Trybuna wschodnia

[Tamaki Hyūga]

Walka pokazowa na arenie przybrała nieludzkie tempo, ataki i obrony dwójki samurajów zlały się w jedną, zgodną kakofonię szczęku broni. Dwójka wojowników w moich oczach była jedynie rozmytymi smugami aż doszło do bardzo krótkiego impasu i... W jakiś sposób Kakita Asagi zdołał zdobyć pierwszy punkt w potyczce. Wzięłam głęboki oddech. To wykraczało poza ludzkie pojęcie. Obserwując jak wojownicy rozchodzą się przed wznowieniem pojedynku, spojrzałam zaciekawiona na Harishama.
- Właśnie, bo miałam się dopytać ale nie było okazji. O co chodzi z tym całym Yasuo? Pamiętam że chyba wczoraj bądź przedwczoraj zastałam waszą trójkę z tym samurajem, jednak jak przyszłam to chyba było już po sprawie. Wyzwał cię na pojedynek, Harisham-san? - zapytałam starszego chłopaka po czym sama się zastanowiłam nad kwestią którą on poruszył. - Jeżeli chodzi o jego możliwości to ciężko mi powiedzieć. W pierwszej rundzie Yasuo bawił się ze swoim przeciwnikiem i wydawał się mieć sporą przewagę nad nim. Ale w drugiej rundzie Ekko również pokazał więcej ze swoich umiejętności. Nie jestem pewna czy jakby Ekko w walce przeciwko Yasuo pokazał swój cały potencjał to czy by nie miał nad nim przewagi. Ale pamiętam że jak obserwowałam ich walkę to było mi naprawdę ciężko nadążać wzrokiem za tym Yasuo. - odpowiedziałam po przemyśleniu tego wszystkiego.

[Harisham]

Jak to możliwe, że Hachiman pozwala komuś tak niehonorowemu, jak Yasuo, być tak silnym, że Tamaki i Yosuke zgadzają się co do faktu, że ten jedynie bawił się z Ekko? Sam natomiast widziałem, że Ekko naprawdę był silny i potrafił być wyzwaniem nawet dla Białookiej, która przecież zajęła drugą pozycję na całym turnieju. Jak to możliwe, że ktoś tak grzeszny może osiśagać tak wysoki poziom? Chyba że... Może wcale nie jest tak zły, jak mi się wydaje? Może owszem zhańbił się bluźnierstwem, ale poza tym jest prawym człowiekiem? Może rzeczywiście reprezentuje ideał samurajów, o których tak dużo słyszałem? Obecna walka pokazuje, że owe ideały jednak są żywe i Hachiman je wspiera tworząc wspaniałych wojowników.
- Rekinek wytknął wprost Yasuo, że ten sprzedał walkę z Ekko. Samuraj zamiast bronić się zaczął bluźnić przeciwko Hachimanowi. Moim obowiązkiem jest wymierzyć za coś takiego karę, o ile nie odwoła swoich słów, w związku z czym zapowiedziałem, że przyjdę do jego domu, gdy turniej się skończy. To co jednak mówicie... Sam nie wiem już co o tym myśleć.

[Yosuke]

-No i jakby tego było mało, to zaczął nam jeszcze grozić. Najpierw zrobił to jego ojciec, który zaczepił nas podczas walki w drugiej rundzie, a potem przyszedł sam Yasuo. Najpierw udawał, że przeprasza za zachowanie swojego taty, a potem zaczął zachowywać się dokładnie tak jak on wcześniej. Mówił też coś o jakichś dziwnym połączeniu między samurajem a mieczem, że niby są dla nich bardzo cenne. A na koniec...- Tutaj zrobił małą pauzę, spoglądając na dzierżoną przy pasie broń oraz kładąc dłoń na czubku rękojeści.

-... Przekazał mi to Wakizashi, mówiąc, że jeśli wierzę jego słowom, to mam mu zwrócić jego ostrze. W przeciwnym wypadku, należy do mnie- Dokończył, próbując sobie dokładniej przypomnieć o co chodziło z tym przekazaniem miecza. W dalszym ciągu nie wiedział czy traktować to jako próbę przekupstwa. Jeśli by mu oddał, uznałby, że samuraj postąpił słusznie. A tak przecież nie było! Mimo wszystko teraz czuł się jak złodziej, który po prostu zabrał dla siebie, podobno tak ważną w tutejszej kulturze broń samuraja.

-Nie wydaje mi się, żeby cokolwiek ze swojego zachowania zmienił. Doskonale zdawał sobie sprawę ze swojego zachowania, najwyraźniej jest to tutaj zupełnie normalne i pod tym całym płaszczykiem kultury, obyczajów oraz "tradycji", ukrywany jest tak zepsuty światopogląd- Wyraził jasno swoje przekonanie co do tego, że nie ma co liczyć na zmianę zdania przez Yasuo. Celowo bluźnił, celowo sprzedał walkę i celowo prowokował do tego konfliktu. To co mogło być problemem, to jego rzeczywiste umiejętności. Jeśli byłby chociaż w połowie tak dobry jak walczący teraz samurajowie, to czeka Kapłana spore wyzwanie.

[Tamaki Hyūga]

Wysłuchałam zarówno Harishama jak i Yosuke i sama się zastanowiłam nad całą tą sytuacją. Obserwując walkę Yasuo z Ekko byłam praktycznie pewna że nie dałabym rady przeciwko samurajowi w otwartej walce. Już pomijając kwestię walki gołych dłoni przeciwko ostremu jak brzytwa ostrzu jakie dzierżył Yasuo. Oglądając na spokojnie walkę miałam spory problem aby za nim nadążyć, nie mówiąc już o szybkiej walce gdzie nie ma na nic czasu.
- Cóż, sama się nie znam na kulturze samurajów, jednak myślę że zawsze warto dać komuś szansę na odkupienie win, chociażby poprzez rozmowę. Kto wie, może to wszystko wynikało z ogromnego nieporozumienia. Jeżeli jednak dojdzie do walki pomiędzy waszą dwójką to muszę cię ostrzec, Harisham-san. Yasuo reprezentuje sobą naprawdę wysoki poziom i będziesz musiał bardzo uważać jeżeli będziesz się z nim mierzył. - odpowiedziałam po zastanowieniu po czym skierowałam uwagę na pojedynek samurajów. Po zdobyciu punktu poprzez Kakitę Asagi dwójka rozeszła się i ponownie rozpoczęli swój śmiercionośny taniec. Nie trzeba było długo czekać i Seinaru udało się trafić przeciwnika, który... Poddał się.
- No proszę, kto by pomyślał że się podda. Chociaż ciężko mi powiedzieć cokolwiek więcej, obaj byli po prostu za szybcy, jednak chyba przewaga zasięgu dała się Kakicie we znaki i zdecydował się poddać zanim pooddaje kolejne punkty...

[Kyoushi]

• Po relaksacyjnych wydarzeniach w Onsenie, nie było innego wyjścia jak pojawienie się w końcu na trybunach. Tam gdzie zaczął, tam miał zamiar skończyć. Przecież finał miał się odegrać na jego oczach. Chciał zobaczyć czy finaliści w ogóle dotrzymaliby mu kroku choćby w jednej setnej. Jakże to było ciekawe dla samego białowłosego, który kroczył ścieżką wprost na stadion by zauważyć, że pewni ludzie już wychodzili. Był delikatnie mówiąc skonsternowany, nie ogarniając gdzie oni kurwa idą, gdy on dopiero tam wraca. Czyżby było już za późno? Nie mógł w to uwierzyć. Zebrawszy się do kupy, schował swojego papierosa, którego zamierzał za chwilę odpalić i ruszył co prędzej na tę dziwną i fikuśną arenę. Cóż byłby to za widok, gdyby nie dostrzegł nikogo. No i rzeczywiście tak później było. Arena świeciła pustkami, a on teatralnie chwycił się oburącz za głowę, rozglądając się dookoła. No, że kurwa mać.
  Nie było to nic śmiesznego ponieważ wszedł po nie w czasie. "Naprawdę jestem takim debilem by tyle czasu spędzić w tym Onsenie? Cycki ci w głowie baranie? Dupy? Czy ty jesteś normalny? Dorosły? Jakikolwiek?" Pytał sam siebie, nie wierząc w to co się działo. Jak widać na jednej z głównych aren pojawiła się już zwyciężczyni, ponura Youmu, której tak naprawdę nie znał i nie kojarzył. Widział jedynie jej techniki, gdzie manipulowała czymś w rodzaju piachu, jednak z opiłków. Ciekawe, jednocześnie jakoś dłużej niezajmujące go. Szkoda, że odbyło się to tak, a nie inaczej, jednak nie było już czasu płakać nad rozlanym mlekiem. Nie miał szczęścia do tego turnieju już od samego jego startu, więc teraz musiał zająć się czymś innym. Skupiwszy się na tłumie, nie potrzebował wiele czasu by dojrzeć tego, któremu miał przekazać prośbę o spotkanie z Seiren. Książę pustyni przebywał z jakąś kobietą, która nie spędzała snu z powiek białowłosego, ponieważ nie był teraz niczym innym zainteresowany jak szybką wymianą informacji i wkurzonym pójść się najlepiej nachlać ponownie. To była tragedia. Pojawiając się niedługo później przy Ichirou, ubrany cały w czerni z przewieszonymi mieczami zagadał, nie wchodząc w słowo oczywiście kobiecie:
  - Witajcie, ja tak tylko szybko... Pewna kobieta z klanu Inuzuka prosiła mnie o spotkanie z Tobą w sprawie Yoichiego. To ważne, będzie czekać w ryokan mizu ni ume. Nie ma z toba Seinaru? Chyba już po turnieju? - zapytał, nie zdając sobie sprawy, że przed chwilą oglądana była ich walka, a teraz? Teraz czerwonooki szermierz z Sogen musiał dowiedzieć się gdzie przebywa organizator imprezy, bo lidera już znalazł.

Ichirou

[Harisham]

Kolejny samuraj poddał swoją walkę. Co jest nie tak z tymi ludźmi? Dlaczego nie potrafią walczyć do końca? Rozumiem, że to była jedynie walka pokazowa, jednak właśnie tym bardziej powinno się postawić na widowisko i nie przerywać go w połowie. Taka walka jest wszakże rzeczą świętą, a poddawanie jej z błahych powodów to grzech. Naprawdę kompletnie nie rozumiem i gubię się w tutejszej kulturze. Mam nadzieję, że na kontynencie ludzie będą cechowali się normalniejszymi tradycjami.
- Początkowo też sądziłem, że chodzi tylko o różnice kulturowe. Yasuo jednak próbował przekupić Rekinka i zamaist jakkolwiek się bronić, czy wytłumaczyć jedynie w dalszym ciągu bluźnił. Masz jednak rację Tamaki. Zwykłe zabijanie dla zabijania nie niesie za sobą honoru. Każde nawrócenie grzesznika jest natomiast dobrym uczynkiem, który pomaga zachować ten świat w całości. Doskonale zdaję sobie więc sprawę, że walka będzie ostatecznością.

[Kana Yuki]

Podczas gdy na arenie zaczynała się zażarta walka samurajów, między dwójką shinobi na trybunach także zaiskrzyło. Iskra ta była mała, ale czekoladowy książę wyczuwając szansę na wyprowadzenie rudowłosej z równowagi, nie zawahał się brnąć dalej. Kana zdawała sobie sprawę ze swojej pozycji, dlatego starała się trzymać emocje na wodzy. Postanowiła odpowiedzieć na to prowokujące pytanie całkiem spokojnie i poważnie.
- Hmm..- mruknęła cicho, próbując przywołać we wspomnieniach sytuację, która wydawałaby się jej komiczna. W prawdzie mówiąc ciężko było ją rozśmieszyć. Nagle przed oczyma wyobraźni ujrzała niezadowoloną minę Ichirou, który niezgrabnie próbował poradzić sobie z dzieciakiem. Oh i jego minę gdy ten uderzył go w pośladki i nie tylko..! Na bladym obliczu pojawił się mimowolny uśmiech. Owszem sytuacja była mocno niepokojąca i nieprzyjemna, ale z perspektywy czasu całkiem zabawna. Może i czekoladowy książę trochę z niej ochłonął? - Ichirou-san i dzieci. - odpowiedział nieco cichszym głosem, jakby nie do końca pewna czy to aby na pewno dobry pomysł. Nie miała jednak innego pomysłu. Gdy już raz pomyślała o wczorajszej scenie, nie potrafiła wymyślić nic innego.
Plan zniechęcenia do informacji na temat Kany udał się całkowicie. Po krótkim komentarzu na temat Ryuzaku, uwaga dwójki skierowała się ku o wiele ciekawszemu zagadnieniu - obecnych wydarzeniach. Ichirou wytłumaczył dziewczynie pobieżnie kim jest shogun. Nie była to najbardziej interesująca informacja, ale mimo to Kana postarała się ją zapamiętać. Nigdy nie wiadomo do czego może się jej to przydać. Skoro już ryzykowała podróżą do Yinzin, dobrze byłoby z niej coś wyciągnąć. Jasnowłosa nie rozumiała tylko co ma porażka przyszłego shoguna do osoby Ichirou? Gdyby się dobrze nad tym zastanowić, nazwał go swoim kompanem. Nie przyjacielem, nie znajomym, tylko towarzyszem. Już chciała się o to popytać, ale trwająca na dole walka kompletnie odwróciła jej uwagę. Ruchy samurajów stawały się coraz szybsze, nawet ze swoją ponadprzeciętną (jak na zwykłego człowieka) percepcją nie potrafiła za nimi nadążyć. Mimo to nie poddawała się i starała się ze wszystkich sił wyłapać chociaż część walki, co nie szło jej najlepiej. W obecnej sytuacji nie była nawet zła za komentarze księcia, przyjmując tą pomoc jednak dość niechętnie. Na widok krwi nie wzdrygnęła się nawet. Pewnie powinna skoro udawała zwykłą dziewoję, ale przez całkowite skupienie na walce kompletnie o tym zapomniała.
- Niesamowite.. nie sądziłam, że ktoś poza shinobi potrafi tak szybko się ruszać... Możliwe, że są nawet szybsi niż.. - choć mamrotała głównie do siebie, ciemnowłosy mógł usłyszeć część jej wywodu. W ostatniej chwili zreflektowała się i ugryzła w język. Chciała powiedzieć "Możliwe, że są nawet szybsi niż lodowe techniki ojca". Zapewne skupiony na obserwacji walki mężczyzna nawet nie zwrócił na nią uwagi, ale zawsze istniało takie ryzyko.
Potyczka skończyła się równie szybko co zaczęła. Tym razem drugi zawodnik został zraniony, całkiem poważnie. Będąc w takim stanie podjął słuszną decyzję wycofania się z walki. Szkoda że prawdziwym starciu nie byłoby takiej możliwości.
- Ciężko nazwać to walką pokazową. - odparła niechętnie, przyznając się do porażki. Gdyby miała walczyć z kimś takim, nie zauważyłaby nawet śmiercionośnego ciosu. Jeżeli szukała motywacji do treningu, już sama taka myśl powinna wystarczyć. Tylko czy tego właśnie szukała..?
Zupełnie niespodziewanie do dwójki podszedł jakiś mężczyzna. Kana drgnęła lekko na jego widok. Nie wyglądał przyjaźnie w tym czarnym ubraniu i z przewieszonymi broniami. Jego wyraz twarzy też nie wyrażał pozytywnych emocji. Może to skrytobójca nasłany na sławnego Ichirou? Taka myśl przemknęła jej przez głowę, ale zaraz ją wyśmiała. Gdyby tak było nie wybierałby on tak tłocznego miejsca i zacząłby od ataku, a nie od spokojnego podejścia. Mimo to zesztywniała, przygotowując się na każdą ewentualność. Rozluźniła się nieco dopiero, gdy kilka sekund później ten przedstawił powód swojego nagłego pojawienia się. Ukłoniła się delikatnie na przywitanie, ale nie wydusiła z siebie ani słowa. Nie było takiej potrzeby.
Klan Inuzuka? Yoichi? Ryokan mizu- coś tam? Kompletnie nie rozumiała o czym mówił, ale brzmiało to jak coś poważnego. Jedno było pewne - przelotna znajomość z czekoladowym księciem zapewne dobiegała końca.

[Yosuke]

Walka się zaczęła, szybka wymiana ciosów. Padł pierwszy punkt. Yosuke nawet nie był w stanie zauważyć, co tam się stało, a dwóch samurajów zamarło w swoich pozach, aby po chwili rozejść się na pozycje startowe. Ponowne rozpoczęcie i solidny cios spadł na drugiego z walczących. Tutaj jedynie okrzyk sędziego oraz rana na ciele walczącego dała znać Rekinkowi o tym, co zaszło podczas całej tej sytuacji. Wydawało mu się, że powoli jego oczy zaczynają się przyzwyczajać. Może nie byłby w stanie nadążyć za wszystkim, co robią, ale chociaż część ciosów dostrzec. Jego skupienie szybko zostało przerwane krótkim komunikatem. Koniec walki. Samuraj poddał pojedynek. Znowu.

-Co? To koniec?- Zapytał, jakby sam siebie, nie wierząc w to, co widzą jego oczy. Walka pokazowa, ustawiona jedynie po to, aby zaprezentować kunszt sztuki samurajów. Ustalona na pojedynek do trzech trafień, zakończył się już po drugim trafieniu. Co prawda obaj zaprezentowali swoje niebywałe umiejętności i jakby Hoshigaki miał kiedyś stanąć naprzeciw jednego z nich, to zapewne szybko skończył z odciętą głową. Mimo wszystko tym, co się tutaj wydarzyło, był olbrzymie rozczarowany. Walka z tak konkretnymi zasadami, na prostym terenie zakończona w tak mierny sposób. Najwyraźniej to wszystko było jedynie wcześniej zaplanowane przez tutejszych możnych. Cały turniej od początku do końca był jedynie przykrywką dla wielkich popisów na sam jego koniec. Już wcześniej Yosuke przeczuwał, że tutejsza ludność nie należy do grona zacnych, jednak nawet po nich nie spodziewał się tak żałosnego czynu. Społeczeństwo Yinzin okazało się zepsute do samego szpiku, ostatecznie niszcząc wszelkie dobre wyobrażenia z opowieści o honorze, dobroci oraz uczciwości, które były wychwalane na całym świecie i docierały nawet do Cesarstwa. Samurajowie byli po prostu najgorszymi z najgorszych osobników. Niestety, cholernie dobrze wyszkoleni i posiadający olbrzymie możliwości. Tutejsi rządzący zapewne doskonale o tym wiedzą. Chcieli tym spektaklem dać wszystkim do zrozumienia, z czym muszą się liczyć i chcieli, aby ta informacja poszła w świat. To bardzo niebezpieczne i niepokojące, że do czegoś takiego doszło.

[Ichirou]

Lekko poirytowany potknięciem kompana, westchnął cichutko i wrócił spojrzeniem do siedzącej obok dziewczyny. Wymuszona przez sędziego, krótka przerwa pozwalała na kontynuowanie swobodnej rozmowy przez najbliższy moment. Próba rozruszania rudej poskutkowała rozbawieniem na jej twarzy, którego powody zostały wkrótce ujawnione. Bawiła ją wczorajsza sytuacja? Jakoś wtedy nie było jej do śmiechu.
- To nie jest najlepsze zestawienie – stwierdził z niesmakiem, poprawiając ułożenie masywnego naszyjnika z szafirami. Nie cierpiał bachorów. Wszystkie były nieznośnie – jedne mniej, inne bardziej. Wspomnienie wczorajszego incydentu budziło jednak minimalne rozdrażnienie, a nie uśpioną falę gniewu. Może gdyby jeszcze raz zobaczył tego wrzeszczącego gówniarza, to znowu by się wkurzył, ale w tym momencie był daleki od tego.
Pojedynek został wznowiony. Sabaku zerknął na niego z cichą nadzieją, że Seinaru wreszcie pokaże swoje umiejętności i się odkuje, bo porażka na całej arenie tuż przed oficjalnym awansem przyniosłaby wstyd nie tylko jemu samemu, ale też i organizacji, której symbol miał teraz na sobie.
- Niż ninja? To już zależy - odpowiedział spokojnie, bardziej skupiony na widowisku niż na słowach Kany, których niedokończony sens był zupełnie inny od tego, jaki właśnie zrozumiał. Nie domyślał się, że ruda jest kunoichi, a już w ogóle nie miał prawa przypuszczać, z jakiego klanu pochodzi.
- No trochę ciężko, ale zasady tego starcia i tak są beznadziejne – skomentował, śledzący bursztynowymi oczyma ostatnie – jak się zaraz okazało – sekundy pojedynku. Pasterz z Teiz wreszcie przestał się pieprzyć w bojowym tańcu i wyprowadził naprawdę niezłe pchnięcie, czyniąc szkody przeciwnikowi, które tamten uznał za wykluczające go z dalszej walki. Poddał się. Koniec pokazu. Trochę śmiesznie, trochę żałość.
- No i jak się zmobilizuje, to potrafi – skwitował wyczyn towarzysza, choć do samej realizacji turnieju, a w szczególności ostatniej walki, miał sporo zastrzeżeń.
Wtedy na miejscu pojawił się siwy, który naprędce wyłożył sprawę, jaką miał do lidera Klepsydry. Nowina niespecjalnie podobała się władcy do piasku, no ale mógł chociaż wysłuchać, o co chodzi.
- Już po turnieju. Seinaru walczył z Kakitą i rozpieprzył mu bark – odpowiedział bez entuzjazmu, a następnie westchnął cicho, bo musiał trochę zmodyfikować swoje plany.
- Daj mi chwilę, pójdziemy tam zaraz, skoro to takie ważne - dodał moment później, żeby Kyoushi dał mu przynajmniej skończyć rozmowę z rudowłosą. Liczył przy tym na odrobinę prywatności i jeśli ten tak stał nad nimi dalej, to spojrzał na niego wymownie, by przynajmniej odszedł na kroczek. Potem przysunął się do młodej panny, odgarnął jej kosmyk ognistych włosów za ucho i odezwał się nieco ciszej.
- No sama widzisz, sprawy wzywają, więc nici z milutkiego popołudnia. Może następnym razem będziemy mieli więcej czasu. - Sięgnął wtedy do kieszeni, z której niezauważalnie wyciągnął trzy monety o wysokim nominale, a następnie tą samą ręką ujął jej dłoń, przekazując w ten sposób drobny podarek. - Rozerwij się, zrób sobie tę przyjemność i kup sobie coś ładnego – oznajmił, obdarował ją nieco flirciarskim uśmiechem i puścił dłoń dziewczyny, zostawiając w niej pieniądze. Potem wstał ospale z miejsca i podniósł stojącą obok gurdę.
- Dobra, zaprowadź mnie do tej kobiety – rzucił do siwego chłodno, a następnie ruszył za nim. Miał nadzieję, że szybko załatwi sprawę w ryokanie i będzie mógł zebrać się na spotkanie z pozostałymi członkami grupy.

[zt] z Kyoushim
300 Ryo dla Kany

[Tamaki Hyūga]

W trakcie naszej rozmowy na środek areny została wywołana Youmuu Nanatsuki, aby odebrać nagrodę za zwycięstwo. Zostały jej wręczony jakiś mały pakunek i ładne ostrze. Skrzywiłam się nieco, to ja mogłam tam stać... Gdybym tylko była silniejsza... Zdecydowanie muszę się wziąć do roboty, jak tylko poczuję że wróciły mi siły. Westchnęłam głęboko i odwróciłam wzrok od areny aby spojrzeć po twarzach stojących obok Yosuke, Harishamie i Shinsie.
- Turniej, turniej i poturnieju, co? Minęło mi to jak z bicza strzelił, nie wiem jak wam. - powiedziałam do reszty - No toooo... Teraz idziemy do tego Ya... Yasuo? No tego samuraja. - zapytałam się Harishama po czym zastanowiłam się na chwilę - A tak właściwie to wiesz gdzie iść, Harisham-san? Czy może plan był aby znaleźć tego Yasuo po turnieju i wtedy z nim pójść do jego domu? - dodałam zaciekawiona.

[Shins]

Fakt, że walka się zakończyła doszedł do Shinsa dopiero po chwili. Zdał sobie on sprawę z tego, że w zamyśleniu przegapił ją, ale dochodzące do niego słowa innych widzów zdawały się sugerować, że i Ci, którzy próbowali śledzić działania samurajów za dużo nie widzieli. Chłopak szybko rozejrzał się po trybunie w poszukiwaniu Tamaki, Yosuke i Harishama i, całe szczęście, zauważył, że jeszcze nie opuścili trybuny, więc mógł im dalej towarzyszyć - "Oj. Chyba trochę przysnąłem. Walka była ciekawa?" - wtrącił do rozmowy, jaką owa trójka prowadziła nie do końca świadom na jaki temat teraz rozmawiają - "A, właśnie! Tamaki zadała dobre pytanie. Teraz idziemy do Tasuo?" - powtórzył pytanie Hyuugi starając się wprosić do owej wycieczki.

Wątek z: Yosuke, Harisham, Tamaki

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Czarny płaszcz
• Rękawiczki na dłoniach
• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Kościany miecz - przepasany do pleców
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
  

  Ukryty tekst

[Harisham]

- Yasuo w końcu sam nas zapraszał do swojego domu. Nas wszystkich poza tobą - mówię, wskazując na Shinsa, którego motywy nadal były dla mnie niejasne - Co prawda było to zanim zaczął bluźnić przeciwko Bogowi Ośmiu Chorągwi, jednak zaproszenie chyba wciąż obowiązuje. Nie wiem gdzie ten jego dom dokładnie się znajduje, ale z pewnością znalezienie go nie powinno być trudne. Ostatecznie Watarimono nie jest aż tak dużym miastem. Ja najpierw jednak potrzebuję przejść się po tutejszych sklepach. Kupując swoją katanę widziałem tam kilka innych interesujących rzeczy, w które chcę się zaopatrzyć teraz, gdy już nie muszę się spieszyć na turniej. - następnie zwracam się już bezpośrednio do Shinsa - Żałuj, że przegapiłeś walkę. Obaj samuraje reprezentowali niesamowity wręcz poziom. Szybkość Seinaru jest słusznie chwalona na całym świecie. Szkoda jedynie, że skończyła się tak szybko. Kakita Asagi poddał się gdy tylko stracił pierwszy punkt i pojedynek zakończył się remisem.

[Uzumaki Hibana]

Turniej został zakończony. Youmu, po tym jak zeskoczyła z ich trybuny, odebrała całkiem ładną nagrodę, a następnie zniknęła. Hibana obserwowała całą ceremonię z pewnym zainteresowaniem. Ona – tak samo jak Youmu – też była ciekawa powodu, dla którego ludzie brali udział w tym cyrku. Nie rozczarowała się jednak, strój, broń, pieniądze... dla takiej nagrody warto nawet nadwyrężyć trochę mięśni. Może w następnym turnieju sama weźmie udział? O ile, oczywiście, będzie następny turniej, bo to nie było takie oczywiste.
Tymczasem, ludzie zaczęli się rozchodzić i wylewać z trybun. Hibana nigdy nie przepadała za tłumami, a nie zdążyła wymknąć się wcześniej, więc została niejako uwięziona na arenie. Nie był to jednak problem dla kunoichi. Skorzystała z okazji, że trybuny trochę się wyludniły i ruszyła pozwiedzać. Skała między ławkami i ludźmi, przeskakiwała barierki i murki. Chciała lepiej przyjrzeć się trybunom, i trochę zabić czas w oczekiwaniu na przewalenie się największego tłumu. Trochę też miała nadzieję na znalezienie drogi ucieczki z tego kotła.
Tym sposobem znalazła się na trybunie wschodniej. Z jakiegoś powodu, wydawało się, że było tutaj najmniej ludzi, a więc i wyjście powinno się najszybciej odkorkować.
Nie zamierzała jednak stać, dysząc na kark obcej osobie, jak baba czekająca na otwarcie bazaru. Takie zachowanie było poniżej jej godności. Oparła się o ścianę i stanęła z założonymi rękami. Ledwie tak uczyniła, poczuła, że coś uwiera ją w kieszeni. Była to zgnieciona w kulkę kartka, którą wczoraj dostała od Yasuo. Miała ją zanieść do jego domu, czego, oczywiście, nie zrobiła. Spojrzała na liścik, a następnie schowała do z powrotem do kieszeni.

Można zagadać, nie gryzę ; )

[Yosuke]

-Sądziłem, że damy radę go spotkać na finale. Myślicie, że całkiem się dzisiaj nie pokazał? To dziwne, to właśnie dzisiaj samurajowie mieli się nadal popisywać- Zdziwił się Yosuke. Całe wydarzenie powoli chyliło się ku końcowi a po ostatnim przemówieniu głównego samuraja, przebywający na trybunach ludzie zaczęli się rozchodzić. Sporo z nich momentalnie rzuciło się do wyjścia, powodując nie małe skupisko. Z całą pewnością obecnie nie ma sensu próbować zejść z areny w stronę miasta, lepiej poczekać aż sytuacja się uspokoi.

-A może Yasuo postanowił uciec?! Wiecie, w poprzednie dni było go mnóstwo na trybunach... No po prostu nie szło go pominąć! A teraz? Kompletny brak jakichkolwiek śladów, że się dzisiaj pojawił w okolicy- Nagle wystrzelił, ponownie bardzo emocjonując się tymi nietypowymi okolicznościami. Podniósł przy okazji głos, zupełnie jak wtedy, kiedy zwrócił na siebie uwagę ojca Yasuo. Tym razem ponownie było to całkowicie zbędne, ale Rekinek albo tym się nie przejmował albo nadal nie widział swojego niezbyt grzecznego zachowania.

[Shins]

Więc stanęło na tym, że jednak całą bandą idą do domu Yasuo. Trzeba więc wyjść z trybun i skierować się... no właśnie. Czy ktoś wiedział gdzie? Czy Harisham zadbał już o to, żeby poznać miejsce zamieszkania swojego przyszłego rywala? Trzeba o to zapytać, żeby nie chodzili po mieście bez celu, bo póki są jeszcze na arenie, to można poszukać samuraja tutaj - "A w ogóle wiecie, gdzie ten cały Yasuo mieszka? Bo jak nie, to trzeba by chyba poszukać go gdzieś tutaj, zanim opuścimy arenę, żeby nie chodzić po mieście tam i z powrotem. Trochę byłaby to strata czasu i energii, bo to szukanie igły w stogu siana." - zadał nurtujące go pytanie trójce rozmówców rozglądając się po trybunie i zauważając rudowłosą dziewczynę, która zdawała się mu być znajoma.

Wątek z: Yosuke, Harisham, Tamaki, Hibana - na razie jedynie zauważona

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Czarny płaszcz
• Rękawiczki na dłoniach
• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Kościany miecz - przepasany do pleców
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
  

  Ukryty tekst