[RUNDA 1] Ishida Megumi vs Ineko Yasuo[ ZAKOŃCZONA]

[Kuroi Kuma]

Arena została ponownie przygotowana do walki - pozbierane zabawki shinobich, a także wszystko poustawiane na swoich miejscach. Sędzia nadzorował wszystko swoim czujnym okiem, by każdy z uczestników był zadowolony z uczestnictwa i nie miał zażaleń odnośnie areny. W końcu jego czujne, bystre oczy rozjaśniły się przepełnione entuzjazmem. Wyszedł na chwilę na zewnątrz, by wrócić z kartką w ręku, by zaraz wyczytać startujących uczestników. Poruszał się powoli, dostojnie i gdy tylko stanął na środku areny wykrzyknął tak, jakby arena miała zatrząść się w posadach
- Szanowni państwo! Zaczynamy kolejną walkę! - powiedział donośnie i zrobił przerwę, by rozejrzeć się po publiczności. - Na arenę zapraszam Ishidę Megumi, a także Ineko Yasuo. - jego głos ponownie rozbrzmiał na arenie, co publiczność nagrodziła ogromnymi brawami witając mających się niedługo pojawić uczestników.

W aktualnym poście wasza dwójka ma tylko wejść i zgłosić swoją obecność. I wybrać strzałkę. Walka rozpocznie się w następnym poście i tam też pojawią się zasady walk. Na pojawienie się jest oczywiście 24h, w przypadku braku jakiegokolwiek odzewu uczestnicy będą dyskwalifikowani. Wszelkie uwagi proszę zgłaszać na gg! (w tym także spóźnienia).

[Megumi Ishida]

Megumi kroczyła mostkiem na wyspę rozglądając się na około oceniając pole bitwy. Była zestresowana, pierwszy raz stawała na przeciw takiej masakrycznej ilości ludzi, która patrzyła swoimi przenikliwymi spojrzeniami na nią. Czuła się głupia, mała, i gruba. Kilka nadprogramowych kilogramów ukrytych pod ubrankiem zdawały się rosnąć w oczach, przynajmniej w mniemaniu dziewczyny. Zaschło jej w gardle, rozglądała się przerażonym wzrokiem po tłumie, nie chciała umierać, nie chciała się bić, nie chciała walczyć. Wszystkie podniosłe emocje jakie towarzyszyły jej podczas zapisywania się na listę naglę uleciały. Niczym ptak. Został tylko gruby kadłubek, średnio ładnej dziewczyny, bez pewności siebie i pełen obaw co się z nim stanie. Gorzej, już nawet nie bała się że coś się jej stanie, bo na wielu misjach często odnosiła obrażenia, bijąc się po barach w nocy zarabiając pieniądze jak to miała w zwyczaju ostatnimi dniami, również przecież niosło ryzyko. Nieee, ona się po prostu strasznie bała tłumu. Chciała być ładna, zgrabna, znana, uwielbiana i rządząca czymś. Miała wiele aspiracji, ale gdy dochodziło co do czego, szansa na zdobycie którejś z tych rzeczy, blady strach i negatywne emocje ją ogarniały w mik. Nogi się trzęsły, na szczęście zasłonięte przez sukienkę. Serduszko łomotało jej niczym w małej myszce która zaraz zostanie zjedzona przez wielkiego kocura. Potrząsnęła głową rozrzucając włosy na plecach. Nie, zapisała się to będzie tutaj do końca. Pustynia w ustach jednak została mimo tego heroicznego postanowienia. Wkroczyła na pozycję (strzałka na dole) a następnie grzecznie podreptała do sędziego który stał na środku, z nerwów znowu się potknęła, tak samo jak na trybunach wpadając na Tense. Teraz jednak to nie było zmęczenie tylko czyste przerażenie. Bała się i pewnie jej twarz to pokazywała. Czuła się jak mały gruby kotek na którego patrzy wataha wściekłych wilków. Przełknęła ślinę i cicho wyszeptała do prowadzącego: Jestem Megumi.... Teraz czekała szukając panicznym wzrokiem oponenta, osobę z którą ma stoczyć walkę. Wróć, osobę która ją zabije na oczach tłumu. Jak się pojawi to drżącą ręką wystawi ją przed siebie i spróbuje uścisnąć mu dłoń i powiedzieć coś typu ,,Powodzenia" jeśli zdoła to wydukać przez zaciśnięte ze strachu gardło. Napad paniki był tuż tuż, nogi latały trzęsąc się jak nie wiadomo co. W oczach miała prawie łzy ze stresu i przerażenia. Wszyscy ludzie na nią patrzyli i oczekiwali czegoś, czego może nie dać rady pokazać....

[Yasuo]

Soundtrack:

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=AUSnmNqu5lE[/youtube]
(Podziękowania dla Tensy za podesłanie tego kawałka :3. Ale to mnie nie powstrzyma przed odbiciem mu Megumi. Sorka .)

Po przybyciu na Kantai od razu postarałem się o to, by się zapisać do turnieju. Nie warto było tracić czasu, bo jeszcze okaże się, że się spóźnię... Koronacja już dawno się skończyła, ale na szczęście udało mi się odnaleźć miejsce, gdzie mogłem się zapisać i zapisy trwały. Po zapisaniu się, postanowiłem sobie tutaj trochę pozwiedzać. No i siadłem sobie gdzieś i usnąłem. Tak byłem zmęczony podróżą i treningami. Dobrze, że ktoś mnie później obudził, bo inaczej bym się spóźnił na swoją walkę i oddał ją walkowerem.
Wkroczyłem więc na arenę (strzałka na górze) i od razu zobaczyłem swoją przeciwniczkę i sędziego. Kurcze... dlaczego ze wszystkich przeciwników musiałem wylosować właśnie taką dziewczynę? Otwarcie się do tego nie przyznam, ale po prostu mi się spodobała. I wyglądała naprawdę tragicznie. Tak jakby się czegoś obawiała. Dlaczego więc zapisała się do tego turnieju? Bała się, że zginie? Bała się, że mnie zabije? W sumie jej obawy były uzasadnione. Jeden cios... jedna technika i mógł być trup. To na pewno nikomu by się nie spodobało, łącznie z sędzią, widownią i nowym władcą, który pewnie skądś to wszystko obserwował. Jednak niektórych rzeczy nie dało się powstrzymać. Jeśli więc użyję zbyt dużo siły i szybkości i... uderzę z całych sił zatracony w szaleństwie walki, to z pewnością może to się skończyć tragedią. Nie byłem jednak zbyt pewny siebie. Ta dziewczyna mogła zrobić ze mną to samo. Zbyt wielka siła i to ja byłbym trupem. Jednak oboje wiedzieliśmy na co się piszemy. Skoro braliśmy udział w turnieju, to musieliśmy ze sobą walczyć.
Podszedłem więc do sędziego i przeciwniczki. Zupełnie tak jak ona. Przedstawiła się. Ja postanowiłem zrobić to samo.
- Ineko Yasuo. Miło mi, Megumi, Panie Sędzio.
Dziewczyna podała mi rękę niby na powitanie. Lub ten gest miał oznaczać coś innego? Ująłem więc delikatnie jej dłoń. Poczułem ciepło. Nie bałem się. Walka jeszcze się nie rozpoczęła.
Coś innego jednak mnie zaniepokoiło. Dziewczyna rzeczywiście wyglądała tragicznie. Aż żal było patrzeć. Co dopiero mówić o walce? Przecież to dziewczę wyglądało jak tuż przed egzekucją. Ja miałbym być jej katem? Przecież to nieludzkie. Co tu zrobić? Nie chciałem się poddać. Nie chciałem też proponować jej poddania. Być może - wbrew pozorom - oboje mieliśmy dumę wojownika? Dziewczyna jednak zaczynała płakać. Tak mi się przynajmniej wydawało. Jeśli więc się rozpłakała, to zadziałałem od razu. Zbliżyłem się bliżej i otarłem jej łzy rękawem płaszcza.
- Nie płacz. Będzie dobrze. Powodzenia.
Życzyłem jej udanej walki. Tak samo jak ona mi. Czego oczywiście nie zrozumiałem. A szkoda. Takie miłe słowa od takiej dziewczyny... A co do samego gestu otarcia łez. Chciałem jej dodać otuchy. Taki przyjacielski gest, chociaż dopiero się poznaliśmy...

Statystyki:

  Ukryty tekst

Jednak zdążyłem :3.

[Kuroi Kuma]

Mężczyzna spojrzał się na dziewczynę, która weszła od dolnej części areny i nie tego się spodziewał po uczestniku turnieju. Kunoichi wyglądała na po prostu nieśmiała dziewczynę, ale i tak musiał być czujny podczas pojedynku, bo nie takie rzeczy już widział. Potaknął, gdy się przedstawiła i pokazał jej ręką miejsce, na którym ma stanąć, gdy tylko zacznie się walka. Jej oponenta jeszcze nie było, a czas się dłużył. Zupełnie jakby Ineko miałby nie przyjść na swoją walkę. Spoglądał na słońce, które leniwie przechodziło po nieboskłonie i był bliski odwołania walki, gdy w końcu się pojawił. Ucieszył się, że mają chociaż szacunek do swojego przeciwnika, bo podali sobie ręce, a to już coś. Westchnął głęboko i pokazał Yasuo drugie miejsce, na którym miał się stawić, by rozpocząć walkę.
-Zasady są dosyć proste, powtarzam, gdybyście ich jeszcze nie znali. Walczycie do momentu, gdy przeciwnik się nie podda. Jeżeli będzie taka potrzeba i któremuś z was będzie zagrażać niebezpieczeństwo, wtedy wkroczę ja. Jest jednak całkowity zakaz używania technik, które powodują natychmiastowy zgon. Możecie ich użyć tak, by nie zadać ran śmiertelnych. Zabijając przeciwnika, wydajecie na siebie taki sam wyrok. Wszystko jasne? - popatrzył na obojga, chcąc mieć potwierdzenie, że wszystko rozumieją, bo może któryś z nich był głuchy.
-A więc pójdźcie na swoje miejsce i... zaczynajcie! - zakrzyknął tak, aby widownia także słyszała i widownia i czekał, aż przeciwnicy staną w wyznaczonych miejscach.

Kolejność dowolna.

A teraz pełna lista zasad:

• Regulamin walk, proszę się zapoznać z punktem 4.
• Ukryte Ruchy (czyli to, czego nie widzi przeciwnik/widzowie) proszę opisać w uhide.
• Proszę o dokładne opisywanie ruchów, ataków (szczególnie wtedy, gdy nie są to techniki).
• Jeśli ktoś komu nie ufa, może wysyłać ukryte ruchy na pw zamiast dawać je w poście.
• Brak tabelki z techniką w uhide = brak wykonania techniki.
• W każdym poście proszę też o wklejanie swoich statystyk (fizyczne+KC, nic więcej nie potrzebuje).
• Stosuję zasadę, że jeśli któryś z punktów planu jest niemożliwy do wykonania, realizujecie dalej kolejne jego punkty (o ile te są wykonalne).
• Za info od Boga pełne powodzenie ataku przeciwnika, przy zerowym wykonaniu własnych zamiarów.
• 24h na odpis (was obydwu) po moim odpisie. Przy braku odpisu na czas (spóźnienie nawet o minutę) bez uzasadnienia uprzednio = pełne powodzenie ataku przeciwnika. Besides, im szybciej odpiszecie, tym szybciej dostaniecie odpis, ale to chyba mówi samo przez się.
• Pytania najchętniej na GG, ale PW też może być.

Ode mnie:

• Zakaz jakiejkolwiek edycji posta, po poście przeciwnika. Nawet jakiś błąd, literówka, nic takiego.
• Jeżeli używacie podmiany, to musicie widzieć atak, zawiązać 4 pieczęcie i wybrać przedmiot do podmiany - najlepiej na mapce. Musi to być atak przeciwnika, nie żaden kunai w duo.
• Kawarimi zostanie przerwane, jeżeli po związaniu pieczęci będziecie atakować w jakiś inny sposób - czy to techniką, czy to walka wręcz. Nie zostanie uznane także jako teleport.
• Jeżeli używacie przedmiotów, to proszę o dokładne ilości, a nie "kilka shurikenów".
• W przypadku, gdy jedna osoba będzie miała za mało czasu na odpis (ktoś da post po 23h) czas zostanie wydłużony

[Megumi Ishida]

Megumi z wielką kulką w gardle rozejrzała się ostatni raz po arenie, po ludziach którzy byli przerażający, po sędzi który wyglądał jak by chciał ją zmordować, i wgl po niebie bo to pewnie ostatni raz kiedy widzi niebo, bo zaraz umrze. Nogi latały jak źdźbło trawy podczas wichury. Wystawiła rękę, a ten chłopak zresztą całkiem młody odpowiedział jej tym samym gestem. Dobrze że przynajmniej jej nie wyśmiał publicznie czy nie upokorzył jakoś na starcie. Popatrzyła po jego ekwipunku zbladła, prawie zasłabła, z trudem powstrzymała się przed ucieczką w panice do domu oraz puszczeniem bełta pod nogi. Gość miał katanę, i wielki mieczo tasak. Pewnie odzieli niejedną głowę od kręgosłupa. Była blada, prawie łzy w oczach z przerażenia, nogi prawie odmawiające posłuszeństwa i jeszcze informacja że zabijając przeciwnika sami zginą. Mnie to chyba nie grozi pomyślała ze smutkiem. Prawie płakała ze strachu, ale łzy nie uroniła, a jak już to tak że nikt nie widział. Był przerażający, nie to co tamta dziewczyna na trybunach. Chociaż nie wróć, ona też była przerażająca, ale przynajmniej nie chciała jej zamordować publicznie. Sędzia wyjaśnił zasady, zapamiętała to jak przez mgłę, i nakazał na odejście na swoje pozycje. Serce waliło jak młotem, chciała uciekać daleko stąd, tam gdzie nikt jej nie znajdzie i nie skrzywdzi, tam gdzie nikt nie zobaczy jej za grubego ciała, tam gdzie będzie sama mogła w spokoju podbudować swoją pewność siebie. Była pewna siebie, zaborcza czasem nawet agresywna, ale tylko w sytuacjach gdzie wiedziała że ma wszystko pod kontrolą, jak wtedy w barze podczas bójki. Teraz miała na przeciw siebie silnego gościa i co gorsza całą masę mniej lub bardziej życzliwych spojrzeń. Odeszła na swoje miejsce, i intensywnie myślała jak nie dać się zabić. Nic nie przychodziło jej do głowy. Stanęła na pozycji i gdy wybrzmiały słowa rozpoczynające pojedynek zebrała całą swoją odwagę i puściła się pędem do przodu w biegu wyjęła prawą ręką kunaia i złapała go w usta, w zęby tak żeby ostrze miał z prawej strony. Biegła szarżując nieulękle na wroga którego mogła pokonać, bo była silna! No tak po 2 metrach uznała, że no może jednak nie do końca. I zaczęła ,,lekko" panikować. Tysiące myśli, setki rozwiązań, to niestety nie było to co miała w głowie. Skorzystała z posiadania długich rękawów i zbliżyła dłonie do siebie składając jedną, bądź kilka pieczęci. Tego nikt nie powinien mógł ocenić ponieważ dłonie były skryte w rękawach. Znikła z oczu młodzieńcowi biegnąc tak żeby między nimi był ten kamień na środku połowy Megumi. Wykonała technikę, i oponent dziewczyny powinien zobaczyć że zaraz po tym jak znikła mu z oczu za głazem, to jedna Megumi pobiegła w prawo, a druga w lewo. Megumi numer jeden ta która ruszyła w prawo schowała się za pniem po prawej od głazu, wystawiając swoją główkę i obserwując otoczenie. Głowę również wystawiła z prawej strony. Za to Megumi nr 2 czyli ta która ruszyła w lewo, troszkę się cofnęła i schowała pomiędzy kamieniem, a pniem w lewym dolnym rogu pola walki (mapki). Stanęła za głazem wystawiając głowę zza niego, oczywiście też z prawej strony. W ten sposób z jednej dziewczyny która szarżowała na oponenta zrobił się dwie. Dziewczyna odetchnęła z ulgą że konfrontacja została odciągnięta w czasie.

Korzystając z sensora pasywnego, nawet jak go zgubię wzrokiem to jeśli jest w zasięgu to jestem skupiony na niego. Stworzyłem 2 klony, z tego jeden ukryłem za tym głazem na środku, więc on go nie widzi. Ten klon się nie wychyla. Oryginał siedzi po prawej stronie mapy za tym drewnem. To co pobiegło w lewy róg mapy to też klon. Jestem gotowy i spięty do jakiś uników, na razie chce wiedzieć w którą stronę się skieruje.
STYLE WALKI: Chanbara
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona - Sensorka
(ale to taki tajne, więc nie pisz w widocznych postach co czuję, żeby nikt się nie skapnął) <delfineł>
• Nabyta -

ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 50 (150PH)
  WYTRZYMAŁOŚĆ 100 (350 PH)
  SZYBKOŚĆ 150 (650 PH)
  PERCEPCJA 101 (354 PH)
  PSYCHIKA 1 (3PH)
  KONSEKWENCJA1 (3PH)

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH:401
KONTROLA CHAKRY D (40PH)
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 110%

Nazwa

Bunshin no Jutsu

Pieczęci

Baran › Wąż › Tygrys

Zasięg

Dowolny

Koszt

E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny (za 2 iluzje)

Dodatkowe

Brak własnej woli; niematerialne

Opis Prosta technika Ninjutsu, która polega na stworzeniu iluzji nas samych. Przy jej pomocy – w zależności od Kontroli Chakry – jesteśmy w stanie stworzyć od jednej do kilkunastu iluzji, które wyglądają jak my i wykonują nasze polecenia wydawane drogą mentalną. Oczywiście iluzje nie są materialne, więc każde uderzenie w nie kończy się ich rozwianiem w małym, błyskawicznie znikającym obłoku dymu. Warto również zauważyć, że iluzje nie wydają żadnych dźwięków, dodatkowo nie rzuca swym "niematerialnym" ciałem cienia, a także nie potrafią poruszać żadnych przedmiotów.

[Yasuo]

Soundtrack:

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=d6IYt2qMj1A[/youtube]
(Bo Megumi to prawie jak Mulan :3)

Trochę jednak zawaliłem. Gdybym nie zasnął, to może bym zobaczył jakąś walkę i poznał umiejętności innych uczestników turnieju? A może chociaż pooglądał sobie niesamowite spektakle pełne krwi, potu i szczęku stali? Nie byłem złym człowiekiem, ale gdy widziałem starania dwóch walczących wojowników, to aż serce rosło. Chciałem komuś kibicować. Lubiłem bowiem rywalizację, a teraz byłem uczestnikiem! To było jednak lepsze uczucie niż oglądanie walk. Jednak szkoda, że żadnej innej nie widziałem... Ale to już mówiłem. Powtarzam się. Przepraszam.
Szkoda też, że jednak dziewczyna się nie rozpłakała. Oczywiście nie chciałem, by było jej smutno, ale płacząca kobieta była naprawdę cudownym widokiem. Niby elegia do poległych bohaterów. Ludzie słuchali takich pieśni żałobnych opiewających niezwykłe czyny zwykłych ludzi, którzy oddali swe życia w obronie ojczyzny. To była najwyższa cena, która warta była uwiecznienia i wychwalania. Pieśni te chociaż smutne i poważne, były jednak piękne. Ale co ja wiedziałem o sztuce? Jedyną sztuką jaką wyznawałem było mniej lub bardziej bezmyślne machanie kawałkiem żelastwa... No, ale płacząca Megumi na pewno byłaby śliczna i urocza i warta pocieszania. No tak, wtedy mógłbym ją pocieszyć. A tak to? Zapewne dostanę od niej solidny wpierdziel i tak się skończy romansowanie.
Pora jednak wrócić na ziemię i skupić się na walce. To nie czas na rozmyślanie o niebieskich migdałach i jędrnych bimbałach. Śmierć mogła czaić się wszędzie. Zwłaszcza podczas walki. Nawet takiej turniejowej, gdzie teoretycznie sędzia czuwał nad bezpieczeństwem walczących. Dziewczyna mogła widzieć we mnie demona, który pragnie jej krwi. Ja natomiast widziałem w niej Anioła Śmierci, Piękną Kostuchę, która przyszła po moją duszę. Te dwie wizje napędzały nasze emocje i dodawały sił. Nie miałem oczywiście zamiaru zabijać tej niewiasty. Nie byłem mordercą, a poza tym nawet wizja okaleczenia tak pięknego ciała nie przypadała mi do gustu. Ale nie mogłem się już wycofać. Musiałem walczyć. Ale wracając... Po prostu uważam, że karanie kogoś za przypadkowe zabójstwo jest trochę głupie. To tak jakby chcieć ukarać lwa za to, że odgryzł komuś głowę jak ten włożył mu czerep w paszczę. Po prostu zakładanie, że nic się nie stanie podczas takiej walki było bzdurne. Oczywiście ja bym przyjął na siebie karę za śmierć Megumi. Nie bałem się śmierci, a śmierć w takim wypadku byłaby wybawieniem od żalu spowodowanego brutalnym przerwaniem życia niewinnej i pięknej istoty... Jednak nie chciałem, by Megumi musiała umierać z powodu zabicia kogoś takiego jak ja. Chwilę jeszcze zostałem przy sędzi i po prostu powiedziałem:
- Przepraszam, że się wtrącę. Dla mnie to byłby zaszczyt i wielki honor zginąć z ręki tak pięknego Anioła Śmierci jak Megumi...
Zrobiłem ukłon w stronę kobiety i kontynuowałem:
- Proszę zatem o akt łaski dla Megumi, jeśli to ona zabije mnie... Nie chciałbym, żeby taka piękna istota musiała umierać za zabicie takiego głupca jak ja. Taka bowiem będzie ostatnia wola zmarłego. Proszę to uszanować.
Po tych słowach, poszedłem na wskazane miejsce. Nie wiedziałem jak sędzia na to zareaguje i czy w ogóle w razie jakby co spełni moją prośbę. Oczywiście wolałem, żeby nie musiał mieć takich dylematów. Wolałem, byśmy oboje tą walkę wygrali, ale na wszelki wypadek postanowiłem się wstawić za swoją przeciwniczką. Ratowanie pięknych księżniczek w potrzebie to było niejako moje hobby. Przed przybyciem na Kantai często bowiem jakieś niewiasty ratowałem. Dlaczego więc nie miałbym spróbować uratować i Megumi?
Jednak moje myśli ucichły. Obserwowałem szarżę swojej przeciwniczki i podziwiałem jej no-dachi, które miała na plecach. Nic innego się nie liczyło. Tłum gapiów wyjący i oklaskujący naszą walkę (a także dopingujący Megumi) dla mnie nie istniał. Nie słyszałem tego. Skupiłem się wyłącznie na walce. Nagle zobaczyłem nie jedną, a dwie dziewczyny.
- Panie Sędzio! - krzyknąłem - Czy pomoc siostry bliźniaczki w walce jest dozwolona?!
Oczywiście nie znałem się zbytnio na sztukach shinobi i technikach klonowania, ale jakoś nie miałem pewności czy to rzeczywiście siostra bliźniaczka. Po prostu tak sobie zażartowałem. Skoro pojawiła się tutaj druga dziewczyna, to pewnie było to dozwolone. Teraz tylko rodziło się pytanie. Czy ta druga jest żywą istotą czy jakąś powłoką z chakry? Mogę ją pociąć? Póki co jedynie obserwowałem sytuację. Nic więcej nie robiłem. Oczywiście ciągle byłem przygotowany na jakiś unik czy blok...

Statystyki:

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Sędzia chyba nie przyjął słów Yasuo na poważnie. Miał konkretne wytyczne, regulamin, którego miał się trzymać i nie miał zamiaru zmieniać tego postanowienia ze względu na jakiegoś dzieciaka. Kiwnął mu głową, chociaż nie miał zamiaru robić czegoś takiego, ale chociaż młodziak nie będzie się przejmować.
Dziewczyna zaczęła biec do przodu wraz z ostrzem w ustach po czym zaczęła biec do przodu i zatrzymała się panikować. Zapewne nie była przygotowana do takich starć, jednak jej dłonie zaczęły składać pieczęcie - co oczywiście chłopak widział, chociaż częściowo zasłaniał mu kamień. Postanowiła się za nim jednak skitrać i tam też dokończyć technikę. Zza głazu miały zaraz wyskoczyć dwie idealne kopie dziewczyny - jedna w prawo, by schować się za pniem wystawiając na widok tylko głowę, by obserwować co się dzieje dookoła. Druga zaś zaczęła pędzić w lewo i schowała się pomiędzy kamieniem i także wystawiała głowę z jego prawej strony. Może to było jakieś umiłowanie do tego kierunku? Ciężko stwierdzić. W tym czasie jednak Yasuo wyszedł chyba na kompletnego kretyna, bo sędzia nie spodziewał się takiego pytania. Popatrzył na niego jakby nie wierzył w to co widzi i dodał tylko:
-Dopóki nie zakończę pojedynku, cały czas trwa! Nie stój tak! - i to chyba nie tylko jemu się to nie spodobało, bo tłum też jakoś nie za bardzo wczuł się w walkę, w której to jedna strona stała biernie i przyglądała się wszystkiemu, a druga chowała się za przeszkodami wystawiając tylko głowę niczym surykatka, tylko że z ogromnym mieczem.

Kolejność... w sumie dowolna

Ode mnie: wszelkie niezrozumiałe opisy typu: "kamień na środku połowy Megumi" - będę uznawał, za to co zrozumiem, a nie zawsze do końca za to, co sami mieliście na myśli. Środek połowy czego niby?
Niebieska kropka - Yasuo
Różowa - Megumi

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Yasuo]

Soundtrack:

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=fQQwXXZfPlY[/youtube]
(Bo moja postać chce być tak potężnajak Daryun XD)

Brat bliźniak... To by było coś. A czekajcie! Przecież ja miałem brata bliźniaka. Ciekawe co teraz porabiał Gansuo? Może znalazł już dziewczynę? Może jest potężnym szermierzem i daleko mi do niego? Może w innych rejonach świata zdobył sławę i bogactwo? Może podbija nieznane ziemie? Może jest gdzieś tutaj? Może także weźmie udział w turnieju? W sumie fajnie by było zobaczyć takiego drugiego mnie z trybun. Może powinienem go poprosić, żeby tutaj zszedł i pomógł mi w walce przeciwko tym bliźniaczkom? No... warto było zapytać.
- Panie Sędzio! Też mam brata bliźniaka! Mogę go poprosić o pomoc?! Walka przeciwko dwóm bliźniaczkom nie jest uczciwa!
Oczywiście się wydurniałem. Taka głupawka mnie nagle naszła. No cóż... robiłem show. Może niekoniecznie takie jakiego wszyscy tutaj obecni oczekiwali. No i nie spodziewałem się, że nagle sędzia przystanie na moją propozycję. No i generalnie jeśli Gansuo tutaj nie było, to odszukanie go i przyprowadzenie na tą arenę zajmie mi miesiące. Nie byłem pewny czy organizatorzy tego turnieju zgodzą się tyle czekać. Srać jednak na to! To były żarty. Żarty, które właśnie się kończyły...
Sędzia zapewnił mnie wcześniej, że dziewczynie nic nie będzie, nawet jeśli mnie zabije. Skąd mogłem wiedzieć, że drań zwyczajnie kłamał? Taki z niego niegodziwiec i parszywiec! Jeśli więc umrę, a on zabije Megumi, to mój duch będzie łajdaka dręczył do końca życia. Mój duch poprzysięgnie krwawą zemstę. Na pewno!
Tymczasem jednak czekała mnie walka. Nie mogłem tak stać, bo jeszcze by ogłosili moją przegraną. Nie płacili mi przecież za stanie. No dobra, to trzeba było ruszać w bój...
- Panie Sędzio! Ja po prostu chciałem przygotować technikę, ale skoro chce Pan bardziej widowiskowej walki, to trudno!
Wyciągnąłem swój miecz-tasak (Tsume) i ruszyłem marszem w kierunku dwóch Megumi. Dla jasności - nie zmierzałem w kierunku jakiejś konkretnej. Zmierzałem po prostu przed siebie, skracając dystans między nami. Chciałem osiągnąć na początek te jakieś 20 metrów dystansu (ewentualnie trochę większy, tak by nie mieć drugiej Megumi za plecami - w sumie nie wiem jaki dystans nas dokładnie dzieli), by zachęcić przeciwniczkę do zbliżenia się...

( ͡° ͜ʖ ͡°)

I wcale nie kłamałem. Rzeczywiście miałem zamiar użyć pewnej techniki. Zamierzałem użyć Shōten. Chciałem, by to Megumi do mnie podbiegła i wtedy miałbym wystarczająco dużo czasu, by osiągnąć odpowiednie skupienie. No, ale głupi sędzia kazał mi się ruszać. No cóż... Może jeszcze będzie okazja do zaprezentowania publiczności tego niezwykłego cięcia? Bo teraz - z Tsume w dłoniach - to było już niemożliwe. Jak to się mówi? Musztarda po obiedzie.
Dziewczyna - a właściwie dwie dziewczyny - była szybka. Nawet bardzo szybka. Z odległości kilkudziesięciu metrów ciężko mi było to ocenić, ale wydawała się tak szybka jak ja. Może nawet szybsza. Naprawdę potężna przeciwniczka. I czego ona się bała? Dlaczego była tak strachliwa na początku? Dlaczego podała mi drżącą dłoń? Nie była pewna swoich umiejętności? A może bała się publiczności?

To, że Megumi boi się publiczności, to nie jest info od boga. To po prostu przypuszczenia mojej postaci :3.

W każdym bądź razie nie byłem nawet pewny czy da mi się zbliżyć na taką odległość jaką chciałem. W końcu mogła na mnie wyskoczyć. No przynajmniej jedna z nich. Głównie ta bliższa, która skryła się za pniem. Jeśli więc okazałoby się, że przeszkodziła mi jakoś, to nie zamierzałem iść tak sobie przed siebie i po prostu zamierzałem się z nią zmierzyć. Ewentualnie zmierzyć się z dwoma, jeśli okazałoby się, że dwójka mnie zaatakuje.
Jeśli jednak Megumi atakowała z dystansu, to starałem się tego uniknąć. Odskoczyć na bok, ewentualnie zrobić coś innego, co by ocaliło mi skórę. No i najważniejsza rzecz! Jeśli w trakcie mojej "rozmowy" z sędzią, Megumi atakowała, to nie zamierzałem tej rozmowy kontynuować. Po prostu przerwałem i przystąpiłem do obrony lub ataku, jeśli nadarzyła się taka okazja. To samo zrobiłem w każdym innym momencie. Megumi atakuje? Ja się bronię, wykonuję unik lub atakuję jakoś, jeśli nadarzy się okazja (chociażby przewaga długości broni, bo używając miecza-tasaka mam w tej materii przewagę nad obecnie używanym przez Megumi kunaiem). Oczywiście wszystko z głową. Nie mogę sobie pozwolić na to, by trafić jakoś przeciwniczkę i jednocześnie samemu odnieść rany.

Statystyki:

  Ukryty tekst

Info dla MG:

  Ukryty tekst

[Megumi Ishida]

Dziewczyna była zdenerwowana, troszkę, bardzo roztrzęsiona i przerażona tym co się wokół niej działo. Ten typ to był jakiś psychol, nazwał ją jakimś aniołem śmierci, coś gadała o umieraniu, nie do końca go słuchała była zajęta utrzymywaniem ciała w pozycji prostej tak żeby nie widać było jak bardzo się trzęsie. Doszło do jej głowy że przeciwnik prosi o jakiś akt łaski dla niej jak by co, czy chciał w ten sposób ją poniżyć? Powiedzieć że nie jest godna żeby stąpać po tej arenie? Pewnie tak, pewnie właśnie to miał na myśli, w dziewczynie się zagotowało. Ale tylko przez chwilę po strach zajął miejsce uczucia złości, może miał rację? Może powinna odejść stąd i się poddać? Wtedy dobiegł ją z trybun jakiś męski głos który jej kibicował! Poczuła się troszkę pewien, zrobiło się jej miło na sercu, ktoś jej kibicował w tej patowej sytuacji! Nie była stworzona do takiej brutalnej walki przed tłumem, jej zdolności kończyły się na laniu po pyskach ludzi w karczmach, lub pomaganiu starym babciom w ogródkach, do tego po kryjomu nigdy aż tylu ludzi na nią nie patrzyło. Mimo całej swojej panicznej postawy, ktoś ją zauważył i jeszcze jej kibicował. Zrobiła się odrobinę pewniejsza siebie, nie aż tak żeby zaszarżować na wroga, ale zawsze coś. Obie dziewczyny stały nieruchome czekając na przeciwnika który żartował, pewnie ponownie lekceważąc ją i chcąc jej pokazać że jest niczym więcej niż stertą tłuszczu brzydkiego jak noc. Teraz ten jegomość dobył wielkiej broni na której widok dziewczyna miała ochotę zapiszczeć ale się powstrzymała, a teraz tym wielkim tasakiem do mięsa maszerował w jej kierunku. Szedł do środka, powolnym krokiem, takim jak kat idzie by uciąć głowę swojej ofierze. Nie wiedziała co począć, więc stała tak jak stała, mimo że było dosyć chłodno, ona zaczęła się pocić ze stresu na plecach. Nie miała pojęcia co powinna zrobić, ktoś kto ma tyle siły żeby podnieść taką broń pewnie ma również jej wystarczająco żeby zmasakrować jej ciało tnąc go na płaty. Zemdliło ją na myśl co ten zwyrodnialec może zrobić jej martwym truchłem. Trzeba coś wymyśleć tylko ona nie bardzo wiedziała co.

Cały czas jestem spięty do uniku, jeśli będzie szedł dalej po środku to czekam co zrobi, jak zaszarżuje na mnie to odpowiednio zareaguje, a jeśli użyje jakiegoś doskoku to unik wycofując się najszybciej jak mogę najlepiej w stronę środka areny, jak coś rzuci to schowam się za drzewem.
STYLE WALKI: Chanbara
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona - Sensorka
(ale to taki tajne, więc nie pisz w widocznych postach co czuję, żeby nikt się nie skapnął) <delfineł>
• Nabyta -

ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 50 (150PH)
  WYTRZYMAŁOŚĆ 100 (350 PH)
  SZYBKOŚĆ 150 (650 PH)
  PERCEPCJA 101 (354 PH)
  PSYCHIKA 1 (3PH)
  KONSEKWENCJA1 (3PH)

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH:401
KONTROLA CHAKRY D (40PH)
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 110%

110%-5%=105%

[Kuroi Kuma]

Yasuo stał i tracił czas na gadanie - cóż, jego sprawa, jeżeli to był jakiś dziwny sposób na poradzenie sobie z przeciwnikiem, to zapewne słabo działał, bo wystawiał się na ataki. W końcu jednak ruszył się do przodu wyciągając przy tym swój miecz o dosyć dużych gabarytach. Skracał dystans krocząc przed siebie nie zwracając uwagi na którąś z Megumi, które czaiły się jak surykatki wystawiając głowę w celu obserwacji otoczenia.
Z drugiej strony jego przeciwniczka też nie miała chyba zamiaru walczyć, bo dalej kryła się w swoim miejscu, nie mając najmniejszego zamiaru wychylać się z ukrycia. Sędzia w duchu stwierdził, że to chyba najnudniejszy pojedynek, który w życiu sędziował i gestem wezwał kogoś do siebie. Przybiegł do niego mały chłopaczek, któremu szepnął coś na ucho. Ten zaś za chwilę pobiegł wgłąb areny w tylko sobie znanym kierunku. Walka zapowiadała się na naprawdę długą i mozolną...

Kolejność dalej dowolona


Niebieska kropka - Yasuo
Różowa - Megumi
Odległość do prawej Megumi - 20m, do lewej Megumi - 25m

  Ukryty tekst

[Megumi Ishida]

Dopingowanie, miłe słowa, te rzeczy na pewno pomagały dziewczynie i motywowały do walki i pokazania się tłumowi z jak najlepszej strony. Jednak najbardziej na kobietę podziałało to że dostrzegła że sędzia się nudzi chyba i coś powiedział jakiemuś chłopcu. Dedukcja była prosta, ona się kryła, a jej przeciwnik był jakiś ostro niedorobiony i zamiast zaatakować to sterczał jak kołek, żartował i nie wyglądał jak by miła się ruszyć do walki, to oznacza że zaraz spróbują coś zrobić na arenie żeby nawiązała się między nimi potyczka. To było niefajne, troszkę loteria. Z jednej strony mogło stać się coś na jej korzyść, a z drugiej jednak każda rzecz która zaburzy obecną sytuację była średnio pożądana. Tak więc ze smutkiem uznała że jak się nie ruszy to tłum ją zaraz wygwizda, wyklnie i obrzuci butelkami, a do domu wróci pohańbiona. Mimo że bardzo się bała, że chciała uciec stąd prosto do jakiejś jaskini a następnie zamknąć się w niej i umrzeć w spokoju, to niestety była gdzie była, a na przeciw niej stał jakiś potwór z olbrzymią bronią. Odetchnęła głęboko kilka razy, łza ze stresu zakręciła się w oku i popłynęła po policzku niknąć gdzieś na szyi. Megumi schowała się na chwilę za kamieniem (ta po lewej), a po kilku chwilkach wypadła zza niego obiegając go od lewej strony tak żeby dostać się za kamień który był na przeciwko od niej. Gdy go obiegnie i nikt jej nie przeszkodzi to dostanie się do pnia na przeciwko od kamienia do którego dobiegła przed chwilą. Cały czas nie traciła z oczu przeciwnika, no za wyjątkiem gdy obiegała kamień w połowie swojej drogi jeśli był na tyle wysoki. Druga dziewczyna stała tam gdzie stała. Będzie walczyć pomyślała, lepiej wrócić na tarczy niż bez honoru, trudno że wszyscy na trybunach i jej przeciwnik z niej szydzą i śmieją i dogadują. Ona się postara i pokaże że jest odważna, ale i tak miała ochotę zwymiotować oraz się popłakać. Chciała do mamy, która ją przytuli pogłaszcze i powie że nic się nie stało. Ale mama była daleko, bardzo daleko, a ona na arenie była sama, odosobniona, a wszędzie nieżyczliwe spojrzenia osób które w myślach się śmiały, hahaha ale gruba świnia.

I prawdziwa i kopia i druga kopia są gotowe do uników jeśli zajdzie taka potrzeba. Jeśli przeciwnik się nie ruszy bądź za bardzo się nie ruszy to tak jak w planach obiegnie go w ten sposób jako tako znajdą się w linii a Yasuo pomiędzy nimi. Ta za kamieniem po środku cały czas siedzi ukryta. I najważniejsze, klon NIE BIEGNIE po piasku.
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona - Sensorka
(ale to taki tajne, więc nie pisz w widocznych postach co czuję, żeby nikt się nie skapnął) <delfineł>
• Nabyta -

ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 50 (150PH)
  WYTRZYMAŁOŚĆ 100 (350 PH)
  SZYBKOŚĆ 150 (650 PH)
  PERCEPCJA 101 (354 PH)
  PSYCHIKA 1 (3PH)
  KONSEKWENCJA1 (3PH)

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH:401
KONTROLA CHAKRY D (40PH)
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 110%

105%

[Yasuo]

Soundtrack:

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=5AkcU-WhVY8[/youtube]
(Mam nadzieję, że nie umrzesz...)

Nieumyślnie spowodowałem, że dziewczyna zaczęła mnie traktować jak potwora. Nie wiedziałem o tym jednak i ta myśl pozwalała mi jakoś spokojnie funkcjonować i walczyć. Jeśli bym wiedział, to z pewnością schowałbym broń i spróbował jakoś pogadać z Megumi i wyjaśnić całą sprawę, a także przeprosić. To pewnie nie spotkałoby się z przychylnością sędziego i widowni, ale to co zamierzałem zrobić było okropne. Zamierzałem w końcu zacząć walczyć i jakoś musiałem zranić swoją piękną przeciwniczkę. Musiałem stać się w jej oczach jeszcze gorszym potworem niż byłem. Nie mogłem jednak pozwolić, by widownia się nudziła... W końcu miałem tutaj dać pokaz swoich umiejętności. Chciałem też sprawdzić się w walce, ale lęk przed tym, że mogę zabić tą niewinną dziewczynę jakoś powodował, że starałem się odłożyć konfrontację w czasie. No, ale jak sprawdzić swe zdolności i zabawić publiczność skoro po prostu nic nie robiłem?
Dlatego postanowiłem, że koniec z tym. Widziałem jak lewa Megumi się chowa za głazem, a potem wybiega i chowa się za następnym. Zmierzała wprost do tej drugiej Megumi, a przynajmniej tak to wyglądało. Na wszelki wypadek obserwowałem gdzie ta dziewczyna zamierza się udać, a następnie także pobiegłem w tamtą stronę. Dzieliło mnie jakieś 20 metrów, więc pokonałem z 12, tak, żeby stać jakieś 8 metrów od dwóch (chyba) Megumich chowających się (chyba x2) za drzewem. Me ostrze zapłonęło białym ogniem. Otuliła je potężna chakra. Wykonałem zamach i... wyrzuciłem tą chakrę z miecza w postaci śmiercionośnej i naprawdę ostrej smugi. Celowałem oczywiście w drzewo, za którym kryją się obie dziewczyny. Smuga leciała pionowo i dzięki temu minimalizowała szansę na śmiertelne trafienie. Gdybym chciał zabić te dziewczyny, to z pewnością bym "wystrzelił" tą smugę poziomo, tak by jej szerokość była jak największa. Ja zamierzałem jednak tylko nastraszyć Megumi! Widziałem, że jest wystarczająco szybka i byłem pewny, że wykona unik, który pozwoli jej uniknąć trafienia. Specjalnie tak użyłem tej techniki, by zabawić publiczność i jednocześnie nie zranić dziewczyny. To była gra. Spektakl. A jeśli przypadkowo utnę jej wystającą stopę albo kawałek ręki? Kurcze... Nie będzie to oczekiwany przeze mnie rezultat i wtedy na pewno się załamię! Nie chciałem jej skrzywdzić... No cóż... Wtedy będę ją codziennie odwiedzał w szpitalu i sprawię, by mi wybaczyła! Oby tylko przeżyła tą technikę! Nie chciałem jej śmierci. Nie chciałem jej zabijać!
Jednak wiedziałem, że muszę coś zrobić, by wygrać ten pojedynek. Musiałem okazać względem tej kobiety jakąś brutalność. To w końcu była walka, a walka bez bólu - nie licząc tego typu walk, w których giniesz bezboleśnie w ułamkach sekund - po prostu nie istniała. Musiałem więc znaleźć sposób na pokonanie Megumi z jednoczesną minimalizacją szkód, które mogłem jej wyrządzić. Postanowiłem. Jeśli dane mi będzie dalej toczyć pojedynek, to będę walczył tępą stroną swojego miecza.
Wykonując swoje akcje, ciągle byłem czujny. Starałem się wykonywać uniki i bloki, gdyby jednak Megumi mnie zaatakowała jakoś. Oczywiście póki co wydawało mi się, że dziewczyny po prostu się chowają, ale byłem świadomy tego, że w każdej walce można zaskoczyć jakoś przeciwnika. Wyostrzyłem więc wszystkie zmysły, by nie dać się jakoś zaskoczyć. Jeśli natomiast mój atak się udał... to po prostu zrobiłem parę kroków w tył, zwiększając dystans do jakichś 12 metrów.

Statystyki:

  Ukryty tekst

Chakra i Użyte Techniki:

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Naprzeciwko - pięknie powiedziane, tylko pytanie co tak naprawdę autor miał na myśli. Sama Megumi chyba nie wiedziała który kamień jest jej naprzeciw, bo pierwszym takowym był... ten tuż przed nią. Z racji takiej, że kamieni naprzeciwko może być wiele, pobiegła do drugiej Megumi wystawiającej głowę zza kamienia. Może po prostu miała taki kaprys? Albo dziewczynom się po prostu bardzo przykrzyło podczas tej walki i chciały swoją obecnością sobie jakoś pomóc? Ciężko rozgryźć umysł kobiety. Wykorzystał to jednak Yasuo, który stwierdził, że zbliży się do dziewczyn i także zaczął do nich biec zmniejszając cały czas dzielący ich dystans. Będąc na tych około 8 metrach jego ostrze zapłonęło, by chwilę później wyszła z niego smuga charakterystyczna dla samurajów. Tylko dzięki temu, że miała dobry widok na cała sytuację Megumi zrobiła unik w bok, podobnie jak jej koleżanka. Ta chowająca się za pieńkiem w prawo, ta co dobiegła - w lewo.
Pojedynek w końcu zaczął nabierać rumieńców, jednak to nie było najważniejsze w tej całej sytuacji. Smuga, którą wypuścił Yasuo przecięła drewniany pień rozbijając go "nieco". Był więc na tyle niski, że schowanie się za nim było już niemożliwe. Publiczność ryknęła wiwatując naszym walczącym - a konkretniej jednemu z nich. Sędzia mruknął pod nosem zadowolony, jednak co chciał od wspomnianego wcześniej chłopca? Nie można było jednocześnie powiedzieć, ale obydwoje usłyszeli jedno. Dźwięk metalowych, unoszących się krat, jednak na arenie takowych nie było. Czyżby z drugiej strony? Yasuo zrobił kilka kroków w tył dzięki czemu odległość między nimi się zwiększyła.

Kolejność: Megumi -> Yasuo.
Odległość: 12 metrów

Niebieska kropka - Yasuo
Różowa - Megumi
Przy Megumi skruszony pień o wysokości max pół metra


Drugi raz zwracam uwagi na dokładność opisów. "Kamieni naprzeciwko" to nie jest nic konkretnego. lewa, prawa, góra dół, cokolwiek to konkret. Prosiłem o dokładniejsze opisy ruchów w pierwszym poście i potem w kolejnym. Nie mam zamiaru się "domyślać". Z Twojego opisu też wynika, że klon idzie w prawo. Może iść gdziekolwiek w sumie...
Brak dokładnego opisu jest mylący dla MNIE i co najważniejsze DLA PRZECIWNIKA, który źle interpretuje post i źle reaguje. Nie wiem czy to był zabieg zamierzony, ale nie będę tego tolerować. Dałem do przeczytania to jeszcze jednej osobie i też nie wiedziała o co chodzi.

[Megumi Ishida]

Mgumi planowała i planowała, i nic za bardzo mądrego wymyślić nie umiała. Co gorsza w momencie kiedy jedna z nich dobiegła do drugiej to nadeszło uderzenie od chłopaczka. Gość się nie obijał, niby walczy mieczem, a na prawdę to uderza z dystansu z taką siłą że masakruje niewinne pieńki drewna. Cudem obydwie dziewczyny dały radę zrobić unik i nie zostać zamordowane na miejscu. Ta technika była śmiertelna, mogła ją zranić i zabić. Co gorsza usłyszeli jakiś dźwięk, metalowe kraty? Dziewczyna prawie dostała napadu paniki, nie dosyć że ma dosyć silnego przeciwnika przeciwko sobie, otwierają się tajemne drzwi które wpuszczą na arenę pewnie jakieś dzikie zwierzęta, a tłum zaczął się drzeć wiwatując młodzieńczemu potworowi. To było straszne, dziewczyna nie miała pojęcia co robić. Przytłaczało ją to wszystko, miała ochotę ryczeć jak skatowane dziecko. Z paniką przyglądała się polu walki, i potężnej technice niszczącej osłony które wydawały się dosyć stabilne i bezpieczne. Zebrała w sobie całą siłę i wolę. Postara się zapomnieć o publice, niech wszyscy zobaczą że nie jest tylko zapłakaną słabą dziewuszką która miała taki kaprys żeby przyjść na turniej.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=_Y-12pdlVng[/youtube]

Malutka iskierka nadziei na lepsze jutro i na wygranie walki zapaliła się w jej sercu. Chłopak się cofnął, a to dawało jej pole do manewru. Dwie Megumi stały dosyć blisko siebie i jakieś na oko 12m od użytkownika potwornego miecza. Obie odskoczyły do tyłu. Ta która przybiegła tutaj chwil wcześniej, dla ułatwienia nazwijmy ją Megumi numer jeden, została w okolicy zniszczonego pieńka, dokładniej po jego prawym boku. Ta która cały czas tutaj stała czyli numer dwa, rozpoczęła bieg po łuku, częściowo po piasku, tak aby znaleźć się dokładnie na linii pomiędzy chłopakiem a kamieniem w prawym górnym rogu mapy. Podczas biegu nie zbliżała się do niego na więcej niż te około 10-15m i w takiej około odległości od niego stanęła. I wtedy pojawiła się Megumi numer 3, wybiegła zza kamienia którego lokacja to mniej więcej środek dolnej połowy areny. Wybiegła zza niego od lewej strony. Wszystkie dziewczyny zrobiły to płynnie, i zgrały się w czasie tak aby zamknąć przeciwnika w takim troszkę trójkącie, tak że każda miała do niego mniej więcej taką samą odległość plus minus te kilka metrów. Po utworzeniu tej formacji zaatakowały, równocześnie rozpoczęły swój bieg do środka trójkąta czyli do Yasuo, dobywając swoje miecze. Biegły w miarę równo tak że mniej więcej znajdą się przy nim w tym samym momencie patrząc po ich tempie poruszania się.

Oryginał to ta u góry mapki. Cały czas wszystkie kopie gotowe do uników jak by leciała jakaś broń miotana lub znowu ta technika. Gdy zamkną go w trójkącie i rozpoczną swój bieg na niego to oryginał użyj techniki poniżej. W momencie kiedy zostanie ta iluzja optyczna to tamte kopie również się zatrzymają się żeby wyglądało że wszystkie 3 stanęły. Wiem że oryginalna będzie o te 40 szybkości szybsza niż pozostałe, ale sądzę że na dystansie 12-15m nie będzie to aż tak widoczne. Uderzę tępą stroną mojego no-dachi. Jest ono wykonane ze stali katańskiej więc w chwili samego ciosu będę miał 205 szybkości i 65 siły. Skorzystam z tego że ostrze jest dłuższe niż jego broń i postaram się go tam końcem uderzyć(ale nie czubkiem ostrza jak dzidą, cięciem), gdzie to zależy jak się odsłoni, obojętnie, ale najlepiej korpus i głowa, wiadomo że z głowa to troszkę lżej żeby wstrząsu mózgu nie dostał, ale i tak na tyle żeby tą przytomność stracił. Jeśli poleci atak podczas biegu to wykonam unik i będę dalej biec. Jeśli zacznie uciekać, cofać się to wszystkie Megumi będą tak biec żeby koniec końców go zamknąć w tym okrążeniu i przypuścić atak. Jeśli spróbuje jakoś sparować cios, lub zaatakować oryginał to wtedy właśnie skorzystam z długości broni żeby uderzyć samemu nie wchodząc w zasięg.

Nazwa

Hiken: Tsukikage

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na odległość ostrza

Koszt

Brak

Dodatkowe Należy mieć Szybkość na poziomie powyżej 150, na czas używania techniki otrzymujemy +40 do szybkości

Opis Kolejna technika polegająca na szybkości i iluzji optycznej. Użytkownik zbliża się do przeciwnika/przeciwników z dużą szybkością, by w pewnym momencie doskoczyć do nich i w mgnieniu oka wyprowadzić jedno wertykalne (lub horyzontalne, jak kto woli) uderzenie. Kluczem tej techniki jest ostatnia faza - doskok jest niemal natychmiastowy, a na miejscu gdzie wcześniej był użytkownik zostaje jego sylwetka, przez co wydaje się, że wykonał on uderzenie tuż po teleportacji.

UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona - Sensorka
(ale to taki tajne, więc nie pisz w widocznych postach co czuję, żeby nikt się nie skapnął) <delfineł>
• Nabyta -

ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 50 (150PH)
  WYTRZYMAŁOŚĆ 100 (350 PH)
  SZYBKOŚĆ 150 (650 PH)
  PERCEPCJA 101 (354 PH)
  PSYCHIKA 1 (3PH)
  KONSEKWENCJA1 (3PH)

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH:401
KONTROLA CHAKRY D (40PH)
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 110%

105%

[Yasuo]

Soundtrack:

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=4apvo3w97qY[/youtube]
(Do walki najlepsza nutka <3)

Moja technika poskutkowała tak jak sobie to założyłem. Zniszczyłem bez najmniejszego trudu pień, a Megumi - a dokładnie dwie identyczne - zrobiła unik jakiego spodziewałem się po kimś z jej umiejętnościami. Później już rzeczywiście rozgorzała walka, a początek tej walki sygnalizował niejako dźwięk unoszących się stalowych krat. Czyżbyśmy mieli mieć gościa? Może sędzia uznał, że ta walka jest tak nudna, że musi nam zapewnić dodatkową rozrywkę w postaci kilku wygłodniałych lwów? Nie przejmowałem się tym jednak. W przeciwieństwie do Megumi, która pewnie chciała wykorzystać te "dodatkowe atrakcje" na moją niekorzyść, ja zamierzałbym raczej połączyć siły z dziewczyną, pozbyć się niebezpieczeństwa i wznowić nasz pojedynek. No, ale to wszystko się zobaczy.
Jedna Megumi została przy kamieniu, druga zaczęła biec po łuku. W międzyczasie pojawiła się jeszcze jedna bliźniaczka. A może powinienem powiedzieć "trojaczka"? W każdym bądź razie... walka z trzema przeciwniczkami mogła być bardzo ciężka. Zwłaszcza, że zapewne kontrolowały swoją chakrę dużo lepiej niż ja, a to dawało im pewnego rodzaju przewagę, którą musiałem zniwelować.
Nie wiedząc jak dokładnie się zachować, dałem im się otoczyć. Nie było to ani trochę dobre, bowiem po tym czasie zaczęły się do mnie zbliżać. Mógłbym spróbować użyć pewnej techniki, którą sam wymyśliłem, ale wymagała ona minimum 10 metrowego rozbiegu. Zatem nie dam rady tego wymogu spełnić. Zakładając, że nasza szybkość jest mniej więcej taka sama, to spotkalibyśmy się na odległości 5-7,5 metra, a to stanowczo zbyt mało. Postanowiłem jednak zaatakować jedną z nacierających na mnie Megumich. W tym celu wykorzystałem jedną technikę w sposób naprawdę niekonwencjonalny. Ruszyłem biegiem w kierunku Megumi numer 2. Gdy byłem blisko niej, gwałtownie przyspieszyłem. Wyobraziłem sobie, że za tą Megumi stoi jeszcze jakiś przeciwnik, którego można zaatakować. Wykonałem więc skok, przeskakując nad dziewczyną. Wziąłem zamach, a następnie wykonałem płynne cięcie, uderzając Megumi w plecy tępą stroną ostrza.
Mój manewr miał na celu dwie rzeczy. Po pierwsze wykonanie ataku, ale to było sprawą drugorzędną. Sprawą pierwszorzędną była jednak zmiana pozycji. Chciałem mieć wszystkie trzy Megumi naprzeciwko siebie, a nie tak, że jedną czy nawet - o zgrozo - dwie za plecami. Skok ten umożliwiał mi więc odpowiednie ustawienie się. Wystarczyło się tylko błyskawicznie odwrócić, co oczywiście zrobiłem i wtedy stanąć twarzą w twarz z trójką przeciwników. Jeśli wszystko się udało, to by odpowiednio nałożyć na dziewczynę presję, to uderzyłem ją tępą stroną miecza w okolice prawego przedramienia. Wiedziałem, że zaraz dojdzie do walki trzech na jednego... Ale co mogłem poradzić?
Robiąc te wszystkie manewry, nie zapomniałem standardowo o swoim bezpieczeństwie. Jeśli coś szło nie tak jak iść miało. Jeśli Megumi mnie zaatakowała, gdy byłem w powietrzu i wiedziałem, że nie uda mi się jej płynnie przeskoczyć i wykonać swojej techniki, to po prostu cofnąłem miecz do defensywy i będąc jeszcze w powietrzu zbiłem jej uderzenie na bok. To samo robiłem (unik lub blok), jeśli w jakimś momencie Megumi mnie zaatakowała.

Statystyki:

  Ukryty tekst

Chakra i Użyte Techniki:

  Ukryty tekst