Domek Sagi

[Sagisa]

Była wściekła. Nawet bardziej niż wściekła. Na samą myśl, że ten drań dotykał Tensę, dostawała białej gorączki. Chwyciła za ofiarowane jej przed kilkoma minutami wakizashi i ruszyła do wyjścia, w zamiarze mając zaszlachtowanie pewnego tropiciela. Zatrzymały ją jednak słowa siostry.
- Przestań go bronić! - zawołała rozeźlona, odwracając się, zauważyła jednak, że jasnowłosa zdejmuje opatrunek z przedramienia. Chwilę później wspomniała o swoim niedawnym omdleniu, tłumacząc jej od razu jego przyczyny. Saga stanęła jak wryta, nie będąc w stanie wykrztusić nawet słowa. Fiołkowooka zastała porwana? I nie wspomniała jej o tym ni słowem? Ukryła to przed nią? Przed własną siostrą?
Ognistowłosa poczuła, jakby ktoś przebił ją właśnie ostrzem wakizashi, które trzymała w ręku. Poczuła się zdradzona. Od zawsze były ze sobą szczere, mówiły sobie wszystko. Dosłownie wszystko. Dlaczego więc Tensa nawet nie napomknęła o tak ważnej rzeczy? Czy to przez spięcie, które trwało między nimi od tamtego zimowego wieczora? Cała zgromadzona w niej furia nagle uleciała, a w oczach pojawiły jej się łzy.
- Dlaczego... mi nie powiedziałaś..? - spytała cicho, patrząc na nią zbolałym wzrokiem. - Przecież... zawsze sobie ufałyśmy... Jak mogłaś zataić coś takiego, nee-san?
Pojedyncza kropla skapnęła spod jej powieki i uderzyła o podłogę. Zacisnęła dłoń na sayi i odwróciła się gwałtownie, pochylając głowę. Gdzie podziało się to zaufanie?

[Tensa]

Widziała wściekłość w oczach i gestach stalowookiej. Kolor jej włosów idealnie oddawał w tym momencie jej zachowania. Sagisa ruszyła do drzwi z niedawno podarowanym jej ostrzem. Jednak słowa białowłosej zdołały ją zatrzymać. Oskarżenia o to, że jest to tylko próba obrony tropiciela zabolały. Na całe szczęście siostra została w sypialni pozwalając jej wytłumaczyć jak to wszystko wyglądało naprawdę. Widziała jak wstaje jak wryta, źle czuła się z tym, że ukryła to co się stało. Nie mogła przyznać tego wcześniej. Znała czerwonowłosą próbowałaby z nimi walczyć, nie chciała do tego dopuścić. Widząc łzy zbierające się w stalowych oczach Tensa od razu zerwała się z łóżka i podeszła do siostry, aby móc spojrzeć jej w oczy.
-Nie chciałam mówić Ci o tym od razu. Bałam się, że spróbujesz tam iść dopaść ich. Miałam powiedzieć ojcu, po prosić o pomoc, poczekać, aż przestaną być zagrożeniem. - starła łzę spływającą po twarzy siostry. - Miałaś dowiedzieć się za jakiś czas. Przepraszam, nie chciałam tego ukrywać, ale bałam się o ciebie. - mówiła ze smutkiem wymalowanym na twarzy.

[Sagisa]

Saga czuła się źle. Siostra zataiła przed nią bardzo ważną rzecz. Coś, co mogło się dla niej źle skończyć. I to najbardziej bolało. Nawet jej tłumaczenia nie mogły tego zmienić.
- Miałaś powiedzieć tacie... - powtórzyła tonem bez wyrazu. - Nie zrobiłaś tego... Nie wspomniałaś o tym nawet słowem. W zamian za to przy obiedzie dyskutowałaś sobie z mamą na temat ślubu z Kazuo.
Przygryzła wargę, odwracając się do srebrnowłosej plecami. Jak miała patrzeć jej w oczy? Jak mogła to zaakceptować? Tensa bała się o nią? To nie ona była zagrożona w tamtej chwili, siedząc gdzieś zamknięta poza osadą! To Tensa narażała własne zdrowie, by wrócić do domu!
Otarła łzy wierzchem dłoni i wyprostowała się. Zacisnęła dłoń na sayi. Chwilę później obróciła się i wcisnęła fiołkowookiej miecz. Nie spojrzała na nią jednak.
- Tobie chyba bardziej się przyda - rzuciła dość oschle, samej zaś szybkim krokiem ruszyła w stronę łóżka. - Idę spać. Dobranoc, nee-san.
Dwa zdania wypowiedziane przez płomiennowłosą ziały większym chłodem niż niejedna góra lodowa. Dziewczyna wsunęła się pod koc i ułożyła wygodniej głowę na poduszce. Leżała tak odwrócona tyłem do siostry, choć dziwnym trafem mimo zmęczenia sen nie nadchodził.

[Tensa]

Zatajenie przed siostrą porwania nie było najlepszym pomysłem. Choć wydawało jej się sensowne to tak naprawdę nie przyniosło wiele dobrego. Mogła jedynie przypuszczać, że uchroniła ją przed jakimś nieistniejącym zagrożeniem. Słyszała dziwny ton który przybrała jej siostra.
-Co miałam zrobić? Powiedzieć przy obiedzie, mamo, tato porwali mnie, nie chciałam wam mówić bo bałam się, że Saga będzie interweniować. A co do ślubu, nie ma szans kocham Sagę?. - mówiła zdenerwowana. Emocje brały nad nią górę. -Saga, nie o wszystkim mogłam powiedzieć od razu. - ciągnęła dalej do odwróconej placami siostry. Chwyciła miecz który podała jej siostra i stała bez słowa. Słyszała jej słowa i widziała jak płomiennowłosa kładzie się do łóżka. Podeszła do niej z obnażonym ostrzem. Wbiła je w szafkę nocną. Ubrała się i wyszła oknem. Wieczór był ciepły, położyła się na dachu.
--------------------------------------------
Obudziło ją słońce świecące prosto w oczy. Usiadła przeciągając się. Nie była pewna która może być godzina, zeszła na dół i poszła na taras. Rozłożyła torby obok siebie, a sama zasiadła na leżaku.

[Uchiha Matsu]

"Terminator odrodzenie, porvanie vol.3, 4 bandytów i białe włosy..."
Weź to poczuj...
1/15

Poranek piękny jak każdy w lato w Sogen. Tutejszy okres letni prezentował się na prawdę ciekawie. Od przelotnych deszczów pod koniec sierpnia, nie było wcześniej oznaku deszczu. Była pora sucha. Ludzie narzekali na upały i chwalili każdą morską bryzę, która okalała ich lica. Potrzebowali siesty.
Nie tylko oni bo i Tensa na tarasie swojego domu wylegiwała się i odpoczywała po ostatnich wydarzeniach. Nie miała jednak pojęcia, że poranek zostanie tak tragicznie zakłócony. Coś wisiało w powietrzu, ale młoda shinobi nie miała szóstego zmysłu i nie potrafiła jednak tego przewidzieć. Mogła jedynie poczuć chłód, gdy tak spoglądała na osadę.

[Tensa]

Siedziała na leżaku obserwując leniwie przesuwające się po niebie chmury. Torby z ekwipunkiem leżały obok, co prawda miała zająć się przygotowywaniem go na kolejne eskapady, jednak ciepłe promienie słońca skłaniały ją bardziej ku lenistwu. W końcu nie może być pracowita przez cały czas. Mimo pozornego spokoju miała dziwne wrażenie, że ten dzień nie może być taki piękny przez cały czas. Coś wisiało w powietrzu niepokojąc ją. Z torby wyjęła kunai i przyjrzała mu się dokładniej. Z każdej strony oglądała dzieło kowala który wykuł broń. Dokładna linia ostrza, idealne wyważenie broń idealna i do zwarcia i do miotania. Przełożyła palec przez oczko i zaczęła kręcić bronią wracając do oglądania porannego nieba i puszystych chmur o przeróżnych kształtach.

[Uchiha Matsu]

3/15

Tensa zamiast porannej toalety i porządnego śniadania wybrała machanie kunaiem na tarasie. Niecodzienna rutyna, ale kto bogatemu zabroni. Pracowała nad techniką, cięciami i pchnięciami, wyobrażając sobie przeciwników, których nim pokonuje. Przy kolejnym obrocie spotkała ją dziwna niespodzianka.
Przeciwnicy pojawili się na prawdę, a było ich czterech. Stali na tarasie wpatrzeni w młodą shinobi jak wilki.
- Pamiętasz jakie zamieszanie zrobiłaś ostatnio?- zapytał jeden z większych gangusów.
- Czas zapłaty!- wypalił mniejszy i od razu dostał mukę od silniejszego.- Zamknij ryło, jak ja mówię. Brać ją!- wksazali na Tensę.

[Tensa]

Jej trening został przerwany przed czwórkę bandytów którzy szukali zemsty za swoich poległych "współpracowników". Obejrzała się dookoła. Czterech bandytów, a jedyne co miała to kunai kurczowo dzierżony w dłoni. Kątem oka widziała zostawioną na tarasie torbę z wyposażeniem. No cóż, mogła polegać wyłącznie na swoich umiejętnościach i tym jednym ostrzu. Największy z nich zadał pytanie co prawda było ono retoryczne, jednak postanowiła odpowiedzieć, a nóż zagrywka psychologiczna zadziała?
-Pamiętam i widzę, że nie tylko oni pchali się pod nóż. - powiedziała przybierając szelmowski uśmiech. Jeden z mniejszych również postanowił się odezwać, lecz został szybko uciszony. Rozkaz padł, nie wiedziała czy cała czwórka ruszy od razu na nią. Żałowała, że w ojca nie było w domu. Musiała poradzić sobie sana. Przebić się do torby. Biegła za cel obierając największego z przeciwników. Nim dobiegła do celu kunai pomknął w jego stronę. Nie była pewna czy ostrze dosięgnie celu. Czekała, aż dojdzie do zwarcia.

[Uchiha Matsu]

5/15

Tensa zdążyła wykonać tylko jeden ruch. Rzut kunaiem w stronę największego z wrogów, który zasłaniał drogę do torby, w której trzymała swoje uzbrojenie. Ruszyła błyskawicznie, jednak dwóch bandziorów z boku już złapało ją i trzymało mocno. Trzeci zabrał jej torbę na ramię a największy podszedł do niej i powiedział;
- Za ten tupecik to sobie pośpisz- i przywalił Tensie tak mocnego prawego, że świat zasłoniły jej skowronki i zapanowała ciemność. Gdy ocknęła się już po drugiej stronie była noc. Przynajmniej tak mogło by się wydawać. Ale nie, była w swoistej jaskini. Można to było zauważyć po skałach, stalaktytach i stalagmitach wyrastająchych to tu to tam. Musiała to być jakaś ich kryjówka, lub baza wypadowa, kto to wie.
Tensa była sama w wilgotnej jaskini, przywiązana mocno do jednego ze stalagmitów. Nogi również miała skrępowane i ciężko było wyobrazić sobie ucieczkę w najbliższym czasie. Z sąsiedniego pomieszczenia, czy dalszej części groty dochodziły ją dźwięki rubasznej zabawy. Nagle też dało się słyszeć kroki...
TERAZ PISZESZ TUTAJ

[Sagisa]

Wyłuszczyła siostrze błąd najbardziej, jak to tylko było możliwe. Zatajanie przed nią prawdy okazało się tym największym. Tensa mogła sądzić, że w ten sposób ją chroni, ale Saga wychodziła z założenia, że przecież we dwie dałyby sobie radę. Zawsze dawały sobie radę, bo były razem.
- Nie musiałaś wszystkiego mówić - mruknęła, słysząc wybuch siostry, nie patrząc w jej stronę. - Ale powinnaś była mi chociaż wspomnieć o całej sytuacji. Zaufać mi.
To właśnie najbardziej ją zabolało, ten brak zaufania. Dzieliły ze sobą tajemnicę zakazanej miłości. Tajemnicę, która w świetle dziennym mogła zniszczyć życie ich obu. Ufały sobie bezgranicznie. Dlaczego więc Tensa zgniotła wręcz to zaufanie i zataiła kwestię porwania? Tego ognistowłosa nie mogła zrozumieć.
Oddała fiołkowookiej wakizashi i wsunęła się do łóżka, układając wygodniej. Drgnęła niespokojnie, słysząc zgrzyt ostrza, a po chwili trzaskającą okiennicę. Dopiero ten drugi dźwięk nakłonił ją do odwrócenia się. Jej siostry nie było, zapewne to właśnie oknem postanowiła wyjść. W nocną szafkę zaś zostało wbite ostrze wakizashi. Niechętnie wstała, wyciągając broń z drewna i chowając ją do leżącej nieopodal sayi. Całość odłożyła na łóżko srebrnowłosej, wzdychając ciężko. Nie chciała jej zdenerwować, po prostu... wyrzuciła z siebie nieskładne myśli. Miała tylko nadzieję, że Tensa nie zrobi czegoś głupiego. Była inteligentna i rozważna, ale mimo wszystko. Wróciła do własnego łóżka, zakopując się pod kocem. Wkrótce zasnęła.

[Sagisa]

Sen ogarnął ją do tego stopnia, że nawet słońce padające prosto na nwarz przez długi czas nie było w stanie jej obudzić. I nawet potrząsająca nią rodzicielka z ledwością tego dokonała. Saga uniosła ociężałe powieki, spoglądając na nią nieprzytomnie.
- Saga-chan, nie widziałaś Tensy? Wróciła chyba późno, ale nie ma śladu, by wychodziła.
Płomiennowłosa zamrugała powoli kilka razy, starając się przetrawić treści padające z ust matki. Jej siostra wróciła późno, tak. W końcu widziała ją, kiedy sama weszła do sypialni. A potem...
Dziewczyna chwyciła poduszkę i położyła sobie na głowie. Dlaczego to zawsze do niej idą pytania o jasnowłosą? Co ona, prowadzi spis najczęściej odwiedzanych miejscówek starszej siostry? Miała tego już dość.
- Wyszła pewnie przez taras z samego rana. Nie obchodzi mnie to - mruknęła tylko, co nie spotkało się ze zbyt dobrą reakcją matki.
- Sagisa, o co ci chodzi? - Rin aż zabrała jej poduszkę. - Tu się waży przyszłość twojej siostry, a wczorajsze spotkanie z Kazuo...
- Nie obchodzi mnie to! - przerwała jej gwałtownie córka. - Mam w nosie to całe spotkanie! Mam gdzieś Kazuo, Tensę i ciebie! Musisz się zawsze wtrącać, ale nie ze mną! Mojego życia układać nie będziesz! Nikt nie będzie! NIKT!
Zerwała się z łóżka, zgarnęła z krzesła świeże ciuchy, z posłania fiołkowookiej wakizashi, a potem wybiegła przez taras odprowadzana krzykiem kobiety. Nawet nie chciała jej słuchać. Po kilkudziesięciu metrach skakania między konarami zatrzymała się i wciągnęła spodnie. Zastanawiała się, dlaczego właściwie zabrała ten miecz. Przecież nawet go nie chciała! Poprawiła na sobie bluzkę, z kabury wyjęła kawałek stalowej linki i przewiązała sayę w dwóch miejscach, by móc broń przerzucić przez plecy. Obejrzała się jeszcze raz w stronę domu.
A co ją obchodzi, gdzie szlaja się Tensa! Skoro nie potrafi jej zaufać, to i ona nie będzie się nią przejmować! Prychnęła pod nosem i pobiegła. Teraz chciała być w miejscu, w którym wszyscy dadzą jej święty spokój. Zwłaszcza Rin Uchiha.

[z/t]

[Papyrus]

Do domostwa które zamieszkiwały dwie Kunoichi podszedł niepozorny mężczyzna. Młody, z długimi czarnymi włosami związanymi w kucyk z tyłu głowy. Ubrany w koszulę z siatki z narzuconą czarną kamizelką wydawał się dość ekstrawagancki, ale ochraniacz na czole z symbolem Rodu Uchiha zdradzał jego wyszkolenie. Z torby przy pasie wyjął kilkukrotnie złożoną kartę papieru, związaną gustownym czerwonym sznureczkiem, i wsunął pod drzwi. W taki sposób, by całkowicie znalazła się po drugiej stronie. Zapukał kilkukrotnie i odszedł, jak gdyby rozpływając się w powietrzu i nie pozostawiając za sobą żadnych śladów ani światków. Jedynym świadectwem jego obecności była wsunięta do domu wiadomość. Osobą do której była ona zaadresowana, była Tensa. Jej imię zresztą było widoczne na wierzchu kartki. Jej treść dostępna była jedynie dla niej, pod warunkiem że inni domownicy to zobaczą, i brzmiała następująco:

  Ukryty tekst

[Tensa]

Szła przez ulicę z siostrą na rękach. Niektórzy przechodnie chyba nie byli przyzwyczajeni do widoku nastolatki w zakrwawionym ślubnym kimonie niosącej okrytą jedynie płaszczem dziewczynę w podobnym wieku. Co bardziej ciekawscy postanowili zwrócić swój wzrok ku tej niecodziennej parze, inni komentowali, na szczęście jednak większość z nich miała to w głębokim poważaniu. Saga okazała się lżejsza niż białowłosej się wydawało, a może po prostu nie doceniała własnej siły. Sama nie była pewna, w końcu możliwości były dwie, a zajęte ręce nie pozwalały na rzut monetą. Drogę do domu przebyła praktycznie w milczeniu, taki stan rzeczy trwał, aż dotarła do progów domu. Ciepły letni wieczór, nic dziwnego, że drzwi od domu były uchylone.
-Całkiem jak po ślubie.- skomentowała spoglądając na Sagise, gdy przenosiła ją przez próg. Wróciła do domu, a w jej głowie pojawiły się różne myśli. Między innymi ta która męczyła ją przez niemal cały dzień. Musiała jakoś wytłumaczyć się z nieobecności, a uchylone drzwi zwiastowały obecność jednego z domowników. -Wóz, albo przewóz - pomyślała.
-Wróciłam!- wykrzyknęła obwieszczając swe przybycie. Odłożyła siostrę na kanapę.
Rin Uchiha postanowiła wejść do salonu z miną która obwieszczała, iż oczekuje ona wyjaśnień...
-Czemu nie mówisz kiedy znikasz na tak długo?- na wejściu zapytała zbulwersowana matka. Widać było, ze chciała pociągnąć dalej ten wątek, jednak zauważyła w jakim stanie znajdują się obie dziewczyny.
-Co się stało? - wypowiedziała kolejne pytanie, a jej głos w momencie przybrał ten matczyny zmartwiony ton.
-Chyba nici ze ślubu. - Odpowiedziała lakonicznie Tensa. Rin jednak zależało na szerszych wyjaśnianiach.
-Jak to? - spytała znowu jakby nie chcąc własnoręcznie poskładać informacji w całość, albo najzwyczajniej w świecie nie chciała w to uwierzyć.
-Kiedy mnie nie było, Kazuo porwał Sagę. Nie żyje. - powiedziała poirytowana Tensa. Nie chciała wypominać kto wpadł na pomysł z narzeczeństwem. Wyraz twarzy matki wyrażał połowicznie niedowierzanie i narastającą irytację. Rin usiadła na krześle, niezmiernie tym wszystkim zdumiona. Kazuo nie żyje? Porwał Sagę? Jak to? Przecież to był taki dobry człowiek, silny shinobi, uznali z Yoshim, że będzie idealnym kandydatem na męża Tensy, bo przecież się w niej kochał, jak ci wszyscy chłopcy z wioski i...
-O bogowie! Jak to ją porwał?! - wybuchnęła zdumiona. - Kiedy to zrobił? Moja mała Saga...moja kruszynka...
Natychmiast pobiegła do młodszej córki, chcąc ją uważnie obejrzeć i przytulić do matczynego łona. Po krótkiej chwili, zwabiony wykrzyknikiem Rin, do pokoju wszedł szybkim krokiem ojciec - Tsuyoshi Uchiha.
-Co się stało? - spytał.
-Kazuo porwał naszą Sagisę, Yoshi - zakomunikowała pospiesznie mężowi Rin. - Tak przynajmniej twierdzi Tensa. Mówi też, że nie żyje.
Tsuyoshi zmarszczył brwi. Logicznie powiązał fakty, po czym spytał:
-Zabiłaś go, tak? W obronie własnej i Sagi?-
-Gdybym tego nie zrobiła nie odpuściłby, nie spodobało mu się, że od razu się nie zgodziłam. Przeze mnie porwał Sagę - mówiła ze smutkiem patrząc na ojca. Żałowała, że tak łatwo dała się wtedy złapać, że nie było jej w domu kiedy była potrzebna.

[Sagisa]

Tak jak się spodziewała, zostało zapowiedziane, że obie będą musiały zdać dokładną relację z wydarzeń w tawernie. W dodatku przed obliczem liderki klanu. Saga drżała wciąż, kurczowo trzymając się siostry, a gdy ta wstała, jednocześnie ją podnosząc i oznajmiając, że wracają do domu, tylko przytaknęła, przylegając ściśle do jej ciała. Czuła zapach krwi na ślubnym kimonie, jednak do jej nozdrzy docierała też naturalna woń jasnowłosej, która poniekąd ją uspokajała.
Tensa niosła ją przez całą drogę w ciszy. Płomiennowłosa zdawała sobie sprawę z zainteresowania, jakie ich mały pochód wywołuje wśród mieszkańców miasteczka. Skuliła się ciaśniej i zamknęła oczy, starając się ignorować otoczenie. Zaraz dotrą do domu i wszystko się ułoży... jakoś.
Na komentarz siostry przy przejściu przez próg nie odpowiedziała. A właściwie odpowiedzią było tylko wzdrygnięcie ciała na słowo "ślub". Tensa weszła do środka, oznajmiając ich powrót i odstawiając ją na sofę w salonie. Stalowooka od razu mocniej opatuliła się ciemnym płaszczem strażnika, podkulając nogi pod brodę. Na pojawienie się matki nie zareagowała, nawet nie słuchała jej uskarżeń i późniejszych pytań. To jasnowłosa miała jej wszystko wyjaśnić. Gdy jednak nagle Rin uniosła głos, po chwili znajdując się tuż przy dziewczynie, ta osłoniła głowę nagim ramieniem.
- Nie dotykaj mnie! - krzyknęła, kuląc się jeszcze bardziej. W jej oczach znów zbierały się łzy. To przez matkę do tego wszystkiego doszło, to właśnie ona naciskała na ślub jej siostry z tym... tym... - Nie zbliżaj się do mnie...
Nie pozwoliła się dotknąć. Na każdą próbę odpowiadała nerwowym odtrąceniem rąk rodzicielki. Na szczęście pojawił się ojciec, a to Saga przyjęła z ulgą. On przynajmniej od razu łączył fakty i nie próbował naprawić własnych błędów zwykłym przytulasem. Pomijając już fakt, że tu właściwie nie zawinił, gdyż nawet próbował przekonać żonę, by nie zmuszała Tensy do zaślubin.
Saga zsunęła nogi z sofy, opatuliła się szczelnie płaszczem i ze łzami w oczach ruszyła chwiejnym krokiem w stronę rodziciela. Wtuliła się w niego, drżąc na całym ciele, a on po prostu przygarnął ją do siebie, gładząc jej krwiste włosy.
- No już, już... Jesteś bezpieczna - szeptał jej do ucha, a ona szlochała, znacząc jego koszulę łzami. - Już nikt nie zrobi ci krzywdy, obiecuję.
Uspokajał ją swoim głosem dopóki jej płacz nie złagodniał. Gdy Rin próbowała podejść, dał jej tylko krótki znak dłonią, żeby odpuściła. Widział, jak córka reagowała na jej próby pocieszenia, w dodatku do niego przyszła sama. On był jej opoką, matka tylko naruszyłaby ten kruchy spokój, do którego starał się doprowadzić płomiennowłosą. Czując, że dziewczyna już ledwo stoi na nogach, pochylił się lekko i podgarnął ją pod kolanami, dzięki czemu znalazła się w jego silnym uścisku.
- Zasłużyłaś na odpoczynek, mała - rzucił cicho, dostając w odpowiedzi tylko mruknięcie. Saga właśnie usypiała ze zmęczenia. Mężczyzna uniósł wzrok na starszą z córek. - Tensa, chodź ze mną, proszę. Porozmawiamy. Mam też coś dla ciebie - stwierdził, po czym ruszył w stronę schodów.
Tylko raz zerknął za siebie, by upewnić się, że jasnowłosa za nim podąża. Wszedł do sypialni dziewczyn, kierując się wprost na łóżko młodszej, gdzie delikatnie ją ułożył, okrywając ciepłą kołdrą. Ciemny płasz złożył wpół i przerzucił przez oparcie krzesła. Potem podszedł do nocnej szafki przy łóżku drugiej z córek i wziął z niej kopertę. Usiadł na materacu, poklepując miejsce koło siebie, i spojrzał na śpiącą Sagisę.
- Musiała sporo wycierpieć - mruknął smutno. - Widziałaś, jak zareagowała na matkę, prawda? Uznaje ją pewnie za winowajczynię, bo w końcu to ona nalegała na to spotkanie z Kazuo i... - westchnął przeciągle. Przejechał palcami po włosach, zaraz potem podając fiołkowookiej kopertę. - Przyszło, kiedy cię nie było. Pieczęć wskazuje, że to wiadomość od rady klanu, albo i samej liderki. Lepiej otwórz. W związku ze śmiercią Kazuo... też pewnie będziecie musiały się zgłosić i wszystko wyjaśnić, prawda? Płaszcz strażnika świadczy, że odpowiednie służby zajęły się... sprawą...
Nie wiedział, jak ma tę całą sytuację nazwać. Od początku wiedział, że nic nie wyjdzie z tego "związku", zwłaszcza po rozmowie z Tensą i poznaniu jej... orientacji. Nadal nie mógł się z tym wszystkim oswoić, w dodatku już kilka razy próbował przekazać te wieści żonie - bezskutecznie. A teraz dochodziło do tego to całe porwanie Sagi. Widział rany na jej ciele, ślady porażenia na skórze. Umiał poznać, że tropiciel wykorzystywał raiton do tortur na młodej Uchiha. Żałował tylko, że wcześniej nie zauważył tej obsesji u czerwonookiego, że nie mógł temu zapobiec.

[Tensa]

Młodsza siostra skuliła się na kanapie. Tensy nie zdziwił ten fakt, nie wiedziała jednak jak mogłaby zareagować. Jej krzyk kiedy matka próbowała się do niej zbliżyć przykuł uwagę białowłosej. Odwróciła się, aby spojrzeć na siostrę, cały czas nie do końca będąc pewną co może zrobić. Na całe szczęście płomiennowłosa wiedziała czego chce podeszła do ojca i wtuliła się w niego. To on okazał się być jej opoką. Fiołkowooka stanęła obok matki, może i obwiniała rodzicielkę o tą sytuację, ale nie bardziej niż samą siebie. Po prostu bez słowa patrzyła na całą scenę, jak wyłączony z akcji obserwator. Cieszyła się, że w końcu to wszystko dobiegło końca, chociaż dopiero w tej chwili dochodziło do niej, że nie jest to jeszcze koniec walki. Z konsekwencjami tego wydarzenia będą musiały radzić sobie jeszcze przez jakiś czas, nie wiadomo jak długi. Z rozmyślań wyrwał ją głos ojca która tak jak ona nieco wcześniej trzymał Sagisę na rękach. Białowłosa nie była pewna w którym momencie ojciec podniósł jej siostrę. Zapadała się we własne myśli.
-Hai. - odpowiedziała krótko, aby już po chwili krok w krok podążać za ojcem do ich pokoju. Ojciec położył młodszą z sióstr na łóżku i okrył ciepłą kołdrą płaszcz odkładając złożony w pół na bok. Tensa usiadła obok ojca tak jak wskazał jej gestem i ze zdziwieniem spojrzała na wyciągniętą przez niego kopertę. List? Ale od kogo? I po co?
-Wiedziałam, że coś z nim nie tak, ale nie sądziłam, że zrobi coś takiego, powinnam jej pilnować... - powiedziała odbierając kopertę. Otworzyła ją dość szybko, chciała wiedzieć czego może chcieć od niej rada. W końcu sprawa porwania była jeszcze zbyt świeża, aby list jej dotyczył. Przeczytała treść, ucieszyła się w duchu. W końcu mogła dołączyć do Akolitów, może ten dzień nie był, aż taki zły. Wiedziała, że mimo wszystko musi zrobić jeszcze jedną rzecz. Obiecała sobie, że powie o tym wszystkim co się stało to chyba była odpowiednia ku temu okazja.
-Tato... - zaczęła nie pewnie. -Kiedy mnie nie było, uznałam, że powinieneś wiedzieć.- wzięła głębszy wdech. -Jakiś czas temu porwali naszego sąsiada, jego żona prosiła żebym pomogła. Poszłam po niego, udało się... prawie. Miał długi, przyszli tam inni, dostałam w głowę. Sprzedał mnie za długi... Porwali mnie, ale się wydostałam... Kilka dni temu przyszli tutaj. Nie spodobało im się, że ich własność uciekła, albo chcieli pomścić swoich. Sama nie wiem. Znowu mnie złapali, uciekłam, potrzebowałam sporo czasu żeby się ich pozbyć. Strażnicy mówili, że nie ma ich już w Sogen, że to większa organizacja. Chciałam, żebyś wiedział. Może Kazuo nie był z nimi związany, ale nie chce żeby wam się coś stało. Jeśli wrócą, nie wiem czy sama sobie poradzę.- ostatnie słowa napełniała nadzieja.