Trybuna północna

[Naoki]

Wszystko po co przybył na ten turniej, zostało potwierdzone. Więc Jun'ichi tutaj był, pierwszego dnia brał nawet udział w walkach, która niestety przegrał i zniknął. Nie było tego wiele, jednak wystarczająco by uspokoić zielonowłosego i przekonać go, że nie zmarnował swojego czasu. Tylko co zamierzał z tym teraz zrobić? Uzyskał jakieś informacje, lecz nadal stał w ślepym zaułku nie wiedząc gdzie się udać.
- Dziękuje. - powiedział, odpowiadając spokojnie. W końcu nieznajomy nie musiał mu nic mówić, a wręcz okłamać. Jednak sam chłopak chciał mu zaufać i uwierzyć w jego szczerość. - Będę musiał go później poszukać. Możliwe, że i tak się spóźniłem. - dodał, sam nie wiedząc czemu. Samemu nie wiedząc zbytnio co począć, jednak warto byłoby skorzystać z uroków turnieju i obejrzeć nieco walk, które potrafią dostarczyć dużo wiedzy jak i zabawy.
- Możliwe, że masz racje. - odparł, spoglądając się na rozmówcę. - Jednak jeżeli myślą tak jak ty, mogą poczuć się zbyt pewnie, a nie wiadomo czy tamta dziewczyna pokazała wszystkie swoje sztuczki. - dodał, starając się przyjrzeć młodej dziewczynie o znajomych mu nieco oczach, w końcu bez mgły mógł powiedzieć o niej nieco więcej, w końcu jej oczy kojarzył już dobrze, spotkał je parę razy podczas swojej wędrówki.
- Jej klan pochodzi z sąsiedniej prowincji, nie są łatwymi przeciwnikami. Nawet dla kogoś kto walczy na dystans. Tak samo ja, nawet nie byłbym w stanie jej rozbić zamieniając jej ciało w kryształ. - dodał, podając nieco więcej informacji. Jak i o dziewczynie i o samym sobie. W końcu zdolność kontroli kryształu była cechą jego klanu, jak i tworzenie z niego przedmiotów i innych narzędzi niosących mord. Jednak jeżeli już powiedział o krysztale, postanowił pójść dalej. Przedstawiając się tym razem nieco dumniej, przecież pytania i tak raczej się pojawią odnośnie klanu, który jest w stanie zmieniać ludzi w kryształ. - Pochodzę z klanu Kōseki.

---

Tohaku

[Tamaki Hyūga]

Energicznym krokiem obeszłam wszystkie trybuny w poszukiwaniu moich dwóch nowych kolegów i okazało się iż teraz przebywali na północnej części trybun, które sprawdzałam jako ostatnie. Weszłam na górę i rozejrzałam się za Kantaiczykami, którzy okazali się rozmawiać z jakimś chłopakiem. Nim zbliżyłam się do trójki przyjrzałam się nowemu osobnikowi. Miał on na sobie dość dziwne ubranie a na plecach wisiały dwie katany. Kolejny samuraj? Jeżeli można się sugerować wyglądem to raczej wyglądał mi jednak bardziej na shinobi. Może to kwestia tego w jaki sposób był ubrany. Może to sposób w jaki miał zamocowane katany. Nie wiedziałam czemu ale byłam niemal pewna że nie jest on samurajem. Wzruszyłam ramionami i zdecydowanym krokiem podeszłam do trójki z uśmiechem na ustach.
- No przyznam szczerze, zapisując się na turniej nie spodziewałam się że uda mi się dotrzeć do finału... -powiedziałam zwracając się do Yosuke i Harishama a następnie zreflektowałam się i skierowałam moją uwagę na Minoru - Przepraszam, za mój brak manier, jestem Tamaki a ty? - zapytałam się pogodnym tonem i ze szczerym uśmiechem na ustach.

[Harisham]

Pierwszy raz po skończonych walkach nikt z nas nie musiał udawać się do szpitala. Tamaki pokonała Yuu bez nawet najmniejszego draśnięcia i już dołączyła do nas. Będzie miała okazję zobaczyć końcówkę walki swojego następnego przeciwnika, kimkolwiek on będzie. Ciekawy jestem jaką taktykę zastosuje w finałowej walce. W końcu i Youmu i Shenzen walczą kompletnie inaczej, niż robili to poprzedni przeciwnicy dziewczyny.
- Gratuluję wygranej, Tamaki. Musisz zajmować specjalne miejsce w sercu Hachimana, skoro błogosławi ci tak mocno. Cieszę się, że cię poznałem. Twoja postawa powinna być dla nas wszystkim wzorem do naśladowania. - mówię na widok Tamaki, po czym odpowiadam Minoru - Cesarz Natsume odszedł z Cesarstwa. Nie wnikałem specjalnie dlaczego tak się stało i co teraz robi. Sam go nigdy nie poznałem i nie wiem, czy kiedykolwiek to się stanie. Wystarczy, że wcześniej na turnieju sam Ichirou wybudził mnie z techniki iluzji, rzuconej przez Toshiro. Ktoś tak mało znaczący jak ja nie zasługuje na poznanie całego Krwawego Pokolenia. Teraz jednak na tronie Cesarstwa zasiada Waneko Satoshi, a Morskie Klify mają się lepiej, niż kiedykolwiek wcześniej.

////moja postać nazywa się "Harisham", nie "Harishama"

[Yosuke]

Opowieści o wojnie stanowiły dla Yosuke pewien problem. Rod Hyuuga kojarzył, na razie jedynie przez jedną reprezentantkę, Tamaki. Tymczasem ona wydawała się osobą niesamowicie pogodną, radosną i miłą. To przecież niemożliwe by jej krewni mogli doprowadzić do konfliktu na taką skalę. Z całą pewnością Yamanaka wcześniej musieli sprowokować drugi ród. Tak to sobie przynajmniej tłumaczył Hoshigaki, który prawdziwego konfliktu nigdy nie widział, a i opowieści bardzo rzadko słyszał. Może kiedyś wreszcie zrozumie, że świat nie jest taki czarno biały.

Dziewczyna wreszcie pojawiła się koło nich. Na jej widok Rekinek wyskoczył do przodu, obejmując ją przez chwilę. Niesamowicie się cieszył na jej widok, nadal był w euforii po jej wygranej. Czuł się tak, jakby to on sam tę walkę wygrał, na to jednak nie miał szans, dlatego całą swoją radość przelał na nią. Składało się na to również to, że bardzo ją lubił. Nic dziwnego, że uważał ją za najlepszą kandydatkę do uczestnictwa w finale.

-Wybacz, nie powinienem. Gratuluję świetnej walki- Po sekundzie, może dwóch się opamiętał, że tak bezpośredni kontakt fizyczny może nie być przez nią lubiany. Znali się przecież kilka dni i mogła ona nie podzielać tak dobrych relacji między ich dwójką. Znaczy, zapewne go lubiła, ale bez zbytniej przesady.

Rozmowy na temat Cesarstwa tymczasem zeszły dla niego na dalszy plan. Co prawda Hozuki i Minoru dyskutowali o obecnej sytuacji politycznej, a także znowu padło słowo o Krwawym Pokoleniu. Najwyraźniej obecnie ta grupka osób stanowiła największe zainteresowanie spośród wszystkich ninja. Niedługo Yosuke będzie musiał dowiedzieć się o nich więcej, ale w tym momencie to białooka była centrum jego zainteresowania.

[Minoru]

Pojawienia się Tamaki z klanu Hyuga nie spodziewał się ani odrobinę, tak samo jak jej wyluzowanego tonu. Czyżby nie była wroga wobec Yamanak po ostatniej wojnie? Nie, na pewno nie wiedziała że służy rodowi Yamanaka i lepiej niech tak pozostanie, już miał jeden problem w postaci Shenzena, po co mu drugi. Jeszcze bardziej zaskoczyła go reakcja Yosuke, który wręcz rzucił się na dziewczynę tuląc ją do siebie i obsypując gratulacjami. Harisham był bardziej powściągliwy w swym zachowaniu, lecz również gratulował dziewczynie, a to znaczyło tylko jedno, znali się i lubili się. Minoru aż przygryzł wargę na samą myśl. Gdyby wybuchł kolejny konflikt na trybunach, mógłby liczyć jedynie na strażników, ciekawe czy by zdążyli. Nie było jednak czasu, a tym bardziej sensu rozważać tej sprawy dłużej, ponieważ Tamaki zwróciła się wprost do niego.
- Minoru… Minoru Rakurai, miło mi - Uśmiechnął się. Podniósł swój zad ze swego miejsca i przywitał Tamaki tak jak witano równych sobie, uściskiem dłoni.
- Gratuluje pojedynku. Powiem szczerze, że nie spodziewałem się że ktoś używający jedynie taijutsu może dojść tak daleko. Wszyscy mówili, że to Sehnzen jest czarnym koniem tego turnieju, a tu proszę bardzo, pobiłaś go na głowę i jestem przekonany, że możesz wygrać kolejny pojedynek o ile będziesz trzymać się swojej taktyki. - wydał swój osąd. Dziewczę wydawało się kruche, tak jak spora część osób z jego klanu. Wiedział, że w normalnym taijutsu była by nikim, lecz specjalny styl ich klanu tworzył z nich zabójców doskonałych. Harisham odpowiedział również na kolejne z jego pytań. Zniknięcie cesarza było niezwykle cenną informacją, lecz teraz… teraz ten temat zszedł dla Minoru jakoś na drugi tor.

  Ukryty tekst

W wątku: Harisham, Yosuke i Tamaki

[Tamaki Hyūga]

Ledwo skończyłam się witać i uderzył we mnie rozpędzony Rekini pocisk, którym był Yosuke. Chłopak uścisnął mnie serdecznie, co mnie mocno zaskoczyło, jednak odwzajemniłam delikatnie uścisk zanim Rekinek się odsunął.
- Nic nie szkodzi Yosuke-kun. - odpowiedziałam mu z uśmiechem po czym skinęłam głową w podzięce za słowa Harishama - Owszem, może tak być. Długo czekałam na coś takiego gdzie będę mogła sprawdzić swoje umiejętności... No i nareszcie miałam ku temu szansę. - odpowiedziałam Hozukiemu po czym skierowałam moją uwagę na Minoru. - Miło mi cię poznać Minoru-san. Bardzo dziękuję. Sama też nie mogę powiedzieć że spodziewałam się że uda mi się dostać do finału, jednak nie wiem czy nie zawdzięczam tego pewnej dozie szczęścia. W pierwszej walce rzeczywiście było na prawdę ciężko przeciwko Yoshimitsu, jak się obudziłam w szpitalu nawet nie byłam pewna czy wygrałam czy przegrałam walkę, ale była ona niesamowicie wyrównana, oboje koniec końców preferowaliśmy walkę w zwarciu ale to mi udało się wyjść obronną ręką. Następna walka przeciwko Ekko, który okazał się być członkiem klanu Jugo. Szczerze powiedziawszy, nie wiem jak w ogóle wygrałam tamtą walkę. Póki utrzymywał ode mnie dystans, wydawało mi się że jak go dopadnę to będzie po walce, jednak wtedy dopiero ujawnił on swoje możliwości i przez moment miał mnie praktycznie w garści, gdyby wtedy się nie wycofał tylko poszedł za ciosem to myślę że nie miałabym szans... No a teraz Yuu... Prawda jest taka że była to chyba najłatwiejsza dla mnie walka. Wyszłam z niej praktycznie bez żadnego uszczerbku na zdrowiu, nawet się jakoś niespecjalnie zmęczyłam. No tylko teraz mam braki w ekwipunku ale myślę że podejdę jeszcze do sklepu kupić parę rzeczy, jednak dopiero jak skończy się ta walka, bądź co bądź, będę walczyła z tym kto wygra... Chociaż już widzę że oboje będą ciężkim orzechem do zgryzienia... Możliwe że nawet moja taktyka może się ostatecznie okazać nieskuteczna przeciwko nim... - odpowiedziałam Minoru i spojrzałam na walkę toczącą się na arenie. No, finał nie będzie łatwy, to na pewno.

[Harisham]

Właśnie się zorientowałem, że Tamaki nigdy się nie ustosunkowała odnośnie wiary w Hachimana, czy jakiekolwiek inne bóstwo. Gdy ją poznałem zdążyła się już polubić z Rekinkiem i chyba przez to założyłem, że jest w porządku. No i okazała się być w porządku. To miła i pogodna dziewczyna, która postępuje prawo i honorowo. Swoje zwycięstwa dedykuje jednak szczęściu, a nie Bogu Ośmiu Chorągwi. Nie podoba mi się to.
- Takie zwycięstwa nie mogą być dyktowane szczęściem. Jak mówiłem, to Hachiman ci błogosławi i wspiera twoje ruchy, zsyłając ci wygraną, na którą według niego zasługujesz. Jesteś prawą kunoichi i dlatego opromienia cię łaska Boga Ośmiu Chorągwi. Ewentualnie, jeśli wolisz, to on zesłał ci to całe "szczęście". Taki triumf najzwyczajniej nie może być tak przyziemny.

[Yosuke]

Mimo, że bardzo chciał ją dobrze powitać i pogratulować pojedynku, a ona sama nawet dobrze zareagowała na takie spoufalanie się, to Rekinkowi było nieco głupio. Powinien być bardziej poważny, przecież ta jego podróż miała mu pomóc wreszcie dorosnąć. A tymczasem on raz za razem nadal zachowywał się jakby nadal miał kilka lat. Czy to samo w sobie było złe? Niekoniecznie, ale on widział w tym pewien problem, z którym będzie musiał sobie jakoś poradzić.

-Nie ma silnych na Ciebie. Mgła świetnie dezorientuje nawet najlepszych obserwatorów. Co tam się w ogóle w środku działo? Jakieś wybuchy, trochę szelestu papieru, a potem już koniec. Jeszcze tak szybko się zwinął, że chyba solidnie musiał poczuć się urażony przegraną- Ponownie ja pochwalił, a przy okazji wykorzystał moment, żeby zapytać co takiego działo się w środku. Całkowicie nie przemyślał tego, że teraz w ich towarzystwie stał ktoś jeszcze. Ktoś kto wyrażał się tak, jakby stał po drugiej stronie konfliktu z Hyuugami. Ponownie dziecięca ciekawość wygrała z dorosłym opanowaniem.

[Minoru]

A więc dziewczyna nie była wobec niego wroga, a przynajmniej tak długo jak nie wiedziała komu służy. Była przy tym bardzo uprzejma, nie zapominała o przedrostkach i miłym tonie. Nie przechwalała się również swoimi zwycięstwami, przypisując je szczęściu, co o dziwo wzbudziło u Harisham’y coś na kształt agresji. Chłopak był niesamowicie religijny i najwidoczniej uważał, że wszystkie wydarzenia w ich życiu są dyktowane przez bogów. Ciekawe czy poranną kupę również zsyłał mu Hachiman.
- Harisham’o jestem pewien, że Tamaki miała na myśli to, że szczęście sprzyjające w jej pojedynkach było tak niesamowite, że tylko bogowie mogli je zesłać na nią.- starał się choć odrobinę ratować dziewczynę przed niepotrzebnymi konfliktami. Harisham potrafił być meczący, ale był przekonany, że mógł być cennym kompanem w przyszłości. Ta dwójka nie była jak ci, których poznawał poprzednimi dniami. Podejrzliwi, chcący jedynie wyciągnąć informacje, nie liczący się z nikim jeśli nie mogli czegoś od niego uzyskać. Lub też zwyczajnie zakochani w sobie na tyle, by nie zwracać uwagi na kogoś tak mało znaczącego jak Minoru. Zaczynał ich lubić.
- To prawda, oboje cechowali się niezwykle brutalną techniką walki, pierwszy z tymi jego kośćmi wystającymi z ciała, drugi z szaleństwem swego klanu. A jednak górą pozostał styl walki klanu Hyuga, który zwany jest najbardziej eleganckim ze stylów walki. - zachwalał ją wciąż, będąc ciekaw jak dziewczyna zareaguje na te wszystkie pochwały.
- I chyba to spowodowało, że Yuu przegrał. Mam skrytą nadzieję, że twój kolejny przeciwnik popełni ten sam błąd, to by było coś ciekawego. Hyuga na szczycie, ta o której nikt nie myślał. - zaśmiał się na samą myśl o takim rozwiązaniu sytuacji. To by zniszczyło światopogląd innych. Obróciło ich świat o 180 stopni.
- Sądzę, że twoja taktyka może wciąż działać. Oboje dysponują ogromną siłą i niesamowitą defensywą, lecz ty, ty posiadasz coś specjalnego czego nie mają oni. Twoje oczy, które widzą przez mgłę. A oni, oni wydają się nie mieć takich mocy, więc jeśli nie będą mogli cię dostrzec nie będą mogli cię trafić. Jeśli się osłonią przed twoimi atakami, wtedy pytaniem będzie jak długo będą potrafili utrzymać tą obronę. - teraz ją pokrzepiał, chciał by uwierzyła w siebie i w to, że może wygrać. Cholera chciał by wygrała i została największym zaskoczeniem tego turnieju.

W wątku: Harisham, Yosuke i Tamaki

[Tamaki Hyūga]

Uśmiechnęłam się nieco niezręcznie po tym jak zostałam zrugana przez Harishama i podrapałam się po głowie, nie wiedząc co innego zrobić z dłońmi.
- Rozumiem Harisham-san, po prostu nie jestem przyzwyczajona do bycia yyy... Opromienianą przez łaskę Hachimana. Od małego miałam mocno pod górkę i czułam że sama muszę o wszystko walczyć, sama muszę wszystko zdobywać. - odparłam Hozukiemu, wygadując nieco więcej na temat swojej przeszłości niż by to było odpowiednie w takiej chwili. Odchrząknęłam żeby oderwać się od aktualnych rozmyślań i skierowałam wzrok na Yosuke, który dopytywał się szczegółów walki. - Cóż, szczerze powiedziawszy to ta walka w żadnym stopniu nie należała do widowiskowych, nawet pod całunem mgły. Jak tylko udało mi się przesłonić mgłą przestrzeń pomiędzy mną a Yuu to rzuciłam pierwszy kunai z notką. Yoshida nawet się przed tym nie bronił, więc to było praktycznie bezpośrednie trafienie, jednak sędzia zdecydował się nie przerywać walki. Mocno poturbowany Yuu wtedy zrobił ze swoich kartek coś na wzór jakiegoś małego schronu w którym się schował i... Nie wiem właściwie co robił tam w środku. Kontynuując, wtedy rzuciłam drugi kunai z notką i od razu po eksplozji do niego podbiegłam żeby go wykończyć własnoręcznie, jednak nim zdążyłam jeszcze dokończyć pierwszą technikę to sędzia już interweniował... I to właściwie tyle. - opowiedziałam reszcie streszczenie całej walki z mojej perspektywy. Nie chcąc ignorować Minoru skierowałam na niego moje spojrzenie, nieco jednak zdziwiona taką ilością pochlebstw jaką mnie mężczyzna zasypał. Dodatkowo wydawał się wiedzieć więcej na temat mojego klanu niż pierwsza lepsza osoba na ulicy. Zwłaszcza że byliśmy teraz bardzo daleko od Kyuzo.
- Bardzo dziękuję Minoru-san, bardzo mi schlebiają twoje słowa. Wydajesz się również mieć dość sporą wiedzę o klanie Hyuuga. Pochodzisz może z Karmazynowych Szczytów? Sama nie wiem już od jak dawna mnie nie było w Kyuzo... Z resztą nie mam zamiaru tam wracać... Chyba kiedykolwiek... - powiedziałam po czym uświadomiłam sobie że znowu za bardzo się rozgadałam.

[Harisham]

Minoru powiedział coś bardzo ciekawego. Członkowie klanu Hyuga posiadają oczy, które potrafią przebijać mgły. Założę się, że inne przedmioty również. Zaskoczenie ich jest więc w gruncie rzeczy niemożliwe. Najprawdopodobniej też wszyscy Hyuga mają tak nietypowe oczy, jak Tamaki. To może w przyszłości bardzo ułatwić życie.
- To wiele wyjaśnia, Tamaki. Bóg Ośmiu Chorągwi docenia zmaganie się z trudami życia. Najprawdopodobniej to właśnie dlatego teraz spadła na ciebie tak ogromna łaska i błogosławieństwo. Hachiman docenia cię za twoją wytrwałość i prawość ofiarując ci jedno zwycięstwo za drugim. On nie nagradza nigdy za nic. Jeśli czujemy na sobie jego spojrzenie i miłość, to znaczy, że wykazaliśmy się dobrem, honorem i prawością.

[Yosuke]

Taktyka z wykorzystaniem mgły była bardzo prosta, ale do maksimum wykorzystywała naturalne predyspozycje klanu, z którego pochodziła Tamaki. Już po pierwszym pojedynku, kiedy oboje przesiadywali w szpitalu, był pod wielkim wrażeniem tego typu zdolności. Klan Hoshigaki, mimo bycie świetnymi w panowaniu nad wodą i potrafiącym znacznie więcej niż jakiekolwiek inny, to jednak przez mgłę kompletnie nic nie widzieli, nawet wytworzoną przez siebie.

-Potrafił sobie poradzić z ogniem, ale wystarczyło zabrać mu pole widzenia, by całkowicie stracił werwę. Chyba nie spodziewał się natrafić na tak wprawnego wojownika. Musiał bardzo przecenić swoje możliwości i nie docenił Cię- Odpowiedział, gdy usłyszał, jak szybko sama walka się zakończyła. Brak reakcji na pierwszy atak było dziwne, ale biorąc pod uwagę, że stał już we mgle to nic dziwnego, że reakcję miał mocno spóźnioną. A po takim wybuchu zapewne szybka Hyuuga nie dała mu ani sekundy wytchnienia, natychmiastowo dopadając do jego schronu.

Uwagę Rekinka przykuła również bardzo duże szczegółowość Minoru o sposobie walki Tamaki. Wydawał się sporo wiedzieć o jej klanie, ale zanim Yosuke zdążył zapytać, to samo zrobiła już dziewczyna. Drugą bardzo ciekawą kwestią, o którą z całą pewnością Hoshigaki będzie musiał kiedyś zapytać, jest niechęć do swoich rodzinnych stron finalistki turnieju. Podobno bardzo trudno miała od dawna, a na dodatek nie planowała tam raczej wracać. Na całe szczęście, tym razem chłopiec był w stanie trzymać język za zębami, prezentując przed samym sobą nieco dojrzalszą postawę, zamiast szczeniackiego wypytywania o najdrobniejsze, prywatne szczegóły z życia.

[Minoru]

„Konflikt” między Tamaki a Harisham’ą wydawał się rozwiązać samemu. Widocznie słowa dziewczyny wystarczyły by chłopak z cesarstwa dorobił sobie do tego całą teorię. Ciekawszy wydawał się być opis pojedynku, dziejącego się we mgle, choć słowo wydawał, było słowem kluczowym, ponieważ rzeczywiście za dużo się tam nie działo. Minoru utwierdził się jedynie, że osobnik zwany Yuu, używał specjalnego jutsu, którego dotąd jeszcze nie spotkał, a które dawało mu władzę nad kartkami papieru. Przedziwna umiejętność.
Problem zaczął się pojawiać dopiero gdy dziewczyna ponownie zwróciła się do niego. I serce stanęło mu na chwilę. W swojej głupocie i rozluźnieniu powiedział zbyt wiele i dziewczyna zaczęła podejrzewać rejon jego pochodzenia. Sama jednak przyznała się do tego, że dawno nie była w rodzinnych stronach. Czyżby konflikt między rodami jej nie dotyczył?
– Eeee, tak, tak, pochodzę z Karmazynowych Szczytów, dokładniej mówiąc z… Soso - spiął się odrobinę gotowy by odskoczyć przed ewentualnym atakiem agresji, choć szczerze wątpił by zdążył się obronić na taką odległość przeciwko umiejętnościom klanu Hyuga.

W wątku: Harisham, Yosuke i Tamaki

[Tohaku]

Nie bardzo interesowała go relacja zielonowłosego z Jun'ichim. Sam nie wplątywał się w bardziej zawiłe znajomości i poradziłby swojemu rozmówcy to samo, gdyby nie zwyczajna niechęć do prowadzenia niewygodnych dyskusji. Ot, taka niezobowiązująca rozmowa mu odpowiadała, bo jakkolwiek nie naruszała przyjemności wyciąganej z oglądanego mordobicia. Walka Shenzhena z Youmu była zdecydowanie jego ulubioną jak do tej pory i wątpił, by Tamaki miała jakiekolwiek szanse w turnieju z którymkolwiek z nich. Diabelnie szybki piasek ścierający się z diabelnie wytrzymałym, żelaznym piaskiem; Tohaku czuł, że mógłby obserwować to starcie przez kilka godzin i się nie znudzić. Pewnie jednym z czynników było to, że ani czarnowłosemu, ani czarnowłosej nie dorastał do pięt, ale o tym przecież nikt nie musiał wiedzieć, prawda?
Zdanie siedemnastolatka na temat jutrzejszego finału zostało wypowiedziane, a Naoki podjął temat, sugerując jakoby Hyūga mogła mieć co nieco w zanadrzu. Pewnie miało to sens biorąc pod uwagę to, że mimo mgły potrafiła sprawnie namierzyć swojego przeciwnika, ale to nie zmieniało faktu, że potęga piachu — jednego czy drugiego — była dosłownie przytłaczająca.
— Mimo wszystko uważam, że niezależnie od wszelkich asów w rękawie nie poradzi sobie z tak druzgocącą siłą. Czas pokaże — odpowiedział, nie odrywając swojego wzroku od areny. — Mówisz, że jej klan pochodzi z sąsiedniej prowincji, więc może orientujesz się, w czym się specjalizują? W przypadku pozostałych uczestników zazwyczaj mogłem jednoznacznie stwierdzić ich unikalność, ale w jej wypadku jedyne, co odbiega od normy to to, jak dobrze sobie radzi we mgle. — Tohaku nie mógł przecież przepuścić tak doskonałej okazji do pociągnięcia chłopca za język i tylko utwierdził się w tym postanowieniu, gdy tamten zdradził swój własny rodowód.
W pierwszym, dziwacznym odruchu chciał się odwzajemnić i samemu odkryć pierwszą z kart przed zielonowłosym, ale w ostatniej chwili ugryzł się w język. Dziwaczne poczucie bycia sprawiedliwym wobec rozmówcy po głębszym namyśle nie wydawało się zbyt naturalne i po prostu nie było żadnego powodu, by przedstawiać się jako Yuki, tak jak to miało miejsce podczas pierwszej i drugiej rundy pojedynków. Za to Kōseki — słowo-klucz — nic mu nie mówiło, a jedynie podsycało ciekawość.
— Zamieniając jej ciało w kryształ? Co masz na myśli? — zapytał niewinnie, autentycznie ciekawy i głodny informacji. Wiedział, że co silniejsze jednostki z jego własnego rodu potrafiły zamrażać, nawet na odległość, ale ciężko mu było sobie wyobrazić, jak wyglądała zamiana w kryształ. W gruncie rzeczy nie wiedział nawet dokładnie, jak prezentował się sam kruszec. Z tym słowem wiązały się tylko mętne, odległe wspomnienia świecidełek, sprzedawanych najczęściej w wioskach znajdujących się w pobliżu jakichś kopalni. Nic więcej.

---

W wątku: Naoki.

[Naoki]

Walki, ach te wyjątkowe walki. Jednak nie to teraz było najważniejsze. W końcu temat zbiegł na nieco inne tory, a mianowicie umiejętności finalistki, która była przedstawicielem dumnego klanu. Niezbyt przyjemnego w obyciu, z którym kontakty nie należały do najłatwiejszych. Przynajmniej tak kojarzył ich młodzieniec po jedynej wizycie w ich wiosce. Tylko czy on chciał mówić coś więcej na ich temat? Jednak po krótkiej chwili zastanowienia postanowił powiedzieć nieco więcej.
- Jej oczy, musisz się im przyjrzeć. Bo ona zobaczy Cię wszędzie. - powiedział, nieco się uśmiechając. W końcu nie dał swojemu rozmówcy bezpośredniej odpowiedzi. Zdradzanie klanu przyjaciela nie byłoby najlepszym pomysłem, w końcu mogło się to skończyć niezbyt miłą rozmową. Przynajmniej teraz wiedział, że nie bez powodu dobrze radzi sobie we mgle, zwłaszcza biorąc że to nie jest szczyt ich umiejętności. Raczej odbiega on znacznie od tego co sam chłopak wiedział. - Samemu dużo więcej nie wiem. - dodał, wyjaśniając podstawowy szczegół blokujący dalszy temat finalistki. W końcu nie mógł już zdradzić jej sekretów nie posiadając o nich wiedzy.
Jednak mógł powiedzieć coś więcej o sobie, w końcu przypadkiem wypowiedział się o jednej ze swoich technik, które zaliczały się do grona tych bardziej niebezpiecznych i nieprzewidywalnych. Tylko czy powinien mówić o swoich umiejętnościach w szerszym gronie? Czasami można odrobinę zaryzykować i spróbować zdradzić nieco więcej. - Ja, po prostu potrafię... - powiedział, lekko wyciągając przed siebie dłoń by zaraz w niej pojawiła się niewielka srebrzysta róża. Lekki delikatny kwiat o ostrych krawędziach, do tego wytrzymały. Po krótkim pokazie postanowił pokazać ją rozmówcy, tak by mógł jej dotknąć. - tworzyć kryształ. Jednak nie jestem w stanie go kontrolować tak jak oni piasek. - dopowiedział, spoglądając na arenę i walczących na niej uczestników turnieju. Był odrobinę zazdrosny o ich umiejętność kontroli, jednak nie posiadał zbyt wielu informacji na ich temat. Dlatego spoglądał na nich ze zdumieniem i zachwytem.

---

Tohaku

  Ukryty tekst