Dom Shiroyasha

[Raito]

z/t
Zapraszam tutaj!

[Raito]

1/15+
Kolejny zwykły dzień z życia ninja. Słońce przyjemnie grzało rozstawiających swoje klamoty straganiarzów, przechodniów, a także innych właśnie przebywających w Ryuzaku. Ciśnienie powoli spadało, co mogło zwiastować rychłą zmianę pogody. Z nad północy nadciągała niepokojąca fala ciemnych chmur. Wiatr podejrzanie nie dawał o sobie znać. Wszystko wskazywało na nadejście burzy.
Tymczasem tego poranka Kyoushi mógł sobie odpocząć. Od paru dni nie był niepokojony żadnymi zleceniami. Nie ważne czy właśnie trenował, czy też leniuchował, do jego domu zawitał gość. Odgłosy pukania mogły przywołać wiele wspomnień. Co ciekawe, wraz ze zbliżaniem się do wejścia nie było czuć żadnych specjalnych zapachów, w odróżnieniu do niedawnych przygód. Tak jak zawsze, teraz również nie miał co liczyć na przyjazne odwiedziny, a prośbę o przysługę. Jaką? Dowiemy się jak tylko genin otworzy drzwi.

[Kyoushi]

Kyou od dawna nic nie robił. Minęło już 4 dni od jego ostatniego zlecenia, a ten w najlepsze robił coś co tygryski lubią najbardziej. Oczywiście spał. Kolejny dzień w Ryuzaku, kolejny w którym zapowiadało się na burzę. Fala ciemnych chmur zbierała się i nadciągała z nad północy. No cóż, na pogodę nic nie poradzi, niestety.. Kolejny dzień musiał zostać w domu, gdyż moknąć zbyt nie lubi, a tak bardzo chciał wrócić pod swoje drzewo do parku i walnąć jakąś małą kimkę. Ewentualnie porozglądać się i spostrzec jak przyroda wciąż się rozwija mimo coraz większej ilości ludności, która ją niszczy.

Jednak coś się działo mimo tak złej pogody, która się dopiero zapowiadała. Pukanie do drzwi poruszyło jego osobę, gdyż nikogo się nie spodziewał. Czyżby zlecenie? Czemu akurat dzisiaj.. Taka piękna pogoda do spania i leżenia, ehhh.. narzekał w głowie białowłosy leniwie zwlekając ciało z kanapy i kierując się w stronę drzwi. Chwytając za klamkę otworzył drzwi dość energicznie i rzekł - Słucham, co się stało??

[Raito]

3/15+
Przez te 4 dni wolności Kyoushi nie robił nic oprócz spania. Jeżeli tak wyglądała jego dotychczasowa kariera ninja, to ciekawe jak zdał Akademię? Jednak nie biorąc pod uwagę czasu między misjami, same zadania chłopak wykonywał nadzwyczaj dobrze. Oczwiście nie zawsze miał umiejętności potrzebne do ich wykonania, ale sprytnie nadrabiał to strategią.
Wracając do czasów rzeczywistych, białowłosy przerwał wylegiwanie się i poszedł powitać gościa. Nie był zachwycony pomysłem ruszenia tyłka, ale ile można było kazać czekać przybyszowi?
Kiedy już otworzył drzwi, jego oczom ukazała się wysoka dziewczyna ze spiętymi w kok blond włosami, ubrana w biały kitel, typowy dla służb medycznych.
Powitała shinobiego przesadnie niskim ukłonem i cichym głosem wydukała - W-witam! P-przybywam w i-imieniu s-służb m-medycznych w-wioski. Z-został-łeś w-wezwan-ny d-do p-pomoc-cy P-panu I-ignazu. Sz-szybko si-się p-przygotuj, b-bo O-on n-nie l-lubi cz-czekać! - w dalszym ciągu pozostawała zgięta w pół.

[Kyoushi]

Kyoushi energicznie otwierając drzwi zauważył coś czego naprawdę dawno już nie widział. Hmm.. Sam widok lepszy niż do tej pory wszystkie razem wzięte, pijaki i prostaki, a tu dziewczyna! Zdziwiony mocno aż wytrzeszczył gały. Ona raczej tego nie zaobserwowała, gdyż większość czasu była zgięta w pół. No ale to już nie moja sprawa, widać bardzo grzeczna, szkoda tylko, że strasznie się jąka, nawet nie zdarzył spojrzeć jej dobrze w twarz. Ale wyglądała całkiem przyjemnie, szkoda, że chyba była bardzo zawstydzona, gdyż jąkała się strasznie. Ale to nawet słodkie, zawstydzone kobiety zawsze są słodkie.

- Haalo, tutaj mam twarz - zawołał do blondyneczki uśmiechając się od ucha do ucha, w końcu ma gościa, który nie tylko czegoś chce, ale lepiej wygląda od reszty pracodawców. Cóż, pan Ignazu ze służb medycznych potrzebuje pomocy. Mam kogoś dobić, bo leży w cierpieniach? Ja i szpital mamy tyle wspólnego co pies i kot.. Lekko zmartwił się Kyou, ale niepotrzebnie, bo jeszcze nie wiedział co go czeka. - Dobrze, pozwól mi tylko zamknąć dom i możemy ruszać, w sumie nie muszę się specjalnie przygotowywać i prowadź do pana Ignazu blondyneczko - rzekł odważnie, wiedząc, że i tak nie potrafi podrywać kobiet, to co mu tam, niech się dzieje co chce.

[Raito]

z/t
Zapraszam!

[Kyoushi]

Shinobi w końcu dotarł do domu. Nareszcie mógłby rzec. Nie mógł się doczekać swojej pościeli, która czekała na niego już tyle czasu. Mimo to, wiedział, że nie teraz na to czas. Zamknął się w domu i wyszedł na ogród, który znajdował się tuż za nim. Tam przeszedł w końcu do swojej nauki. W końcu miał dużo do nadrobienia..

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

  Ukryty tekst

[Defrevin]

Na przyszłość Kyoushi, wymagamy aby odkryte w postach było 5 linijek tekstu. Sam trening możesz ukryć w [uhide], ale jakiś tekst powinien pojawiać się w poście odsłonięty.

[Kyoushi]

/Mój błąd, nie powtórzy się.

Treningi młodego shinobi były długie. Obfite w zmęczenie, które dotknęło go tuż po ostatnim. Postanowił się dalej nie przemęczać i odpocząć. W końcu nie miał i tak nic ciekawszego do roboty jak trenowanie, jednak musiał trochę obniżyć loty. Czas na jakiś posiłek oraz drzemkę. Wszystko dokładnie rozplanował. Włożył swoje klapki i wszedł do domu, gdzie postanowił zjeść. Tuż po szybkim posiłku wpadł na kanapę i rozmyślał przez chwilę. Co by było gdyby.. Gdyby był silniejszy w Antai. Gdyby mógł unieść na swych barkach odrobinę więcej odpowiedzialności za całą resztę. Mimo, że prowadził większą grupę nie potrafił ich ochronić, a sam ledwo z tego wyszedł.. Sen.. Długi sen, a pobudka pod wieczór! Nic innego poza prysznicem i kolejnym treningiem nie planował..

  Ukryty tekst

[Mitsui]

Misja rangi D (1/15) Po skończonym treningu Kyoushi postanowił zrelaksować się w swoim salonie. Cóż mogłoby mu przeszkodzić w odpoczynku po tak wyczerpującym treningu? Dzień był spokojny, bezwietrzny niemalże, słońce trochę prażyło. Przerwać tą ciszę mogła tylko kłótnia dobiegająca gdzieś zza jego drzwi, na drodze. Dosyć głośna i krzykliwa, był też nawet płacz? Gdyby chłopak się tym zainteresował i wyszedł z domu ujrzałby rodzeństwo braci. Starszy z nich był w wieku Kyo, a drugi kilka lat młodszy. Kłócili się o to, że młody zapomniał zamknąć jego żaby i ta uciekła. Na dodatek nie była to zwykła żaba, a specjalnie tresowana do połykania i wypluwania kamieni szlachetnych, robiąca za tymczasowy i bezpieczny schowek. Jak szło się domyślić - zwierzę uciekło z ciekawą zawartością w swoim żołądku i teraz mają niemałe kłopoty, szczególnie u rodziców. Gdyby pojawił się tylko ktoś, kto mógłby im pomóc..

[Kyoushi]

Taak, zdecydowanie to był czas relaksu dla białowłosego. Siedział na kanapie tuż po szybkim treningu. Miał w planach wypicie również ulubionego jogurtu truskawkowego, jednak nie to było w ów chwili priorytetem. Coś przerwało jego święty spokój. Przypomniał sobie w chwilę to co się działo w Antai podczas rozróby na festiwalu i przeszły go ciarki. Potrzebował zareagować, uspokoić sytuację. W końcu ile można irytować mieszkańców. Postanowił wziąć ze sobą jednak przysmak w postaci jogurtu i powoli go spożywać.
Gdy wyszedł na zewnątrz przed jego posiadłością zauważył dwóch chłopaków, którzy zdecydowanie zbyt głośno się kłócili. Nie wydawał się tym zbyt zainteresowany jednak podszedł bliżej..
- Eeej, uspokójcie się.. Ludzie chcą odpocząć - po czym wziął łyka i spoglądał na dwójkę chłopaków. Usłyszał wcześniej, że kłócili się o jakąś specjalną żabę. Nie miał pojęcia o co chodziło, jednak zainteresował się tym ze względu na jej umiejętności.
- Powiedzcie co się stało to postaram się Wam pomóc. Nie mam nic lepszego do roboty oprócz obijania się.. - westchnął znów pakując się w coś do czego nie był stworzony. Na leniuchowanie oraz spanie to nie wyglądało..

[Mitsui]

Misja rangi D (3/15) Bracia wyraźnie uspokoili się widząc białowłosego z jogurtem. Spojrzeli po sobie, przełykając niemalże równocześnie ślinę, po czym starszy z nich wskazał palcem na swojego młodszego brata:
- Ten gówniarz jest winny zgubienia mojej specjalnej żaby! Bez niej mój honor jest zszargany i nie mam po co wracać na rodzinne włości! - krzyczał, niby ze złości, niby z przerażenia. Nie zwracał uwagi na przeszklone oczy swojego braciszka i jego ciągłe przeprosiny. Nie wyglądali na zamożnych, młodszy z nich miał zdecydowanie znoszone ubrania i był boso, starszy już miał prowizoryczne sandały, jednakże jego ubiór wciąż pozostawiał wiele do życzenia. Wspominali coś o kamieniach szlachetnych, więc ten jeden w żabie był pewnie więcej warty od ich ubioru razem wziętego i pomnożonego przez dziesięć. Dziwni ludzie, zaiste.