Dom Hayato

[Kaguya Hay]

Wszystko zanosiło się na to, że będzie to kolejny nudny dzień w życiu Hayato. Obudził się stosunkowo wcześnie dzięki delikatnym promieniom słońca padającym na jego twarz. Czy lubił takie pobudki? W sumie i tak było to lepsze rozwiązanie niż kubeł zimnej wody od wujka. Rozejrzał się po swojej sypialni i ku braku jego zdziwienia nic się w niej nie zmieniło. Wciąż znajdowało się w niej sporej wielkości łóżko, chłopak uwielbiał się rozpychać i sypiać w przeróżnych pozycjach, półka nocna oraz skromna, drewniana komoda. Przeciągając się w łóżku zaczął powoli rozmyślać jak powinien dziś wyglądać jego dzień. W jego głowie aż kłębiło się od pomysłów jakie miejsca może dziś odwiedzić, ludzi jakich może poznać oraz czynności, które mógłby wykonać. Wszystko to jednak szybko zostało przyćmione przez narastającą potrzebę skorzystania z toalety. Nie czekając więc dłużej postanowił wstać z łóżka i udał się do swojej skromnej, ale przyjemnej łazienki. Pomimo tego, że nie znajdowało się w niej nic poza kibelkiem, zlewem oraz balą, która pełniła funkcję wanny to miała ona swój wyjątkowy klimat. Kiedy już Hayato opróżnił swój pęcherz postanowił wziąć szybką kąpiel, która powinna niemalże natychmiastowo postawić go na nogi.
Po tych przyjemnych chwilach spędzonych w łazience postanowił zjeść jakieś śniadanie. Udając się do kuchni wyciągnął z szafki mleko, a z półki znajdującej się nad zlewem płatki kukurydziane. Cały ten zestaw, wraz z dobraną wcześniej miską i łyżką, zabrał ze sobą do salonu. Tam, siadając przy drewnianym czteroosobowym stole, przygotował swoje cudowne danie w postaci płatków z zimnym mlekiem, a następnie zabrał się za konsumowanie tego co w misce się znajdowało. Szczerze powiedziawszy to od dawna liczył na to, że w końcu coś się w jego życiu wydarzy.

[Ichirou]

Misja rangi D
Hayato
1/15

---

Na tle całego kontynentu pustynia wydawała się bardzo monotonnym, leniwym regionem, jeśli brać pod uwagę krajobrazy oraz warunki pogodowe. Sytuacja polityczna była jednak zupełnie inna i to najprawdopodobniej tutaj było najwięcej zmian w ostatnich latach. Najbardziej dotknięty przez polityczne burze był z pewnością klan Kaguya, kiedyś cieszący się statusem rodu i władaniem sąsiednim regionem – Atsui, który później po przegranej wojnie został wygnany ze swoich ziem i snuł się po Sabishi w postaci wędrownych obozów. Po tym niezwykle trudnym okresie przyszły jednak lepsze czasy – te aktualne. Względnie niedawno, dzięki utworzeniu się Unii Samotnych Wydm, kościany klan zrównał się ze wszystkimi innymi klanami pustyni, by wspólnie prosperować ku lepszemu jutru. Nie wszystkim kościanym ninja leżał taki układ, bo na czele tego tworu politycznego stał lider znienawidzonego rodu – Jou Sabaku, ale nie można było zaprzeczyć temu, że ich byt uległ poprawie, a oni wreszcie mogli ulokować się w prawdziwych domostwach zamiast spać dalej pod skromnymi namiotami lub gołym niebem.
Hayato miał trochę czasu na przyzwyczajenie się do nowej rzeczywistości, ale raczej nie można było powiedzieć, że był w pełni zżyzty z nowym domem – osadą Ningyō-shi, bo przecież prawdopodobnie był w niej co najwyżej od miesięcy, jeżeli wraz z wujem dość sprawnie przeprowadzili się po uformowaniu Unii i sporych zmianach w polityce, które objęły również ich klan.
Czas mijał mniej lub bardziej spokojnie, co pewnie zależało od życiowych wyborów młodego bohatera jak i od jego opiekuna, który – mówiąc delikatnie – nie obchodził się z nim najłagodniej. Skoro jednak młody Kaguya liczył w duchu na wydarzenie się czegoś ciekawszego, to prawdopodobnie wpadł w małą monotonnie. Jego nieme życzenia zostały wreszcie wysłuchane, bo tego dnia znalazła się chyba okazja na wydarzenie się czegoś.
Łysy mężczyzna w podeszłym wieku i o siwej brodzie, którego trudno było nazwać wujem przez bardzo brutalny sposób wychowania, pojawił się w domostwie i tym samym zakończył spokojny poranek bohatera. Jego spojrzenie jak i wyraz twarzy nie budziły jak zwykle choćby cienia entuzjazmu, ale tym razem stary wujaszek nie miał zamiaru karcić w jakikolwiek sposób chłopaka, ale dzień był jeszcze długi, więc nie należało go chwalić przed zachodem.
– Pora, żebyś wziął się za robotę. Mam dla ciebie zajęcie – oznajmił ozięble, wciskając w dłonie Hayato niewielki kawałek papieru. – Zlecenie z ogłoszeń. Tutejszy mieszczuch potrzebuje kogoś do pomocy. Masz zapisany jego adres, więc odwiedź go i załatw sprawę. Wykaż się solidnie – nakazał, obdarowując młodszego krewniaka chłodnym spojrzeniem. Nic więcej nie miał do dodania, ale z samego milczenia dało się wyczytać, że mężczyzna okazuje wyruszenia w drogę już teraz.
Adres wskazywał na jakieś konkretne domostwo nieopodal centralnego placu w wiosce.

[Kaguya Hay]

Czy lubił swojego wujka? Ciężko było mu to określić. Jedno było pewne, darzył go ogromnym szacunkiem i pomimo licznych cierpień, które mu zafundował z dumą nazywał go swoim nauczycielem. Pomimo swojego wieku i dziwnego usposobienia wujek zawsze był uważany przez najbliższych Kaguya za silnego i doświadczonego wojownika. Nic więc dziwnego, że Hayato zawsze słuchał się jego poleceń, przyjmował każdą karę i rozważnie dobierał słowa.
Kiedy starzec przekroczył próg domu Hayato, przez młodzieńca przeszedł dreszcz. Z początku w jego głowie zrodziła się myśl, że znów coś przeskrobał i czeka go reprymenda, a co gorsze jakaś kara fizyczna. Tak się jednak nie stało, a w dodatku wujek przyniósł ze sobą świetną dla chłopaka wiadomość. W końcu jakieś zajęcie! Krążyło w głowie młodego Kaguya od pierwszych słów starca. Kiedy otrzymał kartkę od razu się jej przyjrzał licząc, że może już na niej znajdzie jakąkolwiek informację naprowadzającą go na nadchodzącą "przygodę". Kiedy wuj zakończył swój krótki, ale i treściwy wywód Hayato spojrzał na niego czarnymi oczami i rzekł:
- Tak jest mistrzu. Nie zawiodę Cię.
Po tych słowach wstał od stołu i nie zbierając nawet z niego rzeczy ruszył do swojej sypialni. Stamtąd zabrał cały swój rynsztunek, a następnie udał się wraz z wujem do drzwi wyjściowych. Spojrzał na starca ponownie:
- Pokażę im, że Kaguya zawsze wykonują swoją pracę należycie.
Po tych słowach ruszył w stronę adresu, który znajdował się na kartce.

z/t

[Ichirou]

Dalsza część tutaj -> Plac centralny