Shinobi War PBF Naruto

Słońce niewiele posunęło się po nieboskłonie, gdy pierwsze walki dobiegły końca i pierwsze cztery osoby wygrały. Nastała chwila przerwy, w której trzeba było odrobinkę uprzątnąć areny, nim zaprosi się kolejnych walczących. Tych samych, którzy z niecierpliwością już teraz przebierali nogami, może nawet czując jakąś obawę przed tym jak będzie? Część walk była widowiskowa, część mniej, zaś jeszcze inna część na pewno była wielkim zaskoczeniem dla wielu osób przyglądających się działaniom na arenie. Czy może raczej na czterech arenach.
Brązowowłosy samuraj najwyraźniej nie rozstający się ze swoim wachlarzykiem ubrany w jasnoniebieskie kimono, z kwiecistym wzorze na swojej narzucie, który sędziował jedną z wcześniejszych walk ponownie wyszedł na jedną z aren. Tłum hałasował na trybunach, ale nie wyglądało na to, by był tym jakoś bardzo przejęty, bo i tak zaraz się uciszą, chcąc wiedzieć kto będzie teraz toczył swoje walki i gdzie.
- Do kolejnej walki zapraszam Uchiha Sagisę oraz Jun’ichiego! Powitajmy ich brawami! – krzyknął, czekając, aż wywołani zajmą swoje miejsca na arenie.
Tłum domagał się walki, najwyraźniej poprzednie nie zaspokoiły tego głodu, a wręcz go pobudziły.

W tej kolejce uczestnicy stawiają się na arenę (w ciągu 24h). Pierwsza osoba, która odpisze, wybiera swoją pozycję startową (czerwona lub niebieska kropka). Walka rozpoczyna się w następnej kolejce.

Arena:
Opis areny:
20x15 kratek
Startowa odległość: 24m
1 kratka: 3m -> 60x45m
Kolumny: średnica 2m, wysokość 8m, zbudowane z kamienia
Ułamana kolumna: średnica 2m, wysokość 2m, na ziemi leży 4m
Woda: 1 zbiornik odpowiada średnim zasobom wody
Łuczki: usypana ziemia wysoka na 1m
Ściany wokół areny: kamienne, wysokie na 10m
Podłoże: zwykła ziemia

Pełna lista zasad:

Proszę zapoznać się z Regulaminem walki (w szczególności z tym co jest uznawane za Ukryte Ruchy).

Jeśli nie ufacie, że członek administracji biorący udział w turnieju, nie przeczyta Ukrytego Ruchu, możecie go sędziemu wysłać na PW.

Od momentu rozpoczęcia walk jest kategoryczny zakaz edytowania czegokolwiek w KP.

W każdym poście mają się znaleźć w uhide: statystyki postaci, znane dziedziny, znane techniki, wiedza postaci, ekwipunek.

Proszę o dokładne opisywanie ruchów i ataków (szczególnie wtedy, gdy nie są to techniki).

Brak tabelki z techniką w uhide jest równoznaczne z brakiem wykonania techniki.

Jeśli któryś z punktów planu jest niemożliwy do wykonania, realizujecie dalej kolejne jego punkty (o ile te są wykonalne).

Niedozwolone jest stosowanie wiedzy OOC/info od Boga/metagame'ingu. Zastosowanie czegoś takiego będzie powodowało pełne powodzenie ataku przeciwnika, przy zerowym wykonaniu własnych zamiarów.

Kolejkę ustala sędzia w każdym swoim poście.

Czas na odpis: MG -> 24h dla pierwszej osoby -> 24h dla drugiej osoby. A więc każdy ma 24h na odpis po odpisie poprzedniej osoby. Przy braku odpisu na czas (spóźnienie nawet o minutę) bez wcześniejszego uzasadnienia będzie skutkować pełnym powodzeniem ataku przeciwnika.

Ewentualne pytania najlepiej słać na PW sędziego.
Zasady dodatkowe:

Kategoryczny zakaz atakowania widowni. Wycelowanie techniki w kogokolwiek na trybunach będzie wiązało się z dyskwalifikacją (i nie tylko).

Po każdej walce zasoby chakry odnawiają się do pełna.

Po każdej walce można uzupełnić ekwipunek w sklepie. Nie będzie możliwości dokupienia przedmiotów z Kuźni, a jedynie ogólnodostępne z działu z Wyposażeniem. Uzupełnienie oznacza, że można dokupić przedmioty, które już się miało i zużyło w walce, a także nowe, inne.

Sędzia zawsze zdąży uratować postać przed zgonem, co nie oznacza, że postać nie może zostać pokiereszowana i wymagać wizyty w szpitalu.

Każdy etap zmagań będzie się odbywać w innym dniu. Odstęp pomiędzy etapami to 1 dzień. Można użyć 1 Bojową pigułkę żywnościową na walkę.

I oto nadeszła ta wiekopomna chwila! W tym właśnie momencie Uchiha Sagisa szła w ślady przybranej siostry, kierując się w stronę turniejowej areny. Tak jak przed czterema laty Tensa wyszła na hanamurską arenę, chcąc zawojować tamtejszy turniej, tak teraz ona czyniła podobnie, choć z zupełnie innych pobudek. Zeszła z trybun, kierując się oznakowaniami, a teraz czekała w półmroku wąskiego tunelu, aż sędziowie zaczną wywoływać kolejnych zawodników po uprzednim ogarnięciu pola walki po poprzednich starciach. Stała więc z rękoma skrzyżowanymi na piersi, opierając się o ścianę z przymkniętymi oczami.
"Do kolejnej walki zapraszam Uchiha Sagisę oraz Jun’ichiego!"
Otworzyła oczy, odrywając się od ściany, gdy tylko padły te słowa. Nadszedł czas na jej starcie. Wyszła z tunelu, osłaniając twarz przed nagłą jasnością, jej wzrok przywykł do światła dopiero po chwili. Rozejrzała się dookoła i aż gwizdnęła pod nosem. Wiedziała, że cała arena jest wielka, ale dopiero teraz, stojąc tu na dole, miała rzeczywisty ogląd na jej rozmiary. Zlustrowała wzrokiem teren walki, kierując się bliżej środka, gdzie czekał już ubrany w kwiecisty strój sędzia.
- Uchiha Sagisa, zgłaszam gotowość do starcia - zwróciła się do mężczyzny, wyczekując pojawienia się swego tajemniczego przeciwnika.
I zaraz wszystko stanie się jasne...

czerwona kropka!

Wiedza:

Ukryty tekst

Ekwipunek:

Ukryty tekst

Kiedy wreszcie nadeszła jego pora by stawić czoła wylosowanemu przeciwnikowi, młody i lekko zdenerwowany kaleka ruszył w stronę wskazanego mu przez arbitrów wyjścia. Równym krokiem wychodził z ciemnego, kilkumetrowego przejścia, na końcu którego jaśniał blask dochodzący z jego sektora. Delikatnie mrużąc pod maską oczy przyjrzał się dokładnie wszystkiemu wokół, robiąc przy tym powolny obrót by niczego nie przegapić. Znalazł nawet miejsce gdzie sam siedział i skąd obserwował wcześniejsze starcia, w tym również te z udziałem Uchiha. Mimo tego nie czuł się bardziej pewny siebie i wiedział, że pod żadnym pozorem nie może zignorować przeciwniczki. Wreszcie jednak ujrzał ją na drugim końcu areny, samemu zaś zatrzymał się (na niebieskiej kropce) i przełknął z trudem ślinę przez zaciśnięte gardło.
Śliczna... zapewne panienka z dobrego domu. Taki dom to dobre wychowanie i solidny trening, w przeciwnym razie nie stawiłaby się tutaj nosząc tak znane nazwisko. Mimo to nie mogę zawieźć, muszę dać chociaż na tyle dobre i długie widowisko, może wtedy Naoki zwróci uwagę na ten sektor. Byle ostrożnie i z głową. - po tych słowach ściągnął z pleców swój drewniany kijek prawą ręką i trzymając go pionowo, wyprostował się i pokłonił w stronę sędziego.
Kon'nichiwa, panie samuraju! Jestem wdzięczny... za możliwość udziału w tym... w tym... wspaniałym wydarzeniu! - swój średni brak obycia wśród takiej ilości obserwatorów oraz wyższych sfer jakimi z pewnością byli dla niego samurajowie, przypłacił kilkoma zająknięciami. Ostatecznie jednak zdecydował się iść za ciosem i dla rozluźnienia dodać coś miłego w stronę sędziego który będzie dbał o ich życie.
Słodko pan wygląda w tych kwiatuszkach, panie samuraju. - raz jeszcze skłonił się niziutko i obrócił sylwetkę w stronę stojącej dokładnie naprzeciw Sagisy z rodu Uchiha. W jej kierunku wykonał identyczny ukłon jednak nie ośmielił się odezwać. Była kobietą, śliczną, zapewne znaną i silną, wiedział że nie powinien.
Od tego momentu stał wyprostowany i gotowy do rozpoczęcia pojedynku. Jego oczy skierowane były na Sagisę, którą bacznie lustrował, próbując dostrzec w wyglądzie i wyposażeniu coś, co mógłby wykorzystać przeciwko niej, gdy pojedynek zostanie rozpoczęty.

Posiadane przez postać informacje
Ukryty tekst
Staty
Ukryty tekst
Ekwipunek
PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
- drewniany kij (1,5 m) - noszony na plecach
- torba
Ukryty tekst

Mężczyzna nie wyglądał na znudzonego, a raczej na skupionego na swoim zadaniu, by przypilnować walki i by nikomu nie stało się nic (nadmiernie) złego. Dreptał spokojnie od lewej do prawej wachlując się powoli barwnym wachlarzem jakby mu było gorąco, a przecież na Yinzin temperatury wcale nie rozpieszczały. Skinął głową Sagisie, która ustawiła się na swoim miejscu i teraz powoli przesuwał się do drugiego miejsca startu, gdzie miał stanąć młody Jun’ichi. I ten zaraz się pojawił, choć po drodze przystanął jeszcze, rozglądając się uważnie wszędzie wokół, jakby był onieśmielony wielkością areny.
- Hym, dziękuję. To ostatni krzyk mody w Watarimono – odparł mu, uśmiechając się miło, i cholera wie, czy żartował, czy mówił serio z tym krzykiem mody. – No dobrze. Zasady znacie, ale dla upewnienia przypomnę wam znak, jaki musicie pokazać jeśli chcielibyście się poddać – mężczyzna uniósł dłoń i powtórzył formułkę, spoglądając to na jedno, to na drugie, by się upewnić, że wszystko jasne. Znaczy… Poprzednią walkę sam musiał przerwać i w razie czego po to tutaj był, tym niemniej… No. – A skoro wszystko już jest jasne, to powodzenia. START! – krzyknął i odsunął się, robiąc miejsce walczącym.

Kolejka: Sagisa → Jun’ichi → ja.
Zgodnie z zasadami w pierwszym poście macie po 24h na swój odpis.
Czerwona kropka: Sagisa, niebieska kropka: Jun’ichi.

Arena:
Opis areny:
20x15 kratek
Startowa odległość: 24m
1 kratka: 3m -> 60x45m
Kolumny: średnica 2m, wysokość 8m, zbudowane z kamienia
Ułamana kolumna: średnica 2m, wysokość 2m, na ziemi leży 4m
Woda: 1 zbiornik odpowiada średnim zasobom wody
Łuczki: usypana ziemia wysoka na 1m
Ściany wokół areny: kamienne, wysokie na 10m
Podłoże: zwykła ziemia

Stała na arenie, czekając na swojego przeciwnika. Gdzieś kątem oka zauważyła, jak ktoś zeskakuje ze wschodniej trybuny, nie siląc się nawet na zejście do tunelu. Po prostu hop - i już na dole. Tylko westchnęła, ale nie miała ochoty na komentarze, nawet te w myślach. Musiała pozostać w pełni skupiona. Zaraz w końcu miało się zacząć starcie, a nie zamierzała oddawać pola walki bez... no, walki.
Gdy wreszcie tajemniczy Jun'ichi się pojawił, Saga uniosła w górę brew. Gość chyba serio chciał pozostać anonimowy, biorąc pod uwagę maskę przesłaniającą twarz. I jak tu cokolwiek z niego wyczytać? On miał łatwiej, samo nazwisko krzyczało o niej "sharingan" i "katon". Może trzeba jednak było wystąpić pod pseudonimem? Cóż, teraz już trochę za późno.
Chłopaczek zdawał się być od niej ciut niższy, ale to kwestia centymetrów. Długi kij, który wyciągnął zza pleców, nasuwał jej tylko wniosek, że gość dobrze walczy w dystansie. Sposób wysławiania się nie był tak istotny, ale zdradzał, że Jun bierze udział w podobnym wydarzeniu po raz pierwszy i nie do końca wie, jak się zachować. Na tekst o słodkim wyglądzie sędziego delikatnie się uśmiechnęła, choć tylko na chwilę. To brzmiało tak... kokieteryjnie. Gdy ukłonił się w jej stronę w geście powitania, i ona mu się odkłoniła.
- Powodzenia, Jun'ichi-san. Niech wygra lepszy - powiedziała, prostując się. Czekała na sygnał od sędziego. Samuraj szybko przypomniał podstawowe zasady, w tym sygnał poddania się, i właściwie można było zaczynać. W tej walce miała jedno postanowienie, którego chciała się trzymać jak najdłużej. W końcu to miał być dla niej test. Ugięła lekko nogi, wyczekując tego jednego słowa.
"Patrz na mnie, nee-san" - zdążyła jeszcze pomyśleć.
START! Mężczyzna odskoczył na brzeg areny, oddając pole walki do ich dyspozycji. A ona? Wystrzeliła do przodu, zaczynając składać pieczęci. Nabrała w płuca powietrza, wypuszczając je po chwili, i posłała w stronę przeciwnika pędzącą kulę ognia. Samej będąc już w połowie mostu łączącego obie części areny, odbiła nieco w prawo, przeskakując po skosie nad fragmentem zbiornika wodnego. W locie sięgnęła do torby na biodrze, wyciągając zeń kunai z doczepioną notką, by tuż przed tym, jak jej stopy znów dotkną ziemi, cisnąć nim w uchylającego się przed płomieniami oponenta.
Przez cały czas uważnie obserwowała każde posunięcie Jun'ichiego, od momentu startu, aż do chwili zakończenia swojego ruchu. Była gotowa w razie potrzeby skorygować tor własnego biegu w celu wykonania uniku, a jednocześnie chciała sprawdzić reakcję przeciwnika. To, jak szybki jest i jak odpowie na jej atak. Gdy zaś wyrzucony kunai znajdzie się w pobliżu chłopaka (w granicach trzech metrów od niego) - aktywuje notkę, samej znów nacierając.

Ukryty tekst

Wiedza:

Ukryty tekst

Ekwipunek:
PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
- Kabura na lewym udzie
- Dwie kabury na prawym udzie
- Torba na biodro - po prawej stronie
- Wakizashi - zazwyczaj przy pasie, bardziej na plecach, rękojeść z prawej strony
- Manierka z wodą – przyczepiona luźno do paska
- Rękawiczki z blaszkami na dłoniach

Ukryty tekst

Był gotowy do tej walki, nawet mimo stresu którego chyba nie sposób było się pozbyć niezależnie od doświadczenia. W tej walce nie stawiał na szali swojego życia, mógł dostać srogie lanie, ale wiedział że raczej wróci do domu w jednym kawałku. Wyczekiwał sygnału startu, a gdy tylko ten rozbrzmiał na arenie, młody Jun'ichi pod osłoną swojej maski aktywował Byakugan, dzięki któremu powinien ujrzeć dokładniej ruchy swojej przeciwniczki oraz to co planowała zrobić, ruszył odrobinę później niż ona, jednak również niemal od razu po rozpoczęciu starcia.
Byakugan bacznie lustrował jej ruchy dłoni oraz to jak zbierała chakrę w płucach. Po obserwacji walk innych Uchiha mógł zakładać użycie techniki ognia, jednak niezależnie od tego czym chciała uderzyć, pewne było jedno - celowała w niego więc musi wykonać unik lub przyjąć cios. Póki siły nie były jeszcze nadszarpnięte, kaleka błyskawicznie podjął decyzję o bardziej agresywnej opcji czyli uniku ponad nadciągającą jak się okazało kulą ognia. Wiedział że nie może być zbyt pewny siebie, dlatego do wykonania przeskoku nad doskonale widoczną techniką oraz jej zasięgiem działania, postanowił użyć chakry, której zadaniem było wypchnąć go z większą siłą i na nieco większą odległość w kierunku Sagisy. Oczywiście Po tym jak tylko jego nogi oderwały się już od ziemi i wypchnęły go na zamierzoną trajektorię, przestał skupiać swoje spojrzenie na kuli ognia lecz skierował je na znajdującą się jeszcze w tej chwili za nią (za kulą ognia) dziewczynę.
Tym co zastanawiało Juna było to czy kobieta widzi go swym Dojutsu tak jak on jest w stanie dostrzec ją. W najgorszym wypadku miał nadzieję skontrować się z jej kolejnym atakiem, chociaż ciągle planował przeć do przodu i nie zostać zmuszonym do twardej defensywy czego osobiście nie lubił.
Kiedy ciało chłopaka zaczęło wyłaniać się sponad ognistego podmuchu, miał on już wolną (lewą) rękę skierowaną łokciem w tył, zaś otwartą dłonią w kierunku bacznie obserwowanej Sagisy.
Hakke Kūshō! - zakrzyknął chłopiec wypychając z całych sił dłoń w jej stronę, z zamiarem posłania fali powietrza sprężonego z chakrą prosto w jej tors. Kiedy lewa ręka nie była już w użyciu, Jun szarpnął swobodnie czekającą z tyłu prawicę, w której wciąż dzierżył swój drewniany kijek, aby cisnąć nim daleko w przód, po prostu uznając za chwilowo zbędny w związku z obrotem spraw.
Po wykonaniu tego ruchu chłopak planował wylądować i ruszyć ile sił w nogach na Sagisę by zacząć atakować ją serią ciosów w swoim klanowym stylu. Celem były dłonie, w których chciał zablokować punkty Tenketsu i zmusić ją do pokazania swoich zdolności walki wręcz. Tak walczył, to lubił i do tego musiał dążyć.
Nie spuszczał z niej oczu, wiedział że chwila nieuwagi może go wiele kosztować w starciu z nieznanym.

Posiadane przez postać informacje
Ukryty tekst
Staty
Ukryty tekst
Ekwipunek
PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
- drewniany kij (1,5 m) - noszony na plecach
- torba
Ukryty tekst
Użyte techniki
Ukryty tekst

Ukryty tekst

Ukryty tekst

Ukryty tekst

Nie było chwili do stracenia, bo każda mogła zostać użyta przeciwko nim. Sagisa wiedziała, że do odważnych świat należy i ktoś zawsze musi zrobić pierwszy krok – tak też zrobiła. Odbiła się od ziemi, biegnąc na wprost i po drodze składając pieczęci. Niemało, co Jun’ichi mógł obserwować – i robił to. Wąż. Baran. Małpa. Świnia. Koń. Tygrys. Sagisa skumulowała chakrę w płucach i zaraz wypuściła ją przez usta, wydmuchując ogromną kulę ognia, która pomknęła w kierunku kaleki. Nie zatrzymała się jednak i biegła dalej, by w połowie odległości startowych odbić się w swoje prawo i przeskoczyć nad kawałkiem basenu.
Jun’ichi obserwował lecącą wprost na niego kulę. Postanowił jednak zaryzykować. Uwolnił chakrę z tenketsu na stopach i wybił się w górę i do przodu, czekając na odpowiedni moment, ułamkami sekund, by przeskoczyć nad ogromną kulą. Była w tym duża doza ryzyka. Co jeśli zabraknie mu sił, by wybić się aż tak wysoko? W powietrzu nie byłoby już czasu, by się ratować. Młody chłopak miał jednak sporo szczęścia, bo jednym susem przeskoczył nad kulą i zaraz wylądował na ziemi, odwracając się w kierunku czerwonowłosej. Kula ognia nikogo już nie interesowała. Przeleciała jeszcze kawałek dalej nim rozpłynęła się w powietrzu.
Dziewczyna wylądowała bezpiecznie na ziemi po swoim skoku, lecz nim to się stało – rzuciła kunaia z doczepioną notką, co Jun’ichi również zauważył. Ten nie dał jej jednak czasu na odpalenie notki, bo zaraz wyrzucił w przód, w stronę dziewczyny, swoją lewą rękę. Krzyknął, a w jej stronę poleciała fala sprężonego powietrza, zdmuchując z drogi wyrzucony kunai z notką, który poleciał w stronę właścicielki. Sagisę odepnęło do tyłu. Wyleciała kilkanaście metrów i wpadła z pluskiem do wody, na szczęście na swoje plecy, tak, że zaraz uniosła się na powierzchni. Kunai z notką dryfował sobie kawałek dalej.
Na szczęście, bo zaraz oboje, Sagisa i Jun’ichi zobaczyli nad sobą opadające z nieba białe pióra. Jakie piękne… Oczy Sagisy zaczęły się zamykać, tak samo jak Jun’ichiego. Wtedy usłyszeli jeszcze głos innego sędziego, który krzyczał:
- ZATRZYMAĆ WALKI NATYCHMIAST! - a ich prywatny sędzia dodał do tego jeszcze: - Nie ruszajcie się, walka jest wstrzymana! – upewnił się, że Sagisie nic nie jest i sam z błyskawiczną szybkością wskoczył na ścianę oddzielającą arenę od reszty. Kai. Po chwili był już z powrotem. W pierwszej kolejności doskoczył do leżącej w wodzie, śpiącej już Sagisy, którą rozbudził użyciem na niej Kai. Następnie zaraz znalazł się przy leżącym na ziemi Jun’ichim i zrobił to samo. Poczekał aż chłopak wstanie.
- Jeden z walczących z innej walki użył obszarowego genjutsu, co zakłóciło waszą walkę. Zaczynamy od tego samego momentu, w którym skończyliśmy – wyjaśnił obojgu, gdy Jun’ichi z powrotem był na nogach. - No dobrze. Kontynuujcie! – dał komendę i ponownie się odsunął, nie chcąc znaleźć się w zasięgu jakichś działań, które mogłyby wpłynąć na walkę. Nic się więc nie zmieniło. Było zupełnie tak, jakby tej krótkiej przerwy nie było.

Kolejka: Jun'ichi → Sagisa → ja.
Zgodnie z zasadami w pierwszym poście macie po 24h na swój odpis.

Arena:
Czerwona kropka: Sagisa, niebieska kropka: Jun'ichi.
Odległość między walczącymi: 15m
Odległość między Sagisą a kunaiem: 2m
Różowa kropka na wodzie to kunai z notką Sagisy

Ukryty tekst

Ukryty tekst

Jego plan ujmując ogólnie powiódł się i urodziwa przeciwniczka została posłana w tył, lądując na wodzie. Uznał to za dobry znak i nie zamierzał przerywać dobrej passy, chciał atakować dalej. Niestety zanim zdołał zrobić choć krok do przodu, jego oczom ukazały się dziwne, białe pióra które były...
takie... śliczne... delikaaaatneee... i puszyyyy-yyysteee... - jedynie tyle zdążył pomyśleć chłopiec zanim jego białe oczy zamknęły się i Jun już był całkowicie pochłonięty przez sen.
Następnym co pamiętał była twarz sędziego, który wybudził go jak się okazało w środku pojedynku. Słowa jakie wypowiedział były niemałym zaskoczeniem, a w odpowiedzi na nie kaleka ponownie aktywował swoje Dojutsu i sięgnął wzrokiem po wszystkich sektorach by zobaczyć któż był odpowiedzialny za ten dziwny, niezrozumiały wybryk. Przy okazji wypatrzył też pewną dziewczynę, której nazwisko już wcześniej rzuciło mu się w oczy - Hyuga.
Panienko, daj z siebie wszystko! - pomyślał widząc jak ta również zostaje wybudzona z Genjutsu, by stanąć naprzeciwko swojego białowłosego rywala o lekko niepokojącej aparycji.
Wreszcie sam podniósł się na równe nogi i ukłonem podziękował sędziemu za pomoc. Skierował się do Sagisy i skinął jej głową, czekając na sygnał do kontynuowania walki. Kiedy ten wreszcie rozbrzmiał...
Jun momentalnie puścił kijek i wystrzelił do przodu najszybciej jak tylko potrafił. Stojąc niemal na brzegu zbiornika wodnego, chciał odbić się od niego (od brzegu, od jego krawędzi o ile taka jest) by chociaż nieznacznie przyspieszyć swój ruch w kierunku Uchihy. Jego zamiarem było wykonanie kilku odbić od podłoża (z użyciem chakry na odcinku gdzie jest woda), by zbliżyć się do niej i rozpocząć walkę w zwarciu, używając klanowego stylu Juken. Z jego pomocą chłopak chciał zablokować punkty Tenketsu na ramionach kobiety, uniemożliwić jej tym samym wykonywanie technik i uczynić składanie pieczęci bezowocnym. Wiedział że musi strzec się jej oczu, nie znał wciąż jego możliwości dlatego póki co zakładał, że mogą być zbliżone do jego własnych. Lepsze widzenie, dostrzeganie ruchów z nieco większą dokładnością, coś w nich musiało być.
Ukryty tekst

Posiadane przez postać informacje
Ukryty tekst
Staty
Ukryty tekst
Ekwipunek
PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
- drewniany kij (1,5 m) - noszony na plecach
- torba
Ukryty tekst
Użyte techniki
Ukryty tekst

Ukryty tekst

Ukryty tekst

Ukryty tekst

Jak bardzo pierwsze wrażenie i nasuwające się wnioski mogły być błędne? Jak bardzo mogła się pomylić w ocenie przeciwnika, bazując właściwie tylko na widocznym ekwipunku? Ten kij ją zmylił, bardzo zmylił. Ale czy właściwie miało to jakieś znaczenie? W końcu informacje o oponencie pozyskiwała na bieżąco w trakcie kolejnych posunięć, wiedziała, że może spodziewać się dosłownie wszystkiego. A jednak ją zaskoczył.
Wystrzeliła swoją ognistą technikę, biegnąc tuż za nią, i właściwie wszystko szło po jej myśli. Uskoczyła w bok, rzuciła kunai'em, wylądowała gładko na ziemi i... i na tym się skończyło. Nie zdążyła odpalić notki, ta nawet nie zbliżyła się wystarczająco do celu zepchnięta nagłym podmuchem. Podmuchem, który dosięgnął też jej samej. Uderzenie było silne, na tyle, że wyrwało powietrze z jej płuc. Czuła ból i nieważkość, odrzuciło ją ostro do tyłu, aż w końcu spadła. Leciała na niechybne spotkanie z taflą wody o nieznanej głębokości. Poczuła ukłucie strachu, w końcu nigdy tak właściwie nie nauczyła się pływać, nim jednak to uczucie ją pochłonęło, dostrzegła w powietrzu chmarę piór. Może i nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby jej powieki nie zaczęły nagle samoistnie opadać. Dlaczego? Czyżby jej przeciwnik okazał się na tyle sprytny, by uśpić ją z pomocą jakiejś iluzji? Ale przecież zaraz wpadnie do wody, jeśli zaśnie, utopi się na pewno... Więcej jednak nie zdążyła pomyśleć, bo świat wokół po prostu zniknął w mroku.
Jak długo trwała w tym stanie zawieszenia? Nie wiedziała. Gdy jednak samuraj użył na niej techniki Kai, wybudzając ją, w pierwszej chwili poczuła chłód wody... i odruchowo się szarpnęła, przez co w jednej chwili całkowicie zapadła się w toń. I zapewne poszłaby na dno, gdyby nie paniczna myśl, że przecież musi wyjść na powierzchnię i zaczerpnąć powietrza. Tym razem jednak nie dała się zdominować panice.
Skoncentrowała czakrę, a moment później była już na powierzchni, kaszląc nadmiarem zgromadzonej w ustach wody. Potrzebowała chwili, by ogarnąć umysłem zaistniałą sytuację. Co powiedział sędzia? Któryś z walczących wykorzystał w starciu obszarowe genjutsu, które zakłóciło pozostałe walki? Co za kretyn wpadł na tak durny pomysł? O mało się przez idiotę nie utopiła! To wystarczyło, ten krótki impuls złości rozpalił w niej iskrę, a płomień powędrował dalej. Jej oczy błysnęły czerwienią.
Zerknęła w stronę przeciwnika, który właśnie odkłaniał się sędziemu w podzięce. Moment później samuraj dał sygnał do kontunuowania pojedynku i zamaskowany ruszył, odrzucając kij gdzieś na bok. Dostrzegła na wodzie dryfujący kunai z notką - bezużyteczną, bo mokrą - ale nie skupiała na niej większej uwagi. Chwyciła za rękojeść miecza, wyciągając go jednym szybkim ruchem, jednocześnie posyłając w stronę nacierającego Jun'ichiego falę płomieni. Sama zaś lekko odskoczyła, na moment zwiększając dystans, zaraz jednak sama wybiła się z powierzchni wody, pędząc z obnażonym ostrzem na przeciwnika. Jeden punkt - klatka piersiowa, to na niej się skupiła i to w jej kierunku posyłała kolejne cięcia, szybkie, silne, nie do zatrzymania. Mimo że ciosy koncentrowała na tym jednym punkcie, cały czas obserwowała krwistymi oczyma posunięcia zamaskowanego, każdy ruch, unik, starając się jak najbardziej dostosować swój atak. Chciała to szybko zakończyć, tak po prostu.

Ukryty tekst

Wiedza:

Ukryty tekst

Ekwipunek:
PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
- Kabura na lewym udzie
- Dwie kabury na prawym udzie
- Torba na biodro - po prawej stronie
- Wakizashi - zazwyczaj przy pasie, bardziej na plecach, rękojeść z prawej strony
- Manierka z wodą – przyczepiona luźno do paska
- Rękawiczki z blaszkami na dłoniach

Ukryty tekst

Chłopak w momencie odrzucił kij i wystrzelił do przodu jak z procy. Odbił się od ziemi jedną nogą, doskoczył na powierzchnię wody i tam człapał, chcąc zbliżyć się do kobiety i zaatakować ją za pomocą stylu tak pielęgnowanego przez klan, któremu służył.
Sagisa, choć w pierwszym odruchu zapadła się w wodzie głębiej, w panice i niezrozumieniu tego co się dzieje – szybko się pozbierała do kupy. Basen nie był głęboki, bo ledwie na dwa metry, ale i to potrafiło być zdradliwe. Czerwonowłosa odbiła się jednak od dna i wypłynęła na powierzchnię, a po chwili stała już na wodzie, gotowa przyjąć na siebie to, co przygotował dla niej Jun’ichi. Ten biegł na nią. Dziewczyna wyszarpnęła miecz z sayi i machnęła nim, robiąc szeroki łuk przed sobą, posyłając w kierunku Jun’ichiego falę ognia.
Jun nie miał wiele czasu i pola na reakcję. Ale coś tam jednak miał.

Tura przerwana, możliwość na manewr defensywny dla Jun'ichiego (24h), następnie będzie mój post podsumowujący tę turę (24h).
W przypadku możliwości reakcji jednego gracza na ruch drugiego, sędzia ma prawo przerwać turę i zatrzymać akcję w momencie, gdy jeden z walczących będzie miał szansę wykonać manewr defensywny. Mogą to być sytuacje gdy np. atakujemy kogoś z bardzo dużego dystansu, lub w walce wręcz różnica szybkości i percepcji walczących jest bardzo duża. W takiej sytuacji Sędzia opisuje daną sytuację w swoim poście i pozwala podjąć decyzję tylko graczowi broniącemu. Ten zaś ma obowiązek opisać jedynie swój manewr obronny, bez możliwości opisu kontrataku czy innych działań. Treść posta powinna ograniczyć się wyłącznie do części mechanicznej. Po takim odpisie broniącego Sędzia dokonuje jeszcze raz oceny sytuacji i wydaje werdykt, a także określa inicjatywę na następną turę walki.

Arena:
Czerwona kropka: Sagisa, niebieska kropka: Jun'ichi.
Odległość między walczącymi: 5m
Odległość między Sagisą a kunaiem: 2m
Różowa kropka na wodzie to kunai z notką Sagisy

Ukryty tekst

Widząc nadciągający atak ognia, który z jakiegoś powodu nie dziwił chłopca, wiedział że musi wykonać odpowiednio zaskakujący dla przeciwnika unik. Ucieczka górą byłaby już zbyt oczywista i dziewczyna raczej nie dałaby się złapać drugi raz na ten sam manewr. Przy tak rozłożonej na boki fali ognia, ucieczka w którąkolwiek stronę zdawała się teraz niebezpieczna... poza jedną, niestandardową drogą. Chłopak momentalnie przestał uwalniać chakrę ze swoich stóp, aby zapaść się pod taflę wody. Liczył na to, że dziwaczna technika którą zaczęła miotać Sagisa przemknie ponad nim oraz spokojną w miarę wodą, która była idealną kontrą na tego typu zagrożenie.
W odczuciu chłopca, jego przeciwniczka wprawdzie robiła tak samo jak on, wszystko by zwyciężyć. Miał jednak wrażenie, że techniki których używała były bardzo niebezpieczne, wręcz mordercze! Zaczynał obawiać się jej umiejętności i wiedział, że jeśli nie wyciśnie z siebie nieco więcej, może go czekać bolesna nauczka oraz upokorzenie na oczach tak wielkiej widowni, wśród której zapewne znajdował się też ktoś z jego własnego rodu.

Posiadane przez postać informacje
Ukryty tekst
Staty
Ukryty tekst
Ekwipunek
PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
- drewniany kij (1,5 m) - noszony na plecach
- torba
Ukryty tekst
Użyte techniki
Ukryty tekst

Ukryty tekst

Niewiele myśląc, bo i czasu nie było zbyt dużo, chłopak zdezaktywował technikę utrzymującą go na powierzchni wody i momentalnie wpadł pod jej taflę, kryjąc się przed lecącą w niego falą ognia.
Sagisa, gdy tylko wykonała technikę, odskoczyła do tyłu, chcąc zwiększyć dystans pomiędzy nią, a przeciwnikiem, tylko po to, by wybić się i doskoczyć do Jun’ichiego, który wygramolił się spod wody, upewniwszy się, że fala ognia rozpłynęła się w powietrzu. Chłopak cały czas dążył do walki w zwarciu i wyglądało na to, że Sagisa również nie zamierzała być bierna. Jej czerwone oczy upstrzone dwoma czarnymi łezkami patrzyły wprost na Jun’ichiego. Celowała w jego tors i wykonała jedno szybkie cięcie. Po nim pewnie miały nastąpić kolejne.

Kolejka: Jun'ichi → Sagisa → ja.
Zgodnie z zasadami w pierwszym poście macie po 24h na swój odpis.

Arena:
Czerwona kropka: Sagisa, niebieska kropka: Jun'ichi.
Odległość między walczącymi: 1m
Odległość między Sagisą a kunaiem: 2m
Różowa kropka na wodzie to kunai z notką Sagisy

Ukryty tekst

Z lekką ulgą w sercu, Jun wyszedł na powierzchnię wody gdzie było już bezpiecznie. Nie trwało to jednak długo, bo musiał niemal natychmiast stawić czoła śmiałemu atakowi mieczem jaki przypuściła na niego Sagisa. Wiedział że musi teraz w pełni skupić swoją uwagę na oponentce, ruchu jej rąk oraz tułowia. W pierwszej chwili jedynym co mógł zrobić było uniknięcie zranienia poprzez odchylenie ciała oraz baczne obserwowanie dalszych ruchów. Miecz musiał zawrócić jednak z której strony? Czy Sagisa w tym czasie nie zdecyduje się kopnąć od drugiej strony lub wykorzystać rękę jako drugą opcję? Wiedział że w takim miejscu, na takim wydarzeniu mógł spodziewać się niezwykle pomysłowych i nieprzewidywalnych przeciwników, jednak on sam również nie zamierzał zmarnować swojej szansy na pokazanie co można osiągnąć, nawet zaczynając z jego pozycji.
Chłopak szybko zrozumiał, że nie może pozwolić przeciwniczce stale atakować, dlatego postanowił jak najszybciej przejść do kontrofensywy jaką była wykonanie swojego autorskiego zagrania, które nazwał Shinkōken. Chłopak bacznie obserwując nadchodzące cięcie, chciał momentalnie obniżyć swój środek ciężkości, jednocześnie samemu robiąc stanowczy krok w przód. W ten sposób, swoim barkiem chciał wejść w nogi nadciągającej z dużym impetem Sagisy, którą miał zamiar podciąć. Dalej miał nastąpić obrót w stronę wytrąconej z równowagi dziewczyny, by następnie zasypać jej ramiona oraz tors gradem ciosów z użyciem Jūken, którym miał zamiar otworzyć jak najwięcej punktów Tenketsu w jej ciele. Był ciekaw jak wpłynęłoby to na dalsze wykonywanie przez nią technik. Do tej pory nie miał jeszcze okazji tego sprawdzić.

Posiadane przez postać informacje
Ukryty tekst
Staty
Ukryty tekst
Ekwipunek
PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
- drewniany kij (1,5 m) - noszony na plecach
- torba
Ukryty tekst
Użyte techniki
Ukryty tekst

Ukryty tekst

Ukryty tekst

Ukryty tekst

Ukryty tekst

Był szybki. Zauważyła to już wcześniej, ale dopiero zaczynała się przekonywać, jak bardzo. Mimo wszystko jej wola walki była równie wielka, co nie ulegało wątpliwości. Nawet jeśli chwilę temu przez jakiegoś kretyna omal się nie utopiła.
Widząc nacierającego na nią przeciwnika, nie czekała i zamachnęła się ostrzem, posyłając na niego strumień ognia. Potem lekki odskok i szarża. Widziała, jak chłopak zanurza się w wodzie, unikając jej ataku niemal w ostatniej chwili, zaraz jednak się wynurzył, a ona cięła. Czy spodziewała się uniku? Być może. Czy miał on nastąpić tak szybko? Niekoniecznie. Zdawała sobie jednak sprawę, że w wyścigu z pewnością by ją wyprzedził. W dodatku te jego dziwne zdolności jak technika, którą ją odrzucił... Był groźny, i to bardzo. Jeśli był w stanie uchylić się przed pierwszym ciosem, to i z resztą nie powinien mieć problemu. A to już był problem - dla niej.
Musiała zmienić taktykę, zmienić podłoże. Świadomość, że ma pod sobą zbiornik głęboki na dobre dwa metry, nie sprzyjała. Gdzieś z tyłu głowy wciąż migała jej ostrzegawcza iskierka - uważaj, utopisz się. Może i utrzymywała się na powierzchni dzięki czakrze, ale wystarczyła chwila dekoncentracji i... I właśnie dlatego zrobiła to, co zrobiła, właśnie tak jak zrobiła. Drugie cięcie było poprzeczne, miało zaznaczyć wyraźną linię dystansu, ale nie tylko. Postawiła wszystko na jedną kartę, na ten jeden atak. Najwyżej wtrąci się sędzia, co też brała pod uwagę. Chociaż ta myśl była jedną z wielu w całym tym natłoku kotłujących się w jej głowie myśli.
Wakizashi znów stanęło w płomieniach, gdy zamachnęła się w poprzek, jednocześnie odbijając się od wody w przeciwnym kierunku. Sam czubek ostrza mógł jedynie drasnąć przeciwnika, ogień jednak to co innego. Zbyt mała odległość ich dzieliła, by drugi raz mógł się zanurzyć i wyjść z tego cało. Nawet jeśli by próbował, prędzej oberwie w twarz zamiast torsu, ale to już nie będzie jej wina. Nie wiedziała, jak odporny jest Jun'ichi, ale bezpośrednie trafienie strumieniem ognia z pewnością go przyhamuje. A tego właśnie potrzebowała - chwili, w której będzie mogła się wycofać, odskoczyć, wydostać ze zbiornika. W tym momencie zależało jej tylko na tym, by znów poczuć pod stopami twardy grunt. A jeśli mimo wszystko zamaskowany ruszy za nią z kontratakiem... Cóż, okaże się...

Dla jasności: Po pierwszym cięciu (opisanym w poście MG) wykonuję tylko jedno cięcie poprzeczne zaopatrzone w płomienie :3

Ukryty tekst

Wiedza:

Ukryty tekst

Ekwipunek:
PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
- Kabura na lewym udzie
- Dwie kabury na prawym udzie
- Torba na biodro - po prawej stronie
- Wakizashi - zazwyczaj przy pasie, bardziej na plecach, rękojeść z prawej strony
- Manierka z wodą – przyczepiona luźno do paska
- Rękawiczki z blaszkami na dłoniach

Ukryty tekst

Zamaskowany chłopak odchylił się do tyłu, unikając cięcia, bacznie obserwując kolejne poczynania jego przeciwniczki. Wiedział, że musi się mieć na baczności, bo dziewczyna praktycznie cały czas atakowała, nie dając mu wiele pola do wykonania własnego ataku; ciągle musiał stosować uniki, i choć nie było to trudne – to jednak zabierało czas i miejsce.
Jej miecz zawrócił i kobieta wykonała jeszcze jedno cięcie, takie samo jak to, przed którym Jun’ichi dopiero co chował się do wody. Chakra zapłonęła na ostrzu i wystrzeliła w stronę chłopaka – a teraz nie miał już tyle miejsca i czasu, by się przed tym obronić. Wiedział natomiast na co patrzeć. I wybrał akurat ten moment, by jednocześnie zrobić krok do przodu i schylić się, by staranować kobietę swoim ciałem. Ogień wystrzelił więc z ostrza w momencie, gdy Jun’ichi się schylał. Nie zdążył jednak – oboje byli podobnego wzrostu i choć cięcie było na poziomie powyżej pasa, a Jun’ichi był szybszy od dziewczyny tak, że był w stanie unikać jej ciosów, to ogień, który falą wyleciał z jej wakizashi, był szybszy od niej. Był wolniejszy od chłopaka, to fakt, ale nie na tyle, by dać mu czas na pełną ucieczkę. Był za blisko.
Ból był trudny do opisania. Fala katonu trafiła go prosto w zamaskowaną twarz, parząc go dotkliwie w tak delikatne miejsce. Chłopak mimowolnie zamknął oczy, chroniąc swoje cenne narzędzie przed palącym podmuchem. Nie mógł jednak zatrzymać swojego pędu i choć trafiony – schylił się, wpadając wprost pod nogi Sagisy, która już miała zamiar odskoczyć. Nie odskoczyła – bo też nie zdążyła. Straciła równowagę wpadając do wody. Tak jak i on stracił swoją koncentrację nad utrzymaniem się na wodzie. Ból był obezwładniający.
Samuraj szybko znalazł się obok, pilnując czy dwójka walczących wyjdzie na powierzchnię o własnych siłach, czy będzie musiał się pomoczyć i sam ich wyciągać. W kwestii Sagisy wyglądało na to, że dziewczyna po prostu straciła równowagę zepchnięta przez Jun’ichiego, ale chłopak… Z nim sprawa wyglądała poważniej, bo dostał falą ognia prosto w głowę. To nie było lekkie poparzenie gdzieś na ręce, tylko w głowę.
– Przerywamy walkę – zarządził i w sumie bez ceregieli wlazł do basenu, wcześniej odrzuciwszy na ziemię swoją kwiecistą narzutkę, chcąc złapać chłopaka i pomóc mu się wydostać spod wody. – Wygrywa Uchiha Sagisa! – krzyknął, wciąż podtrzymując młodego chłopaka. Zerknął jeszcze, czy Sagisa wygramoliła się z wody sama, ale skoro zrobiła to wcześniej, to powinna zrobić to też teraz. Cała trójka ociekała wodą, a temperatura powietrza nie była wysoka, była wręcz niska, choć wciąż na plusie – ale o przeziębienie było łatwo. Samuraj schylił się po swoją narzutkę i narzucił ją chłopakowi na ramiona. To on był tutaj teraz w najgorszym stanie i potrzebował pomocy.
Zewsząd dobiegły gromkie brawa dla Sagisy, której udało się wygrać walkę, a sędzia, w momencie gdy oczekiwał na medyna, odezwał się do obojga:
– To była naprawdę dobra walka. Bardzo wyrównana – cóż, bo tak było. Sagisa po prostu miała możliwość, by utrzymać Jun’ichiego w zasięgu, choć sama nie wyszła z walki bez szwanku. – Możesz ją sobie zatrzymać – powiedział jeszcze do chłopaka, gdy przekazał go w ręce medyka, który odeskortował go z areny. Sagisa musiała wyjść sama.

Dziękuję za bardzo dynamiczną walkę!
Wygrana: Uchiha Sagisa

Sagisa – 3h w szpitalu (lekkie obrażenia zewnętrzne na klatce piersiowej po uderzeniu sprężonym powietrzem)
Jun’ichi – 12h w szpitalu (oparzenia głowy)

Napiszcie swoje posty z z/t w dowolnej kolejności

Shinobi War PBF Naruto

[Runda 1] Uchiha Sagisa vs Jun'ichi [ZAKOŃCZONA]

[Runda 1] Uchiha Sagisa vs Jun'ichi [ZAKOŃCZONA]

Re: [Runda 1] Uchiha Sagisa vs Jun'ichi

Re: [Runda 1] Uchiha Sagisa vs Jun'ichi

Re: [Runda 1] Uchiha Sagisa vs Jun'ichi

Re: [Runda 1] Uchiha Sagisa vs Jun'ichi

Re: [Runda 1] Uchiha Sagisa vs Jun'ichi

Re: [Runda 1] Uchiha Sagisa vs Jun'ichi

Re: [Runda 1] Uchiha Sagisa vs Jun'ichi

Re: [Runda 1] Uchiha Sagisa vs Jun'ichi

Re: [Runda 1] Uchiha Sagisa vs Jun'ichi

Re: [Runda 1] Uchiha Sagisa vs Jun'ichi

Re: [Runda 1] Uchiha Sagisa vs Jun'ichi

Re: [Runda 1] Uchiha Sagisa vs Jun'ichi

Re: [Runda 1] Uchiha Sagisa vs Jun'ichi

Re: [Runda 1] Uchiha Sagisa vs Jun'ichi