Północe rejony Yusetsu

[Yami]

Misja Rangi B
Hikari
31/45

Słysząc słowa Yogańczyka białowłosy skinął głową. Trzymając lampę przed sobą postąpił krok w kierunku groty. Mimo, trudności związanej z plecakiem udało się w końcu wejść do środka. Temperatura powietrza mimo, że dopiero weszli do groty znacząco spadła. Powietrze również stało się wilgotne. Po pierwszym metrach ziemia pod stopami zamieniła się w litą skałę zaś na ścianach osadzały się kropelki wilgoci.
Pierwsze pomieszczenie składało się z niewielkiej owalnej groty. Nie licząc wejścia z którym przyszliście znajdowały się dwie odnogi. Sama jama miała około 1.9m wysokości. Komfortowe warunki jeśli jest się świadomym jakie panują warunki w grotach. Białowłosy przybliżył się do jednej ze ścian i przejechał po niej palcem ściągając z niej wilgoć. Badał wewnętrzną strukturę groty przez krótki czas.
- Lita skała. Nic wyjątkowego choć jeśli spojrzeć na to, że dopiero co weszliśmy nie dziwię się. Złoża znajdują się głębiej. Będziemy musieli zejść niżej.
Następnie zbliżył się do jednego i drugiego przejścia. W stronę każdego wyciągnął lampę i przyglądał się jak ukształtowane są przejścia. Wybrał to po lewej i postąpił jako pierwszy. Korytarz był szeroki tak więc mogliście iść obok siebie.
Następna grota składała się z dwóch kolejnych przejść jedna prowadziła ostro w dół zaś druga na wprost. Poza nieznacznie zmienionego kształtu niczym nie różniła się od poprzedniej. Efektem tego było westchnięcie chłopaka, który ponownie zaczął oceniać przejścia. Wybrał ostatecznie to, które schodziło pod ostrym kątem w dół. Dziura nie miała znacznych rozmiarów dlatego musieliście wskoczyć do niej jeden po drugim.
Będąc na dole trafiliście na korytarz, schodził on powoli w dół i zakręcał na prawo. Chodzenie wyprostowanym nie było już możliwe. Należało nieznacznie się schylić aby dotrzeć do kolejnej jamy. Ta była większa od dwóch pozostałych miała kształt przybliżony do elipsoidy i w szczytowym punkcie mogła mieć 3m wysokości. Odchodziły od niej cztery dodatkowe przejścia. Jedno tuż po waszej prawej, wąskie przejście przy suficie również po prawej stronie. Na wprost z lekka po prawej odchodziła trzecia droga. Zaś czwarta była ponownie dość ostrym zejściem w dół, które znajdowało się niemal na środku jaskini.
- Wciąż nic. - odparł chłopak, którego włosy pod wpływem światła lampy zyskały barwy złota. - pewnikiem zejście do niższych rejonów trochę potrwa.
Chłopak ocenił każdą z możliwych tras i wybrał tą, która odchodziła od razu na prawo. Okazało się, że korytarz prowadził po szerokiej spierali do kolejnej jamy pod tą, w której przed chwilą byliście. Od samego korytarza odchodziła jeszcze jedna droga na prawo lecz białowłosy wybrał podróż naprzód. Jama łączyła się z tą nad wami przejściem, który znajdował się po środku. Z samej jamy odchodziły jeszcze dwie drogi. Jedna na wprost druga na lewo. Skały w tym miejscu zaczynały zmieniać kolory. Sprawne oko geologa (o ile można było tak nazwać młodzieńca) oceniło, że znajduje się tutaj Kalcyt. Jednak szybko powiedział, że jest to dość powszechny składnik.
Dalsza podróż trwała z kolejnych 20 min. Kolejne groty:

• Owalny kształt. 3 wyjścia. Wybrano pierwszą trasę na prawo.
• Podłużny. 2 dodatkowe wyjścia. Zejście blisko wejścia ku dołowi.
• Mała grota z 2 wyjściami. Wybrano najbliższe po prawej.
• Grota z wnęką w suficie. Brak przejścia. Powrót do poprzedniej i wybranie drogi na wprost.

Przez całą drogę system jaskiń się zmieniał. Niemożliwa była podróż obok siebie, ktoś musiał iść przodem. Posiadając lampę białowłosy oświetlał drogę i ostrzegał Hikariego aby nie rozbił sobie głowy o skałę. W grocie panował ziąb. Dotarli jednak do trochę obszerniejszej jaskini. Zdawała się być podobna do innych lecz chłopak powiedział jedno słowo "Bingo". Zbliżył się do jednej ze ścian wyjął z torby mały oskard i wbił go w ścianę. Następnie nacisnął na trzonek odłupując kawałek ściany, z niej potoczył się zielonkawy kamień.
- Niedługo będziemy wracać na powierzchnię. Sprawdźmy jeszcze z dwie groty.

[Hikari]

Odnalezienie jaskini to dopiero początek ich prawdziwej misji, czyli dowiedzenia się czy te miejsce posiada jakieś złoża złota. Hikari ruszył jako drugi przy okazji pilnując ich pleców, oraz swojej głowy aby w nic nie przywalić. Wewnątrz było jak dla niego dość nisko, tylko w niewielkiej owalnej grocie mógł się w pełni wyprostować, chociaż nie narzekał. Jeszcze nie ten wiek, aby plecy w krzyżu łupały przy takim podróżowaniu. Wszędzie gdzie się nie rozejrzysz tam była lita skała, a na ścianach osadzały się kropelki wilgoci. Czyżby w pobliżu był jakiś zbiornik wodny? Nawet jeżeli to nie ma co liczyć na żadne gorące źródła, temperatura porównując do tej na zewnątrz lekko opadła. Na stwierdzenie, że muszą zejść niżej Terumi kiwnął głową i dał białowłosemu wybierać kolejne ścieżki. Wyglądało jakby nie liczył tylko na szczęście, ale rzeczywiście znał się na swojej pracy, a takiemu lepiej nie przeszkadzać jeżeli jesteśmy amatorami. Ostatecznie wybrał ścieżkę w lewo, gdzie mogli podróżować ramię w ramię.
- Tak z ciekawości zapytam, po czym poznajesz odpowiednią ścieżkę?
Wykorzystał spokojniejszy odcinek drogi, starając się nie mówić zbyt głośno aby nie nieść echa. Całkowite się tego pozbycie było niemożliwe, ale wolał posiadać możliwość słyszenia dźwięków i ewentualnej reakcji na nie. Nawet jeżeli nic nie nadchodziło. Nie mógł pozbyć się złego uczucia, aczkolwiek mogło ono pochodzić od ostatnich negatywnych przeżyć. Niedaleko później ponownie zmuszeni byli wybierać, a raczej jego zleceniodawca. Tym razem była to dziura zmuszająca ich do schodzenia w dół, a tam niespodzianka! Kolejny korytarz, prowadzący do następnej jamy z czterema dodatkowymi przejściami. Jako iż nic tutaj nie znaleźli Tadaoshi ponownie musiał wykorzystać swoją nabytą wiedzę połączoną z umiejętnością obserwacji.
- Jak nie złoto to może chociaż jakiś dawno ukryty skarb znajdziemy, jak ktoś tutaj coś schował to wątpię aby zostało to szybko odnalezione.
Zażartował sobie Yogańczyk lekko, dla polepszenia nastroju specjalisty od złóż, którego ma chronić. Szczęśliwy klient to kieszeń pełna jak to powiadają. Samemu nie przejmował się tak bardzo wynikiem wyprawy, chociaż był nim oczywiście zainteresowany. Nawet jeżeli podróż pod ziemią zdawał się ciągnąć w nieskończoność, to wciąż nie narzekał. Sam się zgodził na to zlecenie, ale nagle usłyszał słowo znaczące sukces. Natychmiast to przyciągnęło uwagę Hikariego, który lekko pocierał swoje dłonie o siebie zapewniając im więcej ciepła. Owszem był ubrany nie najgorzej, ale tutaj panował ziąb. Musiał jakoś to odczuwać, tak samo amplitudę pomiędzy powierzchnią. Mimo to przyglądał się jak białowłosy wyciągnął z torby narzędzie, którego nazwy nawet nie zna, a następnie wbił go w ścianę odłupując jej kawałek. Stamtąd potoczył się zielonkawy kamień. Terumi natychmiast przypomniał sobie myśli jeszcze z karczmy, na temat zawłaszczenia złota dla wioski. Taka perspektywa korciła, dzięki temu nie tylko zyskałby szybko szacunek u lidera to również mógłby znacząco poprawić tam gospodarkę. Z drugiej strony właśnie to przyciągnęło by uwagę wszystkich sąsiadów stwarzając nowe zagrożenia. Z rozmyśleń wyciągnęły go kolejne słowa towarzysza.
- Tak więc prowadź, jak widać przynosi to doskonałe efekty.
Poza tym, nie widział nigdy w pieniądzach nic wyjątkowego. W porównaniu do amuletów, które musiały być jedyne w swoim rodzaju, chociaż jeszcze nie znał ich pochodzenia. Przypominając sobie o ich istnieniu nagle Yogańczyk uzmysłowił sobie, że nie posiada jednego z nich. Tego niedawno zdobytego, tylko pytanie kiedy go zgubił? Może zostawił gdzieś w domu? Ktoś go odzyskał niepostrzeżenie dla mafii? Tego jeszcze nie wiedział, ale się niedługo dowie. Tymczasem postanowił nie zatrzymywać eksploracji, a skupić się na ochronie swojego zleceniodawcy.

[Yami]

Misja Rangi B
Hikari
33/45

Na pierwsze pytanie chłopak odpowiedział bardzo krótko. Była jednak wystarczająca aby Hikari mógł poznać sposób chłopaka.
- Kolor, wzory, tekstura.
Obserwując jaskinie chłopak mocno skupił się na wykonywanej pracy. Dlatego pytania Yogańczyka były dość szybko "odbębnione. Kolejne pytanie poświęcone ukrytym skarbom zostały spławione krótkim "wątpię".

Chłopak podniósł się i schował zielony kamień do poły płaszcza. Oskard schował do z powrotem do plecaka. Tak niewiele brakowało aby zakończyć podróż po jaskiniach i skończyć rozdział bycia grotołazem. Białowłosy wyciągnął lampę przed siebie i skierował się w stronę kolejnego przejścia, które ostro skręcało na prawo. Dodatkowo przejście było wąskie dlatego musiał iść przodem. Chłopak wszedł w zakręt i jedyne co mógł dostrzec rokujący Ninja to końcówkę plecaka. Była to ostatnia rzecz jaką mógł dostrzec.
W ułamku chwili, po krótkim "Chu" nastała ciemność. Zaś po tunelu rozbrzmiał echem szybki tupot, po chwili zaś dźwięk poślizgu.
Przy ewentualnej próbie pochwycenia chłopaka jedyne co pozostaje w ręku Yogańczyka to plecak, który zaciążył mu w dłoniach.
- Wiesz... to nic osobistego ale praca to praca.
Głos białowłosego potoczył się po ścianach tuneli. Odbijając się od ciasnych pomieszczeń chłopak mógł mieć wrażenie, że dochodził on z każdej strony. Mimo doskonale wyostrzonych zmysłów operacja w takim otoczeniu dodatkowo w czystej ciemności jest niemal niemożliwa.
- Trochę zajmie mi przedostanie się na powierzchnię... Po tym czasie... wyślę gołębia do Shigashi... Dobrze odgrywałem swoją rolę? Mówi się, że im bardziej absurdalna historia tym prędzej w nią uwierzyć.

  Ukryty tekst

[Hikari]

Jedna pułapka za drugą, mafia Shigashi robiła dosłownie wszystko aby Hikari ich znienawidził jeszcze bardziej. Obecnie byli odpowiedzialni za bardzo wiele zła w jego życiu. Zdecydowanie postanowił, że nie odpuści im tego płazem. Wiedział jak niegodziwymi ludźmi oni byli, a z takimi postanowił walczyć. Został jednak obecnie zupełnie sam z plecakiem w rękach gdy chciał złapać białowłosego po zorientowaniu się w sytuacji. Było jednak zbyt późno, teraz mógł jedynie nadsłuchiwać jego uciekającego głosu. Prawdę mówiąc nie chciało mu się nawet odpowiadać, bo po prostu trafił w dobrym momencie z tym zleceniem. Kiedy Terumi chciał uwierzyć, że ktoś mu daje jakieś zadanie aby tylko uciec myślami od ostatnich problemów. Skoro one jednak nie dają mu spokoju to trzeba będzie się z nimi zmierzyć, do tego jednak potrzebuje sojuszników. Walka z taką organizacją rządzącą miastem kupieckim samotna była skazana na porażkę, dodatkowo potrzebował się jeszcze sam wzmocnić. Zanim jednak do tego dojdzie musiał pomyśleć nad jakimś sposobem wydostania się stąd. O ile plecak mu zostawiony nie posiadał notek wybuchowych, przysłuchiwał się ewentualnemu dźwiękowi gotów rzucić go jak najdalej od siebie i uciekać w drugą stronę. Ostatecznie sam by tak zrobił chcąc kogoś zabić, a wróg niech myśli iż mu się udało.
W pierwszym momencie kiedy był bezpieczny musiał wykombinować sobie jakieś źródło światła, nawet jeżeli tymczasowe. Wpierw Yogańczyk zaczął podsumowywać posiadane przy sobie przydatne rzeczy, zdejmując z pleców swój własny nowo zakupiony plecak. Musiał działać po ciemku, ale zdecydowanie był w stanie odnaleźć potrzebne mu tymczasowo rzeczy. Pierwszym wyjętym przedmiotem był metalowy chwytak z zestawu do gotowania. Miał posłużyć jako przedłużka do trzymania jakiegokolwiek źródła ognia. Następny był bandaż, którym owinął końcówkę pręta za który miał on sam trzymać, aby się nie oparzyć od ciepła. Nadmiar jego nabił na koniec i polał lekko posiadanym przy sobie sake, aby podtrzymało chociaż chwilę ogień. Chwilę tę wykorzystał, aby zobaczyć co zostawił mu tak zwany Tadaoshi, chociaż to z pewnością zmyślone imię. Wyjmował wszystko po kolei przeglądając co może mu się przydać, a co powinien tutaj zostawić. Oczywiście jeżeli nie było żadnego zagrożenia dodatkowego, którym musiał się obecnie zająć. Gdyby zabrakło mu źródła światła poświęcił jeden z swoich małych zwojów do tego, a jeżeli wylany wcześniej alkohol zaszkodził nie powtarzał już tego tym razem. Płomień wytwarzał za pomocą swojej bardzo prostej techniki, która teoretycznie służyła do rozpalania ogniska, ale tutaj również się zda nie czyniąc mu samemu żadnej krzywdy. W razie czego też zachowywał przy jej wykonywaniu bezpieczny dystans.

  Ukryty tekst

[Yami]

Misja Rangi B
Hikari
35/45

Całe zlecenie, podróż, atak bandytów. Wszystko to okazało się być wymysłem białowłosego, który wypełniał swoje zadanie dla Shigashi, dla jednej z rodzin, którym Yogańczyk upuścił krwi. Zaciągnięcie go w odosobnione miejsce gdzie następnie będzie mógł zakończyć powierzoną mu pracę. Wykorzystując zdobytą o nim wiedzę wybrał jedną z najgorszych możliwych lokacji. Wysokopoziomowe techniki Katonu w ciasnych pomieszczeniach mogą stać się obosiecznym mieczem, szczególnie w ciemności, którą otoczony był Hikari. Dodatkowo ograniczały mobilność chłopaka.
Nie wiedział gdzie aktualnie znajdował się jego przeciwnik ani jakimi umiejętnościami dysponował. On z kolei miał lepszy podgląd na większą część jego zdolności. Akoraito był na gorszej pozycji i pomimo mroków jakie panowały w jaskini zachował spokój. Pozostawiony plecak nie wydawał żadnego dźwięku. Mógł więc wstępnie odrzucić założenie, że znajdują się tam jakieś notki wybuchowe. Jednak teraz miał inny problem, który musiał rozwiązać. Jak wrócić na powierzchnię w ciemnościach. Nie posiadał on pamięci fotograficznej aby z zamkniętymi oczami wydostać się stąd w jednym kawałku. Zdjął plecak aby zebrać w jednym miejscu potrzebne składniki do stworzenia prowizorycznej pochodni. W między czasie poczuł silniejszy wstrząs. Nieprzyjemny dźwięk ocierania się głazów między sobą rozszedł się po jaskini. Młodzieniec poczuł również jak skały pod nim zadrżały złowrogo lecz nie stało się nic co mogłoby zagrażać życiu.
Przygotowaną pochodnię polał sake. Alkohol niskoprocentowy nie pali się tak chętnie jak czysty spirytus bądź whisky. W aktualnym stanie pochodnia nabrała wilgoci zmniejszając szansę na jej zapalenie. Yogańćzyk mógł nie zdawać sobie sprawy z tego co zrobił i kiedy wykonał technikę i posłał silniejszy płomień pochodnia po chwili zajęła się ogniem. Nie jest wiedzą powszechną, że to para powoduje zapłon. Gwałtowne podgrzanie pochodni nasączonej sake sprawiło wzrost wydzielanej pary alkoholu, która zapłonęła. Hikari ponownie zyskał odebrany mu wzrok. Kolejną rzeczą było sprawdzenie zawartości plecaka.
Zbliżył się do niego, odpiął guzik i rozchylił materiał dając mu podgląd na środek. Tam jednak dostrzegł coś niespodziewanego. Poza podstawowymi przyborami takimi jak oskard, saperka, bukłak, hubka krzesiwo, oraz kilka drobniejszych przyrządów plecak był od środka wzmocniony bambusowymi listewkami. Dlatego plecak wydawał się być wypełniony i ciężki, w rzeczywistości nie znajdowało się w nim wiele rzeczy a jego waga również nie powodowała zmęczenia mięśni.

  Ukryty tekst

[Hikari]

Hikari zupełnie nie zdawał sobie sprawy, że to para spowodowała zapłonięcie pochodni. W jego oczach zrobił to ogień, nie jest typem naukowca analizującym takie reakcje. Miał szczęście, bo pewnie krzesiwem byłoby to niemożliwe po polaniu sake. Pytanie tylko na jak długo wystarczy prowizoryczna pochodnia, w tym przypadku lepiej było nie tracić czasu z względu na nikłe posiadane zapasy, a także niedawny wstrząs będący prawdopodobnie oznaką zwiększających się kłopotów. Przyjdzie czas na zajęcie się tym. Podstawą jednak było zachowanie spokoju, wpadnięcie w panikę było tym na czym zależało jego przeciwnikowi. Nie oznaczało to, że się guzdrał, wszystkie czynności Terumi wykonywał sprawnie, jedna za drugą. Nim którąś dokończył miał już pomysł czym się zająć dalej, a po odzyskaniu swojego podstawowego zmysłu wzroku natychmiast zaczął przeglądać zawartość do plecaka. Przyniosło to tylko zawód, bo jedyną przydatną rzeczą mógł być bukłak na wypadek skończenia się jego zapasów zakupionych na podróż. Pozostało tylko pozbierać po sobie teraz rzeczy i ruszyć ku wyjściu pośpiesznym krokiem, ale nie zbyt szybkim. Musiał być w stanie zareagować na wszystkie stalagmity oraz stalaktyty czy inne przeszkody. Nie mógł wykluczyć również założonych po drodze pułapek w postaci notek wybuchowych, nawet takich z przyczepioną stalową żyłką powodującą detonację.
Yogańczyk nie ruszył jednak do przodu w pościg polującego na niego shinobiego. W grocie, gdzie znaleźli zielonkawy kamień skręcili w kierunku kolejnego tunelu, dlatego cofnął się do niej uznając iż najbezpieczniejszą trasą będzie odtworzenie tej którą przybył. Oczywiście nie posiadał pamięci wzrokowej, aczkolwiek nie mógł na swoją narzekać. Powinien zapamiętać charakterystyczne miejsca, a teraz w pojedynkę przebywać je wszystkie szybszym tempem. Pierwszym celem było wrócenie do małej groty z dwoma wyjściami, z którego jedno prowadziło do groty z wnęką w suficie. Teraz pozostało tylko mieć nadzieję, że żadne wejście nie zostało zawalone przez tak zwanego Tadaoshiego. W obecnym miejscu nie mógł skorzystać z swojej podstawowej techniki dotonu do poruszania się pod ziemią, wszędzie otaczała go lita skała. Musiałby się przez nią przebić licząc na szczęście aby trafić w miększe podłoże. To mogłoby zbyt bardzo naruszyć obecną strukturę jaskiń. Hikari jednak nie widział siebie na przegranej pozycji, nawet w przypadku ataku wroga. Owszem wiedzieli iż doskonale posługuje się żywiołem ognia, który jest jak najbardziej tutaj ograniczony. Posiada jednak w zapasie kilka więcej ukrytych ruchów.

[Yami]

Misja Rangi B
Hikari
37/45

Hikari rozpoczął podróż ku wyjściu jaskini porzucając próbę pochwycenia mężczyzny, który zaczaił się na jego życie. Teraz jednak kiedy uzyskał dostęp do światła sprawa miała się jednak inaczej. Nie musiał martwić odnajdywaniem drogi gdyż teraz przyszło mu to równie łatwo co zejście w głębsze rejony jaskini. Lita skała z jakiej zbudowana była jaskinia sprawiała, że użycie podstawowych technik dotonu nie było możliwe. Pozostawała więc piesza wędrówka. Chłopak nie śpieszył się. Postanowił oceniać każdy ruch i dźwięk aby nie dać się złapać w jakąkolwiek technikę. Przez całą drogę nie usłyszał żadnego dźwięku, który po jaskiniach powinien roznosić się głośno i wyraźnie. Przy zapewnieniach Białowłosego o powrocie na powierzchnię brak jakichkolwiek dźwięków był niepokojący, zwłaszcza przy dobrych słuchu Hikariego, który wzmocniony był przy pomocy fal dźwiękowych odbijających się od ścian jaskini.
Korytarz, który prowadził do wcześniejszej groty całego kompleksu był wąski. To właśnie w tym miejscu z litej skały wydobyły się dwie ściany, który zamknęły go w środku nie tylko blokując jego trasę ale również odcinając go od zasobów świeżego powietrza, która teraz łapczywie była pożerana przez pochodnię. Nie posiadał zbyt wiele czasu aby umknąć pierwszej pułapce.

  Ukryty tekst

[Hikari]

Hikari może nie wykorzystywał swojej całej szybkości, ale jednak trochę też nie spacerował sobie na wakacjach. Przyjął przynajmniej pośpieszne tempo, na tyle aby móc uniknąć uderzenia w głowę, potknięcia się czy jakiejś pułapki. Może źródło światła nie było idealne, ale miał dość wyostrzone zmysły aby pozwolić sobie na coś więcej niż wędrówkę. To jednak nie miało większego znaczenia, bo nagle przed nosem z litej skały wydobyły się dwie ziemne ściany na które nawet przy swojej szybkości nie mógł jakkolwiek zareagować. Został zamknięty w pułapce. Najgorsze w tym wydawało się odcięcie od powietrza, a wiele czasu nie posiadał na wymyślenie jakiegoś lepszego czasu. Dodatkowo ten pomniejszała paląca się pochodnia.
Terumi nawet przez sekundę nie pomyślał o próbie przebicia się siłowego. Wiedział, że to nie jest jego mocna strona, ale potrafi sobie ją wynagrodzić w inny sposób. Za pomocą technik wspomaganych chakrą, gdzie miał pełen wachlarz możliwości. Mógł wybierać pomiędzy trzema, z czego jedna była ulubioną kartą atutową. Użycie jej tutaj niestety zawaliłoby wszystko, więc natychmiast ją odrzucił. Pozostało tylko wodne ostrze, a także mniejsza wersja wielkiej ognistej kuli. Bał się skorzystać z suitonu, naruszał tutaj strukturę jaskini, a zawalenie jej skończyłoby się dla niego tragicznie. Po wybraniu swojej opcji szybko odskoczył w tył następnie odkładając pochodnię na czas złożenia pieczęci tygrysa. W międzyczasie nabrał powietrza w płuca, a ono w płucach wymieszało się z chakrą wytworzoną z organizmu przechodząc przez amulet, który ją wzmacniał. Czuł się z tym czerwonym kamieniem o wiele bardziej związany niżeli z jego zielonym bratem, tak więc potrafił przeżyć stratę mając poważniejsze kłopoty. Nie czekając wypuścił z siebie trzy kule ognia mając nadzieję zniszczyć stojącą mu wcześniej ziemną ścianę. Były wycelowane tak, aby cały się zmieścił w przejściu przez nie stworzonym. W przypadku powodzenia szybko zebrał wcześniej stworzoną pochodnię i zaczął tym razem już większym tempem, ale wciąż aby nie dać się zabić bez reakcji czy od uderzenia w coś głową zaczął uciekać na powierzchnię. Pierwszym celem była mała grota z dwoma wyjściami. Aby tam dojść, musiał jednak pokonać pewien kawałek systemu jaskiń, ważne było też nie zabłądzić. Gdyby ogień uniemożliwiał wydostanie się bez wielkich ran był gotów przygasić go podstawową Mizurappą.

  Ukryty tekst

[Yami]

Misja Rangi B
Hikari
39/45

Hikari nie miał wielu czasu aby podjąć najlepszą możliwą w tej chwili decyzję. Sytuacja i brak czasu wywarł odpowiednio silny wpływ na niekoniecznie właściwą decyzję. Kiedy tylko został zamknięty wewnątrz korytarza oparł się plecami do jednej ściany składając pojedynczą pieczęć tygrysa i wystrzelił w stronę ściany, która zagradzała mu drogę, kul ognia przypominających pyski smoków. Gdy te tylko opuściły ciało Hikariego momentalnie nagrzały powietrze w zamkniętym pomieszczeniu. Głowy smoka wbiły się w ścianę, która roztrzaskała się za sprawą potężnej siły i niesamowicie gęsto upakowanej chakry Katonu. Kawałki skał powędrowały w każdą stronę, również w Yogańczyka, który doświadczył płytkich ran ciętych. Nie było to jednak nic zagrażającego zdrowiu.
Kule po przebiciu się przez pierwszą ze ścian uderzyły w litą skałę. Grota zadrżała od potężnego uderzenia. Kule ognia nie przybiły się jednak dalej. Ogrzały jednak znacząco otoczenie za sprawą którego Hikari zaczął czuć kolejne spływające krople potu po jego ciele. Alkohol, którym polał Hikari pochodnię już przestał się palić. Teraz ogień trawił bandaż, a trawił go ze znaczną prędkością. Wciągu minuty dwóch, mógł stracić swoje źródło światła.
Nie było to jednak jedyne zmartwienie Młodziana. Grota ponownie zaczęła się trząść. Nie mógł to jednać być efekt wykonanej przed chwilą techniki. Musiał być to wpływ osób trzecich. Osób, które nie chciały aby chłopak kiedykolwiek wydostał się na zewnątrz. Kolejne odłamki sufitu i skał zaczynały zarywać się. Czas naglił a coś co uznawał początkowo za oderwanie myśli od Inosi zaczęło stanowić dla niego śmiertelne zagrożenie.

  Ukryty tekst

[/quote]

[Hikari]

Jak to zwykle bywało Terumi nie miał łatwego zadania, jego życie raz po raz znajdowało się w zagrożeniu. Wiele razy był na granicy śmierci, ale wychodził z tego zwycięsko, właśnie dzięki umiejętności w przypadku radzenia sobie z różnymi przeciwnościami losu. Czy tym razem będzie podobnie? Tego nie wiedział, ale na wyzwanie samo zaczął się uśmiechać co mogłoby być zupełnie nielogiczne. Po złożeniu jednej pieczęci tygrysa i rozwaleniu ściany na drobne kawałki kilkoma oberwał mając parę płytkich przecięć na skórze i ubraniach. Dopiero co je kupił, a znowu będzie musiał zainwestować. Rany nie zagrażały jakkolwiek jego zdrowiu więc postanowił je olać, a wraz z uzyskaną wolnością postanowił uciekać z jaskini. Nie miał teraz czasu na podmienienie bandaża, mimo iż alkohol się wyczerpywał, bo zanim nawet wydostał się z rozwalonej kopuły cała grota ponownie zaczęła się trząść. Wiedział, że oznacza to tylko kłopoty, na które nie wystarczy mu szybko uciekać.
Hikari w tym przypadku widział tylko jedną możliwość i natychmiastowo rzucił pochodnię w przód samemu składając pieczęci jego klanowego jutsu. Przy ostatniej powinien zatrzymać się w miejscu wylądowania prowizorycznego kończącego się źródła światła nabierając w sobie głębokiego wdechu, a zaraz wypuszczając lawę na ściany oraz sufit, aby szybko zastygła i zapewniła dodatkowe wzmocnienie. Gdy tylko płyn opuścił jego ciało zaczął korzystać tym razem z swojego reberu, aby wytworzyć z gumy słupy mające wesprzeć konstrukcję. Posiadał niesamowicie mało czasu, pytanie było czy zdąży wykonać to wszystko w odpowiednim czasie, ale powinien zabezpieczyć przynajmniej część korytarza gdzie zostałby zamknięty. W najgorszym wypadku, najlepszym natomiast dzięki temu strop wytrzymałby aby uciekł poza miejsce zawalające się. W tym momencie nie miał czasu myśleć o niczym innym jak przeżyciu, ale ostatecznie poczuł adrenalinę, która wywołała u niego uśmiech. Widział szansę na rozwój, zobaczenia swoich braków i szukania rozwiązań na następny raz. Nigdy więcej nikomu nie pozwoli założyć na siebie pułapki.

  Ukryty tekst

[Yami]

Misja Rangi B
Hikari
41/45

Wszystko się trzęsło. Ściany pod naporem sił zaczynały się kruszyć. Korytarz zaczęły żłobić kolejne długie pęknięcia. Jaskinia była bliska runięcia na głowę Hikariego. Echo spadających głazów przebijających niektóre z warstw skalnych niosło się przez wszystkie korytarze. Chłopak nie był nawet w połowie drogi a światło pochodni dogorywało. Mógł albo biec w szaleńczym tempie licząc na łut szczęścia albo zabezpieczyć aktualną swoją pozycję.
Wybrał to drugie.
Gęsta lawa wystrzeliła z jego warg oblewając sufit korytarza, w którym się znajdował. W pomieszczeniu zrobiło się momentalnie gorąco. Twór gęsty niczym syrop przykleił się do ścian i powoli zaczął spływać ku dołowi. Ilość emitowanego ciepłą była olbrzymia jednak zapewniała jeszcze inną rzecz. Znaczącą porcję światła, która pozwoliła Hikariemu ocenić stan prac i to czy uda mu się wyjść z tego cało. Magma zaczęła jednak szybko zastygać. Jednak ilość wygenerowanego przez nią ciepła wciąż pozostawała w jaskini. Najważniejsze to możliwość dalszego wzmocnienia korytarza gumowymi podporami.
Ilość wygenerowanego ciepłą sprawiła, że Hikari czuł, jak jego oddech przyspiesza się a po ciele pot zaczął płynąć obficie. Wszystko dookoła niego zaczęło się walić więc nie miał aż tyle czasu aby zająć się własnym ciałem. Kamienie zaczęły spadać do wąskiego przesmyku. Głazy miażdżyły sklepienie i wpadały do kolejnych rejonów jaskiń. Każda grota systemu jaskiń przestawała istnieć za wyjątkiem jednego małego fragmentu wzmocnionego przez Hikariego. Jego wzmocnienia nie były jednak idealne. W wielu miejscach pojawiły się liczne pęknięcia. Wytrzymały one jednak pod naporem sił.

Jedyne co było pewne to to, że był teraz uwięziony wewnątrz groty. W liczącym kilka metrów korytarzu o szerokości półtora metra i zbliżonej wysokości. Każdy koniec zawalony był głazami różnych rozmiarów...

  Ukryty tekst

[Hikari]

Terumi tymczasowo sobie poradził z problemem jakim była zawalająca się jaskinia, chociaż musiał się trochę nakombinować. Lawa, którą wypluł na sufit oraz ściany wyemitowała dużą ilość ciepła, szczególnie iż został zamknięty z obu stron. Dobrze, że miała właściwości szybkoschnące, bo w moment przy normalnej mógłby się tutaj zagotować. Obecnie już było gorąco, po ciele zaczął obficie spływać pot, jednak wciąż musiał się zająć pełnym zapewnieniem bezpieczeństwa. Gumowe podpory mające podtrzymać pękający sufit. Gdy drżenie ustało Hikari chwilę odsapnął próbując powoli ustabilizować oddech. Lekko się schylił opierając dłonie na kolanach i przeglądając się po stworzonym przez siebie bunkrze. Korytarz nie był w idealnym stanie, miał półtorej metra szerokości i wysokości. Teraz musiał tylko wykombinować jak się wydostać z tego gówna jeszcze raz zanim skończy mu się powietrze.
Obecnie mógł tylko zgadywać jak daleko sięgały tutejsze zniszczenia. Nie mógł to być zawalony cały system jaskiń, bo wcześniej spotkany białowłosy popełniłby samobójstwo. Niemożliwe było powrócenie tak szybko na powierzchnię. Jeszcze niedawno musiał znajdować się w okolicy tworząc kopułę ziemną dookoła niego, albo gdzieś blisko znajdowało się drugie wyjście wcześniej przez niego przygotowane. Próbował znaleźć jakieś rozwiązanie z tej sytuacji, ale nic nie przychodziło mu początkowo do głowy. Wpierw jednak postanowił się uspokoić i napić wody, aby ugasić swoje pragnienie. Yogańczyk nie mógł uznawać tego miejsca za bezpieczne, może nikt nie był w stanie go zaatakować, ale pozostając tutaj skazywał się na śmierć po wykończeniu zapasów. Z drugiej strony, miał jakąkolwiek opcję ucieczki? Jedyna technika mogąca mu pomóc z przedostaniem się przez zawalisko oznaczała również zapewne jego śmierć. Chakry również nie posiadał nielimitowanej, a przydałaby się obecnie taka taryfa. Kiedy jego morale upadały, poczuł trochę świeższego powietrza. Gdzieś musiało się znajdować wyjście, był tego pewien. Wpierw spróbował odszukać w którą stronę łatwiej byłoby mu się przebić, jakiejś wskazówki gdzie było bliżej wyjście. Chociaż może to niespodziewane wpierw postanowił wykorzystać trochę siły swoich mięśni. Może nie była ona olbrzymia, ale wciąż powinien pozbyć się chociaż kilkanaście głazów aby być w stanie lepiej ocenić sytuację, zrobić sobie trochę więcej przestrzeni. Uważał czy żaden na niego nie zaczyna spadać, będąc gotów do ewentualnego uniku. Gdyby to nie przenosiło żadnych efektów postanowił lekko ochłodzić tutejszą atmosferę i wspomóc siebie wodną techniką, którą mógł później wykorzystać w razie niepowodzenia do bardziej ryzykownego ruchu. Wpierw trochę się odsunął od ściany i wybrał takie miejsce, aby żadna jego gumowa podpora nie oberwała po drodze. Po złożeniu pieczęci barana i tupnięciu stopą w podłodze powstało pęknięcie z którego buchnął strumień wody mogący przeciąć wiele na swojej drodze. Gdyby to zagroziło jego bezpieczeństwu za pomocą reberu wypluł z siebie wapno, które miało zmieszać się z powstałą wodą, a następnie wzmocnić sufit.

  Ukryty tekst

[Yami]

Misja Rangi B
Hikari
43/45

Sytuacja nie należała do tych przyjemnych. Wyglądało na to, że młodzian nie był w pełni przygotowany do takich sytuacji. Wynikać mogło to z wielu czynników. Pierwszym i najważniejszym był brak większej ilości tunelów, jaskiń i potrzeb ich eksploracji. Większość czynności jakie podejmował jako ninja miały miejsce na stałym lądzie w blasku księżyca bądź słońca.
Teraz jednak był w środowisku, który najbardziej odpowiadał jego oponentowi. W całości otoczony litą skałą.
Zamkniecie w niewielkim korytarzu zmusiło go do pracy nie tylko głową ale również i mięśniami. Jeden z korytarzy prowadzący do głównego wejścia był zawalony głazami, różnych rozmiarów. Rozpoczął więc od przerzucania drobniejszych skał w kierunku korytarza pozwalając na stworzenie niewielkiego korytarzyku do poprzedniej sali. Wymagało to jednak przeczołgania się. Jednak na drodze stanęła dość sporych rozmiarów głaz. Hikari musiał więc wycofać się i znaleźć inną metodę. Wykorzystał do tego jedną z technik wodnych. Zbierając z wód gruntowych wodę posłał ją w kierunku korytarza. Część kamieni pod naporem wodnego ostrza została przecięta i potoczyła się do twoich nóg. Sporych rozmiarów głaz, który stawał na twojej drodze do jednej z sal został częściowo ucięty. To pozwalało na wyjęcie go przy pomocy siły. Cała praca jednak wymagała czasu oraz sił. Sił, które powoli umykały.
Udało się jednak dostać do gruzowisk jednej z sal. Głazy leżały wszędzie lecz byłeś w stanie przeciskać się między nimi. Korytarze do kolejnych sal jednak również była zablokowana przez głazy. Nie była to jedyna przeszkoda Hikariego. Pochodnia właśnie oddała swój ostatni płomień.

Hikari: czujesz wstępne zmęczenie organizmu.

  Ukryty tekst

[Hikari]

Walka z głazami była dość męczącym zajęciem, co Hikari zaczął odczuwać wraz z połączeniem używania chakry. Nie narzekał na swoją wytrzymałość, to jednak każdy posiadał swoje granice, podobnie jak i on. Musiał pracować, czołgać się i przeciskać między przeszkodami, aby dojść do jednej z wcześniejszych sal. Tutaj zastał kolejne korytarze, które były zablokowane przez głazy. Musiał w tym wybrać ten odpowiedni, ale zanim mógł jakkolwiek przemyśleć dalsze postępowanie jego pochodnia zgasła. To był najlepszy znak, że pora na chwilę przerwy. Poza tym odczuwał już głód, więc postanowił wykorzystać chwilę spokoju. Najpierw zdjął plecak i wyszukał w nim na oślep bandaża, który wymienił na pochodni. Ponownie oblał go sake, którego nie marnował tym razem do zaspokojenia swojego pragnienia i podpalił go za pomocą najprostszej techniki żywiołu ognia jaką tylko posiadał w arsenale. Ponownie nie zdawał sobie sprawy, że to nie ogień podpalił pochodnię i zachował bezpieczny dystans przy wykonywaniu tej czynności zabierając za siebie plecak. Po odzyskaniu swojego wzroku zabrał się za... Odpoczynek.
Usiadł na chwilę opierając się o prostszy kawałek ściany i wyjął z plecaka manierkę z wodą, której się troszkę łapczywie napił. Potrzebował uzupełnić płyny, szczególnie po wypoceniu się podczas zabezpieczania sufitu. Poza tym wyjął wcześniej zakupiony kawałek mięsa, które było już uwędzone więc w pełni jadalne. Co prawda zimne, ale nie mógł narzekać na warunki. Do tego jakiś kawałek chleba i musiał wypełnić swój żołądek dodając mu trochę energii. W tym czasie pomyślał tylko jak dobrze, że rozstał się z Inoshi. Osobiście nie chciał, aby ona znalazła się z nim w takim miejscu. Miał dowód, że mafia nie odpuści mu jego czynów. Mógłby tylko przysporzyć jej zagrożenia, zresztą już to zrobił o jeden raz za wiele. Mimo smutku jaki odczuwał z decyzją uznawał ją za słuszną. Przez moment spojrzał w butelkę sake, ile jeszcze go zostało zastanawiając się chociaż nad jednym łykiem mogącym poprawić jego nastrój w tym momencie. Ostatnia wyprawa do Shigashi nie dość, że nie przyniosła żadnych zysków to tylko same straty. Ah jebać to. Mówili, chytry traci dwa razy, ale Terumi nigdy w to nie wierzył. Zawsze chciał wyciągnąć z sytuacji najwięcej jednocześnie stawiając na swoim. Nie pozwalał sobie pluć w twarz, przynajmniej nie zbyt długo. Tak samo jak nie miał zamiaru tutaj zostawać, w ciemności z jedną pochodnią dającą światło. Zabawne jak dobrze to oddawało obecnie jego sytuację emocjonalną. Jedyne światło jakie w sobie posiadał, które go napędzało aby stąd wyszedł to konieczność złączenia szczepu, a także powstrzymanie mafii.
Hikari nie leniuchował dłużej niżeli to konieczne, po posiłku wstał i wpierw ustalił który korytarz do oczyszczania powinien wybrać teraz. Decydował się na podstawie przeciągu, skąd dochodził tlen tam musiało być wyjście. Ostatecznie lepszego pomysłu nie posiadał bez specjalnie wielkiego doświadczenia pod powierzchnią, którego nabierał. Pozbywał się skały po skale, aby zrobić przejście gdzie mógłby ponownie jakoś się zmieścić. Wystarczyłaby jakaś szczelina, nie był księciem aby wymagał półtorej metra szerokości. Praca może żmudna, ale konieczna do wykonania. Miejmy tylko nadzieję, że przeciwnik już odpuścił będąc przekonany o powodzeniu swojego planu.

  Ukryty tekst

[Yami]

Misja Rangi B
Hikari
45/45

Odpoczynek. Po pierwszych pracach, po pierwszym zmęczeniu uznał, że należy mu się chwila wytchnienia. Im ciało bardziej zmęczone tak też i umysł zaczyna płatać figle podejmując nienajlepsze decyzje. Poza tym wciąż nie wiedział jak funkcjonował jego przeciwnik. Czy kryje się gdzieś w jaskini, czy nie czai się za rogiem. Mógł wciąż być w pobliżu. Siły trzeba było jednak zregenerować. Zapalił pochodnię, która dała mu widok na najbliższe otoczenie. Dużo miejsca nie miał ale mógł swobodnie usiąść i posilić się. Zastrzyk węglowodanów niewątpliwie się przydał. Podobnież jak chwila na odsapnięcie. Pierwsze porywy zmęczenia zniknęły zaś ona sam również mógł odbudować utracone siły (+15% Chakry).
Mógł złapać głęboki wdech i ponowić dalszą pracę. Wybór trasy określił na bazie drobnych podmuchów powietrza, które ciągnęły się ze strony kolejnego z korytarzy, które zostały zawalone. Mniejsze ze skał mógł odsunąć przy pomocy własnych mięśni, tak aby zrobić niewielką przestrzeń dla samego siebie. Gibkość jaką wyróżniali się Shinobi pozwalała mu na sprawne manewrowanie między większymi szczelinami. Nie wiem czy jednak właściwym jest powiedzenie, że szło mu to sprawnie. Pokonanie jednego metra zajmowało dobrych 10 minut. Przejście z wcześniejszej sali do kolejnej zajęło mu więc nieco ponad dwie godziny. Tutaj sprawa miała się jednak odrobinę gorzej. Przejścia blokowały głazy większych rozmiarów, których przesunięcie było poza możliwościami Yogańczyka. Do wyjścia względem tego co sam mógł spamiętać mogły dzielić go 3 pomieszczenia.
Nadzieję mogły dawać słabsze podmuchy wiatru muskające twarz Yogańczyka.

  Ukryty tekst