Gdzieś w mieście

[Kurusu]

Wzrok Kurusu wbity był w zachodzące słońce, którego promienie dochodziły do bocznej uliczki w której właśnie spędzał czas... Był to naprawdę piękny widok, nawet pomimo miejsca w którym właśnie stał, jednak to nie było ważne... Czasami dobrze było pogrążyć się w myślach... Jednak wraz ze postępującym zachodem, zaczęło się robić coraz ciemnej i co najważniejsze, zimniej. Dalej nie był przyzwyczajony do tutejszej temperatury, dlatego przestał się opierać o ścianę jakiegoś budynku i wyszedł z uliczki poprawiając płaszcz.
Trzeba było znaleźć nocleg... Najemnij ruszył więc w kierunku jakieś karczmy, by wynająć tani pokój na jedną noc, może i coś kupić do jedzenia? To też niegłupie, by było. Więc z tymi planami w głowie, skierował się w kierunku najbliższej karczmy, konkretniej takiej, która w ofercie ma pokoje do wynajęcia.

[Mairi]

"Złodziej!"
3/15+
Misja D dla Kurusu

Dla jedych zachody słońca są pięknym widokiem, zaś dla innych ich widok jest czymś co przypomina im śmierć bliskiej osoby. Właśnie dlatego kwestie pięknego widoku są dosyć podzielne. Tak czy inaczej nasz młody bohater obserwując zachód napawał się jego widokiem zupełnie tak jak by go zawsze uwielbiał oglądać. Po pewnym czasie do myśli chłopaka dotarła wiadomość że jednak robi się zimno. Niestety obniżająca się temperatura spowodowała, że ten musiał przerwać swą czynność i skierować się w stronę najbliższej karczmy by w niej móc się ogrzać i znaleźć nocleg. Idąc drogą szedł przed siebie coraz to dalej i dalej by w pewnym momencie minąć najbliższe skrzyżowanie. Jednak w pewnej chwili ni z tąd ni z owąd ktoś wybiegł z sąsiedniej uliczki i normalnie lub nie normalnie staranował chłopaka powodując że ten po prostu został odepchnięty z dosyć dużą siłą co następnie spowodowało jego upadek na ziemię. Leżąc na niej mógł poczuć dosyć spory ból lewego biodra, pośladka oraz korpusu. Ból ten był spowodowany upadkiem na glebę. Poza tym nie był w stanie nic więcej wywnioskować. Tylko co teraz? Osoba która to spowodowała stała nad nim oddalona o... No właśnie tego też nie wiedział. Mógł jedynie kątem oka ujrzeć zarys dresiarza w momencie w którym upadał i nic więcej...

[Kurusu]

- Co d- - przerwał przy samej końcówce wypowiadanego właśnie zdania, gdy poczuł, że ktoś go odpycha na bok, po prostu go taranując... Kurusu upadł na ziemię, co chwilę później potwierdził za pomocą pewnego uczucia... Ból mu było na imię i promieniował w okolicach lewego biodra, pośladka i korpusu. Westchnął cicho z bólu wstając powoli, był właśnie "trochę" pod irytowany.
- Ale żeś sobie przegrzebał gnido... - mruknął wyraźnie niezbyt zadowolony, sięgając do kabury i rozglądając się w poszukiwaniu tej mendy. Nie znał go ale już go znielubił. Ktokolwiek to jest, będzie musiał mieć bardzo dobry powód, by nie najemnik nie zrobił mu krzywdy. Pomimo tego, że jak kogoś bił to brał za to pieniądze, to tym razem może zrobić pewien wyjątek... Oj tak. Jeden nie zaszkodzi...

[Mairi]

"Złodziej!"
5/15+
Misja D dla Kurusu
Chłopak będąc na ziemi mógł czuć dosyć spory ból, który po jakimś czasie minął. Tak czy inaczej kiedy ten wstał na dwie równe nogi postanowił wyciągnąć coś z kabury by użyć naprzeciw swego przeciwnika. Przedmiot musiał mieć niezbyt duże rozmiary skoro chłopak umieścił go w kaburze. W każdym bądź razie Kurusu miał jakiś plan, dzięki któremu chciał wygrać te walkę. Chłopak stając naprzeciw swego przeciwnika spostrzegł że ten zdążył się już oddalić od niego na dosyć sporą odległość jaką było całe dwadzieścia metrów. Młodzieniec mógł być w pełni pewien, że nieznajomy mężczyzna posiada jakiś głębszy plan. Jego osoba przypominała raczej zwykłego dresiarza, ponieważ jak sama nazwa wskazuje miał na sobie zwykłe dresy no i według jego postury można było świadczyć że trenuje. Wzrost nieznajomego nie był czymś pozwalającym, ponieważ mierzył raptem sto siedemdziesiąt pięć centymetrów wzrostu. Kurusu mógł również spostrzec, że na twarzy bruneta znajduje się blizna w kształcie "v". Tylko co teraz kiedy ten już chwycił za swój przedmiot, a jego przeciwnik stał nieruchomo raptem dwadzieścia metrów przednim?

Daj w uhide staty i co tam jeszcze będziesz używał...

[Kurusu]

- Te! Fajnie tak to popychać innych ludzi? - rzucił do niego, widząc, że jegomość jest 25 metrów dalej od niego zrezygnował z sięgania po kunai. Pierwotnie chciał jego użyć, bo nie wiadomo było na jakim zasięgu jest "dres". Ale w poznanej sytuacji wychodziło na to, że ma czas wyciągnąć inną broń. A Kurusu miał zamiar wykorzystać ten czas... Sięgnął więc ręką w kierunku kabury, by wyciągnąć swe ostrze obosieczne. Niedawno kupione jeszcze nie zdążyło wbić się w cokolwiek, ale chyba właśnie przyszedł czas na chrzest ten broni.
Jednak oczywiście na razie trzeba było sobie oszczędzić brawurowych akcji, trzeba poznać potencjalnego przeciwnika. Więc na razie plan był taki, że kuglarz zaczął powoli iść w jego kierunku. Żadnych gwałtownych akcji na razie. Żadnych...

SIŁA 16
WYTRZYMAŁOŚĆ 10
SZYBKOŚĆ 30
PERCEPCJA 42
PSYCHIKA 36
Masz, Konsekwencja raczej nie będzie potrzebna.

[Mairi]

"Złodziej!"
7/15+
Misja D dla Kurusu

Chłopak będąc na środku ulicy patrzył się wprost na swego przeciwnika tym samym zastanawiając się nad planem ataku. Młodzieniec miał bowiem sporo czasu na wykonanie czegokolwiek, ponieważ mężczyzna, z którym miał do czynienia zdążył oddalić się na znaczną odległość. Tak czy inaczej chłopak postanowił chwycić za swą broń, czyli miecz obusieczny, by niedługo po tym ruszyć w stronę nieznajomego. Młodzieniec zamierzał wykorzystać swój arsenał by stawić czoła przeciwnikowi. Pierwszym jego ruchem było właśnie zmniejszenie dystansu. Tylko co dalej? Tak czy inaczej jego przeciwnik nie zamierzał czekać aż nasz młody bohater wykona jakiś atak. To on postanowił zaatakować, kiedy to Kurusu ruszył mężczyzna zaczął składać kilka pieczęci równocześnie biegnąc w stronę chłopaka, gdzie w końcowej chwili dystans zmniejszył się do dwunastu metrów. Niedługo po tym chłopak ujrzał przed sobą trzy kule ognia, które zostały świeżo wystrzelone. Zaś za nimi nieznajomy zamierzał wystrzelić jeszcze kilka. Tylko ile? Tego Ayatsuri nie wiedział, lecz wszystko wskazywało na to że nasz młody bohater musiał wykonać jakiś unik. Prawda?

[Kurusu]

I akcja się szybko rozkręciła... Niestety, na korzyść przeciwnika kuglarza. Mimo wszystko ten poczuł się pewnie i nie pomyślał o tym, że może walczyć z innym shinobi. A teraz musiał wyjść obronną ręką z całej tej sytuacji... Nacierały na niego właśnie trzy kule ognia, odległość między nim a pociskami to było dwanaście metrów... Nie zbyt dużo, ale wystarczająco na prosty unik. A konkretniej przewrócenie się na ziemie, konkretniej na brzuch. Grawitacja powinna pomóc wykonać to sprawnie. Jednak na tym sprawa się nie kończy, o nie! Gdyby tak było, to walka za chwile by się skończyła na niekorzyść lalkarza.
Dlatego też w czasie upadku wykonał dwie proste pieczęci, do jednej techniki. I ta technika powinna zapewnić mu już zwycięstwo w garści... A jaka to była technika? Kasumi Jusha no Jutsu oczywiście! Jedna z wielu broni z arsenału Genjutsu, pomimo, że nie jest to łatwa sztuka to czasami przydatna. Na przykład teraz.

Nazwa

Kasumi Jusha no Jutsu

Pieczęci

Pies → Tygrys

Zasięg

Klony nie mogą oddalić się o więcej niż 15m od użytkownika

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (od dwóch klonów)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Jedna z prostszych technik genjutsu, która polega na wytworzeniu iluzji będących idealnym odzwierciedleniem naszego wyglądu. Ów iluzje wychodzą zza drzew oraz skał, a następnie przepuszczają atak na naszego przeciwnika. Dzięki idealnemu odwzorowaniu naszego wyglądu, przeciwnik nie ma pojęcia, za którą iluzją się chowamy przez co możemy zaskoczyć go prawdziwym atakiem.

101 - 28 = 73%

[Ichirou]

Misja rangi D
9/15

---

Dzień jak co dzień, mogłoby się wydawać? No właśnie nie. Raczej nie za często się zdarzało, by w kupieckim mieście na ulicy dochodziło do starcia między dwójką shinobi. I to z tak błahego powodu. Kilku przechodniów znajdujących sie nieopodal szybko zmieniło swoje kierunku spaceru, omijając tym samym miejsce zawieruchy. Jakieś wystraszone dziecko pędem ruszyło do domu, ktoś inny, mieszkający obok, zamknął z trzaskiem okiennice.
Tymczasem dwójka shinobi nie myślała o tym, co dzieje się wokół. Byli zbyt zajęci sobą, żaden z nich nie zamierzał odpuścić. Kurusu zareagował na czas i padł na ziemię. Ogniste pociski przeleciały nad nim, co mógł odczuć przez ciepłe powietrze docierające do jego pleców. Gorejące kule trafiły gdzieś w ziemię, pozostawiając po sobie niewielkie, osmolone wgłębienia.
Marionetkarz postanowił odpowiedzieć nieznajomemu agresorowi techniką iluzji. Złożył prędko odpowiednie pieczęci i oszukał zmysły oponenta. Ten teraz widział dość sporą liczbę kopii nacierającą na niego. Odruchowo rzucił kilka shurikenów w najbliższe klony, ale pociski tak naprawdę nie zraniły nikogo. Przeleciały przez niematerialne iluzje i wylądował w różnych miejscach, wybijając między innymi okno pobliskiego budynku.
Młody bohater miał więc krótką chwilę wytchnienia, którą mógł wykorzystać dwojako. Istniała opcja ucieczki, zniknięcia z oczu wroga zanim ten się zorientuje w swojej obecnej sytuacji. Z drugiej jednak strony, mógł wykorzystać dezorientacje wroga do kolejnego ataku.

[Kurusu]

Zamaskowany mężczyzna westchnął ciężko podnosząc się z posadzki, z tego co widziały jego oczy, przeciwnik był rozproszony przez technikę iluzji. A to dało mu wiele możliwości, po krótkim porównywaniu Za i Przeciw wykonał kilka kroków w tył, by rozpocząć odwrót. Pomimo tego, że ewidentnie to Kurusu był tym zaatakowanym to nie było sensu wdawania się w taką walkę, mimo wszystko teraz pracuje na reputację a wdawanie się w takie bójki nie będzie jej sprzyjało, ewidentnie nic dobrego to nie przyniesie.
Dlatego po tych kilku krokach pobiegł w kierunku przeciwnym od nieznajomego, miał szanse zwycięstwa, to było pewne, ale cieszyłby się tym raczej krótko. Mimo wszystko straż miejska raczej nie śpi, choć to też jest prawdopodobne. Szczerze, nie zdziwiłoby to młodzieńca o wątpliwej moralności. Ale czas na takie rozważania będzie potem, najlepiej w jakieś karczmie, rzecz jasna taniej.

[Ichirou]

Misja rangi D
11/15

---

Kurusu miał okazję do pokazania rywalowi, że popełnił gruby błąd, rozpoczynając bójkę. Kolejny atak miałby bardzo duże szanse na powodzenie, jednak takowy nie nadszedł. Ayatsuri wykorzystał sposobność do wycofania się i ruszył w przeciwnym kierunku, kiedy agresywny jegomość powoli kończył zmagania z nierealnymi klonami. Młody bohater narzucił całkiem niezłe tempo i już miał skręcić w boczną uliczkę, kiedy to został zatrzymany. Dokładnie w tej samej chwili, w której pomyślał o straży miejskiej, ta się zjawiła na miejscu. Siła sugestii? Raczej nie, bo biorąc pod uwagę miejsce starcia, było niemalże pewne, że to jakiś świadek po prostu zaalarmował odpowiednie służby.
- STAĆ! - krzyknął do uciekającego lalkarza mężczyzna w formalnym stroju, któremu towarzyszyła trójka podobnie odzianych strażników. Bez słowa grupka rozdzieliła się na dwie. Ten, który krzyknął wraz z kompanem skierował się w stronę Kurusu, natomiast pozostała dwójka ruszyła dalej, w stronę agresywnego osobnika, który miotał shurikenami na wszystkie strony, odpędzając się od klonów.

[Kurusu]

Przez umysł Kurusu właśnie przebiegały najróżniejsze bluzgi, niestety nie odnalazł pasującego, obraźliwego określenia na to co właśnie zaserwowało mu życie... A nie była to przyjemna rzecz. Jak na ironię, gdy pomyślał o straży to ta się zjawiła... Westchnął cicho i zatrzymał się patrząc na nadchodzących ludzi, pomimo powagi tej sytuacji nie miał się czego bać. W przeciwieństwie do swego adwersarza nie miotał ognistymi kulami, tylko użył jednej techniki genjutsu do wycofania się. Więc nie jest źle... Ba! Jest nawet średnio.
- Skoro pan tak mówi. - rzucił rozkładając ręce na boki i czekając aż podejdą strażnicy, młodzieńcowi nawet nie chciało się przeprowadzać żadnych akcji, tylko pogorszy swoją sytuację. A ukrywanie się po całym mieście nie jest czymś, czego akurat pragnie. Wzrok najemnika bacznie obserwował nadchodzących ludzi, jednak żadne słowo nie wydobyło się już z jego strony.

[Ichirou]

Misja rangi D
13/15

---

Jak pech, to pech. Interwencja straży chyba nie zwiastowała niczego dobrego. Właśnie takiego zdania był Kurusu, który najwyraźniej nie był zwolennikiem służb porządkowych. Nie było jednak jeszcze pewne, co ci od niego chcą, ale chłopak na swoją obronę miał to, że to nie on był stroną rozpoczynającą bójkę. Tylko czy strażnicy mieli mu uwierzyć?
Tak czy inaczej, młody bohater postanowił postąpić zgodnie z otrzymaną komendą. Ruszenie w ucieczkę mogłoby przynieść mu niepotrzebne kłopoty.
- Walka na środku ulicy, zakłócanie spokoju, no nieźle... - mruknął jeden z dwóch czyniąc kolejne kroki w stronę marionetkarza. Widać było w jego postawie czujność i ostrożność. Bacznie obserwował młodego shinobi, trzymając na wszelkie wypadek dłoń na rękojeści broni zawieszonej przy pasie.
- Poproszę relację z tego incydentu, bez żadnego kręcenia - odrzekł ze spokojem, ale też z wyraźną pewnością. Niby życzliwe, ale w taki sposób, by marionetkarz wiedział, że strażnik nie tyle prosi, co domaga się odpowiedzi.
Mężczyzna ze służby porządkowej spojrzał na swojego kompana i skinął do niego głową, dając mu znak, że sobie poradzi i sam przeprowadzi małe przesłuchanie. Drugi ze strażników odszedł wiec bez słowa i ruszył w kierunku drugiego z walczących, który na interwencję służb zareagował nieco bardziej burzliwie.

[Kurusu]

Wyraz twarzy kuglarza nie zmienił się ani na chwilę, choć to nie było do zauważenia dla strażnika. Gdy został poproszony, a raczej zażądano, by opowiedział o całym zajściu, nieznacznie drgnął. Trudno znaleźć nawet jemu samemu powód, prawdopodobnie instynktownie.
- Wychodziłem z tamtego zaułku. - zaczął wskazując głową na wspomniane miejsce. - Nagle został staranowany przez drugiego jegomościa. Bolało jak diabli, więc się zirytowałem i zechciałem wyciągnąć broń. Jednak od tego pomysłu skutecznie odwiodły mnie ogniste kule, którymi zostałem przywitany. Uniknąłem tego i pociski gdzieś poleciały, nie wiem gdzie. Koniec końców, wycofałem się za pomocą iluzji. Stwierdziłem, że czas na ewakuacje w przyśpieszonym tempie i oto panowie przyszli. To wszystko. - skończył monotonnym i wręcz bez emocjonalnym tonem. Lekko skłamał co prawdzie, ale to lekkie nagięcie prawdy i nikt tego nie udowodni. Absolutnie nikt. I to było w tym wszystkim najlepsze. Musieli się postarać, by mu dowalić czymś.

[Ichirou]

Misja rangi D
15/15

---

Strażnik z uwagą wysłuchał relacje młodego marionetkarza. Na ile mu wierzył? Trudno powiedzieć, ale jego wyraz twarzy wskazywał odrobinę wątpliwości. Nie było to jednak nic dziwnego, bo niemal każdy uczestnik mniejszej lub większej rozróbki w rozmowie ze strażnikiem przedstawiał swoją osobę w jasnym świetle i nie przyznawał się do własnej winy. Do obiektywnej oceny potrzebne były odpowiedzi ze strony drugiej osoby oraz relacje świadków. W międzyczasie pozostali ze służby porządkowej zajęli się bardziej agresywnym uczestnikiem bójki. Kiedy udało się go przygasić, jeden ze strażników wrócił do swego kompana, który rozmawiał z Kurusu.
- To Saburu! Znowu - skomentował nadchodzący osobnik z grymasem na twarzy.
- Pieprzysz. Byłem pewien, że się gdzieś zaszył. Trzeba go wypierdzielić z miasta na dobre. Weźcie go do kapitana.
- Ta-jest - odparł strażnik, po czym obrócił się i ruszył z powrotem do pojmanego awanturnika.
Stojący przy Kurusu strażnik westchnął głośno, sięgnął po sakiewkę i odliczył z niej pewną kwotę.
- Miałeś pecha lub szczęście, bo trafiłeś akurat na gościa, który parę razy narobił bałaganu. Uciekł po ostatniej burdzie w karczmie. Huh, mało brakowało, a cały budynek poszedłby z dymem. No ale dobra, mamy go... Z przypadku bo z przypadku, ale przysłużyłeś się straży. Masz, należy ci się. - Podał w tym momencie lalkarzowi wyliczoną wcześniej kwotę, skinął głową na pożegnanie i ruszył za pozostałymi członkami służby porządkowej, którzy prowadzili pojmanego agresora do swojej placówki.

Misja zakończona.

[Kurusu]

Doskonale. Nie dość, że ominął jakiekolwiek odpowiedzialności to jeszcze zarobił. Dosłownie wszystko poszło po myśli Kurusu. Pod maską pojawił się uśmiech, który można było uznać za perfidny. Jeszcze śledził wzrokiem odchodzących strażników i złapanego... Agresywnego osobnika.
- Czas zająć się poważną robotą... A nie tą dziecinadą. - stwierdził odwracając się na pięcie i odchodząc w sobie znanym kierunku... Bar Izantu... To jest miejsce, gdzie może zdobyć jakąś poważniejszą robotę. W końcu zamaskowany najemnik pragnie renomy, a tylko poważnymi zleceniami można taką zdobyć. Przez jego umysł przeszła na chwilę myśl, by udać się do Szkarłatnej Speluny, ale z tego co słyszał jest to miejsce dla podrzędnych istot... A on nie był na tyle zdesperowany, by tam się udawać.
Tak czy inaczej, Kurusu szybko pokonywał odległość dzielącą go do tego jednego baru... Po drodze potrącił kilki ludzi, jednak nie zwracał na to uwagi. Nie obchodzili go.