Niezamieszkany obszar...

[Jun'ichi]

"Psiarz węszy. Niech straż podsunie mu trop G., a problem zdrajcy i psiarza rozwiąże się sam". Ta wiadomość została napisana w Czarnej Perle i to z jej powodu tutaj jestem. Ty zapewne jesteś Psiarzem panno kapuściana głowo, zaś Ty tropem G, zdrajcą którego mafia chciała się pozbyć. Mam jednak wrażenie, że wasze starcie było niepotrzebne, zaaranżowane i przyniosłoby korzyść tylko mafii. Jak daleko jestem prawdy? - Jun'ichi spokojnym głosem zwrócił się z tymi słowami prosto do leżącego przed nim mężczyzny, którego chwilę wcześniej potraktował Miękką Pięścią, z czego wewnętrznie był niesamowicie dumny i zadowolony. Jego oczy mimo że wciąż otoczone wyraźnymi żyłami, wymierzone były w czarnowłosego względem którego miał większe obawy że zdecyduje się walczyć mimo odniesionych obrażeń.
Chcę wiedzieć dlaczego zdradziłeś mafię. Chcę wiedzieć wszystko co pomoże lepiej zrozumieć tę grupę, wszystko co ułatwi mi zniszczenie ich i zakończenie tego terroru, na który ta zepsuta wioska pozwala, a który panoszy się daleko poza jej granicami. - mówiąc to, chłopak kucnął przed mężczyzną ciągle wlepiając w niego swoje wielkie, białe oczy które bacznie obserwowały każdy jego ruch. Wiedział jednak że walka nadal trwa, a to że mafia "zleciła" pozbycie się go straży, nie oznaczało że w okolicy mógł być jeszcze inny zabójca, który miał dopilnować roboty. Właśnie dlatego chłopak co chwilę zerkał na najbliższe otoczenie by nie dać się zaskoczyć, by jego rozmówca nie skończył z kunai w głowie zanim odpowie na nurtujące go pytania.
Mów.

Chakra: 57% - 2% = 55%

[Kan Senju]

Misja C
Post 26/30+
Jun'ichi Mężczyzna leżał na podłodze, równie dobrze mógł być martwy. Jun'ichi nie zdecydował się sprawdzać jego stanu, przytomności, właściwie niczego tylko przejść do zadawania pytań. Wpierw nawiązał do wiadomości w czarnej perle, następnie próbował jej interpretacji przy okazji wyzywając swoją towarzyszkę od kapuścianych głów. Nie było to miłe, ale nie za bardzo zwróciła na znieważające ją uwagi. Widząc jak mężczyzna został pokonany zaczęła wychodzić z ziemi, aby podbiec do swojego rannego zwierzęcego towarzysza. Zupełnie jak przystało na członka rodu Inuzuka z wietrznych równin, zawsze najbliżej serca mają ninkeny. Niemal odczuwała jego rany łapiąc delikatnie za pysk, a następnie go delikatnie głaszcząc po głowie.
- Wszystko będzie dobrze, rankiem pójdziemy ciebie uleczyć.
Powiedziała do niego cicho, niezwykle czule niczym do rannego ukochanego. W międzyczasie członek klanu Hyuuga nie uzyskał żadnej odpowiedzi na swoje pytania, powalony przeciwnik nie wykonał nawet najmniejszego ruchu palcem. Korzystając z wzroku dało się dostrzec układ chakry, który wciąż był aktywny. Wciąż żył, patrząc na klatkę piersiową nawet powoli oddychał niemniej wydawał się zupełnie nieprzytomny. Potrzebował czasu na przebudzenie się, można też spróbować to przyśpieszyć w jakiś sposób jeżeli chcieliśmy uzyskać odpowiedzi. Pojawił się tylko malutki problem, swoim byakuganem dostrzegł kręcącą się po okolicy dodatkową osobę. Po ubraniu rozpoznalibyśmy w niej strażnika miejskiego, który z niewiadomych przyczyn kierował się w waszym kierunku. Obszar jest całkowicie niezamieszkały, mógł patrolować okolicę, ale w pojedynkę? Dodatkowo był jakieś dwa, może trzy budynki dalej, ale patrzył tylko w kierunku posiadłości gdzie toczyła się przed chwilą walka idąc pewnym krokiem. Co zrobi teraz nasz mściciel chcący dopaść mafię? Postanowi zaryzykować zostając tutaj, czy prychnąć gdzieś indziej póki miał okazję?

Dziewczyna od psa

[Jun'ichi]

Chłopak nie sądził, że seria ataków klanowym stylem wali pozbawi rywala przytomności. Napawało go to jeszcze większą dumą, jednak teraz było mu to całkowicie nie na rękę. Dodatkowym problemem okazał się podejrzany strażnik zmierzający w ich stronę, gdzie byli jedynymi osobami w najbliższej okolicy. Przez krótki moment Jin'ichi poczuł silny stres jednak spojrzał raz jeszcze na dziewczynę, która użalała się nad swoim psem i podjął decyzję; była ona ryzykowna ale pozostawiała mu jeszcze jedną drogę "ucieczki" z której zamierzał skorzystać bez wyrzutów sumienia o ile zajdzie taka konieczność.
Jednym, szybkim ruchem sprzedał leżącemu na ziemi solidnego liścia na otrzeźwienie. Tym razem obyło się bez użycia chakry, a celem było jedynie przywrócenie mężczyzny do stanu używalności, aby zadać mu te same pytania, które chwilę wcześniej zignorowała nawet dziewczyna, która najwyraźniej miała w nosie to, że mafia wykorzystuje ją do załatwiania swoich spraw. Dla niej liczył się najwyraźniej tylko list gończy, to że wytropiła tego kto się na nim znajdował i nic poza tym. Zawiódł się na niej, myślał że jest jedną z niewielu które nie zgadzają się na terror mafii, ale zrozumiał że jej bierność mogła czasami przysporzyć innym jeszcze więcej cierpienia.
Swoim Byakuganem wciąż obserwował naprzemiennie zbliżającego się mężczyznę i tego którego chciał wybudzić. Czekał chociaż czasu było mało, liczył na to że otrzyma informację choćby w ostatniej sekundzie, zanim strażnik uniemożliwi mu dalsze wydawanie sekretów mafii. Tym co zaplanował było wykorzystanie czasu do ostatniej sekundy, do momentu aż strażnik nie podejmie radykalnych kroków i nie zmusi kaleki do użycia siły, do obrony samego siebie, czarnowłosego, obezwładnionego mężczyzny oraz sekretów, na których tak bardzo mu zależało. W miejscu takim jak to, gdzie tylko oni wiedzieli o swojej obecności, nie wykluczał zabicia strażnika jeśli on również okaże się współpracować z mafią, a wtedy... zapewne dziewczyna z psem postanowi mu pomóc, a to uczyni z niej kolejny cel zamaskowanego chłopca. Nie chciał tego, jednak wiedział że mafia to więcej niż garść pozbawionych zasad moralnych przestępców. To również przekupni strażnicy, zdrajcy, ale też kryjąca się w ludziach obojętność i przyzwolenie na to co działo się w całym Shigashi. Jun wiedział, że pozbyć się mafii, to pokazać zarówno im jak i tym którzy akceptują ich obecność w wiosce, że nadeszły nowe czasy, nowe zasady, nowa sprawiedliwość. Każdy dzięki komu mafia rozwijała swoje skrzydła był dla niego wrogiem, a wrogów traktował z najwyższą surowością.

Chakra: 55% - 2% (Byak) = 53%

[Kan Senju]

Misja C
Post 28/30+
Jun'ichi Strzał w mordę z liścia można uznawać za ujmę na honorze, niemniej leżący mężczyzna kompletnie nie będzie wiedział co go trafiło. Oprzytomniał dzięki czemu można było przejść do przesłuchania, chociaż zajęło mu kilka sekund na zrozumienie swojej sytuacji po uderzeniu. W międzyczasie dziewczyna wyjęła z swojej torby bandaże, którymi zaczęła okręcać miejsca zranione na swoim towarzyszu. Niemniej wydawała się bardziej przytomna, jakby zaczęła się przysłuchiwać jednym uchem rozmowy z złoczyńcą. Po laniu jakie otrzymał obecnie postanowił pójść na współpracę, inaczej by umarł na miejscu. Tak przynajmniej w sercu pozostaje cień nadziei na przeżycie.
- Mafia chciała się mnie pozbyć? Wręcz przeciwnie, wykonywałem rozkazy naszej przywódczyni. Ten list miał wybawić z ukrycia psinę zbyt bardzo przy nas węszącą.
Uśmiechnął się przeraźliwie przechodząc do pozycji siedzącej, która była dużo wygodniejsza. Oddech miał w tym momencie przyśpieszony, ale po takim laniu jakie mu sprawiono to całkiem normalna sytuacja.
- Więc masz rację, nasze starcie miało przynieść korzyści mafii tylko inaczej niżeli myślisz.
Głośno się zaśmiał, jednak nie wystarczająco aby przebić ściany budynku. Przynajmniej nie usłyszał tego strażnik będący już na rogu, który o dziwo chwilę później ominął drzwi prowadzące do tego budynku. Bez najmniejszego kierował się w stronę następnego dając wam dodatkowych kilka momentów na wyciągnięcie wyznań. Minęło kilka chwil aby odpowiedzieć na kolejne pytanie z kilkoma stwierdzeniami.
- Chcesz dowiedzieć się wszystkiego o mafii? To pytasz niewłaściwą osobę kolego, jestem tylko łuską. Członkiem najniższej rangi od brudnej roboty. Jednak jeżeli chcesz nas zniszczyć dam tobie jedną radę... Znajdź sobie silnych towarzyszy, bo z obecną siłą zostaniesz zmiażdżony niczym konik polny. Nawet nie masz pojęcia na co się porywasz.
- Więc chciałeś się mnie pozbyć? Niestety się nie udało, a teraz jeżeli nie chcesz umrzeć to opowiedz mi o moim przyjacielu.
Właścicielka ninkena skończyła opatrywanie więc wtrąciła się do rozmowy podchodząc z kunai'em w ręce. Jej oczy paliły się niemal z gniewu.
- Bo co mi zrobisz? Mogę być osłabiony, ale wciąż byłbym w stanie ciebie zabić.
W tym momencie dziewczyna będąca dwa metry za przedstawicielem Hyuga postanowiła się na niego rzucić z chęcią mordu. Pozwoli jej, a może powstrzyma chcąc dowiedzieć się więcej sekretów o ile jakieś wyciągnie?

Dziewczyna od psa
Członek mafii

[Jun'ichi]

Czarnowłosy mężczyzna zdawał się być bardzo pewny swoich słów i zapewne kilka lat wcześniej, niedoświadczony jeszcze kaleka uwierzyłby mu na słowo. Tym jednak razem wiedział że przedstawiono mi zaledwie cześć prawdy, o ile w ogóle jakiekolwiek słowo było prawdą. Nie wspomniał nic i zdrajcy, to zaś interesowało Jun'ichiego najbardziej bowiem zdrajca mógł być jego furtką do masy informacji. Ten zaś człowiek nie zachowywał się jak zdrajca, tacy nie wypełniają przecież poleceń tych, których zdradzili. To nie miało sensu.
Rozmyślania kaleki przerwała krótka wymiana zdań między dziewczyną i mężczyzna, z której chłopak wyłapał jedna, interesującą go rzecz - przyjaciel dziewczyny. Nad tymi słowami chłopak zastanowił się chwilę, jednak nie trwało to długo bowiem dwójka dość szybko przeszła do kolejnego starcia, w którym to strażniczka miała być teraz górą. Jun'ichi widząc Byakuganem jej poczynania oraz dokładny zamiar, nie drgnął z miejsca obok mężczyzny jednak szybkim i zdecydowanym ruchem postanowił chwycić jej dłoń w nadgarstku, kiedy tylko będzie chciała minąć go by dorwać mężczyznę leżącego przy nim.
Czy takie metody stosuje straż wioski? Nie widzisz tego, że kłamie i pogrywa z nami? Zabijając go, nigdy nie dojdziesz prawdy, a to chyba jest potrzebne żebyś odszukała swojego przyjaciela. Zastanów się czy nie będzie bardziej przydatny jako więzień niż trup. - po tym krótkim kazaniu chciał puścić jej nadgarstek, swoje oczy zaś zwrócił na mężczyznę, który z pew ością wiedział więcej niż mogło się zdawać. Tym zaś co martwiło chłopaka były słowa mówiące o rzekomej potędze mafii. Nie była to pierwsza osoba, która ostrzegała go w ten sam sposób, jednak Jun'ichi dalej uważał że nie może brać tych słów za przepowiednie, najwyżej za ostrzeżenie i zachętę do intensywniejszego treningu. Nie było przeciwnika, którego nie da się pokonać, a ten z pewnością musiał prędzej czy później paść na kolana.

  Ukryty tekst

[Kan Senju]

Misja C
Post 29/30+
Jun'ichi Byakugan daje naprawdę wiele możliwości, w tym nawet posiadanie teoretycznie oczu z tyłu głowy. Jun'ichi wyczekiwał momentu w którym dziewczyna tracąc lekko panowanie nad swoimi emocjami chciała przejść do rękoczynów. Mijała go, wzięła już zamach ręką trzymając kunai, a wtedy została przez niego niego zatrzymana bez większych problemów. Złapana w nadgarstku skierowała gniewny wzrok na właściciela powstrzymującej ją dłoni i wydawało się aby była gotowa do kolejnej bitki. Dobrze, że wypowiedziane słowa ją uspokoiły, bo były sensowne.
- Coś się Tobie pomyliło, nie należę do strażników miejskich. Przyszłam szukać mojego pobratymca, którego nie mogę znaleźć.
Wzięła kilka głębszych oddechów, a następnie zrezygnowała z zadawania ostatecznego ciosu siedzącemu mężczyźnie chowając z powrotem kunai'a do torby. Przez całą scenkę się roześmiał, a gdy uspokoił wtrącił kilka zdań.
- Nigdy go nie znajdziesz, bo jest martwy. Zabił go niejaki Gundan, który można powiedzieć chyba zdezerterował po spierdoleniu zadania. Jest teraz poszukiwany przez rodzinę, aby zostać sprowadzony do rodziny, a następnie go należycie ukarać za niesubordynację.
Nasz rozgadany kolega postanowił trochę podzielić się swoją wiedzą, jednak w sposób niesamowicie oszacowany. Nie za wiele, jak również nie za mało aby ciągle być przydatnym. Na jego twarzy widać było szczwany uśmiech. Był całkowicie spokojny, bo wiele zrobić nie mógł. Już się przekonał o byciu słabszym od zamaskowanego Hyuugi, był na straconej pozycji w przypadku walki. Teraz jeszcze przeszkadzałyby mu odniesione w pojedynku rany.
- Gundan mówisz? Gdzie on jest?
- Gdybym tylko wiedział to pewnie za nim bym poleciał zamiast czekać na węszącego psiaka, którego miałem się pozbyć.
W międzyczasie podejrzany strażnik, który kręcił się po okolicy przeszukał budynek znajdujący się obok i zaczął kierować do waszego. Jeszcze jakaś szansa ucieczki była, ale czas ewidentnie tykał na niekorzyść przesłuchujących.

Dziewczyna od psa
Członek mafii

[Jun'ichi]

Mylić się było rzeczą ludzką, aczkolwiek zawsze pomyłka godziła w dumę i sprawiała dyskomfort. Zwłaszcza teraz, kiedy Jun'ichi zaczął czuć się niczym prawdziwy obrońca sprawiedliwości, przed którym nawet mafia może paść na kolana, tak banalna pomyłka odnośnie dziewczyny sprawiła mi lekki ból na duszy. Mimo to ważniejsze były słowa mężczyzny, który ujawnił nazwisko zdrajcy, w przekonaniu kaleki był to "trop G" z wiadomości. Nie ufał w pełni mężczyźnie, jednak nie miał już wyjścia, musiał podjąć trop i odszukać Gundana lub zrezygnować ze śledztwa, porzucić cały trud jaki w to włożyło i wrócić do swoich zajęć. Wybór był dla niego oczywisty, chociaż wiązał się z jeszcze większymi problemami...
Zbliżający się strażnik zmusił chłopaka do podjęcia szybkiej decyzji - ucieczka. Nie mógł jednak zostawić tak mężczyzny siedzącego przed nim, nie chciał tego i uważał że w ten sposób pozwoli im w pewien sposób wygrać. Możliwość była tylko jedna - jeden, prosty i szybki atak wymierzony w klatkę piersiową. Z użyciem Juken powinien on być bardziej skuteczny niż zwykle pchnięcie, zaś w połączeniu z wcześniejszymi obrażeniami, chłopak liczył nawet na to że pozbawi wroga przytomności. Następnym ci zrobił było jak najszybsze wyciągnięcie notki wybuchowej i naklejenie jej na mężczyznę tak, aby nie była ona widoczna na pierwszy rzut oka (pod ubraniem, pod nim jeśli leży, ciężko mi teraz ocenić).
Pomogę Ci odszukać Gundana jeśli pójdziesz teraz ze mną. - zwrócił się do dziewczyny, bacznie obserwując nadciągającego strażnika. Nie czekając nawet na jej odpowiedź, skoczył w przeciwną stronę aby ukryć się między budynkami i oddalić od miejsca walki. Co zaś tyczyło się notki pozostawionej rywalowi - zamierzał ją zdetonować jeśli strażnik okaże się być przekupiony, wspierającym mafię zdrajcą, jednym z tych przez których ginęli ludzie, a miasto toczyła korupcja i przestępczość. Zamierzał ocenić to po jego zachowaniu. W końcu za czarnowłosym wydano list gończy więc powinien go kojarzyć, a będąc sam na sam z kimś takim z pewnością mógłby zdradzić jakimś gestem czy decyzją swoją lojalność wobec mafii. Jeśli jednak strażnik okaże się być uczciwym lub jego zachowanie będzie ciężkie do oceny, notka zwyczajnie się zmarnuje, a sam chłopak odejdzie z miejsca zdarzenia aby przemyśleć i uporządkować zebrane informacje na spokojnie.

  Ukryty tekst

[Kan Senju]

Misja C
Post 31/30+
Jun'ichi Uderzenie za pomocą tego ciosu było skuteczne, mężczyzna już raz zemdlał. Zrobił to ponownie. Wyciągnięto od niego pewną dawkę informacji, ale czy wszystko co miał do powiedzenia? To ciężko ocenić, niemniej czasu brakowało. Strażnik zbliżał się nieubłaganie do waszego miejsca przebywania.
- Zabiłeś go, a sam mnie powstrzymałeś?
Zapytała nie wiedząc, że jedyne co zrobił wasz niedawny przeciwnik to zemdlał bez możliwości odpowiedzi na atak. Przyglądała się jak naklejasz jeszcze notkę wybuchową bez żadnego dodatkowego słowa, za kołnierz aby nie była widoczna na pierwszy rzut oka. Potem zaproponował wspólną ucieczkę w celu odszukania niejakiego Gundana, bez poczekania nawet na odpowiedź. Dziewczyna była zdezorientowana, ale przemówiła.
- Pójdę, tylko pomóż mi z moim ninkenem. Muszę go oddać do lekarza jakiegoś.
Postawiła warunek, który mógł zostać spełniony lub nie. W przypadku odwrócenia głowy sama wzięła psinę na ręce, aby odejść w innym kierunku. Czy jej się uda w ten sposób ominąć okoliczny patrol złożony z jednej jednostki? Ruszyła do przeciwnego wyjścia, więc dosłownie ominęła go o włos. Strażnik mógł zauważyć za nią zamykające się drzwi, ale nie ruszył w pościg. Rozejrzał się po okolicy, aby potem mieć zdziwioną minę odnośnie leżącego na ziemi mafiozy. Widząc jak padł głową do ziemi szybko do niego podbiegł odrzucając swoją włócznię w ręce, odwrócił go na drugą stronę i przyłożył dłoń pod jego nos. Gdy sprawdził, że wciąż oddecha westchnął, a następnie próbował go wziąć na bark. Czy to oznacza, że był przekupiony? A może widząc kogoś rannego postanowił zareagować? To pytanie zostawało dla Jun'ichiego który idąc razem z koleżanką albo przechadzając się samotnie mógł zdecydować o jego losie.

Dziewczyna od psa

[Jun'ichi]

Kiedy mężczyzna ponownie padł na ziemię nieprzytomny, Jun'ichi usłyszał od dziewczyny słowa które wyraźnie świadczyły o tym, że pierwszy raz spotyka się z technikami rodu Hyuga. Ponownie poczuł rozpierającą go wewnątrz dumę, jednak czuł też potrzebę naprostowania sytuacji, aby nie zostać uznanym za mordercę.
Jest nieprzytomny. - odpowiedział zaniechując natychmiastowej ucieczki, mimo zbliżającego się strażnika. Dopiero po chwili zrozumiał, że na polu walki został jeszcze jeden wojownik, którego nie można było pozostawić na pastwę losu - pies, Ninken który najwyraźniej był dla dziewczyny niezastąpiony co ocenił po jej przejęciu się jego stanem. Bez słowa i chwili zawahania podszedł do niego i pomógł jej go zabrać, by następnie ruszyć w bezpieczne miejsce gdzie mogliby przeczekać "wizytę" nieoczekiwanego gościa.
Dziwny sposób walki, ramię w ramię z psem. Nie widziałem jeszcze czegoś takiego. - wyszeptał kaleka kiedy znaleźli się już w ukryciu. Jego białe oczy wciąż śledził poczynania strażnika, który zdecydował się sprawdzić stan mężczyzny leżącego na ziemi. Trudno było ocenić jego intencje, dlatego notka pozostała niezdetonowana, zaś sam chłopak po jeszcze krótkiej obserwacji dezaktywował swoje oczy i skupił się na nowej towarzyszce, z którą miał podjąć poszukiwania nowego celu - Gundana, który być może zdradzi mu słabe strony mafii, pomoże uderzyć tam gdzie zaboli ich najmocniej. Wiedział jednak że dziewczyny z psem ma jeden cel - zabić tego człowieka, dlatego musiał zadbać o to, by przed tym wyciągnąć z niego wszelkie informacje.
Prowadź więc do lekarza, później zastanowimy się jak odszukać Gundana. - powiedział po otrzymaniu jakiejkolwiek odpowiedzi na poprzednie słowa. Wiedział że właśnie rozpoczął się kolejny etap jego podróży, przygody mającej jeden cel - chronić klan, zniszczyć zagrożenie jakim była mafia, stać się silnym i przynieść dumę rodowi Hyuga.

[Kubomi]

I tak też szli. Obojętność ze strony Złotego Tygrysa, była w pewien sposób uspokajająca, bardziej niż… patrzenie z góry. Choć pytanie, czy tak było? Kubomi nie uważała siebie za mistrzynie odgadywania ludzkich uczuć, więc tutaj nic nie zakładała, ale oszukiwanie samej siebie nie jest takie złe, ułatwia kontrolowanie swoich własnych emocji.
W końcu białowłosa zrównała do mężczyzny na jego znak, uważnie słuchając tego co ma jej do przekazania. Jak się domyślała, chodziło o finanse – pytanie, o co konkretniej chodzi? Wymuszenia, windykacja długów, czy właściwie co? Tego raczej dowie się w praktyce lub zaraz, choć w tę drugą opcję szczerze wątpi.
- Oczywiście. – odpowiedziała, starając się być profesjonalna, podkreślając swoje zrozumienie powagi sytuacji prostym i krótkim skinieniem głowy. – Zbieranie informacji? Zdobywanie pieniędzy przez układy z kupcami? Miejsce do transakcji handlowych? – rzuciła parę swoich domyśleń, nieco się zastanawiając, by ponownie otworzyć usta. – Pokazanie potęgi i finansów Rodziny?
Jej wzrok mimowolnie skierował się w kierunku gorszych miejsc w Shigashi, miejsc, gdzie króluje ciemność i noc. Zazwyczaj nie chadzała w takie miejsca, chyba że musiała - a coś czuła, że taki będzie scenariusz.

[Jun'ichi]

Poprzednia lokacja - Lokal "Tygrysi Pazur"

"Tygrys w klatce"
Misja D
Kubomi
7/15

Po wysłuchaniu Twojej odpowiedzi, Kintora cisnął resztką tytoniu w bok, trafiając przypadkowo jakiegoś szczura. Nie zatrzymał się i szedł dalej na przód, wpatrzony gdzieś w przestrzeń przed nim po czym przemówił przerywając krótką ciszę jaka nastała.
Zgadza się, wszystko co powiedziałaś to prawda. Ale jest jeszcze coś i to bardzo istotnego. Takie miejsca pozwalają nam uzależnić mieszkańców od nas. Przychodzą do nas, aklimatyzują się, chcą wracać do tego miejsca, odnajdują tam spokój, rozrywkę, ukojenie, czasami znajdują tam zajęcie które pozwala im przeżyć lub wykarmić rodzinę. Ale są też tacy, których zachowanie pozwala nam szantażować ich, wymagać pewnego wsparcia w zamian za to, że nie wydamy ich sekretów, tego że zdradzają żony, że biorą narkotyki, że biorą łapówki za co straciliby stanowiska. Jednym słowem, takie lokale pozwalają nam trzymać Shigashi za mordę i doić z niego tyle pieniędzy i wpływów ile tylko się da. Właśnie dlatego w rodzinie potrzebny jest ktoś taki jak ja, ktoś kto dostrzega dalsze możliwości rozwoju i właśnie dlatego tu jesteśmy. - mężczyzna nagle zatrzymał się przed dwupiętrowym, rozpadającym się budynkiem. Droga którą tu przyszliście prowadziła bezpośrednio do centrum (jeśli spojrzysz za siebie) jednak by tam dotrzeć, potrzeba około 15 minut marszu. Miejsce w którym się zatrzymaliście było rozwidleniem, które prowadziło na prawo i lewo pod ukosem od budynku (ten jest dość wąski z przodu i rozszerza się na tyłach).
Tu powstanie nowy lokal naszej rodziny. Będzie nieco różnił się od Tygrysiego Pazura i dlatego właśnie wybrałem do tej roboty Ciebie. Powiedzmy, że będzie to... test Twojego oddania rodzinie oraz test Twojej moralności. - przy tych słowach Kintora wyciągnął kolejny zwitek tytoniu i zapalił go patrząc w zamyśleniu na budynek. W tej chwili gdzieś w oknach dostrzegłaś szybki ruch, jakby coś przemknęło ale mogło to być też przewidzenie. Podobny ruch dostrzegłaś kątem oka w sąsiednich budynkach ale mógł być to kolejny szczur, kot lub po prostu wiatr hulający nocą po tym zadupiu.
W tej okolicy mieszka całkiem sporo biedoty. Przymierają głodem, często są chorzy, kradną i mordują byle dostać trochę ryżu i sake. Ale jest też tutaj sporo ślicznych kobiet i to z ich powodu tu jesteśmy. One będą główną atrakcją tego lokalu. - pierwszy raz Kintora spojrzał na Ciebie z pełną powagą, otwartymi w pełni oczami zmierzył Cię od stóp do głów i zatrzymał się w momencie, gdy wasze spojrzenia się spotkały. Sprawdzał reakcję, każdy najmniejszy nawet gest mógł mieć dla niego znaczenie.
Sprowadź mi z okolicy kilka ślicznotek. Ja w tym czasie zajmę się szczurami w środku. - teraz już odwrócił wzrok w stronę budynku i zaciągnął się mocno tytoniem. W następnej chwili zniknął zaś ze środka budynku nagle dobiegł Twoich uszu przeraźliwy krzyk, który momentalnie ucichł.

[Kubomi]

Słuchając słów Złotego Tygrysa, początkowo Kubomi zachowała spokój – nie była to wiedza tajemna dla niej, była koniec końców świadoma czym była Mafia i czym się zajmowała. Może była naiwna, ale nie aż tak. Gdy się tylko zatrzymali, wzrok białowłosej przeszedł po budynku, instynktownie skierował się w stronę ziemi, a po chwili ponownie się podniósł. Jednak dopiero się zaczynało…
Słysząc kolejne słowa Kintory, kuglarka poczuła się… słabo. Brwi uniosły się w zaskoczeniu, a w oczach szybko pojawił się strach. Instynktownie złapała się dłonią za dłoń, mocno ściskając, niedowierzając, jakie właśnie zadanie dostała. Wcześniej zajmowała się najwyżej zastraszaniem, ale nigdy… czymś takim. Czy mogła odmówić? Teoretycznie tak, ale to się skończy dla niej albo – co gorsza – jej dziadka tragicznie – a na to nie mogła pozwolić, nieważne co. Potrzebowała stałego napływu gotówki, a Mafie były w tym najlepsze, chyba… musi się wykazać, nie?
- J-Ja mam się tym zająć…? – zapytała cicho i słabo, dalej nie wierząc własnym uszom. Przełknęła głośno ślinę, kierując wzrok ku podłodze, gdy tylko spotkał się ze wzrokiem mężczyzny. – Z-Zajmę się tym… Tak, zajmę się. – mruknęła kolejne słowa, trochę przekonując samą siebie. Kiwnęła do siebie głową, niechętnie kierując się w stronę slumsowych ścieżek, spinając się, gdy usłyszała krzyk z budynku, gdzie poszedł Kintora.

[Jun'ichi]

"Tygrys w klatce"
Misja D
Kubomi
9/15

W odpowiedzi na Twoje zaskoczenie, mężczyzna skrzywił się delikatnie jednak trwało to na tyle krótko, że ciężko było stwierdzić czy było spowodowane faktycznie odpowiedzią czy może był to grymas towarzyszący szybkiemu przemieszczeniu się do budynku. Ostatecznie pozostałaś sama i musiałaś wypełnić powierzone zadanie, które z całą pewnością nie należało do łatwych pod względem moralnym. Pytanie było jedno - dlaczego akurat Ty? Dlaczego dziewczyna miała zająć się takim zadaniem? Czy dlatego, że mężczyźni wykonaliby je z większą ochotą, licząc na to że ugrają z tego interesu coś dla siebie w kwestii przyjemności? Było to wielce prawdopodobne, tak samo jak to że Twoje zaangażowanie mogło pokazać prawdziwe intencje oraz zaangażowanie w sprawy rodziny, która powinna być przez każdego członka stawiana ponad własną moralność oraz przekonania.
Po odejściu na kilkanaście metrów od budynku ujrzałaś kilka par oczu zerkających na Ciebie z różnych miejsc. Dzieci, dorośli, kobiety młode oraz stare, wszyscy przerażeni i skryci w "swoich" domach, które pełne dziur, z powybijanymi szybami oraz ledwie trzymającymi się drzwiami nie stanowiły ani dobrej ochrony przed napastnikami, ani też przed mroźnymi nocami jakie niejednokrotnie nawiedzały Shigashi. Widząc jak zbliżasz się w ich stronę, obserwatorzy starali się nieco schować, jakby myśleli że w tym miejscu umknie Ci jakikolwiek ruch. Budynków było mnóstwo, jeden obok drugiego, wszystkie piętrowe lub nawet dwupiętrowe co dawało opcję na to, że w środku znajdowało się więcej osób. W pewnym momencie kilkanaście metrów przed Tobą, środkiem ulicy z jednego budynku do drugiego przebiegło dziecko, na oko w wieku lat 8, może 10. Będąc na środku drogi przewróciło się jednak zanim zdążyło się rozpłakać, podbiegła do niego młoda kobieta odziana w brudne szmaty. Tym jednak co przykuło Twoją uwagę, była jej niesamowita uroda. Swoimi jasnymi oczami spojrzała w Twoją stronę i natychmiast zabrała dziecko by zacząć ucieczkę do miejsca z którego oboje wyszli. Była to jednak tylko jedna kobieta, zapewne jedna z wielu które znajdowały się w okolicy, które mogły być równie urodziwe, a może nie dorastały tej do pięt? O tym musiałaś przekonać się sama, rozpocząć swoje poszukiwania w domostwach oraz dosłownie zabieranie ich niczym przedmioty ze sobą, prosto do nowego nabytku swojej Rodziny, gdzie czekał je okrutny, bolesny i upokarzający los. POLOWANIE CZAS ZACZĄĆ

[Kubomi]

Zaczęło się… Kubomi czuła się źle z tym co miała zrobić, ale musiała. Musiała przeprowadzić polowanie, chcąc nie chcąc, jeśli liczyła się ze swoim i tych, których kocha życiem. Widziała już kobiety, które spełniały oczekiwania postawione przez Złotego Tygrysa – niechętnie sięgnęła po kunai, wyjmując ostrze, które… miało jej pomóc w przeprowadzeniu negocjacji.
Skierowała wzrok w kierunku uciekającej kobiety z dzieckiem, obierając ją za swój pierwszy cel – wzięła parasolkę w rękę i rzuciła nią z całej siły, tak by przeciąć jej lotem drogę ucieczki dziewczynie. Jednak zanim drewniany obiekt doleciał, wystawiła palce swojej dłoni tworząc z niej nici chakry, które podłączyły się do parasolki, której trzonek rozłożył się na cztery, pajęczate odnóża, każde zakończone ostrzem. Kukiełko-podobny twór miał przeciąć drogę ucieczki.
- Zatrzymaj się. – rzuciła kuglarka, starając się zabrzmieć stanowczo w swoim wewnętrznym przerażeniu tę całą sytuację. – To nic osobistego, ale… idziesz ze mną. Szukam takich jak Ty. – dodała, czego podkreśleniem był stukot mechanizmów, dobiegający z parasolko-kukiełki i zabłyśnięcie jej ostrzy w świetle księżyca. Ruszyła w kierunku przepięknej kobiety, szukając wzrokiem kogoś jeszcze innego, a przynajmniej wybierając już budynki, do których wejdzie. Na razie planowała doprowadzić tę kobietę, do przyszłego przybytku rodziny, skoro jest tuż nieopodal. Najwyżej za pomocą kukiełki ją unieruchomi, choć będzie uważała, aby zębowate żyletki po wewnętrznej stronie odnóży nie zrobiły krzywdy.

  Ukryty tekst

[Jun'ichi]

"Tygrys w klatce"
Misja D
Kubomi
11/15

Nie było czasu na zastanawianie się ani zbędne rozczulanie się nad byle biedotą - parasolka pomknęła przed siebie i dzięki podłączonym do niej niciom chakry, przecięła drogę pięknej kobiecie tuż przed drzwiami domostwa, w którym planowała się schować. Przerażona zatrzymała się nagle i upadła na siedząco, mocno ściskając w ramionach swoje dziecko, które zaczęło donośnie płakać. Kobieta odwróciła ku Tobie swoje przenikliwe spojrzenie i widziałaś w nim strach, wręcz błaganie o litość.
Proszę... on ma tylko mnie... - wyszeptała głaszcząc dziecko po głowie. Widząc ostrza lewitujące przy niej oraz kunai w Twojej dłoni, jej oczy zrobiły się wilgotne, zaś twarz czerwona... mimo to nadal była przepiękna.
W miejscu takim jak to, trudno o prywatność zaś każde wypowiedziane słowo mogło dotrzeć do niepowołanych uszu. Tak też było tym razem, bowiem w jednym ze strojących obok Ciebie domostw dało się słyszeć hałas, przewracanie jakiegoś mebla, a po chwili ktoś z całej siły kopnął od wewnątrz w drzwi wyjściowe które wyleciały i upadły płasko na ziemię mniej więcej w połowie drogi między Tobą, a zapłakaną kobietą.
Nic osobistego powiadasz? Niestety ale dla nas to będzie coś osobistego, dziwko! - brodaty mężczyzna o dość pewnej siebie ale również wściekłej minie wskazał na Ciebie palcem, jakby czuł się urażony tym co usłyszał.
Myślisz że możesz przyjść tutaj i zabierać nasze kobiety jak gdyby były Twoją własnością? W takim razie dowiesz się czym jest upokorzenie i zaznasz losu, który sama chciałaś jej zgotować! - po tych słowach zza jego pleców, z wnętrza budynku wyszło dwóch, przeciętnej postury mężczyzn o łysych głowach, w rękach dzierżyli grube deski pełne zardzewiałych gwoździ. Nie czekając ani chwili, ruszyli oni pędem w Twoją stronę. Tym zaś co ujrzałaś raptem przez krótką chwilę, a było bardzo istotne było wnętrze budynku z którego wyszli - w środku dostrzegłaś kilka dziewcząt, które odziane były w skąpe szmaty, podarte i poplamione. Na ich twarzach malował się równie wielki strach jak na tej, którą chciałaś zabrać pierwszą. Ściśnięte ze sobą jakby to miało je uchronić od krzywdy, patrzyły w stronę drzwi gdzie stali najpewniej ich oprawcy. Z jedną złapałaś krótki kontakt wzrokowy, w którym ona najpewniej dopatrywała się ratunku, który w rzeczywistości miał być jedynie kolejnym etapem jej cierpienia zwanego życiem w Shigashi no Kibu.

Odległość między Tobą a kobietą z dzieckiem - 15m
Marionetka-parasolka jest zaraz przy kobiecie z dzieckiem
Odległość od brodatego mężczyzny - 8m (1m za nim znajdują się otwarte drzwi do budynku gdzie siedzą dziewczęta)
Odległość od zbliżających się "ochroniarzy" - 5m i zmniejsza się. Zamierzali zaatakować równocześnie swoimi deskami, z dwóch stron aby dać Ci mniejsze pole do manewru.