Yōgan-ryū (Wioska Terumi, szczep Yōgan)

[Shinji]

Misja rangi C - Hikari
Klanowe sprawy
3/30
Tak więc Hikari ruszył od razu w kierunku łazienki, prosto do swojej wanny która po ciężkiej przeprawie wojennej zdawała się być czymś wyjątkowym. Gdy tylko zdecydował się na zanurzenie w wodnych odmętach poczuł coś wyjątkowego. Nawet tak banalna czynność potrafiła sprawić wręcz niewiarygodną przyjemność, która rozeszła się po całym ciele Terumiego niczym uczucie po zażyciu heroiny. Czuł jak ogarnia go niewiarygodne podniecenie jednak nie w znaczeniu erotycznym. Po prostu było to lepsze określenie na to co czuł. Przyjemność to było zbyt łagodne słowo. Czuł się niczym dziecko w Etiopii, które oprócz chleba dostało darmowy zestaw z Big Maca. Tak dobrze było. Nic jednak nie trwa wiecznie mógłby sobie pozwolić co prawda na siedzenie tak całą wieczność pozwalając mięśniom na rozluźnienie jednak był jeszcze jeden problem. Moment ten zepsuło burczenie w żołądku. W myślach towarzyszyła mu karczma, ale czy na pewno był to dobry wybór? Zasoby jego portfela zwiększyły się w sposób znaczny czego nie ukrywał nawet przed sobą. Był wręcz kur****o bogaty. Mógł burżuować niczym Trump, gdyby chciał nawet prywatny fryzjer na obecny moment był w jego zasięgu. Więc wyprawa do karczmy stała jak najbardziej w jego zasięgu, a tam co? Być może spotkałby jakichś towarzyszy z którymi dzielił trudy podczas wojny. Mógłby sobie uciąć przyjemną pogawędkę. Dowiedzieć się nowych faktów, które mogły go ominąć na temat wydarzeń w klanie i podjąć się jakiegoś zadania. Co jak co, ale zmęczenie wojną mogło stanowić co najwyżej dobrą wymówkę, ale cele jakie sobie postawił wymagały poświęceń. Co więc zrobi? Odda się jeszcze chwili przyjemności czy pójdzie zjeść? Warto tu podkreślić, że głód nie był natrętny. Ledwo zauważalne wibracje w okolicach żołądka, które na dobra sprawę wystarczyłoby rozmasować i przejdzie. Mógłby nawet od razu poszukać jakiegoś zlecenie, ale był taką osobą którą przygody spotykały same więc nawet durne siedzenie w przyjemnej wodzie na dobrą sprawę mogłoby do takowych prowadzić. Wybór należy tylko i wyłącznie do niego.

[Hikari]

Po prysznicu tak jak planował porządnie się wytarł i poczekał aż wyschnie. Choroba to ostatnie co mu potrzeba, oczywiście ubrał się też w przygotowane wcześniej kimono. Co do rozkoszowania się kąpielą, to nigdy czegoś takiego nie posiadał. Po prostu taka naturalna kolej rzeczy. Gdy był gotowy wrócił na ręcznik napić się kolejnej czarki sake, tym razem dużo już chłodniejszego z powodu temperatury wody. Takie chłodzenie napojów alkoholowych było pięknym ukłonem w kierunku matki natury. Wiosna, piękna wiosna. Żołądek nie pozwalał sobie czekać przy piciu na pusty i zmusił młodzieńca do podjęcia kolejnych kroków. Poszedł na górę, poszukał ciuchów przydatnych na misję, kto wie co go czeka, założył ekwipunek i ruszył w kierunku karczmy.
Na wojną nie poszedł dla pieniędzy. Posiadał ich parę razy więcej już przed nią, a po prostu nigdy nie pogardził darowanymi ryo. Zawsze się przydadzą. Oczywiście od jakiejś sieroty nie przyjąłby, wolałby im zostawić gotówkę. Ma honor i zasady chłopak z Terumi. Idąc do karczmy nie wiedział jak zareagują na niego ludzie. Walczył przeciwko części z nich, niedawno wioska została zaatakowana, a on dostał awans na Akoraito. Tyle zmiennych, że ciężko wszystko podsumować i spodziewać się należy wszystkiego poza jednym. Raczej nikt nie zechce z nim wywołać awantury, udowodnił, że jest całkiem silny. Zamówił posiłek i butelkę sake siadając przy wolnym stoliku i słuchając co kto mówi, jak na niego reaguje. Trzeba czekać aż doniosą zamówienie. Po wojnie trzeba sporo czasu spędzić na wróceniu do normalnego życia, o wiele więcej niżeli by się wydawało. Nie śpieszył się z niczym, bo sporo mu zostało, samo ogarnięcie domu to będzie dzień albo dwa. A to priorytet na ten moment wraz z uzupełnieniem wszelakich produktów w domu.

[Shinji]

Misja rangi C - Hikari
Klanowe sprawy
5/30
Po wyjściu z domu nie spotkało go nic dziwnego, no może poza kilkoma spojrzeniami w jego kierunku od nieznanych mu osób. Nie było raczej powodu do obaw przypominały one bardziej wścibskie pobudzone ciekawością danej osoby spoglądanie z ukrycia niż realne zagrożenie. Pogłoski bardzo szybko się rozchodziły. Spora rzesza osób w niewielskiej osadzie wiedziała kim był Hikari, a raczej co robił, a zabrał ze sobą ekspedycję wojskową, gdyż takim mianem należy to określić na wojnę. Wojnę, która nie była integralną częścią problemów z którymi musiał się borykać szczep od lawy, ale i także ten od kwasu. Część osób nigdy nie wróciła i zgadnijcie kogo mogli o to obwiniać? Hikiariego, ale i nie tylko jego także i lidera który się na to zgodził aczkolwiek nie tylko oni byli bez winy. W końcu przeciwna strona także wysłała swoich którzy nie wrócili. Nie tylko winili oni o to lidera swojego stronnictwa, ale drugą gałąź. Na szczęście tych drugich nie było raczej tu opcji uświadczyć i dobrze rzucili by się pewnie na osobę przechadzającą się beztrosko uliczkami mieściny. Przez to wszystko sytuacja stawała się coraz napięta i bez podjęcia wyraźnych działań możliwe, że kwestią czasu było przeobrażenie się tego wszystkiego w większy konflikt. Póki co to wszystko stanowiło zaledwie beczkę prochu z której ktoś przez przypadek coś wysypał i w ten sposób utworzyła się cienka linia z tegoż materiału. Obok niej znajdowało się ognisko i wystarczyła zaledwie jedna iskra, która poleci w złym kierunku i właśnie wtedy owy proch się zapali i o ile ktoś na niego nie nadepnie to dojdzie do magazynu z prochem powodując wybuch. Rzecz jasna jest to metafora jednak bardzo dobrze pokazuje ona napiętą sytuację panująca w rodzie.
Hikari, który pojawiła się karczmie mógł jedynie zwiększyć napięcie. W końcu nie korzystali z niej przedstawiciele wyłącznie jego gałęzi. Znajdowało się tam wiele osób postronnych, które nie rozumiały do końca polityki tylko wiele gadało. Już na wejściu spotkał się z kilkoma spojrzeniami, jednak nikt nie miał wystarczającej odwagi by wstać i powiedzieć mu prosto w twarz to co myśli. Wręcz przeciwnie dało się jedynie posłyszeć ciche szepty dookoła. By nie było jednak tak źle w środku znajdowało się też wielu przedstawicieli jego stronnictwa. Oni z kolei nie mieli wobec niego wrogich intencji. Ich spojrzenia były jako tako pozytywne, chociaż nie wszystkie. Zawsze znajdą się osoby niepodzielające obranego przez szczep toru. Wielu uważało tą całą wyprawę za błąd i niepotrzebne marnowanie życia ludzkiego. W końcu nie wyciągnęli z tego póki co większych korzyści. Niby mógł to być jakiś materiał do ewentualnych rozmów z Sabaku, ale nigdy nic nie wiadomo. W tym czasie Terumi zamówił sobie posiłek i grzecznie czekał na to co przyniesie czas. Przez tą całą atmosferę czas dłużył się niemiłosiernie i nagle z takiej nicości wyrwała go pewna osoba, która weszła do środka. Była to kobieta którąś skądś kojarzył. Po chwili zastanowienia przypomniał sobie, że była ona częścią oddziału który zabrał ze sobą wojnę Sabaku z Kaguya więc można było mówić o tym, że stanowiła ona elitarną część weteranów wojennych. Najpierw skierowała ona swoje kroki ku ladzie i także coś zamówiła, a następnie podeszła do jego stolika i grzecznie zapytała.
- Można się przysiąść? - ściszyła głos -Hikari-kun
Imie to wypowiedziała wyjątkowo słodkim głosikiem. Aż ciepło się zrobiło na duszy. Mimo, że Hikari był wyjątkowo porządną osobą patrząc po jego podejściu do kobiet to męskie instynkty nadal działały i coś nakazywało zachowywać się zgodnie z kurtuazją.
~ Wygląd kobiety ~

[Hikari]

Przyjście do karczmy było wiadomym spotkaniem się z paroma spojrzeniami krzywymi, ale jak się spodziewał, żaden nie odważył się do niego cokolwiek powiedzieć. Pogardliwe spojrzenia to wszystkich nie były niczym specjalnym. Spotykał się z tym wielokrotnie, z tą nienawiścią wobec siebie i miał to aktualnie gdzieś. On mógł być tego epicentrum i mu to nie przeszkadzało. Nie uważał się za osobę na tyle złą aby się takim czymś przejmować. Może i odkrył w sobie mroczną stronę, ale to akurat aż tyle nie zmienia w tej jednej kwestii. Miał gdzieś opinię innych na temat jego osoby. Robił to co uważał w imię lepszego świata. Hikari czekał na posiłek spokojnie błądząc myślami na temat wojny. Po co to wszystko? Akoraito? To nie jest wystarczające, musi pchnąć się dalej, bardziej siebie znienawidzić nawet, ale ruszyć jeszcze bardziej do przodu aby powstrzymać wojnę, tylko jak? Może Inuzuka o których mówił byliby kluczem? Do tego jeszcze rodzice. Drugiej gałęzi jeszcze nie był pewien czy mieszać w przejęcie władzy w rodzie. Nie musiał on zostać liderem, pewnie oddałby to ojcu i niech się odpierdoli. Na początek, chyba, że rozwinie się chłopak do tego stopnia w tak krótkim czasie aby samemu móc spełniać te obowiązki... Niemalże niemożliwe. Tutaj musi grać inną twarz w otoczeniu, kuło to chłopaka, dobijało. Nie lubił kłamać. Czy to wszystko jest tego warte? Z rozmyślań wyciągnęła go pewna dziewczyna. Trzeba założyć ponownie maskę. I wiecie? powoli tak to u chłopaka wyglądać zaczyna, zakładanie czegoś na twarz z tożsamością. Nie wiedział które uczucia są prawdziwe, miał ich natłok i powoli część tak pojmuje. Musiał przyznać, że była urocza. Po chwili poznał w niej towarzyszkę z wojny, ale to tylko przelotnie. Zapamiętała jego imię, w sumie chyba nic aż tak dziwnego. Teraz jak został Akoraito pewnie dało się też usłyszeć o tym i skojarzyć to bez problemu. Uśmiechnął się na jej widok. Jak widział ona też coś sobie zamówiła.
-Tak jasne nie ma najmniejszego problemu. Zaproponowałbym czegoś do picia lub jedzenia, ale widziałem, że już zamówiłaś coś dla siebie. Wybacz, ale nie znam Twojego imienia mógłbym je poznać?
Cóż akurat kulturę Hikari posiadał wszczepioną od małego i wypowiadając to wstał i zapraszając gestem ręki aby kobieta usiadła. Ciekawe czego mogła chcieć. Osobiście nie zwrócił uwagi na coś takiego jak piszczący głosik jako jakiś podtekst, po prostu uznał to za normalne. Potem usiedli razem do stolika. Nie odsuwał jej krzesła, bo przechodzenie gdzieś dookoła stołu byłoby nienaturalne. Są przecież też shinobi. Co innego jakby siadała gdzieś obok, ale wtedy gorzej by było rozmawiać, a to jedyny cel jaki mógł się po niej spodziewać. Chociaż kobiety bywają przewrotne co pokazała Harumi mu już. Tylko jak rozpocząć rozmowę? Miał z tym problemy, braki w głowie.
- Cieszę się na widok, że wróciłaś. Tak na prawdę nawet nie wiem co się wydarzyło w głównej bitwie, bo uczestniczyłem w grupie co uwolniła Nariko.

[Shinji]

Misja rangi C - Hikari
Klanowe sprawy
7/30
Gadka chyba nie stanowiła najmocniejszej strony Hikariego, ale co się zresztą dziwić? W końcu kobietę znał tylko przelotnie, w sumie nazywanie tego znajomością stanowiłoby zbyt mocne określenie. Jedyne co o niej wiedział to jak wygląda i to, że widział ją wśród ludzi, którzy wyruszyli z nim na wojnę. Zachował się wobec niej jak prawdziwy dżentelmen, klasa sama w sobie. Co prawda zabrakło właśnie owego odsunięcia krzesła, ale słusznie zauważył, że w końcu wyglądało to bardzo nienaturalnie zwłaszcza, że siadała naprzeciwko. Tego typu usadowienie nie sprzyjało do końca eskalacji seksualnej, chociaż zawsze się można było pobawić kontaktem wzrokowym, ale przynajmniej póki co nie to było celem dziewczyny. A już na pewno nie wysyłała żadnych widocznych sygnałów tego typu zainteresowania w kierunku Hikariego, a może ich nie odbierał? W końcu nie wydawał się łowcą damskich serc jak Ichirou, nie to nie było w jego typie. On był bardziej romantykiem, chociaż niewątpliwie w postępowaniu Sabaku można by odnaleźć podobne elementy. Nie jest to jednak historia Ero-chi, a członka klanu Terumi, która boryka się z problemami swojego klanu. To nim należy się zająć i to właśnie miała zamiar zrobić kobieta.
- Pewnie zastanawiasz się co tu robię. Tak bez żadnej wcześniejszej zapowiedzi pojawiłam się w tym samym miejscu co ty. Także jedząc. Wydaje się być to nieco dziwne, ale musisz wiedzieć że także powracam od lidera. Tak samo jak ty za zasługi dostałam awans, chociaż czy aby na pewno tą całą potyczkę można określić zasługami? Nie jest to teraz ważne bo dostałam za zadanie cię odnaleźć i zabrać cię do pomocy przy misji, który przysłuży się naszemu rodowi.
Wydawać by się mogło, że będzie kontynuować, ale w dosyć brutalny sposób, całkowicie niespodziewane zostało to przerwane przez kelnerkę, która przyniosła zamówienie Hikariego, tego dziewczyny jeszcze nie było.
- Smacznego, mną się nie przejmuj nie musisz czekać aż przyniosą także dla mnie.
Próbowała tego nie okazywać na zewnątrz, ale pojawiająca się potrawa wybiła ją z rytmu i musiała ponownie przemyśleć to co chce powiedzieć. Zajęło jej to całkiem sporo bo dobre pół minuty takiego trwania w milczeniu i przyglądania się Hikariemu. Nie było ono w żaden sposób natrętne. Nie nawiązywała kontaktu wzrokowego, a jeśli już to na krótki moment bo gdy zauważyła że Terumi także spojrzał jej w oczy to od razu spuszczała wzrok. Stanowiło to całkowicie naturalną reakcje organizmu. Dłuższy kontakt wzrokowy mógł sprawiać, że zarówno jednak jak i druga osoba odczuwała pewien dyskomfort. W tej relacji podkręcał go dodatkowo fakt, że byli dla siebie dwojgiem nieznajomych ludzi.
- Nie będę się wdawać w szczegóły tutaj, gdzie ściany mają uszy. Posilimy się i wszystko wyjaśnię podczas podróży.
Po upływie minuty pojawiło się także i jej zamówienie. Zawierało ono dwie nóżki kurczaka, jakąś zupę o nieznanej Hikariemu konsystencji jak i bliżej nieokreślonym zapachu oraz trunek. Było to wino. Trudno powiedzieć z czego, ale jego zabarwienie było czerwone.
~ Wygląd kobiety ~

[Hikari]

Nie znał się za bardzo na gierkach damsko-męskich, albo go one nie obchodziły stąd nie zwracał na nie uwagi. Miał wiele innych ważniejszych spraw na głowie niżeli to. Nie czuł zapotrzebowania na jakikolwiek związek, ale jakby coś miało powstać pewnie nie miałby nic przeciwko, ot nie stara się o takie coś. Co do rozpoczęcia rozmowy wynikało to z wahania, nie znali się. Przejść od razu do rozmowy, czy może zagadać o czymś wspólnym? Wybrał to drugie. Dziewczyna przeszła od razu do tematu prosto z mostu, ale przerwała jej kelnerka przynosząc chłopaka danie. Nic dziwnego. Uśmiechnął się na słowa dziewczyny, ale nalał sobie czarkę sake i czekał. Nie wiedział czy ona też zechce czegoś się napić i nie ma zamówionego alkoholu jakiegoś.
- Poczekam, jedzenie nie ucieknie mi nigdzie, a możemy porozmawiać w międzyczasie. Co do awansu to myślę, że po prostu przeżycie takiej wojny to też udowodnienie swoich zdolności i zdobycie doświadczenie, a lider to docenił. Pewnie też słyszałaś, że szykujemy się do wojny z Sanjin skoro od niego dopiero co wracasz więc przydadzą mu się ludzie na jakichś stanowiskach. Idealnie się nadajemy. Co do twojego przybycia to nie staram się w wszystkim doszukiwać podwójnego dna, uznałem to za przypadek. Nie chciałaś zjeść samotnie obiadu, więc dosiadłaś się do mnie.
Patrzył się normalnie, nienachalnie głównie na twarz, ale kontakt wzrokowy mógł zostać nawiązany. Nie narzucający się, ani nic takiego, ani nie utrzymywał go długo. Od tyle, że wyglądało to w pełni naturalnie wraz z słowami, bo kontynuował rozmowę. Spoglądał tylko jak uzupełnia sobie czarkę. Wtedy też powiedziała o podsłuchiwaczach, a ich faktycznie było kilku. Każdy ciekawił się o czym parka sobie rozmawia.
- Nie mam nic przeciwko.
Po jakiejś minucie przynieśli posiłek i mogli się za niego zabrać.
- Smacznego. To co toast?
W całej rozmowie zachowywał pogodny wyraz twarzy wraz z uśmiechami. Był całkiem zadowolony z czyjegoś towarzystwa, bo nie skupiał się aż tak na sobie. Wolał coś robić.

[Shinji]

Misja rangi C - Hikari
Klanowe sprawy
9/30
Propozycja wzniesienia toastu wpompowała nieco życia w konwersację pomiędzy dwojgiem ludzi. Nic tak nie zbliżało do siebie dwójki nieznajomych, albo bardzo dalekich sobie osób jak odrobina alkoholu i wspólny posiłek, a konieczność lepszego poznania się jedynie to wszystko podsycała stanowiąc cudowną wisienkę na torcie. W końcu mieli razem ze sobą chociażby i przez chwilę pracować. Drobne spoufalanie stanowiło tutaj lekki grzeszek, który z pewnością był wybaczalny bo prowadził przecież do lepszego wzajemnego zrozumienia, a dzięki temu ostatecznie do szybszego i znacznie skuteczniejszego osiągnięcia zamierzonego celu.
- To za co wzniesiemy toast?
Znowu to się stało zrobiła słodki głosik jak przy wypowiadaniu Hikari-kun. Tym razem nie pofatygowała się jednak do dyskretnego szeptu na ucho. Zrobiła to jawnie na oczach wszystkich.
- Może naszą wspólną znajomość?
Trzeba było przyznać, że była dobra w tym co robi bo ton naprawdę chwytał za serduszko wybijając nieco z rytmu. Może miała taki styl bycia? To pierwsza myśl jaka rzucała się w takiej sytuacji i prawdopodobnie była jak najbardziej trafna. Hikari rzecz jasna mógł zaproponować własny toast, ale tak naprawdę znajoma, która ostatecznie się mu jeszcze nie przedstawiła na dobrą sprawę go wyręczyła. Nie było chyba takiej potrzeby. Najlepszym wyborem w takiej sytuacji byłoby chyba po prostu przytaknięciu. Po załatwieniu tej sprawy. Nadeszła wyczekiwana chwila. Podczas delektowania się tej dwójki posiłkiem, który nie zawodził jak zawsze - stał na niesamowicie wykwintnym poziomie za który słono sobie liczyli.
- Chciałeś poznać moje imię, jakoś wypadło mi z głowy podczas obwieszczania powodu dla którego tu przybyłam. Nanami. Można było rzec, że się wreszcie jako tako poznali. Pozostało delektować się jedzeniem w zacnym towarzystwie próbując olać kilkoro gapiów i wyjść na zewnątrz by przekonać się co przyniesie los. Chociaż może Hikari miał jeszcze ochotę tutaj trochę zabawić? Nie był pośpieszany przez kobietę w żaden sposób. Zresztą i ona pozwoliła sobie na spokojny posiłek więc sprawa nie wyglądała na taką, która nie pozwalała na chociaż sekundę niepotrzebnej zwłoki.
~ Wygląd kobiety ~

[Hikari]

Wydawało się, że swoim stylem bycia lekko zjednał sobie rozmówczynię. Ponownie pojawił się ten początkowy głosik, jednak tym razem nie było to wypowiedziane szeptem. On zdecydowanie nie był bez powodu stosowany. Był bardzo przyjemny dla ucha. Spodobał się on lekko Hikariemu. Co do treści toastu to nie miał nic przeciwko takiemu. Wręcz przeciwnie podobało mu się. Ostatnimi czasy zdobywał coraz więcej znajomych z którymi mógł się mierzyć i rozwijać. Polubił towarzystwo innych. Nie przypomina nic chłopaka jak opuszczał wioskę, który miał gdzieś kompletnie wszystko i żył w swojej pustce szukając jakiegokolwiek celu. Robił jednak zawsze to co uważał za słuszne.
- Tak więc za naszą wspólną znajomość.
Po toaście dwójka zaczęła delektować się posiłkiem. Jedzenie tutaj jak zawsze stało na wysokim poziomie, Yusetsu jest znane z głębokich smaków i aromatów, dodatkowo te rejony są głównym producentem przypraw na świecie. W takim miejscu trzeba oczekiwać, że podane danie będzie smakowite. W trakcie jego towarzyszka postanowiła na chwilę przerwać jedzenie. On zrobił podobnie jak usłyszał, pierwsze słowa, aby poświęcić jej całą swoją uwagę. Postanowiła nagle się przedstawić, mimo iż wcześniej nie otrzymał odpowiedzi. Co skłoniło ją do tego? Nie ważne, nie ma w tym nic wartego do szukania.
- Miło mi ciebie poznać Nanami.
Wyciągnął też rękę uśmiechając się i patrząc w jej oczy. Oczywiście nie za długo, aby nie spowodować dyskomfortu, przy poznawaniu się to jest raczej normalny kontakt wzrokowy. A może też wymienienie się numerami telefonów? Zdejmuj majtki będziemy się całować? Co do jedzenia to nie śpieszył się z tym aż tak bardzo, ponieważ chyba mieli czas. Gdyby było inaczej nie rozkoszowali by się tym posiłkiem i swoim towarzystwem teraz w knajpie tylko gdzieś już w podróży. Mimo to świadomość bycia na celowniku wielu uszu i konieczność trzymania dyskrecji pewnej blokowała wiele pomysłów na rozmowy więc w przypadku braku jej kontynuowania wrócił do posiłku, a po skończeniu jak mogli to wyszli.

[Shinji]

Misja rangi C - Hikari
Klanowe sprawy
11/30
Spoglądali tak na siebie ukradkiem co jakiś czas. Dało się wyczuć leciutką chemię, która najwyraźniej nie spodobała się rozmówczyni Hikari'ego. Nie przybyła tutaj w tym celu więc skończyła całą tą maskaradę i zajęła się posiłkiem. Nie było innej rady i także przedstawiciel Terumi musiał postąpić w podobny sposób.
~ Upłynęło 20 minut ~ W końcu skończyli posiłek i mogli zająć się tym czym należało, czyli zadaniem zleconym przez przywódcę szczepu Yōgan. W pierwszej kolejności musieli zapłacić rachunek za posiłek, a ten był całkiem spory. Przyjemność jedzenia w tak wykwintnym lokalu wyniosła Hikariego 200 Ryo. Nanami przyszło zapłacić nieco więcej bo 250 Ryo.
- Jeśli chcesz mogę za ciebie zapłacić.
Propozycja dosyć nietypowa, ale dawała pewne sygnały kim w rzeczywistości jest osoba z którą przyszło Terumiemu spożywać posiłek. Niezależną osobistością, która twardo stąpała po ziemi. Mogła nieco przypominać w tym Harumi, ale czy na pewno? Tworzyła ona wokół siebie taką otoczkę, ale czy była tak pewna w głębi duszy? Tutaj sytuacja wyglądała nieco inaczej o sztucznej otoczce nie było nawet mowy. W tym co robiła była w pełni naturalna co mogło imponować lub doprowadzać do gniewu co bardziej tradycyjne osoby, który to nie do końca przypadała do gustu emancypacja kobiet. W głębi siebie Hikari musiał stwierdzić do której grupy się zalicza. Jednak i tak nie mógłby za dużo z tym zrobić gdyż przynajmniej na czas misji musiał współpracować z niebieskooką. O jej oczach można by się wiele rozwodzić. Ba, napisać całą balladę bo zaiste były wyjątkowe. Gdy się w nie patrzyło człowiek miał wrażenie że są w stanie dostrzec głębię jego duszy, wszystkie sekrety, wywlec na wierzch najgłębiej skrywane pragnienia. Jednak to tylko złudzenie, nie jest to możliwe.
Po usłyszeniu, czy Hikari wolał za siebie zapłacić czy też przyjął bardzo szczodrą ofertę wyszli na zewnątrz lokalu. Oczywiście po uprzednim uiszczeniu opłaty. Oddalili się kawałek od lokum. Jednak od tego momentu nie odzywała się ani na moment. W pewnym momencie chwyciła go jednak za dłoń i pociągnęła za sobą. Dało się wyczuć bijące od tej dłoni ciepło. Ciągnęła go w ciemny zaułek tam gdzie nikt nie mógł ich podsłuchać. Zaczynało to budzić w Hikarim pewne podejrzenia co do kobiety, ale przecież ją znał, a tym bardziej nie było żadnych powodów oprócz pewnej skrytości do nieufania jej. Wszystko to wydawało się takie dziwne, ale coś pchało go do przodu. Może to ekscytacja wynikająca z poznawania nieznanego? A może to po prostu męski instynkt, który aktywował się przy obcowaniu z osoba płci przeciwnej.
Zaułek do którego został wciągnięty był dosyć ciasny. Tutaj puściła jego dłoń i otworzyła usta. Obawy, które przez moment dotknęły Hikariego okazały się niczym innym jak figlem, który płatał mu mózg.
- Wreszcie znaleźliśmy się tu sami, więc mogę ci wyjawić na czym polega zadanie.
Chwilę spauzowała by podkręcić napięcie i wypaliła.

- Musisz mi zrobić dziecko
Zrobiła przy tym szalenie poważną minę i zbliżyła się na niebezpieczną odległość do Hikariego przekraczając przy tym strefę komfortu, którą każdy człowiek posiada. Ich twarze znalazły się zaledwie 5cm od siebie, a ona robiąc maślane oczy patrzyła nieustannie w niego z szaloną pewnością siebie, jakby wyczekując jakiejkolwiek chwili słabości ze strony tej drugiej osoby. Brak jakichkolwiek świadków nakręcał jedynie atmosferę. No właśnie jaką? To co ona czuła wewnątrz siebie pozostawało zagadką nie większą niż to co czuł Hikari, który w tych sprawach był przecież wielkim tradycjonalistą. Jak mawia klasyk trzeba było z nim chodzić.

~ Wygląd kobiety ~

[Hikari]

Rozmowy między tą dwójką może i znikły, ale pojawiały się od czasu do czasu spojrzenia łączące ich kontakt wzrokowy. Akurat w tym Hikari nie widział nic specjalnego, po prostu okazywanie zainteresowania drugiemu rozmówcy. Lekkie przy tym rozmowy również były na miejscu, ale w pewnym momencie dziewczyna skupiła się w pełni na posiłku. Chcąc nie chcąc trzeba było postąpić podobnie. Nachalnym też być nie można aż tak. Co do zapłaty to nie było nawet mowy o przyjęciu propozycji dziewczyny. Miał swój honor, dziwnie mu było pozwalać jej płacić samej za siebie, a co dopiero pozwolić na odwrotną sytuację. Cóż czy to miało wpływ na to jak ją postrzegał? Nie za bardzo. Nie oceniał na podstawie takiej jednej rzeczy nikogo. Dodatkowo mogły być tego różne powody, chęć zaimponowania tej drugiej osobie czy cokolwiek innego. Coś co dla innych bywa koniecznie takie dla nas samych często nie bywa w oczach drugiej. Tak samo jak zdanie komuś narzucone, o ile nie wierzy w nie w pełni serca to będzie o wiele mniej poważane niż dojście samemu do takich wniosków, ale na kontakty poza misją to obecnie za wczesne myślenie. Musiał na takie uważać, gdyż nie mógł nikomu zdradzić swoich sekretów.
- Właśnie to samo chciałem zaproponować tobie odnośnie płacenia. To co może wezmę to wszystko na siebie?
Mówiąc te słowa miał wyjęty już portfel parę ryo aby dług wyprostować. Za posiłek czy za oba to nie miało znaczenia. Kłócić się żadnego zamiaru nie posiadał, szybko dostosował się do jej werdyktu ostatecznego w związku z tym i mając trochę mniej lub więcej gotówki udał się z nią na świeże powietrze. Po wyjściu z karczmy szybko ruszyli w kierunku tylko znanym kobiecie. Co dziwne nie odzywała się, ale akurat to mogło mieć coś w związku z misją więc dostosowywał się swoją ciszą także. W pewnym momencie chwycenie go za dłoń i zabranie w otchłań zakamarków wioski uznał za zupełnie inny znak niż to co zastał. Ufał tej kobiecie, bardziej obecnie skupiał się na otoczeniu. To one obawiało chłopaka. Co się stało, że tak uczynili? Czyżby ktoś ich śledził? Tego akurat w żaden sposób nie mógł powiedzieć, ale zwracał uwagę na wszystkie szczegóły. Zatrzymali się dopiero w jednym ciasnym zupełnie nieuczęszczanym przez nikogo zaułku. Tutaj puściła jego dłoń, odwróciła się w kierunku młodego mężczyzny i chciała powiedzieć na czym ma polegać zadanie. Co też od niego mógł chcieć lider? Chyba o tym, że powiązał z nim zadanie nie trzeba pisać. To oczywiste, przecież od niego wracała. Nie chciał przerywać. Cóż spodziewał się wielu rzeczy, ale w żadnym stopniu czegoś takiego co zaproponowała. To musiał być żart prawda? Rzeczywistość nagle w niego uderzyła przyśpieszając bicie serca momentalnie. Zdał sobie sprawę jak blisko są od siebie, brakuje zaledwie paru centymetrów aby się pocałowali. Delikatność jej dotyku nawet jak go prowadziła za rękę. I obecne jej oczy którymi go przeszywała na wylot. Mimo to on wiedział jaka będzie odpowiedź. Owszem aby nie było Hikari ma ochotę, ale powstrzymuje się, bo taki jest właśnie jego styl bycia. Trzeba z nim chodzić, aby to zmienić musiałby zawieść się kompletnie na swoich poglądach odnośnie życia, a na to się raczej nie zapowiada. Pod presją cofnął się do tyłu, a jak nie to wpadł plecami na ścianę zadając pytania, mocno zszokowany i zapewne trochę czerwony na twarzy.
- Ale...Co?

[Shinji]

Misja rangi C - Hikari
Klanowe sprawy
13/30
Dziewczyna poczuła chwilę słabości u Hikariego i przyparła go do ściany. Podczas charakterystycznej próby wycofania się po prostu bardzo szybko przemieściła się z lekka na prawo i nacisnęła na swojego rozmówcę, a może już kochanka? Była niezwykle blisko osiągnięcia swojego celu, a trzeba było przyznać że wie co robi. Póki co jednak nie przekroczyła pewnej granicy. Powodująca dyskomfort i podsycająca napięcie seksualne bliskość była jeszcze niczym. Nie pozwoliła przy tym oddalić się ich twarzom. Gdy Hikari ostatecznie został przyparty do muru jeszcze bardziej się zbliżyła. Tym razem odległość ich twarzy wynosiła zaledwie 2cm. Podczas utrzymującego się kontaktu wzrokowego wypuściła powietrze z ust tak, że mógł poczuć jej oddech na swojej twarzy. Był on niezwykle powolny zupełne przeciwieństwo tego co wyprawiał jego. Serce przyśpieszyło pod wpływem stresującej sytuacji tego nie był w stanie kontrolować. Kobieta tym razem przemieściła lekko głowę w kierunku jego ucha.
- Jak to co, weź mnie tu i teraz. Zerżnij jak lubisz, ale w zamian chcę dziecko. Zapewnię ci niezapomniane wrażenia. Jeszcze będziesz chciał wrócić.
Jej dłoń wylądowała na klatce piersiowej i zaczęła powolutku zjeżdżać w dół. Gdy wydawało się, że nieuniknionym jest jej dotarcie w wiadome miejsce zatrzymała się na wysokości pępka. Tym razem bez zbliżania się ust do ucha, ale prosto w twarz spoglądając mu głęboko w oczy wybąknęła.
- To jak?
Oferta była niezwykle kusząca i nawet taki czyścioszek jak Hikari po prostu musiał mieć problem z wykrztuszeniem z siebie jakiegokolwiek słowa, a co dopiero odmową. Fakt dodatkowo utrudniło to że chwyciła jego dłoń i spróbowała ją umieścić na swoim brzuchu pod ubraniem. Jeśli takowa operacja odniosła skutek to zaczęła ją powolutku przesuwać do góry w kierunku piersi. Co ważne nadal znajdywali się tu samo zupełnie sami. Nawet jeśli Hikari dałby się uwieźć to nikt by tego nie zauważył, nikt by go nie posądził o coś co nie było w jego stylu. Wprost idealna okazja by odmienić swój los.
~ Wygląd kobiety ~

[Hikari]

Sytuacja niespodziewanie rozwinęła się w niespodziewanym przez Hikariego kierunku i podążała w coraz to gorszym. Mógł odczuć déjà vu, które po chwili zniknęło. Tutaj różniły się relacje jakie posiadał z kobietą. Nie znał jej kompletnie, a ona od razu wyszła z takimi propozycjami zupełnie bez powodu. Z pewnością jakiś posiadała tylko jaki? Początkowa reakcja i nastawienie wiązały się z przyzwyczajenia, jak było zawsze, ale ostatnio trochę zmieniły się też jego uczucia. Otworzył się na potrzeby posiadania towarzystwa, które zdobywał. W pewnym sensie ciągle w nim przebywał. Co do serca to akurat jest oziębłe jak lód co do spraw miłosnych, ale może wystarczy je tylko podsycić? Powstała niedawno w chłopaku pewna depresja i doprowadzała ona nieświadomie do upadku jego wartości i możliwości ich złamania w łatwiejszym stopniu. Zresztą powiedzmy sobie szczerze, nie posiadał żadnej zasady, po prostu miał inny ideał, tylko jak świat pokazywał on był w nim osamotniony. Jak dużo dłużej mógłby z tym walczyć? Jego uczucia ponownie zaczęły wewnętrzną walkę na temat samego stosunku. W pewnym sensie zaczął widzieć jak już się zmienił, jego błędne decyzje i ich konsekwencje. To miało duży wpływ na dalsze jego zachowanie. Pragnął spróbować tego co każdy uważa za normalne i niesamowite uczucie. Czy coś by się stało gdyby tak postąpił?
Oskarżenia innych czy ich myśli o nim nie miały żadnego znaczenia. Owszem jest jedna kluczowa sprawa podpowiadająca, aby to odrzucić, przemawia do zdrowego rozsądku chłopaka. Dziecko, którego chciała dziewczyna. Przecież wcale się nie znali nawet. Jeżeli to byłaby propozycja po prostu szybkiego numerka może i dałby się skusić, ale w tym przypadku musiał odmówić. Co do oszustwa jakiegokolwiek pt. "wy chujanie i wyciągnięcie w ostatniej sekundzie" nie wchodziło w grę. Hikari był zbyt uczciwy na takie rzeczy. Miał ledwie dwadzieścia lat, brak doświadczenia, nieznajomą dziewczynę, która chciała od niego dziecka w tajemniczych okolicznościach. To przekreślało szanse na dalszy romans obecnie po jej słowach. Jak kusząca oferta by nie była tak musi spotkać ją taki, a nie inny los. Lekko zamieszała tutaj w głowie ręka przejeżdżająca po jego brzuchu. Można powiedzieć odebrała głos w lekko otwierającej się buzi. A może ten jeden pocałunek zaczynający wszystko? Całe szaleństwo? Słowa "to jak?" ponownie zamieszały w głowie i spowodowały wątpliwości. Ha! Chcielibyście. Po prostu dodawały ciężkości słów, które musi wypowiedzieć chociażby nie ważne co. Stało się nieuniknione. Gdy chciała umieścić jego dłoń na swoim brzuchu zatrzymał się. W takim przypadku chyba może być trochę wścibski prawda?
- Nie mogę, przecież nawet mnie nie znasz, a tak nalegasz na to dziecko. To nie jest normalne. Powiedz mi. Co ukrywasz przede mną?

[Shinji]

Misja rangi C - Hikari
Klanowe sprawy
15/30
Słowa Hikariego zatrzymały całą tą spiralę. Wszystko się zatrzymały i trwali tak chwilę zamrożeni, a następnie Nanami puściła jego dłoń, która próbowała umieścić na swoim brzuchu. Jej druga dłoń umieszczona w okolicach pępka Terumiego także wyłoniła się spod koszuli. Usłyszał on tylko słowa.
- Szkoda.
Ton którym to wypowiedziała był niezwykle smutny jakby miała się za chwilę rozpłakać. Mimika twarzy także by na to wskazywała zupełnie jakby chciała wywołać u swojej "ofiary" poczucie winy i jednak skłonić do zmiany zdania. Trwała jeszcze chwilę w takim staniu dając mu nieco przestrzeni. Oddaliła się na bezpieczną odległość 1m. Powolutku przesuwając się do tyłu.
- Nie no jaja sobie robię. Chociaż trzeba było przyznać, że twoja mina była bezcenna. W sumie przez moment nawet myślałam że się zgodzisz. Byłam naprawdę blisko.
To było naprawdę dziwne. Jeszcze przed chwilą jej głos brzmiał jakby był całkowicie załamany, a teraz proszę całkowicie normalny zupełnie jak ten w karczmie podczas posiłku. I nie ma tu mowy o tym słodziutkim wypowiedzeniu "Hikari-kun", mowa o normalnym tonie, którym zazwyczaj się posługiwała. Najwyraźniej Nanami opanowała do perfekcji sztukę aktorską, chociaż może to było coś więcej i tylko próbowała wybrnąć z niezręcznej sytuacji? Stuprocentowej pewności nie mógł co do tego mieć.
- No, ale przejdźmy do misji, którą polecił mi wykonać lider i miałam skorzystać przy niej z twojej pomocy. Mianowicie zadaniem tym jest odnalezienie szpiega drugiej gałęzi. Skądś wiedzieli że wysyłamy ekspedycję na wojnę Sabaku z Kaguya. Z początku myśleliśmy, że to przypadek albo się dowiedzieli z innego źródła ale to sprawdziliśmy. W wiosce mamy zdrajcę.
Teraz wszystko stało się jako tako jasne jednak nie do końca. W końcu nic nie powiedziała o rzekomych poszlakach albo by znaleźli jakiś ślad nakierowujący ich na to kimże może być ta osoba. Dodatkowo czy ta zabawa była wskazana? Wszystko stało się jasne wraz z kolejnymi słowami.
- Teraz miałeś przedsmak tego co cię czeka bo plan na schwytanie tej osoby jest bardzo prosty. Musimy czymś przykuć jej uwagę, a co jest ciekawszego niż gorący romans syna człowieka, która chciał połączyć obie gałęzie. Na dodatek osoba ta przykuła uwagę bo to ona prowadziła kontyngent z wioski na wojnę. No k***a tak to działa. Mam coś jeszcze dodać? Oczywiście jeśli masz lepszą propozycję to słucham
Ostatnie zdanie zostało wypowiedziane w nieco innym tonie. Lekko zadziornym oraz naburmuszonym. Podkreśliły to skrzyżowane na klatce piersiowej dłonie, które całkiem przypadkiem nieco uwydatniły piersi, które jeszcze przed chwilą niemal stykały się z jego torsem. Mógł je teraz podziwiać w pełnej okazałości, chociaż spoglądanie na nie z pewnością było niewłaściwe. Na szczęście nie kusiły swoją "nagością", były całkowicie zakryte ubraniem.
~ Wygląd kobiety ~

[Hikari]

Sytuacja wraz z jego słowami raptownie ochłonęła. Dziewczyna zabrała swoje dłonie powoli i odpowiedziała tylko "szkoda" oddalając się. Potrafił szybko sobie odpowiedzieć na pytanie czy dobrze zrobił i było to poprawne, ale ten dotyk był przyjemny. Ciepło drugiej osoby, coś na co nie zwracał ostatecznie uwagi przez tak długi czas teraz spodobało mu się. Podświadomie chciał więcej, ale się po prostu powstrzymywał dzięki odrobinie zdrowego rozsądku. Gdyby chodziło o sam stosunek seksualny to pewnie by na to się skusił w tym przypadku, ale pewne słowo go oprzytomniało. Obecnie nie wiedział jak się zachować. Po prostu czekał na jakiekolwiek wyjaśnienia czy cokolwiek. O co tutaj do cholery chodzi, pytał się o to. Zaraz je dostał wraz z powrotem do normalnego głosu Nanami. Czyżby to wszystko było tylko grą, a ona potrafiła aktorzyc tak dobrze? A może rzeczywiście chciała czegoś spróbować z Hikarim? Odpowiedzi na to nie znał, chociaż wolał o tym nie myśleć. Cóż przynajmniej raczej wrócił do normalności. No może policzki dalej były jeszcze trochę czerwone. Obecnie musiał się jakoś wytłumaczyć wytłumaczyć z tego. Czy wyglądało to, że była tak bliska jak jej się wydaje? Raczej akurat nie dał tego po sobie poznać, a pozwalał jej na dalszą grę do pewnego czasu gdzie przerwał to, nie miał zamiaru się jednak o to kłócić. Niech zostanie zgodnie z zdaniem dziewczyny w tej kwestii. Niech tak myśli, chociaż ma rację. Niewiele brakowało, a właściwie tylko słowo dziecko oprzytomniało chłopaka. To akurat co się działo w jego głowie i tak zostanie tylko dla niego, więc więcej co roztrząsać nie ma tego sensu i się powtarzać. Nie pozostaje nic innego jak uśmiech i dobra gra słowna dalej. Nie odegra się w żaden sposób, ale w pewien sposób zaintrygowały go jej prawdziwe intencje.
- Co poradzę, pierwszy raz dostaję misję w której mam zrobić dziecko i jeszcze grałaś tak przekonująco, że zaskoczony nie myślałem nad niczym innym. A co może żałujesz, że się nie zgodziłem? Zawsze możemy to poprawić.
Pytanie i słowa po nim ubrał w lekko żartobliwy ton. Przybliżył się i przytulił dziewczynę kładąc rękę na dalszym ramieniu za głową, ale tylko na chwilę, aby oddalić się z uśmieszkiem na odległość dającą komfort przestrzeni osobistej. "Lekko" się chyba otwierał podświadomie na świat, adoptował siebie do niego wraz z otwarciem lekkim siebie w sumie przez jedną osobę. Z kim się zadajesz takim się stajesz? Nie w pełni, zawsze będą zupełnymi przeciwieństwami w wielu kwestiach, ale pewne rzeczy stają się no cóż normalniejsze. Obwiniać mógł o to swojego przyjaciela Shinjiego, chociaż tego nie robił. Przypadek chciał, że spotkał ich los. Gdyby nie Ichirou, Harumi, a nawet jej amnezja to pewnie dalej siedziałby na murze nie przejmując się niczym. Nabrał sensu życia z misją, a wraz z czasem nabiera emocji, swojego charakteru poza poleganiem w pełni na dobrze. Co do tej pustki, którą czuł to wiecie, po jakimś czasie człowiek przyzwyczaja się, zapomina i nawet nie czuje, że zimno, bo zapomniał, co to jest ciepło. To nie tak że nie chce on kochać. Nie interesują go sztuczne relacje, pozorne przyjaźnie, miłość na siłę. On chciałby człowieka w całej jego prostocie, w szczerości. W serca drżeniu. To ostatnie zaznawał do czasu, pozostały tylko wspomnienia rodziny. Miecz obosieczny. Do tego po ostatnich wydarzeniach w wiosce nastąpiły w nim wątpliwości, powoli się odzywające. "Tylko po co to wszystko." Tak chce to naprawić, powstrzymać wojnę, nienawiść w gałęzi, to jego zadanie, ale czy to możliwe? I warte? Wysłali grupę zwiadowczą, mimo, że nie musieli. Z kolejnych informacji dobiegało, że mieli tutaj jeszcze szpiega. Podejrzewaliby jego? Co prawda można powiedzieć, że on jest dla ojca, chociaż nic mu nie wyjawił, tylko się umówili na to, że ma spróbować zdobyć informacje i czekać na kolejne spotkanie. Był więc bezpieczny, nawet jeżeli nie to musiał grać, że kompletnie nic nie wie. Taka w sumie prawda. Nikt nie ma prawa wiedzieć o tym spotkania poza Shinjim prawda? No właśnie więc to jest niemożliwe. Wydaje mu się jednak, że nienawiść w gałęziach jest nie do opanowania, a cokolwiek jego ojciec próbuje to mu nie za bardzo wychodzi. Wziąć to w swoje ręce, a może odpuścić z tym? To drugie jest akurat niemożliwe. Połączenie gałęzi pokrywa się z jego wizją w przyszłości.
Dalej jednak nie odpowiedziała na pytanie o co chodziło z tym dzieckiem. Dopiero z dalszymi słowami nabrało sensu to co tutaj robili sami w zaułku, ale to też nie aż tak. Nie trzeba było się posuwać aż tak, ale zrozumiał ideę dowcipu. To też swego rodzaju pewnie test dla niego. Dodatkowo teraz z słowami dziewczyny zrozumiał, że zwiadowcy zaatakowali wioskę przez niego, przez niego także więc wywołana została ta wojna. Gdyby tam nie poszedł, nie byłoby takich informacji. On idąc tam nie miał jak ich przekazać ani nic. Co do lepszej propozycji to miał jedną, udawać, że jest szpiegiem. Zrobił to, aby udowodnić swoją wartość po powrocie do wioski, zdobyć zaufanie, a teraz wraz z swoją jedyną sojuszniczką, a przy okazji dziewczyną chciałby odnaleźć szpiega, aby mu pomóc. Skoro on skupia na sobie zainteresowanie, powinien się zgodzić chociaż na spotkanie. Tylko jest jeden problem, że to jest zbyt bliskie prawdy. Ma jedno "ale" pozwalające na to. W końcu wykonanie misji jest najważniejsze, a on mówił liderowi o możliwości użycia go jako szpieg. Nie powinno go to zdziwić ostatecznie w takim wypadku. Co do eliminacji szpiega, to naturalne. Wspiera on przeciwną gałąź, a nie ich połączenie. Tam pewnie panuje podobna nienawiść i tylko niektórzy starają się to powstrzymać. Teraz widzi jak bardzo jest niedoinformowany o świecie, jak mało ma w wszystkim doświadczenia, ale z każdą sekundą nabiera go coraz więcej. Nie rozumiał jednak naburmuszenia dziewczyny i lekkiego naskoczenia na niego, ale przymknął na to oko. Jak zawsze i pewnie zaraz zapomni o takiej drobnostce, uzna za normalną rzecz rozmowy.
- Cóż powiedzmy, że mam plan jak ten się nie uda. Rozwinięcie jego, tylko liderowi się pewnie nie spodoba i doda w wiosce do mnie wątpliwości, dlatego to ostateczność. Niektórzy może zrozumieją, że tylko grałem w grę, ale w świadomości ich pozostanie fakt. O co chodzi? Udawajmy, że mam poglądy jak ojciec i chcę osiągnąć to samo wraz z moją ukochaną dziewczyną. Wtedy z pewnością już wyjdzie z ukrycia, aby się skontaktować z nami jakoś, a my go mamy.
Słowa były dość proste, dużo trudniej u niego z działaniem. Wiedział, że musi to zrobić, przystosował się do tego, ale odgrywanie pary? Jak to będzie wyglądać? Wiedział jak to powinno wyglądać, oraz umiał się zachowywać. Wiedział co robić jakby był w związku to teraz przełożyć to tylko na rzeczywistość tak? Nic prostszego! Spokojnie, damy radę. Wziął dziewczynę złapał za dłoń i powiedział.
- To gdzie chcesz Skarbie iść?
Ciężko mu to przechodziło przez gardło. Wszystko jednak dla misji. Teraz jest zdany bardziej na siebie niż myśli, powstrzymanie wojny zależy tylko od niego.

[Shinji]

Misja rangi C - Hikari
Klanowe sprawy
17/30
Pierwsze słowa, która padły ze strony przedstawiciela Terumi z początku mogły się wydawać tylko próbą wytłumaczenia swojej wstrzemięźliwości jednak końcówka pozostawiła za sobą pewne pytania na które próżno było szukać odpowiedzi. Czyżby jednak miał na mnie ochotę? Takie pytanie w tej chwili każdy by przypisał do dziewczyny, która jeszcze przed chwilą próbowała go w bardzo wyszukany sposób uwieść. Nie wyglądała przy tym na taką, której w kaszę można było dmuchać. Jednak słowa Hikariego wywołały uśmiech na jej twarzy za którym kryła się pewna doza tajemniczości, która jedynie dodawała jej uroku. Nie było jej go brak, ale to wszystko tworzyło pewien pociągający efekt, który działał nawet na Hikariego. Nie byłoby w tym nic niezwykłego w końcu nie licząc pewnych przekonań, którymi kieruje się na co dzień nie różni się w żaden sposób od zwykłego człowieka. Na niego także działały kobiece wdzięki po prostu potrafił zahamować swoje zapędy w przeciwieństwie do reszty męskiej populacji. Tym razem coś jednak w nim pękło. Cienka linia dzieliła go od złamania swoich zasad i czy tego żałował? Możliwe. Linią to było dziecko. Jednak nawet gdyby więcej tej kobiety nie zobaczył to magiczne hasło potrafiło pohamować wszelkie zapędy. Z pewnymi trudnościami, ale jednak.
Następne słowa potwierdzały jednak nie bezpośrednio to, że Terumi weźmie udział w niecnym planie, który uknuła w pięknej główce kobieta. Zaproponowane zostało także alternatywne rozwiązanie gdyby nie zadziałał i trzeba było przyznać, że było całkiem dobre. Być może jego wdrożenie nie będzie nawet potrzebne, ale to się dopiero okaże. Słowa te zapewne by wystarczyły na przerwanie zmowy milczenia jednak teraz to Hikari postanowił przejąć stery. Czy zagranie to było dobre? W pewnym sensie. Zbiło dziewczynę z tropu bo jeszcze przed chwilą osoba, która miała pewne opory diametralnie zmieniła model swojego zachowania. Milczenie trwało jeszcze chwilę. Lekko się zaczerwieniła.
- Powiedziałeś to naprawdę przekonująco, aż przez chwilę pomyślałam, że jesteś poważny.
Czyżby jakaś zagrywka? Kobiety często miały takie zwyczaje i Hikari dobrze o tym wiedział. Na dobrą sprawę mógł zdecydować czy chciałby to ciągnąć czy też zakończyć na zwykłej relacji misyjnej. Wszystko stało otworem.
- To mężczyzna powinien o tym decydować, no ale skoro to ja już muszę decydować. To może zaczniemy od spaceru po wiosce i ucięcia sobie pogawędki. Z góry mówię, że jeśli instynkt podpowie mi, że możemy być celem obserwacji mogą się odegrać naprawdę gorące sceny. Na pewno jesteś na to gotowy?
Gdy usłyszała odpowiedź ruszyli. Była także otwarta na ewentualną propozycję ze strony swojego "wybranka" jednak jeśli takowej nie uświadczyła po prostu poszli na spacer. Ciekawa misja. Wszystko to było niczym z jakiegoś dziwnego snu z którego Terumi nie wiedział czy chce się wybudzić. Jego misja miała polegać w głównej mierze na spędzeniu czasu z kobietą symulując randkę. Cudowny dowcip, który nieświadomie dostarczył mu jego własny szczep. Trzeba było jednak sprawiać dobre wrażenie w końcu na dobrą sprawę nigdy nie było wiadomo...
~ Wygląd kobiety ~