Gdzieś w mieście

[Kurusu]

Ach! Wspaniała robota! Gdy "Pracownik miesiąca" doszedł do swego szefa, ten właśnie kończył wyrównywanie porachunków, ba! Praktycznie je skończył. Jednak nie to było najważniejsze... Właśnie przybyła straż i to ona była właśnie głównym problemem, a Kurusu nie miał ochoty na żadną pogawędkę, bo wątpił aby poszczęściło mu się jak ostatnim razem... Nawet fakt, że chwilę po zauważeniu tego faktu w dłoniach zamaskowanego znalazł się nawet sporawy mieszek z pieniędzmi, nie zabierał mu powstałego poczucia zagrożenia.
Najemnik kiwnął głową swemu "Szefowi" i oddalił się z tego miejsca, za pomocą tylnych drzwi, by oddalić się z tej okolicy jak najprędzej... Im szybciej tym mniejsza szansa, że spotka strażników, którzy będą chętni na "przepytania".

[Masaru Yoshida]

Misja rangi D 15/15 RING
Pokręcona akcja która miała na celu właściwie tylko zwyczajne odebranie długu który właściciel baru zaciągnął pożyczając od twojego szefunia, zamienił się w regularną bitwę gdzie padły trupy i polała się krew. Co prawda nikt płakać nie będzie po tych menelach, a raczej świat zyska na tym tylko, no ale życie to życie i i tak można powiedzieć że nie musiało do tego dojść. Kuglarz będąc w środku czuł lekkie poczucie że zaraz mogą go zgarnąć strażnicy, w sumie to przeczucie mogło mieć rację bo jaka jest szansa że żaden zaraz nie zajrzy do magazyno-przedpokoju. Tak więc twój pracodawca złapał wór i zwinął się na dwór, a ty z małym mieszkiem pieniędzy skinąłeś mu głową i udałeś się również w tym kierunku co on, czyli jak najdalej stad. Jeśli byś zaczekał i dał się złapać to mógłbyś wiedzieć że osoba której oszczędziłeś życie, ma szansę żyć dalej ponieważ w oddziale był średniej klasy medyk który zatamował krwawienie i go opatrzył na miejscu. Wychodząc i zamykając za sobą drzwi zobaczyłeś jak ten jeszcze krzesał iskry na kawałek szmaty który zwinął w kłębek i wrzucił jeszcze do budynku z szelmowskim uśmiechem i wtedy zwiał. Na odchodne szef zostawił jeszcze pamiątkę po sobie. Ta pożal się boże pamiątka właśnie podpaliła jakąś pustą beczkę, kotarę, ogień liznął dachu i zaczął ładnie się rozprzestrzeniać. Do tego czasu wszyscy już wyszli ponieważ zobaczyli dym. Za to ciebie już dawno tam nie było, byłeś wolny jak ptaszek i mogłeś robić co chciałeś. A kaska brzęczała przyjemnie pokazując że praca popłaca. Co do walczących to zabrano ich do więzienia do czasu ustalenia co się stało, a rannych opatrzono. Raczej żaden nie zadynda na drzewie, ale więzienie jest bardzo możliwe. Rozmyta odpowiedzialność, libacje alkoholowej, mordy i naruszenia nietykalności cielesnej. To tak tylko na początek. Ale kończąc temat to nad ranem właściciel może zobaczyć do połowy zwęglony budynek. Gdyby nie jakiś shinobi z okolicy z suitonem to by spłonął cały doszczętnie. Tyle widzieli lokal.

[Kurusu]

Shigashi no Kibu! Raj dla najemników, piekło dla uczciwych obywateli! Takie przynajmniej mniemanie o tym miejscu miał Kurusu, zaopatrzony w broń i nową kukłę był gotowy do wykonania robót, niczym przed wyruszeniem na Mur. Najchętniej teraz zajrzałby do Szkarłatnej Speluny, jako iż najłatwiej było o pracę, jednak w obecnej chwili musiał poprzypominać sobie gdzie co jest, oraz co najważniejsze dać symbol, że żyje.
Poprawił szybko zwoje przypięte do pasu i przeniósł ciężar dłoni na kaburę od miecza, przechodząc się wąskimi uliczkami należało być ostrożnym. A przede wszystkim gotowym na zakończenie czyjegoś życia w kilka sekund, szkarłat często barwi takie miejsca... A czerń przysłania oczu wielu... Wielu. Szczególnie gdy ktokolwiek zauważy srebro, wtedy czerwień poleje się w większych ilościach niż zwykle... Lecz to nie czas na filozofie, a czas na robotę. Kurusu wiedział jedno, w najbliższej przyszłości będzie musiał się wkupić w łaski triad...

[Yasuo]

Kurusu
Misja rangi C
1/30 Kurusu był łotrem, który szukał pracy. Łotr za pieniądze, można by powiedzieć. Dlatego właśnie trafił do Shigashi no Kibu. Miasto to tylko oficjalnie rządzone było przez Gildię Kupiecką. Rzeczywistą władzę sprawowały jednak Triady - trzy rodziny Yakuzy. Prawdziwi kryminaliści. A gdzie taki łajdak jak nasz bohater mógł znaleźć dobrą robotę na miarę jego możliwości, jeśli nie właśnie u jakiegoś przedstawiciela którejś z tych rodzin? Do tego właśnie chyba zmierzał, prawda?
Można powiedzieć, że wszystko Kurusu sprzyjało. Nawet pora dnia. Była bowiem noc i blada tarcza księżyca przyglądała się wszystkiemu wokół. Idealna wręcz pora, by popełniać nielegalne czyny i... brać za to pieniądze. No i nagle nadarzyła się ku temu bardzo dobra okazja. Oczywiście Kurusu nie wiedział, że to był dlań niesamowity uśmiech losu. Cóż takiego stało się tej nocy?
Oprócz księżyca ulicę rozświetlał szereg ulicznych latarni, które ktoś zapalił, by ludzie mogli się po zmroku przemieszczać przez miasto. Oczywiście większość osób siedziała w domu. Wychodzenie o tej porze z domu było obecnie bardzo ryzykowne. W końcu to miasto było rządzone przez ludzi wyjętych spod prawa i nikt nie mógł czuć się bezpieczny. Dwie osoby jednak - nie licząc Kurusu - wybrały się na samotny spacer. No może nie tyle na spacer, co chyba na jakąś podróż czy coś... Dziewczyna wyglądająca jak najzwyklejsza na świecie dziwka... była ciągnięta na sznurku przez faceta w eleganckim płaszczu. Koleś wyglądał na naprawdę bogatego. Idealny materiał na przyszłego pracodawcę, który zapłaci naprawdę dużo za jakąś drobną robotę.
- Szybciej, kurwa! Jesteśmy spóźnieni.
Mężczyzna zaklął, ale mówił spokojnie i w jego głosie wyczuwalna była duma i spokój. Kobieta natomiast była przerażona. Skrępowana sznurem wiedziała, że jest w totalnej dupie. Płakała.
- Proszę... litości... - Mówiła błagalnym tonem.
- Przestań się mazgaić. Nawarzyłaś sobie piwa i teraz je wychlejesz.
Co teraz zrobi Kurusu? Ocali biedną niewiastę? A może zechce dołączyć do jej kata?

[Kurusu]

Noc... Ulubiona pora dnia osobnika o imieniu Kurusu, głównie z tego względu, że oświetlenie tego pokroju ułatwiało wszelką rodzaju działalność... W końcu w ciemności o wiele trudniej ujrzeć szkarłat opuszczający ciała nieszczęśników na których był wydany wyrok śmierci... Jednak ta noc była inna od poprzednich, rzadko kiedy ktokolwiek wyglądający dostojnie wybierał się na spacer, a raczej podróż do wyznaczonego miejsca. Oczy Kurusu śledziły właśnie dwójkę, której nie spodziewał się tutaj spotkać... A raczej tylko tego mężczyzny, ciężko spotkać kogoś dobrze ubranego o tej porze dnia... A prostytutka? Nie trudno takie znaleźć, kuglarz nie był zdecydowanym fanem tego typu działalności, sam nie wiedział dlaczego, po prostu czuł wstręt do kobiet, które sprzedawały swe ciało. Jednak najciekawsze w tej scenie była dyskusja, błaganie o litość tej sprzedajnej kobiety postawiły ciekawy znak zapytania nad całą sytuacją...
- Czy to aby na pewno bezpieczne wychodzić na... Spacer o tej porze z tym... Czymś? - odezwał się nagle Kurusu patrząc kątem oka na tą dwójkę, przy ostatnim swym słowie zwrócił swoją głowę w kierunku "Dziwki". Cały czas jednak szedł przed siebie powolnym krokiem, a dźwięk broni uderzającej o siebie w torbie nadawał mu aury... Śmierci, jakby to Shijima stwierdził... Był sam jednak pewien jednego, nie wiedział co zrobić z tą sytuacją. O los kobiety ani trochę się nie troszczył co pokazał pogardą, a co do tego bogacza? Wyglądał na łatwy łup, jednak obecnie był ciekawy całej tej... Co najmniej niecodziennej sytuacji.

[Yasuo]

Kurusu
Misja rangi C
3/30 Chłopak chciał się czegoś dowiedzieć. Albo chciał po prostu wybadać tego typka i zrobić mu jakieś okropieństwo. Ocenił też tą kobietę. Według niego była zwykłą dziwką. Nie mógł jednak wiedzieć, że to nie do końca jest prawda. Gdyby poznał prawdę - a może wkrótce ją pozna - to może zmieni o niej zdanie? A może niekoniecznie? W końcu był łotrem i ten elegancki mężczyzna także nim był. No, ale przecież Kurusu mógł się pomylić, nie? W końcu ludzie korzystali z dziwek bardzo często.
Mężczyzna odwrócił się momentalnie i pociągnął sznur, tak, że dziewczyna stanęła jak wryta. Na jej twarzy pojawił się wyraz bólu. Kurusu mógł to zobaczyć, bowiem kobieta się odwróciła. A facet pociągnął ją tak chyba specjalnie, by sprawić jej ból. No, ale dobra. Pora przejść do konkretów.
- Mamy umówione spotkanie. Musimy na nie zdążyć. Spotkanie biznesowe, jeśli jesteś ciekawy. To jak? Możesz już sobie pójść?
Ciekawe co to za spotkanie biznesowe, skoro facet idzie na nie ze skrępowaną i zrozpaczoną dziwką? Może po prostu chce ją sprezentować swojemu kontrahentowi, żeby łatwiej dobić targu? No, ale nie było wątpliwości. Pora na takie "biznesowe spotkanie" była naprawdę dziwna, a facet chciał po prostu spławić chłopaka. Dla niego to nieoczekiwane pytanie było naprawdę nie na rękę. Próbował pozbyć się problemu. Co więc mogło za tym wszystkim stać?
Kobieta natomiast milczała. Wiedziała, że nie może się odzywać. Albo po prostu nie chciała. W każdym bądź razie bała się i było to widać. Kurusu - o ile jego inteligencja, której w żaden sposób nie mam zamiaru oceniać, mu na to pozwalała - mógł wysunąć jeden wniosek. Dlaczego zwykła kurwa boi się swojego klienta? Przecież robiła to już z tyloma facetami, że nie powinna się bać. Nawet jeśli była związana, to był element jej pracy - element gry erotycznej. A może? A może nie była tutaj z własnej woli i nie wiedziała co się z nią stanie? Dlatego się bała? Czy można było wysnuć taki wniosek?

[Kurusu]

- Och, spotkanie biznesowe... Sokka. - odpowiedział jakby się nad czymś zastanawiając... A to nie odbiegało od prawdy. Swoją uwagę skupił na dziewczynie... Faktycznie zaczynało to coraz mniej przypominać wyjście z prostytutką, jednak... Co go to obchodzi? Nie jest bohaterem i nie zamierza nim być. Kolejnym elementem na którym skupił swoją uwagę, było spotkanie biznesowe... Godzina była co najmniej nieadekwatna do tego typu czynności... Na logikę nie mógł uwierzyć w takie wytłumaczenie, brzmiało to jak typowa wymówka - w których tworzeniu na poczekaniu miał pewne doświadczenie.
- Niestety nie mogę. W tej części miasta, o tej godzinie najłatwiej znaleźć pracę dla... Osoby o predyspozycjach bezpośrednich. - odezwał się po dłuższej chwili milczenia, w tym wypadku był całkowicie szczery. W takich miejscach jak to najłatwiej znaleźć robotę, szczególnie tą o której nie słyszy się w karczmach - z wyjątkiem Szkarłatnej Speluny. - Nie zamierzam ci przeszkadzać, idź sobie na spotkanie biznesowe o godzinie o której ulice są bezpieczne przed rozbójnikami. - dodał z nieco ironicznym tonem, nie przerywając swojego powolnego chodu.

[Yasuo]

Kurusu
Misja rangi C
5/30 Mężczyzna się zamyślił. Ciężko mu było rozgryźć co tak w ogóle ten nieznajomy od niego chce. Nagle zaczął mówić o tym, że szuka pracy i jest... bezpośredni. Facet zaczął jakby rozumieć. Potem rzucił coś o rozbójnikach i innych zakapiorach i wtedy ten parsknął śmiechem. Już coraz więcej rozumiał.
- Ludzie, którym moja rodzina płaci na pewno mnie nie skrzywdzą, hahahaha - odparł w końcu. - A ci, którym moja rodzina nie płaci, po prostu wolą mnie unikać, bo wiedzą, że źle skończą. A Ty co? Najemny zbir, który szuka roboty? Jeśli tak, to dobrze się składa!
Kurusu właśnie natrafił na przedstawiciela jednej z trzech wielkich rodzin mafijnych, które sprawowały realną władzę w tym mieście. Nie mógł być tego do końca pewien, ale słowa nieznajomego wskazywały właśnie na taki obrót wydarzeń.
Mężczyzna natomiast w ogóle się z tym nie krył. Nie mógł być co prawda pewien, że Kurusu nie jest jakimś przedstawicielem wymiaru sprawiedliwości, ale nawet jakby był, to co z tego? Co taki ktoś może zrobić? Nic. Yakuza jest nieśmiertelna, a on wraz z nią! Facet był bardzo pewny siebie i w końcu postanowił powiedzieć dokładnie o co chodzi w tym spotkaniu.
- Ta suka pożyczyła ode mnie pieniądze. Nie spłaciła swojego długu. Nie miałem wyjścia. Musiałem jakoś odzyskać pieniądze, nieprawdaż? Dlatego wziąłem sobie jej ciało jako ekwiwalent tych pieniędzy. Wyruchałem ją, a teraz idę sprzedać tą dziwkę pewnemu bogatemu facetowi. W ten sposób odzyskam dług. I co zrobisz? Zaatakujesz mnie i ściągniesz sobie na głowę gniew mojej rodziny? A może zechcesz mi pomóc? A może odkupisz ją ode mnie i uwolnisz? Jesteś szlachetny czy niegodziwy?
Facet był wyjątkowo pewny siebie... Gdyby na miejscu Kurusu stał jakiś samuraj, to koleś pewnie już dawno by stracił głowę. Zniewolił dziewczynę i wcale się z tym nie krył. A pieniądze pewnie były pożyczone na bardzo wysoki procent. Tak wysoki, że nie było możliwości, by go spłacić... Dziewczyna natomiast zaczęła błagać...
- Błagam... Pomóż...
Słowa te skierowane były oczywiście do Kurusu. A facet? A facet tylko odwrócił się w stronę swojej "własności" i z całej siły kopnął ją nogą w brzuch. Dziewczyna poleciała i uderzyła plecami o ziemię. Widać było, że bardzo cierpiała. Takie uderzenie było nad wyraz bolesne.
- Ktoś ci pozwolił się odzywać, hę?! Wstawaj! Nie marudź!
Pociągnął ją, a ta z trudem wstała.

[Kurusu]

Kurusu słuchał w milczeniu monologu swego rozmówcy, przez cały czas trwania jego potoku słów jedyny dźwięk, który dobiegał od zamaskowanego był odgłos wdychanego i wydychanego powietrza. Gdy skończył ponownie zamilknął rozmyślać nad tym co powiedział... Wyglądało, że trafił na kogoś z rodzin rządzących... Doskonale się składa. Nie wygląda, aby blefował - możliwe też, że jest doskonałym kłamcą. Ale Kurusu wątpił w tą opcję, nie wyglądał definitywnie na mistrza retoryki.
- Faktycznie mam szczęście. - mruknął biorąc ręce teatralnie na boki, przez ten ruch można było zauważyć kaburę miecza i dwa zwoje przeczepione do pasa. Szybko jednak wrócił do poprzedniej pozycji, w której płaszcz zasłaniał całe ciało. - Zaatakuję? To byłoby samobójstwo. Odkupię? Nawet mnie nie stać, zresztą nie lubię marnować pieniędzy... Więc metodą prób i błędów dochodzimy do ostatniej opcji... Udzielenia pomocy "Tobie". - mruknął akcentując szczególnie ostatnie słowo, nie miał pojęcia kim on jest konkretnie, oczekiwał na jakiekolwiek imię, pseudonim, którego mógłby używać.
- Niegodziwy? Nie. Szlachetny? Nie. Preferuję nazywanie mnie... Realistycznym. Nie mam interesu w pomaganiu jej, a w pomaganiu tak ważnej osobistości... Kto by nie miał? Tylko na czym, by miała polegać? - dodał kontynuując swój chód w tym samym kierunku, co jego rozmówca. Rozmowa okazała się nad wyraz interesująca.

[Yasuo]

Kurusu
Misja rangi C
7/30 Koleś uśmiechnął się tylko, słysząc odpowiedź Kurusu. Lalkarz był dla niego kimś całkowicie pozbawionym ludzkich emocji takich jak chociażby miłosierdzie. Był narzędziem, które można było kupić i które by wykonało każde zlecone zadanie. Dziewczyna natomiast szła ze spuszczoną głową. Wiedziała, że już prawdopodobnie nic jej nie uratuje. Czyżby przeczuwała nadciągającą śmierć? Nie mogła liczyć na Kurusu, ani na inny ratunek. Chociaż jak się później okazało... On jednak nadchodził. Pomocna dłoń wkrótce miała zostać do kobiety wyciągnięta.
Mężczyzna ciągnął swoją niewolnicę dalej w ciemność nocy i po pewnym czasie postanowił się odezwać, by odpowiedzieć na to co mówił Kurusu:
- Pamiętasz jak wspomniałem, że ludzie których opłacam nie skrzywdzą mnie, a także ochronią? Co prawda, nie boję się, ale tylko głupiec by ryzykował, jeśli może komuś zapłacić za to, że ten drugi zaryzykuje za niego, nieprawdaż? To będzie Twoja rola. Ktoś widocznie bardzo lubi tą kobietę. Jakiś brat, a może narzeczony?
Gdy to powiedział, dziewczyna od razu stanęła. Chyba ją to zszokowało i to bardzo. Czyli nie tylko ona, ale także jej bliscy są w niebezpieczeństwie? Bo w końcu jej oprawca ma jakieś informacje, które może wykorzystać w niegodziwy sposób. To był powód do strachu, prawda? Jakaż ona była głupia, że wzięła tą pożyczkę... W każdym bądź razie mężczyzna znowu ją tak pociągnął, że ta prawie upadła na kolana. Zdołała jednak złapać równowagę i pójść dalej.
- Nie powinienem tego mówić przy niej, ale co mi tam? Niech ma nadzieję. Niech nią żyje i niech z nią zdechnie. Ta bliska jej sercu osoba zamierza ją uratować. Nie wiem czy ma zamiar to zrobić osobiście czy może kogoś wynajmie, ale coś czuję, że bez konfrontacji się nie obejdzie. Z początku myślałem, że to Ty jesteś tym nieznajomym wybawicielem.
Kobieta rzeczywiście miała nadzieję. To było szczęście w nieszczęściu... Ale zawsze jakieś, prawda? Ktoś zmierzał jej na ratunek. Bała się jednak, że ten ratunek zakończy się niepowodzeniem i zostanie przelane więcej krwi niż powinno. Jednak uśmiechała się nieznacznie, chociaż jej "właściciel" nie zwracał na to najmniejszej uwagi.
- Pójdziesz z nią we wskazane miejsce, a ja wrócę bezpiecznie do domu. Przekażesz ją osobie, która ją zamówiła. Odbierzesz pieniądze. Trochę pobędziesz z tym gościem, żeby miał świadomość, że się o niego troszczymy i jak coś to go obronisz. Potem wrócisz do mnie z forsą, a ja Ci odpalę działkę. Może być?
Pamiętacie kwestię z pomocną dłonią, którą ktoś wyciągał w stronę kobiety? To właśnie Kurusu miał być tym, który tą dłoń brutalnie odetnie, przekreślając wszelakie nadzieje...
Kurusu mógł odnieść wrażenie, że facet jest niespełna rozumu. Powierza taki "towar" bardzo niedawno poznanej osobie? Zleca wykonanie tak odpowiedzialnego zadania? Przecież ryzykował wielkie straty... No, ale dla niego i tak były wystarczająco małe, a wiedział, że Kurusu nie będzie miał życia, jeśli zdradzi. W sumie to wychodziło też na to, że facet chciał po prostu pieniądze. Los kobiety był mu obojętny. Dawało to Kurusu jeszcze jedną możliwość. Mógł ją przecież wypuścić, jeśli tylko jakoś zdobędzie fundusze, które zadowolą zleceniodawcę... Zadanie było proste: "Dostarcz mi pieniądze", lecz już nie można było się wycofać. Kurusu za dużo wiedział. Wycofanie oznaczało, że jutro ktoś znajdzie jego martwe ciało w jakimś szambie...

[Kurusu]

- Podobają mi się te warunki. Z ogromną przyjemnością wykonam tą robotę. Otrzymam adres, gdzie mam ją zanieść i gdzie mam dostarczyć ci pieniądze? - odparł próbując ukryć satysfakcje i brzmieć jak najbardziej profesjonalnie... Ale wewnętrznie czuł podniecenie... Dawno nie miał okazji do wykonania czegoś naprawdę poważnego, a teraz oto jest! Wykonuje robotę dla przedstawiciela jednej z trzech rodzin Yakuzy... W takich chwilach jak ta czuł, że naprawdę coś osiągnął w życiu.
- Jeszcze jedno. Sposób eliminacji "bohatera" dowolny, tak? - dodał, chcąc się upewnić co do ostatniego szczegółu. O pieniądze się nie martwił, bo w tym wypadku liczył, że nie zostanie obrzucony marnymi groszami. W obecnej chwili wychodził z jednego założenia - Nieważne ile dostanie i tak to będzie wystarczająca ilość na pokrycie potrzeb.
Oczywiście przemilczał fakt, że jego rozmówca... Tak po prostu powierzył taką robotę nowo-poznanej osobie. Było to skrajnie nieodpowiedzialne... Na razie najlepiej było założyć, że ten człowiek wie co robi i prawdopodobnie przerabiał coś takiego wiele razy. Na razie główne wytyczne: Dostarczyć pieniądze. A przewidywanym środkiem do tego będzie dostarczenie kobiety pod wskazany adres... Szybko to załatwi i wróci z pieniędzmi. Nic trudnego.

[Yasuo]

Kurusu
Misja rangi C
9/30 Facet z pewnością wiedział co robi. W końcu nie pierwszy raz zatrudniał jakiegoś podrzędnego oprycha do załatwienia takiej, a nie innej roboty. Miał silne plecy i gdyby tylko Kurusu nie wywiązał się z umowy, to z pewnością spotkałoby go coś nieprzyjemnego. A odnośnie Kurusu... Myślał, że wygrał na jakiejś loterii skoro może pracować dla takiego człowieka. Skąd mógł wiedzieć, że ten "rekrutuje" każdego kto potrafi machać mieczem i jest całkowicie wyzbyty sumienia? Tak... Był jednym z wielu, ale jednak to on został wybrany do wykonania takiej misji. Czyżby "szef" nie zdołał zatrudnić nikogo innego? Czyżby wszyscy inni bandyci - bo tak trzeba nazwać teraz Kurusu - spali sobie smacznie w swoich norkach, nie będąc niepokojeni ani przez koleżków z mafii, ani przez strażników tego miasta - chociaż na dobrą sprawę, zapewne i strażnicy byli opłaceni, a kto nie był opłacony, musiał zginąć, więc można powiedzieć, że "nie byli niepokojeni przez jakichś samozwańczych bohaterów".
Facet od razu przeszedł do rzeczy i powiedział dokładnie gdzie Kurusu ma się udać, a następnie gdzie ma dostarczyć pieniądze. Teraz nasz zły "bohater" wiedział dokładnie gdzie skierować swe kroki. Można było już ruszać w podróż, prawda?
- Teraz już wszystko wiesz. Gotowy? Więc ruszaj! A jeśli chodzi o tego "wybawiciela", to zabij go jak chcesz. Co mnie to obchodzi? Tylko nie dziel się potem ze mną tymi drastycznymi szczegółami... Zrozumiano?
Czyżby się okazało, że ten bogaty mężczyzna po prostu ma słabe nerwy? Kto wie? Może po prostu nie lubił takich rzeczy? Oczywiście śmierć była wliczona w "ryzyko zawodowe" i czasem trzeba było wydać na kogoś - tak jak w tym przypadku - wyrok śmierci, ale to nie oznaczało, że od razu trzeba lubić takie rzeczy. A wiele spraw można było załatwić bez przelewu krwi. Wystarczyło stracić trochę pieniędzy. Facet w ogóle się tym nie przejmował i cieszył się, że ubił udany interes. Wręczył Kurusu linę, którą była skrępowana niewolnica i odszedł.
Kurusu został sam na sam z piękną i zrozpaczoną dziewczyną. Ta jednak ciągle próbowała jakoś oddalić ciążące nad nią niebezpieczeństwo. Dlatego postanowiła zapytać Kurusu:
- Dlaczego mu pomagasz? To zły człowiek. Też jesteś zły?
Czyżby próbowała wziąć Kurusu na litość? Może chciała wzbudzić w nim ludzkie uczucia, takie jak chociażby współczucie? Czyżby była na tyle głupia, by tak czynić? A może jednak ta "taktyka" zadziała? Może jednak są jakieś inne szanse na zdobycie tych pieniędzy? Jednak co będzie, to będzie. Czas pokaże...

[Kurusu]

I to się stało... Zlecenie zostało już przyjęte. W dłoni najemnika była lina, która krępowała osobę dzięki której może uzyskać finanse oraz oddać się pod opiekuńcze skrzydło Triad... Czy cokolwiek może się nie udać? Poza tym tajemniczych wybawicielem zamaskowany nie widział jakichkolwiek problemów na horyzoncie, właśnie miał przed sobą wspaniałą szansę - której nie pozwoli zmarnować...
- Zły? Z twojego punktu widzenia, jednak nie odmówisz, że patrząc na to z perspektywy tutejszego prawa lub prawa natury nie jest złym, nie sądzisz? - odpowiedział niewolnicy ruszając z nią, choć wybitnie się nie śpieszył. Kroczył swoim spokojnym i powolnym krokiem przed siebie, nie widział powodu do pośpiechu, absolutnie żadnego.
- Ja po prostu wykonuję pracę, a akurat praca dla jednej z rodzin jest drogą, która umożliwi mi zdobycie funduszy a przy tym będę posiadać stabilną pozycję. To nic osobistego, naprawdę. Chcę wykonać tą robotę, by samemu nie mieć problemów. - dodał jeszcze będąc zadziwiająco miły, nawet jak na siebie. Ale to tak naprawdę jedna z wielu jego masek, niewielkiej ilości osób pokazał swój prawdziwy charakter, naprawdę niewielkiej...

[Yasuo]

Kurusu
Misja rangi C
11/30 Kurusu był póki co skazany na obecność dziewczyny. To znaczy skazany na jej obecność do czasu aż jej nie odda w ręce tego kto ją kupił i nie odbierze pieniędzy. Coś tam jeszcze było o zapewnieniu tymczasowej ochrony, ale czy naprawdę zleceniodawca się tym aż tak przejmował. Dziewczyna ciągle prowadziła dialog. Widać to jej pomagało w zniesieniu całej tej sytuacji.
- Rozumiem. Ale ten gość dorabiał się na swoich niegodziwych czynach. Krzywdził innych... Jest mnóstwo wpływowych ludzi, którzy są dobrzy... Ale co Cię to obchodzi?
Czasem po prostu rozmowa z drugim człowiekiem pomagała w niedoli. Jak ktoś miał problem to jakoś lżej się czuł, gdy mógł się wygadać i druga osoba go wysłuchała i chociaż Kurusu był niejako jej katem, to jej to nie przeszkadzało. Z Kurusu było inaczej niż z jej "właścicielem". Jej właściciel nie lubił słuchać. Zawsze ją bił, szarpał i poniżał jak tylko próbowała coś powiedzieć. Traktował ją zbyt przedmiotowo. Kurusu być może też, ale on przynajmniej był skoro do jakiejś rozmowy.
- Nie chcę umierać... Czy ja umrę?
Czyżby dziewczyna przewidywała własną śmierć? Dlaczego ktoś miałby ją kupować, a potem zabić? Czy to miało sens? Być może usłyszy od Kurusu jakieś słowa pocieszenia. A być może - co bardziej prawdopodobne - lalkarz oświadczy jej, że ma w dupie jej los i liczy się tylko wykonanie zadania.
Po pewnym czasie Kurusu dotarł pod wskazany adres. Był to stary magazyn. Dawno już nikt tutaj nie składował swoich towarów. Było to jedno z tych miejsc, w które nie należało się zapuszczać. Bandyci i inne typki spod ciemnej gwiazdy lubiły bowiem urządzać sobie w takich miejscach prywatne schadzki i randki ze śmiercią i zbrodnią. Dlatego właśnie takie miejsce na spotkanie zostało ustalone. Wystarczyło wejść i sprawdzić czy kogoś nie ma w środku. Ewentualnie wejść i poczekać, jeśli nikogo jeszcze nie było...

Sorka, że tak długo :<.

[Kurusu]

- Swój ciągnie do swojego, nie ma w tym nic głębszego. - odpowiedział swoim spokojnym tonem prowadząc dziewczynę przez ciemne uliczki miasta, co jakiś czas zerkając na boki czy nie widzi tego całego "wybawiciela"... Tak właściwie jego umysł przygotowywał się na możliwą konfrontację, niestety jego ewentualny przeciwnik był jedną wielką niewiadomą... Kurusu posiadał bogate wyposażenie ze swymi dwoma kukłami na czele, ale czy one okażą się czegokolwiek warte? Tego nie mógł stwierdzić, liczył jednak na pozytywną odpowiedź...
- Umrzeć? - powtórzył upewniając się, że na pewno dobrze usłyszał... Nie dziwił się jej absolutnie, choć pytanie lekko go zaskoczyło... Przede wszystkim nie spodziewał się swego rodzaju wyżalania i dzielenia się lękami, ale skoro poruszyła ten temat to wypadałoby odpowiedzieć, prawda? - Gdyby to miało się skończyć twoją śmiercią, byłaby to najgłupsza transakcja o jakiej słyszałem - choć przy ludziach dla których takie pieniądze to nic, to byłbym w stanie uwierzyć w taki obrót spraw... Tak czy inaczej na twoim miejscu przewidywałbym trafienie na burdelu, lub coś o tym poziomie. Choć będę szczery, nie obchodzi mnie co się z tobą stanie, ale tego się raczej domyślasz. -
Gdy doszedł już pod stary magazyn jego reakcja była instynktowna, położył rękę na rękojeści miecza a dopiero po sekundzie pchnął drzwi, by rozejrzeć się czy nikogo nie ma i ewentualnie poczekać.