Dzielnica Szczepu Ranmaru

[Irie]

Misja dla Kagury
15/15

---

Temat pingwinów był dość zabawny, starzec wciąż uśmiechał się serdecznie pomimo bólu w kręgosłupie. - Na pewno się przyzwyczaisz - Stwierdził kiedy wspomniałaś coś o niskiej temperaturze. Zapewne do wszystkiego można było się przyzwyczaić. Praca powoli chyliła się ku końcowi. - Dziękuję ci za pomoc. W domu będzie ciepło, no i przynajmniej będzie chwila czasu na wypoczynek - Oznajmił. Dobrze że miał konia jako pomocnika, dobrze było mieć tak silne zwierzę w takich warunkach choć niełatwo było zdobyć siano. Zabrałaś się do przerzucania drewna, tym razem inne partie ciała zaczęły pracować. Po kilku minutach skończyłaś całą robotę. Starzec kiwnął głową zgadzając się z twoją sugestią. - Tak zrobię. Dziękuję. A to nagroda - Coś na co czekałaś. Otrzymałaś meszek z pieniędzmi w zamian za robotę. Sukces. Starzec wstał ostrożnie i ruszył w swoim kierunku wspierając się o wielkiego zwierzaka.
Koniec misji

[Kagura]

Robota została skończona, więc pozostało tylko się rozliczyć i ruszyć w swoją stronę. Całkiem przyjemnie gadało się ze staruszkiem i Kagura miała nadzieję, że jeszcze kiedyś będzie miała okazję z nim porozmawiać, zwłaszcza o jego podróżach. Na razie jednak trzeba było się ograniczyć do przyjęcia mieszka z pieniędzmi i zabrania swoich rzeczy. Lekko się zgrzała przy tym rąbaniu, więc lepiej wrócić do gospody, gdzie obecnie mieszkała, żeby posiedzieć w cieple, bo jak ją teraz przewieje, to sama będzie musiała przejść się do medyków. Może warto byłoby popracować trochę nad sobą w nieco inny sposób? To będzie dobra myśl, zwłaszcza że nigdzie przy tym nie będzie musiała wychodzić. Pożegnała się więc ze starszym panem, który prowadząc konia, zaprzęgniętego w sanie, ruszył w swoją stronę. Przypięła do pasa swój kołczan, a łuk zawiesiła na plecach, po czym sama oddaliła się z tego miejsca. Dosyć wędrowania na obecną chwilę. Czas wrócić do gospody, bo może załapie się na jakiś dobry obiad. Ciepły posiłek i odrobina spokoju to właśnie to, czego jej teraz było trzeba. Przynajmniej trochę się rozładowała i frustrację zastąpiła teraz jakaś taka dziwna pustka. Nagle poczuła się naprawdę samotna na tej dziwnej wyspie. Eh, upierdliwe. Niby wróciła do domu, a wcale się tak nie czuła. Taa, Lider umiał dać w kość. Jeszcze mu pokaże. Udowodni mu, że jest warta być pełnoprawnym członkiem szczepu Ranmaru.

[zt]