Trybuna południowa

[Hikari]

Nowe informacje na temat Shigashi były ciekawe, pokazały jego błędne dotychczasowe kalkulacje. Przebywał tam krótko, ale widząc co potrafi Akiyama zorganizować założył całkowite rządy przez trzy rodziny. Okazuje się, że są one bardzo poróżnione potrzebując kogoś neutralnego czym jest gildia kupiecka, a Yami był jej członkiem. Znalazł stronę z którą mógł w przyszłości współpracować, a przynajmniej musiał zostawić w spokoju. Zawsze starał się zadbać o niewinne strony, szczególnie nabierając siły pozwalającej coś więcej niżeli przetrwać. Teraz czuł się gotowy również chronić, dlatego nie mogąc odpowiedzieć tymczasowo znikł podejmując się reakcji po dłuższym zastanowieniu. Dotknięta użytkowniczka żelaza nie była z tego zadowolona, patrząc na niego gotowa do ataku. Hikari oczywiście czuł się pewnie, nie tylko walczył przeciwko podobnym zdolnościom to poznał jej poziom. Obecnie nie mogła mu zagrozić, póki miał się na baczności. Lekko się uśmiechnął ignorując śmiech, czy arogancję w punktowaniu do trzech. W takim wypadku postanowił podobnie bezceremonialnie odpowiedzieć.
- Mógłbym próbować podać kilka powodów, ale widzę najlepszy będzie jeden. Bo mogę.
Mimo swych słów musiał przyznać, że w głowie przyznać zareagowanie lekko pośpieszne. Wszystko przez kiedyś przeżytą podobną sytuację, kiedy powstrzymał Ichirou przed wielkim błędem. W swojej nienawiści był gotów nawet zaatakować cywili, za błędy Kaguya. Szczęśliwie opamiętał się przed postąpieniem zbyt daleko. Tym razem zanim sytuacja zrobiła się gorąca walka pokazowa zakończyła się przedwcześnie zwracając jego wzrok przez chwilę na arenę wciąż pozostałymi zmysłami będąc przygotowany na obronę konieczną. Widząc jaką ranę przyjął Kakita wcale się nie dziwił jego decyzji. Niedługo po jej podjęciu upadł, aby wynieśli go medycy. Seinaru zdecydowanie przesadził, bojąc się porażki zapomniał chyba o zasadach. Mógłby w zamiast przebić ciało skręcić włócznią pod koniec aby trafić obok jedynie rozcinając skórę. Z jego miejsca wyglądało jakby ten pojebaniec trafił w punkt witalny. W tej sekundzie pożałował wszelakich dawanych forów podczas pierwszego sparingu. Porzucił używanie swojego najsilniejszego żywiołu, aby komuś nie narobić ponownie bąbelków, a także nie przejął się brakiem wyrzucenia kijka po oberwaniu gumą. Prawdziwa lawa rozpryskałaby się po całym jego ciele. Następnym razem nie miałby powodu się powstrzymywać widząc jego poziom. Bez walczenia poważnie pojedynek byłby pozbawiony inaczej sensu zresztą. Czy powinien przyjść na spotkanie klepsydry skoro ma z takimi ludźmi do czynienia? Sam nie wiedział jeszcze.
Ostatecznie swoją interwencją przynajmniej rozbawił Youmu, do której wrócił wzrokiem. Nie potrzebowała się sprawdzić, sławy, uznania, a czego poszukiwała nie wyjawiła. Sam Terumi wolał pozostać bez takowej wiedzy, ciesząc się z szybkiego rozwiązania problemu gdy sędzia wezwał ją na arenę. Dziewczyna natychmiast jakby nabrała kolorów, choć kompletnie się nie zmieniła. Czyjeś ego zaraz wybije pod kosmos, ale tymczasowo wyobrażał sobie raczej jej bolesny upadek w dalszej lub bliższej przyszłości. Zamiast pytać się czy on nastąpi pytał się w głowie tylko kiedy.
- Życzę powodzenia.
Pożegnał się z zwyciężczynią turnieju, która ubliżając płomiennowłosej przeskoczyła barierki. Kiedy tylko reprezentantka pustyni przeskoczyła przez barierki westchnął wracając do bardziej wyluzowanego siebie. Przed wróceniem do poprzedniego rozmówcy wypadało chociaż wymienić zdanie złotooką kobietą, ale wpierw się ukłonił delikatnie.
- Wybacz za najście, widziałem napięcia stojąc niedaleko więc postanowiłem trochę rozładować atmosferę. Komuś najwidoczniej przebiegły zbyt lekko walki.
Rozłożył ręce na boki wzruszając ramionami jakby chciał przekazać, że nie zna powodu takiego zachowania.
- Tymczasem czeka na mnie kolega, nie pozostało mi nic poza życzeniem jak bezpiecznego powrotu, bo turniej właśnie się zakończył.
Pomachał dłonią na pożegnanie, a następnie zapewne znikł z pola widzenia niczym zawodnicy na arenie wracając do Yamiego. Trochę ominął przez swoją interwencję, na czym to skończyli? A właśnie, Shigashi.
- Musi być wam ciężko. Próbować coś ugrać dla mieszkańców pod naciskami trzech rodzin, nie lada wyzwanie przed liderem gildii kupieckiej.
Spoglądał w kierunku areny, jak dziewczyna z którą przed chwilą rozmawiał idzie odebrać nagrodę. Zastanawiał się co było prawdziwym powodem jej uczestniczenia.
- Gorzej zakończyć zabawy chyba nie mogli, Seinaru który zadał prawie śmiertelny cios pewnie wciąż dostanie zapowiedziany awans. Nie poszanował zasad, ale sędzia jest pod wrażenia ciosu, chyba mam dość tej hipokryzji.

[Uzumaki Hibana]

Coraz mniej podobał jej się ta rozmowa. Kobieta jej nie rozumiała, i nawet nie próbowała zrozumieć. Przekonana o własnej nieomylności, dodatkowo podbudowana zwycięstwem w turnieju. Czy Hibana posiadała moc, by wytknąć jej błąd? Mogła co najwyżej próbować wytłumaczyć swoje stanowisko, ale uczucie, że rozmówca i tak jej nie zrozumie, przyprawiało ją o frustracje. Już drugi raz tego dnia, straciła panowanie nad sobą. Czyżby to był efekt stadionowej atmosfery?
Youmu miała jednak racje, gdyby Hibana nie przejmowała się jej zdaniem, nie powinna była się tłumaczyć. Poniosło ją.
-Masz racje – przyznała.
Lubiła uważać się za nieomylną, ale potrafiła przyznawać się do błędów. Tak samo, jak przyznawała się do swoich wad. Nie negowała ich istnienia. Jak bardzo nie próbowałaby dorównywać bogom i demonom, była tylko człowiekiem.
Ale Youmu pomyliła się sądząc, że Hibana stroi fochy nie chcąc wyjawić swojego imienia. Tak naprawdę, nie zdradziła swojego imienia nikomu, odkąd opuściła pustynie. Dotyczyło to tak spotkanych przypadkowo ludzi, jak władz, jak i tego samuraja z Kaigan. Zawsze wymyślała nowe przydomki, lub pozwalała innym się nazywać. Zawsze korzystała z tego argumentu, że przecież została już nazwana. Youmu nie była wyjątkiem.
Dalsze wydarzenia działy się już dość szybko. Youmu zapytała o powód turnieju, i wyraźnie przeżywała jakiś wewnętrzny dramat, kiedy obcy mężczyzna zaszedł ją od tyłu i dotknął jej ramienia.
Hibana przez chwile była zdziwiona, widziała jak ten człowiek zmierza w ich kierunku, ale nie sądziła, że to Youmu jest jego celem. Cóż, w pewnym sensie to logiczne. Była zwyciężczynią turnieju, więc to oczywiste, że nie tylko Hibana zwróciła na nią uwagę. Myślała, że mężczyzna podejdzie, pogratuluje i sobie pójdzie, on jednak zjawił się w innym celu.
Czy ich mała sprzeczka wyglądała aż tak groźnie? Dziewczyny sprawiały wrażenia, jakby miały się zaraz pozabijać? Podczas gdy Youmu zajęta była rozmową z nieznajomym, Hibana zamyśliła się, analizując ostatnie minuty. Najpierw spokojnie rozmawiały, potem ten chłopak złapał ją za ubranie – dlaczego wtedy nie było reakcji? - następnie on odszedł, Hibana podniosła głos, później Youmu zrobiła to samo... Wychodziło na to, że ona i blondyn nie wyglądali na zdolnych do przemocy, ale zwyciężczyni turnieju, już tak? Nie było innego wytłumaczenia, na reakcje właśnie w tym momencie. Wszyscy mogli się wściekać, krzyczeć i szarpać, ale to Youmu była niebezpieczna, i trzeba ją było powstrzymać?
Hibanie coś tutaj bardzo nie pasowało, ale postanowiła tego nie komentować.
Zaraz mogło się okazać, że zebrana na Hibanie złość zostanie wyładowana na czarnowłosym przystojniaku, ale wtedy walka została zakończona, a zwyciężczyni proszona na arenę. „Youmu Nanatsuki”, powtórzyła w myślach. Trzeba będzie zapamiętać to imię.
Kobieta wstała i skierowała się po odbiór nagrody, ale wcześniej rzuciła coś Hibanie na pożegnanie. Miała przestać żyć w kłamstwie?
-I vice versa – odpowiedziała pośpiesznie z sarkastycznym uśmiechem na twarzy.
Nie była jedyną, która się okłamywała. Youmu również nie była ze sobą całkiem szczera, co było widać. Różnica polegała na tym, że Hibana nigdy tego nie ukrywała. Okłamywała samą siebie. Była tego w pełni świadoma, a nawet przyznawała się do tego przed innymi. To był dla niej jedyny sposób na życie. Kłamać.
Gdy dziewczyna przeskoczyła przez barierki i znalazła się na środku areny, Hibana spojrzała na czarnowłosego mężczyznę. Chyba spodziewał się jakiejś reakcji na całe zajście.
-Nie zrozumiesz... - powiedziała wzruszając ramionami, z najbardziej niewinną miną, na jaką było ją stać.
Nie zrozumiesz Youmu, Hibany, ich sporu, całej sytuacji. Ona sama nie do końca rozumiała, czarnowłosa zresztą też nie.
-Dziękuję. I wzajemnie – odpowiedziała na życzenia Hikariego.
Skłoniła się uprzejmie i pozwoliła mężczyźnie odejść. Napięcie samo się rozładowało, więc nie miał tu już nic do roboty.
Usiała prosto – bo do tej pory była skręcona w stronę rozmówców – i spojrzała na arenę. Była nawet ciekawa nagrody, jaką samurajowie przewidzieli dla Youmu. Jeśli byłaby to jakaś pokaźna suma, może w następnym turnieju ona sama wzięłaby udział?

Dotyczy: Youmu; Hikari

//Również dziękuję. Było naprawdę miło. Yomu to fajna postać, nawet jeśli trochę wredna ; )

z/t -> Trybuna wschodnia

[Yami]

Czy ciężko nam coś ugrać będąc członkiem gildii kupieckiej? Ciężko odpowiedzieć na to pytanie biorąc pod uwagę, że nie jestem członkiem rady. Jestem tylko i wyłącznie synem osoby, której ojciec (a mój dziadek) zajmuje się tymi kwestiami. Nie oznacza to od razu, że jestem wtajemniczany we wszystkie procesy. Najpewniej mój brat za sprawą kolejnych lekcji wie znacznie więcej niż ja jak tak właściwie wygląda praca takiej osoby. Jak więc powinienem odpowiedzieć na to pytanie czy raczej twierdzenie? Najprościej jak się da.
- Nie wiem. Nie jestem w zarządzie.
Hikari zdawał się być niezadowolony z zwycięstwa Seinaru mimo, że byli przyjaciółmi czy tam znajomymi. Zwrócił też uwagę na coś co chwilowo wybiło mnie z rytmu mianowicie zwrot "Nie poszanował zasad". Czy były takie zasady? Trzy punkty, po uderzeniu się nieznacznie cofnąć, nie atakować głowy czy serca... nie trochę inaczej brzmiał ten punkt. Nie atakować punktów krytycznych. Nie wiem czy obojczyk jest punktem krytycznym ale z całą pewnością jego atak sprawił, że oponent był niezdolny do dalszej walki. Ba jego oponent znalazł się w całkiem poważnym stanie, stanie krytycznym! A więc to miał na myśli Hikari mówiąc o hipokryzji. Ostatecznie brak poszanowania zasad oraz sędzia, który pomimo ich złamania nie ukarał Seinaru za ten błąd, który mógł kosztować jego oponenta życiem. Swoją drogą jeśli walczyli w taki sposób, że sędzia nie był w stanie zareagować i pomóc powstrzymać morderczy cios czemu nie walczyli bronią drewnianą, kijem bokenem? Nie bardzo wiedziałem o co chodziło z tym awansem ale widocznie Hikariemu nie spodobało się to wszystko łącznie z tym jak ostatecznie została potraktowana finalistka, której nie poinformowali i kazali odstąpić na bok.
- Czyli po spotkaniu z klepsydrą wracasz do Yogan-Ryu? Jak mniemam ostatecznie turniej klasyfikujesz jako porażkę organizatorów? Czy chociaż coś miłego się przytrafiło?

[Hikari]

Hikari nie spodziewał się odpowiedzi odnośnie gildii kupieckiej, ale takowej młodzieniec się podjął. Nie aby była wybitna, można było zupełnie pominąć tą wypowiedź. Na pierwszy rzut oka widać, że nie jest w zarządzie. Bez obrazy, nikt tu nie ma na myśli czegokolwiek złego, ale nawet wiek jest przeciwko niemu. Przypuszczając, że odmówił alkoholu jest raczej niepełnoletni. Tylko z desperacji posadziliby kogoś bez doświadczenia na wysokim stanowisku, a to świadczyłoby o kłopotach wewnętrznych.
- Mam zamiar wracać jutro, tylko... Trochę odechciało mi się z nimi spotykać. Muszę się zastanowić czy to odpowiednie towarzystwo dla mnie. Wciąż mogę się namyślić, nie znam adresu seinaru co jest idealną wymówką na spóźnienie.
Nie chodziło tutaj o sam pojedynek, ale będąc na turnieju nabrał lekkiej niepewności wobec starego znajomego i grupy jego. Sieją różne plotki na temat Shikarui'a i jego żony, a sami wcale nie muszą być lepszymi. Widząc to przedstawienie, gdzie Seinaru zachowuje się jak dupek bardziej prawdopodobne jest zabicie przez Ichirou dwóch cywili w onsenie. Rozmawiając na trybunach był pyszny, pewny siebie. Niestety sława najprawdopodobniej zmieniła człowieka, albo to on był ślepy w przeszłości. Od bitwy w Atsui minęło kilka lat, nie są dłużej tamtymi dziećmi obaj.
- Moim zdaniem się nie popisali, ale mogłem mieć zbyt duże oczekiwania. Jest to mój pierwszy turniej, poprzednie jakoś przegapiłem więc chciałem zobaczyć co traciłem. Trafiłem na wielkie ego samurajów, którzy chcą udowodnić wszystkim swoją wyższość.
Owszem narzekał bardziej znudzonym głosem mogąc jeszcze dodać parę podpunktów, pominął to aby nie powtarzać się. Przykładowo o nieinteresujących widowiskach rozmawiali już w karczmie, bezsensownej walce pokazowej kilka minut temu. Wymieniał głównie negatywy, ale Watarimono przyniosło kilka pozytywów dzięki którym nie żałował swojej decyzji.
- Z drugiej strony dobrze było zobaczyć kilku znajomych, poznać parę nowych twarzy, usłyszeć informacje o sytuacji na świecie z pierwszej ręki i pozbyć rutyny dnia codziennego ostatnio dopadającej mnie. Jestem zadowolony z wizyty, ale zawiedziony spektaklem. A ty?
Odbił piłeczkę spoglądając na arenę, gdzie Youmu otrzymywała swe dary z przydługą przemową. Wpierw jakieś kimono, które założy się było dla niej zbyt wielkie. Nie wierzył, aby szyli je dopiero ostatniego dnia pobierając wymiary od obu finalistek. Musiało być to standardowe, a znając tutejszych jeszcze męskie, bo przecież nie spodziewali się podnoszącej koronę kobiety. Drugim darem był czarne krótkie ostrze, którego nie potrafił ocenić z tej odległości.
- Co sądzisz o nagrodach? Biłbyś się za takie coś?

[Yami]

Widocznie impakt bardzo przeciętnego turnieju i sposobie wygranej przez Seinaru walki, która koniec końców okazała się być nie do końca zgodna z regułami, której oboje walczących potwierdzili była ciężarkiem, który przeważył tę szalkę goryczy spotkania. Ta jedna rzecz w całości zaważyła na spotkaniu do którego początkowo tak chętnie Hikari powracał. Widocznie wpływ kilku mało znaczących wydarzeń i być może słów obcego może zmienić poczynania ludzi i nakierować ich na inne tory.
- A może już od początku nie bardzo chciałeś rozmawiać na tematy pustyni a teraz dopiero szukasz odpowiedniego wytłumaczenia swoich działań?
Początkowo trochę... dość mocno obawiałem się Hikariego i za sprawą kilku niedomówień uznałem, że może stanowić spore zagrożenie, jednak teraz kiedy kurtyna opadła, choć ta wciąż zasłania jego stopy mogłem pozwolić sobie na większą swobodę wypowiedzi.
- Każdy, kto organizuje taki turniej nie robi tego z czczych pobudek. Wszystko musi mieć swój cel. Cel, który będzie z korzyścią dla organizatorów. W tym momencie pokazują swoją "arenę" światu, dają szansę popisać się młodszym tylko po to aby pokazać swoją wyższość nad innymi. Część ludzi, którzy tu przybędzie może być pod wrażeniem siły samurajskiej i ich "gościnności". Niektórzy może postanowią zwiększyć swój udział w interesach z nimi.
Nie wiedziałem jak bardzo to wytłumaczenie było możliwe ale jednak miało chyba jakiś sens.
- A ja... zmęczony. Spotkałem parę starych twarzy i niemal zawsze natrafiałem na coś z czym wolałbym się nie widywać czyli jakieś burdy. Do tego wraz z zakończeniem turnieju czekać mnie będzie praca w Gildii, jeszcze nie wiem co mnie czeka ale raczej nic przyjemnego.
Westchnąłem głośno spoglądając na Arenę, gdzie zwyciężczyni odbierała swoją nagrodę. Chwilę później nastąpiła płomienna przemowa. Przemowa, która tylko potwierdziła moje spostrzeżenia. Wyciągnięcie ręki do wspólnej pracy przy tym pokazanie swojej wyższości. Przy powstawaniu możliwej unii w przyszłości Yinzin będzie miało kartę przetargową w postaci pierwszego chętnego a zawsze pierwsi przy korycie zostają przy nim najdłużej i będą mogli się tym samym bardziej objeść.
- Nagroda... bardzo skromna... do tego moje przypuszczenia po tych słowach się jedynie potwierdziły.
Westchnąłem głośno.
- Czyli to koniec turnieju pora odpocząć i... - ponownie westchnąłem - brać się do męczarni.

[Hikari]

Hikari posiadał wewnętrzną rozterkę odnośnie spotkania z klepsydrą. Posiadał powody zarówno aby się tam udać, które przez moment zalały jego głowę podobnie aby w tym uczestniczyć. Wstrzymywał się od podejmowania wciąż decyzji, potrzebował dać sobie parę chwil na przemyślenie tej kwestii. Dodatkowo Yami trafił w punkt stojącej za wszystkim niechęci, no powiedzmy. Wątpił aby dołączył do klepsydry, ale spotkanie tego nie wymuszało.
- Coś w tym jest.
Podsumował dość krótko mając wewnętrzny dylemat do rozwiązania. Dopiero po opuszczeniu towarzystwa będzie miał czas dla swoich przemyśleń i podejmowania wyborów. Lepszych lub gorszych, podobnie do organizatorów turnieju wynik wyjdzie dopiero po miesiącach. Wedle kupca z którym rozmawiał oni dali się popisać młodszym, aby później pokazać swoją wyższość. Podobno może to przynieść pozytywne efekty, których Terumi nie dostrzegał. Dorównywał obu zawodnikom, a jednego możliwości poznał wcześniej więc nie wywołali na nim wrażenia? Być może.
- Serio? Myślisz, że to zadziała? Na kontynencie też znajdziesz shinobich, którzy by im dorównali.
Można spodziewać się wielu słów odnośnie turnieju, ale nie aby jakiś młodzieniec się zmęczył pobytem podczas takiego wydarzenia. Mógł poznać parę umiejętności, dużo ciężej jest w przypadku starych wyjadaczy o rozrywkę. Musieli jakoś umilać sobie czas, bo walki mogły rozczarowywać. Przynajmniej zrozumiał powody tych smutnych wspomnień, zbyt dużo kłopotów potrafi wykończyć psychicznie nawet jeżeli nie wyrządziły zbytniej krzywdy fizycznej.
- Musisz być jakimś pechowcem, albo zadawać się z ludźmi przyciągającymi kłopoty.
Uśmiechnął się mając na myśli białowłosego, który sprawiał wrażenie kłopotliwego. Kto normalny rzuca dziewczynami przez barierki? Pomińmy jednak powroty do przeszłości, a zajmijmy teraźniejszością po rozdaniu nagród zwyciężczyni. Gdy ta opuszczała arenę, oni postanowili przedyskutować czy warto brać udział w tym pokazie. Nie znał poprzednich więc opinię aby była skromna przyjął do serca, było to warte przynajmniej kilka tysięcy ryo. Dziwił też brak jakiegokolwiek pieniężnego wynagrodzenia, droga samuraja ma być skromna, są sknerami, a może wydali wszystko na pieprzone onseny, ryokany i arenę zapominając aby wyróżnić pierwsze trzy miejsca? Śmiałby się z komplikacji trzy w jednym.
- Zawsze mogła być gorsza, na pierwszej edycji jedynym uhonorowaniem zwycięzców była rozpierducha w sachu no senjo. Podobno w ruinach miasta nawet zamknęli jakąś bestię, ale nie miałem okazji przekonać się osobiście.
Próbował trochę rozchmurzyć Yamiego, któremu brakowało energii do życia przed pożegnaniem. Sam stwierdził, że to już koniec turnieju więc pora na męczarnię.
- W takim wypadku nie będę przeszkadzać. Powodzenia w negocjacjach i do zobaczenia następnym razem.
Wyciągnął rękę aby wymienić się uściskiem dłoni, który on osobiście preferował, a następnie spokojnie opuścił trybuny.

Z/T -> Ryokan Shiro Usagi

[Yami]

Hikari odszedł odpowiadając na kilka moich pytań. Ostatecznie nie miałem pojęcia czy przyjmie propozycję Klepsydry czy ostatecznie po wszystkich wydarzeniach powie im krótkie nie i uda się w drogę do domu. Czy jednak była to kwestia nad którą chciałem się zastanawiać dłuższą chwilę? Nie bardzo. Miałem swoje zadania do wykonania. Pomimo wielkiej niechęci pozostawała kwestia porządkowa turnieju po stronie gildii kupieckiej. Tak więc mój okres chwilowego odpoczynku (patrząc jednak po ilości nieprzyjemności jakie mnie spotkały powątpiewałem w ten "odpoczynek) się zakończył. Miałem jednak nadzieję, że po wszystkim i po powrocie do domu będę mógł trochę odpocząć od wszystkich wydarzeń.
Życie jednak nie jest takie proste. Wiedziałem to doskonale dlatego ostatecznie westchnąłem opuszczając trybuny turniejowe.

z/t Ryokan Shiro Usagi