Północe rejony Yusetsu

[Kisuke]

Harikotto
Misja rangi D
5/15

Zwierzęta potrafiły być nieprzewidywalne. Sporo ludzi boi się tego, dlatego usilnie stara się wszystkie trzymać w klatkach. Takż też było z tą kobietą. Dzikie stworzenia to także żywe istoty i o tym aspekcie chyba męczycielka zwierząt zapomniała. Uwolnione z klatek trygrys i goryl zapałały pewnym naturalnym odruchem wdzięczności do wybawiciela, dlatego zachowywały się w miarę grzecznie i spokojnie. To pozwoliło skupić się na szybszej prowizorycznej naprawie wozu. Cała karawana mogła ruszać dalej. Harikotto nieco się namęczył, aby skłonić zwierzęta do ponownego załadowania na wóz. Goryl, nieco znudzony i niepewny, ale wreszcie dał się zaciągnąć. Większy problem był z tygrysem. Wlazł na gałąż wiszącą na wysokości około trzech metrów i obserwował okolicę. Trzeba go jakoś będzie przekonać. No i trzeba też pomyśleć jak później ruszyć ten powóz, który sam z siebie nie pojedzie. Coś go musi ciągnąć.

[Harikotto]

Wóz był naprawiony. Na całe szczęście doprowadzanie go do sprawności nie było aż tak trudne, jak można by się spodziewać. Trudność nadeszła z innej strony. Podczas gdy goniłem za moimi egzotycznymi zwierzakami, konie, które ciągnęły wóz również uciekły. Nie mam nic przeciwko temu. Te zwierzęta przecież również zasługują na wolność zamiast katorżniczej pracy. Tym bardziej, że w Yusetsu mogą znaleźć odpowiednie dla swojego przeżycia warunki. Skoro jednak one samolubnie stały się wolne, to oznacza, że ja altruistycznie muszę sam pociągnąć wóz z moimi zwierzakami. Sam z siebie w końcu nigdzie nie pojedzie.
Zaprzęgam sam siebie do wozu, po czym ciągnę go na południe, w stronę Prastarego lasu.

[Kisuke]

Harikotto
Misja rangi D
7/15

Koni nie było, a wóz potrzebował kogoś, kto go pociągnie. Zazwyczaj wybierane do tego zadania było jakieś silne i wytrzymałe zwierzę, które potrafi podróżować przez długi czas. Tym razem nie było takiej możliwości, wcześniej zaprzęgnięte konie uciekł i trzeba było znaleźć zastępstwo. Goryl siedział już na pace, tygrys leniwie obserwował wszystko z wysokiego miejsca. Harikotto i tak nie planował ponownie zmuszać zwierząt do ciężkiej pracy, zamiast tego, jako ich wybawca musiał własnoręcznie nieco bardziej się natrudzić. Pierwszy krok był najtrudniejszy. Ruszyć tą całą konstrukcję trzeszczącego drewna nie było tak prosto, dodatkowy ciężar nie ułatwiał zadania. Jak się okazało, nie trzeba było specjalnie zachęcać tygrysa. Tam sam ruszył śladami powozu. Najwyraźniej zżył się nieco z gorylem i nie chciał zostawać samemu. Podróż będzie wymagała głębszego przemyślenia, odległość niby niezbyt ambitna, ale z dodatkowym balastem mogła być męcząca. Odpowiednio dawkowanie ilości przystanków powinno być kluczem do sukcesu. O ile po drodze nie trafi się na jakieś nietypowe sytuacje.

[z/t] Pisz na szlaku