Sklep z narzędziami

[Murai]

Przeciwnicy byli teraz poddani bardzo dużej presji. Jeśli odpowiedzą, to uratują swoje nędzne żywoty, jednak zdradzą kompanów i narażą się przy tym na ewentualną zemstę. A jeśli nie powiedzą, to ich ciała zostaną przerobione na krwawą miazgę. Zakończą swój żywot w sposób nadzwyczaj dziwny - zgnieceni przez nici. Czekał na rezultat, a ten oczywiście nadszedł szybko. Nie spodziewał się brawury czy wyjątkowej odwagi po osobnikach ich pokroju. Chociaż jeden miał już wygłaszać deklarację swojej wierności towarzyszom. Tylko on, drugi stał się nagle bardziej rozmowny. Na dodatek do tortur dołączył się dziadek, napierdzielający w nich miotłą. No fajnie, to na pewno sprawi im jeszcze więcej cierpienia. Miotła słabo się sprawdzała jako narzędzie tortur, tak samo źle w charakterze broni do przeganiania oponentów. Co sobie myślał ten facet? Trochę poobijał, trochę pokrzyczał i się uspokoił. Wrócił na miejsce. No, ale informacje uzyskane od jednego z nich były bardzo, ale to bardzo interesujące. Kryjówka elementu przestępczego i ich przywódcy stanowiła idealną okazję. No, ale to potem. Uśmiechnął się pod nosem usatysfakcjonowany z odpowiedzi. Przerwał tortury. Następnie zwrócił się do właściciela przybytku.
- Słyszałeś, gdzie są. Wezwij strażników czy kogo tam chcesz, by wzięli tą dwójkę. A potem powiedz, by poszli do tego Zdechłego Kojota. Ja idę od razu. - w trakcie mówienia zwijał swoje nici do swojego ciała, oczywiście oprócz tych owiniętych wokoło bandytów. Na dodatek owinął je również wokół ich twarzy, by zablokować dostęp tlenu. Powoli, powoli powinni się dusić i ostatecznie stracą przytomność. Uważał, by nie zabić - w końcu w umowie nic o tym nie było, a i pojawili się świadkowie. Zostawił zwiniętych bandytów i właściciela sklepu, a sam ruszył do miejsca wskazanego przez bandytę.

[Ichirou]

Lecimy tutaj -> http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=61&t=1405

[Murai]

Wyzwanie
[5/15+]
Misja dla Toshio

Ołówek czy inne pisadło faktycznie było istotnym akcesorium każdego kuriera. Co, jeśli odbiorca nie będzie miał przy sobie czegoś do wykonania podpisu? Co, jeśli nagle złamie mu się grafit w ołówku, albo skończy atrament? Tragedia, wielki szok i niepotrzebne opóźnienia. A tak to kurier zawsze ma pisadełko, gotowe i sprawne. Tak się złożyło, że na ladzie leżało kilka przyrządów do pisania. Młody Senju wziął jeden po czym udał się w kierunku pierwszego adresu, tego najbliżej. Kiedy wychodził z zakładu, zobaczył dwójkę innych młodzieńców, mniej więcej w jego wieku. Nieśmiało rozmawiali przed wejściem, zerkając na wnętrze. Z tego, co udało się usłyszeć świeżo zatrudnionemu Ninja, zastanawiali się nad próbą zarobienia kilku Ryo właśnie na dostarczaniu przesyłek. Kiedy tylko zobaczyli ciebie, odzianego w kurierski plecaczek i gotowego do wyjścia, wytrzeszczyli oczy i chyba ten widok dał im motywację do spróbowania swoich sił. To jednak nie była już jego sprawa, ważniejsza była przesyłka. Pierwszym celem był umiejscowiony w dzielnicy handlowej Sklep z narzędziami. Niewielki lokal należący do jednego człowieka, którego imię i nazwisko zostało naniesione na karteczce - Uzu Amigami. Lolak wyglądał na stary, ale właściciel podejmował kolejne kroki, by wyglądał lepiej - wymieniał deski, pokrywał lakierem by ukryć ich wiekowość... ostateczny efekt był całkiem zadowalający i nie minęło nawet pięć minut, jak dotarłeś na miejsce. Może to przez niewielkie tłumy, a może przez sprytne wykorzystanie chakry skupiając ją w stopach? Bez względu na przyczynę drzwi do sklepu stały przed tobą otworem. Jeśli zdecydujesz się wejść, co najpewniej zrobić zechcesz. Wnętrze jest czyste i przepełnione rozmaitymi pudełkami z gwoździami czy wkrętkami, na wystawach na ścianach dumnie wiszą wszystkie narzędzia świata - siekiery, młotki, łomy, motyko, ogromne piły, tasaki, rolki papieru ściennego, heble czy dłuta... czego tutaj nie było.
- Dzieńdobry, w czym mogę pomóc? - spytał się mężczyzna stojący za ladą. Dba o swoich klientów, pyta o ich potrzeby. Dobry przedsiębiorca, prawda? On sam nie wyglądał na starca, młodzikiem też nie był. Nie budził chyba żadnych negatywnych emocji. Ale czy ma to jakieś znaczenie?

[Senju Toshio]

Każdy, ważniejszy papier dla malucha nie mającego styczności z biurokracją to poważny orzech do zgryzienia. Czasami nie wiadomo, jak obyć się z nim i co znaczy większość z rubryk. W tym wypadku było to zwykłe pokwitowanie, dlatego chłopcu do głowy wpadło oczywiste zmartwienie i brak rysika w dłoni, ani na podorędziu. Zapobiegawczo zgarnąć i szczęśliwie mu się powiodło. Jak na razie większość ruchów dodawały mu co i rusz większej motywacji. Sam tworzył wzór dla rówieśników, których gdzieś tam kątem oka zauważył. Cieszyło go to, ale nie mógł tego o tyle pokazać, bo akurat był zajęty i skupił się na zadaniu. Pochłonięty nowym wydarzeniem nie szczędził sił i miał zamiar odwiedzić wybrane dla niego punkty. Będąc Ninja miał szczególne zdolności, jakich brakowało zwykłym kurierom. Dawało mu to kilka zapasowych punktów i podnosiły użyteczność.
Skoro wybrane miejsce było najbliżej to nie trudził się już z pozyskaniem większej ilości informacji, bo takowe zastanie na miejscu. Sklep z narzędziami. Ogólnie kojarzył się Toshio z równie profesjonalnym miejscu, gdzie każdy mężczyzna powinien obkupić się rozmaitą ilością żelastwa. Trzymaną potem w domu i czekającą na swoją kolej. Prace takowe zdarzają się rzadziej niż w przypadku osób ku temu powołanych - rzemieślników, czy kowali. Jemu było daleko do ów stanu, bowiem wątpił czy zdoła urosnąć do miana potężnego faceta. To na razie tylko gdybanie. Zaciekawiła go lokacja, zatem zwolnił, aby nabrać tchu i jeszcze przed wejściem podziwiał pracę mężczyzny.
- O jama shimasu. - przeprosił za najście i pod wpływem podziwu nie wiedział na czym skupić wzrok. Wewnątrz zastał niespodziewaną różność, niczym arsenał dla shinobi w wydaniu dla prawdziwego rzemieślnika. W trakcie przejścia pod ladę i dojścia do sklepikarza skupił wreszcie spojrzenie na właścicielu. Powinien wystawać poza ramy kontuaru, więc chciał zabrzmieć poważnie i z szacunkiem wręczyć pakunek. Nim jednak do tego dojdzie pozostała część prawna. Nie miał pewności czy nie trafił na złą osobę.
- Jestem posłańcem z “Vari”. Mam przesyłkę dla Uzu Amigami-san. - zagadnął i w międzyczasie pozwolił sobie wyjąć dany pakunek i poczekać na weryfikację danych. Zdawało się młodemu Senju, że powinien dostać pokwitowanie od adresata przesyłki, jednak wszystko wyjdzie na bieżąco i najchętniej dostałby podpis od krewnego. Tak chyba również wydaje się być zgodne. Rozwiązanie na wszelką ewentualność.

[Murai]

Wyzwanie
[7/15+]
Misja dla Toshio

Rozpoczęcie rozmowy od kulturalnego i grzecznego przeproszenia za najście. W dzisiejszych czasach dobrze wychowana młodzież, na dodatek nie bojąca się ciężkiej pracy fizycznej, jest na wagę złota. Mężczyzna uśmiechnął się lekko pod nosem, najwyraźniej będąc zadowolonym z okazanego szacunku, po czym wrócił do zapisywania czegoś w swoim małym notatniku. Co takiego tam pisał? Dobre pytanie, z twojej perspektywy nie było widać wnętrza. Od czasu do czasu zerkał na swojego jedynego klienta, a także na pozostałych, gdy ci przyszli. Ledwo wszedłeś ty i mężczyzna już doczekał się kolejnej dwójki klientów - kobiety i mężczyzny, którzy wyglądali na małżeństwo z wieloletnim stażem. Zaczęli rozglądać się po sklepie, najwidoczniej szukając upragnionego narzędzia. Ty natomiast postanowiłeś wypełnić swoje obowiązki kuriera. Podszedłeś do lady i podałeś powód swojej wizyty. Ale tego chyba mógł sęę domyślić, widząc twój niecodzienny plecak.
- Vari? A tak, faktycznie. Brat miał mi wysłać swój najnowszy wyrób. Wielkie dzięki Młody. Podpisać coś trzeba chyba, prawda? - mężczyzna podrapał się po głowie, po czym odłożył notesik do kieszeni i pewniej chwycił swoje pisadło. Podczas, gdy ty wyciągałeś paczkę, on poszedł na zaplecze i przyniósł ci pewien ważny dokument, który powinien potwierdzić jego tożsamość - akt własności sklepu. Był to kilkustronicowy plik kartek, ale dał ci do wglądu tylko pierwszą - z jego danymi personalnymi. Cóż, posiada go więc to musi być on. Wziął paczkę, podpisał co trzeba było, po czym odstawił ją pod ladę, na specjalnej szafce.
- Jeszcze raz dzięki. A właśnie, jest tam może paczka dla mojego syna, Uzu Inariego? - spytał się, kiedy miałeś odchodzić. Przesyłka dla jego syna... niestety na trzyosobowej liście nie było osoby o takich danych. Może przybędzie za kilka minut przyniesiona przez innego kuriera? W każdym razie jedno nazwisko z listy można śmiało odhaczyć.

[Senju Toshio]

Poczucie obowiązku tak ważną sprawą, jak dostarczanie przesyłek było bardziej odczuwalne przez młodzika niż jego zwyczajne, domowe wypady. Tamto można było nazwać drobnymi eskapadami, zaś teraz liczyła się prawdziwa kwestia dobrego wizerunku. Niemniej wystarczająco dobrze wychodziło Toshio zachowanie się naturalnie, jakby nigdy nic. W końcu nie narażał się niczym szczególnym i mógł z satysfakcją podjąć się realizacji celów. Czas naglił, kiedy chciał pochwalić się swoją sprawnością, jednak wejście do pomieszczenia było niemniej interesujące. Nie spodziewał się aż takiego potwierdzenia. Słowne przekazanie być może dla dorosłych nie stanowiło ważnego dowodu, jednak dla młodzika była to ważna oznaka. Cały rytuał został przeprowadzony bezbłędnie i wypadało odhaczyć właściciela sklepu z narzędziami. Myśl o kolejnym z listy kliencie została na moment odtrącona. Uzu-san zatrzymał zielonowłosego w idealnym momencie i dodał mu powodów do zaciekawienia. Wnet powędrował wzrokiem po krótkiej, trzyosobowej liście. Spis jednak nie miał wykazać żadnego rezultatu. Pozostała dwójka nie była tą konkretną osobą - jego synem.
- Nie mam go na liście. Ale proszę się nie martwić, możliwe że inny posłaniec za moment ją dostarczy. Chętnie wrócę się do siedziby i zapytam, czy już jej nie wydali do doręczenia. - odparł pełen zaangażowania, bowiem tylko taki cel mu przyświecał. Rozwiązanie, jakie przyszło mu do głowy było wystarczająco dokładne, żeby dowiedzieć się wszystkiego, jak należy. Niemniej wypadało już ruszyć w dalszą drogę. Podziękowania były sympatyczne i niejednokrotnie dostawał takowe w postaci cukierków od babuni. To było dawniej, więc dwunastolatek nie mógł wystawić ochoczo rąk i zapragnąć, aby pojawiły się słodkości.
- Na mniej już pora. Sayonara.
Będąc na zewnątrz obmyślił trasę kolejnego kursu, aby mógł udać się we wspomnianą drogę z powrotem do siedziby Vari. Miał niedaleko, toteż wolał jeszcze znać adres klienta. W innym wypadku odpowiednio będzie najpierw udać się do ów dwójki właścicieli paczek, a potem mieć na względzie zbadanie wspomnianej paczki dla Uzu Inariego.

zt.

[Murai]

z/t -> http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?p=18051#p18051

[Hikari]

Misja rangi D
Zrujnowana chatka, a dookoła tylko problemy...
9/15


Udało się Tobie dojść do sklepu z narzędziami, chociaż największym problemem to nie było. Opis dojścia tutaj był dość łatwy, a więc pogubić się było ciężko. Potem zostało wrócić tylko tą samą drogą, co też powinno być jednym z łatwiejszych zadań, ale czy na tym skończy się wszystko? Czy teraz młodzieniec dostanie to czego oczekuje? Tego wszystkiego dowiemy się po przerwach reklamowych! (mija 10 minut) Witamy państwa po przerwie. Tak więc podsumujmy wszystko co działo się przed przerwą w paru słowach. Zepsuty wóz, młodzieniec wysłany po koło i dotarł do sklepu z narzędziami. Czy znajdzie tutaj to co potrzebuje? W środku było dużo różnych narzędzi, ale o dziwo też wykonanych ręcznie gotowych już rzeczy do wymienienia. Zdarzały się też meble, tak więc nazwa na szyldzie była chyba już przestarzała. Także przed sklepem zauważyłeś dwa nowe wozy, podobne do tego co miał twój kupiec. Ale wróćmy do tego co ważne po raz kolejny. Sprzedawca spojrzał na Ciebie bystrym wzrokiem i nie wykrył, że kłamałeś, chociaż jeszcze się nie przekonał o tym.
-A co mu się stało, że potrzebuje koła? Gdzie on teraz stoi? Może potrzebuje kogoś do pomocy w wymianie?
W międzyczasie też otworzył zeszyt, bo to mężczyzna stał za ladą sklepu, w którym czegoś szukał. Nie chciał tracić za wiele czasu.

[Setsu]

Misja rangi D
Zrujnowana chatka, a dookoła same problemy...
10/15 Sklep wyglądał jak odremontowana rudera, ale w końcu wszyscy w dzisiejszych czasach cienko przędą, więc nie ma się co dziwić biedą w takiej okolicy. Po wejściu jednak czekała na każdego odwiedzającego miła niespodzianka - doskonale wyposażony sklep z taką paletą narzędzi, jakie się nawet chłopcu nie śniły.
Mężczyzna okazał się być podejrzliwy, ale nie można było go za to winić - każdy byłby zaniepokojony widząc młodego obdartusa, który żąda wydania towaru zasłaniając się cudzym nazwiskiem.
- Zepsuło mu się koło od wozu, gdy rozwoził towar do klientów. Jest parę uliczek dalej, ale nie mógł sam odejść od swojego dobytku. Pomoc nawet by się przydała, ale pan pewnie nie może opuścić sklepu, a ja się na tym za bardzo nie znam... chociaż gdyby mógł mi Pan wytłumaczyć jak się zmienia koło, to myślę, że razem z panem Toya poradzilibyśmy sobie z tym zadaniem! - powiedział radośnie, odpowiadając po kolei na każde z zadanych mu pytań i wysuwając własną propozycję. Przecież nie ma potrzeby, żeby kłopotać sprzedawcę wymianą koła, prawda?

[Hikari]

Misja rangi D
Zrujnowana chatka, a dookoła tylko problemy...
11/15


Jesteś w sklepie i starasz się sprzedawce przekonać odnośnie swoich racji, co raczej było dosyć skuteczne. Sprzedawca uwierzył w całą historię.
-Ten dureń jak zwykle nie bierze pomocników żadnych co? Uparty człowiek, ale solidny i uczciwy. Takich z świecą szukać w obecnych czasach.
W międzyczasie znalazł odpowiednie miejsce w zeszycie i zapisał najprawdopodobniej o owym kole to co było potrzebne. Prawdopodobnie doliczył do rachunku na tak zwaną kreskę. Poszedł po tym dając Tobie znak abyś poczekał na zaplecze. Po chwili wrócił z kołem i objaśnił Tobie dokładnie co i jak zrobić z tym kołem przed założeniem. Na odejście pożegnał się grzecznie. No to chyba czas wrócić do owego kupca.

[Setsu]

Misja rangi D
Zrujnowana chatka, a dookoła tylko problemy...
12/15 Chłopak wytłumaczył się sprawnie z wszystkiego, jak gdyby chcąc całkowicie uwolnić się od zarzutów. Sprzedawca okazał się wyrozumiałością i po krótkich tłumaczeniach uwierzył w wersję młodego ninjy. Zaczął narzekać jak to źle mu idzie w interesie, ale to mówi każdy sprzedawca chcąc usprawiedliwić to, że nie daje zniżek, i wychwalać kupca sikającego na cudze włości i zaczął swoje rozliczenia. Zapisał - pewnie dług - w księdze, po czym przyniósł koło i zaczął tłumaczyć młodemu człowiekowi, co jest do czego. Chłopak miał zmysł techniczny - inaczej nie zdołałby budować szałasu czy choćby remontować chatki - więc w mig załapał podstawy wymiany koła. Zadał kilka technicznych pytań, głównie o nazewnictwo "ośki", "wichajstra" i "wytentegowania", ale ogółem załapał ideę koła w stopniu, który powinien pozwolić mu na swobodne jego użytkowanie i wymianę.
- Dziękuję panu, życzę dobrego utargu - powiedział, wychodząc i niosąc dość ciężkie dla niewytrenowanego człowieka koło te kilka ulic, które teraz, z obciążeniem wydały się być wiecznością.

Z/T