaczej byś wynajął bandytów do ochrony i ciął mimo sprzeciwów drzewa. Ogólnie zastanawiam się co właśnie cię powstrzymało przed takim rozwiązaniem. Znam wielu kupców. Nie jesteście najmilszą zgrają. A u Ciebie dostrzegam chęć załatwienia polubownego i to zgodnie z jakimiś tutaj etycznymi zasadami. Ciekawe, ciekawe. Masz coś więcej? Bo na razie to powiem, że możesz na mnie liczyć. Zapewniasz transport czy sam mam tam trafić? - Spytał Shiga, próbując rozwiać wszelkie pozostałe wątpliwości.

[Chise]

Misja B
5/45


Słysząc o dwoistości religii jakich kapłanem był Shiga kupiec nieco się zdziwił, ale przeczącym ruchem pokręcił głową w odpowiedzi na jego propozycję.
- To ja za tego Jashina to podziękuje, już wczoraj wynająłem kogoś do.. Eeee.. Składania ludzi w ofierze i krwawych kąpieli - rzucił lekko zniesmaczony - Ale to drugie jest bardziej pasujące do zadania - dodał szybko, by ewentualnego chętnego do wykonania zadania, zwłaszcza tak pasującego nie zniechęcić. Co prawda nie jest powiedziane, że słyszeli o Podpalaczu, ale nie chodziło tylko o reputację, ale także o to dlaczego ją zyskał! Tego nie da się podrobić.
Słysząc krótkie streszczenie mnicha stoczniowiec aż klasnął uradowany w ręce, podnosząc się nieco na siedzeniu. Machnął, by przynieśli kolejną porcję alkoholu.
- No z mądrym to aż miło załatwiać interesy! Dokładnie o to chodzi - huknął. Mężczyzna był zachwycony tym jak dobrze przyszły pracownik zrozumiał cały, dość złożony przecież problem.
- Zapłata nie jest tu problemem. Od początku proponowałem im uczciwe warunki - warunek postawiony przez Jashinistę nie robił najwidoczniej dużego wrażenia na kupcu. Rzeczywiście, cały ambaras wydawał się spowodowany nie złą wolą mężczyzny, przynajmniej nie wedle jego własnych słów, a zatwardziałością włodarza wioski nad dobro ludzi przekładającego jakieś religijne obyczaje. Ciekawe co na to inni mieszkańcy? Tego jednak kupiec nie przedstawił, za to jednak musiał odpowiedzieć na przykrą kwestię. Skrzywił się na słowa Shigi.
- Brzydzę się rozwiązaniami siłowymi. Na dłuższą metę bardzo rzadko okazują się opłacalne. Pojadę raz z osiłkami, wytniemy parę drzew.. A co jeśli ten świr stwierdzi, że resztę trzeba spalić? Albo wynajmie shinobiego do ochrony? Za dużo rzeczy może pójść nie tak i to ja wyjdę jeszcze na tego złego ograbiającego małą bezbronną wioskę - przewrócił oczami w zniesmaczeniu. To chyba nie sama przemoc tak brzydziła pana stoczniowca, a wynikające z niej konsekwencje. Ha, to pasowało bardziej niż zwykła dobroć serca do kupca, takie zwykłe patrzenie na długoterminowe konsekwencje. Ale powiedzenie "brzydzę się przemocą!" to brzmiało pięknie, szlachetnie i dumnie, prawda?
- Oczywiście, że zapewniam transport - dodał z szerokim uśmiechem, po czym dokończył piwo.

[Hitsukejin Shiga]

Sometimes I feel like I'm all alone
A long... a long way... from home
Who's got a shoulder when I need to cry
I feel restless and I don't know why
Cry for help, but still feel alone
Like a motherless child along way from home
Lord I'm lost I can't find my way
I'm dealing with the struggles in my day to day
My soul is weak and I wanna be strong
I try to run away but I've been running too long
[/center]

Oj tam dwuistość czy nawet dwoistość, to nie jest akurat w tej chwili największy problem. Mnich był conajmniej obrotny i potrafił dostosować się do sytuacji. Jeśli zapłata* byłaby odpowiednia, to mógłby zostać nawet kapłanem lilii wodnych, sera trzymanego w butach by dojrzał i nabrał aromatu czy kapłanem kultu którego sacrum to lizanie żab. Ci ostatni chyba już istnieją. No, ale nieważne. Po co ta gwiazdka? To było dla Shigi zawsze prześmiesznym elementem, a ostatnio jest wręcz jak krym na ciostku. Taka puenta wszystkiego, spełnienie obfitości żartu i żartobliwości rzeczywistości. Bo kiedy mówisz zapłata ludzie rzucają się do sakiewek i myślą tylko o brzdęku monet, a mogę zapewnić z całą tego stanowczością, że nijak ·nie chodziło mniszkowi-nie-lekarskiemu o pieniążki. Potęga, sława, nowe techniki, artefakty, kontakty. Wszystkie dobra miękkie, nie-namacalne (no dobra, artefakty są dość namacalne, ale tymi zaskakująco rzadko chciano obdarowywać Shigutkiego, a była przecież taka sytuacja z posążkiem z modlitwą, co to kurcze niby miał jakieś tam właściwości, a nie tylko szafyry w gałach…).
-A to mnie nie dziwi.Coraz więcej amatorów pcha się do zabawy. Mam nadzieje, że przejdzie ta nowelizacja prawa na kontynencie i w składanie ludzi w ofierze i do krwawych kąpieli to będzie można tylko z licencją, bo serio niektórzy nie mają ani doświadczenia, ani wyobraźni i na przykład zachlapią coś dookoła albo coś… - Wyrecytował niemalże, jakby to był powtarzany wielokrotnie, chantowalny tekst, który miał brzmieć, jakby mnich mówił po pierwsze poważnie, po drugi jakby był zniesmaczony nie samym składaniem w ofierze, tylko tym, że jak ktoś niewykwalifikowany może się tym zajmować, to przecież jest poważny biznes. I niewątpliwie, cieszyło go to, że jakoś przydatny jednak może być. Dużo mniej zabawnie by było, gdyby człowiek wstał i powiedział nara, nie ciebie szukam. Taki osobnik jak Kemuri na przykład, co to się STRASZNIE NAGLE rozmyślił… Definitywnie łaskotał Shigutkiego w bardzo zły sposób, a jak łaskoczesz mnicha wypadają ci oczy, jak udowodnił wspomniany wyżej żabopochodny z imienia Kermit.
-Komplemenciarz z Pana. - Skwitował okrzyk radości swego kontrahenta mnich, zaskakująco lecz szczerze połechtany w dobry sposób po swoim ego. Po palcu do dupy i coraz głębiej. To będzie początek bardzo dobrej albo bardzo krwawej współpracy. W obu przypadkach - kupa śmiechu.
- Zabobony i wiara w bóstwa w dzisiejszych czasach, gdzie światem dyktuje postęp i ciągłe zmiany… No, ci ludzie nie mogą być zbyt rozsądni. Pan im oferuje wynagrodzenie za poświęcenie, a oni nie, bo prababka słuchała wodza, a wódz mówi drzewka dobre. Powiem tak, żyję prawie sto lat i ludzie po mniejszych osadach nic, a nic się nie zmieniają. Przywiązani do starych, zdezaktualizowanych zasad i założeń, a świat czy tego chcemy czy nie płynie i płynąć musi. Jak statek. Co jest przezabawne, biorąc pod uwagę czym się Pan zajmuje. - Dodał mnich, podśmiechując się pod nosem ciutek. Nie spodziewał się tak zgrabnego porównania, że mu wyjdzie, a jednak nie dość, że było gładkie to jeszcze miało zaskakująco dużo sensu. Nawet jak na Shigę przy trzecim kuflu. Albo zwłaszcza jak na Shigę przy trzecim kuflu?
-Tak. Niepotrzebny rozlew krwi na każdym kroku. Przy każdej z tych opcji widzę conajmniej kilka opcji, które doprowadziłyby do masakry. Teraz rozumiem, że moje pytanie było nieodpowiednie, biorąc Pański spryt pod uwagę. Cóż. Mój błąd. - Wydawał się ignorować fakt, że definitywną cnotą Pana był przede wszystkim umysł kupca i podejście na zasadzie aby tylko hajs się zgadzał. Słysząc jednak, że zapewnia transport, Shiga zebrał cały swój mandżur. Gotów do drogi w każdej chwili, postanowił przykleić się do mężczyzny i dać sobie dupę zawieźć do celu.

[Chise]

zt tutaj -> http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 90#p121390

[Ame]

Spotkanie z Hayami nie potoczyło się zbyt fortunnie. Najwidoczniej przybył na pole treningowe w najgorszym możliwym momencie. Być może będą mieli jeszcze okazję się spotkać w przyszłości, ale najwidoczniej nie w najbliższej. Może to i lepiej, że niebieskowłosy nie wmieszał się w rodzinne przepychanki, z tego nie mogło wyniknąć nic dobrego. Z drugiej strony nie mógł wykluczyć, że właśnie minął się ze swoim przeznaczeniem w poszukiwaniu, którego zresztą tutaj przybył. Patrząc na mapę świata przesuwał się co raz bardziej na północ i zachód, oddalając się tym samym od swojej ojczyzny. Spędził z dala od niej tyle czasu, że raczej nikt go nie będzie szukał, zwłaszcza że w rodzinnych stronach mógł być znany z tego, że wpadł przy próbie przemytu alkoholu. Kiedyś przecież musi znaleźć jakiś punkt zaczepienia. Przynajmniej takie myśli krążyły po jego głowie, gdy przechadzał się ulicami Kotei.

[Hiroki]

1/30

„Droga"
Ame - C

Chłopak przechadzał się po jednej z głównych ulic w Koutei. Wokoło mijał wielu ludzi, głównie o czarnych włosach, oraz równie mrocznych oczach. Nic dziwnego, w końcu znajdował się w osadzie jednego z najstarszych klanów, a to były cechy szczególne tutejszych mieszkańców. Większość z nich się do niego uśmiechała, niektórzy po prostu nie zwracali na niego uwagi. Dobrze wiedzieli, ze chłopak nie jest stąd, o czym świadczył chociażby kolor włosów, jakże niespotykany w tych stronach.

Brak zajęcia w stronach tak bardzo odległych od domu był zapewne dosyć nużący, więc chłopak po prostu obserwował otoczenie, nagle jego uwagę przykuła spora drewniana tablica, z małym drewnianym daszkiem, a obok niej kilku mężczyzn, którzy w ciszy spoglądali na to, co się na niej znajduje. Być może to dobre miejsce na zdecydowanie co dalej? Ame był swego rodzaju podróżnikiem, z dnia na dzień oddalając się od swojego miejsca na ziemi, o ile tak można nazwać miejsce skąd pochodził nasz młody bohater. Na tablicy już teraz mógł dostrzec kilka mniejszych lub też większych kartek, które były zapisane w mniejszej lub większej ilości. Może warto było to sprawdzić...

Słownik

Postacie
1)
Mapa

Inne:

[Ame]

Słoneczniki nie wyglądały na ulice. W sensie ani się nie schylały ani nie patrzyły z okien ani nic. Po prostu ich tu nie było tak jak w pewnej piosence. Pytanie tylko czy kiedyś ktoś napisał piosenkę o braku słoneczników? Za to pełno było ludzi o czarnych włosach i takich samych oczach. Co prawda nie spoglądali na niego jak na jakiegoś parszywego odmieńca, czasami nawet ktoś się uśmiechnął, ale sam chłopak pozostawał obojętny jak związek chemiczny o odczynie obojętnym, z perspektywy członków najstarszego klanu mógł jednak wydawać się lekko kwasowy. Może nieudane spotkanie z Hayami lekko zepsuło mu humor, a może rozbija się to o jego niezbyt przyjacielską naturę i wyspiarski chłód. To i tak nikogo pewnie za bardzo nie obchodzi.

Ame dostrzegł zbieraninę ludzików przy zadaszonej tabliczce. Klasyk. Jemu się nudzi i spotyka tabliczkę z ogłoszeniami. Dziwnym trafem tak w życiu bardzo często było jak mu się nudziło. Czyżby ktoś w jakiś magiczny sposób wtedy przejmował kontrole nad jego otoczeniem i rzucał mu wyzwania? Nie. To nie możliwe - chłopak odganiał od siebie takie irracjonalne myśli. Spokojnie zaczął podchodzić do ogłoszeń. Kto wie co tam ciekawego będzie. Ubój świń? Pomocnik krawca poszukiwany? Zatrudnię kowala, umowa o dzieło, praca w młodym i dynamicznym zespole oraz inne informacje, które go kompletnie nie obchodziły. Jak to kiedyś mawiano, co ma być to będzie. Gdy już dotarł, nie zamierzał się przepychać wśród miejscowych, bo za bitki z nimi nikt mu nie zapłaci. Zamierzał przeczytać cóż ciekawego trapi mieszkańców tej krainy i wybrać to, które pozwoli mu zarobić jak najwięcej przy zrobieniu jak najmniej.

[Hiroki]

3/30

„Droga"
Ame - C

Cóż. Można rzec, że szczęście sprzyjało wyspiarzowi na każdym kroku czyż nie? W końcu zawsze gdy się nudził nagle pojawiała się tajemnicza tablica, jednak czy nie pomagał swojemu szczęściu chociaż odrobinę? W końcu to on wybrał właśnie tę drogę. Niemniej jednak gdy podszedł do tabliczki, musiał chwilę zaczekać słuchając narzekających Uchiha na to, że mają takie słabe zlecenia, że nic ciekawego do roboty. Typowe zrzędzenie ludzi, którzy najnormalniej w świecie nie wiedzieli co ze sobą zrobić. Nasz młody podróżnik wreszcie dostał się na przód i mógł sobie spokojnie przejrzeć oferty "pracy". Jedna z nich okazała się naprawdę ciekawa. Z ciekawszych zadań, miał w sumie do wyboru tylko dwa. Jedno, klasyczne, a drugie nieco dziwne.

Poszukiwany zastępca do pełnienia straży przy jednym z mostów w drodze do Antai! W ostatnim czasie wieczorami dochodzi do napadów w jego okolicy! Od ochotnika wymagamy obycia w walce, oraz braku problemu w pracy nocą. Zastępca potrzebny zaledwie na dwie noce! Godziwe wynagrodzenie.

Po więcej szczegółów udajcie się do strażnicy, szczegóły na odwrocie!

Ame mógł to przeczytać na pierwszym ze zleceń, zaś chwilę później jego uwagę zwróciło drugie, zgoła odmienne. Powoli przeczytał co na nim pisze. Zaś kiedy to zrobił miał czas by się zastanowić, które ze zleceń wydaje mu się ciekawsze, no i łatwiejsze.

Potrzebna pomoc w ochronie karawany kupieckiej! Podróżujemy z miasta do miasta, ze względu na nasilenie przestępczości na drodze z Sogen do Antai potrzebna będzie nam osoba, która zapewni bezpieczeństwo trzyosobowej grupie, oraz wszystkim dobrom, które będziemy ze sobą przewozić! Znajdziecie nas w pobliskiej karczmie, tam nocujemy, wyruszamy jutro!

Cóż. Oba zlecenia wskazywały na to, że na północ od Sogen dzieje się nieciekawie, także bez względu na wybór chłopaka, zapewne będzie mu dane rozwiązywać problem nie swój, a tutejszej ludności, bowiem jego guzik obchodził fakt, że na granicy Sogen i Antai dzieje się nieciekawie. To nie był jego problem, czyż nie?

Słownik

Postacie
1)
Mapa

Inne:

[Ame]

Na pewno to było szczęścia, bo cóż by innego? No przecież nikt nie sterował jego życiem dopraszając się przy tym o kolejne problemy i wyzwania. Na drodze znalazł się przypadkiem. W końcu żeby gdzieś dojść to trzeba iść jakąś drogą. Ot czysty przypadek. Spokojnie przebił się przez narzekających Uchiha. Zupełnie jak na wyspach, tylko miejscowi trochę inni z wyglądu, ale zachowanie takie samo. Co prawda Ame też często marudził na zlecenia, ale ostatecznie zawsze coś brał. Chęć zarobienia i przeżycia czegoś innego niż zasypianie pod gołym niebem przy zjedzeniu ascetycznego posiłku skutecznie go motywowały w różnych proporcjach zależnie od okoliczności. Pośród standardowych, nieinteresujących go opcji, przez które przebijał się raz po raz, znalazł dwie, które w tym momencie można nazwać "perełkami". Co prawda to nie były prace jego marzeń, które chciałby wykonywać przez całe życie, ale na tę chwilę były znośne. Teraz pozostało zdecydować, którą wybrać...
Pilnowanie mostów w nocy. Ambitniejsza wersja bycia babcią klozetową. Z drugiej strony most może oznaczać myto... ale przecież to dlatego chcą kogoś do ochrony. Działanie jako bandyta byłoby pewnie dużo korzystniejsze, ale jak widać ktoś już na to wpadł.
Druga oferta zmuszałaby go do podróży do kolejnej, bardziej nieznanej mu prowincji. Nie czuł, że znajdzie w niej coś godnego uwagi, bo nigdy chyba o niej nawet nie słyszał. Biorąc pod uwagę, że już ostatnio bronił wozu kupieckiego w jego głowie zaczynała dojrzewać pewna decyzja.
Czas odwiedzić strażnicę.

z/t

[Meijin]

To jakiś ponury żart, aby za młodu decydować o tym, co będzie się robić na starość. Meijin przetarł oczy i skrzywił twarz w grymasie. -Gówno. Pierdolone gówno. Te słowa całkowicie oddawały istotę chłopaka. Jego życie było jednym wielkim gównem, a do tego sam się czuł gównianie. Pokręcił głową. Nie zostało mu nic innego jak przejść się po mieście.
Chłopak zszedł ze schodka i wszedł na główną ulicę Kotei. Jak zawsze krzątało się tutaj wiele najróżniejszych osobistości. O, tutaj jakiś zafrasowany kupiec, tam matka z bąbelkiem, a tam gdzieś mignął ochroniarz. Uchiha pierdolony. Mruknął pod nosem chłopak. Jednak spokojnie, chłopak nic nie miał do Uchiha... nawet szacunku. Nie no dobra, żartuję. Meijina po prostu bolało, że oni mają sharingana, a on nie. Oni wygrali los na genetycznej loterii, a on przegrał. Poprzez nienawiść wyrażał swoje zranione uczucia. Tak naprawdę dalej uwielbiał czerwonookich, ale miał po prostu ogromny ból dupska.

Spacer jak to spacer, niesie za sobą jeden pozytyw oraz jedno zagrożenie. Wiecie, drzewka, krzaczki, kaczki i ogólnie naturka, ale gdy idziesz samotnie, to twoje myśli często zaczynają wędrować, jedno złe wspomnienie i cyk, humor popsuty. Meijin niestety humor miał popsuty od rana, dlatego też wspomnienie "pasowania" na gazo, specjalnie go nie ruszyło. Młodzieniec po prostu westchnął i usiadł sobie na uboczu. Tak o, gołą dupą na ziemię. Może wilka dostanie czy coś. Co tam pęcherz, meijin wyjął sobie kartkę, bo zawsze jakąś przy sobie ma, pędzel i atrament. Zaczął malować.... Nie było to nic ambitnego. Ot zwierzątka. Kilka małych ptaszków, które siedziały na gałęzi i coś robiły, chłopak sam nie wiedział co. Może rozmawiały? Kiedy skończył, chłopak spojrzał w niebo i powiedział cicho. -No i chuj.

[Yami]

Misja D
Meijin
1/15

Młodzieniec przycupnął sobie gdzieś z boku i w przypływie inspiracji, czy też raczej chęci odciągnięcia negatywnych myśli od siebie, zaczął malować pędzelkiem po kartce papieru. Czas mijał powoli, kolejne ruchy pędzelkiem idealnie odwzorowywały ruch. Detale pozwalały zagłębić się w obrazie. Arcydzieło? Trochę do niego jeszcze brakowało ale nie można było powiedzieć, że chłopak nie ma talentu, szczególnie obserwując jego młody wiek oraz brak lepszego wyposażenia pod ręką. Nie jeden z prawdziwych artystów koczowałby dniami przed sztalugą aby stworzyć obraz idealny, kiedy w tym czasie Meijin malował dla samego siebie, a przychodziło mu to z łatwością.

Co jakiś czas przechodzący mieszkańcy miasta zatrzymywali się by zerknąć w stronę młodzieńca, który bazgrał coś na kartce, lecz nikt nie zatrzymał się na dłużej, by rzeczywiście zobaczyć stworzony przez niego malunek. Nikt nie był w stanie ocenić talentu chłopaka. Mimo, że ulica była pełna ludzi, on był sam ze swoim malunkiem. Do czasu.

Na kartkę papieru jak i twarz Meijina trawił cień. Kiedy uniósł się ku górze dostrzegł mężczyznę w wieku 30 lat ubranego w błękitne kimono zdobione kwiatami lilii. Twarz miał kanciastą zaś oczy w kolorze kory dębu. Krótkie ciemne igiełki wystawały z podbródka mężczyzny, dwudniowy zarost.
- Nieźle... Słuchaj no chłopcze... Potrafiłbyś namalować także i portret? Możliwe, że miałbym dla ciebie propozycję.