Shi no gēto [miasto - uliczki, brama i mur]

[Ayatsuri Yuu]

Dzień jak co dzień mogłoby się wydawać, jednak niezależnie od tego, co by mu się przydarzyło, zamierzał tak czy siak wprowadzić pewne zmiany. Ciężko trenował w ostatnim czasie i wiedział, że nadszedł czas, by zacząć zgłaszać się na trudniejsze i bardziej niebezpieczne misje. Miał też nową kukiełkę, której przydałby się chrzest bojowy. Zamierzał więc udać się później do administracji i poprosić o jakieś zlecenie. Jednak na wszystko jest czas i określona godzina na wszelkie sprawy pod niebem. Zacząć należało oczywiście od posilenia się, które, musiał przyznać, wyszło bardzo dobrze. Ostatnio unikał karczmy po aferze ze szczurami, więc musiał zadowolić się zwykłymi posiłkami w jadalni, ale były one całkiem zadowalające. Po wyjściu z sali ruszył przed siebie, gdy zaczęły ogarniać go wątpliwości. Po ostatnim takim zleceniu skończył w szpitalu ciężko ranny, może należało jeszcze trochę podszlifować swoje umiejętności? Bił się tak z myślami po raz kolejny, nie był to pierwszy raz, gdy obawy przed powtórką z "rozrywki" wstrzymywały go przed działaniem. Zagłębiony w walce z myślami, którą te zaczęły powoli wygrywać, ledwo przyjął do wiadomości czyjąś obecność. Z transu wytrąciło go jednak wypowiedzenie jego imienia. Łatwo rozpoznał mężczyznę i że ten był od niego wyższy rangą delikatnie się skłonił.
-Kougami-san. - tak, był wyższy stopniem, ale nie na tyle, by zasłużyć na sufiks -sama. Tak określałby raczej Sowy wzwyż lub tych, którzy na jego szacunek zdążyli zasłużyć osobiście. Bez wahania ruszył za przełożonym. W końcu był rekrutem, musiał być posłuszny Wilkom.
-Nie, Kougami-san. - odpowiedział bezzwłocznie na zadane pytanie, jednak po chwili poczuł się w obowiązku doprecyzować - Planowałem udać się zaraz do administracji, by dowiedzieć się, w czym mógłbym dzisiaj pomóc.

[Toshiro]

- Misja rangi C-
-3/30-

---

Ukłon jak najbardziej się należał. Gdyby go nie było... Cóż. Kougami należał raczej do tych bardziej surowych Kapitanów, którzy swoją ciężką pracą osiągnął swoją pozycję i oczekiwał tego samego zaangażowania od innych. W przypadku jakiejkolwiek niesubordynacji szybko ustawiał delikwenta do pionu. Nie było zmiłuj. Każdego dnia mógł zostać przeprowadzony atak i to od nich zależało, czy "cywilizowany świat" obroni się przed "dzikusami", bo tak przecież ich nazywano, nieprawdaż? Mimo tego, że gest był jak najbardziej wymagany to nie spotkał się z żadną reakcją. Yuu posłusznie podążył za swoim przełożonym, więc ten się nie zatrzymywał do momentu aż nie doszli mniej więcej do połowy alejki. Słuchał tego co ma mu do powiedzenia Ayatsuri żeby w razie czego udać się w odpowiednie miejsce i porozmawiać z odpowiednimi osobami, ale jak się okazało - nie trzeba było. W końcu zatrzymał się i obrócił się w stronę Ayatsrui mierząc go chłodnym wzrokiem.
-W takim razie Twoje plany ulegają w tym momencie zmianie.- oznajmił stanowczo. -Słyszałem, że ostatnim razem Twój wypad nie poszedł do końca po Twojej myśli.- kontynuował mierząc wzrokiem Yuu, jakby go oceniał. -Ale mimo tego trochę o Tobie słyszałem, więc powiedz mi czy od tamtego czasu udało ci się wyciągnąć odpowiednie wnioski i jesteś gotów sprostać kolejnemu zadaniu?- zapytał dalej mierząc szczura wzrokiem. Odpowiedź była chyba tylko jedna, innej nie oczekiwał. Choć była ona oczywista to sposób w jaką dostarczy mu ją młody rekrut musiała mieć jakieś znaczenie, prawda? W końcu mężczyzna cały czas obserwował młodzika jakby go oceniał.

Kougami Tanaka

[Ayatsuri Yuu]

Władca marionetek podążał za swoim przełożonym z pewną ciekawością. Co skłoniło kapitana do szukania go? Tego mógł się dowiedzieć tylko od niego. Jednak na razie nie zadawał pytań, Wilk powie mu wszystko w swoim czasie, skoro już gdzieś go prowadził. W zasadzie rekrut mógł tylko czekać, co postanowi mężczyzna, był niejako zdany na jego łaskę, choć ze względu na to, że należeli do jednej organizacji nie brzmiało to tak źle, jak po zostaniu pokonanym przez silniejszego przeciwnika.
Nie skomentował kwestii zmiany planów, bo nie było takiej potrzeby. To był rozkaz, nie pytanie. Nie mógł odmówić, skinął więc jedynie głową, skupiając się już w tym momencie całkowicie na kapitanie.
Kiedy wspomniał o niefortunnych wydarzeniach z poprzedniego wyjścia poza fortecę, chłopak tylko delikatnie się skrzywił i mimowolnie chwycił swoją rękę. Oparzenia zostały już wyleczone, ale wciąż pamiętał ten ból. Chwilę się wahał, jak odpowiedzieć kapitanowi, by w końcu rzec:
-Od tamtego momentu prawie cały wolny czas poświęciłem na treningi, resztę na inne sposoby rozwijania moich możliwości. Wciąż jestem słaby i wiele nie potrafię, ale jestem gotowy służyć Shinsengumi z całych swoich sił. Zrobię wszystko, co w mojej mocy, by tym razem wszystko skończyło się dobrze. - oczywiście tamten wypad nie był zupełnie bezowocny, w końcu udało mu się wrócić i wypełnić zadanie, choć był potem poważnie ranny. Wiedział jednak, że Wilk weźmie to pod uwagę, skoro rozważał przekazanie mu kolejnego zlecenia, które, wnioskując z budowanego napięcia, nie ograniczy się do sprzątania czy wybijania szczurów.

[Toshiro]

- Misja rangi C-
-5/30-

---

Yuu podążał za swym kapitanem wzdłuż wąskiej i mało uczęszczanej alejki. Pomimo tego, że było lato, ciepło, ładnie, słonecznie to tutaj jakby wszystko wydawało się ciemniejsze. Jakby sam mrok panował nad tą alejką. A co skrywało serce Wilka? Tego nie wiedział nikt. Pojawiał się jak cień i znikał jak cień. Ciągle niedościgniony. Mało widoczny, ale jednak się pojawiał. Teraz ten cień wyłonił się przed marionetkarzem i poprosił o przysługę. Jaką? Zapewne dowie się gdy spełni oczekiwania.Wzrok mężczyzny automatycznie powędrował za dłonią, która powędrowała do drugiego ramienia, na którym były wcześniejsze rany chłopaka. Westchnął cicho. Okazał słabość. Czy nada się do tego zadania? Oby.
-Słyszałem, że pomimo słabszego startu dalej jesteś całkiem obiecującym rekrutem. A co najważniejsze można na Tobie polegać.- powiedział i widać było, że dalej mocno kontempluje nad tym czy Yuu jest odopowiednią osobą do tego zlecenia. -Niech będzie. W takim razie zobaczymy czy twoje treningi popłaciły.- oznajmił zakładając ręce na piersi. - W takim razie najpierw krótki wstęp żebyś miał pogląd na sprawę. Dzicy zaczęli używać albo używali już wcześniej, tylko nie mieliśmy z tym styczności, jakąś dziwną truciznę. Niestety przez to poległo kilku zwiadowców, ponieważ nie byliśmy na to dostatecznie dobrze przygotowani. Dzięki ich poświęceniu udało się jednak zdobyć jej próbkę i zbadać. Okazało się, że trucizna najprawdopodobniej pochodzi z naszej części kontynentu. Opracowanie antidotum nie zajęło nam dużo czasu. Użyliśmy do tego ziół, które rosną tylko w określonych ekosystemach. Na szczęście udało się znaleźć w pobliżu muru wioskę, w której te zioła rosną. W pewnym momencie zaczęło ich przychodzić coraz mniej i mniej, tak, że nie nadążaliśmy tworzyć odtrutek. Odnotowaliśmy nawet częstsze napady na karawany, czemu przygląda się już sekcja zaopatrzeniowa. Twoim zadaniem będzie zbadanie co się dzieje z tamtym ekosystemem i dlaczego zioła nie rosną w takiej liczbie jak wcześniej. Nie wykluczam ingerencji osób trzecich, jednak góra zbagatelizowała to twierdząc, że znajdą niedługo drugie źródło. - przerwał na chwilę patrząc czy Yuu nadąża za wszystkim. -Poza tym uważam, że może to być ktoś od nas. Ktoś z sekcji zaopatrzeniowej zdradził.- dodał nieco ciszej chcąc zapewne uniknąć ewentualnych podsłuchiwaczy. -Czy do tej pory wszystko jasne?- zapytał czekając na ewentualne pytania czy wątpliwości.

Kougami Tanaka

[Ayatsuri Yuu]

Marionetkarz zachował kamienną twarz wobec pochwały Wilka. Trzeba było jednak przyznać, że całkiem ucieszyło go to, że kapitan uważa go za kogoś, na kim można polegać oraz obiecującego rekruta. Najwyraźniej to wystarczało, by kwalifikował się do tego zadania, nawet jeśli zleceniodawca trochę się wahał, czy może mu je powierzyć.
W końcu jednak mógł wysłuchać, o co dokładnie chodzi. Już w trakcie opowiadania, umysł Ayatsuriego zaraz zaczął układać w jego głowie możliwe scenariusze prowadzące do chwili obecnej. Uderzenie w produkcję odtrutki było z pewnością niebezpieczne dla zwiadowców, do tego działo się prawdopodobnie na dwóch płaszczyznach. Trudno było na ten moment powiedzieć, czy podejrzenia Tanaki były słuszne, ale z pewnością istniała taka opcja, choć sytuacja może być naturalna, a napady na karawany niezwiązane z odcięciem ich od materiałów na odtrutkę. Jeszcze inną opcją było to, że dzicy się przedarli lub wspierają ich jacyś ludzie z cywilizowanych krajów. Trzeba będzie dokładniej poznać sytuację, ale na razie musiał być przygotowany na najgorsze, czyli że ktoś może próbować go aktywnie powstrzymać.
-Mamy w tej wiosce kogoś zaufanego, choćby cywila? - zdecydowanie łatwiej będzie zbierać informacje z kimś wewnątrz, inaczej ryzykował, że skontaktuje się z kimś związanym z całą sytuacją i narazi operację. Potem pozostawało tylko jedno pytanie, które musiał zadać:
-Którędy tam dotrę? - był pełen determinacji, w końcu jeśli zabraknie odtrutki, dzicy wreszcie mogą zachwiać obecną równowagą i przedrzeć się na cywilizowaną stronę.

[Toshiro]

- Misja rangi C-
-7/30-

---

Wydawać się mogło, że taka błahostka jak obumieranie ziół nie miało większego wpływu. Tutaj jednak wiele osób mogło się pomylić i Kougami będąc oddany Shinsengumi nie chciał do tego dopuścić. Być może ślepo wierzył w to, że za tym wszystkim stoi coś więcej. Scenariuszy mogło być wiele, przecież występują takie zbiegi okoliczności, które sprawiają, że aż nie da się uwierzyć, że jest to tylko kaprys losu. Do Ayatsuri należało jednak zbadać sedno sprawy, która mogła zaszkodzić całemu murowi. Gdy jeden organ szwankuje, traci na tym cały organizm, a koniec końców może doprowadzić do jego zniszczenie, czego oczywiście nikt z nich nie chciał.
-Nie do końca. Mieszka tam niewiele osób, najbliższy kontakt mieliśmy z tamtejszym zielarzem. Starszy, poczciwy człowiek, jednak nasze relacje ograniczał się głównie do handlu, a ten był raczej owocny, do czasu oczywiście. Będziesz musiał sam zrobić rozpoznanie, ale proponuję zacząć u niego, raczej nie powinien cię oszukać jeśli powołasz się na swój przydział. Co do reszty, to nie mam zupełnie pojęcia. - oznajmił z powagą uchylając rąbka przyszłego zadania. Niestety tak bywało, że przy mniejszych mieścinach poświęcało się im mniej uwagi, ponieważ był mniej cenne. Tutaj tak samo postanowiono spisać ją na straty.
Oczywiście po zadaniu pytania o drodze Wilk opisał szczegółowo jak dotrzeć do wioski Shirakawa. Nie znajdowała się ona aż tak daleko. Być może był to trzy czy dwa dni drogi pieszo przy dobrych wiatrach.
-Jakieś pytania? Wątpliwości?- zapytał jeszcze, aby upewnić się, że wszystko jest zrozumiałe. -Jeśli nie, to powodzenia. Ja udam się załatwić resztę formalności i powiadomię kogo trzeba, a Ty ruszaj. - oznajmił z powagą i nie czekając zbyt długo na gesty grzecznościowe po prostu ruszył przed siebie. Podążył dalej wzdłuż alejki i zniknął niczym cień, gdy na chwilę odwróciłeś od niego wzrok.
Kougami Tanaka

[Ayatsuri Yuu]

Ayatsuri spokojnie słuchał tego, co miał mu do przekazania kapitan Sekcji Badawczej, odpowiednio katalogując w swojej głowie wszystkie informacje, by móc potem łatwo do nich sięgnąć. W końcu mogły one w pewnym momencie okazać się na wagę złota. Miał więc pierwszy cel, wiedział jak dotrzeć, więc chyba mógł już ruszać. Chwilę jeszcze się zastanawiał, czy Wilk może mu coś doradzić, jednak nie znalazł w swojej głowie innego pytania, które możnaby mu zadać. Widząc to mężczyzna po prostu zmył się, zostawiając rekruta samego. Był ranek, jeśli się wysili wystarczy mu jeden nocleg, a kolejnego dnia będzie na miejscu. Jednak, jak to z wyprawami poza fortecę bywało, musiał się przygotować. Nie żeby miało to zająć wiele czasu, w zasadzie wystarczyło zabrać potrzebne rzeczy i mógł lecieć. Z pośpiechem udał się do kuchni po prowiant na drogę, a potem do swojej kwatery, by zabrać ze sobą zwoje, torbę (w której umieścił jedzenie) oraz marionetkę, która nie była umieszczona w zwoju. Tę zarzucił sobie na ramię i ruszył na zewnątrz. Zmierzał w kierunku wyjścia z fortecy, sprawnym tempem, ale bez widocznego zbytniego pośpiechu.
Sposób przemieszczania się dalej zmienił się, gdy tylko wyszedł za mury Shi no geto. Wtedy mógł rozwinąć jeden ze zwojów, by pojawiła się na nim marionetka. Tę niesioną do tej pory na rękach szybko zapieczętował w zwolnionym zwoju, który następnie wylądował na jego plecach. Wtedy mógł wsiąść na swojego "wierzchowca" i ruszyć w drogę. Dwa dni drogi pieszo przy dobrych wiatrach? Może wystarczy mu jeden, jeśli rozwinie pełną prędkość. W końcu kukiełka to nie koń, nie musiała odpoczywać nawet po "galopie". Ruszył więc nią za pomocą linek chakry, budząc marionetkę do życia i ruchami palców skierował ją szybko w odpowiednim kierunku. Uniósł też kukiełkę kilka centymetrów nad ziemię - tak by nie wzbudzało to podejrzeń, zwłaszcza przy mimo to ruszających się nogach, ale nie musiał obawiać się, że przez jakieś nierówności kukiełka się przewróci. Na wszelki wypadek jednak używał odpowiedniej techniki, by utrzymać się na lalce. Liczył się z obecnością na szlaku bandytów i pułapek.
Dobrze byłoby, gdyby dotarł na miejsce wczesnym wieczorem, mógłby wybadać teren i odbyć kilka rozmów, a w nocy poobserwować miejsce, gdzie rosły materiały do antidotów. Jednak wtedy musiałby trochę zwolnić - wątpił czy zdoła dotrzeć na miejsce tego wieczora, więc musiałaby to być kolejna noc. Lepiej więc chyba było dotrzeć wcześniej, szacunkowo może jutro z rana? Tak, to wydawało się osiągalne. Do tego byłoby niebywale satysfakcjonujące, gdyby pokazał się w fortecy z wypełnionym zadaniem w czasie, jaki kapitan szacował, że będzie mu potrzebny by dojść do wioski, nawet nie licząc powrotu.
Pędził więc tak, starając się prędkość dobrać w ten sposób, by na czas noclegu znajdować się już bardzo blisko wioski, odległość do godzinki marszem byłaby optymalna. Wtedy po noclegu nie musiałby odpieczętowywać schowanego na noc "wierzchowca" (wymienionego ponownie z inną kukiełką), a ruszyć prosto do wioski, z marionetką idącą na własnych nogach. Oczywiście z niewidzialnymi linkami, niech myślą, że nie jest sam. Posiłki pierwszego dnia drogi jadł nie zsiadając z kukiełki, wolną ręką.

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
odznaka ninja, duża torba, kabura na broń, dwa duże zwoje przymocowane do pleców na 10m bandaża, płaszcz, Shiriaru (zazwyczaj chodzi obok Yuu)

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Ayatsuri Yuu]

Niestety nie udało się za wiele z niego wyciągnąć. Co prawda znalazł jakąś fiolkę, której zawartośc mogła być odpowiedzią, ale ciężko było mu coś stwierdzić bez narzędzi czy chociaż odpowiedniej wiedzy. Zaniesienie mężczyzny do zielarza było w zasadzie jedyną opcją.
-Nie wiem na ile znasz się na tym, ale spróbuj go ustabilizować. Mogę się tu gdzieś zdrzemnąć, gdy będziesz się tym zajmować? Obudź mnie, jakby coś się działo. - wcześniej jednak, gdy zielarz już zajmował się rannym, wrócił po dwie kukły, które należało zapieczętować, a dopiero potem zdrzemnął się u prawdopodobnie najbardziej wykształconej osoby w okolicy. Potem mógł już wracać, gdy opowiedział zielarzowi o sytuacji. Substancję znalezioną powinien zachować dla sekcji badawczej, ale dwie fiolki mógł odstąpić dla wioski.
Wracał jak poprzednio, na wielkim pająku, jednak tym razem próbował rozwinąć jeszcze większą prędkość, w zamian zatrzymując się na odpoczynek i posiłki. Pilnował też swojego jeńca, którego po powrocie od razu zabierze do szpitala, uprzedzając, że jest niebezpieczny i będzie trzeba go przesłuchać. Następnie udał się do Tanaki i w skrócie opisał mu sytuację, nie ukrywając niczego oraz wręczając pozostałe fiolki.

[Toshiro]

- Misja rangi C-
-33/30-

---

Wszystko na szczęście potoczyło się na korzyść Yuu. Choć nie uzyskał wszystkich informacji, których oczekiwał to mimo wszystko zdecydował się podjąć próbę odratowania rannego prosząc o pomoc zielarza. Oczywiście nie można było odmówić komuś kto pomógł, prawda? Nawet jeśli była to osoba, która była odpowiedzialna za ich ostatnie niepowodzenia. Swojemu wybawcy przecież się nie odmawia, nieprawdaż?
Drzemka po wielu godzinach ciągłego napięcia była praktycznie jak zbawienie. Marionetkarz nabrał sporo sił, a po obudzeniu został zapewniony, że ranny nie jest już w słabym stanie i po tym jak ktoś udzieli mu fachowej pomocy to powinien szybko stanąć na nogi. Po wstępnych oględzinach fiolek, na odchodnym Hideo poinformował Yuu, że jeśli mur dalej byłby zainteresowany ziołami, które rosły niedaleko ich wioski to byliby w stanie wznowić dostawy za dwa lub trzy tygodnie. Ayatsuri zdecydowanie zostawił wioskę w lepszych nastrojach niż przed jego przybyciem, a na dodatek zrobił coś dobrego dla swoich kamratów na murze.
Podróż powrotna minęła szybko i bezproblemowo, zupełnie jak za pierwszym razem gdy opuszczał Shi no geto. Tym razem jednak Yuu znał drogę, więc nie musiał tracić czasu na dłuższy odpoczynek po drodze jak ostatnio. Udało mu się zamknąć w jednym dniu taszcząc nieprzytomnego jeńca.
-Poszło ci dużo szybciej niż się spodziewałem. Muszę przyznać, że nieco mnie zaintrygowałeś- nagle rozległ się znajomy głos. Był to nie kto inny jak Kougami Tanaka, na którego twarzy jawił się lekki uśmiech. Jak zawsze pojawiał się znikąd, a teraz zaczepił Yuu bardzo krótko po tym jak ten przekroczył bramy Shi no geto. Tym razem wziął go tylko lekko na ubocze, tak aby nie stali na samym środku, aby chłopak mógł podzielić się swoją opowieścią i zdobytymi informacjami.-Bardzo dobrze się spisałeś. Wiedziałem, że jest w to zamieszany ktoś z naszych. Postaram się, aby Twoje starania zostały docenione. Tak trzymaj, a z tym dezerterem rozliczę się osobiście i te cuda przekażę oczywiście do odpowiednich osób.- powiedział przejmując zarówno fiolki jak i więźnia. -Ach, prawie bym zapomniał. Masz tutaj coś ode mnie.- powiedział po tym jak schował nieznajomą substancję i rzucił marionetkarzowi mieszek z pieniędzmi. Następnie skinął głową wydawało się w pustą przestrzeń. Po chwili jednak wyłoniła się zakapturzona postać, która przejęła nieszczęśnika, a potem udała się w jedną z uliczek, oczywiście po chwili Tanaka zrobił to samo znikając z wizji Yuu, który mógł cieszyć się kolejną misją dopisaną na jego konto.
Misja zakończona sukcesem. Kougami Tanaka
Staruszek
Jiro
Hideo
???

  Ukryty tekst

[Ayatsuri Yuu]

Marionetkarz szybko dotarł do fortecy. Cóż, szybko jak na tempo normalnego człowieka, mimo wszystko zajęło mu to cały dzień. Jedno szczęście, że jak się okazało, kiedy dotarł do fortecy, nie było potrzeby taszczenia dalej jeńca. Ledwo co przekroczył próg, a już był witany przez kapitana, zaintrygowanego prędkością, w jaką wykonał zadanie. Cóż, miał na celu zaimponować mężczyźnie, ale i tak dobrze było usłyszeć, że przekroczył jego oczekiwania. W końcu nie mógł dalej być zwyczajnym rekrutem, długo trenował i nadchodził czas pokazania rezultatów.
Jako że Kougami zabrał jeńca po wysłuchaniu raportu, młody marionetkarz mógł udać się na spoczynek. Potrzebował energii, by następnego dnia przyjąć kolejną misję.

[Souei]

Misja C
1/30 Yuu nie odpoczywał zbyt długo po ostatnim wykonanym zadaniu. Narzucił sobie dość intensywne tempo, chcąc kuć żelazo póki gorące i dodawać do swoich ostatnich sukcesów kolejne. Niektórzy zostają Szczurami do końca życia, inni mają ambicję większe niż bycie na początku łańcucha pokarmowego. Pierwszy duży krok złożony był z wielu małych, a młody Ayatsuri póki co stawiał ich dużo i często.
Noc pozwoliła mu wypocząć i nabrać energii, a poranek odświeżyć się i napełnić brzuch. Koszary Shinsengumi może i nie obfitowały w wygody, ale zapewniały obsadzie Muru wszystko co konieczne, aby efektywnie pełnili oni swoją służbę. Teraz był już zwarty i gotowy aby znaleźć sobie kolejne zajęcie, jednak równie intensywnie zajęcie szukało jego. Przed Szczurem stanął inny Szczur, ale młodszy, brudniejszy i wątlejszy. Nie było tutaj równości, różne sekcje miały różne powinności i w ich obrębie obowiązki tych najniższych rangą mogły się różnić. Zależało to też od doświadczenia i rzeczywistych umiejętności, dlatego niektórzy dostawali ciekawsze zadania od innych.
- Ayatsuri Yuu...? - Zaczął chłopak dość nieśmiało, nie wiedząc z jaką spotka się reakcją. Nie wiedział czy może powinien znać już tą twarz i to imię, jednak póki co pytanie wskazywało na to, że wciąż wolał się upewnić. Jeśli Ayatsuri potwierdził swoją tożsamość, wówczas została mu przekazana wiadomość.
- Dostałeś zadanie towarzyszenia Sekcji Zwiadowczej w rozpoznaniu za Murem. Natrafiono tam na dziwne ślady walki, co być może ma związek z niedawnym zaginięciem innego patrolu. - Bardziej niż ze zrozumieniem, chłopak wyklepał to czego kazano mu się wyczuć, aby niczego nie pominąć.
- Proszę zgłosić się do Kotaru Noguchiego, za dwie godziny przy Bramie. - Zakończył dzieciak, po czym nieco zmieszany po prostu stuknął obcasem i odszedł.

[Ayatsuri Yuu]

Dzień dobrze się zapowiadał. Porządny sen, dobre jedzenie, czego chcieć więcej z rana? Najwyraźniej zlecenia z góry, bo szybko po posiłku znalazł go jakiś inny Szczur. Zmierzył go wzrokiem, rzucając spokojnie:
-To ja. - nie dziwota, że rekrutom zlecano zadania przekazywania takich drobnych informacji, ale sam jeszcze takiego obowiązku nie musiał wypełniać. Pewnie miało to związek z sekcją, w jakiej był, takim czymś zajmowała się raczej sekcja Administracyjna.
-Zrozumiałem. - odpowiedział krótko Szczurowi, potwierdzając przyjęcie wiadomości, i, podobnie jak on, szybko odszedł, kierując się ku swojej kwaterze. Trzeba było się trochę przygotować. Poświęcił kilka minut na rozciągnięcie się, jako że był jeszcze zesztywniały po nocy, a następnie przygotował swój ekwipunek do drogi. Westchnął cicho, gdy uświadomił sobie, że Szczur nie przekazał mu informacji o planowanej długości wypadu. Była pewna różnica w przygotowaniach, jeśli miał wrócić przed nocą, a gdyby mieli spędzić za Murem parę dni. Jednak uznał, że gdyby mieli tam nocować, poinformowanoby go, więc założył, że rozpoznanie będzie dosyć blisko.
Gdy był już gotowy, przysiadł na trochę, czekając aż zbliży się czas wymarszu. Po co miał stać na zimnie, jeśli mógł posiedzieć u siebie.
W końcu podłączył linki do jednej z marionetek, której nie schował w zwoju, by być w gotowości i ruszył ku bramie. Odpieczętowanie to chwila, ale czasami tej właśnie chwili brakowało, a tereny za Murem nie były zbyt bezpieczne. Jeśli na miejscu dostrzegł jakąś grupę, podszedł i rzucił krótko:
-Ayatsuri Yuu melduje się na rozkazy. - w innym wypadku po prostu stanie przy bramie i poczeka.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Souei]

Misja C
3/30 Obiektywnie patrząc, czasu na przygotowanie do kolejnego zadania nie było zbyt wiele. Młody lalkarz został powiadomiony o zbiórce tak naprawdę chwilę przed, ale wykorzystał ten czas do maksimum na sprawdzenie ekwipunku i krótką rozgrzewkę. Po tym wszystkim, czasu na bezczynne oczekiwanie praktycznie już nie było, ale być może to nawet i lepiej. Yuu stawił się w umówionym miejscu dokładnie o czasie, gdzie czekał już na niego duet innych strażników. Oboje ubrani byli w standardowe mundury Shinsengumi, jednak mieli odkryte głowy, co sprzyjało zapoznaniu się. Jeden z chłopaków miał przyjazną, szczupła twarz i krótkie, sterczące, czarne włosy.
- Witam. Kotaru Noguchi. Ogar Sekcji Zwiadowczej. - Przedstawił się chłopak. Wyglądał na nieco starszego niż Yuu, ale był przyjaźnie nastawiony. Zaraz też wskazał ręką drugiego młodzika, który stał razem z nimi.
- A to Tobito, nasz Szczurek. - Tobito był rudy i trochę zmieszany tym przedstawieniem, ale ostatecznie machnął dłonią na powitanie i skinął głową. Nie był niewychowany, tylko pochodził chyba bardziej z tych nieśmiałych.
- Naszym zadaniem jest zwiad i zbadanie śladów, które znaleźliśmy z Tobito wczoraj wieczorem. Noc zmusiła nas do wycofania się, ale dzisiaj mamy więcej czasu. Dodatkowo mamy ciebie do pomocy, więc mam nadzieję, że w razie czego damy sobie radę. - Powiedział z entuzjazmem Kotaru, a Tobito znowu tylko przytaknął skinieniem głowy i cichym mruknięciem.
- Gotowy? Bo my idziemy! - Po tych słowach podszedł do strażników stojących przy wyjściu na drugą stronę (a Tobito za nim) i zakomunikował potrzebę przejścia na dzikie tereny. Po chwili cała trójka bez przeszkód mogła znaleźć się za Murem, gotowa do działania.

[Ayatsuri Yuu]

Kiedy tylko przybył na miejsce zbiórki, od razu przyjrzał się zespołowi, z którym miał wyruszyć. Dwójka zwiadowców od razu się przedstawiła, a w zasadzie zrobił to za obu ten starszy rangą. Wydawał się całkiem sympatyczny, do tego był starszy rangą od Yuu, więc to wyraźnie on będzie dowodził wyprawą. No i dobrze, Ayatsuri nie miał parcia na szkło, a poza tym łatwiej było mu skupić się na swoim zadaniu, kiedy nie musiał komenderować innymi. Bycie podwładnym zwalniało go z części odpowiedzialności.
-Szczur Sekcji Badawczej. - dodał szybko, by w razie wątpliwości wszyscy wiedzieli, kto jest tu najstarszy rangą i nie zdarzyły się żadne nieporozumienia.
Zadanie niestety znowu wymagało od niego czegoś, w czym się nie specjalizował. Co prawda kochał to, że jednego dnia mógł budować maszyny, a innego oddac się pracy bardziej społecznej i ot, choćby sadzić, znaczy marchew. Z drugiej jednak strony trudno było jednego dnia badać zwłoki, innego rośliny, a jeszcze kolejnego zajmować się tropieniem.
-To moja lalka. - wyjaśnił jeszcze, wskazując na Shiriaru - Nie czuję się zbyt pewnie za Murem, więc wolę mieć gotową jakąś obronę.
Kiedy już wstępne uprzejmości były za nimi, ruszył wraz z pozostałymi za bramę, od razu podnosząc swoją czujność. Nigdy nie wiadomo było, co można spotkać na tych terenach.